Tag Archives: Schotland

In the Mix Highland Fling

February 4, 2023 Nullam Microwaveum

Queen’s View – Pitlochry

De Queen’s View ligt aan de oostelijke zijde van Loch Tummel in Schotland, van waar men vanaf de noordelijke oever een panoramisch uitzicht heeft over de loch en de Schiehallion. Je volgt een kronkelweg vanuit Pitlochry tot aan de Queen’s View Visitor Centre maar de beloning is een adembenemend mooi uitzicht. Zelden zo’n mooi uitzicht gezien, zelfs bij minder weer.

Highland Fling

De Highland Fling is een cocktail van voor de Drooglegging, dus boozy en per definitie mijn stijl. De mix van de zoete vermout, orange bitters en blended scotch geven deze cocktail een heerlijk ouderwets gevoel. Dit drankje heeft een echt klassiek gevoel en het vleugje zout van de olijf trekt de hele cocktail samen en haalt de zoetheid een tandje naar beneden, zodat het meer hartig dan zoet begint te worden. Tijdens het experimenteren met deze cocktail ontdekte ik dat drie olijven de aanrader zijn. De Highland Fling is een naaste verwant van de Rob Roy (zie receptuur) en moet zeker in je cocktailrepertoire komen.

Monkey Shoulder

Monkey Shoulder, een Triple Malt Whisky bestaande uit drie Single Malt Whisky’s: Glenfiddich (zie artikel), Balvenie and Kininvie. Eigenlijk een blended malt. De naam Monkey Shoulder verwijst naar de schouderblessure die vele arbeiders kregen bij het continue opscheppen van gerst. Je kan Monkey Shoulder perfect zo drinken maar deze whisky is ook heel geschikt om te mixen.

Gebruik een duurdere single malt zoals Macallan of Glenmorangie voor wat meer klasse.

Wat heb je nodig?

45 ml Blended whisky
45 ml zoete vermout
2 dashes orange bitters

Hoe maak je het?

Doe alle ingredienten in een mengglas gevuld met ijsblokken. Stir met een barlepel tot de juiste afkoeling en verwatering. Zeef in gekoeld cocktailglas. Werk met een olijf.

NM.

In the Mix Rob Roy

Spirits & More

In the Mix Label 5 spiced up

January 4, 2020 Nullam Microwaveum

Het Schotse whiskymerk LABEL 5 introduceert zijn limited edition whiskyfles met graffitidesign. Een uiterst stijlvolle en stoere blikvanger die niet mag ontbreken op een feestelijk aangeklede eettafel.

De smaak van Schotland

Al zit het populaire whiskymerk even in een nieuw jasje, toch blijft LABEL 5 trouw aan zijn vertrouwde en aangename smaak waar liefhebbers zo dol op zijn. Deze uitzonderlijke Scotch blended whisky wordt in Bathgate (Edinburgh) met de grootste zorg gedistilleerd, gerijpt op eiken vaten en ter plaatse in Schotland gebotteld. De drank wordt gesmaakt door zijn uitmuntende kwaliteit en voor zijn zachte smaak met een licht rokerig karakter. Perfect te combineren met stomende ovenhapjes.

Nieuw etiket

Het nieuwe etiket is gebaseerd op een design dat tijdens de ‘Power of 5 World Tour’ verkozen werd tot favoriet. Daarbij konden consumenten kiezen uit vijf designs van bekende straatartiesten, waarbij het uiteindelijk de Libanese artiest Rami Mouallem was die tot winnaar werd bekroond.

Mix things up

We gebruiken LABEL 5 in een smaakvolle cocktail die we bij de aperitiefhapjes serveren. We pimpen de Label 5 met enkele druppeltjes Tabasco, het sap van een granaatappel en wat citroensap. De hoeveelheden hieronder zijn genoeg voor 2 cocktails.

LABEL 5 Classic Black limited edition 70cl 40% is verkrijgbaar in supermarkten aan € 15.85

Wat heb je nodig?

60 ml Label 5 whisky
60 ml granaatappelsap
4 druppels Tabasco
60 ml citroensap
30 ml suikersiroop

Hoe maak je het?

Meng alle ingrediënten in een shaker gevuld met ijsblokken. Shake goed en verdeel over twee voorgekoelde glazen.

NM.

Het Verenigd Koninkrijk, Schotland en Ierland

Nullam goes Edinburgh

June 3, 2016 Nullam Microwaveum

Zoek je een stad die veel variatie biedt, boek dan een city trip naar Edinburgh, al sedert 1492 de hoofdstad van Schotland. De naam zelf komt van Eiden’s burgh, oud Engels voor fort, want de stad was makkelijk te verdedigen door zijn ligging. Het fort werd in de tiende eeuw door de Schotten op de Engelsen heroverd en er werd een stad rond het fort gebouwd. De stad is gebouwd op zeven heuvels en op één van die heuvels ligt het adembenemende Edinburgh Castle (prachtig verlicht ’s avonds). Andere bezienswaardigheden zijn de Edinburgh Zoo, de Royal Botanic Garden en de vele statige gebouwen op en aan de Royal Mile. Schotland heeft ook iets mysterieus door de ontelbare kleine steegjes, de fameuze ‘Wynds and Closes’. Maar ook onder de grond zit mysterie.

Ben je moe van al dat wandelen, stop dan in de namiddag voor een afternoon tea met heerlijke scones of fingerfood. Er zijn genoeg tearooms en voor je het weet zit je aan de tafel waar Harry Potter werd geschreven, of waar Sir Arthur Conan Doyle op een Sherlock Holmes verhaal aan het broeden was. Voor culinaire hoogstandjes moet je niet naar Edinburgh gaan maar er zijn genoeg goede pubs waar je haggis met neeps and tatties (raapjes en aardappelen) kan krijgen of bangers and mash. Heb je geen zin in traditioneel pubfood dan is er nog altijd de ‘curry’ van bij de Indiër. En ben je echt avontuurlijk, probeer dan de lokale klassieker als dessert, de deep fried marsbar.

Edinburgh in 20 foto’s

Greyfriars Kirkyard

In de oude stad ligt de Greyfriars Kirkyard, een oude begraafplaats uit 1561, waar heel wat bekende namen begraven liggen. De begraafplaats ligt rond de Greyfriars Kirk en op de plaats waar ooit een Franciskaner monnikenorde, woonde, de Grey Friars, genoemd naar de kleur van hun habijt. Naast de mysterieuze sfeer die er op de begraafplaats heerst, en de heel ornate mausoleums en grafmonumenten heb je vandaar ook een goed zicht op vele belangrijke gebouwen.

Er hangt sowieso al een mystieke sfeer op deze mooie begraafplaats, maar er is sedert 1998 een sterk verhoogde toename van paranormale activiteit. Deze begonnen nadat een dakloze was binnen gedrongen in het zwarte mausoleum van Lord Advocate Sir George Mackenzie en sedertdien is er een escalatie van onverklaarbare toestanden geweest, die gelinkt worden aan de geest van Mackenzie. Het werd zelfs zo erg dat een groot gedeelte van deze begraafplaats werd afgesloten voor het publiek Vraag het maar in de buurt en je krijgt zeker het verhaal van Mackenzie’s Poltergeist.

http://www.historicmysteries.com/mackenzie-poltergeist-greyfriars/

Greyfriars Bobby

Greyfriars Kirkyard is ook verbonden met het mooie verhaal van Greyfriars Bobby. John Gray, lid van de Edinburgh City Police, overleed in 1858 en werd begraven op Greyfriars Kirkyard. Hij was tijdens zijn carrière altijd vergezeld van Bobby, een skyeterriër. Bobby heeft nog 13 jaar lang trouw bij het graf van zijn baasje gewaakt, tot hij zelf overleed. Je kan Bobby zijn grafje vinden op Greyfriars Kirkyard, en zijn standbeeld staat net buiten de kirkyard, op de kruising van de George IV Bridge en Candlemaker Row.

Real Mary King’s Close

De Real Mary King’s Close is een wirrewar van ondergrondse steegjes en huisjes. Het is moeilijk je dit voor te stellen als je het niet gezien hebt maar de Royal Mile, de ruggegraat van het oude Edinburgh, die loopt van het kasteel tot Hollyrood, ligt eigenlijk op een rots. In de drukke Middeleeuwen groeiden altijd meer zijstraatjes en steegjes aan de Royal Mile (de ‘‘wynds’ en ‘closes’). Gezien de hoogteverschillen waren de huisjes en winkels soms verdiepen hoog. Hier woonde de lokale bevolking in de jaren 1600. De bevolking van de Real Mary King’s Close werd een aantal keren door de pest gedecimeerd, naast de gewone moorden en ook de hygiënische omstandigheden waren ver van goed. In moderner tijden werd het gebouw van de Nationale Bank gewoon over de close gebouwd. Nu kan je de ondergrondse Real Mary King’s Close of wat er van overblijft bezoeken. Spijtig genoeg mag er niet gefotografeerd worden, maar het is wel indrukwekkend om te zien hoe men toen leefde, ondergronds, zonder licht en zonder water.

De Royal Mile

De Royal Mile is de trots van Edinburgh en is het oude gedeelte van de stad. De Royal Mile is een straat die dwars door de stad loopt en die Edinburgh Castle verbindt met Holyrood Palace. Het is één van de mooiste straten ter wereld, met tal van eeuwenoude historische straatjes en statige herenhuizen. Deze koninklijke straat is, zoals de naam het zegt, een mijl lang en verandert eigenlijk constant van naam (Castle Hill, Lawn Market, High Street, Canongate en Abbey Strand). Op de Royal Mile liggen de belangrijkste bezienswaardigheden, zoals Edinburgh Castle, de Scotch Whisky Heritage Centre, de Camera Obscura en natuurlijke tal van winkeltjes voor de liefhebbers van shortbread, tartan en andere Schotse producten.

Edinburgh Castle

Als je Edinburgh bezoekt, moet je zeker het Edinburgh Castle bezoeken. Je kan er niet naast kijken want het kasteel ligt op een 120 meter hoge rots en is van bijna overal te zien. Gebouwd in de 7de eeuw werd deze militaire vesting later ook de koninklijke residentie en koninklijke gevangenis. Het ganse gebouw ademt geschiedenis uit, met als blikvangers de Great Hall, de St Margaret’s Chapel en de Crown Room, waar de kroonjuwelen zijn opgeborgen. Schrik niet want elke dag (uitgezonderd zondag) vuurt men om 13.00 uur een schot af met de One O’Clock Gun. Het kasteel heeft dankzij zijn strategische ligging ook een grote militaire geschiedenis en is nog steeds het hoofdkwartier van de Royal Regiment of Scotland.

Scotch Whisky Experience

Dicht bij de ingang van het kasteel vind je de Scotch Whisky Experience, een waar paradijs voor de whiskyliefhebber. Het is natuurlijk een beetje op de toerist gericht maar ze hebben een verbluffend assortiment van single malts and blended whiskies. Niet alleen de heel bekende merken maar ook enkele heel obscure merken. Ook aan whisky parafernalia is er geen gebrek. Ik vond bijvoorbeeld de flesjes water uit verschillende streken van Schotland heel leuk gepresenteerd. Dit voor het winkelgedeelte, maar er is ook een één uur durende zeer leerrijke toer over de geschiedenis van en de verschillende soorten whisky, inclusief geuren en smaken.

Ben je op zoek naar een single malt of een gin, dan kan je beter terecht in The Whisky Trail, een gespecialiseerde winkel in High Street (nr 223-225), op het traject van de Royal Mile, waar de uitbater je met deskundige raad en daad zal bijstaan. Echt een aanrader voor de gastronoom, want hij heeft vele exclusieve juweeltjes in huis, die je om redenen van taksen bij ons niet kan vinden.

http://royalmilewhiskytrail.com/

Camera Obscura : een wereld vol illusie

Bezoek zeker eens de Camera Obscura van Edinburgh. De camera obscura is een intelligent systeem van spiegels, die het beeld van een dakperiscoop op een witte schijf projecteren. Vanuit de donkere kamer, kan je alle bezienswaardigheden van Edinburgh en ver daar rond zien. De mensen in de straat wandelen levensecht op de witte schijf. Op het dak van het gebouw staan een aantal krachtige telescopen waarmee je nog eens alles in detail kan bekijken.

Een aanrader voor jong en oud. Daarnaast zijn er nog drie verdiepingen met allerhande voorwerpen en visuele en optische illusies, zoals morphing machines, holografen, pin-hole camera’s, vervormende spiegels enzovoort.

http://www.camera-obscura.co.uk/

Holyrood Palace

Wanneer de Britse koningin op citytrip gaat naar Edinburgh gaat ze niet als een gewone sterveling op hotel, want ze heeft haar eigen optrekje, het Palace of Holyroodhouse, de officiële koninklijke residentie, gelegen op het einde van de Royal Mile. Holyrood betekent ‘heilig kruis’ en was oorspronkelijk een abdij gebouwd in 1128. Het gebouw werd tijdens de voorbije eeuwen dikwijls beschadigd en zelfs volledig afgebrand. Net zoals de rest van Edinburgh heeft ook dit paleis zijn beruchte moorden gekend. Lord Darnley huwde in 1565 met zijn nicht Mary, Queen of Scots in Holyrood Palace. Het was blijkbaar geen huwelijk uit liefde maar een poging om te regeren over zowel Engeland als Schotland, dit omwille van hun beide familiebanden. Darnley was niet echt geliefd wegens onvolwassen en sadistisch gedrag en hij had daarnaast ook nog een drankprobleem. Hij was ook jaloers op de secretaris van zijn vrouw, die hij in het paleis vermoordde. De bloedvlek werd behouden en jarenlang geretoucheerd, maar nu ligt er een koperen plaat op. Recht tegenover het paleis ligt het nieuwe Schotse parlement.

St. Giles Cathedral

Halverwege de Royal Mile staat al sedert de 12de eeuw de mooi gerenoveerde St Giles Cathedral, soms ook ‘High Kirk’ genoemd. De blikvanger is de Thistle Chapel met zijn mooi houtsnijwerk en doedelzakspelende engelen.

Princes Street

Edinburgh is niet alleen maar historische gebouwen, ook shoppers komen aan hun trekken in Princes Street, de belangrijkste winkelstraat. Princes Street is ook ongeveer One Mile en ligt in New Town. Zoals de naam het zegt, een nieuw stadsgedeelte gevormd door de drooglegging van Nor Loch, een meer waarin vroeger de lijken en uitwerpselen van het oude stadsgedeelte tercht kwamen. Naast de bekende winkelketens vind je er ook de klassieke Engelse merken.

Rosslyn Chapel

Heb je iets meer tijd, ga dan even buiten Edinburgh naar de befaamde Rosslyn Chapel, gebouwd in 1446 en het decor voor de film “The Da Vinci Code” van Dan Brown. De prachtige kapel is nog steeds in handen van de Earl of Rosslyn en er werd veel tijd en arbeid gestoken in het zorgvuldig renoveren van de kapel, die al eeuwen ontelbare bezoekers aantrekt. Gelovigen, vrijmetselaars, geschiedkundigen, architecten, toeristen, enzovoort iedereen komt aan zijn trekken in de Rosslyn Chapel.

http://www.rosslynchapel.org.uk/

NM.

Breakfast & Brunch

Scones

May 8, 2016 Nullam Microwaveum

We zijn weeral een paar dagen dichter bij Moederdag en voor diegenen die moeder willen verrassen met een ontbijt of brunch geven we twee recepten voor scones. Ze zijn zoooo lekker, net uit de oven, met een assortiment lekkere confituren of een dot opgeklopte slagroom.

Scones zijn, zelfs voor de niet keukenprinsen en prinsessen, redelijk gemakkelijk te maken. Het woord scone zou van het oud-Nederlandse woord schoonbrood komen. Scones komen uit Schotland en origineel werden ze in een pan gebakken en hadden ze een driehoekige vorm. De eerste scones waren nogal plat en het is pas met de opkomst van bakpoeder dat de scones werden zoals we ze nu kennen.

Zoals bij elke vorm van patisserie is precies bij het afwegen van de ingrediënten belangrijk. Maar de sleutel tot succes is het mengen, liefst met de hand en zeker niet overmengen. Eerst de droge elementen mengen, dan mag de boter erbij. De bedoeling is om het vet te verdelen over de droge elementen en contact te laten maken met bloem. Belangrijk is ook dat de boter koud is, zodat je precies grove broodkruimels krijgt en geen zachte deeg. Je krijgt zo lagen van boter die met bloem omgeven is en losse bloem. Gluten doen hun werk én de boter smelt door de warmte en dit zorgt uiteindelijk voor een luchtige scone.

Wil je dadels of andere dingen toevoegen aan je scones, dan moet het nu gebeuren. Dan pas mogen de natte ingrediënten er aan toegevoegd worden, in een putje in het midden. Tijdens deze fase van het mengen gebruik ik een vork of een mes. En terug, niet teveel mengen, want dan worden er teveel gluten gemaakt en krijg je harde en droge scones.

Je moet een zachte, plakkerige deeg hebben die je verder verwerkt op een bebloemd werkblad. Nog even licht kneden en in stukken snijden. En zo snel mogelijk bakken, want er zit bakpoeder in, en dat gaat beginnen werken.

We geven je twee versies, één met zelfrijzende bloem en één met gewone patisseriebloem, waar we bakpoeder aan toevoegen.

Botermelk scones met zelfrijzende bloem

Wat heb je nodig?

2 cups zelfrijzende bloem
1 EL suiker
Snuifje zout
60 gram boter (koud, en in stukjes gesneden)
¾ cup botermelk
Wat extra botermelk
Confituur of slagroom

Hoe maak je het?

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Neem een bakplaat en leg een vel bakpapier op. Zeef de bloem in een grote mengkom, samen met de suiker en een snuifje zout. Doe er de blokjes boter bij en wrijf met de vingertoppen de boter in de bloem tot de mengeling op grove broodkruimels lijkt.

Maak een putje in het midden en giet er de botermelk in. Meng tot je een plakkerig deeg hebt. Strooi wat bloem op je werkblad. Meng het deeg nog een beetje meer tot de ingrediënten zich goed vermengd hebben.

Neem een bebloemde deegrol en rol het deeg uit tot een dikte van ongeveer 2 cm dikte. Neem een vorm naar keuze en steek er de individuele scones uit (of snij het deeg in stukken voor een ruwere versie). Je zou ongeveer 12 scones moeten hebben.

Leg deze verspreid op de bakplaat en borstel er wat botermelk over. Scones hebben ruimte nodig om een mooie korst te krijgen. Zet de bakplaat in de oven en bak de scones gedurende 12 tot 15 minuten. Ze moeten mooi goudbruin zijn en hol klinken als je er met je vingers op klopt. Serveer warm met jam of met opgeklopte slagroom.

Botermelk Scones met patisseriebloem

Wat heb je nodig?

2 ½ cups patisseriebloem
2 EL suiker
2 ½ theelepels bakpoeder
½ theelepel baking soda
Een snuifje zout
75 gram boter (koud, in stukjes gesneden)
250 ml botermelk
1 ei

Hoe maak je het?

Zelfde procedure als hierboven. Meng het ei met de botermelk vooraleer je deze in het putje giet.

NM.

Wat gebeurt er op ..., Whisky Whiskey Bourbon Rye, Wie is ....

Robert Burns Night: 25 januari

March 9, 2016 Nullam Microwaveum

Should auld acquaintance be forgot,
And never brought to mind?
Should auld acquaintance be forgot,
And auld lang syne!

Auld Lang Syne (Robert Burns)

Auld Lang Syne

De kans is groot dat je dit liedje al een paar keer luidkeels hebt meegezongen. Auld Lang Syne – herinnering aan vervlogen tijden – is een gedicht en oude Schotse ballade van de hand van de Schotse dichter Robert Burns. Hij heeft het zelf op muziek gezet, hoewel de melodie die wij kennen niet de originele is. Auld Lang Syne wordt traditioneel gezongen op Hogmanay, de overgang van het oude naar het nieuwe jaar, maar zeker ook op Burns Night.

Robert Burns werd geboren op 25 januari 1759 en overleed op 37-jarige leeftijd in Dumfries op 21 juli 1796. Burns heeft heel wat gedichten geschreven en bijgedragen tot de Schotse cultuur en was zeer populair. Een paar jaar na zijn dood besloten vrienden zijn verjaardag te herdenken en zo werd 25 januari Burns Night.

Wat doe je op Burns Night?

Burns Night is een viering volledig gewijd aan de gedichten van Robert Burns, Haggis en whisky. Op het menu staat meestal cock-a-leekie soup , een soep gemaakt van kip en prei, de klassieker Haggis, neeps and tatties, als dessert cranachan of bannocks.

Na de verwelkoming wordt meestal getoost en een woord van dank uitgesproken (de Selkirk Grace van Robert Burns). Na de soep is het tijd voor het plechtig moment en wordt de haggis binnengebracht met doedelzakmuziek. De haggis wordt aangesneden en “Address to a Haggis“, het meest bekende gedicht van Burns wordt voorgelezen. De haggis wordt geserveerd met een puree van aardappelen (tatties), en de klassieke neeps (van het Engelse turnip).

Na de haggis is het tijd voor meer getoost ter ere van de onsterfelijke Robert Burns. De traditionele drank op deze festiviteit is natuurlijk whisky.

Robert Burns single malt whisky

Er is zelfs een Robert Burns single malt op de markt, erkend door de World Burns Federation. Burns zou zelf een whisky liefhebber geweest zijn, maar welke Schot is dat niet. In ieder geval de Robert Burns single malt van 43 graden wordt gebotteld door de Isle of Arran distillery en is licht aromatisch en nogal fruitig en floraal van smaak, zowel naar geur als afdronk. De whisky is gerijpt op 70% Bourbon Casks en 30% Sherry Casks, de ideale aperitief whisky.

Na het dessert, de toosts en nadat voldoende whisky is gevloeid kan de avond beëindigd worden met het zingen van “Auld Lang Syne“. Er zijn drie coupletten en bij het eerste gaat iedereen in een kring staan en geef je elkaar de hand bij het zingen. Bij het tweede couplet haak je de armen in elkaar en bij het derde couplet wordt de kringen zowel kleiner als groter gemaakt.

Een leuke avond, opgedragen aan een grote Schot, een grote dichter en herinneringen aan vervlogen tijden waarbij de welsprekendheid en de haggis centraal staan.

Haggis

Haggis – you love it or you hate it – is veel werk om klaar te maken. En ik kan me voorstellen dat niet iedereen zin heeft om aan de slag te gaan met het hart, de longen en de lever van schaap. Geen probleem, want haggis wordt ook in kant-en-klare pakketten verkocht. Ze zijn bijvoorbeeld te vinden bij Anverness in Antwerpen, net als de Robert Burns whisky en vele andere tradionele Schotse en/of Engelse eetwaren.

We wensen je een fijne Robert Burns night.

NM.

Het Verenigd Koninkrijk, Schotland en Ierland, Whisky Whiskey Bourbon Rye

Nullam goes Islay

March 9, 2016 Nullam Microwaveum 1 Comment

Nullam goes Scotland (deel 1)

Een tijdje geleden is een oude droom in vervulling gegaan: Nullam is single malt whisky gaan proeven. Niet dat whisky ons onbekend is, helemaal niet, maar we waren om allerlei redenen nog nooit in Schotland geweest. De keuze was snel gemaakt want onze voorkeur gaat duidelijk uit naar meer naar turf smakende whisky’s, dus de eindbestemming werd het eiland Islay, het zuidelijkste van de Binnen-Hebriden. We kunnen hier niet alle foto’s publiceren, maar wil je nog meer zien van de prachtige landschappen en de distillerijen, klik dan door naar onze Pinterest pagina

Na een korte vlucht vanuit Brussel naar Edinburgh, reden we met de wagen naar Inveraray, onze eerste tussenstop en een uurtje verwijderd van de ferry. Inveraray is de belangrijkste stad in Argyll en gesticht door de Duke of Argyll in 1745. We verbleven er in The Argyll, een klein maar sympathiek hotelletje met prachtig zicht over Loch Fyne en Benn Bhuidhe, en ooit het gastenverblijf van het hertoglijk kasteel van Inveraray. Groot is het stadje Inveraray niet maar het heeft een goed en gerenommeerd restaurant, The George Hotel: zeer goede sfeer en lekker eten, met de nadruk op lokale producten, zoals lams- en rundsvlees maar ook vis en schelpdieren afkomstig van de lokale vissers uit het nabijgelegen Tarbert en de hele lekkere zalm uit Loch Fyne. Ook de kaasschotel met lokale kazen (onder andere Stinking Bishop en Isle of Mull Cheddar) mag niet ontbreken. Inveraray heeft zijn bijnaam, “the gateway to the Highlands and Islands”, niet gestolen.

De Ferry in Kennacraig

De volgende morgen moesten we al vroeg uit de veren want we hadden nog een uurtje te rijden langs Loch Fyne vooraleer we bij de vertrekplaats van de ferry in Kennacraig aankwamen. Stel je er niet teveel van voor, het is geen grote haven, maar een weg die gewoon stopt voor de pier, waar de boot “Lord of the Isles” lag aangemeerd.

Na de controle door de havenmeester konden we de boot op: 6 uur ‘s morgens, pikdonker, hevige regen en veel wind en dat voor een twee en een half uur durende tocht over de wilde wateren, richting Islay. Het had allemaal wel iets mysterieus. Dan maar een typisch Schots ontbijt genoten op de ferry, inclusief de black pudding. Het bleef donker tot we ongeveer de haven van Port Ellen binnenvoeren en het eerste wat je ziet is de Port Ellen distillery, producent van de iconische Port Ellen whisky, maar helaas een collector’s item geworden. De distillerij sloot in 1983 en het enige wat er nog gebeurt is de ‘malting’ voor andere distillerijen. Trouwens een zeer typische, wat zoete geur die over grote delen van het eiland hangt. Rond 9.30 uur zetten we voet aan land in Port Ellen.

De Heilige Drievuldigheid

De eerste dag hadden we drie belangrijke tastings voorzien, namelijk bij wat ik de heilige drievuldigheid van de single malt whisky noem, namelijk Laphroaig, Lagavulin en Ardbeg. Zoals je kan zien op de kaart liggen ze op korte afstand van de pier, en je kan ze niet missen want je rijd bijna van de ene stokerij naar de andere, via een kronkelende weg die naast de zee loopt.

Ardbeg

We zijn dus rechtstreeks van de boot naar onze eerste afspraak gereden, Ardbeg, de meest gerookte en naar turf smakende single malt whisky ter wereld. Vol spanning volgden we de kustweg tot we vanop een heuveltop (Ardbeg of Àrd Beag in Gaelic betekent trouwens kleine hoogte) de pagoda daken en spierwitte muren van Ardbeg zagen liggen, op een stuk prachtig groen grasland dat aan de zee paalt. Ardbeg produceert al whisky, officieel dan, sinds 1798 en gebruikt de mout van de Port Ellen Maltings. Het is momenteel één van de snelst groeiende single malts, maar ze hebben ook hun deel van de problemen gekend. In het begin van de jaren 80 was het bijna gedaan met Ardbeg maar dankzij een samenwerking met én overname door Glenmorangie zijn ze er langzaam terug bovenop gekomen. Alle stokerijen op Islay hebben trouwens moeilijke tijden meegemaakt want in de jaren 90 was single malt whisky helemaal niet trendy. In tegenstelling tot nu, want de meeste stokerijen zijn nu in buitenlandse handen. Ardbeg is bijvoorbeeld nu in handen van de Franse groep LVMH.

Na een gedetailleerde rondleiding op het domein met een jonge uitstekende gids hadden we het productieproces onder de knie. We hadden ook een Ardbeg tasting geboekt in de ‘Chairman’s Study’, een speciale ruimte waar je in de juiste sfeer komt om de verschillende producten van Ardbeg te proeven. Het is te vergelijken met een schatkamer, waar alle flessen Ardbeg die ooit geproduceerd werden tentoon gesteld staan.

Naast de klassieke 10 jaar oude Ardbeg (46 graden en een fenolgehalte van 50 ppm), mocht ik ook proeven van de Blasda, een licht geturfde versie, de Corryvreckan – 57 graden en een krachtig beest in een fles, de Uigeadail – 54 % en genoemd naar het meer (loch) waar Ardbeg via een pijplijn zijn water haalt, de Rollercoaster – 57 graden en een soort speciale versie ter herdenking van de jaren onder Glenmorangie, en als laatste de Galileo – 49 graden Limited Edition, pas dit op fles getrokken en jawel, er zijn drie capsules van deze Galileo whisky in de ruimte geschoten.

Onnodig te zeggen dat hierna bijna het licht uitging, heel waarschijnlijk omwille van de vermoeiende boottocht. Persoonlijk blijf ik bij mijn favoriet, de klassieke 10 jaar oude Ardbeg, maar was ik aangenaam verrast door de Uigeadail, alhoewel hij lang in de weegschaal lag met de geturfde krachtpatser Corryvreckan (wordt zeker mijn volgende aankoop). De Uigeadail is een 10 jaar oude non chill-filtered Ardbeg single malt, die gerijpt is op bourbonvaten, vandaar de rokerige smaak (turf) met zoete toetsen (sherry en caramel). Ideale lange mooie rokerige afdronk.

Het proeven van de verschillende whisky’s en de geur van zeelucht maakt je hongerig, vandaar een korte maar noodzakelijke stop in de gezellige Old Kiln Café annex shop voor wat traditionele gerechten.

Laphroaig

Om 13.00 uur werden we verwacht bij Laphroaig voor onze volgende tasting. Laphroaig gaat er prat op dat de mensen hun geheim ingrediënt zijn en dat voel je ook bij de rondleiding. Gezellig, net alsof je bij een familie te gast bent. Toch is ook Laphroaig niet meer in eigen handen want ze werden overgenomen door Beam Global Spirits & Wine.

Laphroaig, is Gaelic en betekent zoveel als ‘de mooie uitdieping in de brede baai’, want ook deze distilleerderij ligt vlak aan het water. Je snuift er constant de zeelucht en de geur van turf in, de smaken en geuren die je trouwens ook prominent in hun whisky terugvindt. Alle stokerijen gebruiken omzeggens dezelfde ingrediënten maar het verschil in eindproduct is te wijten aan de menselijke faktor maar vooral aan de ‘stills’, want zij bepalen de uiteindelijke smaak. De meeste stills zijn al stokoud en worden steeds opgelapt en stokerijen willen exacte kopijen als ze toch een still moeten vervangen. De zeven stills van Laphroaig – Ardbeg heeft er bijvoorbeeld maar twee – hebben een zeer unieke vorm en worden ook wel eens de ‘magnificent seven’ genoemd (3 wash stills, 4 spirit stills). Bij Laphroaig gebeurt de distillatie in twee fases. De eerste fase gebeurt in de wash stills en brengt het alcoholgehalte tot op 22 graden (low wines) en vervolgens gaat de vloeistof door de ‘spirit stills’ (zie foto) waardoor het alcoholgehalte kan gaan tot 68 graden. Hier zit natuurlijk het geheim van elke stokerij, namelijk tot hoever laten ze de distillatie gaan, want deze bepaalt de uiteindelijke smaak en sterkte. Na deze fase gaat de alcohol rijpen in eiken vaten.

Na de rondleiding , tijd om te proeven. De keuze was hier beperkt tot twee ‘drams’, de klassieke 10 jaar oude naar zeewier en medicijnen ruikende single malt, die al zovele prijzen heeft gewonnen en de 18 jaar oude cask strength van goed 55 graden, een topper met een veel voller smaak, bijna recht uit het vat. Laphroaig drink je best met een paar druppeltjes (ijs)water, om zo de smaak nog beter tot zijn recht te laten komen. De tasting vond plaats in een mooi ingerichte ruimte. De keuze was snel gemaakt en de cask strength met al zijn pk’s verhuisde mee naar Nullamland.

Lagavulin

Om 15.00 uur begon de laatste tasting bij Lagavulin, Gaelic voor “Laggan Mhouillin” en betekent ” het ondiepe dal waar de molen staat”. De distilleerderijeen samenvoeging van twee kleinere distilleerderijen, bestaat al sinds 1816, alhoewel er op die plek al sinds 1742 (illegaal) whisky wordt gestookt. Het productieproces op stoom met twee wash en twee peervormige spirits stills is volledig computergestuurd. Lagavulin haalt zijn water uit een nabij gelegen meertje: het is regenwater uit de bergen dat over de turf- en heidegronden stroomt en zo bijdraagt tot de smaak van de whisky. Daarnaast wordt de whisky gerijpt op bourbonvaten. Lagavulin is de enige van whisky’s van Isaly die in de reeks “Classic Single Malt of Scotland” wordt verkocht. Net als de andere twee, Laphroaig en Ardbeg verdeelt de typische jodium smaak van de whisky de proevers in twee kampen: you love it or you hate it. Zeker geen whisky voor beginners.

De klassieke Lagavulin single malt is 16 jaar oud alhoewel er al een 12 jaar oude cask strength te vinden is die in Pedro Ximenez vaten (PX) gerijpt is. Lagavulin is in handen van de Diageo groep. Voor de kenners en liefhebbers van dure whisky zijn er ook nog gelimiteerde versies te vinden van 21, 25 en 30 jaar oud, maar daar moet je heel diep voor in je portefeuille gaan.

Kilchoman, de boerderij-distilleerderij

In ons volgende artikel rijden we naar de andere kant van het eiland, op zoek naar Kilchoman (zie artikel).

NM.

Nullam bakt het Bruin ... desserts en andere guilty pleasures

Shortbread met rozemarijn

March 1, 2016 Nullam Microwaveum

Shortbread is één van de culinaire kroonjuwelen van Schotland. Dit kalorierijke maar zeer lekkere koekje zou teruggaan tot de dertiende eeuw en is een variant van de ‘biscuit’ of ‘biscotti’ (een dubbelgebakken koekje). Boter verving gist en zo was de shortbread geboren (short verwijzend naar shortening – vetstof of boter – en niet naar kort). Boter en per definitie ook shortbreadkoekjes waren duur en dus werden de koekjes enkel maar op zeer speciale gelegenheden naar boven gehaald, zoals tijdens de kerst- en nieuwjaarsperiode. En op de Shetland eilanden breken ze traditioneel een versierd shortbreadkoekje – bride’s bonn – op het hoofd van de bruid vooraleer ze haar nieuwe huis binnengaat.

Voor shortbread heb je eigenlijk maar drie basisingredienten nodig: bloem, suiker en boter. Maar wij gaan er nog eentje aan toe voegen, namelijk rozemarijn. Rozemarijn wordt, nog meer dan enig ander kruid, aanzien als een winterkruid. Het wordt in zovele typische winterbereidingen en stoofpotjes gebruikt. Maar rozemarijn gaat ook perfect samen met zoete dingen, zoals bijvoorbeeld deze shortbreadkoekjes. De subtiele maar mysterieuze en intrigerende smaak van dennenaalden maken van deze koekjes een waar genot. Bij mensen die dit koekje voor eerste keer proberen, zie je verwarring: wat is die mysterieuze smaak. Een sterk en robuust kruid mengen met een boterachtig kruimelkoekje lijkt misschien een vreemde kombinatie, maar het is een echte aanrader en past perfect bij de digestief.

Wat heb je nodig? Voor ongeveer 16 koekjes

2 cups bloem
¾ theelepel zout
½ theelepel bakpoeder
1 EL fijn gehakte verse rozemarijn
¾ cup ongezouten boter, zacht
2 EL milde honing
½ cup poedersuiker
1 EL kristalsuiker

Hoe maak je het?

Verwarm de oven voor op 150 graden Celsius. Meng bloem, zout, bakpoeder en rozemarijn in een kom. Meng in een andere grote kom met een mixer op lage snelheid de boter, honing en suiker, doe er vervolgens het bloemmengsel bij. Meng nog een beetje tot je een grof deeg hebt, er mogen nog wat stukjes in zitten.

Doe het deeg in een bolvorm en leg het op een met bloem bestoven werkblad. Kneed het deeg nog een paar keer goed dooreen en verdeel dan je deeg in twee stukken.

Neem een stuk deeg en rol het met een deegrol uit tot een dikte van ongeveer 8 millimeter. Neem een ronde koekjessnijder en haal zoveel mogelijk ringen uit je deeg. Leg de ronde vormen op een bakplaat. Herhaal dit voor de tweede bol deeg.

Bak de koekjes in het midden van de oven tot ze een mooie gouden kleur vertonen (ongeveer 25 minuten afhankelijk van je oven). Laat ze volledig afkoelen op een rooster.

NM.

Het Verenigd Koninkrijk, Schotland en Ierland, Photography #potd

Reflections IX: Pitlochry

February 28, 2016 Nullam Microwaveum

De zalmtrek

Pitlochry is een klein stadje in oh zo gastvrije Perthshire in Schotland. Deze foto werd genomen boven op het Pitlochry Power Station, een dam over de Tummel Rivier. De zalm moet van de Tummel via dit stuwmeer richting de Highlands zwemmen. En om het hoogteverschil van 310 meter te kunnen overbruggen, werd een Fish Ladder gebouwd, bestaande uit 34 grote waterbakken, zodat de zalm onbelemmerd de reis stroomopwaarts kan maken.

Pitlochry is heel dicht bij de Edradour whisky Distillery.