Tag Archives: trattoria

La dolce vita - Italië, Wat gebeurt er op ...

Nullam Goes Orvieto (Umbrië)

1 Comment

Wereldwijd beroemd om zijn witte wijn en buitengewoon mooie kathedraal, maar er is echter veel meer te zien in de Umbrische stad Orvieto dan op het eerste gezicht lijkt. Orvieto is mijn favoriete dagtrip vanuit Rome (één uur met de trein vanuit Roma Termini) en een stad waar ik graag terugkom. Orvieto, gelegen in het zuiden van Umbrië heeft een van de meest fascinerende kathedralen in heel Italië, samen met een prachtig landschap en lekkere trattoria’s.

Met zijn Etruskische erfgoed en beroemde keramiek is het een geweldige stad voor kunst- en cultuurliefhebbers, maar met de typische charme van een kleine stad is het ook een geweldig alternatief voor steden in Toscane als je weinig tijd hebt of op zoek bent naar een ontsnapping uit Rome. Orvieto is niet groot, maar bijzonder sfeervol. En hoewel je Orvieto gemakkelijk in 24 uren kunt bezoeken, moedig ik iedereen altijd aan om te blijven overnachten, omdat er genoeg te zien is – en de stad heeft ‘s nachts een heerlijke sfeer.

Of je nu alleen reist, met kinderen op bezoek bent of op zoek bent naar een romantisch uitje, Orvieto voldoet aan alle eisen.

Mijn favorieten

Het stadscentrum

Het stadscentrum is compact, maar heeft een verwarrend gebrek aan lineariteit; je kunt urenlang door de smalle straatjes dwalen zonder ooit helemaal zeker te zijn waar je uitkomt (ik spreek uit ervaring). De gebouwen stralen een gouden gloed uit – bijna alles is gemaakt van tufsteen (tufa), het lokale vulkanische gesteente – wat een gevoel van warmte geeft aan de middeleeuwse paleizen en kerken, en hoewel de prachtige kathedraal van de stad wit glanst, is ook deze gemaakt van tufsteen, zij het bekleed met marmer.

Umbrië is erg trots op zijn eten en wijn, en terecht. Het is ook de thuisbasis van olijfolie, truffels en charcuterie om maar een paar lokale specialiteiten te noemen. Ook duif is een lokale delicatesse. In het middeleeuwse centrum zie je overal etalages van salumeria met hoofden van wilde zwijnen en massa’s lokale delicatessen.

Orvieto heeft ook genoeg trattoria waar je kan genieten van de specialiteiten uit eigen keuken.

Duomo di Orvieto

Met zijn indrukwekkende façade en sierlijke fresco’s wordt de 14e-eeuwse Duomo di Orvieto beschouwd als een van de mooiste van heel Italië. De kathedraal is gedecoreerd in gotische en romaanse stijlen en domineert het centrale plein van de stad, hoewel deze al van een afstand kunt zien, zelfs als je op het omliggende platteland bent. De bas-reliëfs en beelden op de façade vertegenwoordigen verhalen uit het Nieuwe en Oude Testament en bevinden zich onder gouden mozaïeken en een groot roosvenster. Het interieur is eerder somber van stijl, met uitzondering van de prachtige kapel van San Brizio, met de dramatische fresco’s die het Laatste Oordeel uitbeelden (een project gestart door Beato Angelico en voltooid door Luca Signorelli). Vasari, een 16e-eeuwse Italiaanse schilder en historicus, geloofde dat Michelangelo de fresco’s zo bewonderde dat hij ze gebruikte als inspiratie om zijn eigen Laatste Oordeel in de Sixtijnse Kapel te schilderen.

De werken aan de kathedraal begonnen in 1290 en duurden 300 jaar.

Orvieto is heel fotogeniek

Orvieto biedt veel mooie hoekjes, betoverende doorkijkjes en fotogenieke details. Loop even binnen bij het Palazzo Filippeschi-Simoncelli, met een prachtige binnenplaats, zoek er naar het prachtige uithangbord van de calzolaio (schoenmaker), en let op de rijen brievenbussen en kunstig uitgewerkte deurkloppers.

Torre del Moro

Een van de vele middeleeuwse torens van Orvieto, de klokkentoren Torre del Moro, is de beste plek voor een panoramisch uitzicht over de stad. Er zijn 240 treden naar de top, maar het is een gemakkelijke klim en je zult worden beloond voor je inspanningen! De openingstijden variëren per seizoen, maar als je een bezoek brengt in de wintermaanden, heb je geluk want je kan de tijd nemen om de zonsondergang te zien en de stad overal om je heen te zien gloeien.

Bewonder het uitzicht over het Umbrische landschap

Wandel over de Via Ripa Medici en de Vicolo Malcorini (doe dit niet als je problemen met je hart hebt…) en geniet van het uitzicht over het Umbrische landschap. Bij helder weer kun je heel ver kijken!

Pozzo di San Patrizio

In Orvieto mag je de kans niet missen om de Pozzo di San Patrizzio af te dalen – 62 meter diep – via twee hellingen in een dubbele helix. Gebouwd in de 16e eeuw door Antonio da Sangallo de Jongere, een van de toonaangevende architecten van de hoogrenaissance in Italië. Het is een prachtige site met 248 treden en 70 ramen met moderne verlichting. De put werd gebouwd in opdracht van paus Clemens VII, die na de plundering van Rome naar Orvieto was gevlucht om ervoor te zorgen dat de stad een onafhankelijke watervoorziening zou behouden.

NM.

Andere

In the Mix: Limoncello tijm Collins

Nullam Microwaveum-1453

Ik zou ze echt geen eten willen geven, zij die met een fles limoncello van vakantie zijn teruggekeerd of zij die nog een fles limoncello staan hebben van vorig jaar. Onaangeroerd uiteraard. Je staat in de tax free winkel op de luchthaven en je wil nog dat laatste vakantiegevoel verzilveren, dus koop je maar een fles limoncello. De klassieke paniekaankoop. En dan kom je thuis en ofwel verdwijnt je fles voor eeuwig in de kast of haal je ze toch eens boven bij het eerste bezoek van buren of vrienden. En plots smaakt de limoncello toch niet meer hetzelfde als op dat leuke terrasje in de zon of na een leuke maaltijd in één of andere lokale trattoria. Ligt het aan de mindere kwaliteit van jouw fles of aan de minder idyllische setting?

Tom Collins? Wie?

Wij gaan met limoncello een variant van de klassieke Tom Collins maken, versierd met een takje tijm.  Een Tom Collins is een cocktail op basis van gin, citroensap, siroop en sodawater. Deze cocktail ontstond in het begin van de 19e eeuw in Londen en werd uitgevonden – hoe kan het ook anders – door een barman die Collins noemde. De Tom komt van Old Tom Gin, die de genever verving die oorspronkelijk werd gebruikt.

Tussen haakjes, je eigen limoncello maken is gemakkelijker dan je denkt. Volg ons eigen recept en de 10 geboden voor het maken van jouw eigen limoncello.

Wat heb je nodig ? per persoon

Hoe maak je het?

Giet de hoeveelheden limoncello en gin in een glas gevuld met ijsblokken. Vul bij met soda en versier met een takje tijm en een schijfje citroen.

NM.

 

Pasta Gnocchi Polenta Semolina Rijst

Gnocchi alla romana classici

4329

Lang geleden heeft Nullam eens voor lange tijd in Rome ‘vastgezeten’ en had daar een leuke trattoria ontdekt die uitgebaat werd door de moeder van een collega. Een zeer leuke vrouw, una vera romana, die me met wilde gebaren heeft proberen wegwijs maken in de Romeinse keuken. En één van de gerechten die ze me heeft leren klaarmaken zijn deze gnocchi alla romana, een Romeinse klassieker.

Gnocchi bestaan al sedert de 13e eeuw in geschreven recepten en de gnocchi gemaakt van bloem en water bestaan al veel langer dan de gnocchi waar wij mee vertrouwd zijn, namelijk diegene die je maakt met aardappelen (gnocchi di patate). De Romeinen deden hun eigen ding met gnocchi en zo ontstonden de ronde schijven gemaakt met semolina, boter, eieren en Parmezaanse kaas. Je zou denken dat deze gnocchi nogal zwaar zijn door de boter, eieren en kaas, maar niets is minder waar. Ze zijn eigenlijk heel licht en luchtig.

Semolina stamt van het Italiaanse semola of zemelen, en is een geelkleurige bloem gemaakt van harde tarwe (semola di grano duro). Je kookt de semolina op bijna dezelfde manier als zachte polenta, maar je gebruikt melk in plaats van water. Eens de massa is opgesteven kan je ze gemakkelijk in vormen snijden zoals polenta.

Ze zijn heel gemakkelijk te maken en ideaal voor een dineetje want je kan ze op voorhand maken.

4321

Wat heb je nodig?

  • 750ml volle melk
  • 1 laurierblad
  • 1 teentje look, geplet
  • 125 gram semolina
  • 3 eigelen
  • 100 gram Parmezaanse kaas
  • Een snuifje nootmuskaat
  • 3 EL boter

Hoe maak je het?

Neem een sauspan met zware bodem en doe er de melk, het teentje look, een snuifje zout en het laurierblad in. Breng aan de kook. Verwijder het laurierblad en strooi al roerend de semolina in de melk. Blijven roeren, want je wil geen brokjes in je deeg. Het moet een mooie gladde massa zijn.

Verlaag het vuur en laat zachtjes verder pruttelen. Af en toe eens in roeren tot het mengsel is ingedikt en begint los te komen van de kant van je pan. Dit duurt ongeveer 10 à 15 minuutjes.

Haal de pan dan van het vuur en roer er met een garde de eigelen één voor één in. Als laatste mag de geraspte Parmezaanse kaas er bij. Kruiden met peper en flink wat zout en een snuifje nootmuskaat. De kruiding is heel belangrijk.

Beboter een diepe schotel en giet er de gnocchibeslag in. Verdeel het mengsel met een natte spatule over de schotel tot een dikte van ongeveer 1 centimeter en giet er de helft van de gesmolten boter over. Dek af en zet weg in de koelkast zodat het beslag kan opstijven.

Wanneer het beslag is opgesteven, kunnen we het gemakkelijk in vormen snijden (cirkels, vierkanten, driehoeken). Ik gebruik hier een ronde koekjessnijder met een diameter van 5 centimeter voor. De overschotten kan je met je handen terug in een vorm kneden. Uit deze hoeveelheid haal ik ongeveer 16 ronde schijfjes.

Nu blijft nog de afwerking over. Je kan ze in de resterende boter bakken of in de oven afwerken.

Bak de gnocchi in de boter tot ze mooi bruin en krokant zijn, ongeveer 5 minuten aan elke kant. Of leg ze in een ovenschaal, leg er wat blokjes boter op en wat geraspte Parmezaanse kaas en bak ongeveer 15 minuten in de oven op een temperatuur van 220 graden.

Deze gnocchi zijn heel lekker met een verse tomaten- of kaassaus of met een in de oven geroosterd stuk lams- of varkensvlees.

Eet de gnocchi terwijl ze warm zijn en vers. Eens ze gebakken zijn kan je ze niet meer opwarmen.

NM.