Tag Archives: dressing

Gebakken Krielaardappelen met Dragon Dressing

Dragon is in de Franse keuken een echte klassieker. Dragon wordt onder andere gebruikt om smaak te geven aan warme sausen zoals witte wijnsaus, bearnaisesaus of choronsaus (zie recept).  Om de pittige smaak van de dragon te behouden voeg je de dragonblaadjes best vlak voor het serveren toe en niet tijdens de bereiding.

Maar dragon zorgt ook voor een verfijnde toets in koude sausen, zoals tartaar, vinaigrette, kruidenboter en deze koude dressing op basis van dragon. De dragon zal de smaak van de andere aromaten versterken. Je kan het ook gebruiken om de smaak van andere kruiden te accentueren.

Nog een tip: dragon smaakt fel door, dus met mate gebruiken, zodat het niet gaat overheersen.

Wat heb je nodig?

  • 500 gram nieuwe aardappelen of krieltjes
  • olijfolie
  • 1 EL citroensap
  • 1 teentje look fijn gehakt
  • 2 EL fijn gespipperde dragon
  • 1 theelepel dijon mosterd
  • 2 theelepels kappertjes
  • 1 bussel radijzen
  • een handjevol rucola
  • een handjevol jonge spinazie

Hoe maak je het?

Snij de krieltjes of nieuwe aardappelen overlangs door en leg ze in een ovenschotel. Besprenkel met wat olijfolie. Bak ze af in de oven.
Ondertussen maken we de dressing met de dragon. Doe gewoon alle ingrediënten – uitgezonderd de radijzen – in een blender, samen met een EL koud water.

Pureer tot een gladde massa. Kruiden met peper en zout. Controleer de smaak en voeg wat meer citroensap toe, indien nodig.

Nappeer de borden met de dragon dressing en leg daarop de gebakken patatjes. Versier met de schijfjes radijs en een blaadje rucola. Werk af met een fijn straaltje olijfolie.

NM.

Slaatje van spruiten, dadels en hazelnoten

Spruiten (Brassica oleracea var. gemmifera) hebben een ietwat licht bittere smaak en zijn daarom niet bij iedereen geliefd, zeker niet bij kinderen. Het blijft altijd een hele opgave om kinderen spruiten te doen eten, dus zijn we creatief bezig geweest. Een recept dat zeker succes heeft zijn spruiten sweet and sour, een beetje zoals de hot and sour savooi (zie recept). Een ander recept met spruiten waar ik helemaal weg van ben, is dit gezond vegetarisch slaatje van rauwe spruiten, medjoul dadels en geroosterde hazelnoten.

De spruiten worden niet gekookt noch geblancheerd, we gaan ze gewoon rauw in fijne julienne snijden, zodat ze licht en verteerbaar worden. We voegen er een zoet element aan toe, namelijk Medjool dadels uit Marokko. Ze smaken heel zoet, een smaak die te vergelijken is met honing en hebben een dikke, maar zachtere textuur dan andere dadels. Het zijn de Rolls Royce onder de dadels en worden soms ook wel eens “het brood van de woestijn” genoemd.

We hebben dan nog een crunchy element nodig en daarvoor nemen we rode ajuin en geroosterde ongezouten hazelnoten. Dadels en hazelnoten zijn sowieso een goede combinatie.

We overgieten dit gezond slaatje met een vinaigrette van ciderazijn en maple syrup. We doen er een snuifje cayennepeper bij voor de kick en wat zeste van appelsien voor de citrussmaak. Een winner, geloof me! 

Wat heb je nodig? Voor 4 tot 6 personen

  • 500 gram spruiten
  • 10 medjoul dadels
  • Een handvol ongezouten geroosterde hazelnoten
  • ½ rode ajuin
  • 70 ml ciderazijn
  • 2 EL maple syrup (esdoornsiroop)
  • Cayennepeper
  • Zeste van 1 appelsien
  • Peper en zout

Hoe maak je het?

Verwijder de lelijkste en verkleurde buitenste blaadjes van de spruiten. Snij het onderste stukje stronk er af. Neem een scherp mes en snij de spruiten in julienne.

Ontpit de medjoul of medjool dadels en snij ook deze in fijne stukjes.

Je kan de hazelnoten in grove stukken snijden of ze pletten. Steek ze in een diepvrieszakje en sla er wat op met een deegrol tot je de gewenste grootte hebt. De hazelnoten zorgen voor de crunch in je slaatje.

Als laatste ingrediënt snijden we een kleine rode ajuin in fijne lamellen.

Alle ingrediënten mogen in een grote kom of op een grote serveerschotel.

De dressing

Meng de olijfolie, de ciderazijn, de maple syrup samen met het zout, de peper en wat cayenne peper. Controleer de smaak: je moet net genoeg zuur en zoet hebben en een beetje kick van de cayenne. Voeg er dan zeste van de appelsien bij. Giet deze vinaigrette net voor het opdienen over het slaatje. Meng goed dooreen.

NM.

 

Salade van steak, nieuwe aardappelen en een dressing van mierikswortel

7757

Sedert 1988 heeft elk jaar in het stadje Collinsville in de staat Illinois het International Horseradish Festival plaats. Collinsville – 26000 inwoners en gelegen in de buurt van St. Louis (Missouri) – produceert ongeveer 60 % van de wereldproductie van mierikswortel. Waarom? Omdat Collinsville en omgeving het perfecte klimaat hebben voor het groeien van topkwaliteit mierik. Want als je er de omgeving van Collinsville bijrekent, zuidelijk Illinois, kom je zelfs aan 85 % van de totale wereldproductie. Niet te verwonderen dat hun grootste afnemers van mierikswortel voor culinair gebruik, Duitsland en China zijn.

Mierikswortel, in al zijn aspecten, staat dus centraal op dit driedaagse festival met onder andere een receptenwedstrijd, de obligate missverkiezing én zelfs een Bloody Mary (zie recept) competitie. Leuk!

Mierik of Armoracia rusticana is een plant van de mosterdfamilie en wordt vooral in de lente geoogst. De wortel zelf is niet pikant en reukloos, maar laat bij het raspen oliën los die er de pikante, sterke en op mosterd lijkende smaak aan geven. Er wordt vervolgens azijn aan toegevoegd om deze chemische reactie tegen te gaan en de sterkte te stabiliseren. De graad van pikantheid wordt ook bepaald door te spelen met de tijd tussen raspen en azijn toevoegen. Hoe fijner je raspt, hoe pikanter ook.

Nog een beetje nuttige informatie over mierikswortel: het bevat veel vitamine C, geen vet en geen cholesterol.

Mierikswortel (zie recept) is nu op zijn best, ziehier dus een zeer snel, fris en lekker receptje met nieuwe aardappeltjes, steak én een lekkere, pittige koude dressing op basis van mierikswortel (zie recept).

5344

Wat heb je nodig?

  • Steaks, naar keuze
  • 500 gram nieuwe aardappelen
  • 2 EL mierikswortel crème
  • 1 EL witte wijn azijn
  • 1 EL warm water
  • olijfolie
  • 1 rode ajuin
  • Een handjevol platte peterselie, voor de afwerking

Hoe maak je het?

We beginnen met de nieuwe aardappeltjes te koken. Na ongeveer 15 minuten zouden ze moeten gaar zijn. Giet ze af, laat wat afkoelen en snij ze in twee. Bak ze in wat olijfolie tot ze mooi goudbruin zijn.

Crème van mierikswortel maak je door slagroom aan aan geraspte mierikswortel toe te voegen. Neem twee lepels van de crème van mierikswortel en voeg er één eetlepel warm water en witte wijnazijn bij. Roer even goed om en kruid met peper en zout.

Bak de steaks in de pan of op de grill tot de gewenste gaarheid. Laat even rusten zodat de sappen zich terug kunnen verdelen over de steak.

Schik de gebakken aardappelen op een serveerschotel. Snij de rode ajuin in mooie, lange snippers en verdeel over de schotel. Snij de steak in dunne lapjes en voeg toe aan de serveerschotel. Werk af met de stukjes rode ajuin en de platte peterselie en giet er wat van de dressing over.

NM.

Gegrilde groene asperges en lente-uitjes met een meesterlijke misodressing

Marcel Proust, toch één van de ernstige schrijvers op deze planeet, kon het niet laten om ook eens van het verheven niveau af te dalen, naar iets banaler onderwerpen. Zo beschreef hij de gevolgen van een diner met asperges als volgt: “L’asperge change mon pot de chambre en un flacon de parfum”.

0735

Het is een biologisch feit dat je lichaam bij het verteren van asperges twee producten produceert en afscheidt, namelijk Methaanthiol – een organische zwavelverbinding met een zeer indringende geur, en Asparagine, een aminozuur, dat ook in haarconditioners te vinden is. Resulaat een geur van zwavel en rottende eieren. Onderzoek wijst uit dat slechts 50% van de wereldbevolking het enzyme in hun metabolisme heeft, dat toelaat deze twee producten te ruiken.

Tot zover de weetjes, want dit gaat ons natuurlijk niet tegenhouden. Asperges zijn één van mijn favoriete groenten en we gaan de groene asperges deze keer grillen, samen met lente-uitjes en deze overgieten met een heerlijke dressing op basis van witte miso en tahini, een pasta van sesamzaadjes. Een mix van verschillende culturen als het ware en een welgekomen afwisseling van de klassieke groenten op de BBQ.

Wat is miso?

Miso is eigenlijk veel te weinig bekend en wordt daarom ook veel te weinig in de keuken gebruikt. Als het al eens gekocht wordt is het om misosoep te maken en de rest van het pakje blijft dan maanden in een vergeten hoek van de ijskast staan. Miso wordt al meer dan 2000 jaar in de Chinese, Japanse en in mindere mate ook in de Koreaanse keuken gebruikt. Miso is een pasta van (meestal) sojabonen, zeezout waaraan koji-kin wordt toegevoegd, een specifieke schimmel die het fermenteren start. Afhankelijk van de basis krijg je verschillende miso’s, namelijk zwarte kuro-miso – op basis van sojabonen, rode aka-miso – op basis van gerst en witte shiro-miso – op basis van rijst.

De witte shiro-miso is de minst gefermenteerde en minst zoute van de drie en heeft voor mij de meest subtiele smaak, dus ideaal voor deze dressing. Zoek de natuurlijk gefermenteerde witte miso (de niet gepasteuriseerde dus).

6672

Wat heb je nodig?

  • 2 EL shiro miso of witte miso
  • 2 EL tahin of tahini
  • 3 EL vers geperst appelsiensap
  • 1 theelepel rietsuiker
  • 1 EL mirin
  • 1 EL rijstazijn
  • 2 EL warm water
  • 12 groene asperges
  • 12 lente-uitjes
  • Olijfolie voor het grillen

Hoe maak je het?

Verwarm de grill tot een middelmatige temperatuur (om verbranden te vermijden).

Meng al de ingrediënten voor de dressing in een kom tot je een gladde saus hebt. Kontroleer de smaak en voeg indien nodig nog wat meer rijstazijn bij. Is je dressing niet lopend genoeg, kan je er nog een beetje water bij doen. Hou de saus klaar tot de asperges en lente-uitjes gegrild zijn.

Breek de harde uiteinden van de asperges en kuis op indien nodig. Verwijder eventuele losse bladen van de lente-uitjes en verwijder het onderste gedeelte.

Leg de asperges en de lente-uitjes in een kom en besprenkel met olijfolie. Schud de kom eens goed op. Leg de asperges en lente-uitjes op de grill en rooster tot ze gaar zijn en je mooie roosterlijnen hebt. Haal ze van de grill en leg ze op een serveerschaal en overgiet met de dressing. Dien warm op.

NM.

Gegrilde groene asperges met een dressing van bruine miso .

4184

Zoals je de afgelopen jaren hebt kunnen merken op deze blog ben ik een absolute fan van miso. Je hebt hier al verschillende en uiteenlopende gerechten met miso zien verschijnen. We hebben al witte en rode miso gebruikt, vandaag kiezen we voor genmai miso, gemaakt van biosoja en bruine rijst in plaats van witte rijst. Genmai betekent trouwens ’bruine rijst’. Deze miso heeft een 1 jaar op oude vaten gerijpt, vandaar de fantastische smaak en de wat bruine kleur. In tegenstelling tot de andere miso is de genmai miso geen traditioneel product uit de Japanse keuken, omdat het een relatief nieuw product is. Het is een ingrediënt met een hoge kwaliteit omdat het bijna volledig biologisch-organisch is.

Miso Dressing

Deze genmai miso leent zich ideaal voor sausen en dressings. Deze miso is minder zout en bevat nogal wat graansuikers. Het leek me daarom ideaal om er een dressing mee te maken, in combinatie met andere smaakbommen, zoals sojasaus (zorgt voor de zout component), verse geraspte gember (pittige component) en sesamzaadjes en sesamzaadolie (de notensmaak). Ik koos voor groene asperges, die je kan grillen buiten op de BBQ of binnen in een grillpan. Door de asperges kort te grillen, wordt hun smaak veel intenser en dieper, en dit gecombineerd met deze heerlijke dressing, krijg je een ‘East meets West’ smaakbom op je bord.

Miso wordt in redelijk grote verpakkingen verkocht en je hebt er eigenlijk niet zoveel van nodig. Maar eens de verpakking open kan de miso nog heel lang bewaren, mits je de verpakking terug goed afsluit, deze in een plastiek container doet en je deze in de koelkast bewaart.
2935

Wat heb je nodig?

  • Groene asperges
  • sesamzaadjes
  • 1 EL miso pasta (gemnai miso)
  • 1 EL sesamzaadolie
  • 1 EL sojasaus (lichte)
  • 2 theelepels geraspte verse gember

Hoe maak je het?

Rooster de sesamzaadjes mooi bruin in een antikleefpan. Zet even opzij.

Meng de rode misopasta, de sesamzaadolie, de sojasaus en de geraspte gember in een kommetje. Controleer het evenwicht van de smaken en pas aan indien nodig. Voeg er nog wat extra sesamzaadolie bij indien de dressing niet vloeibaar genoeg is.

Breek de uiteinden van de asperges en maak ze schoon. Borstel wat plantaardige olie (zonnebloem, koolzaad, …) over de asperges.

Gril de asperges op de barbecue of in een grillpan tot ze gaar zijn. Ze hebben maar een paar minuutjes nodig. Haal ze van de BBQ of uit de pan en leg op een serveerschotel. Strooi er wat geroosterde sesamzaadjes over en een paar lepels van de misodressing.

En vooral, eet smakelijk.

NM.

Salade van orzo met verse kruiden

2684 Orzo is Italiaans voor gerst en wordt soms ook risoni genoemd. Het is een korte macaroni in de vorm van maar groter dan een rijstkorrel en is dus geen rijst. Het wordt vaak ten onrechte Griekse rijst (kritharáki of manéstra) genoemd. Je vindt orzo echter in het volledige gebied van de Middelandse Zee. Bij de Turken noemt het şehriye en in vele landen van de Balkan noemen ze het risi. Maar het is dus wel degelijk pasta.

Ik gebruik orzo niet alleen in soepen of in stoofpotjes (zie arni giouvetsi), maar heel dikwijls ook in salades, die ik als hoofd- of bijgerecht serveer. Het is voor mij de ideale zomerse partysalade voor een BBQ, tuinfeest of picnic. Je kan er echt vele leuke dingen mee doen, het bewijs dat een slaatje niet altijd gewoontjes is. Voeg er je favoriete ingrediënten aan toe en zorg voor een lekkere romige en friszure dressing en je hebt een succesgerecht voor je tuinfeest.

Het slaatje hieronder is een variante op het thema rood-wit-groen waarbij we kozen voor fris en crunchy: frisse komkommer gecombineerd met lekkere tomaten en een frisse, smaakvolle kruiden, zoals verse munt en platte peterselie. Persoonlijk snij ik er ook wat kappertjes in en durf ik er ook wat rode chilipeper bij doen, om het slaatje wat meer kick te geven. In de dressing zit ook wat zeste van de citroen verwerkt, om het frisse karakter van het slaatje te benadrukken.

Zoek je nog een ander slaatje met orzo, klik dan op deze link: Griekse meatballs (keftedes) met een frisse salade van orzo en yoghurtdressing.

2697

Wat heb je nodig?

  • 1 pak orzo
  • olijfolie
  • de zeste van 1 citroen
  • platte peterselie
  • verse muntblaadjes
  • lente-uitjes
  • 1 komkommer
  • Een paar romatomaten
  • Peper en zout
  • Rode chilipepervlokken (optie)
  • Kappertjes (optie)

Voor de dressing

  • 1 EL citroensap
  • 3 EL olijfolie
  • 1 theelepel zeste van een citroen
  • 1 teentje look (optie)

Hoe maak je het?

Kook de orzo volgens de gebruiksaanwijzing. Zorg er voor de orzo niet te ver te koken. Giet af en spoel even onder koud water. Laat de orzo uitlekken en afkoelen en giet in een grote slakom of serveerschotel.

Giet er een beetje olijfolie bij. Verwijder de schil van de komkommer en snij in kleine blokjes. Verwijder het binnenste van de tomaten en snij ook deze in kleine blokjes. Snij de lenteuitjes in kleine stukken. Dit mag allemaal bij de orzo.

Nu rest ons enkel nog de kruiden en de dressing.

Neem de muntblaadjes en rol ze op. Snij ze vervolgens in strips. Snij ook de platte peterselie fijn. Meng de kruiden door de andere ingrediënten.

Maak de vinaigrette en giet over de salade. Controleer de kruiding. Indien de salade te droog is, doe je er nog wat olijfolie bij.

Serveer de salade van orzo als een bijgerecht of geef er gegrild vlees bij, zoals merguez, souvlaki, meatballs of lamskoteletjes.

NM.

 

Panzanella

6675

Panzanella is een klassiek voorgerecht uit Toscane en Umbrië en komt eigenlijk uit de armemensenkeuken, want het slaatje bestaat uit oud brood en nog wat restjes uit de keuken. Het wordt ook soms panmolle genoemd. Er bestaan natuurlijk weer eindeloze variaties van dit gerecht, maar waar niet over gedebatteerd wordt is het belangrijkste ingrediënt, namelijk het rustieke zoutloze brood – pan sciocco – genaamd. Dus geen fluffy wit brood zoals wij ze hier kennen, want het brood moet zijn vorm houden.

Liefst is het brood voor panzanella al een dag of twee oud. De kunst is natuurlijk om te zorgen dat je brood niet oud smaakt, en daarvoor heb je iets vochtig nodig. In de oude tijd werd daarom het brood met water besprenkeld, of het werd in water geweekt en dan uitgewrongen. Met als resultaat twee verschillende texturen. De toenmalige Toscaanse boeren hadden toen misschien enkel water, maar nu hebben we meer oplossingen voorhanden, zoals het sap van de tomaten die je zal gebruiken, of azijn of je laat gewoon de vinaigrette zijn werk doen. Het is wat zoeken naar de gulden middenweg tussen droog en geweekt brood. Ik persoonlijk kies voor de azijn vanwege de zing die je aan het brood geeft.

Naast brood zijn tomaten een belangrijke factor. Mijn voorkeur gaat naar rijpe San Marzanotomaten, die ik op voorhand in twee snij en met zout besprenkel. De sappen die zo vrijkomen gebruik ik in de vinaigrette.

Het volgende ingrediënt is ajuin. Terug zeer persoonlijk maar in dit type slaatje heb ik liefst ajuin van het zachtere, eerder zoete type. Lente-uitjes zijn iets te sterk van smaak.

Vervolgens zijn we bij de pepers aanbeland. Liefst rode en gele pepers, liefst rauw voor het crunchy element. In Italië is dit geen probleem maar onze overal te vinden rode en groene paprika’s hebben niet zoveel zon gezien als hun Italiaanse tegenhangers, vandaar dat ik voor de geroosterde versie kies.

En dan zijn we bij de afwerking gekomen. We beginnen met wat blaadjes basilicum, een perfecte combinatie met de tomaten en de olijfolie. Nu nog wat smaakmakers die de sla in evenwicht brengen, want we hebben nog geen zout en vooral zoete smaken. Ik kies voor het zuur van kappertjes, wat fijn gesnipperde look om in de dressing te verwerken en ik durf er wel eens een stukje gezouten ansjovis in pletten. Je ziet het niet maar de subtiele smaak is wel aanwezig. Nog een vleugje goede balsamico en mijn panzanella is klaar.

6668

Wat heb je nodig?

  • San Marzanotomaten (of andere rijpe tomaten)
  • Basilicumblaadjes
  • Ajuin
  • Rode en gele paprika
  • Oud brood
  • Olijfolie
  • Balsamico azijn
  • Kappertjes
  • Ansjovis
  • Vers gemalen peper en zout

Hoe maak je het?

Laten we beginnen met het roosteren van paprika’s. Verwarm de oven tot 200 graden Celsius. Snij de rode en gele paprika’s in twee, verwijder de zaadlijsten en de zaadjes, en leg ze met de snijkant naar beneden in een ovenschotel. Zet in de oven gedurende 10 tot 15 minuten tot het vel zwartgeblakerd is. Haal uit de oven en doe de paprika’s in een plastiekzak die je sluit. Laat afkoelen. Wanneer de paprika’s afgekoeld zijn, haal je ze uit de zak. Je kan nu heel gemakkelijk het vel verwijderen. Snij of breek de paprika’s in grote stukken en besprenkel met wat olijfolie.

In plaats van de paprika’s in de oven te roosteren, kan je ze ook direct over een vlam roosteren. Snij de stukken rode paprika in beetgare stukjes.

Nu de oven toch op staat kunnen we in dezelfde beweging ook te tomaten roosteren. Snij ze in de lengte in twee, strooi er wat peper en zout over en besprenkel met olijfolie en laat ze traag roosteren tot ze mooi zacht zijn en lichtjes gekarameliseerd. Het laatste halfuur mag je de grove stukken brood in de oven doen. Zoals reeds hierboven vermeld, breek ik het brood in stukken en laat die even in het sap van de gesneden tomaten liggen, vooraleer ik ze ga roosteren. Haal de stukken brood er uit en laat ook de tomaten afkoelen.

Neem een grote serveerschotel en schik er de tomaten, de stukje paprika en de stukken brood op. Breek de mozzarella in stukken en verdeel ook deze over de schotel, samen met de basilicumblaadjes en de kappertjes. Kruid met peper en zout.

We maken een dressing van olijfolie en wat goede balsamico. Plet er een stukje ansjovis in, roer even goed om zodat alles gemengd is en giet over de panzanella. Smakelijk eten.

NM.

6671

Het zijn vijgen na Pasen

NullamMicrowaveum vijg LSG 2011

Vijgen na Pasen

In de middeleeuwen was de winterperiode traditioneel de tijd van grote feesten. In het begin van de lente zat men stilaan door de vleesvoorraden heen en moest er afgeremd worden. De katholieke kerk zorgde dus voor afremming door talrijke vastendagen te organiseren, zoals de vrijdag en de veertigdaagse vasten in de aanloop naar Pasen. Er mocht op die dagen geen vlees gegeten worden, wel vis, groenten en kaas. De rijken in die tijd aten meer exotische zaken die uit Turkije werden aangevoerd, zoals rozijnen, dadels, gedroogd fruit en ook vijgen. Als de vijgen te laat aankwamen uit het verre Turkije – dus na de vasten – sprak men van vijgen na Pasen. Ze waren dus overbodig geworden, want na de vasten mocht men terug vlees gaan eten. Vandaar de oorsprong van het gezegde ‘vijgen na Pasen’. Palmzondag had toen trouwens in die tijd de bijnaam ‘vijgenzondag’ omdat op die dag enkel vijgen werden gegeten.

Salade met steak, verse vijgen, radicchio, rucola en mozzarella

We gaan voor deze gelegenheid een slaatje maken dat zowel als voorgerecht als hoofdgerecht kan dienen. En laat de steak weg en je hebt een vegetarisch gerecht. Deze salade ziet er niet alleen heel mooi uit wegens de verschillende kleuren van de ingrediënten, maar is een ware smaakbom. Radicchio, lid van de witlooffamilie, is een klein rond kropje met wijnrode bladeren en witte nerven. Radicchio zorgt niet alleen voor de kleur, maar ook voor een licht bittere toets. Zo krijg je een frisse sla waarin alle smaaksensaties vertegenwoordigd zijn. Succes verzekerd.

sal_7492

Wat heb je nodig?

  • Steak (tussenrib, …)
  • Olijfolie
  • Grof zout
  • Versgemalen peper

Voor de salade:

  • 6 verse vijgen in vier gesneden
  • Raketsla (Rucola)
  • 1 radicchio
  • 1 tot 2 bollen mozzarella
  • 8 reepjes pancetta of spek (gebakken tot ze krokant zijn)

Voor de dressing:

  • Een handvol basilicumblaadjes
  • 1 EL kappertjes
  • 1 theelepel dijon mosterd
  • De zeste van 1 citroen
  • Het sap van 1 citroen
  • 1 teentje look, zeer fijn versnipperd
  • Olijfolie
  • 50 g parmezaan

Hoe maak je het?

De steak met peper en zout kruiden en bakken in de pan of op de grill. Laten afkoelen (op een omgekeerd soepbord zodat de sappen er kunnen uitlopen). Snij in zeer fijne reepjes.

De dressing: doe de look, kappertjes, mosterd en zeste en sap van de citroen in de foodprocessor of blender, tot alles goed vermengd is. Doe er dan de olijfolie en de parmezaan bij en meng nog een beetje verder tot je een smeuïge saus hebt. Kruiden met peper en zout.

We gaan nu je gerecht dresseren op een grote serveerschotel. Begin met de wijnrode blaadjes radicchio en groene raketsla te verspreiden over de schotel. Snij de paarse vijgen in twee of in vier delen en dresseer op je schotel. Snij de bollen witte mozzarella in fijne schijfjes en leg op de sla. Brokkel de reepjes krokante spek in stukjes en verspreid over de sla, evenals de fijngesneden steak. Kruiden met peper en zout en afwerken met de dressing.

NM.

Geroosterde aardpeer met een dressing van bruine boter en ciderazijn

3369

De aardpeer is één van die vergeten groenten waar vele mensen gewoon voorbijlopen, ook omdat ze meestal in een hoekje van de groentewinkel worden weggemoffeld. In het Frans worden ze topinambour genoemd, en in het Engels heeft de naam iets meer prestige gekregen, namelijk Jerusalem artichoke. Aardpeer heeft echter niets met Jerusalem te maken, want de plant komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika. De Huronindianen gebruikten de aardpeer al in 1600. De Engelse naam is vermoedelijk een verbastering van girasole articiocco, het Italiaanse woord voor zonnebloemartisjok.

De geur van aardpeer lijkt inderdaad een beetje op die van de artisjok, maar toch kan je ze moeilijk verwarren, zeker niet kwa uiterlijk. De aardpeer is een wortelknol, met andere woorden, we gebruiken in de keuken enkel het ondergrondse gedeelte.

Aardpeer heeft een zachte, zoete en een beetje nootachtige smaak en is bijzonder voedzaam en licht verteerbaar. Het is ook wetenschappelijk aangetoond dat de plant een geneeskrachtige werking heeft, niet alleen voor mensen met diabetes of suikerziekte.

De aardpeer is een knolgewas, dus bij aankoop zoek je vaste, harde knollen met een zachte huid, die niet te vuil zijn en een mooie rozerode kleur hebben, zonder vlekken (verkleuring). Ik persoonlijk schil ze niet – zeker niet voor dit gerecht – maar spoel ze even vluchtig af onder de kraan.

Aardpeer, net zoals pastinaak en wortelen, is op zijn best geroosterd in de oven.  We serveren de geroosterde aardperen met een dressing van warme bruine boter en zoet-zure azijn.

2797

Wat heb je nodig?

  • 1 kilo aardperen
  • 2 fijn gesnipperde sjalotten
  • 2 teentjes look
  • 60 ml ciderazijn
  • Verse tijm
  • ½ theelepel rode chilipepervlokken
  • 1 EL honing
  • Olijfolie
  • 2 EL ongezouten boter
  • ½ kilo spinazie
  • Fijn gesnipperde bieslook

Hoe maak je het? 

Verwarm de oven voor op 175 graden. Schil de aardperen en snij ze overlangs in twee. Schik ze op een ovenplaat en besprenkel met olijfolie, wat verse tijm, fijn gesnipperde look en wat zout.

Zet in de oven en rooster gedurende ongeveer een uur, of tot de aardperen gaar en mooi goudbruin zijn. Verwijder de tijm en de look.

De dressing

Terwijl de aardperen in de oven zitten, maken we de saus. Laat de ciderazijn op het vuur in een klein pannetje reduceren tot ongeveer 3 EL. Giet in een kommetje en voeg er de fijn gesnipperde sjalot bij, de rode chilipepervlokken en de honing.

Beurre noisette

We maken nu de beurre noisette. Doe de klont boter in hetzelfde pannetje en laat op een zacht vuurtje opwarmen tot deze licht goudbruin gekleurd is. Giet de beurre noisette bij het azijnmengsel en kruid met peper en zout.

Meng de spinazie met de ovengeroosterde aardperen, de fijn gesnipperde bieslook en de vinaigrette.

Dien lauwwarm op.

NM.

Zeebaars met koriander en chili

2433

Als er één gerecht is dat me onmiddellijk in vakantiesfeer brengt, dan is het deze zeebaars. Vis doet me denken aan rotsige kustlijnen, de geur van de zee en pittoreske havenstadjes met kleine, afgeleefde vissersbootjes. Ik hou van die gezellige drukte die er heerst als de boten vertrekken of terugkeren. Het is altijd leuk om zien wat er in hun netten is blijven hangen. En je koopt er natuurlijk de beste verse vis.

Genoeg gemijmerd, we gaan koken. Zeebaars is een hele lekkere stevige vis die we op een redelijk zomerse en pittige manier gaan klaarmaken. We maken een heel kruidige rub van chilipepers en geroosterde komijnzaadjes en daar gaan we de vis mee inwrijven. We vullen de vis op met korianderblaadjes. Onze zeebaars gaat een halfuurtje de oven in en geduldig wachten we op het einde van het gaarproces: het vel is mooi krokant en het vlees is stevig en opaak. Maar wat een geuren! De insnijdingen zorgden ervoor dat de rub goed doordringt. Een lepeltje dressing en een paar blaadjes verse koriander en je hebt zonneschijn op een bord.

Wat heb je nodig ?

  • 1 zeebaars
  • Een handjevol verse koriander
  • 2 rode chilipepers, fijn gesneden
  • 1 theelepel komijnzaadjes, geroosterd
  • Olijolie
  • Vers gemalen zwarte peper en zeezout

Voor de dressing

  • Sap van twee limoenen
  • 1 theelepel suiker
  • 1 theelepel vissaus (nam pla (Thailand) of nuoc mam ( Vietnam)
  • 2 EL olijfolie

5212

Hoe maak je het?

Verwarm de oven voor op 180 tot 190 graden

Maak de vis schoon (of vraag het aan je vissboer) en dep het binnenste droog met keukenpapier. Vul het binnenste van de vis met de verse korianderblaadjes.

Neem een scherp mes en snij de vis diagonaal in. De inkepingen mogen niet te diep zijn.

Snij de chili’s in zeer kleine stukjes. Rooster de komijnzaadjes in een droge pan tot ze hun aroma vrijgeven. Mix de fijne stukjes chili met de geroosterde komijnzaadjes, de olijfolie en wat zout tot je een mooie rub hebt. Wrijf de vis aan beide zijden in met de rub en leg de vis op een ovenschaal.

Bak de vis ongeveer 30 minuten in de oven (afhankelijk van de grootte van de vis). Draai halverwege om. Controleer de gaarheid van de vis. Het vel van de vis moet krokant zijn en het vlees zelf moet opaak zijn en vast.

Maak ondertussen de dressing.

Wanneer de vis gaar is, mag je de schaal uit de oven nemen. De filets kan je er gemakkelijk afhalen met behulp van twee lepels. Dresseer de filets op een bord en lepel er wat van de dressing rond. Versier het bord met een paar blaadjes koriander.

NM.

2446 2426