De Negroni is qua balans een van de beste creaties die ooit bedacht zijn: droog, bitter, lichtzoet. Indien jij behoort tot de groep liefhebbers van bitterzoet, dan zit je nu goed. Deze Rosita is het zomerdrankje bij uitstek voor jou want het smaakt gewoon naar meer. En je kan de Rosita ook gemakkelijk op voorhand maken en op fles bewaren.
Is dit een tequila based Perfect Manhattan waaraan Campari is toegevoegd, of een tequila based Negroni met twee soorten vermout? Hoe dan ook, het gebruiken van twee soorten vermout, namelijk de met koffie geïnfuseerde zoete rode vermout en de droge witte vermout is de sleutel tot succes van deze Rosita. Onze versie is een aanpassing van Gary ‘Gaz’ Regan‘s bewerking van een recept uit een oud exemplaar van Mr. Boston: Official Bartender’s Guide. De hartige smaken van de Dolin blanc of Noilly Prat versterken de aardse en vegetale kenmerken van de Patrón Reposado tequila .
Wat heb je nodig?
45 ml Patrón Reposado tequila (of Mezcal)
22.5 ml met koffie geïnfuseerde zoete vermout (Carpano Antica Formula)
22.5 ml droge witte vermout (Dolin blanc, Noilly Prat)
22.5 ml Bitter (Martini Riserva Speciale Bitter, Campari, Nardini, …)
zeste van appelsien
Hoe maak je het?
Roer alle ingrediënten over ijsblokken in een mengglas en zeef vervolgens in een gekoeld Nick & Nora-glas. Kneus de zeste over het drankje uit, wrijf het zachtjes over de rand van het glas en plaats het in het drankje.
NM.
Maar wie is Rosita?
Hey Rosita! Donde vas con mi carro Rosita? tu sabes que te quiero pero ti me quitas todo ya te robasta mi television y mi radio y ahora quiere llevarse mi carro no me haga asi, rosita ven aqui ehi, estese aqui al lado rosita
Suze, l’amie de l’estomac, is de slogan van Suze, een Franse kruidenlikeur die in 1889 gelanceerd werd door Fernand Moureaux (zaakvoerder van een distilleerderij in Maisons-Alfort).
Hij wilde een apéritif dat niet op wijn gebaseerd was. Het werd een kruidenlikeur – een bitter of amaro – op basis van gentiaan wortels, versterkt met een infusie van sinaasappel voor een bittere, rijke en krachtige smaak. Het ABV van deze lichtzoete bitter is nu nog 20% (vroeger 37%).
De kruidenlikeur – die toen nog geen naam had – kreeg al een gouden medaille op de Wereldtentoonstelling van 1889 in Parijs. De naam Suze was het koosnaampje van Suzanne Jaspart, de schoonzuster van Fernand Moureaux.
Witte Negroni
Suze Liqueur De Gentiane zoals deze likeur voluit noemt gebruiken we als basis voor deze witte negroni. We vervangen de zoete rode vermout en Campari door de lichtere Suze met citrus toetsen en door de eerder florale Dolin blanc. Een beetje zoals je bij het aanbreken van de lente en beter weer, je zware winterkleren gaat vervangen door lichtere. Dit Negroni instapmodel is een heel lekker aperitief.
Wat heb je nodig?
45 ml London Dry gin
30 ml Dolin blanc vermouth
20 ml Suze
zeste van appelsien
Hoe maak je het?
Roer alle ingrediënten over ijsblokken en giet ze in een Old Fashioned glas over 1 grote ijsblok. Kneus de zeste uit over de drank en wrijf hem voorzichtig rond de rand van het glas.
De Jabberwock is een variant op de Martini van rond 1930. De Jabeerwock sloeg aan bij het grote publiek en stond in alle grote cocktailbijbels, maar verdween toch van de menukaarten. Heel eenvoudig omdat één van de cruciale ingrediënten zijn productie stopte. Caperitief was een versterkte wijn uit Zuid-Afrika en hield op te bestaan en geen enkele vervanger was goed genoeg.
Het is pas tientallen jaren later dat iemand de draad terug oppakt en begint te experimenteren met nieuwe spirits en de nieuwe Jabberwock is geboren. Het drinken van de Jabberwock “will make you gyre and gimble in the wabe until brillig.”
De naam Jabberwock verwijst naar de titel van een nonsens gedicht van Lewis Carroll (Through the Looking Glass (1871)). Jabberwocky is dus het monster uit het gedicht. De gebruikte woorden zijn allemaal zelf bedacht en hebben geen enkele betekenis. Het gedicht werkt door de combinatie van onomatopee en porte-manteaus. Jabberwock is koeterwaal in het Nederlands.
De basis van de Jabberwock is London Dry Gin en Manzanilla sherry die we kort infuseren met blaadjes Kamille thee. Het oude verdwenen ingrediënt wordt vervangen door een combinatie van drie nieuwe ingrediënten, namelijk gelijke delen witte vermout Dolin Blanc, Lillet en St-Germain. Daardoor krijgen we extra mineraliteit van de vermout, wat stroperigheid van de Lillet en een floraal bouquet van de vlierbloesemlikeur. De zeste van citroen zorgt voor een heel subtiele toets van citrus.
Het resultaat is een hele interessante variant op de Martini.
Wat heb je nodig?
22 ml London dry gin
22 ml Lustau Manzanilla Papirusa sherry (met kamillethee geïnfuseerd)
7.5 ml Dolin Blanc Vermouth de Chambéry
7.5 ml St-Germain
7.5 ml Lillet
twist van citroenzeste
orange bitters
Hoe maak je het?
Infusie van Manzanilla sherry met kamille thee
Ik gebruikte een halve fles Lustau Manzanilla Sherry waarin ik een handjevol kamille thee blaadjes liet infuseren (op kamertemperatuur – ongeveer 15 -20 minuten). Filteren.
Doe alle ingrediënten in een mengglas. Vul met ijsblokken en roer (stir) tot je de juiste afkoeling en verwatering hebt.
Giet in een mooi gekoeld glas (coupe) en spritz orange bitters boven je glas.
Dit is het einde van de vakantie en meteen ook de laatste aflevering van #AperitivoEstivo en we gaan er uit met een knaller van een zomerse aperitief, de Eeyore Requiem. Toen ik de eerste keer de naam van deze cocktail hoorde wist ik ook even niet waar ik het had, want mijn kinderjaren zijn al een tijdje achter de rug. Eeyore (of Iejoor in het Nederlands) is die grijze, altijd pessimistische en gedeprimeerde ezel uit Winnie de Poeh. Van de cocktail zelf – een creatie van Toby Maloney -wordt je enkel heel vrolijk!
De basis is een bitter, origineel Campari, maar je kan ook de Martini bitter gebruiken. Die is nog iets complexer kwa smaak. Iemand zei bitter? Inderdaad want er gaat ook nog Fernet Branca en Cynar bij, de twee buitenbeentjes onder de amaro’s (bitters). Fernet Branca omwille van heel kruidig en Cynar omwille van de artisjokbasis.
De Eeyore Requiem zal zeker bij de liefhebbers van een Negroni in de smaak vallen, maar ook zij die houden van mixed drinks die flirten met de zoet-bitter grens. Er zit in de Eeyore Requiem cocktail een kleine hoeveelheid gin, maar het is de bitter die als basis spirit fungeert. De Cynar en Fernet Branca zorgen dan voor de complexiteit en kruidigheid. De botanicals van de gin voegen er nog een extra laag aan toe. De zoete witte vermout Dolin Blanc zorgt voor het evenwicht met de bitters. De orange bitters en de zeste van appelsien versterken dan weer de citrussmaak van de Campari of Martini Bitter.
Het resultaat is een lichte (in ABV) maar toch heel complexe, zomerse aperitivo. Deze Eeyore’s Requiem is mijn zomerse ontdekking!
Wat heb je nodig?
45 ml Campari of Martini Riserva Speciale Bitter
15 ml Gin
7.5 ml Cynar
7.5 ml Fernet Branca
30 ml Dolin Blanc vermout
15 druppels orange bitters
3 zestes van appelsien
Hoe maak je het?
Giet alle ingrediënten voor de Eeyore Requiem – uitgezonderd de zeste – in een mengglas gevuld met ijs. Roer om met een barlepel tot de juiste afkoeling en verwatering en giet door een zeef in gekoelde coupette of cocktailglas. Last but not least, kneus de drie zestes van appelsien boven het glas.
Woord van de week: Ciao Bella
Ciao Bella – en niet Bella Ciao – betekent letterlijk hallo (of tot ziens) schoonheid. Bella refereert naar een vrouwelijke persoon. In de superlatieve vorm zegt men eerder ciao bellissima. Ik koos voor Ciao Bella omdat dit het einde van de reeks Aperitivo Estivo is. Daarmee hebben we jullie een zomer lang laten kennismaken met Italiaanse drankjes, gerechten, muziek en woorden of uitdrukkingen. We hopen dat jullie ervan genoten hebben of dat in ieder geval jullie kennis voor het aankomende kwisseizoen is toegenomen. Er zitten zeker een aantal dingen tussen waar jullie mee kunnen uitpakken. Capito? Tot volgend jaar, met een nieuwe serie.
Suggestie bij de aperitivo
Onze suggestie is eigenlijk een zomerse symfonie van zachte mozzarella, parmaham en gegrilde witte perzik. Mozzarella di Bufala Campana, gegrilde witte perziken en prosciutto di Parma zijn de drie sterren van dit geweldig lekkere recept. Werkelijk om duimen en vingers van af te likken.
De link naar de receptuur vind je hieronder. Trouwens, op 1 september begint in Parma het 21ste Festival del Prosciutto di Parma. Het festival – volledig in teken van de lekkere Parmaham – duurt tot 9 september en is een ideale gelegenheid om de sites waar de Parmaham gemaakt wordt te bezoeken (Finestre Aperte). Maar ook in Parma zelf is heel wat te doen rond de ham. Wij waren er vorig jaar bij. De link naar ons reisverslag staat hieronder.
Zucchero is de artiestennaam van Adelmo Fornaciari (geboren op 25 september 1955 in Roncocesi – Emilia-Romagna), een stadje tussen Modena en Parma. Zucchero is al lang één van de favorieten van Nullam en hij kon dus niet ontbreken in onze #AperitivoEstivo reeks.
We kozen voor een nummer van Zucchero en wijlen Luciano Pavarotti. Het werd al in 1992 geschreven door Zucchero, maar de versie mat Pavarotti is de mooiste. Beide zijn afkomstig uit de buurt van Modena. Het is een live nummer uit het mooiste concert ooit van Zucchero (in de Royal Albert Hall 2004). Bij het zingen van Miserere kan je bijna in de ziel van Pavarotti gaan kijken. Zijn ogen zijn heel expressief. Het was één van zijn laatste publieke optredens en je voelt en hoort het in zijn stem dat Pavarotti allerlei emoties ondergaat. Maar het blijft een schitterend nummer… kippevel ….
