De Negroni is qua balans een van de beste creaties die ooit bedacht zijn: droog, bitter, lichtzoet. Indien jij behoort tot de groep liefhebbers van bitterzoet, dan zit je nu goed. Deze Rosita is het zomerdrankje bij uitstek voor jou want het smaakt gewoon naar meer. En je kan de Rosita ook gemakkelijk op voorhand maken en op fles bewaren.
Is dit een tequila based Perfect Manhattan waaraan Campari is toegevoegd, of een tequila based Negroni met twee soorten vermout? Hoe dan ook, het gebruiken van twee soorten vermout, namelijk de met koffie geïnfuseerde zoete rode vermout en de droge witte vermout is de sleutel tot succes van deze Rosita. Onze versie is een aanpassing van Gary ‘Gaz’ Regan‘s bewerking van een recept uit een oud exemplaar van Mr. Boston: Official Bartender’s Guide. De hartige smaken van de Dolin blanc of Noilly Prat versterken de aardse en vegetale kenmerken van de Patrón Reposado tequila .
Wat heb je nodig?
45 ml Patrón Reposado tequila (of Mezcal)
22.5 ml met koffie geïnfuseerde zoete vermout (Carpano Antica Formula)
22.5 ml droge witte vermout (Dolin blanc, Noilly Prat)
22.5 ml Bitter (Martini Riserva Speciale Bitter, Campari, Nardini, …)
zeste van appelsien
Hoe maak je het?
Roer alle ingrediënten over ijsblokken in een mengglas en zeef vervolgens in een gekoeld Nick & Nora-glas. Kneus de zeste over het drankje uit, wrijf het zachtjes over de rand van het glas en plaats het in het drankje.
NM.
Maar wie is Rosita?
Hey Rosita! Donde vas con mi carro Rosita? tu sabes que te quiero pero ti me quitas todo ya te robasta mi television y mi radio y ahora quiere llevarse mi carro no me haga asi, rosita ven aqui ehi, estese aqui al lado rosita
Om het weekend te starten kozen we voor een cocktail op basis van tequila reposado. De Matador is een drie ingrediënten cocktail, namelijk Grand Marnier, droge Franse vermout en tequila. We kozen voor de Patrón Reposado omwille van de overheerlijke balans van frisse agave, eikenhout en subtiele notities van fruit, citrus en honing. Onderaan geven we je nog twee cocktails met tequila reposado: Tommy’s Margarita en Diablo. De Matador is beschreven in het leuke Café Royal Cocktail Book uit 1937.
Café Royal Cocktail Book
Hotel Café Royal is een vijfsterren hotel in Regent Street in Londen. En zoals de meeste grote hotels heeft het ook een cocktailbar. Deze floreerde tussen 1920 en 1930, dus moest er natuurlijk een cocktailboek gemaakt worden. Het werd in 1937 geschreven door een zekere William J. Tarling en is één van de betere cocktailboeken. Het bevat heel wat modern classics van toen, zoals de Banana Bliss.
Café Royal’s versie van de Matador werd gemaakt met gelijke delen tequila, orange Curaçao en droge vermout. We hebben de hoeveelheden een beetje aangepast – in de stijl van een tequila manhattan – om het smaakprofiel van de Reposado er beter te laten uitkomen.
Patrón Reposado tequila
Patrón Reposado is een tequila voor de wat meer ervaren drinker, een tequila aficionado die meer complexiteit en zachtheid zoekt in zijn tequila. Door de zuivere smaak van Patrón Silver te blenden met de Patrón Añejo, die meer smaakt naar eikenhout, ontstaat er een overheerlijke balans van frisse agave, eikenhout en subtiele notities van fruit, citrus en honing. Een balans die door de extra rijping van 2 maanden nog voller van karakter en smaak is.
Wat heb je nodig?
60 ml Patrón Reposado tequila
22 ml Dolin droge witte vermout
10 ml Grand Marnier
3 dashes orange bitters
Hoe maak je het?
Doe alle ingrediënten in een met ijsblokken gevulde shaker. Goed shaken en in een voorgekoeld glas gieten. Kneus een stukje zeste van pompelmoes over de inhoud. Werk af met een stukje gedroogde citroen.
Nee hoor, alles gaat goed met me, en neen, ik ga niet ten onder aan Covid-19. Alhoewel ik het tijdens deze lockdown moeilijker heb dan de eerste. De quote is het refrein van The Message van Grandmaster Flash & The Furious Five. Hij was één van de allereerste Amerikaanse hip hop artisten en DJ. Hij was de pionier van hip hop DJing, cutting, scratching en mixing. Ik ben altijd grote favoriet geweest en groot was dan ook mijn verbazing toen ik hem heel toevallig ontmoette in een diner in New York. En een mooie rondleiding in Harlem kreeg. Leuke ervaring!
The Jungle
Deze inleiding heeft er ook helemaal niets mee te maken, maar vandaag staat een minder bekende cocktail op het programma, namelijk The Jungle. Het is er één uit de reeks cocktails met maximum drie ingrediënten, en de basis is fino sherry. De andere twee zijn London Dry Gin en witte lichtzoete vermout van Dolin met zijn intense aroma’s van citrusvruchten.
Wat heb je nodig?
30 ml London dry gin
30 ml fino sherry
30 ml Dolin Dry zoete vermout
Hoe maak je het?
Combineer alle ingrediënten in een mengglas over ijsblokken en roer tot de juiste afkoeling. Giet door een zeef in een gekoelde coupette- of cocktailglas. Garneer met een uitgeperste sinaasappelschil en een takje verse tijm.
Vorige week brachten we al het verhaal van Byrrh (zie artikel). Naast puur drinken met ijsblokken en een schijfje citroen, kan je met Byrrh ook leuke cocktails maken. Byrrh is een met kinine gearomatiseerde wijn. Je proeft dus druiven, bitter (van de kinine) en aroma’s van cacao en sinaasappel.
In onze eerste cocktail versterken we de sinaasappelsmaak van Byrrh door een paar druppeltjes Orange bitters en 15 ml appelsienlikeur. Je hebt hier de keuze tussen Cointreau, Grand Marnier, Pierre Ferrand Dry Curaçao, Combier L’Original Liqueur d’Orange en Mandarine Napoléon. Dus kies maar wat bij jouw smaakprofiel past.
De zoete en naar sinaasappel smakende componenten brengen we in evenwicht met een flinke scheut droge witte vermout.
Wat heb je nodig?
45 ml Noilly Prat Dry Vermouth (of Dolin of Martini bianco Extra Dry)
22 ml Byrrh
15 ml orange liqueur (zie boven)
2 dashes Angostura Orange Bitters
Hoe maak je het?
Giet alle ingrediënten in een mengbeker gevuld met ijsblokken. Stir tot de juiste afkoeling en verwatering. Giet door een zeef in een lowball glass. Versier met een zeste van appelsien.
Vandaag geen recept voor een gerecht of een cocktail. We hebben het even over een trend, namelijk vermout. Vermout zit de laatste tijd duidelijk in de lift: “They appeal to the drink-less-drink-better vibe of the young and discerning drinker,” en vermout zou volgens trendwatchers wel eens de nieuwe gin kunnen zijn. Ook trendy bars zoals Bar Burbure spelen daar op in en bieden je als opener een klein glaasje vermout aan. Een andere reden voor de comeback van de vermout is de populariteit van cocktails zoals de Manhattan (zie artikel) en de Negroni (zie artikel). Maar het gevaar bij een ‘hype’ is heel reëel, namelijk kwaliteit, want daar ging het in het verleden fout.
Vermout: de comeback
In de jaren 1960 tot 1980 was vermout heel populair. De grote merken keken op geen euro meer of minder om de toenmalige sterren te strikken van een reclame campagne. Denk maar aan Joan Collins, de topdiva en ster van de hyperpopulaire reeks Dynasty. Zij maakte reclame voor Cinzano, en als Joan Collins op TV Cinzano vermout drinkt, dan deed je dat thuis ook.
Maar ook de James Bond films, kaskrakers van formaat en al van in het begin de set voor heel wat product placement, deden mee. De toenmalige James Bond, Sean Connery, maakte vanuit zijn bad op de set, publiciteit voor Martini vermout. Het Franse merk Noilly Prat speelde dan weer de Franse elegantie en verfijndheid uit in zijn marketing.
Er werden gigantische budgetten besteed aan marketing. Het was de tijd van de grote haartooien en nogal komisch geïnspireerde clips (zie onderaan): “It plays on a pseudo sophistication and an illusion of luxury that the brand knew its consumers revelled in. In essence, the work tapped into the sitcom format; we know the characters, we know the joke, very little surprises us, and yet we laugh every time”.
Een regenboog aan kleuren en stijlen
In die tijd werd vermout on the rocks gedronken: de rode zoete vermout of de witte droge, of ook nog de half and half, een mix van beide. En daarmee hebben we ook al de toenmalige stijlen benoemd: wit en droog en rood en zoet (Italiaanse stijl vermout). Nu, jaren later, kwamen er extra stijlen bij: extra dry, zonder maar enige hint van zoet (Marseilles Dry Noilly Prat en Chambéry Dry Vermouth Dolin); blanc/blanco/bianco, voor een iets rijkere en honingzoete versie van dry (Chambèry Blanc stijl of Italiaanse zoet witte); ambrato/amber, ergens tussen blanco en zoet, in verschillende kleurenschakeringen en smaken; rosato, de vermout equivalent van rosé wijn.
Less is more
Vermout is leuk om drinken, niet aleen omdat het een lekkere aperitivo is om de avond mee te starten, maar vooral omdat het low ABV is.
De meeste mensen kennen vermout alleen maar als bestanddeel van een cocktail, maar voor mij is het heel belangrijk dat je hem ook puur als aperitief met een blokje ijs kan drinken. Heel lekker en verfrissend voor op een zwoele zomeravond.
Ook ik betrap er mezelf op dat ik de laatste tijd terug graag een witte vermout on the rocks ga drinken. Mijn favoriete witte vermouts zijn – in willekeurige volgorde:
de Cocchi Americano, nog altijd gemaakt volgens een recept uit 1891 door Giulio Cocchi
de 100% Belgische Forest Vermouth Blanc met zijn frisse aroma’s van citrusvruchten en een zachte, halfzoete afdronk;
en de Martini Riserva Speciale Ambrato, heel lekker en gemaakt door Giuseppe ‘Beppe’ Musso, de master blender die ook de Rubino heeft ontwikkeld voor Martini.
Cin Cin,
NM.
Try a taste of Martini – Anytime any place, any where – That’s martini
Vandaag vrijdag, dus start van het weekend. En misschien heb je wel tijd voor een aperitivo. De hartige neef van de Dry Martini is de Gibson. Voor deze stirred drink gebruiken we geen olijf maar een gepekelde zilverui om een umami-ondertoon toe te voegen aan de klassieke cocktail.
De Gibson maak je net zoals een Dry Martini met gin of vodka en droge vermouth. Het verschil zit hem dus in de garnish, namelijk een gepekelde zilverui. En dan komt bij mij spontaan de vraag op wie heeft de olijf verwisseld voor een zilverui en waarom.
Het eerste geschreven recept voor een Gibson dateert uit 1908 (The World’s Drinks And How To Mix Them by William Boothby), nog voor de Drooglegging dus. Ik vrees dat ik nooit een antwoord zak krijgen op deze vragen want we weten ook helemaal niet wie deze mixed drink heeft uitgevonden (er zijn veel te veel – meestal – wilde verhalen).
Ik geef jullie één verhaal mee, omdat het leuk gevondenis, niet omdat dit het juiste verhaal is. De uitvinder zou een Amerikaanse diplomaat zijn, die niet dronk, maar toch veel naar recepties moest gaan. Om vervelende situaties te vermijden gaf hij aan het personeel de opdracht om zijn martini glas te vullen met koud water en een zilverui, zodat hij zijn drankje er gemakkelijk kon uithalen.
Wat heb je nodig?
45 ml gin of vodka
15 ml dry vermouth (Noilly Prat, Dolin, Martini & Rossi Extra Dry, …)
Hoe maak je het?
Giet de ingrediënten in een met ijsblokken gevuld mengglas. Roeren met een barlepel tot de gewenste afkoeling. Strain in een cocktailglas. Werk af met een gepekeld zilveruitje.
