Bermondsey Mixer Co begon in een Londense Gin Bar, two1four (214). Nick Crispini en Lawrence Mason vonden dat de kininesmaak in de meeste commerciële tonics heel dominant was en dat deze ook dikwijls de subtiele smaken in ambachtelijke gins er niet liet doorkomen. Hun opdracht was een tonic maken die geen gin zou domineren, maar de gin integendeel een platform te geven waardoor hij kon schijnen. En zo werd Bermondsey Tonic Water geboren.
BTW is een artisanale tonic gemaakt volgens een oud recept uit de Victoriaanse tijd. Om deze tonic te maken wordt ruwe, natuurlijke kinine gebruikt, van de schors van de Zuid-Amerikaanse Kina of Cinchona boom – zie foto – en geen extract. De tonic wordt ook niet gefilterd of gebleekt, vandaar de lichtbeige kleur.
Het resultaat is een subtiel smakende tonic, zonder die dominante bitterheid, wat de tonic heel toegankelijk maakt. Citroenzuur (Citric Acid) zorgt voor een lichte en aangename zing. De Tonic is dus minder bitter en ook minder zoet. De tonic wordt ondertussen ook al door vele bars en bartenders gebruikt.
Conclusie: een heel aangename tonic die de gin in de spotlight zet en niet de tonic. De Bermondsey Tonic werd ontworpen om lichter en frisser te zijn dan de meeste bestaande tonics, zonder die overheersende bitterheid. Ideaal voor een Gin & Tonic, maar ook in combinatie met andere spirits, gaande van gin, tot tequila, vermout en ook amaro. Zeker eens proberen!
I saw her walkin’ on down the line You know I saw her for the very first time A pretty little girl standin’ all alone Hey pretty baby, can I take you home? I never saw her, never really saw her
My baby does the hanky panky
Hanky Panky was een grote hit voor Tommy James and the Shondells in 1964. De Hanky Panky is een cocktail bedacht door de eerste vrouwelijke bartender Ada Coleman in 1925.
Tommy James and the Shondells
In 1964 brachten Tommy James and the Shondells het nummer Hanky Panky uit. Alhoewel het een B-nummer moest zijn, werd het een nummer 1 hit. Het nummer gaat over een door hormonen geplaagde tiener die het hoofd gek gemaakt wordt door een meisje met een hele suggestieve dansmove. Een soort twerking avant la lettre. Hanky Panky wordt gebruikt om te verwijzen naar seksuele activiteit tussen twee mensen, vooral wanneer dit als ongepast wordt beschouwd (Does this mean no hanky-panky after lights out? There was hanky panky going on under the table during our meeting)
De muziek van Hanky Panky is heel eenvoudig maar het is de besmettelijke riff die er een succesvolle oorwurm van maakt.
https://www.youtube.com/watch?v=gSHVWzRh30k
Ada Coleman – Savoy Hotel
Voor de grote Drooglegging (Prohibition) was de bar een plaats voor mannen. Vrouwen mochten zelfs in de meeste etablissementen niet binnen, laat staan drinken of werken. Het is eigenlijk dankzij de Drooglegging dat men niet meer zo kieskeurig was over wie er door de deur in de illegaliteit kwam. Het is dan ook heel uitzonderlijk dat de American Bar van het Savoy Hotel in Londen al in 1903 een vrouwelijke bartender had: Ada Coleman. Ze kreeg er de job van bartender en later head bartender. Eén van de vaste klanten was een zekere Sir Charles Hawtrey, een acteur die in zijn vrije tijd ook wel eens een cocktail wedstrijd jureerde.
Coleman vertelde het verhaal van het ontstaan van de Hanky Panky cocktail de krant The People in 1925:
“The late Charles Hawtrey was one of the best judges of cocktails that I knew. Some years ago, when he was overworking, he used to come into the bar and say, “Coley, I am tired. Give me something with a bit of punch in it.” It was for him that I spent hours experimenting until I had invented a new cocktail. The next time he came in, I told him I had a new drink for him. He sipped it, and, draining the glass, he said, “By Jove! That is the real hanky panky!” And Hanky Panky it has been called ever since”.
Sweet Martini
De Hanky Panky is een variant op de zoete martini, omdat er gin en vermout in gaat, maar het geheime ingrediënt van Ada Coleman was FernetBranca, een Italiaanse hele kruidige amaro. Een paar dashes Fernet Branca en de sweet martini werd een nieuwe drank.
Wat heb je nodig?
45 ml Carpano Antica of andere zoete vermout
45 ml London Dry Gin
2 dashes Fernet Branca
een stukje zeste van appelsien
Hoe maak je het?
Vul een mengglas met ijsblokken. Giet er de ingrediënten in en stir – roer, ongeveer 30 seconden tot je de juiste afkoening en verwatering hebt. Giet in de voorgekoelde glazen en versier met een stukje zeste van appelsien (a twist of orange).
Vandaag in “In The Mix” hebben we het over The Aviation, een vergeten cult klassieker. De Aviation cocktail verscheen voor het eerst in een cocktailboek in 1916, namelijk in ‘Recipes for Mixed Drinks,” van de New Yorkse bartender Hugo Ensslin. Hij was trouwens de uitvinder van de Aviation. Ooit was deze mixed drink gekend als een “bartender handshake”, een favoriet onder de bartenders. Ondanks de cult status, verdween deze cocktail van de menukaarten.
Bad Luck
Het verhaal van de Aviation lijkt er één te zijn van bad luck en moeilijk te vinden ingrediënten. Eén van de redenen is natuurlijk de Drooglegging (Prohibition). Ten tweede waren de belangrijkste ingrediënten, Crème de Violette en Maraschino toen onmogelijk te vinden. En dat is natuurlijk een groot nadeel bij een old skool mixed drink waarvoor je maar vier ingrediënten nodig hebt. Komt daar nog bij dat Harry Craddock bij het schrijven van één van de cocktailbijbels – deSavoy Cocktail Book(1930) – de Crème de Violette vergeet te noteren. En zo krijgt de Aviation een cult status, omdat velen hem nooit gedronken hebben.
De comeback
Na de Drooglegging begon de Aviation aan zijn comeback. De Aviation is een variant van een gin sour, waarbij de Maraschinolikeur als zoetmaker dient. Niemand weet waar de naam vandaan komt, maar de Crème de Violette zorgt voor de florale toets, én de lichtpaarse kleur. Waardoor de cocktail de kleur van de hemel krijgt.
Gelukkig kunnen we nu én Maraschino en Crème de Violette op de markt vinden. Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar die van het merk Giffard, omwille van de diepe smaak, dat extra beetje zoet en de florale geur.
De warm weer versie
In warm weer gebruik ik 20 ml citroensap, omdat het dan iets zuurder en frisser mag. In koud weer verminder ik naar 15 ml en durf ik er een barlepel suikersiroop bij doen. Voor de gin gaat mijn voorkeur voor de Aviation uit naar de Star of Bombay, het paradepaardje uit de Bombay collectie, maar heb je die niet in huis dan kan je een London Dry gin gebruiken.
Wat heb je nodig?
60 ml Star of Bombay gin
20 ml vers geperst citroensap
15 ml Luxardo Maraschino likeur
15 ml Giffard Crème de Violette likeur
Hoe maak je het?
Combineer alle ingrediënten in een shaker. Vul met ijsblokken en shake goed, tot je de juiste afkoeling en verwatering hebt. Double strain in een gekoelde coupette of Martiniglas. Versier met een eetbaar bloemetje.
Ben jij een zeemeeuwmanager? Krijs, fladder en poep jij ook wel eens op de werkvloer? Zo begon een artikel dat ik onlangs las over management. De analogie is natuurlijk goed gekozen want die vliegende etterbakken maken zich door hun gedrag ook niet geliefd.
Wat wel geliefd is bij het grote publiek is The Seagull, een eerder tradtioneel gemaakte gin cocktail, maar met Falernum krijgt hij een tropische tiki twist en Lillet Blanc zorgt dan weer voor het zoete element en wat appelsiensmaak. Serveer in een gekoeld cocktailglas en je hebt een perfecte terrasweer- of tuinfeestcocktail
Big Daddy’s Falernum
Falernum passeerd hier al een aantal keren de revue maar we zweren nog altijd bij de zelfgemaakte versie, en dan vooral Big Daddy’s falernum van Rob ‘Big Daddy‘ Biesmans (zie artikel). Super lekkere zelfgemaakte falernum. Met deze falernum maakten we al de Ginger Beard (zie artikel) en nu volgt dus The Seagull).
Lillet Blanc
Lillet Blanc is een aperitief uit de Bordeaux streek. Lillet Blanc heeft een mooie gouden kleur met aroma’s van onder andere sinaasappel, abrikozen, honing, mango, limoen en frisse munt. Een rijk en vol smakenpalet met een balans van zoetheid en bitterheid. Lillet Blanc is gebaseerd op wijn, likeuren, de schil van sinaasappels en op kinine. Dit geeft de drank een licht bittere smaak mee.
Wat heb je nodig?
40 ml gin
15 ml Big Daddy’s Falernum
30 ml citroensap
30 ml Lillet Blanc
Hoe maak je het?
Neem een mengglas en giet er de gin, falernum, Lillet Blanc citroensap in. Vul met ijsblokken en roer met barlepel tot je de juiste afkoeling en verwatering hebt. Proef om te controleren. De cocktail moet echt goed koud zijn. Heb je geen mengglas, dan shake je maar.
Giet door een zeef in een goed gekoeld glas. Versier met een blaadje munt of een zeste van limoen.
De wereld wordt weer voor één dag volledig groen want het is 17 maart, dus St. Patrick’s Day. Deze keer geen Iers gerecht maar een groene cocktail met cult status, namelijk The Last Word. En daar zijn verschillende redenen voor. De cocktail wordt gemaakt met 4 gelijke hoeveelheid ingrediënten, wat het voor bartenders gemakkelijk maakt. Denk maar aan die andere klassieker met gelijke hoeveelheid ingrediënten, de Negroni (zie artikel). Een ander element dat bijdraagt tot de cult status is het gebruik van groene Chartreuse, het geheime ingrediënt van vele bartenders. Een ander voordeel is dat The Last Word een sour is, waarbij men citrus gaat balanceren met het zoete van de likeuren. Het is dus voornamelijk een oefening in evenwicht tussen zoet en zuur en complexe aroma’s.
Synergie: Het geheel is meer dan de som van de delen
Op het eerste zicht lijkt het ook een combinatie die niet kan werken: sterke gin – de Last Word stamt uit de Drooglegging en de gin toen was niet verfijnde bootleg gin – gecombineerd met een krachtige kruidenlikeur en Maraschino en limoensap. Maar wonder boven wonder, de ingrediënten mengen wonderwel en maken van het geheel iets dat groter is dan de optelsom van de delen.
De kleur van de cocktail is dus groen, maar er is nog een link met het groen van Ierland. Namelijk de uitvinder: Frank Fogarty. Hij was geen bartender maar een stand up comedian en vaudeville artiest in Detroit. Hij was Iers en zijn artiestennaam was The Dublin Minstrel. Hij vond The Last Word uit in een sportclub, net voor de start van de Prohibition.
Chartreuse bestaat trouwens al sinds 1605 en is een kruidenlikeur (elixir) dat door kartuizermonniken in de Alpen wordt gemaakt. Ik gebruik Chartreuse ook voor Zuppa Inglese, een heel lekker dessert.
Wat heb je nodig?
30 ml GIN Bombay Sapphire
30 ml groene Chartreuse (Izarra uit Baskenland)
30 ml vers limoensap
30 ml Luxardo Maraschino likeur
Hoe maak je het?
Doe alle ingrediënten in een shaker en vul met ijsblokken. Schud heel goed op (30 seconden) en giet door een fijne zeef – straight up – in een gekoelde type coupette glas. Er is normaal geen versiering – garnish – voor The Last Word, maar een groen blaadje munt mag altijd. Het oog wil ook wat.
“Una paloma blanca, Over the mountain I fly, no one can take my freedom away”, dat zongen de George Baker Selection in 1975 en dit liedje over een witte duif werd een gigantische hit. We gaan het vandaag hebben over een andere duif, de roze duif of Pink Paloma.
De Paloma cocktail is één van Mexico’s best bewaarde geheimen: heel verfrissend, fruitig en een beetje spicy, dankzij het roze pompelmoessap en de silver tequila. We maken er onze eigen variant op – want nullam goes pink – door de tequila te vervangen door Sacred Pink Grapefruit Gin, een pareltje uit het gamma van Sacred Spirits(zie artikel). Voor deze gin wordt roze pompelmoes uit Spanje en Italië gebruikt. Doordat de temperatuur tijdens de vacuümdistillatie niet boven de 45°C komt, blijft de smaak van de pompelmoes heel zuiver. Dit resulteert in een smaakvolle gin met zuivere, frisse toetsen van de roze pompelmoes. En complementeert wonderwel met het vers geperste pompelmoessap.
Wat heb je nodig?
• 45 ml Sacred Pink Grapefruit Gin
• 30 ml sap van een roze pompelmoes
• 15 ml limoensap
• 15 ml suikersiroop
• sodawater
• een snuifje fleur de sel
Hoe maak je het?
Vul de shaker met alle ingrediënten en wat ijsblokken, behalve het spuitwater. Schud goed door elkaar.
Giet door een zeef in een vooraf gekoeld glas. Top af met een beetje spuitwater. Werk af meet een snuifje fleur de sel en een stukje roze pompelmoes.
De volgende roze cocktail in de reeks “nullam goes pink” is deze boozy Jasmine. Laat je niet misleiden door de onschuldig lijkende roze kleur, deze cocktail is geen doetje. In tegenstelling tot de Cosmopolitan (zie receptuur) komt de roze kleur hier van de Campari. Campari heeft een zoete bittere smaak en is het belangrijkste ingrediënt voor cocktails zoals de Americano (zie receptuur) en de Negroni (zie receptuur). Terwijl bij de Cosmopolitan vooral zoet overheerst is dit een soort instapcocktail, voor zij die Campari willen ontdekken. De smaak en de intensiteit van de Campari in de Jasmine wordt heel goed weggemoffeld door de andere bestanddelen, zoals de Cointreau, de gin en het citroensap. Dus veel meer boozy dan een Cosmopolitan en je proeft ook wat bittere toetsen. Lees onderaan hoe je van deze Jasmine een lichtere maar sprankelende versie maakt. Ideaal voor Valentijn, voor ieder wat wils.
Wat heb je nodig?
45 ml gin
25 ml vers geperst citroensap
10 ml Campari
10 ml Cointreau
Hoe maak je het?
Giet alle ingrediënten in een cocktailshaker, vul deze met ijsblokken en shake gedurende 15 seconden. Giet/Strain in een gekoeld cocktailglas. Versier met een stukje zeste van citroen.
De Sprankelende Versie van de Jasmine
Dit is een nogal boozy cocktail – dus met een hoog ABV – maar je kan er gemakkelijk een lichte, sprankelende versie van maken, Verminder de hoeveelheden alcohol, bereid op dezelfde wijze als hierboven, maar giet in een highball glas en vul bij met champagne of prosecco.
Sloe Gin wordt traditioneel gedronken tijdens de donkere koude winterdagen, liefst voor een knetterend haardvuur. Maar sloe gin is voor velen een favoriet om je heupfles te vullen (hip flask (zie artikel) tijdens je winterse wandelingen, want je krijgt er echt warm van. En regelmatig komen er nieuws sloe gin’s op de markt, zoals deze gemaakt door Sacred Spirits (zie artikel) .
Voor vandaag staat een sloe gin cocktail op het menu die iedereen kan maken. Hij is gebaseerd op de gin Bramble, maar we vervangen de Crème de Mûre (braambessenlikeur) door sloe gin. Daardoor krijgen een gin sour maar dan verbeterd met de luxueuze, volfruitige smaak van de Sacred Spirits Sloe Gin (de sleedoornbessen hebben 2 1/2 jaar gemacereerd in Sacred Gin) . De gin Bramble is trouwens ook een creatie van Dick Bradsell, tevens uitvinder van de Espresso Martini (zie receptuur),
Het resultaat is een cocktail met een mooie balans van zoet en zuur. Net zoals ik ze graag heb.
Wat heb je nodig?
50 ml Sacred Spirits Sloe Gin
25 ml gin
25 ml citroensap
2 theelepels jeneverbessensiroop
Hoe maak je het?
Siroop van rode jeneverbessen
We beginnen met de jeneverbessensiroop. Doe 100 gram witte suiker in een sauspan en doe er een goede eetlepel rode jeneverbessen bij. Breng aan de kook en haal van het vuur. Plet de jeneverbessen lichtjes plat. Laat afkoelen . Filter en zet weg in de koelkast. Deze siroop bewaart 2 weken in de koelkast.
Neem een shaker gevuld met ijsblokken en doe er de sloe gin, de gin en het citroensap bij, en twee theelepels jeneverbessensiroop. Goed shaken. Proef en pas indien nodig de hoeveelheden citroensap en jeneverbessensiroop aan. Giet door een zeef in een cocktailglas en dien op met een takje jeneverbessen of een stukje zeste van citroen.
Het is het seizoen van de bloedappelsienen en het zou dus zonde zijn om daar niets mee te doen. Gin en bloedappelsien gaan heel mooi samen. In tegenstelling tot de redelijk zoete navels smaken bloedappelsienen ietwat zurig, wat voor mij het sap veel lekkerder maakt dan het sap van navels. Daarnaast zijn bloedappelsienen zeer gezond wegens de uitzonderlijk krachtige anti-oxidantia die ze bevatten en de grote hoeveelheden vitamine C. We maken een cocktail met het sap van bloedappelsien, voegen daar de smaak van rozemarijn aan toe en gebruiken de Old Tom gin van Sacred Spirits (zie artikel), omwille van de subtiele smaak van Spaanse appelsienen, en omdat die wat zoeter is dan een klassieke London Dry Gin. Je kan er eventueel nog een scheutje Triple Sec of Cointreau bijdoen, maar dat hoeft niet.
Het resultaat is een eenvoudige maar heel lekkere cocktail, heerlijk in deze donkere dagen. Toch opletten geblazen, want het is een stevige cocktail, die je niet voelt aankomen.
Wat heb je nodig?
1 klontje suiker
2-4 druppeltjes angostura bitters
5 blaadjes rozemarijn
sap van 1 bloedappelsien (30 ml)
60 ml Old Tom gin
1 schijfje bloedappelsien en 1 takje rozemarijn voor de versiering
Hoe maak je het?
Leg het suikerklontje in een Old Fashioned glas. Druppel de angostura bitters op het suikerklontje. Doe er de blaadjes rozemarijn bij en gebruik een stamper (muddler) tot het suikerklontje gebroken is.
Giet er het vers geperste bloedappelsiensap bij en de gin. Doe er de ijsblokken bij, roer even om met een barlepel en versier met een schijfje bloedappelsien en een takje rozemarijn.
Sacred Spirits uit Londen heeft weer een pareltje aan hun al uitgebreide gamma toegevoegd, namelijk een Old Tom Gin. Het is hun versie van een 18de eeuws gin met een uitgesproken smaak van jeneverbessen en gezoet met zoethout (Liquorice Root), net zoals toen. Daarnaast zijn de schillen van Spaanse appelsienen mee geïnfuseerd, waardoor de citrussmaak prominent subtiel aanwezig is in deze klassieke maar zoetere gin. Deze Old Tom is 48 % ABV en komt in een apothekersfles met een schitterend etiket! Een aanrader voor de liefhebbers van gin met zoete toetsen.
Wat is Old Tom Gin?
De Old Tom gin speelde een hele belangrijke rol in de geschiedenis van de gin. Heel populair in de 18de en 19de eeuw in Londen, want een beetje de brug tussen genever en London Dry Gin. Droger dan genever maar zoeter dan London Dry. En daar is een reden voor. Old Tom gin ontstond in een periode waarin gin drinken in het Verenigd Koninkrijk echt uit de hand liep. Distilleren was niet zo verfijnd als nu en de kolom distillatie bestond ook nog niet. Gin smaakte toen veel ruwer en was helemaal niet verfijnd. Om aan de grote vraag te voldoen durfde men nogal eens terpentijn toe voegen aan de gin. Om die smaak te maskeren en om de gin zoeter te maken werd er suiker of zoethout aan toegevoegd. En zo ontstond een nieuwe categorie gin, de Old Tom Gin.
Sacred Spirits
De Sacred Micro Distillery is gelegen in Highgate in Londen, ergens in een achterkamer. Inderdaad want Sacred Spirits is geen tradtionele distilleerderij met koperen pot stills. Sacred is eigenlijk de Breaking Bad versie: het ziet er eerder uit als een uit de hand gelopen scheikundig experiment (zie foto). Het is dus al per definitie small batch distillation (maximum 50.000 flessen), met andere woorden, er worden maar kleine hoeveelheden gestookt en dus geen massa-productie. De Sacred Gin worden vacuum distilled en dat is een beetje het verhaal van Ian Hart en Hilary Whitney, de master distiller en oprichters van Sacred. Ze begonnen aan dit verhaal in 2009. Ian hield het voor bekeken in de financiële sector en interesseerde zich voor moderne distillatietechnieken. Hij begon met wijn maar richte zich al heel snel op gin.
Wat is vacuümdistillatie?
Vacuümdistillatie is een distillatiemethode waarbij de druk boven de te destilleren oplossing wordt verlaagd tot onder de atmosferische druk. Hierdoor is het mogelijk om vloeistoffen bij een lagere temperatuur te distilleren. Vacuümdistillatie kan met of zonder verwarming worden toegepast. Er komen dus geen alambics, koperen pot stills of coffey stills aan te pas. Voor hun lage druk vacuum gebruiken ze kleine rota-vap’s, zoals die die in een labo gebruikt worden. Ian heeft ondertussen de standaard versie aangepast met eigen ontwerpen, omdat hij constant het proces wil verfijnen.
Waar kan je Sacred vinden?
Sacred kan je in de meeste klassezaken proeven. Voor zowat het volledige gamma kan je terecht bij Balder Van De Velde, Brand Ambassador van Sacred (balder@sacredgin.com)
Voor meer info over de verschillende producten kan je ook terecht op de mooie website www.sacredspiritscompany.com
