Eén van de hoogtepunten van De Zomer van Nullam was het bezoek aan La Piscine in Roubaix. Het gebouw zelf is prachtig. En het voormalige art deco gemeentezwembad is op een originele manier omgevormd tot museum. Zeker een bezoek waard.
Art Deco
In het adembenemende decor van het voormalige art-decozwembad presenteert het Musée d’Art et d’Industrie zijn collectie toegepaste kunsten (tekeningen, textiel, keramiek) en Schone Kunsten (schilderkunst en beeldhouwkunst van de 19e en 20e eeuw) op een originele manier.
Het voormalige Art Deco gemeentezwembad werd op initiatief van de burgemeester Jean-Baptiste Lebas, tussen 1927 en 1932 gebouwd volgens de bouwtekeningen van de Rijselse architect Albert Baert (1863-1951).
Het museum/zwembad bevat een indrukwekkende en rijke collectie kunstwerken.
Het gebouw zelf is natuurlijk een aanrader en als art-deco liefhebber moet je dit gezien hebben. De tentoongestelde kunst bevat topstukken, maar ook stukken die in de B-categorie vallen. Enige minpuntje: de kunststukken zitten of hangen soms te dicht bij elkaar.
NM.
Praktische Info La Piscine –Museum voor kunst en industrie André Diligent
De sloop van Arne Quinze‘s monumentale kunstinstallatie “The Passenger” bestaande uit duizenden planken begon maandagochtend 11 april in Bergen (Mons).
Het monumentale werk van Arne Quinze “The Passenger” werd opgetrokken nabij de Grote Markt in Bergen als opening van het culturele project “Bergen 2015 Culturele Hoofdstad van Europa”.
Dit behoort nu tot het verleden maar het werk krijgt een tweede leven: het hout dat in de constructie werd gebruikt, wordt omgezet in papierpulp en de schroeven worden gerecycleerd.
Kunst of niet?
The Passenger was een monumentaal kunstwerk bestaande uit maar liefst 35.000 meter dennenhouten planken. Je kon er niet naast kijken en iedereen had er een mening over. Daarover zijn we zeker. Maar wat is het nu eigenlijk? Is dit kunst of een gigantisch onding? Is het een futuristische poort of een boom? Je hoort het aan de reacties in de straat, men weet niet echt wat men er moet van maken. Volgens de kunstenaar – Arne Quinze – wou hij met het bouwwerk het belang aantonen van deze toegangspoort tot de stad, iets wat door alle lagen van de bevolking wordt gebruikt en in 1 ruk de mensen naar cultuur brengt.
Mooi of niet, iedereen stopt om te kijken
Over de betekenis kan zonder twijfel uren worden gedebatteerd. Als je Bergen bezoekt – te voet, per auto of met de fiets – is een passage doorheen het bouwwerk bijna verplicht. Het project mist dan ook zijn effect niet: heel wat mensen stoppen om het geheel te bekijken in een poging te doorgronden wat dit nu net moet gaan voorstellen.
Persoonlijk vond ik “The Passenger” wel leuk, al was het maar omwille van het compleet absurde contrast dat er werd gemaakt met de omliggende wereld van staal en beton.
My Secret Garden
Arne Quinze zal Bergen echter niet verlaten: vanaf 29 mei 2021 stelt de kunstenaar zijn eerste grote tentoonstelling “My secret garden” voor in het Musée des Beaux-Arts (BAM).
Tournée Minérale is terug voor een vijfde editie en roept alle Belgen op om in februari – voor het eerst of opnieuw – een maand ‘nee’ te zeggen tegen alcohol. Ik wens iedereen die het doet of probeert veel sukses. Ik zal het vandaag hebben over water, namelijk Perrier. En ook zij kozen – want eerder was er al Veuve Clicquot en Yayoi Kusama (zie artikel) – voor een top Japanse kunstenaar. Goede keuze, want dit slaat zeker aan bij de jeugd, die Murakami heel goed kent door zijn manga’s.
Perrier en kunstenaars
De samenwerking tussen Perrier en Murakami maakt deel uit van een lange traditie van relaties tussen PERRIER en invloedrijke kunstenaars: Andy Warhol, Salvador Dalí, Bernard Villemot, Raymond Savignac, Carlu en Jean-Gabriel Domergue, om er maar enkel op te noemen.
Takashi Murakami is de nieuwste kunstenaar in het rijtje. De samenwerking is geïnspireerd op zijn kleurrijke universum en de culturele popgeest van Perrier. De flessen van Perrier zijn versierd met illustraties van Takashi Murakami, met zijn emblematisch lachend bloemmotief en zijn twee mascottes Kaikai en Kiki, die de iconische groene flesjes een vleugje kleur en vreugde geven.
De samenwerking tussen Perrier en Murakami is vermoedelijk niet heel toevallig want Perrier komt heel vaak voort in zijn werk.
Daarenboven lijdt Murakami aan een gastro-intestinale aandoening en werd Perrier aanbevolen. Tot zijn verbazing verbeterde zijn maagconditie en ging hij verder met het opnemen van de drank in zijn werken.
En zijn favoriete drank is een Siberian Express, gemaakt van Smirnoff vodka, Perrier en citroensap.
Wie is Takashi Murakami?
Hij is geboren in 1962 in Tokyo en laat zich inspireren door de traditionele Japanse schilderkunst (nihonga), science fiction, manga en internationale kunst. Hij maakt schilderijen, sculpturen en films die vol zitten met repetitieve motieven en karakters met wisselende kenmerken, onstaan uit zijn verbeelding. Zijn omvangrijke en gevarieerde werk belichaamt de ontmoeting tussen cultuur, geschiedenis en schone kunsten.
Murakami exposeerde in ‘s werelds meest vooraanstaande kunstinstellingen en is ook bekend om zijn samenwerking met muzikanten, waaronder Billie Eilish, Kanye West en Pharrell Williams. Hij regisseert en produceert ook video’s en animatiefilms.
Takashi Murakami en Superflat
Het is een beetje eigen aan de hedendaagse kunst, maar Murakami is een figuur die verdeeldheid zaait: door sommigen geprezen vanwege zijn samensmelting van hoge en lage stijlen, door anderen beschimpt vanwege zijn commerciële gladheid en drang naar aandacht van de media. Zijn stijl wordt Superflat genoemd. Hij is met Perrier niet aan zijn proefstuk toe, want hij werkte eerder al samen met Louis Vuitton, één van de eerste mashups tussen topkunst en luxe producten.
Le Havre is een stad in Normandië met ongeveer 300.000 inwoners en is de tweede haven van Frankrijk en de grootste containerhaven. De stad en de haven werdens tijdens WOII platgegooid en in de jaren 50 grotendeels herbouwd met beton. De door de in Elsene geboren architect Auguste Perret gedirigeerde wederopbouw met beton klinkt eigenlijk weinig pittoresk en toch zijn – niet alleen – liefhebbers van architectuur dol op deze havenstad.
Architect Auguste Perret (bijgenaamd ‘de betondichter’) zorgde namelijk voor een unieke eenheid van stijl in de naoorlogse binnenstad, met moderne architectuur die op de Werelderfgoedlijst staat en ook door Unesco erkend is.
Een zomer in Le Havre – Un été au Havre.
Daarnaast lokt de Le Havre elk jaar duizenden toeristen door te investeren in tijdelijke en permanente kunstwerken. Er staan heel wat culturele events gepland en daarnaast ook opvallende kunst.
De kleurrijke containers van Vincent Ganivet
De “Catène de Containers” van Vincent Ganivet werden ingehuldigd in 2017 ter gelegenheid van het 500-jarig jubileum van Le Havre. Deze installatie is in korte tijd één van de blikvangers van deze maritieme metropool zijn de kleurrijke Catène de Containers van Vincent Ganivet, ook wel de ‘Eiffeltoren van Le Havre’ genoemd. Als een gigantische set bouwstenen heeft de kunstenaar een reeks veelkleurige zeecontainers samengesteld, die twee monumentale bogen vormen die tussen de stad en de zee staan.
De haven, de zee, de betonnen architectuur en de moderne kunstwerken vormen een uniek stadsbeeld. Een bezoekje waard.
Stockholm is een hele leuke city tripbestemming. Eén van de attracties is de metro, niet omwille van de properheid van de stations en de stiptheid van de metro, maar ommdat het eigenlijk één langgerekte kunstgalerij is. De Tunnelbana, of T-Bana werd in 1950 operationeel en bestaat uit een rode, groene en blauwe lijn die kruisen in station T-Centralen.
We hebben de metrostations ongeveer allemaal bezocht en ik heb er één lukraak uitgekozen, namelijk Solna Centrum, op de blauwe lijn. Dit station opende in 1975 en is gekenmerkt door een helder groen en rood landschap – het groen is het bos en het rood een avondzon die achter de boomtoppen ondergaat. Heel tijdloos.
Na het voltooien van de muren vonden kunstenaars Karl-Olov Björk en Anders Åberg dat ze iets misten. Dus bleven ze verschillende details en scènes aan het bos toevoegen. Dit resulteerde in scènes die enkele van de meest besproken maatschappelijke problemen in het Zweden van de jaren 70 illustreerden; het milieu, ontbossing en de ontvolking van plattelandsgebieden.
