Tag Archives: Napels

La dolce vita - Italië

PAESTUM

De heel goed bewaarde oude Griekse tempels in Paestum in Campania zijn een niet te missen attractie voor zij die het zuiden van Italië bezoeken. De historische site van het oude Paestum behoort tot het Nationaal park Cilento en werd in 1998 erkend als werelderfgoed van de UNESCO. Paestum ligt een goede 60 kilometer onder Salerno, in een grote vlakte. Het gebied tussen Salerno en Paestum is voornamelijk landbouwgebied. Langs de kust liggen dan weer mooie zandstranden, van het binnenland afgescheiden door een smalle strook dennenbossen. Paestum ligt slechts op 100 km van (de luchthaven van) Napels en er is ook een vlotte treinverbinding. En toch wordt Paestum door de meeste bezoekers aan Napels en de Amalfikust “vergeten”, in tegenstelling tot Pompeï en Herculaneum. Jammer, want Paestum is een unieke bezienswaardigheid omwille van de drie best bewaarde Oud-Griekse tempels ter wereld.

Drie tempels en één museum

Paestum is de klassieke Romeinse naam voor Poseidonia – stad van Poseidon –  een belangrijke stad uit het oude Magna Graecia, het in de Oudheid door Grieken gekoloniseerde gebied in het zuiden van het huidige Italië. de Grieken stichtten deze stad al in de 6de eeuw voor JC.

Op deze archeologische site staan drie indrukwekkende tempels met Dorische zuilen, namelijk de Tempel van Neptunus, de Tempel van Ceres en de Tempel van Hera. Naast de tempels kan je op de site nog een aantal overblijfselen uit een ver verleden vinden, zoals een amfitheater.

De oudste tempel was toegewijd aan Hera, de godin van de vruchtbaarheid, maar werd door onderzoekers voor lange tijd de Basilica genoemd omdat hij door de Romeinen als “basilica” (= plaats van samenkomst) gebruikt werd. De tweede tempel is die van Neptunus of Poseidon (de Griekse tegenhanger van de Romeinse god Neptunus), maar door vondsten uit de tempel zou blijken dat ook deze tempel aan Hera was gewijd. Er zijn echter ook geschiedkundigen die menen dat het een tempel voor Zeus of misschien wel Apollo was. De derde tempel is toegeschreven aan de godin Ceres, maar deze tempel was waarschijnlijk ooit bedoeld voor de godin Athena.

Plan je bezoek goed van deze historische overblijfselen liggen vredig onder de meestal blakende zon. Vermijd dus de warmste momenten van de dag. Of zoek even beschutting in het heel interessante museum. De ganse site is ‘s avonds trouwens heel mooi verlicht.

Het Archeologisch Museum van Paestum

Blijf dus niet alleen in de bar van het Archeologisch Museum plakken, maar bezoek ook het indrukwekkende museum zelf. Hier worden niet alleen in Paestum gevonden voorwerpen tentoongesteld, maar ook vondsten uit Foce del Sele, een nabijgelegen Griekse opgraving. Onder de artefacten bevinden zich vele kleine terracotta beeldjes en grotere incomplete beelden, maar ook vazen en ander aardewerk. Vooral erg indrukwekkend zijn de diverse, authentieke Griekse graftombes die er zijn gereconstrueerd, waarvan de Tombe van de Duiker het pronkstuk, een prachtvoorbeeld is van Oud-Griekse schilderkunst.

Ontspan na je bezoek aan Paestum aan het strand

Op kleine afstand van de archeologische site van Paestum ligt een prachtig strand, waar je in de zomer heerlijk kunt afkoelen na de brandende hitte van de oude stad.

Je zit ook middenin de streek van de Mozzarella di Bufala dus je zal een aantal mozzarella boerderijen passeren, waar je échte, verse mozzarella kan krijgen.

PARCO ARCHEOLOGICO DI PAESTUM

Via Magna Grecia, 919 – 84047
Capaccio Paestum (SA)

www.museopaestum.beniculturali.it

Nullam bakt het Bruin ... desserts en andere guilty pleasures

Migliaccio Napoletano

Migliaccio, een carnavalskraker uit Napels

Migliaccio is een eenvoudige maar lekkere zoeternij uit Napels. De naam is afgeleid van millet (gierst), een oude graansoort die mettertijd vervangen werd door tarwe. In lang vervlogen tijden werd gierst enkel gebruikt in La cucina povera, de keuken van arme mensen.

De ingrediënten voor de migliaccio zijn dezelfde als die voor de vulling van de Napolitaanse sfogliatella (of sfogliata). Het traditionele recept van de Napolitaanse Migliaccio met zijn eenvoudige ingrediënten zoals griesmeel en ricotta, is in feite gekoppeld aan de boerentraditie en en respecteert getrouw de Napolitaanse traditie van het Carnaval (carne levare: het opheffen of wegnemen van het vlees). Naast carnaval wordt migliaccio ook nog gemaakt op vastenavond en ter gelegenheid van Pasen.

Ik heb dit dessert in individuele vormen gemaakt, maar je kan dezelfde hoeveelheden gebruiken voor een grote taartvorm met een diameter van 24 centimeter.

Serveer deze lekkernij met een glaasje gekoelde limoncello (zie receptuur).

Wat heb je hiervoor nodig?

  • 200 gram griesmeel (semolino)
  • 500 ml melk
  • 500 ml water
  • 300 gram ricotta
  • zeste van appelsien
  • zeste van limoen
  • 40 gram boter
  • 1 theelepel Vanille extract
  • 4 eieren
  • 250 gram suiker

Hoe maak je het ?

Neem een pan en verwarm de melk en het water met de stukjes zeste van citroen en appelsien, zonder het kookpunt te bereiken. Voeg vervolgens de boter toe en roer verder om. Verwijder vervolgens de stukjes zeste. We gaan nu geleidelijk aan het griesmeel toevoegen. Roer met een garde op een middelmatig vuur tot de vloeistof gaat indikken.

Haal van het vuur en laat afkoelen.

Klop in een kom de eieren en de suiker tot je een schuimig mengsel hebt dat in volume is verdubbeld.

Voeg hierbij de gezeefde ricotta en het vanille extract en blijf roeren met de garde tot je een mooi homogeen beslag hebt. Nu mag je er ook de afgekoelde griesmeelcrème voorzichtig aan toevoegen.

Vet de individuele vormen of een taartvorm van 24 cm in met boter en bedek deze met bakpapier. Giet het mengsel in de vormen en nivelleer het oppervlak met een spatel.

Bak in een voorverwarmde oven op 200 ° gedurende 1 uur. Verwijder de migliaccio als het oppervlak goud gekleurd is en laat ze minstens een paar uur afkoelen vooraleer je gaat snijden. Versier met fijn of poedersuiker.

NM.

Pasta Gnocchi Polenta Semolina Rijst

Penne alla vodka

1819

Vandaag kiezen we voor een snelle pasta, maar wat voor één: heerlijke smaken, weinig ingrediënten en snel klaar. Penne alla vodka is opnieuw een pastagerecht waarvan niemand het eens is over de herkomst en wie het nu heeft uitgevonden. Niet dat dit gerecht al eeuwen meegaat, neen, want het ontstond pas ergens rond eind de jaren 70, begin de jaren 80. En toch is er veel discussie. Het ene kamp zegt dat het gerecht is uitgevonden door de Italiaanse immigranten in Amerika, die een aantal eigen culinaire mysterieuze concocties hebben die in het moederland Italië totaal onbekend zijn en die je daar dus ook niet op de kaart zal vinden.  Penne all vodka vind je in de States, en zeker in New York bijna op elk menu, terwijl je in Italië al heel goed moet zoeken om het ergens te vinden.

Het andere kamp zegt dat het een puur Italiaanse uitvinding is maar is op zijn beurt ook verdeeld in twee kampen. Volgens de eersten is penne all vodka uitgevonden door een restaurant in Bologna en volgens de tweede is penne alla vodka ontworpen door ene Luigi Franzese in Napels. Hij had het gerecht eerst penne all Russia genoemd omwille van de vodka in de saus. Hij werkte trouwens voor een bedrijf dat vodka verdeelde in Italië en ze hadden een pastagerecht nodig om hun vodka te promoten.

Eigenlijk maakt het allemaal niet zoveel uit, ons gaat het om de smaak. Ik zei het al, je hebt weinig ingrediënten nodig en dat is de kracht van dit gerecht: ze versterken elkaar.

Welke rol speelt de vodka in dit gerecht?

Er is eigenlijk ook veel te doen geweest rond de toevoeging van vodka. Wat verschil maakt het nu of je vodka in je saus doet of niet?Want de alcohol verdampt toch en vodka op zich is kleurloos en bijna smaakloos. Toen zijn wat grote koppen (zelfs ook Harold McGee) zich op het probleem gaan werpen en het antwoord komt eigenlijk uit de scheikunde. Vodka maakt de saus veel intenser. Bepaalde aroma’s of smaken zijn nu eenmaal alcoholoplosbaar en vodka haalt dus die smaken uit de ingrediënten en versterkt zo de totale smaak van de saus. Iets wat water of vet – in dit geval – niet zouden gekund hebben. Alcohol trekt zowel in vet oplosbare als in water oplosbare smaakcomponenten aan terwijl water of vet zich maar op één soort kunnen richten.Het is een beetje het 1+1=3 verhaal. Tot zover de les scheikunde. Maar vooraleer we overgaan tot de lijst met ingrediënten, geven we jullie nog één tip mee. De eerste keer maak je het gerecht zoals het hieronder beschreven staat. De tweede keer verdeel je de dosis vodka in twee. De ene helft doe je gewoon bij de saus en andere helft giet je over de gekookte en net afgegoten pasta. Laat me wel even weten welke de beste versie is. Ik gebruikte vodka van het merk Russian Standard (Русский Стандарт), maar eender welke vodka gaat.

Wat heb je nodig?

  • 4 EL boter
  • 1 theelepel rode chilivlokken
  • 1 teentje look, zeer fijn gesneden
  • 2 EL kappers
  • En paar sneetjes Prosciutto
  • 400 gram romatomaten (bvb vers gepureerd of uit blik)
  • 15 cl vodka
  • 200 ml room
  • Penne rigate
  • Pecorino Romano kaas

Hoe maak je het?

Kook de penne rigate volgens de gebruiksaanwijzing op de doos. Hoe er rekening mee dat de saus snel klaar is (ongeveer 10 minuten), dus met een beetje voorbereiding en techniek kan je beide tegelijk maken. Maak de saus in een grote pan met dikke bodem, want de gekookte pasta moet er op het einde even bij.

We beginnen het maken van de saus met een klassieke battuto, de fijn gesneden aromaten gegaard in vetstof.

Smelt de boter in de pan op een middelhoog vuur (je mag ook olijfolie gebruiken) en voeg er de rode chilipepervlokken bij. Dit gedurende één minuut en roer af en toe eens om. Voeg er dan de stukken Prosciutto bij. Vervolgens de fijn gesnipperde look, tot deze zacht en gaar is (niet laten verbranden). Voeg er dan de kappertjes bij en laat nog 1 minuut verder garen.

Nu mogen de vodka en de tomaten erbij en deze mag je ongeveer 5 minuten laten verder sudderen. Als laatste gieten we de room in de saus. Nog 5 minuten sudderen en we zijn klaar. Ik doe er op het laatste al de helft van de kaas bij. Af en toe eens omroeren.

Giet de pasta af maar hou wat van het kookwater bij de hand. De pasta mag direct in de sauspan. Verhoog het vuur een beetje warm alles nog eens goed door. Indien je saus te droog is doe er dan wat van het kookwater bij.

Verdeel over individuele borden of giet in een serveerschotel. Doe er snel de rest van de kaas op. We kozen bij dit gerecht voor de iets sterker smakende Pecorino Romano maar Parmezaanse kaas is vanzelfsprekend ook goed.

NM.

Schaaldieren

Bruschetta van scampi ‘da Zaccaria’

7371

Voor dit gerecht maken we een klein uitstapje naar het land van de Sirenen, want zo werd de kust van Amalfi genoemd door Homerus. Amalfi is de meest spectaculaire kuststrook van Italië: ten zuiden van Napels, ongeveer 60 km lang en zich uitstrekkend van Sorrento tot Salerno. Dit gebied van onbetwiste schoonheid en uniek natuurlijk landschap wordt gekenmerkt door de combinatie berg en zee, landbouwer en visser en is door Unesco tot werelderfgoed uitgeroepen. Door de aanwezigheid van de zee is er natuurlijk een overvloed aan vis en schaaldieren, maar daarnaast is de kuststreek van Amalfi ook gekend voor zijn typische citroenen.

Het is zeker dat de citroenen uit Amalfi al bekend waren ten tijde van de Romeinen, getuige daarvan de vele mozaïeken en fresco’s waarop ze voorkomen, alhoewel citroenen toen eerder voor hun esthetische en aromatische kwaliteiten gebruikt werden.

De typische citroen geteeld in Amalfi is de “Sfusato Amalfitano“. Het sap dat wordt verkregen uit de Amalfi citroenen is in vergelijking met andere citroenen veel meer geparfumeerd, heeft meer smaak en zuur. In de heuvels van Massalubrense en de vlakten Sorrento vind je een iets ander type citroen maar van dezelfde familie, de “Oval Femminello”: ovaal, middelgroot, lichtgeel, zoet, bevat overvloedig sap, weinig pitten en een intens parfum. Deze citroenen zijn het geheim achter de intense smaak van limoncello, een digestief dat door iedereen wel gekend is.

Met een beetje geluk kan je deze citroenen in België vinden. Voor het gerecht van vandaag gaan we de heerlijkheden uit Amalfi combineren, limoncello, scampi en citroen. Voor de saus van dit gerecht gaan de zoete smaak van limoncello (zie recept) combineren met het zure van vers geperste citroensap en de krokant gebakken look. Het gerecht  zou ontstaan zijn in één van de vele restaurantjes in Amalfi, namelijk da Zaccaria, vandaar de naam.

Je kan dit gerecht gemakkelijk ook als hoofdgerecht serveren en het is – voor mij – even lekker op bruschetta als met pasta.

Wat heb je nodig? Voor 4 personen als voorgerecht

  • extra vergine olijfolie
  • 2 teentjes knoflook, gesnipperd
  • 12 scampi
  • sap van 1 citroen
  • Zeste van 1 citroen
  • ½ dl Limoncello
  • 1 dl droge witte wijn
  • 4 sneetjes rustiek Italiaans brood of linguine pasta
  • 1 bosje bieslook, fijngesneden
  • Zout en peper

Hoe maak je het?

Verwarm de olijfolie in een pan en doe er de look in. Bak de look tot deze lichtbruin ziet. Opletten dat de look niet verbrand.

Voeg er de scampi aan toe en bak deze gedurende 2 tot 3 minuten. Draai ze om en bak nog gedurende 1 minuut.

Giet er nu de limoncello, het citroensap en de wijn bij. Verhoog het vuur en breng aan de kook, dit gedurende 3 minuten.

Kook ondertussen de pasta beetgaar of toast het brood.

Als de saus klaar is zet je het vuur af en kruid bij met zout en vers gemalen peper. Je saus is een mooie citroenachtige glazuur.

Verdeel de pasta over de borden of leg op elk bord een geroosterde snede brood. Leg er de gebakken scampi op, giet er een lepel saus over, een beetje zeste van citroen en bestrooi met de gesnipperde bieslook.

Serveer warm.

NM.

Pasta Gnocchi Polenta Semolina Rijst, Rund - Boeuf - Beef

Bistecca alla Pizzaiola

3668

Er zijn zo van die dagen dat je moe thuis komt, zelfs te moe om eten klaar te maken, maar dat je toch zo snel mogelijk wil eten. Dat is het verhaal dit recept. Steak Pizzaiola is een klassieker uit de Italiaanse keuken, is snel klaar en heel lekker.

Che cosa questo?

Dit verhaal begint in Napels, de stad van de pizza’s en pizzamakers. Een pizzaiolo (pizzamaker) kwam heel moe thuis na een zware dag pizza’s maken. Hij wou daarom zo snel mogelijk eten. Zijn vrouw ging aan de slag met de luttele ingrediënten die ze in huis had, namelijk een paar steaks en wat tomatensaus. De man vroeg zijn vrouw wat het onbekende gerecht was . Ze antwoordde enkel dat hij het graag zou eten en de Bistecca alla Pizzaiola was geboren.

De pizzaiolo was zo in de wolken met dit gerecht dat hij het opdroeg aan zijn vrouw en Bistecca alla Pizzaiola noemde. Het is een gerecht uit Napels waar ze graag werken met oregano. Dus die gebruiken we om de saus op smaak te brengen.

Wat heb je nodig?

  • 1 biefstuk per persoon
  • Tomatensaus of een blik San Marzano tomaten
  • Een paar teentjes look
  • Gedroogde oregano

Hoe maak je het?

We maken een tomatensaus met de tomaten van San Marzano (zie recept).  Aangezien Bistecca alla Pizzaiola een Napolitaans recept is brengen we de tomatensaus op smaak met gedroogde oregano. Het is eenpansgerecht waarvoor we een braadpan met dikke bodem nodig hebben – die goed de warmte bewaart – om snel de steaks aan te bakken en de tomatensaus te reduceren.

Neem een braadpan met dikke bodem en verwarm wat olijfolie op een middelhoog vuur. Kruid de steaks, wrijf ze in met gedroogde (of verse oregano) en bak ze aan beide kanten. Liefst niet volledig bakken want we moeten ze aan het einde nog even in de saus laten doorwarmen.

Haal de steaks uit de pan en hou ze warm terwijl je de saus maakt.

Giet nog een klein beetje olijfolie in de pan en doe er de geplette look in. Bak de look tot die lichtbruin is (niet laten verbranden). Nu mogen de rode chilipepervlokken er bij en de rest van de oregano.

Als laatste mag de tomatensaus er bij (of een blik San Marzanotomaten). Schraap de aanbaksel van de steak los, laat de smaken mengen en de saus wat reduceren.

Nu mogen de steaks in de pan, zodat ze terug kunnen opwarmen, zonder terug te koken. Controleer de kruiding, haal de pan van het vuur en werk af met fijn gesneden platte peterselie. Dien op met wat geroosterd brood of tagliatelle. Bellissimo!

Dit is een zeer snel recept dat je (zelfs zonder voorafgemaakte tomatensaus) klaar maakt in 10 tot 15 minuten.

NM.

Breakfast & Brunch, Fingerfood & Aperitiefhapjes

Mozzarella in carrozza

0852

Je hebt er de laatste dagen niet kunnen naast kijken: het brood was alomtegenwoordig in de media, want het was terug de nationale Dag van het Brood. En elk jaar in oktober roept de broodsector iedereen op om die dag boterhammetjes te smeren voor die leuke collega, beste vriend of tofste klasgenoot. Nullam ging de uitdaging aan en wij smeren ons broodje voor alle collega’s van Nullam en voor alle bezoekers van onze blog die ons elke dag plezieren met leuke en positieve reacties. Bij deze bedankt.

Speciaal voor jullie hebben we dit lekkere broodje met prosciutto di Parma, salie en heerlijke gesmolten mozzarella gemaakt. Dit krokante lunchbroodje is Italiaans van oorsprong en is een variatie van een antipasto tipico uit Napels, namelijk mozzarella in carrozza (mozzarella in een koets). Verse schijfjes mozzarella worden er tussen twee sneetjes brood gelegd, door een geklutst ei gehaald en in de pan gebakken. Nullam heeft er prosciutto aan toegevoegd en wat blaadjes verse salie om jouw broodje die heerlijke doordringende smaak te geven.

Heb je meer tijd of heb je nog wat tomatensaus over, dan kan je deze er bij serveren en het geheel afwerken met wat platte peterselie.

0855

Wat heb je nodig? Voor 4 personen

  • 2 bollen mozzarella, in schijfjes gesneden
  • 8 sneden brood
  • 4 sneden prosciutto di Parma
  • 8 grote blaadjes verse salie
  • 2 EL bloem, gekruid met peper en zout
  • 2 eieren, geklutst met een beetje melk en gekruid met peper en zout
  • Olijfolie voor het bakken

Hoe maak je het?

Leg de vier sneden brood op je werkplank en verdeel er de schijfjes mozzarella over. Daarbovenop gaan de sneden prosciutto en twee blaadjes verse salie. Leg er de tweede snede brood op.

Neem twee diepe borden: in het eerste doe je de bloem die gekruid is met peper en zout en in het tweede bord de geklutste eieren.

Verwarm de olijfolie in een grote pan met anti-kleeflaag. Neem een broodje en wentel het snel door de gekruide bloem en vervolgens door het geklutste ei en leg voorzichtig in de pan. Bak de broodjes ongeveer 3 minuten per kant tot ze mooi krokant en goudbruin zijn. Duw er met een spatel op terwijl ze bakken.

Snij de gebakken broodjes bijvoorbeeld in driehoekjes en bestrooi met wat grof zeezout. Dien warm op.

NM.

0703