Tag Archives: Martini Riserva Speciale Ambrato

In the Mix 50/50 Martini

George Orwell en Gin

We hadden het deze week over het 75 jarige bestaan van Animal Farm van George Orwell. Orwell had iets met gin – misschien niet onlogisch aangezien hij jarenlang politieman was bij de Imperial Police in Birma (nu Myanmar). In zijn andere besteller Nineteen Eighty-Four zijn er veel verwijzingen naar gin. Het boek speelt zich af in het denkbeeldige Oceanië, een angstaanjagende versie van Engeland waar inwoners onder een onderdrukkend politiek regime leven dat elke beweging in de gaten houdt, en Victory is het enige beschikbare merk sigaretten en alcohol. Het is niet verwonderlijk dat de smaak van Victory-gin ongeveer niet zo goed omdat het door een onderdrukkende overheid uitgegeven drank was. Volgens Winston, het hoofdpersonage, ruikt het ziekelijk zoet, naar rijstwijn, en brandt het als salpeterzuur.

Deze inleiding om jullie te melden dat we iets met gin gaan doen.

50/50 Martini versus Dry Martini

We maken vandaag een 50/50 Martini voor zij die een echte dry martini veel te droog vinden. We gebruiken een goede klassieke gin, namelijk Plymouth Gin (jeneverbessen, aards en citrus) en we combineren die met de Martini Riserva Speciale Ambrato vermout. Martini Riserva Speciale  Ambrato wordt geproduceerd van de Moscato d’Asti DOCG wijnen om een redelijk zoete vermout met een licht bittere smaak te creëren. Ambrato heeft een diep gouden amber kleur.

Deze Martini is dus niet droog en eerder zoet en is een heel geschikt instapmodel.

Wat heb je nodig?

  • Plymouth Gin
  • Martini Riserva Speciale Ambrato

Hoe maak je het?

Giet gelijke delen Gin en Vermout in een mengglas gevuld met ijsblokken. Stir tot je de nodige verkoeling en verwatering hebt. Giet in een voorgekoeld martini glas en werk af met olijven.

NM.

Een goede avond start met vermout

Vandaag geen recept voor een gerecht of een cocktail. We hebben het even over een trend, namelijk vermout. Vermout zit de laatste tijd duidelijk in de lift: “They appeal to the drink-less-drink-better vibe of the young and discerning drinker,” en vermout zou volgens trendwatchers wel eens de nieuwe gin kunnen zijn. Ook trendy bars zoals Bar Burbure spelen daar op in en bieden je als opener een klein glaasje vermout aan. Een andere reden voor de comeback van de vermout is de populariteit van cocktails zoals de Manhattan (zie artikel) en de  Negroni (zie artikel). Maar het gevaar bij een ‘hype’ is heel reëel, namelijk kwaliteit, want daar ging het in het verleden fout.

Vermout: de comeback

In de jaren 1960 tot 1980 was vermout heel populair. De grote merken keken op geen euro meer of minder om de toenmalige sterren te strikken van een reclame campagne. Denk maar aan Joan Collins, de topdiva en ster van de hyperpopulaire reeks Dynasty. Zij maakte reclame voor Cinzano, en als Joan Collins op TV Cinzano vermout drinkt, dan deed je dat thuis ook.

Maar ook de James Bond films, kaskrakers van formaat en al van in het begin de set voor heel wat product placement, deden mee. De toenmalige James Bond, Sean Connery, maakte vanuit zijn bad op de set, publiciteit voor Martini vermout. Het Franse merk Noilly Prat speelde dan weer de Franse elegantie en verfijndheid uit in zijn marketing.

Er werden gigantische budgetten besteed aan marketing. Het was de tijd van de grote haartooien en nogal komisch geïnspireerde clips (zie onderaan): “It plays on a pseudo sophistication and an illusion of luxury that the brand knew its consumers revelled in. In essence, the work tapped into the sitcom format; we know the characters, we know the joke, very little surprises us, and yet we laugh every time”. 

Een regenboog aan kleuren en stijlen

In die tijd werd vermout on the rocks gedronken: de rode zoete vermout of de witte droge, of ook nog de half and half, een mix van beide. En daarmee hebben we ook al de toenmalige stijlen benoemd: wit en droog en rood en zoet (Italiaanse stijl vermout). Nu, jaren later, kwamen er extra stijlen bij: extra dry, zonder maar enige hint van zoet (Marseilles Dry Noilly Prat en Chambéry Dry Vermouth Dolin); blanc/blanco/bianco, voor een iets rijkere en honingzoete versie van dry (Chambèry Blanc stijl of Italiaanse zoet witte); ambrato/amber, ergens tussen blanco en zoet, in verschillende kleurenschakeringen en smaken; rosato, de vermout equivalent van rosé wijn.

Less is more

Vermout is leuk om drinken, niet aleen omdat het een lekkere aperitivo is om de avond mee te starten, maar vooral omdat het low ABV is.

De meeste mensen kennen vermout alleen maar als bestanddeel van een cocktail, maar voor mij is het heel belangrijk dat je hem ook puur als aperitief met een blokje ijs kan drinken. Heel lekker en verfrissend voor op een zwoele zomeravond. 

Ook ik betrap er mezelf op dat ik de laatste tijd terug graag een witte vermout on the rocks ga drinken. Mijn favoriete witte vermouts zijn – in willekeurige volgorde:

  • de Cocchi Americano, nog altijd gemaakt volgens een recept uit 1891 door Giulio Cocchi
  • de 100% Belgische Forest Vermouth Blanc met zijn frisse aroma’s van citrusvruchten en een zachte, halfzoete afdronk;
  • en de Martini Riserva Speciale Ambrato, heel lekker en gemaakt door  Giuseppe ‘Beppe’ Musso, de master blender die ook de Rubino heeft ontwikkeld voor Martini.

Cin Cin,

NM.

Try a taste of Martini – Anytime any place, any where – That’s martini

Collett Dickenson Pearce / Joan Collins Cinzano

In the Mix de Bitter Red Devil

In de vierde aflevering van #AperitivoEstivo stellen we jullie de Bitter Red Devil voor, een aperitivo die je ook als digestivo kan serveren, gezien de grote aanwezigheid van Italiaanse bitters.

Als basis kozen we de Martini Riserva Speciale Bitter. Deze bitter is geïnspireerd op het originele recept uit 1872, waaraan Martini een hippe toets heeft gegeven.

Daar voegen we twee buitenbeentjes aan toe, namelijk de Fernet-Branca en Cynar, geen klassieke amari want veel kruidiger en meer bitter dan zoet.

Fernet-Branca is een speciaal geval en ligt aan het andere einde van het spectrum van de bitters, want meer bitter dan zoet. Het is een siropige digestief die, toegevoegd aan een mixed drink er veel meer diepgang aan geeft, en zo je drankje meer complex en interessant maakt.

Het andere buitenbeentje amaro is Cynar, een jonge amaro uit 1952, die hoofdzakelijk gemaakt wordt op basis van de artisjok, maar met een toets van bloemen en kruiden die voor het zoete element zorgen. Cynar werd in Italië gelanceerd in 1952. Angelo Dalle Molle experimenteerde met cynarine, een bittere stof uit de wortels en bladeren van artisjok. Hij verfijnde de smaak met 13 kruiden en planten tot een diepbruine bitterzoete likeur.

Deze Bitter Red Devil is een feest voor de liefhebbers van bitters. Maar opletten met de verhoudingen. Begin met 5 ml (een barlepel of een theelepel) en proef eerst.

Voor het zoete element kozen we de Martini Riserva Speciale Ambrato, nog een topper uit het gamma van Martini. Deze witte vermout wordt gemaakt van Italiaanse wijnen en exotische botanicals die samen in eikenhouten vaten rijpen. Het resultaat is een bloemige vermout met aroma’s van citrusvruchten en een vol karakter.

Deze aroma’s gaan we nog versterken met de etherische olie uit de schil van de appelsien en met 15 druppels orange bitter van Peychaud’s, Waarom Peychaud’s? Omdat die veel lichter, fruitiger en minder bitter is dan de andere orange bitters is.

Wat heb je nodig?

  • 60 ml Martini Riserva Speciale Bitter
  • 7 ml Cynar
  • 7 ml Fernet-Branca
  • 30 ml witte zoete vermout (Martini Riserva Speciale Ambrato)
  • 15 druppels Peychaud’s orange bitters
  • 1 zeste van appelsien

Hoe maak je het?

Vul een mengglas met ijsblokken en giet er de Martini bitter en vermout, Cynar en Fernet-Branca in. Een barlepel is 5 ml dus begin met een barlepel, proef even en pas aan tot 7 ml of volgens je eigen smaak. Doe er de 15  druppels orange bitter bij en kneus de zeste van appelsien boven het mengglas. Stirren tot de juiste afkoeling en verwatering en strainen in een gekoeld glas. Versier met de zeste van appelsien.

Woord van de week: trasecolare

Trasecolare is Italiaans voor verbluft, iets waar je mond van open valt. Ik was aan dit artikel bezig toen de grote wereldleider met het oranje haar in België, het VK en op bezoek bij Putin was, en hij door zijn dwaze uitspraken zowat iedereen sprakeloos – flabbergasted – achterliet.

Suggestie bij de aperitivo: Panzanella

Panzanella is een klassiek voorgerecht uit Toscane en Umbrië en komt eigenlijk uit de cucina povera (armemensenkeuken), want het slaatje bestaat uit oud brood en nog wat restjes uit de keuken. Het wordt ook soms panmolle genoemd. Er bestaan natuurlijk weer eindeloze variaties van dit gerecht, maar waar niet over gedebatteerd wordt is het belangrijkste ingrediënt, namelijk het rustieke zoutloze brood – pan sciocco – genaamd. Dus geen fluffy wit brood zoals wij ze hier kennen, want het brood moet zijn vorm houden. Klik hier voor de receptuur.

Muziek bij de aperitivo: Parlami d’amore Mariù

Parlami d’amore Mariù werd voor het eerst gezongen op 15 oktober 1932 door Vittorio De Sica in de film Gli uomini, che mascalzoni (tekst en muziek van Ennio Neri en Cesare Andrea Bixio). Het was onmiddellijk een grote hit.

Ondertussen werd dit liedje door alle groten van de wereld gezongen: onder andere Pavarotti, Jovanotti, José Carreras, Placido Domingo, Tino Rossi, Adamo en ook onze eigen Helmut Lotti. Het succes is dus nooit gestopt en het merkwaardige aan dit nummer is dat sinds het uitbrengen in 1932 er in elk decennium een hit mee gescoord is. Een tijdloze klassieker dus. De bij het grote publiek bekendste versie is die van Achille Togliani omdat die door Dolce & Gabbana van onder het stof werd gehaald voor de commercial voor hun Light Blue parfum (link naar youtube).

Voor zij die willen meezingen, hier een stukje van de tekst

Come sei bella più bella stasera Mariù!
Splende un sorriso di stella negli occhi tuoi blu!
Anche se avverso il destino domani sarà
Oggi ti sono vicino, perche sospirar?
Non pensar!

Parlami d’amore, Mariù!
Tutta la mia vita sei tu!
Gli occhi tuoi belli brillano
Fiamme di sogno scintillano

NM.