Tag Archives: dragon

Dianesaus, voor de echte meatlover

Aan tafel geflambeerd

Voor de vleesliefhebbers hebben we deze saus Diane, een rijke diepintense saus die perfect bij een stukje Holstein, Aubrac, gerijpte Simmenthal of onze WestVlaamse rode past. Of een steak naar jouw keuze. Vroeger werd deze saus aan tafel afgewerkt – lees geflambeerd – wat de smaak nog versterkt. Maar doe dit niet aan tafel noch in je keuken als je geen ervaring met flamberen hebt.

Wie is Diane in sauce Diane?

Diana

Diana was de Romeinse godin van de wilde dieren en de jacht. Ze was de zus van Apollo en werd geprezen om haar kracht, schoonheid en kwaliteiten als jager. Haar Griekse tegenhanger was Artemis. Diana beschouwde haar lichaam als heilig. Volgens de mythologie was ze op een dag aan het baden toen een jager per ongeluk ten tonele verscheen. Diana was zo kwaad dat ze de ongelukkige man stante pede in een hert veranderde. Deze fabel zou verklaren waarom zij op vele schilderijen staat afgebeeld met een hert.  En dat brengt ons naar saus en steak Diane. De ware geschiedenis van dit gerecht is een ingewikkelde zaak omdat er vele variaties van bestaan.  Eerst en vooral “sauce (à la) Diane”. De geschiedenis van vlees met gepeperde of gekruide sauzen gaat terug tot de oudheid. Peper was zeer geliefd bij de oude Romeinse en middeleeuwse koks en was prominent aanwezig in tal van recepten.

Volgens de Larousse Gastonomique, wordt Saus Diane van oudsher geassocieerd met wild, het resultaat van de jacht. Ze werd traditioneel bij wild geserveerd en werd toentertijd gemaakt met room, truffels en een ruime hoeveelheid zwarte peper. De eerste vermelding van Saus Diane (en niet à la Diane) in een kookboek, vinden we in Le Guide Culinaire (1907) van het culinaire icoon Auguste Escoffier. Zijn versie van sauce Diane bevatte hard gekookt eiwit.

Maar in de loop der jaren kwam er een shift van wild naar rundsvlees en werd het gerecht herontdekt ergens in de vroege 20e eeuw. En ik doe er soms champignons bij.

Zaalbereiding

Interessant genoeg valt deze periode samen met de opkomst een nieuwe culinaire trend, het bereiden van bepaalde gerechten, niet meer in de keuken van het restaurant, maar direct aan tafel door de maître voor het oog van de klanten. Denk maar aan typische zaalbereidingen zoals Caesar SaladCrêpes Suzette,  Steak tartaarSabayon, …).

Een ding is zeker: steak Diane was een hype in de jaren 50 en 60’s toen flamboyante chefs met zin voor show allerlei gerechten gingen klaarmaken aan tafel. Steak Diane leende zich perfect voor dit theatrale gebeuren, want de cognac in de saus moet geflambeerd worden, wat mooie vlammen oplevert. Flamberen heeft natuurlijk tot doel de alcohol te verbranden. Voor onze steak Diane is het flamberen van de cognac niet alleen voor de show, want het ontsteken van de alcohol versterkt namelijk de smaak van de afgewerkte saus. De korte maar intense hitte die je door flamberen opwekt, zorgt ervoor dat de suikers een aantal chemische veranderingen in gang zetten waardoor je een andere smaakdimensie verkrijgt.

Wat heb je nodig?

  • 2 steaks naar keuze (ossenhaas, …)
  • Olijfolie
  • Zout en peper naar smaak
  • 1 grote sjalot, fijngesneden
  • 60 ml cognac
  • kalfs- of rundsfond
  • 1 theelepel Dijon mosterd
  • 1 theelepel Worcestershire saus
  • Room of 2 eetlepels koude boter
  • Gehakte dragon
  • champignons

Hoe maak je het?

Wrijf de steaks aan beide kanten in met wat olijfolie en breng op smaak met zout en peper.

Verhit een braadpan met zware bodem op hoog vuur en voeg genoeg olie toe om de bodem van de pan te bedekken. Wanneer de olie net begint te roken, leg je de steaks in de pan. Bak gedurende dezelfde tijd aan beide kanten volgens je voorkeur (Bleu – Saignant – à Point – Bien Cuit)
Haal de steaks uit de pan, dek ze af met aluminiumfolie, hou ze warm en laat ze even rusten.

Voeg meer olie in de pan, indien nodig en fruit de sjalot. En nu komt het: haal de pan van het vuur en giet er de cognac in. Ofwel kantel je de pan zodat de vlam van je vuur de alcohol ontsteekt of ofwel gebruik je een lange lucifer. Wees in ieder geval voorzichtig. Blus de vlammen met de fond, voeg er de mosterd en de Worcestershiresaus bij. Breng even aan de kook en laat dan reduceren met tenminste de helft.

Wil je een mooie glanzende saus, voeg er dan op het laatste wat klontjes koude boter bij. Wil je een eerder romige saus, voeg er dan wat room bij.

Proef en breng op smaak met extra zout en peper indien nodig.

Leg de steaks nog vlug even in de pan om ze op te warmen en giet er wat saus over. Schik op een serveerschotel of op borden en bestrooi met de fijngesneden dragonblaadjes en serveer.

NM.

Kip in rode wijnazijnsaus

Dit gerecht – poulet au vinaigre – is een creatie van de grote chef Paul Bocuse en is daardoor een klassieker uit de Franse keuken geworden. Maar ook in de Italiaanse keuken kent men de pollo all’aceto.

Gebruik die fles rode wijnazijn die je toch in je kast hebt staan voor dit makkelijke eenpansrecept. De stukken kip worden gebakken in een saus van bouillon, wijn en azijn voor een sappig en smaakvol resultaat.

Wat heb je nodig?

  • 1 kip in stukken gesneden
  • 2 EL olijfolie
  • 1 rode ui, in dunne ringen
  • 4 teentjes knoflook, in dunne plakjes gesneden
  • 2 rode paprika’s, dik gesneden
  • 1 gele paprika, dik gesneden
  • 250 ml witte wijn
  • 3 EL rode wijnazijn
  • 150 ml kippenbouillon
  • 1 EL Dijon-mosterd
  • 1 EL tomatenpuree
  • een paar takjes dragon, plus extra om te garneren

Hoe maak je het?

Verwarm de oven voor op 175 graden. Doe de olijfolie in een pan met zware bodem op middelhoog vuur.

Kruid de stukken kip en leg ze met het vel naar beneden in de pan. Bak 4-5 minuten tot het vel echt knapperig is, draai dan om en voeg de gesnipperde ajuin toe. Kook nog eens 5 minuten, voeg dan de knoflook en paprika toe en laat nog een paar minuten verder bakken.

Giet de wijn, azijn en bouillon erbij en laat 2-3 minuten sudderen. Roer de mosterd, tomatenpuree en dragon erdoor en zet 30 minuten in de oven tot de kip gaar is en de saus iets ingekookt is.

Bestrooi met wat takjes dragon en serveer, bijvoorbeeld met rijst.

NM.

Kip met prei In dragonroomsaus

Kip met een knapperig vel gebakken gecombineerd met prei en en boschampignons is een gemakkelijk familiegerecht! Je kan dit serveren met pasta (fettuccine) of krokant stokbrood.

De prei garen we eerst en laten die ook een beetje karameliseren, dus die wordt een beetje zoet. Ik deed er nog wat gebakken wilde bospaddenstoelen bij voor een wat aardse smaak. En dit alles komt met een lekkere roomsaus op basis van estragon (of dragon).

De prei goed kuisen door de buitenste groene bladeren verwijderen en te spoelen onder stromend water. Zo kan je het vuil verwijderen want dat wil je niet in je saus. Ten slotte snij je de wortel en de verdroogde punten weg.

Prei bevat veel vocht en verliest bij koken dus veel gewicht. Voorzie daarom per persoon een portie van ongeveer 300 à 400 gram.

Wat heb je nodig?

  • kippendijen met been en vel en kippenfilets
  • 4 stelen prei (alleen de witte en bleekgroene delen)
  • 2 teentjes knoflook
  • 1 EL suiker
  • fijngesneden verse dragon
  • boschampignons
  • 500 ml kippenbouillon
  • 100 ml droge witte wijn
  • 150 ml room

Hoe maak je het?

Verwarm de oven voor op 170 ° C.

Smelt 25 gram boter in een grote gietijzeren pan op laag vuur. Voeg de prei en de fijn gesneden look toe en laat 8 tot 10 minuten stoven (of tot de prei zacht en lichtjes gekarameliseerd is). Strooi er een tijdens het garen een EL suiker over. Giet er de kippenbouillon en wijn over en breng aan de kook. Haal dan snel van het vuur. Strooi er 3 EL verse dragon over.

Dep de stukken kip droog. Wrijf ongeveer 25 gram boter over elk stukje kip. Kruiden met peper en zout. Leg de stukken kip op de prei en bak verder in de oven, tot de kip gaar is.

Haal uit de oven en zet de pan op middelhoog vuur. Bak ondertussen de boschampignons in wat boter. Haal de kip uit de pan en zet apart. Voeg de room toe aan de prei en laat 5 minuten inkoken. Leg de kip terug in de pan en laat even doorwarmen voor het serveren. Werk af met de wilde paddenstoelen en wat dragonblaadjes.

NM.

Carpaccio van gepocheerde kalfsnieren en puree van augurken

Nullam is één van de weinige foodblogs die met orgaanvlees werkt, en ik stel met genoegen vast dat die recepten met slachtafval het veel beter doen dan verwacht. Je kan deze recepten vinden onder de rubriek ‘Quinto Quarto Slachtafval Orgaanvlees’ in het menu aan de linkerkant. Er zijn dus nog liefhebbers.

Vandaag, aan het einde van De Zomer Van Nullam, kozen we voor een koude bereiding van kalfsnier, die we eerst kort pocheren in een court-bouillon. Na de kalfsnier te laten afkoelen snijden we ze in carpaccio. Daarbij serveren we een puree van zoetzure augurken en een pittige vinaigrette.

Het is een recept dat je gemakkelijk op voorhand kan bereiden en pas op de laatste minuut op de borden moet schikken. Dit is een festijn voor de liefhebbers.

Wat heb je nodig?

De Court-bouillon

  • 3 kalfsnieren
  • 200 g wortelen
  • 2 ajuinen
  • 1 teentje look
  • 5 kruidnagels
  • 5 jeneverbessen

De vinaigrette

  • 40 cl neutrale plantaardige olie
  • 12 cl Xérès azijn
  • 80 g (graan) mosterd
  • 2 eigelen

De puree van augurken

  • 200 g zoetzure augurken
  • 1 teentje look
  • 1 takje dragon

Hoe maak je het?

Maak een court-bouillon: snij de wortelen, schil en snij de uien in grove plakjes. Doe de teentjes knoflook, kruidnagel, jeneverbessen, wortelen en uien in een pan met kokend water. Kruiden met zout en peper en laat rustig sudderen. Ontvet de nieren en maak ze proper. Pocheer ze gedurende 6 minuten in de court-bouillon. Giet ze af en wikkel ze in huishoudfolie. Laat ze een paar uur rusten in de koelkast voordat je ze in hele dunne schijfjes snijdt.

Combineer alle ingrediënten voor de dressing, inclusief de eidooiers. Voeg op het einde 10 cl water toe om de textuur een beetje te verdunnen en zet dan weg in de koelkast.

Pureer de augurken met het gepelde teentje knoflook, de dragonblaadjes en een beetje water.

Schik de dunne plakjes niertjes in de vorm van een rozet, breng op smaak met de vinaigrette en decoreer met de puree van augurken.

NM.

Scampi in remoulade saus

Remouladesaus

Wanneer het warm weer is is het niet altijd eenvoudig om een gerecht te kiezen, want je wil geen uren in een warme keuken staan. Vandaar dit koud gerecht van scampi met een klassieke saus uit de Franse keuken, remoulade.

Remouladesaus onstond rond de zeventiende eeuw in Frankrijk. De naam van de saus komt uit het dialect van Picardië, ramolasEn dit betekent mierikswortel. Het woord ramolas zelf is afgeleid van het Latijnse armoracea.

De saus heeft sedertdien een evolutie doorgemaakt. Origineel werd ze gemaakt met eidooier, olie en azijn of citroensap, mosterd, mierikswortel, gehakte augurken, peterselie, kervel, dragon en bieslook en wat ansjovispuree. En heel dikwijls werd er ook geraspte groene selder aan toegevoegd. Inderdaad, nogal uitgesproken smaken want de saus was bedoeld om de smaak van bedorven vlees of vis te verbergen.

In Louisiana met zijn heel uitgesproken Franse invloeden is remoulade heel populair en is ze iets pikanter omdat ze er paprika en of ketchup aan toe voegen.

Wij serveren onze koude scampi met in remoulade saus. Ook lekker in een broodje trouwens!

Wat heb je nodig?

  • 1 citroen, zeste en sap
  • 5 EL mayonaise (of aïoli)
  • een snuifje zout
  • 1 EL fijn gesnipperde peterselie
  • 1 EL fijn gesnipperde dragon
  • 1 EL mierikswortel saus
  • 1 theelepel moster
  • ¼ theelepel cayennepeper
  • gekookte scampi voor 4 personen
  • rucola

Hoe maak je het?

Neem een grote mengkom en roer de mayonaise los met het citroensap, de zeste van de citroen, een snuifje zout, fijn gesnipperde platte peterselie end ragon, mierikswortelsaus, een klein beetje mosterd. Ik doe er ook een beetje cayennepeper bij.

Dek af en zet weg in de koelkast. Kook de scampit tot ze gaar zijn. Laat uitlekken en afkoelen.

Meng de scampi met de remoulade en lepel deze op een bord met rucola. Bestrooi met wat fijn gesnipperde dragon.

NM.

Gebakken Krielaardappelen met Dragon Dressing

Dragon is in de Franse keuken een echte klassieker. Dragon wordt onder andere gebruikt om smaak te geven aan warme sausen zoals witte wijnsaus, bearnaisesaus of choronsaus (zie recept).  Om de pittige smaak van de dragon te behouden voeg je de dragonblaadjes best vlak voor het serveren toe en niet tijdens de bereiding.

Maar dragon zorgt ook voor een verfijnde toets in koude sausen, zoals tartaar, vinaigrette, kruidenboter en deze koude dressing op basis van dragon. De dragon zal de smaak van de andere aromaten versterken. Je kan het ook gebruiken om de smaak van andere kruiden te accentueren.

Nog een tip: dragon smaakt fel door, dus met mate gebruiken, zodat het niet gaat overheersen.

Wat heb je nodig?

  • 500 gram nieuwe aardappelen of krieltjes
  • olijfolie
  • 1 EL citroensap
  • 1 teentje look fijn gehakt
  • 2 EL fijn gespipperde dragon
  • 1 theelepel dijon mosterd
  • 2 theelepels kappertjes
  • 1 bussel radijzen
  • een handjevol rucola
  • een handjevol jonge spinazie

Hoe maak je het?

Snij de krieltjes of nieuwe aardappelen overlangs door en leg ze in een ovenschotel. Besprenkel met wat olijfolie. Bak ze af in de oven.
Ondertussen maken we de dressing met de dragon. Doe gewoon alle ingrediënten – uitgezonderd de radijzen – in een blender, samen met een EL koud water.

Pureer tot een gladde massa. Kruiden met peper en zout. Controleer de smaak en voeg wat meer citroensap toe, indien nodig.

Nappeer de borden met de dragon dressing en leg daarop de gebakken patatjes. Versier met de schijfjes radijs en een blaadje rucola. Werk af met een fijn straaltje olijfolie.

NM.

De perfect gebakken kip met dragonboter en citroen

6155

Dood door een kip

Op 9 april 1626 overleed Sir Francis Bacon. Francis Bacon was een Brits staatsman en filosoof, en is vooral bekend als de auteur van ‘Novum Organum‘, een boek over de methodologie van wetenschappelijk onderzoek. Hij is zeker niet de vader van het moderne wetenschappelijk onderzoek, maar heeft er door zijn experimenteel onderzoek veel toe bijgedragen. Er zijn ook geruchten als zou hij de auteur zijn van een aantal werken van Shakespeare. Wat heeft Bacon nu met kip te maken? Wel, zijn dood is namelijk veroorzaakt door een kip. Hij was vooral bezig met experimenteel wetenschappelijk onderzoek, een van zijn laatste proeven was het onderzoek naar de bewarende kwaliteiten van sneeuw. Hij bedolf een kip onder de sneeuw om te onderzoeken hoelang het vlees zou bewaren in extreme koude.

kip-1 copy

Le bon roi Henri

Hij deed daarbij een longontsteking op en overleed kort daarna. In diezelfde periode, in Frankrijk, was Hendrik IV (1553-1610) de toenmalige koning. Die had geen tijd om zich met kippen bezig te houden, want hij was druk bezig met een land dat geteisterd werd door oorlogen tussen de katholieken en de prostestanten (de Hugenotenoorlogen) en de Drie-Hendriken-Oorlog, een oorlog zoals het woord het zegt, tussen 3 Hendriken. Henri IV of “le bon roi Henri” was een goede koning voor het volk, want hij bestreed de corruptie, legde wegen aan en hervormde de belastingen. Hij veranderde maar liefst zes (6) keer van geloof, had zes (6) kinderen uit twee huwelijken en nog eens elf (11) buitenechtelijke kinderen uit een resem verhoudingen. En dat in volle oorlogsperiode.

Maar, het moet gezegd zijn, hij deed er alles aan om de welvaart ter verhogen want het welzijn van het volk lag hem nauw aan het hart. Hij is de man van de uitspraak hierboven, want het was zijn grote wens dat hij de welvaart zo zou verbeteren dat iedere familie elke zondag een kip in de pot kon hebben.

6144

Perfect gebakken kip

Ter herinnering aan Sir Francis Bacon en Hendrik IV maken we een perfect gebakken kip klaar. Om een perfecte gebakken kip te maken moet je gewoon wat regeltjes in acht nemen, voor je de kip in de oven zet. Eén daarvan is weg te blijven van kant-en-klare kipkruiden en in de plaats daarvan echte smaakmakers te gebruiken, zoals bijvoorbeeld dragon (of estragon) en look. Deze kip is één van de favoriete zondagse gerechten in de Nullam familie: lekker mals van binnen, krokant vel en heerlijk van smaak. En vooral, gemakkelijk.

Wat heb je nodig?

  • 1 volledige kip
  • Boter, op kamertemperatuur
  • 2 EL dragonblaadjes, en wat extra om te serveren
  • 1 teentje look, geplet
  • 2 lente-uitjes

Hoe maak je het?

Spoel de kip af en dep ze droog met keukenpapier. Zet de oven op 175 graden.

Neem een kommetje en meng met een vork de boter, de dragonblaadjes en een geplet teentje look. Werk met je vingers het vel van de borsten/filets los. Doe dit voorzichtig zodat het vel niet scheurt. Verdeel de dragonboter onder het vel en wrijf met de rest het vel zelf in.

Snij een citroen in twee en duw deze in de holte van de kip, samen met de lente-uitjes. Leg de kip in een braadslede met de filets naar boven, giet wat water in de braadslede en zet in de oven. Bak de kip in de oven tot ze gaar is. Bestrooi met wat dragonblaadjes en zet even opzij onder aluminiumpapier, terwijl je de saus maakt.

6157

De saus

Wat heb je nodig?

  • 80 ml kippenbouillon
  • 3 EL witte wijn
  • 1 EL boter

Hoe maak je het ?

Giet het overtollige vet van de braadslede weg, voeg er twee EL bloem bij en laat deze lichtbruin worden. Deglaceer met de kippenbouillon en de witte wijn op een middelmatig vuur.  Laat verder inkoken en schraap al de bruine aanbaksels los. Als de saus voldoende gereduceerd of ingekookt is werk je ze af met een EL koude boter. Geef een paar lepels saus bij de gebakken kip.

NM.

Choron saus

1127

Vandaag op onze nationale feestdag een nationaal gerecht, namelijk biefstuk met frieten. We kozen voor West-Vlaams rood rund met handgemaakte frieten en choronsaus. Choronsaus is een béarnaise saus, per toeval uitgevonden door de Franse chef Alexandre Étienne Choron, waaraan men op het einde een beetje tomates à l’étouffée toevoegt.

De Snelkookpan

Tomates à l’étouffée komt van een oude kooktechniek (cuisson à l’étouffée), toen men nog snelkookpannen gebruikte. De tomaten worden onder hoge druk gekookt waarbij de kooktemperatuur hoger is dan 100° Celsius en de gerechten sneller gaar zijn. Het is eigenlijk een soort stoven in eigen nat in een hogedrukpan. De tomaten zijn veel sneller klaar, de vitaminen blijven behouden en de smaak is beter. De tomates à l’étouffée worden in de snelkookpan gegaard, dan gereduceerd en vervolgens door de chinees gehaald.

De snelkookpan werd uitgevonden door Denis Papin, een Fransman en ook de choronsaus is een Franse uitvinding? Waarom dan dit op onze nationale feestdag. Wel, omdat er ook een Belgische kantje aanzit. De basis van béarnaise en choronsaus is een gastrique, een zure basis voor botersausen.

Wat is Gastrique?

Gastrique is een reductie van witte wijn, sjalotten, dragonstengels, bouquet garni en wat geplette peperbollen. Zuur is de sleutel tot succes bij botersausen. Gastrique is geen Belgische uitvinding want Universeel plantenextrakt Louis Vedyal gebruikt door Escoffier, maar een Belg heeft wel in 1890 een plantenextract gemaakt met met de samenstelling van Escoffiers basissaus. Zijn naam: Louis Védy uit Brussel. Zijn Universeel plantenextract Gastrique bearnaise 250ml Louis Vedy is nog altijd verkrijgbaar, zelfs in de meeste supermarkten en is zowat een onfeilbaar hulpmiddel bij het maken van onder andere béarnaise. Het extract zorgt voor een constante zuurtegraad bij de aanmaak van bearnaisesaus. En deze constante is van fundamenteel belang voor het lukken van de saus, want de zuurte vormt een evenwicht met het zoete van de boter. Dit was een revolutionaire doorbraak in sausland, want béarnaise is een nogal broze saus, en met dit plantenextract kan je bijna niet meer missen, want het maakt de consistentie van je saus stabieler. En er is ook een Gents tintje want het productieadres is dat van Tierentyn mosterd op de Groentenmarkt in Gent.

Gastrique

Maak de gastrique op voorhand want hij moet afkoelen. Ik maak de gastrique altijd in grote hoeveelheden want je kan die gemakkelijk invriezen.

Wat heb je nodig? voor 4 personen

  • ½ liter witte wijn
  • ½ liter azijn
  • ½ liter water
  • 1 bouquet garni
  • peterseliestengels
  • 3 sjalotten, fijn gesnipperd)
  • 1 EL geplette peperbolletjes

Hoe maak je het ?

Alle ingrediënten in een sauspan en laten reduceren tot je ongeveer 1 deciliter vloeistof over hebt. Zeven en laten afkoelen.

Choronsaus

Wat heb je nodig? voor 4 personen

  • 150 g boter
  • 3 dooiers
  • 3 eierdopjes gastrique
  • Enkele takjes dragon
  • Een beetje kervel (optioneel)
  • peper en zout
  • eventueel nog een paar druppeltjes citroen
  • 150 gram tomatenblokjes
  • 1 EL geconcentreerde tomatenpuree

Hoe maak je het?

Begin met de boter traag en zachtjes te laten smelten op een heel laag vuur. Verwijder het eischuim van de gesmolten boter. Dit is de boter klaren (geklaarde boter).

Laat de tomatenblokjes met het concentraat ongeveer 20 minuten zacht sudderen op een klein vuurtje. De tomatenpuree gaat karameliseren en maakt je choronsaus minder zuur. Haal eventueel door de chinees. Bevochtig eventueel met wat fond indien te droog.

Klop de eierdooiers op in een andere pan. Belangrijk is de dooiers lang genoeg en goed op te kloppen. Een saus op basis van eierdooiers heeft een zekere hoeveelheid vocht nodig om de dooiers mee op te kloppen, dus voegen we er de afgekoelde gastrique bij. Blijven kloppen. Het moet schuimen. De gastrique bepaalt de unieke smaak van de béarnaise/choronsaus.

Dit mengsel gaan we nu langzaam opwarmen op een zacht vuurtje. Als je de saus te warm opklopt, gaat ze schiften. Blijven opkloppen tot je een schuimende mousseline hebt. Giet nu zeer langzaam en onder voortdurend kloppen de geklaarde boter erbij.

Meng de tomaten onder je béarnaise. Controleer de smaak en werk af met peper en zout en eventueel nog enkele druppels citroensap. Afwerken met de blaadjes dragon en kervel.

Serveer bij de steak, niet op de steak. De temperatuur van de steak is veel hoger dan die van de saus, dus ze zou kunnen schiften.

NM.

Scampi Diabolique

0236

16 februari is de naamdag van de Heilige Julienne, een martelares uit de 3e eeuw. Ze hield tot het einde vast aan haar geloof, zelfs toen ze uitgehuwelijkt zou worden aan een heiden. Haar eigen familie sloot haar op en martelde haar:  ze werd in een oven opgesloten, maar het vuur ging uit ; daarna werd ze in een bad met kokende olie gegooid, maar ook dat lukte niet; en teneinde raad werd ze dan maar onthoofd. Vandaag geen gerecht voor in de oven noch iets dat moet gefrituurd worden, maar scampi fra diavolo of diabolique, waarvoor paprika “in julienne” moet worden gesneden. En wie is nu die Julienne naar wie deze keukenterm verwijst ?

Se non è vero, è ben trovato

Juliana Maria Luísa Carolina Sofia de Oyenhausen e Almeida was de dochter van een Portugese markiezin en een Oostenrijkse graaf en was gehuwd met een Portugese graaf die Minister was aan het Spaanse Hof. Toen Napoleon Spanje en Portugal veroverde zakten de graven af naar Lissabon om hun eer aan Napoleon te betuigen. Ze waren vergezeld van de Franse generaal Junot. Niet lang daarna werd de bloedmooie Juliana de maîtresse van de generaal. Samen organiseerden ze in Lissabon grote banketten voor de Franse veroveraars.

Maar dan loopt het verkeerd en moeten ze vluchten naar Parijs, waar Junot hen rijkelijk installeerde. Juliana had een receptenboek uit haar jeugd meegenomen, geschreven door de abdis van het klooster van Alcantara. Een aantal van deze gerechten worden in Parijs tijdens grote diners geserveerd en worden zelfs beschreven door Brillat-Savarin en anderen.

Tijdens één van deze diners had Juliana een soep geserveerd, waarin veel groenten verwerkt waren die in kleine stukjes gesneden waren. De soep had eigenlijk geen naam had, en één van de aanwezigen stelde voor om ze dan maar ”Julienne” te noemen.  En zo was “in Julienne snijden” geboren.

Stroganof

Maar het verhaal is nog niet gedaan.Na de val van Napoleon en de dood van haar man blijft Juliana in Parijs en ze ontmoet er Graaf Alexander Stroganof, met wie ze later trouwt.  Stroganof hield ervan zijn klassieke Russische gerechten te eten  maar hij had verschrikkelijk slechte tanden, dus moest Juliana zijn vlees in kleine, lange stukjes snijden. Zo droeg Juliana ook nog bij tot het ontstaan van dat andere klassieke gerecht, rundsvlees Stroganoff (of Stroganov).

Julienne al in 1691

Het ganse verhaal is juist, maar het geven van de naam « Julienne » aan de soep is het enige stuk dat betwist wordt. Indien het verhaal niet waar is, is het in ieder geval goed gevonden. De term Julienne wordt trouwens de eerste keer in 1691 in een kookboek van Massialot gebruikt, maar ook daar geen verwijzing naar de oorsprong.

2936

Taillage

Julienne is het snijden van ingrediënten, bijvoorbeeld wortelen, in dunne lange strips. De rauwe groente wordt eerst in een rechthoekige batonnet van exact 7 cm bijgesneden en dan worden er in de lengte schijven van ongeveer 2 mm dik afgesneden. De schijven wordt terug op elkaar gelegd en terug in de lengte in gelijkvormige dunne strips gesneden. Als je de lamellen dan 90 graden draait en in kleine blokjes snijdt, heb je brunoise. Julienne, brunoise, batonnet, enzoverder allemaal vormen van taillage.

Scampi fra diavolo of diabolique is een gerecht dat enorm populair was in de jaren 80. Te populair want je kreeg het overal voorgeschoteld. En geleidelijk aan is het van de menukaarten verdwenen. Toch is en blijft het een lekker, snel gerechtje.

Wat heb je nodig?

  • Scampi
  • Olijfolie
  • 1 wortel
  • 1 rode paprika
  • 1 rode chilipeper
  • 1 teentje knoflook
  • 2 dl witte wijn
  • 1 EL groentenbouillon
  • 2 EL tomatenpuree
  • 2 EL ketchup
  • 3 dl room
  • Wat takjes dragon

2941

Hoe maak je het?

Pel de scampi en verwijder het darmkanaal.

Snij de wortel en de rode paprika in julienne (of brunoise). Bak deze in een sauspan wat aan in olijfolie, samen met het fijn gesnipperde teentje look en de chilipeper. Scampi diabolique moet een beetje pikant zijn maar let wel op met de hoeveelheid chilipeper.

Blus met de witte wijn en de groentenbouillon. Schud eens goed op en doe er rest van de ingrediënten bij: de tomatenpuree, ketchup en de room en laat inkoken. Wanneer de saus mooi gebonden is mag op het laatste moment de dragon er bij (niet vroeger, want dragon gaat een soort olie afscheiden die gaat bovendrijven).  Kruiden met peper en zout.

Bak de scampi kort aan in olijfolie en haal deze snel even door de saus. Dien op met wat krokant frans brood.

NM.

Kalfsnier in mosterdsaus

2515

Vandaag maken we kalfsnier klaar in een saus op basis van drie soorten mosterd: een graanmosterd, een gewone dijonmosterd en een dragonmosterd. Je hoeft er geen drie verschillende in te doen, met één mosterd gaat het ook. Maar ik hou van de textuur van de combinatie oude graanmosterd en de gladde dijonmosterd. En meestal doe ik er ook op het laatste moment wat gesnipperde dragonblaadjes bij, omdat die veel smaak toevoegen.

Kalfsnieren, in tegenstelling tot varkensnieren zijn gelobd, ze bestaan dus uit vele lobben. Nieren, om ze zacht te houden, moeten snel klaargemaakt worden, dus moet je ze ofwel sauteren of roosteren want anders worden ze taai. Nieren moeten ook zo vers mogelijk zijn en moeten mooi schoongemaakt worden: het vet verwijderen en de harde kernen en kanalen.

Nieren behoren tot het slachtafval (of het vijfde kwartier) en velen vinden ze dan ook afstotelijk omwille van de soms sterke geur. Door ze schoon te maken verdwijnt die geur. Ofwel week je ze in zuur water (het sap van een citroen vermengd met water) of in karnemelk of je kan ze 1 minuut in kokend water met citroensap onderdompelen. Dat verwijdert ook het eventuele resterende bloed.

Ziezo, we zijn nu klaar om een lekker klassiek gerecht klaar te maken.

Wat heb je nodig?

  • Olijfolie
  • Boter
  • 1 kalfsnier
  • 2 sjalotten
  • 2 EL Cognac of Armagnac
  • Witte wijn
  • Room
  • 2 EL oude graanmosterd
  • 1 EL Dijon mosterd
  • 1 EL dragonmosterd
  • Platte peterselie, fijn gehakt

2510

Hoe maak je het?

We beginnen met het schoonmaken van je kalfsnier. Je kan dit natuurlijk ook aan je beenhouwer vragen. In een eerste fase verwijderen we het witte vet dat omheen de nier zit. Het komt er heel gemakkelijk af. Draai vervolgens de nier om en met een scherp mesje verwijder je de harde witte kern vet en eventuele vliezen rond de nier.  Gelukkige verkopen de meeste slagers de nieren in deze toestand, dus het grootste werk is al voor jou gedaan.

Gooi het niervet niet weg, want je kan het gebruiken om in te bakken (niervet smelt al op een laag vuurtje). Niervet is heel zuiver en zou heel gezond zijn. Of je kan er een typisch Engelse pudding mee maken.

Afhankelijk van wat je wil klaarmaken of je persoonlijke voorkeur snij je de nier in de lengte in twee en vervolgens in plakken van ongeveer 2 cm, ofwel snij je tussen de lobben in beetgare stukken. Verwijder alle vette stukjes die je tegenkomt. Kruiden met peper en zout.

De nieren zijn nu klaar om te bakken. Verwarm wat olijfolie in een pan op een middelhoog vuur en laat de stukken kalfsnier rustig bakken langs alle kanten.  Na een 4 à 5 minuten zijn onze stukken nier mooi roze geworden. Met mooi roze bedoelen we dat ze niet meer bloederig roze zijn. Laat de nieren ook niet te lang bakken want anders worden ze nogal rubberig.  Haal ze uit de pan en laat ze in een vergiet uitlekken of hou ze warm in een lauwwarme oven.

Het braadvet mag weg. Verminder het vuur en laat wat goede boter smelten. De fijn gesnipperde sjalotjes mogen in de pan. Laat ze gedurende een vijftal minuutjes zweten (ze mogen geen kleur krijgen). Verhoog het vuur en deglaceer met de Cognac of Armagnac. Laat wat reduceren en giet er dan de witte wijn bij en laat terug tot ongeveer de helft reduceren. Vervolgens gieten we de room in de pan en laat rustig verder bubbelen. De mosterd mag er ook onder gemengd worden. Wanneer je saus de juiste consistentie heeft mogen de stukjes gebakken nier nog een minuutje doorwarmen in de pan.

Werk af met de fijn gesnipperde platte peterselie en dien onmiddellijk op.

NM.