Tag Archives: pasta

SPAGHETTI MET TONIJN, MUNT EN KAPPERS

Fa venire l’acquolina in bocca.

Als het tropisch warm is heb ik geen zin om lang in de keuken te staan wegens te warm. En dan val ik terug op snelle en frisse gerechten. Dit Siciliaans gerecht is heel snel omdat je eigenlijk alleen maar de pasta kookt. De combinatie van tonijn, kappertjes, verse munt, citroensap en olijfolie zorgen voor lekkere en frisse smaken. Een zomers resultaat, en een ideale manier om je teveel aan munt te verwerken. En ja, ik krijg er het water van in de mond.

Hieronder het recept voor 4 personen. Buon Appetito!

Wat heb je nodig?

  • 400 gram spaghetti
  • 240 g tonijn uit blik of glazen pot
  • 1 citroen
  • 2 EL kappertjes gezouten
  • 10 verse muntblaadjes
  • zout voor pastawater
  • zwarte peper gemalen, naar smaak
  • 3 EL olijfolie extra vierge

Hoe maak je het?

Breng het water aan de kook voor de pasta, voeg zout toe zodra het water begint te koken. Kook de pasta al dente volgens de instructies op de verpakking.

Spoel de kappertjes af onder koud stromend water om het zout te verwijderen.

Als de pasta bijna gaar is, verwijder dan ongeveer 200 ml kookvocht. Verwarm een EL olijfolie en doe er de tonijn uit blok bij. Laat even doorwarmen en voeg er de kappertjes bij en wat fijn gesnipperde munt.

Als de pasta gaar is giet je hem af en doe je hem in de pan met de tonijn. Voeg er nu het kookvocht bij. Meng alles goed dooreen. Overgiet met het verse citroensap.

Serveer direct met een paar extra kappertjes, veel vers gemalen zwarte peper en nog wat verse munt.

NM.

Frisse lentepasta van orzo, erwten, boerenkool en lente-ui

Vandaag kiezen we voor een gezond gerecht dat je zowel als pasta of als slaatje kan opdienen. We gebruiken Griekse pasta (kritharaki of orzo) en die gaan we garen in groentebouillon. Orzo is redelijk snel gaar en van die korte gaartijd profiteren we om wat extra groenten mee te garen. Die doen we er pas op het laatste bij, omdat we ze niet willen overkoken.

Je kan in plaats van orzo ook gerst of spelt gebruiken. Hou wel rekening met de correcte gaartijd.

De smaakmakers zijn natuurlijk de groentebouillon en de groenten, maar we werken af met verse muntblaadjes en zeste en sap van een citroen voor de friszure toets van de pasta.

Om het geheel nog wat meer kracht te geven schaven we stukjes pecorinokaas op de pasta. Pecorino is een vette, pittige schapenkaas, en dat hebben we nodig.

Wat heb je nodig?

  • 1 kleine ajuin
  • olijfolie
  • 6 lente-uitjes
  • 1 liter groentebouillon
  • 100 gram kritharaki – orzo pasta
  • 200 gram erwten (mag diepvries zijn)
  • 500 g boerenkool
  • zeste en sap van 1 citroen
  • muntblaadjes
  • 25 gram pecorino kaas

Hoe maak je het?

Verwarm de olie in een pan en voeg er de fijn gesnipperde ajuin aan toe, en een paar van de lente-uitjes. Kruiden met zout. Fruit de ajuin gedurende 7 minuten of tot hij gaar is.

Voeg er de groentebouillon bij en breng aan de kook. Wanneer de bouillon kookt mag de orzo (of de gerst of spelt) erbij. Def af en laat garen (zie de verpakking voor de gaartijd). De laatse 5 minuten doen we er nog de stukjes boerenkool en de erwten erbij.

De orzo pasta moet gaar zijn en de boerenkool verwelkt. Giet overtollige bouillon weg en werk af met de zeste en het sap en van de citroen, de resterende lente-uitjes en de muntblaadjes. Sprenkel er wat stukjes pecorinokaas over.

NM.

MIO POSTO – Osteria Popolare – Luik

Toegegeven, Luik is niet de stad waar ik al veel geweest ben. Gelukkig zijn er vrienden om je een beetje wegwijs te maken in deze stad in volle ontwikkeling. Ik ben er ondertussen al een aantal keer op ontdekking geweest en ik was danig onder de indruk. Er is heel wat te beleven en te zien (zie hier ons verslag over de mooiste plekjes in Luik). Nu is het de beurt aan de gastronomische suggesties.

Mio Posto is genieten!

Mijn vriend Luc raadde me een authentiek Italiaans restaurant aan en zij die me goed kennen, weten dat je met pure smaken en authentieke gerechten veel plezier doet. Zo kwamen we terecht in Mio Posto – Osteria Popolare in de Rue Souverain Pont, een klein smal straatje, waar heel wat nieuwe leuke winkeltjes zijn (zie artikel). Osteria Mio Posto is een trendy restaurant en een must go voor liefhebbers van authentieke Italiaanse keuken. Zowel voor een lunch, dinner of gewoon een aperitivo. Van zodra je de deur opendoet en door de gordijnen stapt, kom je Italië binnen. Heel gezellig!

Op het menu staan Italiaanse klassiekers: Italiaanse aperitivo, antipasti hapjes, bruschetta’s, originele pizza’s, pasta’s, ragú en nog zoveel meer. Er stonden zovele lekkere dingen op de kaart dat het moeilijk was om een keuze te maken. Trouwens, de gerechten hebben allemaal heel originele namen, met een knipoog naar films of games. Gabriel Caridi, eigenaar en gastheer, weet goed waar hij mee bezig is, getuige daarvan ook de indrukwekkende wijnkaart. Genoeg om onze smaakpapillen te plezieren. En dat begon al met het voorgerecht, een schotel in de mond smeltende Italiaanse prosciutto. En de bruschetta met vitello tonnato…

Mio Posto is ook een trendy bar

Naast restaurant is Osteria Mio Posto  ook een trendy bar, want er is een aparte gezellig ingerichte lounge, waar je kan genieten van een aperitivo of after dinner drink. Natuurlijk staan de Italiaanse klassiekers op de kaart, zoals een Negroni, Aperol Spritz of een Sbagliato. Complimenten aan de bartender want ze waren heel goed gemaakt. Voor de avonturiers staan er ook wat twists op klassiekers op de kaart, zoals een Frenchie Spritz met St Germain en prosecco.

I’ll be back!

Mio Posto is een type restaurant waar je je onmiddellijk thuisvoelt: ontvangst, interieur, sfeer, kaart, eten en drinken: het voelt allemaal goed aan.

De volgende suggestie en hotspot is Ma Ferme en Ville, een delicatessenwinkel in dezelfde straat (uitgebaat door Marie, de partner van Gabriel Caridi en Pinart le Bistrot, een wijnbar. 

Osteria Mio Posto: Praktische Info

Rue Souverain Pont 29, Luik

http://www.mioposto.be/

NM.

Lekkere Linguine met zalm en dille amandelsaus

8385

Nullam doet het in 30 minuten

Hallo…… Het is 4 uur ’s namiddags en plots komt de volgende vraag naar boven: wat ga ik vanavond klaarmaken? Ondanks al onze goede voornemens, hebben we de weekmaaltijden niet altijd even goed gepland of hebben we geen tijd gehad om de nodige shopping te doen.

We worden in onze eigen omgeving heel veel geconfronteerd met vragen voor snelle maar toch lekkere en afwisselende gerechten. Vandaar dat we een aantal artikelen op deze blog zullen wijden aan familiegerechten die voldoen aan de maximum 30 minuten limiet, met een minimum aan ingrediënten, maar die toch heel lekker zijn. Weinig ingrediënten is zeker geen synoniem voor smaakloos. Er zijn veel recepten die je kan klaarmaken met 3 of 4 ingrediënten of met wat je vind in de ijskast of proviandkast, zodat je geen extra shopping moet doen. Hopelijk vind je iets inspirerend in deze recepten die in minder dan 30 minuten klaar zijn.

Het eerste onder de dertig minuten recept is een snelle pasta met zalm schotel die zelfs klaar is in twintig minuten. Zeer eenvoudig te maken met een heerlijke symfonie van smaken: naar anijs geurende dille, frisse citroen en amandelen.

Dille heeft een anijsachtige smaak, net zoals zijn verwanten anijs en venkel. Je kan zowel de zaadjes als de naaldvormige blaadjes gebruiken. Dille is prominent aanwezig in de Scandinavische en Baltische keuken maar ook in Duitsland, Polen en Rusland. Dille kook je niet mee of meng je niet met andere kruiden omdat het dan zijn smaak verliest.

8366

Wat heb je nodig?

  • 3 zalmfilets (voor 4 personen)
  • Klein klontje boter
  • 50 gram dille
  • 50 gram witte amandelen zonder vel
  • 1 teentje knoflook
  • 4 EL olijfolie
  • zeste van 1 citroen
  • sap van 1 citroen
  • linguine

Hoe maak je het?

Kruid de zalm met peper en zout, leg er eventueel een klein klontje boter op of giet er een fijn straaltje olijfolie over en bedek de filets losjes met aluminiumfolie. Leg ze op een bakplaat en bak in de oven op 180° Celsius gedurende ongeveer 12 tot 15 minuten, afhankelijk van de dikte van de filets. Haal uit de oven en verwijder het vel. Brokkel de zalm in stukken en zet even opzij.

Doe de dille, amandelen, knoflook en olijfolie in een keukenrobot of blender en pureer tot je een gladde, smeuïge massa hebt. Wil je een iets grovere consistentie of heb je geen keukenrobot, dan kan je gewoon alles met de hand fijnhakken. Voeg er  nu de zeste van de citroen en het citroensap bij, en meng goed dooreen. Proef en kruid bij indien nodig.

Kook de linguine volgens de aanwijzingen op de verpakking. Hou een aantal lepels kookvocht over vooraleer je de pasta afgiet.

Doe de pasta in een grote kom, meng er het dille-amandelmengsel onder door, doe er wat van het kookvocht bij en werk af met de stukjes zalm.

NM.

Penne alla vodka

1819

Vandaag kiezen we voor een snelle pasta, maar wat voor één: heerlijke smaken, weinig ingrediënten en snel klaar. Penne alla vodka is opnieuw een pastagerecht waarvan niemand het eens is over de herkomst en wie het nu heeft uitgevonden. Niet dat dit gerecht al eeuwen meegaat, neen, want het ontstond pas ergens rond eind de jaren 70, begin de jaren 80. En toch is er veel discussie. Het ene kamp zegt dat het gerecht is uitgevonden door de Italiaanse immigranten in Amerika, die een aantal eigen culinaire mysterieuze concocties hebben die in het moederland Italië totaal onbekend zijn en die je daar dus ook niet op de kaart zal vinden.  Penne all vodka vind je in de States, en zeker in New York bijna op elk menu, terwijl je in Italië al heel goed moet zoeken om het ergens te vinden.

Het andere kamp zegt dat het een puur Italiaanse uitvinding is maar is op zijn beurt ook verdeeld in twee kampen. Volgens de eersten is penne all vodka uitgevonden door een restaurant in Bologna en volgens de tweede is penne alla vodka ontworpen door ene Luigi Franzese in Napels. Hij had het gerecht eerst penne all Russia genoemd omwille van de vodka in de saus. Hij werkte trouwens voor een bedrijf dat vodka verdeelde in Italië en ze hadden een pastagerecht nodig om hun vodka te promoten.

Eigenlijk maakt het allemaal niet zoveel uit, ons gaat het om de smaak. Ik zei het al, je hebt weinig ingrediënten nodig en dat is de kracht van dit gerecht: ze versterken elkaar.

Welke rol speelt de vodka in dit gerecht?

Er is eigenlijk ook veel te doen geweest rond de toevoeging van vodka. Wat verschil maakt het nu of je vodka in je saus doet of niet?Want de alcohol verdampt toch en vodka op zich is kleurloos en bijna smaakloos. Toen zijn wat grote koppen (zelfs ook Harold McGee) zich op het probleem gaan werpen en het antwoord komt eigenlijk uit de scheikunde. Vodka maakt de saus veel intenser. Bepaalde aroma’s of smaken zijn nu eenmaal alcoholoplosbaar en vodka haalt dus die smaken uit de ingrediënten en versterkt zo de totale smaak van de saus. Iets wat water of vet – in dit geval – niet zouden gekund hebben. Alcohol trekt zowel in vet oplosbare als in water oplosbare smaakcomponenten aan terwijl water of vet zich maar op één soort kunnen richten.Het is een beetje het 1+1=3 verhaal. Tot zover de les scheikunde. Maar vooraleer we overgaan tot de lijst met ingrediënten, geven we jullie nog één tip mee. De eerste keer maak je het gerecht zoals het hieronder beschreven staat. De tweede keer verdeel je de dosis vodka in twee. De ene helft doe je gewoon bij de saus en andere helft giet je over de gekookte en net afgegoten pasta. Laat me wel even weten welke de beste versie is. Ik gebruikte vodka van het merk Russian Standard (Русский Стандарт), maar eender welke vodka gaat.

Wat heb je nodig?

  • 4 EL boter
  • 1 theelepel rode chilivlokken
  • 1 teentje look, zeer fijn gesneden
  • 2 EL kappers
  • En paar sneetjes Prosciutto
  • 400 gram romatomaten (bvb vers gepureerd of uit blik)
  • 15 cl vodka
  • 200 ml room
  • Penne rigate
  • Pecorino Romano kaas

Hoe maak je het?

Kook de penne rigate volgens de gebruiksaanwijzing op de doos. Hoe er rekening mee dat de saus snel klaar is (ongeveer 10 minuten), dus met een beetje voorbereiding en techniek kan je beide tegelijk maken. Maak de saus in een grote pan met dikke bodem, want de gekookte pasta moet er op het einde even bij.

We beginnen het maken van de saus met een klassieke battuto, de fijn gesneden aromaten gegaard in vetstof.

Smelt de boter in de pan op een middelhoog vuur (je mag ook olijfolie gebruiken) en voeg er de rode chilipepervlokken bij. Dit gedurende één minuut en roer af en toe eens om. Voeg er dan de stukken Prosciutto bij. Vervolgens de fijn gesnipperde look, tot deze zacht en gaar is (niet laten verbranden). Voeg er dan de kappertjes bij en laat nog 1 minuut verder garen.

Nu mogen de vodka en de tomaten erbij en deze mag je ongeveer 5 minuten laten verder sudderen. Als laatste gieten we de room in de saus. Nog 5 minuten sudderen en we zijn klaar. Ik doe er op het laatste al de helft van de kaas bij. Af en toe eens omroeren.

Giet de pasta af maar hou wat van het kookwater bij de hand. De pasta mag direct in de sauspan. Verhoog het vuur een beetje warm alles nog eens goed door. Indien je saus te droog is doe er dan wat van het kookwater bij.

Verdeel over individuele borden of giet in een serveerschotel. Doe er snel de rest van de kaas op. We kozen bij dit gerecht voor de iets sterker smakende Pecorino Romano maar Parmezaanse kaas is vanzelfsprekend ook goed.

NM.

Salade van orzo met verse kruiden

2684 Orzo is Italiaans voor gerst en wordt soms ook risoni genoemd. Het is een korte macaroni in de vorm van maar groter dan een rijstkorrel en is dus geen rijst. Het wordt vaak ten onrechte Griekse rijst (kritharáki of manéstra) genoemd. Je vindt orzo echter in het volledige gebied van de Middelandse Zee. Bij de Turken noemt het şehriye en in vele landen van de Balkan noemen ze het risi. Maar het is dus wel degelijk pasta.

Ik gebruik orzo niet alleen in soepen of in stoofpotjes (zie arni giouvetsi), maar heel dikwijls ook in salades, die ik als hoofd- of bijgerecht serveer. Het is voor mij de ideale zomerse partysalade voor een BBQ, tuinfeest of picnic. Je kan er echt vele leuke dingen mee doen, het bewijs dat een slaatje niet altijd gewoontjes is. Voeg er je favoriete ingrediënten aan toe en zorg voor een lekkere romige en friszure dressing en je hebt een succesgerecht voor je tuinfeest.

Het slaatje hieronder is een variante op het thema rood-wit-groen waarbij we kozen voor fris en crunchy: frisse komkommer gecombineerd met lekkere tomaten en een frisse, smaakvolle kruiden, zoals verse munt en platte peterselie. Persoonlijk snij ik er ook wat kappertjes in en durf ik er ook wat rode chilipeper bij doen, om het slaatje wat meer kick te geven. In de dressing zit ook wat zeste van de citroen verwerkt, om het frisse karakter van het slaatje te benadrukken.

Zoek je nog een ander slaatje met orzo, klik dan op deze link: Griekse meatballs (keftedes) met een frisse salade van orzo en yoghurtdressing.

2697

Wat heb je nodig?

  • 1 pak orzo
  • olijfolie
  • de zeste van 1 citroen
  • platte peterselie
  • verse muntblaadjes
  • lente-uitjes
  • 1 komkommer
  • Een paar romatomaten
  • Peper en zout
  • Rode chilipepervlokken (optie)
  • Kappertjes (optie)

Voor de dressing

  • 1 EL citroensap
  • 3 EL olijfolie
  • 1 theelepel zeste van een citroen
  • 1 teentje look (optie)

Hoe maak je het?

Kook de orzo volgens de gebruiksaanwijzing. Zorg er voor de orzo niet te ver te koken. Giet af en spoel even onder koud water. Laat de orzo uitlekken en afkoelen en giet in een grote slakom of serveerschotel.

Giet er een beetje olijfolie bij. Verwijder de schil van de komkommer en snij in kleine blokjes. Verwijder het binnenste van de tomaten en snij ook deze in kleine blokjes. Snij de lenteuitjes in kleine stukken. Dit mag allemaal bij de orzo.

Nu rest ons enkel nog de kruiden en de dressing.

Neem de muntblaadjes en rol ze op. Snij ze vervolgens in strips. Snij ook de platte peterselie fijn. Meng de kruiden door de andere ingrediënten.

Maak de vinaigrette en giet over de salade. Controleer de kruiding. Indien de salade te droog is, doe je er nog wat olijfolie bij.

Serveer de salade van orzo als een bijgerecht of geef er gegrild vlees bij, zoals merguez, souvlaki, meatballs of lamskoteletjes.

NM.

 

Tagliatelle met kerstomaatjes en kappertjes

2707

Wie is Lucrezia Borgia?

Lucrezia Borgia werd op 18 april 1480 geboren. Ze was net als haar broer Cesare Borgia een buitenechtelijk kind van Paus Alexander VI en zijn minnares Vannozza. Het verhaal van Lucrezia Borgia leest als een thriller vol moorden, incest, schandalen en politieke intriges. Ze werd een eerste keer uitgehuwelijkt op dertienjarige leeftijd maar dat huwelijk werd al snel ontbonden door haar vader, de paus, omdat het niet meer in zijn kraam paste. Ze werd terug uitgehuwelijkt op haar twintigste, maar die echtgenoot werd binnen het jaar gewurgd door haar broer Cesare (die model stond voor Machiavelli’s ‘Il Principe’). Lucrezia was op dat ogenblik zwanger van een bediende. Het kind werd ergens ver weg ondergebracht en via een pauselijke wet eerst geofficialiseerd als het kind van haar broer en later als een kind van de paus zelf. Echtgenoot nummer drie was Alfonso d’Este, de hertog van Ferrara, bezeten van wapens en bordelen. Ook tijdens dit huwelijk gingen de intriges en gifmoorden gewoon verder, maar ze had toch 8 kinderen met Alfonso. En ze had ook nog de tijd om van Ferrara één van de grote Europese kunststeden te maken.

Lucrezia Borgia is een vrouw van de Renaissance, die vele schrijvers en artiesten heeft geinspireerd. Gaetano Donizetti maakte een opera van haar leven, gebaseerd op een stuk van Victor Hugo, en dit werd voor de eerste keer vertoond in 1833. Lucrezia Borgia was misschien best gekend als intrigante en als gifmengster, maar ze moet ook bloedmooi geweest zijn. Mannen vielen voor haar en niet alleen omwille van het gif. In één van de scènes in de opera worden Gennaro en zijn vrienden gewaarschuwd voor de wrede familie Borgia. Aan het einde van een feest valt hij in slaap en wordt wakker gemaakt door een handkus van een gemaskerde dame, Lucrezia. Hij valt onmiddellijk voor haar schoonheid terwijl zijn vrienden, wiens families waren uitgemoord door de Borgia’s, hem proberen te waarschuwen voor die vreselijke Borgia’s. Uiteindelijk blijkt Lucrezia dan nog zijn moeder te zijn. Zeer bekend is die prachtige aria “Com’è bello! Quale incanto in quel volto onesto e altero!”, zo mooi gezongen door Montserrat Caballé en Joan Sutherland in de rol van Lucrezia. En daar durf ik wel eens naar te luisteren tijdens het koken.

Gaetano Donizetti Lucrezia Borgia Lucrezia_borgia

Naast een opera werd er natuurlijk ook een film over haar leven gemaakt (Lucrezia Borgia, l’amante del diavolo). Haar rol werd gespeeld door de zeer mooie Olinka Bérová, een Tsjechische actrice, die toen in één adem genoemd werd met Ursula Andress en Brigitte Bardot.

Tagliatelle

De schoonheid van Lucrezia Borgia – blond haar en grijze ogen – staat centraal in dit verhaal, want dit is de link met de gastronomie. Toen Lucrezia op weg was naar Ferrara voor haar derde huwelijk maakte ze een tussenstop in Bologna. De toenmalige burgemeester van Bologna, Giovanni II van Bentivoglio gaf zijn persoonlijke chef Zefirano de opdracht om een glorieus banket klaar te maken in haar eer. En één van de gerechten was een nieuw soort pasta, gemaakt door vellen lasagna te snijden in lange strips, omdat deze hem deden denken aan het mooie blonde haar van Lucrezia Borgia. En zo was de tagliatelle geboren.

Exact 8 mm

Taglia betekent snijden. Je kan de vellen deeg snijden met je pastamachine of met de hand. Ik heb het liefst dat je ziet dat de pasta met de hand gemaakt en gesneden is en hij mag echt wel een beetje deformatta zijn. Volgens de Kamer van Koophandel van Bologna moet tagliatelle exact 8 mm breed zijn (het heeft iets te maken met één van die typische torens die je in Bologna ziet – Torre degli Asinelli).

0812

Bologna is één van de gastronomische centra van Italië en gekend voor zijn tortellini (zie recept) en tagliatelle en andere handgemaakte pasta en natuurlijk ook voor de ragù, een vleessaus die we kennen als bolognese.

Wij kiezen echter voor een snel en gemakkelijk pastagerecht met tagliatelle, scampi en kerstomaatjes op smaak gebracht met wat in julienne gesneden basilicum. Je hebt echt maar een goede 10 minuten nodig om dit recept te maken, en zeker geen 30 minuten, tenzij je van plan bent om de ganse geschiedenis van Lucrezia Borgia te vertellen.

Hoe maak je het?

Kook de pasta volgens de gebruiksaanwijzingen. Kuis de scampi en vergeet niet het darmkanaal te verwijderen. Warm wat olie in een pan en bak de scampi. Slechts een paar minuutjes zodat ze nog sappig zijn en niet uitgebakken en droog. Voeg er wat gesnipperde look en wat kerstomaatjes bij.

Giet het water van de pasta (maar hou wat kookwater over). Giet de tagliatelle in een grote serveerkom en giet er de scampi en kerstomaatjes bij. Meng dooreen en werk af met wat fijngesnipperde basilicumblaadjes. Kruid met peper en zout. Indien je pasta te droog is, voeg je er wat van het overgebleven kookwater bij.

2712

Hoe maak je tagliatelle?

Wat heb je nodig?

  • 1 kg bloem type doppio zero OO
  • 8 eieren

Hoe maak je het?

Giet de bloem op je werkblad en maak een kuiltje in het midden. Breek de eieren in het midden. Begin te mengen van uit het midden naar buiten toe, en kneed tot je deeg klaar is.

Dek af met plastiekfolie en laat 2 uur rusten op ene koele plaats.

Rol het deeg uit met een deegrol tot de gewenste dikte (of gebruik een pastamachine).

Snij de vellen in tagliatelle met een mes of een speciale pastasnijder of met de pastamachine. Schik de slierten tagliatelle in nestjes en laat drogen op een theedoek.

NM.

Spaghetti alle vongole in rosso

2613

Vandaag in « vangst van de dag » maken we terug zomer op je bord klaar, namelijk Linguine con le Vongole. Dit heerlijke voor- of hoofdgerecht betekent voor mij vakantie: zon en zee. Vongole veraci is Italiaans voor de gemarmerde tapijtschelp. Kan je die niet vinden, kies dan voor kokkels of de iets duurdere venusschelpen.

In Italië maken ze dit gerecht op twee verschillende manieren klaar, namelijk in bianco (zie recept), met witte wijn, look, peterselie en olijfolie, en in het zuiden vooral in rosso, met tomaten en basilicum.

Deze keer maken we de in rosso versie met mooi rijpe San Marzano tomaten. Kokkels, venusschelpen of andere schelpdieren leven op een zanderige zeebodem en kunnen dus wat zand bevatten. Laat ze liefst een aantal uren in koud water weken om het meeste zand te verwijderen. Je zal zien dat ik dit gerecht in twee etappen klaar maak en dat ik na het koken van de schelpdieren de saus ook even laat bezinken zodat het eventuele zand niet in je pasta terechtkomt.

Kies voor een dunne pasta zoals cappellini of linguine en kook deze iets minder dan de aanbevolen kooktijd, want we gaan de pasta verder afwerken in de pan met de saus (spadellata). Dat is zowat het geheim van dit recept. Op deze manier neemt de linguine – in plaats van het gezouten kookwater – alle smaken en wat van het vocht van je saus op. Bewaar altijd wat kookvocht voor het geval je te weinig vocht hebt voor je pasta.

2615

Wat heb je nodig?

  • Linguine
  • Venusschelpen of kokkels (ongeveer 15 per persoon)
  • San Marzanotomaten (vers of in blik)
  • 2 teentjes look
  • Olijfolie
  • Boter
  • 250 ml witte wijn
  • 125 ml water
  • Rode chilipepervlokken
  • Platte peterselie
  • Oregano
  • zout

Hoe maak je het?

Warm olijfolie op in een pan op een middelmatig vuur. Doe er 1 fijn gesnipperd teentje look bij en laat deze rustig goudbruin worden. Verwijder de look uit de pan, want hij heeft zijn diensten bewezen, namelijk de looksmaak aan de olijfolie geven. Neem ¾ van de kokkels of venusschelpen. Deze mogen nu in de pan, samen met de witte wijn en het water. Zet er een deksel op en laat de schelpen rustig garen tot ze open zijn (een goed 5 minuten). Overkook ze niet. Verwijder de schelpen en de zeevruchten uit de pan en laat de saus indikken. Giet de gereduceerde vloeistof in een kommetje en zet opzij. De zeevruchten mogen in een aparte kom. Verwijder zoveel mogelijk de schelpen en verwijder de schelpen die niet zijn opengegaan.

Een tip: vervang het water door kippenbouillon, voor een iets boterige saus

Warm opnieuw wat olijfolie in dezelfde pan en doe er het andere fijn gesnipperde teentje look bij, samen met de rode chilipepervlokken. Na een paar minuutjes mogen de overblijvende nog rauwe schelpen er bij. Schud goed op en giet er zachtjes de gereduceerde vloeistof bij. Zorg dat het bezinksel niet mee in de pan gaat, want je wil geen zand in je pasta. Ook de tomaten en wat fijn gesnipperde platte peterselie mogen er bij. Laat verder koken tot de schelpen zijn opengegaan.

Kook ondertussen de linguine al dente en giet af. In ieder geval een beetje minder lang koken dan de gebruiksaanwijzingen, want de pasta gaat zo dadelijk mee in de pan (deze techniek noemt spadellata).

Doe een klontje boter in de pan bij de schelpen, verhoog het vuur. Je mag er nu ook nog de reeds gekookte schelpen bijdoen, de kruiden en de pasta. Laat alles nog een minuutje doorwarmen en meng goed dooreen zodat de pasta een deel van de saus en de smaak kan absorberen.

Werk af met nog wat gesnipperde platte peterselie, wat Parmigiano-Reggiano, een draai van de pepermolen en een streepje goede olijfolie. Geef er ook wat (geroosterd) brood bij waarmee je de rest van die heerlijke saus kan verorberen.

NM.

2612

Pasta alla Gricia

De Moederpasta’s

klassiekers

Een tijdje geleden hadden we al bucatini all’amatriciana op het menu, vandaag maken we de laatste van de moederpasta’s klaar. Carbonara, Cacio e Pepe, Amatriciana en Gricia, dit zijn zowat de vier meest klassieke pastagerechten die de ruggengraat vormen van elke restaurantkeuken in Rome.

8559

Waarom Rome? Omdat daar een eigen toets gegeven wordt aan pastagerechten en dus de Parmigiano-Reggiano vervangen wordt door Pecorino Romano en pancetta vervangen wordt door guanciale. Andere smaken dus, in vergelijking met andere regio’s. De basisingrediënten zijn dus guanciale en Pecorino Romano en met nog 5 à 6 extra ingrediënten in je proviandkast kan je makkelijk alle moederpastagerechten klaarmaken.

Pasta alla Gricia is de minst bekende van de vier, maar eigenlijk een beetje mijn favoriet omdat het een perfect smaakevenwicht is tussen pasta, kaas en het zoute van gepekelde varkenswangen, de guanciale. Dit gerecht komt oorspronkelijk uit het bergdorp Grisciano in de buurt van Rome. Het zou volgens de geschiedenisboeken het gerecht zijn dat de schaapherders maakten bij hun tochten door de bergen. Het ontbreken van tomaten wijst er op dat het gerecht al bestond voor de tomaten in Europa arriveerden en werden opgenomen in de eetgewoonten.

8192

Als je Pasta alla Gricia kan klaarmaken, ben je maar een stapje verwijderd van de echte Carbonara en de bucatini all’amatricana.

Wat heb je nodig?

  • Bucatini of een ander type pasta
  • Guanciale
  • Pecorino Romano

Hoe maak je het?

De saus met guanciale is zeer eenvoudig te maken en is eigenlijk nog in niets gewijzigd van de manier waarop de schaapherders in de bergen deze pasta klaarmaakten. Er wordt ook niets anders aan toegevoegd: geen ajuin, geen kruiden en geen wijn. En eigenlijk ook geen look.

Zet een grote pan gezouten water op het vuur. Snij de guanciale in zeer dunne reepjes. Doe de guanciale in een pan met één of twee lepels olijfolie en zet deze op een laag vuurtje. De guanciale moet smelten, niet bakken. De olijfolie helpt om de smaak van de gesmolten guanciale evenredig te verdelen over de pasta. De guanciale moet dus doorzichtig en zacht blijven. Indien de gianciale al gesmolten is voor je pasta genoeg gekookt is, kan je er wat van het kookvocht van de pasta bij doen, om uitdrogen te vermijden. Het zetmeel in het kookwater is trouwens belangrijk voor het afwerken van dit gerecht, want het moet binden met het vet om saus te worden.

Kook je pasta al dente, haal een grote lepel kookvocht uit de pan en hou deze bij. Giet de pasta af en doe deze bij de guanciale in de pan. Verhoog het vuur lichtjes en meng alles goed dooreen. Doe er eventueel de rest van het kookwater bij, indien je meer water nodig hebt om de saus te binden.

Haal van het vuur, kruid met vers gemalen zwarte peper en doe er de geraspte Pecorino Romano bij. De Pecorino Romano heeft een dubbele rol: binding en smaak. Niet teveel kaas bij doen, maar net genoeg om de pasta met de saus te binden en de ‘harde’ smaak van deze schapenkaas aan de pasta te geven. Ik doe er wat rode chilipepervlokken bij, dat is de enige afwijking.

Enkele variaties

Ziezo, dit was het. Als je het maken van deze Pasta alla Gricia onder de knie hebt, ben je op het juiste pad. Voeg er een ei aan toe en je hebt Carbonara. Laat de guanciale weg, maar doe er meer kaas, zwarte peper en kookvocht bij en je hebt Cacio e Pepe. Doe er wat fijn gesnipperde ui bij en wat tomaten en je hebt all’Amatriciana. Vier gerechten voor de prijs van één.

Buon Apetito!

NM.

Kipfilet Piccata

2469

Piccata is Italiaans en staat voor een manier om eten te bereiden, meestal vlees of vis, in een saus met boter, citroen en platte peterselie. Het is net als pasta primavera een gerecht dat werd uitgevonden rond 1930 door de Amerikaanse Italianen en van daar zijn weg terug vond naar het thuisland.

De meest voorkomende versie is een kalfslapje of kipfilet piccata. Het is één van mijn favoriete gerechten zeker wanneer ik niet veel tijd heb, want je hebt maar 1 pan nodig en het is klaar in 10 minuten. En als je wat creatief bent kan je er andere ingrediënten aan toe voegen en zodoende spelen met de smaak.

Vooral de saus laat ruimte voor creativiteit. De saus van piccata heeft drie essentiële onderdelen: iets zuur (citroensap), iets zout en krokant (de kappers) en iets magisch om de saus helemaal af te maken, boter. Maar je kan er bijvoorbeeld ook wat look of fijn gesnipperde sjalotjes aan toe voegen. Zoek je iets origineel dat snel klaar is en veel smaken bevat, dan is er niets dat deze lekkere piccata kan kloppen.

Wat heb je nodig? Voor 4 personen

  • 2 kipfilets
  • 3 EL ongezouten boter
  • 2 EL extra vergine olijfolie
  • 1/3 cup vers citroensap
  • 1/2 cup kippenbouillon
  • 1/4 cup kappertjes, afgespoeld
  • verse platte peterselie, fijngehakt
  • zout en vers gemalen zwarte peper
  • bloem

Hoe maak je het?

Neem de kipfilets en snij ze dwars door zodat je twee dunne filets hebt. Leg ze tussen twee stukken plastiekfolie en bewerk ze lichtjes met de vleeshamer. Kruiden met peper en zout. Doe wat bloem in een kom en haal er de filets door. Dit zorgt voor de krokante korst en helpt bij het indikken van de saus.

Verwarm wat olie en boter in een pan en bak de kipfilets tot ze klaar zijn (ongeveer 3 minuten per kant). Haal ze uit de pan en hou ze warm tot de saus klaar is. Deglaceer onmiddellijk met de bouillon, het citroensap en eventueel een scheutje droge witte wijn. Doe er ook de kappertjes bij en laat op een hoog vuur inkoken. Dit gaat snel. Schraap de bruine aanbaksels los en doe er op het einde wat stukjes boter op kamertemperatuur bij om de saus af te werken.

Leg de stukken kip terug in de pan of giet de saus over de kip. Bestrooi met fijn gesnipperde peterselie en dien op.

Geef bij deze kruidige kip piccata een pasta type fettucine of tagliatelle.

NM.