“Woa zin de joarn gebleevn damme kljinne woarn, dam oes bezig ieln me marbels vergoarn”? Dit is de openingszin van het liedje « nostalgie wereldbeker » van ‘t Hof Van Commerce. Want inderdaad, we hadden een tijdje geleden een heel nostalgisch moment. Bij het zoeken naar een onderwerp voor St Patrick’s Day botsten we op een recept voor corned beef. Corned Beef is een stuk rundsvlees (klapstuk of runderborst) dat wordt bewaard in een droge rub van zout. Een soort pekelen dus. En “corn” verwijst naar de ruwe, grote zoutkorrels die daarvoor gebruikt werden. Deze Ierse methode van vlees bewaren was heel populair in de tijd dat er geen koelkasten waren. Corned beef met de eerste kolen van de lente is nog steeds een heel populair (maar niet zo verfijnd) gerecht in Ierland.

Het stuk corned beef wordt ook soms gerookt en fijn gesneden. Dan krijg je pastrami en die heb je nodig om een Rueben sandwich te maken.

Nostalgie

Mijn jeugdsentiment en zwarte beest heeft niets te maken met deze originele corned beef, maar met de gemalen variant die bij ons in blik verkocht wordt. Was het de kleur, de geur of was het de textuur, maar ik moest er niet van weten. En toch ben ik verplicht geweest om het te eten, want zo ging dat in die tijd. In de aanloop van dit artikel heb ik even nagedacht over wanneer en vooral waarom dit op tafel kwam toen Nullam klein was. Ik vermoed dat het te maken heeft met de voedselschaarste die mijn vader heeft meegemaakt tijdens de tweede wereldoorlog.

In ieder geval herinner ik me heel goed de warme gebruneerde aardappelen met stukken corned beef erop of nog erger aardappelpuree met corned beef. Deze twee varianten staan voor eeuwig en altijd als culinaire nachtmerrie op mijn netvlies gebrand.

Kornetbief?

Veel mensen zullen al moeite hebben met het Izegems in de openingszin hierboven, maar de vervlaamsing van het Engelse begrip « corned beef » is eigenlijk ook om te lachen. Bij ons werd het uitgesproken als kornetbief, in één woord en met de klemtoon die volledig verkeerd werd gelegd. Zet een groep mensen uit de verschillende hoeken van Vlaanderen samen en je hebt een hele hoop verschillende (en grappige) uitspraken voor corned beef, waarbij de link met het origineel soms ver te zoeken is. Het gepensioneerde VRT ikoon Becaus Jan kon de geschiedenis zijn ingegaan als de man die zijn volk “corned beef” op een correcte manier leerde uitspreken, maar hij verkoos om zich onledig te houden in de corned beef kleurige zetels van de Senaat.

Onnatuurlijk Roze

We eten met onze ogen, zoveel is duidelijk, en het eten van corned beef werd er niet gemakkelijker op door de opvallende roze kleur van het goedje. De textuur, zeker als de corned beef warm werd door het contact met de gebakken aardappelen, was al een nachtmerrie, maar ook die onnatuurlijke kleur was niet van die aard om van kornetbief je lievelingsgerecht te maken. Die felroze kleur werd namelijk veroorzaakt door salpeter, een bewaarmiddel dat aan de gemalen corned beef werd toegevoegd.

De verpakking

De vorm van de verpakking van corned beef – een blik in de vorm van een trapezium – is nooit gewijzigd, je kan er in de winkel dus niet naast kijken. De typische rode kleur is in de loop van de jaren wat feller geworden, maar dat is het zowat. Maar er was nog een ander probleem, en iedereen die in zijn jeugd ooit met corned beef geconfronteerd is geweest, zal onmiddellijk weten waarover ik het heb, namelijk het sleuteltje om dat verrekte blik te openen. Het sleuteltje had een gleuf en die paste over een lip op het blik. En deze moest je met het sleuteltje rond het blik beginnen oprollen. En heel dikwijls begon toen alle ellende, gaande van afbrekende sleuteltjes, halfopen blikken, snijwonden enzovoort. De ervaringsdeskundigen weten zeker waarover ik het heb.

Uit puur nostalgische redenen heb ik daarom nog eens kornetbief klaargemaakt, met gebruneerde aardappelen, een gebakken ei en kort aangebakken stukken corned beef. En ja, ik heb net zoals vroeger geworsteld bij het openen van het blik, de roze kleur is nog steeds onnatuurlijk roze en de smaak en textuur houden nog altijd het midden tussen … ja, vul het zelf maar in.

NM.