Tag Archives: New Orleans

Cognac

In the Mix Vieux Carré Coffee infused

Je raadt het al, dit is een koffievariant op die epische klassieker uit New Orleans, de Vieux Carré. De mix van rye whiskey en cognac zorgt voor complexe zoetigheden en kruiden, die worden afgerond en gekruid met de met koffie geïnfuseerde vermout en vervolgens gepimpt met de bitters en een vleugje DOM Bénédictine likeur uit Normandië.

New Orleans

De Vieux Carré ontstond in New Orleans en is een weerspiegeling van wat New Orleans in 1930 was: een melting pot van Amerika – de rye whiskey uit Mississippi, Frankrijk – de cognac en de likeur en Italië met de vermout. De Vieux Carré – genoemd naar de Franse wijk in de stad – stamt uit 1930 uit de Carousel Bar in Hotel Monteleone en de bartender van dienst was Walter Bergeron.

Boozy

De Vieux Carré is een ‘stiff‘ drankje: heel boozy maar ook wat zoet en bitter en drinkt heel vlot. De gelijke delen spirit worden aangevuld met bitters, en de complexiteit krijg je door er ook nog een hint van kruidenlikeur – DOM Bénédictine – aan toe te voegen. Omdat ik een groot liefhebber ben van boozy sippers, sluit ik heel dikwijls de avond af met een Vieux Carré.

Wat heb je nodig?

  • 22.5 ml Rittenhouse Rye whiskey 100 Proof
  • 22.5 ml Cognac VS
  • 22.5 ml koffie geïnfuseerde vermout (zie receptuur onderaan)
  • 5 ml Dom Bénédictine likeur
  • 2 dash Peychaud’s Bitters

Hoe maak je het?

Doe de ingrediënten in een shaker met ijsblokken en shake goed Zeef in een voorgekoeld glas. Garneer met gevlamde sinaasappelschil.

NM.

Koffie geïnfuseerde vermout
Whisky Whiskey Bourbon Rye

In the Mix Sazerac

Echt geweldige cocktails worden iconisch. De Sazerac is zo’n drankje. Als je naar de samenstelling van de Sazerac kijkt – spirit, suiker, bitters en citrus – is deze duidelijk gelinkt aan de Old Fashioned (zie receptuur), maar er zijn toch verschillen. We geven je twee versies, de klassieke met Rye whiskey en een split base versie met Cognac en Rye.

Een boozy cocktail

De Sazerac valt in de categorie “boozy cocktails“, dus opgelet! “Do have just one, as you won’t be nearly as attractive as you think you are after two.” aldus Ti Adelaide Martin, die verschillende boeken over cocktails schreef. Heel vreemd eigenlijk, als je weet dat in die tijd aan de Sazerac geneeskundige krachten werden toegeschreven en dat die ‘s morgens bij het ontbijt werd gedronken (a bracer)! Nu is het eerder een nightcap.

Er zijn terug verschillende versie over het ontstaan van de Sazerac. Eén daarvan is dat de Sazerac uitgevonden is rond 1830 door een zekere Antoine Amedée Peychaud afkomstig uit Haiti. Hij had een apotheek in New Orleans en maakte geneeskundige drankjes op basis van zijn bitters. Hij serveerde deze in eierdopjes (coquetier). Dit franse woord zou door de engelstalige Amerikanen verbasterd zijn tot cocktail. Dat is één versie, terwijl een andere versie zegt dat “une queue de chanticleer” de bijnaam van de Sazerac was. En die was gegeven door een zekere Aaron Bird, die de cocktail zou hebben uitgevonden.

Een aanval op de zintuigen

De Sazerac speelt met de zintuigen van de drinker speelt: voordat de cocktail wordt gemaakt, wordt dat glas eerst gespoeld met absint – a rinse – waardoor een scherp anijs- en citrusaroma ontstaat, dat aanhoudt tot dat het glas leeg is. Dat aroma contrasteert met de boozy spirit en het is deze techniek die een Sazerac onderscheidt van alle variaties erop die volgen.

Van cognac naar rye whiskey

De Sazerac is ook een goed voorbeeld van hoe klassieke cocktails evolueerden op basis van regionaal beschikbare ingrediënten. In het midden van de 19e eeuw was Sazerac de Forge et Fils Cognac de favoriete spirit in het Frans georiënteerde New Orleans – trouwens de geboorteplaats van de Sazerac. Echter aan het einde van die eeuw ontstond er een tekort aan Franse cognac ten gevolge van een phylloxera-uitbraak die de Franse wijngaarden teisterde, waardoor de focus verlegde naar Rye whiskey. De in New Orleans gemaakte Peychaud’s bitters, met die kenmerkende anijssmaak, zijn gebleven.

Wat heb je nodig?

  • Absint
  • 60 ml Sazerac of Rittenhouse rye
  • 1 barlepel suikersiroop (of een suikerklontje)
  • 4 dashes Peychaud’s bitters
  • 1 dash Angostura bitters

Hoe maak je het?

De Sazerac moet koud zijn, dus zet ik de glazen een paar minuten in de diepvriezer.

Versie 1

Spoel een Old Fashioned glas met absint en giet weg. Vul een mengglas met ijsblokken en voeg de andere ingrediënten toe (indien je een suikerklontje gebruikt, eerst dit laten oplossen). Roer – stir – om met een barlepel (de bedoeling is de ingrediënten te mengen maar ook ijskoud te maken) en giet door een zeef in een met een grote ijsblok gevuld glas. Neem een stukje citroenschil, kneus boven het glas en wrijf ermee over de rand. Gooi de citroenschil weg (alhoewel ik die er graag in heb).

Versie 2

De tweede versie maken we met 30 ml Rye en 30 ml Cognac. En we passen ook de bitters aan: 2 Peychaud en 2 Angostura. De techniek blijft dezelfde. En bij deze versie voegen we een stukje steranijs toe.

NM.

Whisky Whiskey Bourbon Rye

In the Mix Vieux Carré

De Vieux Carré ontstond in New Orleans en is een weerspiegeling van wat New Orleans in 1930 was: een melting pot van Amerika – de rye whiskey uit Mississippi, Frankrijk – de cognac en de likeur en Italië met de vermout. De Vieux Carré – genoemd naar de Franse wijk in de stad – stamt uit 1930 uit de Carousel Bar in Hotel Monteleone en de bartender van dienst was Walter Bergeron.

De Vieux Carré is een ‘stiff‘ drankje: heel boozy maar ook wat zoet en bitter en drinkt heel vlot. De gelijke delen booze worden aangevuld met niet één maar twee soorten bitters, en de complexiteit krijg je door er ook nog een hint van kruidenlikeur aan toe te voegen. Omdat ik een groot liefhebber ben van boozy sippers, sluit ik heel dikwijls de avond af met een Vieux Carré.

Met dank aan Bar Burbure, omdat die mijn smaak kennen en omdat ze een hele goede Vieux Carré maken.

Hieronder volgt het originele recept, want dat is nog altijd het beste. Ook aan de hoeveelheden moet niet getornd worden, voor de Vieux Carré heb je de precisie van een patissier nodig.

Wat heb je nodig?

  • 22 ml zoete rode vermout
  • 22 ml cognac
  • 22 ml (George Dickel – Sazerac – Knob Creek) rye whiskey
  • 2 dashes Peychaud’s bitters
  • 2 dashes Angostura bitters
  • 2 theelepels Bénédictine likeur
  • Maraschino kers of zeste van een citroen

Hoe maak je het?

Doe alle ingrediënten in een mengglas gevuld met ijs. Goed roeren tot de juiste afkoeling en verwatering. Strainen in een voorgekoeld Old Fashioned glas met verse ijsblokken. Versier met een maraschino kers of een zeste van citroen.

NM.

Cognac

In the Mix Brandy Crusta

De vergeten cocktail

De Brandy Crusta cocktail is wat ik een fancy cocktail noem. Voor het eerst gemixt in 1850, was deze cocktail één van de eersten met vers geperst citroensap als ingrediënt. Een Italiaanse immigrant – Joseph Santini – maakte deze cocktail in het toenmalige Exchange Hotel in New Orleans. Een hele innovatieve cocktail, want tot dan bestonden cocktails uit een spirit en smaakmaaker: water, suiker en bitters. Hij kwam op het idee om er vers geperst citroensap bij te doen. Ook innovatief is dat dit één van de eerste cocktails was waarin commercieel ijs werd gebruikt. Toen nog heel zeldzaam, en enkel beschikbaar in de betere hotels.

De suikerrand

De Brandy Crusta is omwille van de ingrediënten de voorloper van de Sidecar (zie receptuur): brandy (of cognac) en Cointreau. De Brandy Crusta kreeg zijn naam voor de suikerkorst op de rand van het glas. Heel belangrijk: maak die op voorhand en laat de suikerrand hard worden in de koelkast of de diepvriezer. Anders krijg je nat suiker dat van je glas glijdt.

De lange citroenschil

Voor de Brandy Crusta heb je ook nog een lange strip citroenschil nodig die volledig past aan de binnenkant van je glas, en die er de helft bovenuit komt. De suikerrand zal deze op zijn plaats houden.

Zoet en zuur balans

Dit is je mise en place voor de Brandy Crusta, maar het loont de moeite. Je kan gelijk welke Brandy gebruiken, maar ik gebruikte de Cognac Rémy Martin 1738 Accord Royal, een soepele en heerlijk zachte cognac die tot een leeftijd van 20 jaar is gerijpt in speciaal geselecteerde eikenhouten vaten. Het andere ingrediënt is Cointreau (of dry curaçao), vers geperst citroensap, een beetje suikersiroop, een beetje maraschino likeur en een dash
Angostura bitters. Speel een beetje met de verhoudingen tot je de juiste balans van zoet en zuur hebt.

Shaken en strainen en je bent klaar!

Wat heb je nodig?

  • 60 ml Brandy of Cognac
  • 1 barlepel Cointreau
  • 1 barlepel Maraschino liqueur
  • 1 barlepel vers geperst citroensap
  • ½ – 1 barlepel suikersiroop
  • 1 – 2 dashes Angostura Bitters

Hoe maak je het?

Doe alle ingrediënten in een shaker gevuld met ijsblokken. Shake en double strain in een uiteraard vooraf gekoeld glas.

NM.

In the Mix THE sidecar
Salads & Side Dishes

Kruidige Cajun style aardappelpartjes

Cajun style potato wedges

2537

Mardi Gras

Speciaal voor Mardi Gras een typisch kruidig en peperig gerecht van de Franse pioniers uit Cajun Country, potato wedges Cajun style. Voor dit in de oven geroosterde aardappelgerecht gaan we Cajun kruiden gebruiken, een sterke kruidenmengeling met als gemeenschappelijke bestanddelen paprikapoeder,  knoflookpoeder,  uienpoeder,  zwarte peper,  cayennepeper,  oregano en tijm. De beste en meest gekende Cajun kruidenmix is die van het merk “Slap yo Mama” – de naam alleen al – maar kan je die niet vinden, maak dan gerust zelf je mengeling.  Je kan deze aardappelschotel op voorhand maken en pas op het laatste moment in de oven afwerken.

New Orleans

Eén van de meeste bekende Mardi Gras optochten is toch wel die van New Orleans. Mardi Gras in The Big Easy is gebaseerd op de kleurrijke en fascinerende tradities van een interessante mix van uiteenlopende ethnische achtergronden. De optochten die soms op het randje van het decadente zijn leveren voor de bezoekers en de media sensationele beelden op. Het hangt er natuurlijk een beetje vanaf waar precies in New Orleans je kijkt, want er zijn drie versies: nice, naughty en nasty. De Nasty “alles kan” versie vind plaats in Bourbon Street en is niet geschikt voor jonge kijkers. De twee andere, Nice and Naughty, gaan door in andere delen van New Orleans en zijn pure Carnaval toestanden voor de familie, net zoals we ze hier kennen.

Lupercalia

Mardi Gras of vette dinsdag was vroeger de laatste dag waarop je nog alles mocht eten. Traditioneel werd er veel gefeest en gegeten, want de volgende dag was aswoensdag, en het begin van de vasten. Mardi Gras heeft zijn origine in het Romeinse feest van Lupercalia, een wilde, decadente tweedaagse waarop zelfs travestie verplicht was. Lupercalia en later Mardi Gras waren zulke wilde feesten dat de deelnemers misschien wel 40 dagen nodig hadden om te recuperen. Carnaval – latijns voor vaarwel vlees – en zijn gemaskerde optochten waren zeer populair in Frankrijk en Italië (denk maar aan het Carnaval van Venetië en zijn prachtige maskers) en werd door de Creolen in 1743 in New Orleans ingevoerd. En volgens de verhalen ging het er toen ook al wild aan toe.

Cajun en Creole stijl

Cajun en Creole zijn de twee klassieke keukens uit New Orleans. Het verschil ligt hem voornamelijk in stad of platteland De Cajun keuken is eerder de keuken van het arme platteland, van de Akadianen die in de jaren 1600 Frankrijk verlieten voor Nova Scotia. Daar werden ze in 1700 door de Britten verdreven en vestigden zich in de swamps en bayous van het landelijke Louisiana. Cajun is trouwens een verbastering van Acadians.

Hun oorspronkelijk Franse keuken werd aangepast aan de lokale ingrediënten en werd door de jaren heen wat ze nu is, een beetje robuust en kruidig tot pikant. De meest gekende gerechten zijn jambalaya étouffée en gumbo.

De Creoolse keuken van New Orleans op basis van de oorspronkelijke Spaanse en Franse pioniers  is dan weer veel rijker kwa ingrediënten en sausen en werd beïnvloed door de Italiaanse en Afrikaanse immigranten die via een tussenstop in de Caraïben zich in Louisana vestigden.

Maar er is zodanig veel kruisbestuiving tussen Cajun en Creole geweest dat men nu meer en meer van Louisana food spreekt.

Wat heb je nodig?

  • 6 aardappelen, ongeschild
  • 3 rode uien, in 8 gesneden
  • 1 citroen,  in 6 gesneden
  • 10 teentjes knoflook, ongepeld
  • 4 laurierblaadjes
  • olijfolie
  • 3 EL vers citroensap
  • 1 EL tomatenpuree
  • Cajun kruidenmix (zie recept)

Hoe maak je het?

Snij de ongeschilde aardappelen in de lengte in partjes (wedges). Zet een grote pot water op het vuur, voldoende gezouten, en doe de wedges ongeveer 3 minuten in kokend water. Afgieten en goed laten uitlekken.

Verwarm de oven voor op 200 graden. Neem een grote braadslee en doe er de aardappelen, de stukken rode ajuin en citroen, de teentjes look en de laurier in.

Meng in een kleine kom de olijfolie, het citroensap, tomatenpuree en de cajun kruiden. Goed mengen en over de aardappelen gieten.

Zet de braadslede in de oven en rooster ongeveer 40 minuten. Af en toe eens voorzichtig omroeren. De aardappelen moeten gaar zijn en de meeste vloeistof hebben opgenomen. Warm opdienen.

De in de oven geroosterde cajun style aardappelen vielen erg in de smaak, zoals u kan zien op de foto hieronder.

NM.

Schaaldieren

Scampi étouffée

1789

Vandaag ging Mardi Gras van start in New Orleans. De meeste van ons kunnen er helaas niet bij zijn, dus maken we maar een virtuele reis. Naar jaarlijkse gewoonte maken we iets uit de cajunkeuken klaar. Ik hou echt wel van cajun, misschien niet de meest verfijnde keuken maar de cajunkruiden geven een lekker warm gevoel in je mond. Maar wees gerust, ze hebben ook echt pikante gerechten.

Kruidige Cajun style aardappelpartjes

nullamgoes cajun-1 Cajun style potato wedges

Vorig jaar maakten we cajun style potato wedges, dit jaar gaan we voor een andere klassieker uit de cajun en creoolse keuken, namelijk een étouffée van scampi, geserveerd over dampende rijst. In New Orleans hebben ze natuurlijk hun typische crawfish, maar die is hier niet te vinden, dus scampi dan maar.

De techniek van étouffée

Een Étouffée is een techniek waarbij de zeevruchten gedurende korte tijd ‘verstikt’ worden in een warme saus. En de saus is ook iets speciaal want ze wordt gemaakt op basis van een roux, maar niet gemaakt met boter maar met olie. En dat is nu weer typisch voor de cajun keuken. Wij zijn de roux op basis van het duo boter en bloem gewoon, afkomstig uit de klassieke Franse keuken. Nu, de roux op basis van olie levert een veel donkerder kleur op en een veel diepere, verrassende smaak. En de saus wordt niet zo dik omwille van het gebrek aan boter.

Een étouffée is snel klaar, maximum een halfuurtje, het koken van de rijst inbegrepen. Ideaal als voorgerecht of voor een snel midweek gerecht. Deze gesmoorde scampi zijn echt een aanrader!

Wat heb je nodig?

Hoe maak je het?

Kook de rijst volgens de gebruiksaanwijzingen.

Neem een pan met zware bodem. We beginnen met de roux te maken. Breng de olie en de bloem aan de kook op een middelhoog vuur, onder voortdurend roeren. De bloemsmaak moet eruit, dus zeker 5 minuten. Je zal zien de dat de roux een dieprode bijna bruine kleur krijgt.

Nu mag de fijn gesnipperde ajuin, de stukken paprika en de fijn gesneden look erbij. Laat dit nog 5 minuten verder sudderen en dan mag de tomatensaus erbij, een goede scheut water, de Worcestershire sauce en de cajunkruiden. Dit mag nu tussen de 10 en 15 minuten rustig sudderen.

De rijst kookt, de saus kookt rustig verder, alles is onder controle. We gaan ondertussen de scampi pellen en het darmkanaal verwijderen.

We zijn nu klaar om de scampi te etoufferen in de saus. Doe de scampi bij de saus, roer even goed zodat de scampi ondergedompeld zijn en laat nog 4 à 5 minuten sudderen. Je mag er ook nog wat fijngesneden platte peterselie bij doen. Controleer de kruiding en doe er desnoods nog wat cajunkruiden bij.

Serveer over dampende rijst en geef er een stukje citroen bij.

NM.

Rubs - Droge marinade - Kruidenmix

Cajun kruidenmix

nullamgoes cajun-1

Maak zelf je kruidenmix

Eén van de kruidenmixen die ik heel veel gebruik is deze Cajun mengeling, die ik onder andere gebruik voor in de oven geroosterde potato wedges Cajun style. Het is een sterke kruidenmengeling met als bestanddelen paprikapoeder,  knoflookpoeder,  uienpoeder,  zwarte peper,  cayennepeper,  oregano en tijm. Het geeft je geroosterde aardappelen een typisch kruidige en peperige smaak, zonder daarom pikant te zijn. Maar je kan natuurlijk met de verhoudingen experimenteren

De Cajun en Creole keuken

Cajun en Creole zijn de twee klassieke keukens uit New Orleans. Het verschil ligt hem voornamelijk in stad of platteland De Cajun keuken is eerder de keuken van het arme platteland, van de Akadianen die in de jaren 1600 Frankrijk verlieten voor Nova Scotia. Daar werden ze in 1700 door de Britten verdreven en vestigden zich in de swamps en bayous van het landelijke Louisiana. Cajun is trouwens een verbastering van Acadians.

Hun oorspronkelijk Franse keuken werd aangepast aan de lokale ingrediënten en werd door de jaren heen wat ze nu is, een beetje robuust en kruidig tot pikant. De meest gekende gerechten zijn jambalaya étouffée en gumbo.

De Creoolse keuken van New Orleans op basis van de oorspronkelijke Spaanse en Franse pioniers  is dan weer veel rijker kwa ingrediënten en sausen en werd beïnvloed door de Italiaanse en Afrikaanse immigranten die via een tussenstop in de Caraïben zich in Louisana vestigden.

Maar er is zodanig veel kruisbestuiving tussen Cajun en Creole geweest dat men nu meer en meer van Louisana food spreekt.

Kruidige Cajun style aardappelpartjes

2537

Wat heb je nodig voor je eigen Cajun kruidenmix?

  • 2 EL paprikapoeder
  • 1 EL cayennepeper
  • 2 theelepels uienpoeder
  • 2 theelepels lookpoeder
  • 1-1/2 theelepels zout
  • 1-1/2 theelepels witte peper
  • 1-1/2 theelepels zwarte peper
  • 1 theelepel gedroogde oregano
  • 1 theelepel gedroogde tijm

NM.