Tag Archives: Laphroaig

Whisky Whiskey Bourbon Rye

In the Mix Kampvuur cocktail

Kampvuur

Zij die me kennen weten dat ik graag in de natuur ga wandelen, en vooral lange wandelingen en bij koude temperaturen. Ik durf me zelfs ervaringsdeskundige noemen. En bij wandelingen bij koude temperaturen durf ik al eens een opkikkertje meenemen, een drankje waar je warm van krijgt. Deze kampvuur cocktail is er zo een.

Eén van mijn jeugdherinneringen samen met mijn vader was vuur maken. In de jaren zestig en zeventig was dit hoe iedereen ‘tuinafval’ kwijtraakte. Bijna niemand had een composthoop en de gemeente deed toen zeker niet aan groenafval. Als kind leerde ik dat vuurtjestook een echte kunst is: begin met echt droog hout, ga aan de slag en voeg langzaam ander materiaal toe. Als het vuur langzaam doofde, legden we aardappelen in zilverfolie in de sintels. Lekker!!

De cocktail doet me ook denken aan een andere deel van mijn jeugd: de geur van smeulend hout van een kampvuur. Je kan deze cocktail ook echt meenemen op een wandeltrip in een thermosfles. Ik heb een Klean Kanteen Classic Insulated met Loop Cap van 591 ml en die is ideaal voor het heet of koud houden van drinken.

Rook

Twee ingrediënten doen ons echt aan kampvuur denken. Dat vleugje rook krijgen we door de Lapsang Souchong thee, die een licht rokerige smaak toevoegt en een wat aardse toets. De Laphroaig whisky is een rokerige whisky en versterkt dat effect. Gebruik een niet-gerookte whisky voor een subtieler effect.

Wat heb je nodig?

  • 60 ml Laphroaig 10 Years Single Malt Whisky
  • 30 ml vers gezettte Lapsang Souchong thee, afgekoeld
  • 2 EL orange marmalade (Frank Cooper’s Original Fine or Coarse Cut Oxford Orange Marmalade 
  • 15 ml vers geperst citroensap
  • 1 stukje zeste van appelsien

Hoe maak je het?

Doe de 4 eerste ingrediënten in een shaker gevuld met ijsblokken. Goed shaken en double strain in een voorgekoeld old fashioned glas. Garneer met een stukje sinaasappelschil.

Of maak een grote batch en giet in een thermosfles die je meeneemt op je wandeling.

NM.

Wat gebeurt er op ..., Whisky Whiskey Bourbon Rye

what’s your next wee dram: Laphroaig Select

25 januari is ROBERT BURNS night

Should auld acquaintance be forgot,
And never brought to mind?
Should auld acquaintance be forgot,
And auld lang syne!

Auld Lang Syne (Robert Burns)

Auld Lang Syne

robert burns

De kans is groot dat je dit liedje al een paar keer luidkeels hebt meegezongen. Auld Lang Syne – herinnering aan vervlogen tijden – is een gedicht en oude Schotse ballade van de hand van de Schotse dichter Robert Burns. Hij heeft het zelf op muziek gezet, hoewel de melodie die wij kennen niet de originele is. Auld Lang Syne wordt traditioneel gezongen op Hogmanay, de overgang van het oude naar het nieuwe jaar, maar zeker ook op Burns Night.

Robert Burns werd geboren op 25 januari 1759 en overleed op 37-jarige leeftijd in Dumfries op 21 juli 1796. Burns heeft heel wat gedichten geschreven en bijgedragen tot de Schotse cultuur en was zeer populair. Een paar jaar na zijn dood besloten vrienden zijn verjaardag te herdenken en zo werd 25 januari Burns Night.

Wat doe je op Burns Night?

Burns Night is een viering volledig gewijd aan de gedichten van Robert Burns, Haggis en whisky. Op het menu staat meestal cock-a-leekie soup , een soep gemaakt van kip en prei, de klassieker Haggis, neeps and tatties, als dessert cranachan of bannocks. En vooral toasten op Robert Burns.

Laphroaig Select: Just a Wee Dram

Vandaag grijpen we terug naar de oude vertrouwde Laphroaig Select, nog steeds één van mijn favoriete whisky’s. Laphroaig, is Gaelic en betekent zoveel als ‘de mooie uitdieping in de brede baai’, want ook deze distilleerderij ligt vlak aan het water. Je snuift er constant de zeelucht en de geur van turf in, de smaken en geuren die je trouwens ook prominent in hun whisky terugvindt. 

Deze Laphroaig Select is gemaakt van zorgvuldig geselecteerde vaten van de belangrijkste expressies. De Select is een hommage aan Ian Hunter. Ian Hunter is heel belangrijk geweest in het selecteren van verschillende vatsoorten en heeft het Bourbonvat binnen Laphroaig gebracht.

Met spirit geselecteerd door de master distiller uit Quarter Cask, PX Cask en Triple Wood (Oloroso-sherry) en een laatste toevoeging van 10 Year Old, vertegenwoordigt het een subtiele mix van turf, eiken en zoetheid.

Gebotteld in natuurlijke kleur, het resultaat is een voortreffelijke Laphroaig met hun handelsmerk – turfgeur – gecombineerd met een extra laag van complexiteit en diepte die wordt veroorzaakt door het blenden van de rijpingsstijlen en verschillende eiken.

We wensen je een fijne Robert Burns night.

NM.

Sacred English Whisky Liqueur en de Smoky Nail
Nullam goes Islay
Spirits & More, Whisky Whiskey Bourbon Rye

Sacred English Whisky Liqueur en de Smoky Nail

1 Comment

Sacred Spirits, bekend van hun voortreffelijke gins en vermouts, breiden gestaag hun gamma premium spirits uit. Ze nemen echt de tijd om elke nieuwe distillatie ter perfectioneren. Ik heb ook nog een aantal artikels over de gin en vermout, maar wou eerst deze nieuwigheid aan bod laten komen. Waarom? Omdat het een perfect geschenk is voor onder de kerstboom, maar ook omdat je met de Whisky Liqueur lekkere drankjes kan maken tijdens de grote feestdissen. Geschikt voor zij die de smaak van whisky lekker vinden, maar bijvoorbeeld niet houden van de ‘bite’ van sommige whisky’s.

De nieuwste telg in de collectie is de Sacred English Whisky Liqueur en daarmee worden ze een geduchte concurrent voor Drambuie. Persoonlijk vind ik de Sacred versie beter, omdat deze me niet dat plakkerig mondgevoel geeft, zoals de concurrent. Ik vond de Whisky Liqueur zowel neat als met een ijsblokje heel lekker.

Voor de whisky likeur gebruikte Sacred Spirits hun English Whisky, die drie jaar op ex-bourbon vaten gerijpt heeft en dan nog eens op Spaanse PX sherry vaten. Deze werd geblend met sinaasappelschillen, steranijs en cubeb peper, zodat je een rijke maar fluweelzachte likeur krijgt (40% ABV). De sinaasappelschillen zorgen voor dat tikje frisheid en de peper en steranijs zorgen dan weer voor de infusie van kruidigheid, en zorgen voor een evenwicht met het zoete. Sweet and spicy tegelijk. Bij de eerste sip proefde ik een intrigerende complexiteit, die naar meer deed verlangen. En bij de tweede was ik verkocht!

Ik vind dit niet uit, er waren getuigen! Elke familie heeft wel een Tante Georgette die Drambuie drinkt. Wel, laat haar even van deze Sacred Whisky Likeur nippen. Dat wordt scoren! Hou er rekening dat Nonkel André nu heel jaloers is. Wel ook voor hem hebben we een oplossing, namelijk een Rusty of Smoky Nail.

De Rusty Nail is een klassieker die bekend werd omdat het één van de favorieten was van Frank Sinatra en de Rat Pack. Een Rusty Nail maak je met Scotch whisky en Sacred Whisky Likeur maar ik ga voor de geturfde variant, de Smoky Nail. En daarvoor gebruik ik Laphroaig, een geturfde whisky van Islay.

Waar vind je de Sacred producten?

Je kan de Sacred English Whisky Liqueur vinden bij Anverness Grotesteenweg 74 – 2600 Berchem – Antwerpen of via Balder Van De Velde, Brand Ambassador bij Sacred Spirits

Wat heb je nodig?

  • 45 ml Laphroaig Single Malt Whisky
  • 25 ml Sacred English Whisky Liqueur

Hoe maak je het?

Deze verhoudingen passen het best bij mijn smaak. Pas die gerust aan. Giet de whisky en de whisky likeur in een old fashioned glas. Doe er wat ijsblokken bij en roer even. Serveer met een zeste van citroen.

NM.

Whisky Whiskey Bourbon Rye

In the Mix: the Penicillin

Diegenen die Nullam al van in het begin volgen weten dat er hier al veel cocktails gepasseerd zijn met een geschiedenis. Denk maar aan de Negroni (zie receptuur) of veel van de cocktails die in Harry’s New York Bar in Parijs werden gecreëerd. Want het gaat ons niet alleen om de cocktail, maar vooral ook het verhaal:  waar, door wie en onder welke omstandigheden hij is uitgevonden. En je hebt het kunnen volgen, er zijn leuke verhalen bij, soms heel erg gecontesteerd door de nabestaanden van de betrokken partijen, onderlinge familieruzies en ga zo maar door.

De meeste van die klassiekers zijn gemakkelijk 50 tot 100 jaar oud. En ze hebben allemaal de tand des tijds overleefd en staan in elke goede cocktailbar op het menu. En toch gaan we het vandaag hebben over The Penicillin, een cocktail die pas sinds 2005 bestaat en op die korte tijd ook al de wereld veroverd heeft. The Penicillin staat in mijn lijst van de 25 meest iconische cocktails.

The Penicillin is een creatie van de toen 21-jarige Australiër Sam Ross van The Milk & Honey Bar in New York. Hij probeerde een variant te maken op de Gold Rush en Bee Knee’s cocktail, met als resultaat The Penicillin. Hij vond dat deze cocktail hetzelfde helende effect had als chicken noodle soup (door New Yorkers Jewish Penicillin genoemd), vandaar de naam.

Beneden vind je de originele receptuur, maar Dieter Van Roy van Cocktailbar Bijou (zie foto) maakt een hele sterke eigen versie van The Penicillin.

Wat heb je nodig? voor 1 cocktail

  • 60 ml blended whisky
  • 40 ml een rokerige Islay single malt zoals Laphroaig of Talisker
  • 20 ml vers geperst citroensap
  • 20 ml honinggembersiroop
  • Gekonfijte gember voor de versiering

Hoe maak je het?

De honinggembersiroop

Maak een honing gembersiroop van 250 ml water, 250 ml honing en een groot stuk gember. Breng aan de kook, verminder de temperatuur en laat nog een 5 tal minuten sudderen op een klein vuurtje. Laat een nachtje afkoelen en filter.

Combineer de blended malt, het citroensap en de honinggembersiroop in een met ijs gevulde shaker. Neem een tumbler met een ijsblok, shake de vloeistoffen in de shaker en giet door een barzeef in het glas. Werk af met de Laphroaig of Talisker en versier met een stukje gekonfijte gember op een stokje.

NM.

Het Verenigd Koninkrijk, Schotland en Ierland, Whisky Whiskey Bourbon Rye

Nullam goes Islay

1 Comment

9289

Nullam goes Scotland (deel 1)

Een tijdje geleden is een oude droom  in vervulling gegaan: Nullam is single malt whisky gaan proeven. Niet dat whisky ons onbekend is, helemaal niet, maar we waren om allerlei redenen nog nooit in Schotland geweest. De keuze was snel gemaakt want onze voorkeur gaat duidelijk uit naar meer naar turf smakende whisky’s, dus de eindbestemming werd het eiland Islay,  het zuidelijkste van de Binnen-Hebriden. We kunnen hier niet alle foto’s publiceren, maar wil je nog meer zien van de prachtige landschappen en de distillerijen, klik dan door naar onze Pinterest pagina

Na een korte vlucht vanuit Brussel naar Edinburgh, reden we met de wagen naar Inveraray, onze eerste tussenstop en een uurtje verwijderd van de ferry.  Inveraray is de belangrijkste stad in Argyll en gesticht door de Duke of Argyll in 1745. We verbleven er in The Argyll, een klein maar sympathiek hotelletje met prachtig zicht over Loch Fyne en Benn Bhuidhe, en ooit het gastenverblijf van het hertoglijk kasteel van Inveraray. Groot is het stadje Inveraray niet maar het heeft een goed en gerenommeerd restaurant, The George Hotel: zeer goede sfeer en lekker eten, met de nadruk op  lokale producten, zoals lams- en rundsvlees maar ook vis en schelpdieren afkomstig van de lokale vissers uit het nabijgelegen Tarbert en de hele lekkere zalm uit Loch Fyne.  Ook de kaasschotel met lokale kazen (onder andere Stinking Bishop en Isle of Mull Cheddar) mag niet ontbreken. Inveraray heeft zijn bijnaam, “the gateway to the Highlands and Islands”, niet gestolen.

De Ferry in Kennacraig

De volgende morgen moesten we al vroeg uit de veren want we hadden nog een uurtje te rijden langs Loch Fyne vooraleer we bij de vertrekplaats van de ferry in Kennacraig aankwamen. Stel je er niet teveel van voor, het is geen grote haven, maar een weg die gewoon stopt voor de pier, waar de boot “Lord of the Isles” lag aangemeerd.

9244

Na de controle door de havenmeester konden we de boot op: 6 uur ‘s morgens, pikdonker, hevige regen en veel wind en dat voor een twee en een half uur durende tocht over de wilde wateren, richting Islay. Het had allemaal wel iets mysterieus. Dan maar een typisch Schots ontbijt genoten op de ferry, inclusief de black pudding. Het bleef donker tot we ongeveer de haven van Port Ellen binnenvoeren en het eerste wat je ziet is de Port Ellen distillery, producent van de iconische Port Ellen whisky, maar helaas een collector’s item geworden. De distillerij sloot in 1983 en het enige wat er nog gebeurt is de ‘malting’ voor andere distillerijen. Trouwens een zeer typische, wat zoete geur die over grote delen van het eiland hangt. Rond 9.30 uur zetten we voet aan land in Port Ellen.

De Heilige Drievuldigheid

De eerste dag hadden we drie belangrijke tastings voorzien, namelijk bij wat ik de heilige drievuldigheid van de single malt whisky noem, namelijk Laphroaig, Lagavulin en Ardbeg.  Zoals je kan zien op de kaart liggen ze op korte afstand van de pier, en je kan ze niet missen want je rijd bijna van de ene stokerij naar de andere, via een kronkelende  weg die naast de zee loopt.

9367

Ardbeg

We zijn dus rechtstreeks van de boot naar onze eerste afspraak gereden, Ardbeg, de meest gerookte en naar turf smakende single malt whisky ter wereld. Vol spanning volgden we de kustweg tot we vanop een heuveltop (Ardbeg of Àrd Beag in Gaelic betekent trouwens kleine hoogte) de pagoda daken en spierwitte muren van Ardbeg zagen liggen, op een stuk prachtig groen grasland dat aan de zee paalt. Ardbeg produceert al whisky, officieel dan, sinds 1798 en gebruikt de mout van de Port Ellen Maltings. Het is momenteel één van de snelst groeiende single malts, maar ze hebben ook hun deel van de problemen gekend. In het begin van de jaren 80 was het bijna gedaan met Ardbeg maar dankzij een samenwerking met én overname door Glenmorangie zijn ze er langzaam terug bovenop gekomen. Alle stokerijen op Islay hebben trouwens moeilijke tijden meegemaakt want in de jaren 90 was single malt whisky helemaal niet trendy. In tegenstelling tot nu, want de meeste stokerijen zijn nu in buitenlandse handen. Ardbeg is bijvoorbeeld nu in handen van de Franse groep LVMH.

Na een gedetailleerde rondleiding op het domein met een jonge uitstekende gids hadden we het productieproces onder de knie. We hadden ook een Ardbeg tasting geboekt in de ‘Chairman’s Study’, een speciale ruimte waar je in de juiste sfeer komt om de verschillende producten van Ardbeg te proeven. Het is te vergelijken met een schatkamer, waar alle flessen Ardbeg die ooit geproduceerd werden tentoon gesteld staan.

Naast de klassieke 10 jaar oude Ardbeg (46 graden en een fenolgehalte van 50 ppm), mocht ik ook proeven van de Blasda, een licht geturfde versie, de Corryvreckan – 57 graden en een krachtig beest in een fles, de Uigeadail – 54 % en genoemd naar het meer (loch) waar Ardbeg via een pijplijn zijn water haalt, de Rollercoaster – 57 graden en een soort speciale versie ter herdenking van de jaren onder Glenmorangie, en als laatste de Galileo – 49 graden Limited Edition, pas dit op fles getrokken en jawel, er zijn drie capsules van deze Galileo whisky in de ruimte geschoten.

Onnodig te zeggen dat hierna bijna het licht uitging, heel waarschijnlijk omwille van de vermoeiende boottocht. Persoonlijk blijf ik bij mijn favoriet, de klassieke 10 jaar oude Ardbeg, maar was ik aangenaam verrast door de Uigeadail, alhoewel hij lang in de weegschaal lag met de geturfde krachtpatser Corryvreckan (wordt zeker mijn volgende aankoop). De Uigeadail is een 10 jaar oude non chill-filtered Ardbeg single malt, die gerijpt is op bourbonvaten, vandaar de rokerige smaak (turf) met zoete toetsen (sherry en caramel). Ideale lange mooie rokerige afdronk.

Het proeven van de verschillende whisky’s en de geur van zeelucht maakt je hongerig, vandaar een korte maar noodzakelijke stop in de gezellige Old Kiln Café annex shop voor wat traditionele gerechten.

9406

Laphroaig

Om 13.00 uur werden we verwacht bij Laphroaig voor onze volgende tasting. Laphroaig gaat er prat op dat de mensen hun geheim ingrediënt zijn en dat voel je ook bij de rondleiding. Gezellig, net alsof je bij een familie te gast bent. Toch is ook Laphroaig niet meer in eigen handen want ze werden overgenomen door Beam Global Spirits & Wine.

Laphroaig, is Gaelic en betekent zoveel als ‘de mooie uitdieping in de brede baai’, want ook deze distilleerderij ligt vlak aan het water. Je snuift er constant de zeelucht en de geur van turf in, de smaken en geuren die je trouwens ook prominent in hun whisky terugvindt. Alle stokerijen gebruiken omzeggens dezelfde ingrediënten maar het verschil in eindproduct is te wijten aan de menselijke faktor maar vooral aan de ‘stills’, want zij bepalen de uiteindelijke smaak. De meeste stills zijn al stokoud en worden steeds opgelapt en stokerijen willen exacte kopijen als ze toch een still moeten vervangen. De zeven stills van Laphroaig – Ardbeg heeft er bijvoorbeeld maar twee – hebben een zeer unieke vorm en worden ook wel eens de ‘magnificent seven’ genoemd (3 wash stills, 4 spirit stills). Bij Laphroaig gebeurt de  distillatie in twee fases. De eerste fase gebeurt in de wash stills en brengt het alcoholgehalte tot op 22 graden (low wines) en vervolgens gaat de vloeistof door de ‘spirit stills’ (zie foto) waardoor het alcoholgehalte kan gaan tot 68 graden. Hier zit natuurlijk het geheim van elke stokerij, namelijk tot hoever laten ze de distillatie gaan, want deze bepaalt de uiteindelijke smaak en sterkte. Na deze fase gaat de alcohol rijpen in eiken vaten.

Na de rondleiding , tijd om te proeven. De keuze was hier beperkt tot twee ‘drams’, de klassieke 10 jaar oude naar zeewier en medicijnen ruikende single malt, die al zovele prijzen heeft gewonnen en de 18 jaar oude cask strength van goed 55 graden, een topper met een veel voller smaak, bijna recht uit het vat. Laphroaig drink je best met een paar druppeltjes (ijs)water, om zo de smaak nog beter tot zijn recht te laten komen. De tasting vond plaats in een mooi ingerichte ruimte. De keuze was snel gemaakt en de cask strength met al zijn pk’s verhuisde mee naar Nullamland.

9839

Lagavulin

Om 15.00 uur begon de laatste tasting bij Lagavulin, Gaelic voor “Laggan Mhouillin” en betekent ” het ondiepe dal waar de molen staat”. De distilleerderijeen samenvoeging van twee kleinere distilleerderijen,  bestaat al sinds 1816, alhoewel er op die plek al sinds 1742 (illegaal) whisky wordt gestookt.  Het productieproces op stoom met twee wash en twee peervormige spirits stills is volledig computergestuurd.  Lagavulin haalt zijn water uit een nabij gelegen meertje: het is regenwater uit de bergen dat over de turf- en heidegronden stroomt en zo bijdraagt tot de smaak van de whisky. Daarnaast wordt de whisky gerijpt op bourbonvaten. Lagavulin is de enige van whisky’s van Isaly die in de reeks “Classic Single Malt of Scotland” wordt verkocht. Net als de andere twee, Laphroaig en Ardbeg verdeelt de typische jodium smaak van de whisky de proevers in twee kampen: you love it or you hate it. Zeker geen whisky voor beginners.

De klassieke Lagavulin single malt is 16 jaar oud alhoewel er al een 12 jaar oude cask strength te vinden is die in Pedro Ximenez vaten (PX) gerijpt is. Lagavulin is in handen van de Diageo groep. Voor de kenners en liefhebbers van dure whisky zijn er ook nog gelimiteerde versies te vinden van 21, 25 en  30 jaar oud, maar daar moet je heel diep voor in je portefeuille gaan.

Kilchoman, de boerderij-distilleerderij 

In ons volgende artikel rijden we naar de andere kant van het eiland, op zoek naar Kilchoman (zie artikel).

NM.