Walpurgisnacht wordt gevierd in de nacht van 30 april op 1 mei. Het is genoemd naar de heilige Walburga en dit feest heeft een speciale betekenis voor heidenen en wicca’s, want het volksgeloof wou dat tijdens die nacht de boze geesten vrij spel hadden. Een van de tradities rond Walpurgisnacht is Beltane, een Keltisch voorjaarsfeest, waarop het begin van de lente gevierd wordt met grote vreugdevuren. De meiboom is nog zo een traditie.

De Vikingen ontstaken bijvoorbeeld grote vuren om de kwade geesten op een afstand te houden. Want tijdens de Walpurgisnacht komen de heksen uit alle hoeken en gaten tevoorschijn om op bezemstelen, kattenstaarten, rieken, dorsvlegels of ongeacht welk ander vervoermiddel dat ze onderweg aantreffen door de lucht te suizen, op weg naar het heksenbal met duivels en demonen. Maar ook geitenbokken behoorden tot de favoriete rijdieren van de heksen. Vooral de 4×4 versie was gegeerd, omwille van het betere bochtenwerk.

Bij de Germanen werd de godin Freya vereerd (Vrouwe van Valburgia), godin van de liefde en de vruchtbaarheid). En in Zweden is het de naamdag van Valborg (Valborgsmässoafton) en worden traditioneel grote vreugdevuren aangestoken, onder het zingen van liedjes over de lente. In steden met een oude universiteit, zoals Uppsala vinden dan de lentefeesten van de studenten plaats.

NM.