Tag Archives: Marsala

Traag gegaard konijn in marsala met kappertjes

Coniglio al Marsala con capperi

Vorig jaar – toen er nog geen sprake was van corona – was ik in Orvieto, één van de mooiste plaatsen in Umbrië. Het centrum van Orvieto met zijn kleine, gezellige straatjes is bijzonder sfeervol en aantrekkelijk. In de oude stad kan je niet naast de schitterende Duomo kijken. En daar hebben me ze deze hele lekkere coniglio al Marsala con capperi voorgeschoteld. Ik heb dit recept nu al een paar keer klaargemaakt en het is een toppertje. Het konijn wordt eerst gemarineerd, dan kort aangebakken en dan langzaam gegaard in de oven.

Marsala

De smaakmakers zijn look, citroen, friszure kappertjes en Marsalawijn. Marsala is eerst en vooral een aperitivo en digestivo, maar wordt ook veel in recepten gebruikt. Denk maar aan kalfslapjes in marsala (zie receptuur). Marsala wijn bestaat in 3 tinten: goudgeel (Oro), amberkleurig (Ambra) en robijnrood (Robino) en 3 smaken droog (secco), demisecco (halfdroog) en dolce (zoet). Deze laatste, de zoete versie, gebruiken we natuurlijk om sabayon te maken. Voor dit recept gebruikte ik de droge versie, maar je kan ook de zoete versie gebruiken.

Wat heb je nodig?

  • konijn 1.3 kg
  • 50 gram kappertjes
  • look
  • laurier
  • boter
  • venkel
  • citroen
  • droge Marsala wijn
  • peper en zout

Hoe maak je het?

De marinade

Snijd het konijn in stukken en verwijder het hoofd. Doe de stukken konijn in een ovenschaal en doe er twee in stukken gesneden teentjes knoflook bij. Spoel de kappertjes onder koud water, laat uitlekken en doe ze vervolgens bij het konijn, samen met een theelepel licht geplette zwarte peperkorrels, 4 laurierblaadjes, een halve citroen in kleine stukjes gesneden, 1 glas Marsala en zout. Laat 30 minuten afgedekt marineren.

Het konijn

Haal de stukken konijn uit de marinade en bak deze in enkele minuten goudbruin in boter en olijfolie. Leg de stukken konijn in een ovenschaal. Deglaceer de pan met kippenbouillon of Marsala, en giet dit bij het konijn, net als de marinade.

Laat in een oven van 160 graden verder garen (ongeveer 1 uur).

De saus

Net voor je konijn voldoende gaar is doe je het kookvocht in een sauspan. Laat indikken en werk af met een klontje koude boter voor een mooi glanzende saus.

Werk af met wat in julienne gesneden zest van citroen, en verse wilde venkel.

NM.

Zabaglione freddo al moscato d’asti

3031

Vandaag maken we zowat mijn favoriete dessert, sabayon, zabaione of zabaglione. Ik weet niet hoeveel liters sabayon ik al heb klaargemaakt in al die jaren, maar ik vermoed dat ik ongeveer een Fiat Cinquecento zou kunnen vullen. Ik eet het graag, maar ik maak het ook graag klaar. Een schitterende dolci (dessert) waarvoor je enkel een drietal ingrediënten nodig hebt, wat spierkracht en een beetje oefening. Sabayon is ideaal als je last minute nog een dessert moet maken.

De verhoudingen

De basis voor 4 personen is 4 eigelen, 2 eierdopjes suiker en 2 eierdopjes vloeistof. Probeer niet te ver van deze verhoudingen af te dwalen want een sabayon is een emulsie, dat betekent dat de verhouding vetstof versus vloeistof belangrijk is.

Ik maak mijn sabayon met Vin Santo, Marsala, Moscato D’Asti of zelfs Brachetto D’Acqui (een zoete, mousserende, rode wijn) gebruiken. Belangrijk is te weten wat je gebruikt, met andere woorden hoe zoet is mijn vloeistof, zodat je eventueel de ingrediënten wat kan aanpassen, of er wat vers geperst citroensap bijdoen om een beter evenwicht te hebben.

Voor deze sabayon gebruik ik een sprankelende wijn uit Piemonte gemaakt van de moscato bianco druif. Moscato verwijst naar het aroma van muskus van de druiven (Apiano genoemd door de Romeinen). Asti heeft DOCG kwaliteitsstatus (Denominazione di origine controllata e garantita) en hieronder vallen wijnen, de Asti spumante en de Moscato D’Asti. De Moscato is iets zoeter terwijl de Asti iets meer sprankelt en iets meer alcohol bevat.

Ik gebruikte deze keer een Asti Riccadonna DOCG verkrijgbaar bij Delhaize. Deze Asti is fruitig, natuurlijk zoet en vormt met zijn lage alcoholgehalte de ideale afsluiter van elke maaltijd. Inderdaad, een deel gaat in de sabayon en de rest wordt bij het dessert geserveerd. Riccadonna is in 1921 ontstaan in Canelli – Asti toen Ottavio Riccadonna er de productie van Piemonte-wijnen en vermouth startte. Sindsdien is de geschiedenis van het bedrijf sterk verweven met het gebied die zich in het hart bevindt van waar de Moscato d’Asti wordt geproduceerd. Gruppo Campari verwierf Riccadonna in 2003 en het volgende jaar werd de productie overgebracht naar de moderne structuur van Barbero 1891.

de truuk van grootmoeder copy

Nog een paar tips: eens je de suiker bij de eierdooiers hebt gedaan, moet je onmiddellijk beginnen kloppen. Anders gaat de suiker de eierdooiers verbranden. En eens je begint te kloppen, moet je doorgaan tot het einde. Geen tijd meer om een toiletbezoek te doen of nog even naar schoonmoeder te bellen.

Veel plezier met dit lekkere dessert. Au bain-marie doet er me net aan denken dat het Moederdag is in Antwerpen.

3015

Wat heb je nodig? Voor 4 personen

  • 4 grote eigelen
  • 2 EL suiker
  • 120 ml Asti spumante of Moscato d’Asti Riccadonna DOCG
  • 220 ml room
  • 2 gelatineblaadjes
  • spierkracht

Hoe maak je het?

Doe de eigelen, de Moscato en de suiker in het bovenste gedeelte van de bain-mariepan (bagnomaria), en hou deze voorlopig weg van het vuur. Klop onmiddellijk met een garde gedurende ongeveer 5 minuten tot het mengsel licht geel wordt en schuimig.

Laat de gelatineblaadjes zacht worden in wat koud water.

Breng ondertussen wat water in het onderste gedeelte de au bain-marie pan tot bijna aan het kookpunt. Zet het topgedeelte met het mengsel er bovenop. Nu moet je constant blijven roeren. Het mengsel zal eerst beginnen schuimen en dan na ongeveer 5 minuten opzwellen en indikken tot een zachte massa. Hoe zie je of je sabayon klaar is. Eerst zal je zin dat je garde sporen begint te laten in de sabayon. Gebruik de 8 seconden regel: lepel met je garde wat sabayon omhoog en laat het terug vallen. Dit hoopje sabayon zal langzaam terug vlak worden. Als je tot 8 kan tellen is je sabayon klaar. Haal de bovenste pan van het vuur en zet op een keukenhanddoek op het aanrecht.

Knijp het overtollige vocht uit de gelatineblaadjes en roer deze onder de sabayon. Laat verder afkoelen. Blijf roeren – ik weet het, je arm is moe – want helpt het verder indikken van de zabaglione.

Klop de room op en voeg deze bij de afgekoelde zabaglione. Verdeel de massa over de glazen en zet een paar uur weg in de koelkast.

Werk af met wat seizoensfruit.

NM.

3024

In the Mix Stormy Negrita

4531

NEGRITA is een merk van Caribische rum dat in 1857 werd ontwikkeld door de Franse likeurexpert Paul Bardinet. In dat jaar worden de Franse havens overspoeld door heel wat exotische producten, maar het is de alcohol, op basis van suikerriet die de interesse wekt van Paul Bardinet uit Limoges. Op dat moment werd deze alcohol, toen genaamd «tafia» , beschouwd als een eau-de-vie met een ruwe smaak, vooral gedronken door de piraten, matrozen en zeerovers. Paul Bardinet waagde het toch om het te proeven en zag meteen de waarde van deze alcohol in. Als een echte alchemist ging hij op zoek naar de beste samenstelling. Deze alcohol onthult een ongeëvenaarde finesse en karakter wanneer hij zorgvuldig op eikenhouten vaten gerijpt wordt. Zo ontstond NEGRITA rum. In  1895  verliet  het  bedrijf  Limoges  en  vestigde  zich  in  Bordeaux  om  dichter  bij  de rumschepen te zijn die uit het Caribisch gebied kwamen. Op de “Quai des Chartrons” in Bordeaux, dichtbij de haven, laat Paul Bardinet grote kelders bouwen : hier assembleerden de  Keldermeesters  de  beste  cru’s  uit  het  Caribisch  gebied  om  een  hoogkwalitatieve alcohol te verkrijgen, exotisch getint en zonovergoten, die verleidt met zijn subtiele en krachtige aroma’s. Eens op de markt gebracht in Spanje, ging deze heerlijke rum op zoek naar een naam! Op de reclameborden die het product voorstelden, stond een mooie jonge Creoolse dame met een hoofddoek van madras en de slogan ‘El Ron de la Negrita’. Geleidelijk aan werd deze NEGRITA de heldin van een echte reclame saga, en haar uiterlijk evolueerde mee met de publiciteit.

Alhoewel het merkicoon met de tijd is geëvolueerd, is de unieke smaak van  NEGRITA  rum  ondertussen  niet  veranderd  !  De  NEGRITA  rum  is vandaag  in  meer  dan  100  landen  wereldwijd  aanwezig  en  wordt  nog steeds  geproduceerd  in  de  streek  van  Bordeaux,  in  Blanquefort,  waar Bardinet  sedert  1974  gevestigd  is.  Het  recept  van  NEGRITA  rum  wordt strikt gedefinieerd : de assemblage beantwoordt aan talrijke kwalitatieve, technische  en  kwantitatieve  criteria  die  nooit  veranderen.  Door  deze consistentie  blijft  de  kwaliteit  van  NEGRITA  rum  doorheen  de  tijd behouden.

NEGRITA is een assemblage van rums uit La Martinique, Guadeloupe en La Réunion. Deze assemblage,  gerealiseerd door de Keldermeesters uit Blanquefort, combineert jonge en oude agrarische rums en rums op basis van suikerriet, zodat de beste gastronomische rum wordt verkregen. De kunst  van  het  assembleren  vereist  echte  vakkennis  :  lekker  en  rijk  aan smaak, moet de rum ook kracht en robuustheid uitstralen. Vandaag  is  NEGRITA  rum  een  onmisbaar  ingrediënt  voor  alle gastronomische recepten en parfumeert zij zowel prachtige desserten als heerlijke warme cocktails. Haar warme en zonnige aroma’s bezorgen alle bereidingen een smakelijke en exotische toets: dankzij haar herhaaldelijk beloonde kwaliteit zijn de aroma’s van NEGRITA rum bestand tegen koken, daar de alcoholdampen verdampen.

rhum_negrita_logo_copie_1Negrita Dark Rum heeft gerijpt op eikenhouten vaten. Daaraan heeft deze rum zijn complexiteit en diepte aan te danken. Negrita rum heeft een gouden kleur. De zoete aroma’s van eikenhout, kruiden en citrus gaan we combineren met Florio di Marsala Ambra Dolce. Marsala is een versterkte wijn uit het stadje Marsala op het eiland Sicilië. Marsala, de gouden brug tussen oost en west, werd door Cicero “splendidissima urbs” genoemd omwille van de mooie villa’s openbare gebouwen. Marsala wijn bestaat in 3 tinten: goudgeel (Oro), amberkleurig (Ambra) en robijnrood (Robino) en 3 smaken droog (secco), halfdroog (demisecco) en zoet (dolce). Deze laatste, de zoete versie, gebruiken we natuurlijk om sabayon te maken. Maar je zou ook de andere versie in huis moeten hebben, want Marsala is niet alleen om mee te koken. Laten we niet vergeten dat het ook een aperitivo en digestivo is. Florio is de meest bekende Marsala en die vind je gewoon in de afdeling sterke dranken van Delhaize.

Deze twee krachtige smaken combineren we in een cocktail, waaraan we verse gember toevoegen voor wat extra pit, limoensap voor het friszure element en ginger ale voor het sprankelend effect.

Scaloppine di vitello al Marsala

Vandaag maken we scaloppine di vitello – kalfslapjes – met marsala, een Italiaanse klassieker. Met slecht een paar ingrediënten maak je in luttele minuten een heerlijk gerecht, waaraan de Marsalawijn een extra dimensie geeft.

Klik hier op op de foto voor het recept.

5228

NM.

 

Pesto van salie en walnoten: een symfonie van herfstkleuren en smaken

0719

Een gunstige wind deed een grote hoeveelheid salie in de Nullam Microwaveum keuken belanden. Verse salie is één van die kruiden waar je van houdt of niet. De smaak is, vind ik, niet gemakkelijk te beschrijven: salie heeft een sterke eigenzinnige smaak, is sterk aromatisch, het heeft iets prikkelend en iets bitter. Als je het één keer geroken hebt zal je het nooit meer vergeten.  Het wordt meestal alleen in warme gerechten gebruikt en door de sterke smaak moet je wel een beetje opletten met de hoeveelheid die je gebruikt. Het meest gekende gerecht dat met salie gemaakt wordt is “saltimbocca alla Romana”: opgerold kalfsvlees, prosciutto en salie, opgediend met een saus op basis van Marsalawijn. Salie moet je dus combineren met andere ingrediënten met een sterke smaak, want ander proef je enkel de salie.

Salie of Salvia officinalis wordt al eeuwenlang als de wonderplant beschouwd wegens de helende of reddende eigenschappen die het zou hebben.

We gaan vandaag een pesto maken waarin we de fluwelen zachte blaadjes salie gaan verwerken met walnoten, die eveneens een uitgesproken smaak hebben. Deze niet zo typische pesto in combinatie met lekkere verse pasta is één van mijn favoriete gerechten, die ik om één of andere reden associeer met herfstweer. Een aanrader dus, ook omdat het ganse gerecht klaar is in een handomdraai.

Wat heb je nodig?

  • Een handvol jonge blaadjes salie, stengels verwijderd
  • 1 teentje knoflook
  • 1 theelepel geraspte citroenschil
  • ½  kopje gemalen walnoten
  • ½  kop geraspte Parmezaanse kaas
  • ½  kopje extra vergine olijfolie

Hoe maak je het?

Snij de salieblaadjes fijn met de hand, niet in een blender of keukenrobot. Gebruik hiervoor een fijn mes of een mezzaluna (halve maan- of wiegemes). Hak daarna de walnoten fijn en het teentje look. Voeg er nu ook alle andere ingrediënten bij in een kom en meng dooreen.  Proef even en voeg zout toe volgens smaak en meer parmezaan indien nodig. Het moet een dik mengsel zijn.

De pesto van salie en walnoten is heerlijk bij pasta. Kies voor een soort pasta die de saus goed opneemt (zoals fettuccine). Doe wat van de pesto in een grote serveerkom. Kook de pasta al dente en voeg op het einde van de kooktijd een paar lepels pasta water bij de pesto. Giet de pasta af en doe de uitgelekte pasta onmiddellijk in de serveerkom en meng dooreen. Serveer en doe op elk bord nog wat vers geraspte parmezaan.

NM.

Au bain-marie

Vandaag 15 augustus – op Mariadag – gaan we wat aandacht besteden aan een kooktechniek die ontstaan is bij alchemisten. We herinneren ons allemaal de strips die we lazen en waarin altijd wel een tovenaar voorkwam die over pruttelende potten en kolven gebogen stond, aan het werken aan één of ander brouwsel dat magische kracht bevatte. Denk maar aan de mythische tovenaar Merlijn uit de Rode Ridder of Panoramix, de wijze druïde van het dorp in de verhalen van Asterix.

IMG_7174

De uitvinder van de au bain marie techniek was een joodse alchemiste Maria, die deze techniek bijna 2000 jaar geleden ontwikkelde om bepaalde bereidingen langzaam te doen opwarmen. Bij deze techniek ,waarvoor je twee pannen nodig hebt, zorgt ervoor dat de bereiding in de binnenste pan, die niet met het kokende water in aanraking mag komen, opwarmt door de stoom van het water. Perfect om langzaam op te warmen of het laten smelten van delicate producten zoals chocolade, want de temperatuur in het binnenste bad blijft mooi onder de 100° Celsius.

Schitterende uitvinding die gelukkig zijn weg gevonden heeft van de duistere labo’s van de alchemisten naar de alledaagse keuken. Deze essentiële techniek wordt erg veel gebruikt, smelten van chocolade, afkoelen van siropen, het warm houden van eten bij grote buffetten en banketten en ga zo maar door. De originele Béchamel saus zou er volgens de grote Marie-Antoine Carême nooit geweest zijn zonder bain Marie. Rempel gebruikte het om melk te pasteuriseren om kindervoeding te maken en Weck – wie kent de Weckpot niet – baseerde zijn steriliseerapparatuur op deze techniek.

sabayon au bain marie

Er zou waarschijnlijk ook geen Sabayon geweest zijn zonder de bagnomaria techniek. Sabayon of zabaglione bestaat al sinds de zestiende eeuw. Het verhaal van de uitvinding van Sabayon is eigenlijk wel heel leuk wegens de zeer uiteenlopende theorieën waarbij de emoties soms heel hoog oplopen en waarin hele regio’s betrokken zijn.

De bagnomaria is essentieel als je een zabaglione wil maken om te vermijden dat hij gaat schiften. Het toevoegen van de marsala wijn aan het opgeklopte suiker- en eigeelmengsel moet in een warme, lichte, schuimige sabayon resulteren, die je warm (of koud) serveert in een glas, al of niet over wat fruit, roomijs of fijne patisserie.

Vroeger werd dit dessert heel veel aan tafel gemaakt, met de nodige show natuurlijk. Vele chefs gebruikten dan niet de dubbele pan maar eerder een polsonetto, een smalle, zware koperen pot met ronde bodem (nu veelal vervangen door een stainless steel model).

Nog altijd één van de beste desserts en misschien wel een goed idee om moeder op deze feestelijke dag te verrassen. Het recept vind je hier.

NM.

 

Sabayon met aardbeien

7314a_edited-2

Op 21 maart 1984 veranderde een gedeelte van Central Park in New York van naam. Ter ere van John Lennon werd het ‘Strawberry Fields’ genoemd. Het is de plaats waar Yoko Ono zijn as heeft uitgestrooid, dichtbij de hoek van 72nd Street en Central Park West, waar hij op 8 december 1980 werd neergeschoten.

Zabaglione Aardbei

Traditionele Sabayon met aardbeien (Voor 8 personen)

Sabayon is een klassieke zaalbereiding die door de maître aan tafel wordt klaargemaakt.

Wat heb je nodig?

  • 8 eigelen
  • 1/2 cup suiker
  • 1 cup Marsala wijn
  • au bain-mariepan
  • aardbeien

IMG_7174

Hoe doe je het?

Schik de aardbeien op een bord.

Doe de eigelen en de suiker in het bovenste gedeelte van de bain-mariepan, en hou deze voorlopig weg van het vuur. Klop met een garde gedurende ongeveer 5 minuten tot het mengsel licht geel wordt en schuimig. Voeg er dan de marsala wijn aan toe.

Breng wat water in het onderste gedeelte de bain-mariepan tot bijna aan het kookpunt. Zet het topgedeelte met het mengsel er bovenop. Nu moet je constant blijven roeren. Het mengsel zal eerst beginnen schuimen en dan stilaan opzwellen tot een zachte massa. Je sabayon is klaar wanneer je massa in zachte pieken blijft staan.

Haal van het vuur en nappeer de saus over je aardbeien. Serveer onmiddellijk.

Smakelijk!

NM.

Imagine Central Park NYC
No one I think is in my tree, I mean it must be high or low.
That is you can’t you know tune in but it’s all right.
That is I think it’s not too bad.

Let me take you down, ’cause I’m going to Strawberry Fields.
Nothing is real and nothing to get hung about.
Strawberry Fields forever.

Living is easy with eyes closed, misunderstanding all you see.
It’s getting hard to be someone but it all works out.
It doesn’t matter much to me.

Let me take you down, ’cause I’m going to Strawberry Fields.
Nothing is real and nothing to get hung about.
Strawberry Fields forever.

Scaloppine di vitello al Marsala

5228

Mocht men me ooit zeggen dat de zondvloed binnen 15 minuten zou beginnen en dat ik naast mijn familie nog drie voorwerpen mocht meenemen, dan is “Essentials of Classic Italian Cooking” van Marcella Hazan er één van (naast één van mijn Korin messen en een gietijzeren pan). Hazan werd in 1924 geboren in Cesenatico in Emilia-Romagna, huwde in 1955 met een Italiaanse Sefardische Jood en week uit naar New York, waar ze een kookschool oprichtte. Ze schreef in totaal 4 kookboeken en publiceerde tal van recepten in prestigieuze kranten en magazines.

Waarom dit boek en geen ander?

Geen enkele schrijver van Italiaanse kookboeken kan zo technisch en in detail recepten weergeven, zonder daarom ingewikkeld te zijn, en waarbij het met de hand maken centraal staat en er zo weinig mogelijk keukenapparatuur wordt gebruikt. Daarnaast zijn het echte Italiaanse gerechten, en geen ‘veritaliaanste’, zoals in zovele Marcella Hazankookboeken nu. Het boek heeft me al overal vergezeld en ligt al jaren op mijn nachtkastje. Marcella Hazan en haar boeken zijn voor mij een grote bron van inspiratie geweest op twee vlakken. Ten eerste, haar eerlijke en volledige recepten met een logische opbouw van start tot finish. Ik probeer mijn recepten op deze blog in dezelfde stijl te houden, zodat ze perfect kunnen nagedaan worden en er geen twijfel moet bestaan. En ten tweede, door haar techniek, die ik niet alleen in Italiaanse gerechten gebruik, maar ook probeer door te trekken naar alles wat ik kook: gebalanceerd en met de pure ingrediënten en smaken die centraal staan.

Vandaag maken we scaloppine di vitello – kalfslapjes – met marsala, een Italiaanse klassieker. Met slecht een paar ingrediënten maak je in luttele minuten een heerlijk gerecht, waaraan de Marsalawijn een extra dimensie geeft. Marsala is een versterkte wijn uit het stadje Marsala op het eiland Sicilië. Marsala, de gouden brug tussen oost en west, werd door Cicero “splendidissima urbs” genoemd omwille van de mooie villa’s openbare gebouwen.

Marsala wijn bestaat in 3 tinten: goudgeel (Oro), amberkleurig (Ambra) en robijnrood (Robino) en 3 smaken droog (secco), demisecco (halfdroog) en dolce (zoet). Deze laatste, de zoete versie, gebruiken we natuurlijk om sabayon te maken. Maar je zou ook de andere versie in huis moeten hebben, want Marsala is niet alleen om mee te koken. Laten we niet vergeten dat het ook een aperitivo en digestivo is.

5236

Wat heb je nodig?

  • 2 EL olijfolie
  • 2 EL boter
  • kalfslapjes – scaloppine di vitello – voor 4 personen
  • Bloem
  • Bakje witte champignons
  • zout en vers gemalen zwarte peper
  • droge Marsala wijn
  • Platte peterselie

Hoe maak je het?

Leg de kalfslapjes tussen huishoudfolie en hamer er maar lustig op los tot ze plat genoeg zijn. Dit kan zeer therapeutisch zijn na een moeilijke dag.

Snij de gekuiste witte champignons in schijfjes en zet even opzij. Smelt een eetlepel boter en olijfolie in een pan en voeg er champignons aan toe, kruid met peper en zout, en bak ze gedurende 5 minuten. Er niet teveel aan schudden zodat ze mooi bruin worden. Haal de champignons uit de pan en hou ze warm.

Kruid de scaloppine met peper en zout en haal ze door de bloem. Schud er de overtollige bloem af. Doe de resterende lepel olijfolie in dezelfde pan en bak de kalfslapjes mooi bruin aan beide kanten. Als je ze mooi hebt dungeklopt met de vleeshamer hebben ze maar ongeveer 30 seconden tot één minuut per kant nodig. Indien ze niet allemaal in één keer in je pan passen, bak ze dan in verschillende keren. Haal de scaloppine uit de pan en hou warm.

Verhoog het vuur en deglaceer met een goede scheut Marsala, schraap de bruine aanbaksels los en laat wat indikken. Indien je dit voor grotere hoeveelheden maakt, mag je er ook wat bouillon of fond bij doen. Voeg er de resterende lepel boter bij, zodat je een mooi glanzende saus krijgt. Doe de scalloppine terug in de pan, evenals de champignons en laat nog even doorwarmen, zonder te koken. Proef even, pas eventueel de kruiding aan en werk af met wat fijn gesnipperde platte peterselie.

Serveer warm met pasta naar keuze.

Grazie Marcella,

NM.