Tag Archives: digestivo

Fernet Branca, een kruidig digestief

Fernet Branca: Bartender’s Handshake

Fernet Branca is zonder twijfel de peetvader van de handdruk van de barman, de bartender’s handshake. Maar het is ook populair als digestief of ingrediënt voor cocktails en ook in de keuken.

Amaro: life is bitter

Fernet-Branca is een speciaal geval amaro want hij ligt aan het andere einde van het spectrum, want meer bitter dan zoet. Het is de amaro met zowat het laagste suikergehalte. Het drankje is naast Italië, enorm populair in San Francisco en Argentinië . Fernet con Coca balanceert het zoete van de cola met het bittere van de Fernet.

Fernet Branca wordt al sedert 1845 volgens hetzelfde recept op basis van 30 verschillende kruiden gemaakt. Fernet werd gecreëerd door de auto-didactische apotheker Bernardino Branca en de naam Fernet die er aan toegevoegd werd, zou een fictieve Zweedse dokter geweest zijn, eigenlijk om wat meer medische credibiliteit aan het drankje te geven. Het is dus zowel een aperitivo als een digestivo. Fernet Branca stond ook al vermeld in de eerste cocktailboeken en wordt gebruikt voor de Hanky Panky en Eeyore Requiem cocktail (zie hieronder).

Altijd in mooie feestverpakking

Voor de feestdagen hulden de makers hun kenschetsende fles in opvallende metalen kokers waarvan enkele werden voorzien van de dansende krokodil uit een van de meest legendarische advertenties van het merk.

Adviesprijs: 21,99 €

In the Mix: de San GIUSEPPE

San Giuseppe

Vaderdag

In sommige landen worden de vaders en het vaderschap jaarlijks in het zonnetje gezet op 19 maart, de naamdag van Jozef – San Giuseppe. San Giuseppe of Sint Jozef is het ideaalbeeld van de vaders. Ook in België – maar dan voornamelijk in Antwerpen en de Kempen – wordt vandaag vaderdag gevierd.

In Italië en in de Italiaanse gemeenschappen overal ter wereld eet je vandaag heerlijke zeppole o bignè di San Giuseppe, een soort profiterole met crème vanbinnen (zie artikel).

Zeppole alla crema

Digestivo per San Giuseppe

Vandaag staat een lekkere digestivo op het menu, gemaakt van 3 Italiaanse raspaardjes, Amaro Montenegro, Cynar en Aperol, afgewerkt met een Spaanse topper, de Lustau East India Solera Sherry. Vier ingrediënten die je op het eerste zicht niet zou combineren, maar die wel een top digestief worden.

Cynar is het buitenbeentje onder amari, hoofdzakelijk gemaakt op basis van de artisjok, maar met een toets van bloemen en kruiden die voor het zoete element zorgen. Cynar is een diepbruine bitterzoete likeur. Aperol – het feestvarken dit jaar – zorgt voor de unieke bitterzoete smaak en de Amaro Montenegro is een eerder milde amaro van ongeveer 23 graden met een kenmerkende smaak die het midden houdt tussen bitter en zoet.

Lustau

Lustau East India Solera Sherry

Lustau East India Company verscheepte in de 17de eeuw goederen naar Oost-Indië en om het schip in balans te houden tijdens de woelige overtocht werden vaten sherry aan boord gebracht. Men werd echter gewaar dat deze versterkte wijn beter werd, vermoedelijk door de beweging van het schip, meer contact met hout en lucht en de hoge temperaturen, en bracht hem dus terug mee. De sherry werd dan nog eens 3 jaar volgens de solera methode gerijpt.

Lustau East India Solera Sherry – een blend van 80% Oloroso en 20% Pedro Ximénez – werd zo een hele exclusieve drank.

Wat heb je nodig?

30 ml Cynar

15 ml Aperol

15 ml Amaro Montenegro

15 ml Lustau East India Solera Sherry

1 zeste van appelsien

Hoe maak je het?

Giet de 4 ingrediënten in een mengglas gevuld met ijsblokken. Roer (stir) tot je de juiste verwatering en afkoeling hebt en giet in een tumbler. Versier met een strip appelsienschil.

NM.

In the Mix de Bitter Red Devil

In de vierde aflevering van #AperitivoEstivo stellen we jullie de Bitter Red Devil voor, een aperitivo die je ook als digestivo kan serveren, gezien de grote aanwezigheid van Italiaanse bitters.

Als basis kozen we de Martini Riserva Speciale Bitter. Deze bitter is geïnspireerd op het originele recept uit 1872, waaraan Martini een hippe toets heeft gegeven.

Daar voegen we twee buitenbeentjes aan toe, namelijk de Fernet-Branca en Cynar, geen klassieke amari want veel kruidiger en meer bitter dan zoet.

Fernet-Branca is een speciaal geval en ligt aan het andere einde van het spectrum van de bitters, want meer bitter dan zoet. Het is een siropige digestief die, toegevoegd aan een mixed drink er veel meer diepgang aan geeft, en zo je drankje meer complex en interessant maakt.

Het andere buitenbeentje amaro is Cynar, een jonge amaro uit 1952, die hoofdzakelijk gemaakt wordt op basis van de artisjok, maar met een toets van bloemen en kruiden die voor het zoete element zorgen. Cynar werd in Italië gelanceerd in 1952. Angelo Dalle Molle experimenteerde met cynarine, een bittere stof uit de wortels en bladeren van artisjok. Hij verfijnde de smaak met 13 kruiden en planten tot een diepbruine bitterzoete likeur.

Deze Bitter Red Devil is een feest voor de liefhebbers van bitters. Maar opletten met de verhoudingen. Begin met 5 ml (een barlepel of een theelepel) en proef eerst.

Voor het zoete element kozen we de Martini Riserva Speciale Ambrato, nog een topper uit het gamma van Martini. Deze witte vermout wordt gemaakt van Italiaanse wijnen en exotische botanicals die samen in eikenhouten vaten rijpen. Het resultaat is een bloemige vermout met aroma’s van citrusvruchten en een vol karakter.

Deze aroma’s gaan we nog versterken met de etherische olie uit de schil van de appelsien en met 15 druppels orange bitter van Peychaud’s, Waarom Peychaud’s? Omdat die veel lichter, fruitiger en minder bitter is dan de andere orange bitters is.

Wat heb je nodig?

  • 60 ml Martini Riserva Speciale Bitter
  • 7 ml Cynar
  • 7 ml Fernet-Branca
  • 30 ml witte zoete vermout (Martini Riserva Speciale Ambrato)
  • 15 druppels Peychaud’s orange bitters
  • 1 zeste van appelsien

Hoe maak je het?

Vul een mengglas met ijsblokken en giet er de Martini bitter en vermout, Cynar en Fernet-Branca in. Een barlepel is 5 ml dus begin met een barlepel, proef even en pas aan tot 7 ml of volgens je eigen smaak. Doe er de 15  druppels orange bitter bij en kneus de zeste van appelsien boven het mengglas. Stirren tot de juiste afkoeling en verwatering en strainen in een gekoeld glas. Versier met de zeste van appelsien.

Woord van de week: trasecolare

Trasecolare is Italiaans voor verbluft, iets waar je mond van open valt. Ik was aan dit artikel bezig toen de grote wereldleider met het oranje haar in België, het VK en op bezoek bij Putin was, en hij door zijn dwaze uitspraken zowat iedereen sprakeloos – flabbergasted – achterliet.

Suggestie bij de aperitivo: Panzanella

Panzanella is een klassiek voorgerecht uit Toscane en Umbrië en komt eigenlijk uit de cucina povera (armemensenkeuken), want het slaatje bestaat uit oud brood en nog wat restjes uit de keuken. Het wordt ook soms panmolle genoemd. Er bestaan natuurlijk weer eindeloze variaties van dit gerecht, maar waar niet over gedebatteerd wordt is het belangrijkste ingrediënt, namelijk het rustieke zoutloze brood – pan sciocco – genaamd. Dus geen fluffy wit brood zoals wij ze hier kennen, want het brood moet zijn vorm houden. Klik hier voor de receptuur.

Muziek bij de aperitivo: Parlami d’amore Mariù

Parlami d’amore Mariù werd voor het eerst gezongen op 15 oktober 1932 door Vittorio De Sica in de film Gli uomini, che mascalzoni (tekst en muziek van Ennio Neri en Cesare Andrea Bixio). Het was onmiddellijk een grote hit.

Ondertussen werd dit liedje door alle groten van de wereld gezongen: onder andere Pavarotti, Jovanotti, José Carreras, Placido Domingo, Tino Rossi, Adamo en ook onze eigen Helmut Lotti. Het succes is dus nooit gestopt en het merkwaardige aan dit nummer is dat sinds het uitbrengen in 1932 er in elk decennium een hit mee gescoord is. Een tijdloze klassieker dus. De bij het grote publiek bekendste versie is die van Achille Togliani omdat die door Dolce & Gabbana van onder het stof werd gehaald voor de commercial voor hun Light Blue parfum (link naar youtube).

Voor zij die willen meezingen, hier een stukje van de tekst

Come sei bella più bella stasera Mariù!
Splende un sorriso di stella negli occhi tuoi blu!
Anche se avverso il destino domani sarà
Oggi ti sono vicino, perche sospirar?
Non pensar!

Parlami d’amore, Mariù!
Tutta la mia vita sei tu!
Gli occhi tuoi belli brillano
Fiamme di sogno scintillano

NM.

Fernet Branca onder de kerstboom

Amaro: life is bitter

Fernet-Branca is een speciaal geval amaro want hij ligt aan het andere einde van het spectrum, want meer bitter dan zoet. Het is de amaro met zowat het laagste suikergehalte. Het drankje is naast Italië, enorm populair in San Francisco en Argentinië (zie artikel)Fernet con Coca balanceert het zoete van de cola met het bittere van de Fernet.

Fernet Branca wordt al sedert 1845 volgens hetzelfde recept op basis van 30 verschillende kruiden gemaakt. Fernet werd gecreëerd door de auto-didactische apotheker Bernardino Branca en de naam Fernet die er aan toegevoegd werd, zou een fictieve Zweedse dokter geweest zijn, eigenlijk om wat meer medische credibiliteit aan het drankje te geven. Het is dus zowel een aperitivo als een digestivo. Fernet Branca stond ook al vermeld in de eerste cocktailboeken en wordt gebruikt voor de Hanky Panky en Toronto cocktails.

Museo Branca

 

En sedert kort hebben ze er nu ook een museum bij (zie link museobranca). Op de hoofdzetel van Fernet Branca in Milaan (Fratelli Branca Distilleerderijen, via Resegone) kan je terecht voor het verhaal van Branca, hun beroemde reclameposters van het begin van de twintigste eeuw, vintage foto’s, Carosello reclame en heel wat industriële relikwieën. Zeker de reclameposters zijn de moeite waard want Branca was een voorloper in communicatie en merchandising. En het is één van de weinige distilleerderijen die nog in volle stad actief is. Een idee voor je volgende bezoek aan Milaan?

Ode aan de pop art

Bij ons is Fernet-Branca vooral bekend als digestief, maar in Argentinië is het in combinatie met Coca-Cola de nationale mixdrank bij uitstek. Hoe het ook zij, mag het bittere drankje in geen enkele barkast ontbreken. Voor de feestdagen hulden de makers hun kenmerkende fles in al even opvallende metalen kokers die alledrie refereren naar bekende pop art kunstenaars.

Aanbevolen verkoopprijs: Fernet Branca in pop art tin box 20,99  euro

Vin Santo met cantucci

Tijd voor een digestief

Wat is er beter dan een geslaagde maaltijd afsluiten met een digestief? Twee digestieven, hoor ik U zeggen. Deze keuze laat ik aan jullie over. Of al de drankjes die zogezegd als digestivo geserveerd worden, het werkelijk ook zijn is een andere vraag, maar het is een elegante manier om een avond of een gezellige maaltijd af te sluiten in het gezelschap van mensen die je dierbaar zijn. Je hebt lekker gegeten en of je bent ontspannen en dan komen de digestieve drankjes boven water. De tongen komen los en alle problemen in de wereld worden in sneltempo opgelost.

Het biedt je dus een ceremoniële manier om over je dag te reflecteren. We gaan het vandaag niet hebben over de klassieke digestieven, maar over een echte vini di meditazioni , zoals de Vin Santo. Vroeger werd de week voor Pasen de heilige week genoemd. Een aloud gebruik uit Italië tijdens deze periode, is een maaltijd afsluiten met een glaasje Vin Santo en een biscotti.

Vin Santo – Vino Santo – Vinsanto: wat is het nu?

Dit zou eigenlijk een vraag voor de Slimste Mens kunnen zijn of voor een cursus sommelier. Ze bestaan wel alle drie, maar het zijn totaal verschillende wijnen in alle opzichten. Het ontcijferen van de Da Vinci code is kinderspel in vergelijking met het zoeken naar hun oorsprong.  

Vino Santo is de wijn uit de regio Trentino (tussen Bolzano en het Gardameer) en hoofdzakelijk gemaakt op basis van de Nosiola druif.

Vinsanto daarentegen is een zoete wijn afkomstig van het eiland Santorini, ontstaan toen het eiland onder de controle van Venetië was. Deze wijn wordt gemaakt op basis van de assyrtiko, athiri en aidani druif. Vinsanto is dus wijn afkomstig uit Santorini (etymologisch van agia eirini over Santa Irene naar uiteindelijk Santorini)

Verwarrend? Inderdaad, want er kwam in 2002 zelfs EU wetgeving aan te pas om het kluwen te ontwarren. Er was blijkbaar genoeg bewijs dat de oorsprong van Vinsanto – in één woord – in Santorini lag, dus mochten de Italianen hun zoete wijn Vin Santo – in twee woorden – noemen. Santo is hier trouwens te verstaan als heilig, omdat de wijn – zo dacht men in de 14e eeuw – geneeskracht had en daardoor werd de overschot na de mis aan de zieken gegeven.

Wat is Vin Santo?

Vin Santo is dus een zoete dessert wijn, afkomstig uit Toscane, gemaakt op basis van de Trebbiano en Malvasia druiven. Hij bestaat al heel lang maar werd vooral tijdens de renaissance bekend doordat de handelaars uit Florence deze wijn uitvoerden tijdens hun handelsreizen. Tijdens het oogsten worden de beste druiven uitgezocht en op rieten matten te drogen gelegd (cannici). Passito is een Italiaanse term die gebruikt wordt voor natuurlijk zoete wijnen die gevinifieerd worden op basis van ingedroogde druiven. Het drogen van de druiven (appassimento) is een methode die zo oud is als het wijn maken zelf.

Doordat de druiven buiten worden opgeslagen ondergaan ze de invloed van de temperatuurschommelingen en de seizoenen (zo gaan ze afwisselend gisten en rusten). Na het oogsten  blijven ze zo 4 maanden liggen. Het vocht verdampt ondertussen op natuurlijke wijze en het suikergehalte in de druiven stijgt. Daardoor bekomt men een heel weelderige zoete wijn. Vanaf maart worden de druiven dan opgeslagen in speciale kleine houten vaten (caratelli) en zo zullen ze nog minstens vier jaar rijpen. De prijs van dergelijke wijnen is iets duurder dan de wijnen gemaakt op de traditionele manier, omdat je meer druiven nodig hebt. Laat je dus niet vangen aan de goedkope Vin Santo wijnen.

Dat het een speciale wijn is blijkt ook uit dit: in vervlogen tijden gaf de schoonvader Vin Santo aan de jonge bruid toen ze voor het eerst in haar nieuwe huis binnen ging.

Cantucci

Naast een glaasje Vin Santo, hebben we ook iets zoet nodig dat er perfect bij past. Cantucci betekent eigenlijk uiteinde (van een koekje of van de deeg) of overschotje. De koekjes van gelijke vorm werden in de winkels verkocht en de armen moesten genoegen nemen met de resterende hoekjes en kantjes. Dat zijn de cantucci. De originele komen uit Prato in Toscane. Het recept voor cantucci werd uitgevonden in 1858 door Antonio Mattei, die er nog steeds zijn winkel heeft. De originele formule waarmee hij een prijs won op de Wereldtentoonstelling van Parijs (1867) bestond uit bloem, verse eieren, suiker, amandelen en pijnboompitten.

Prato is ook de stad van de bekende renaissance schilder Fra Filippo Lippi, beroemd voor zijn magnifieke frescoes. In de vroeg 20e eeuw nam de reputatie van de cantucci enorm toe want Herman Hesse maakte er zijn favoriete koekje van. Cantucci worden in wijn gedopt om ze wat zachter te maken en hun aroma nog meer te laten uitkomen.

Wat heb je nodig?

  • 250 gr bloem
  • 250 gr suiker
  • 2 grote eieren
  • 150 gr geroosterde amandelen (gepeld en grof gehakt)
  • 2 theelepels bakpoeder

Hoe maak je het?

Verwarm je oven tot 200 ° Celsius.

Meng de droge ingrediënten goed ondereen. Klop de eieren goed los en voeg ze langzaam bij de droge ingrediënten. Neem een (ingevette) bakplaat en verdeel het deeg in lange rollen van ongeveer 3 tot 4 centimeter dik.

Bak de rollen gedurende 20 minuten. Haal ze uit de oven en laat ze afkoelen. Snij de rollen schuin in schijfjes van 2 centimeter. Cantucci zijn biscotti, dubbel gebakken koekjes. Dus gaan we ze nu een tweede keer bakken. Leg de schijfjes op de bakplaat en laat ze nog 5 tot 10 minuten uitdrogen op een temperatuur van 150 °.

Dit is afhankelijk van je oven, dus het kan eventueel wat langer duren tot de ze de gewenste bruine kleur hebben. Het enige waar je moet rekening is mee houden is, dat je cantucci steeds harder zullen worden.

NM.

Nullam proeft grappa in Bassano del Grappa

9113

Grappa

Een paar jaar geleden is er een wereld voor mij open gegaan, de wereld van de grappa. Zoals velen heb ik al die jaren gedacht dat er maar één grappa was, een harde witte alcohol die je keel in brand zet. Maar niets is minder waar. Grappa is trendy geworden, niet alleen in Italië, maar ook in België. Waar een restaurant vroeger één fles grappa had, ergens diep weggestoken in de hoek van de bar, zie je nu dat de sommeliers toch de keuze hebben aangepast en kan je al eens een speciale grappa op de kaart vinden.

Grappa, was net zoals whisky vroeger, de drank van de armere klasse. De flessen grappa waren dan ook navenant: wat overschotjes van wijnflessen en bijna met de hand geschreven labels. Kijk nu maar eens rond in de betere zaken: grappa heeft een extreme makeover ondergaan. Het is een deel van de Italiaanse cultuur en je ziet in grappa ook de evolutie van de gebruiken.

Wat is Grappa?

Grappa is één van Italië’s meest populaire drankjes. Per jaar worden er meer dan 40 miljoen flessen gemaakt. Het is ook een puur Italiaanse alcohol, want sinds 1989 beschermd door de Europese Unie kan grappa enkel in Italië gemaakt worden, met grondstoffen – de pulp of pomace – die enkel uit Italië komt en de gisting en een distillatie die moet gebeuren zonder toegevoegd water.

Waar ontstond het?

Na een eerste grondige kennismaking met grappa te hebben gehad is Nullam dan maar op bedevaart gegaan, naar waar het allemaal begonnen is, Bassano del Grappa.  Bassano del Grappa is een stadje in Veneto in het noorden van Italië, ook bekend voor die uniek mooie houten brug, de Ponte Vecchio of de Ponte degli Alpini. Niet gemakkelijk om er te geraken, want je moet eerst een flinke tocht door een zeer mooie bergstreek maken.

Zoals bij alle oude zaken is ook het ontstaan van Grappa gekleurd door vele legenden, de eerste al van rond de 2de eeuw voor de jaarwisseling. Maar het is wachten tot de jaren 1300-1400 vooraleer de eerste distillatietoestellen (met koeling door water) ontstonden waarmee grappa gemaakt kon worden. En het zijn de Jezuïeten die deze distillatietechniek een paar eeuwen later op punt hebben gesteld.

Bassano del Grappa, een stadje in de bergen, werd gesticht door de Romein Bassianus. Het was onder andere gekend voor zijn wol, zijde, koper, keramiek en de drukker Remondini. Bassano del Grappa is altijd al een rijke en vruchtbare regio geweest waar druk om gevochten is. Ook later in de 18e eeuw bleef het een druk bevochten gebied, en ook Napoleon Bonaparte verbleef maanden in Bassano del Grappa. In de Tweede Wereldoorlog vond daar trouwens één van de bloedigste gevechten plaats, waarbij duizenden soldaten het leven verloren. En, niet te verwonderen eigenlijk, want er is alcohol aanwezig, want dan duikt Ernest Hemingway op: hij was er ambulancier tijdens WW2 en vestigde zich daar na de oorlog (A Farewell to Arms).

7163

Het symbool van Bassana del Grappa is de unieke overdekte houten brug, de Ponte degli Alpini, ontworpen in 1569 en verschillende malen (door gevechten) verwoest, de laatste keer tijdens WW2. De soldaten van de Brigata Alpina zien het zowat als hun brug want ze hebben na één van de verwoestingen zelf voldoende geld opgehaald en de herstelling ook zelf uitgevoerd.

Hoe wordt grappa gemaakt?

Grappa wordt gemaakt door het distilleren van de druivenmoer (pomace, vinacce of marc), namelijk hetgeen overblijft na het persen van de druiven voor het maken van wijn: dus, de schillen/vellen, zaadjes, stammen en de pulp.  Vroeger liet men niets verloren gaan en werd uit de overblijfsels via een tweede distillatie grappa gemaakt.

De overblijfsels worden door een tweede distillatieproces gebracht, dat er de overblijvende smaken uit haalt. Het resultaat van dit distillatieproces is de bekende witte grappa en deze wordt onmiddellijk gebotteld (grappa bianca) of gerijpt in eiken vaten tot de grappa een wat geler kleur krijgt (grappa gialla of grappa affinato in legno).

Grappa is een alcohol gemaakt door distilleren, dat wil zeggen dat de pulp en de alcohol lichtjes worden opgewarmd. Er verdwijnt veel door de evaporatie, maar wat overblijft, is geconcentreerd met een alcoholpercentage tussen de 40 en 45 procent alcohol.

Grappa maak je van de pomace van één druivensoort of van een combinatie van pomace van verschillende druivensoorten. Als de pomace tenminste uit 85% procent van één druivensoort bestaat wordt de alcohol grappa di monovitigno genoemd en wordt de naam van de wijn- of druivensoort er aan toegevoegd (Grappa Gewürztraminer, Grappa Müller Thurgau, Grappa di Amarone, Grappa Moscato, Grappa Chardonnay …).

De regel is dat de beste wijn niet altijd de beste grappa levert. Zoals gezegd wordt grappa gemaakt van de overblijvende pulp na het wijn maken, dus hoe meer smaak de wijn er al heeft uitgehaald, hoe minder smaak er overblijft voor de grappa.

De Grappa di Amarone is dan weer een speciaal geval, omdat de pomace van Amarone al een tweede keer gebruikt wordt om recioto wijn te maken. De pomace voor de grappa gemaakt van Amarone is dus al twee keer gefermenteerd voor hij nog eens gedistilleerd wordt om er grappa van te maken.

De smaak van grappa, eigenlijk net zoals wijn, wordt onder andere bepaald door het type en de kwaliteit van de druiven, maar ook het distillatieproces speelt een belangrijke rol, net zoals het water. Nardini, maker van de meest traditionele grappa’s, kocht al in 1779 een strategisch gelegen gebouw in Bassano aan de oever van de Brenta rivier, omwille van het zuivere water dat in overvloed aanwezig was. Maar ook omdat de rivier gebruikt werd voor het transport van de grappa richting Venetië. De Grapperia Nardini – hun devies “Innovation in the name of tradition” – bestaat trouwens nog en is gelegen aan de oostkant van de brug. Een bezoekje meer dan waard!

9089

Soorten grappa

De meeste mensen kennen de jonge, witte grappa, die onmiddellijk na distillatie gebotteld wordt en nog zes maanden bewaard blijft vooraleer hij in de distributie gaat. Het voordeel van grappa zijn de oneindige mogelijkheden omwille van de regio, de wijngaarden, de pulp, soorten distillatie, oogst, rijpingsproces en ga zo maar door. Al deze factoren zorgen voor oneindig verschillende smaken. De monovitigno en de traditionele grappa’s zijn voldoende bekend en kan je overal vinden, maar het publiek heeft duidelijk de smaak te pakken van de oude gerijpte en gepersonaliseerde grappa’s (zoals de barrique), een beetje zoals bij cognac en whisky. Grappa is trendy zeiden we al, getuige daarvan is de recent op de markt gebrachte grappa die vooral mikt op een vrouwelijk publiek, de grappa morbida. Morbida is Italiaans voor zacht en mild. En grappa wordt ook meer en meer in de keuken gebruikt vandaar ook de ontwikkeling van grappa sprays.

Ik heb hier trouwens op Nullam een heel lekker gerechtje waarbij we eend flamberen met grappa: Scaloppine van eendenborst met een saus van gedroogde kersen, geflambeerd met grappa.

Zoals je aan de foto’s kan zien hebben we redelijk wat grappa’s geproefd. Bij het proeven deel je best de grappa’s onder volgens deze 4 categorieën

  • Jonge grappa
  • Op vat gerijpte grappa: (2 tot 4 jaar) de houtsoort bepaalt de kleur en de smaak)
  • Aromatische grappa: grappa gemaakt van druiven met een uniek aroma, zoals bvb Amarone, Muscat, Traminer, …
  • Gearomatiseerde grappa: grappa met een infusie van de smaak van fruit, noten of kruiden (amandel, honing, peer, vijg, cedro, zoethout, enz)

9117

Grappa proeven

Bij het proeven van grappa ga je best van de jonge grappa naar de gearomatiseerde grappa en van laag naar hoog alcoholpercentage. Jonge grappa wordt normaal gezien fris gedronken (rond de 8 tot 12 graden) terwijl de oudere wat meer op kamertemperatuur mogen zijn (rond de 16 tot 18 graden).

Grappa is zware kost en moet dus met gezond verstand en traag gedronken en geproefd worden, waarbij je aandacht moet hebben voor geuren en smaken. Ideaal drink je grappa uit een speciaal tulpvormig glas voor grappa (zie foto), maar een sherryglas werkt ook. Een aanrader is om tussen de verschillende grappa’s een beetje melk te drinken om de smaakpapillen te verversen.

Bij grappa is de geur ook heel erg van belang. Je kunt grappa ook ‘proeven’ door er wat op de rug van je hand te wrijven en er aan te ruiken. Goede en goedgemaakte grappa heeft een lekker aroma en onzuiverheden bij het maken van grappa kan je er al ruikend uithalen.

Wat doe je nog met grappa?

Dat een drank met een dergelijk hoog alcoholpercentage bacteriën doodt bij het begin van een verkoudheid is nogal logisch.

Maar grappa is natuurlijk het meest gekend als digestief – “digestivo“, een drankje dat na een maaltijd gedronken wordt om de spijsvertering te bevorderen.

Grappa kan je zoals al gezegd ook in de keuken gebruiken, vooral bij hartige gerechten, maar het combineert ook goed met chocolade en koffie. Mazzetti d’Altavilla heeft zelfs een likeur van grappa met koffie (Graspanera: grappa e caffè insieme per digerire forte).

Caffè corretto

Je espresso ‘s morgens verbeteren met een scheutje grappa is heel gewoon in Italië. Het noemt er je koffie verbeteren of caffè corretto. Heel lekker maar als je slechts een lichte toets grappa in je koffie wil, dan heeft Alexander Grappa, het ideale ding voor jou geproduceerd. Grappa in een sprayfles, net als een parfum en heel handig om een vleugje grappa toe te voegen aan koffie, desserts maar ook bijvoorbeeld aan een goede sigaar.

9131

Ammazzacaffè

Een ammazzacafè is een koffiedoder, dat teruggaat tot een gebruik van de adel, namelijk een likeur drinken, onmiddellijk na een koffie om de smaak te verzachten, want meestal rookten ze er ook wel een sigaar bij.

Resentin of pussacaffè

Beiden betekenen hetzelfde maar resentin komt uit Veneto en pussacaffè uit Piemonte. Het is je espressokopje ‘uitspoelen’ met een bodempje grappa. Je doet gewoon wat druppels grappa in je bijna lege tas en drinkt die in één keer leeg.

7184

Bassano del Grappa en het Grappa Museum

Toon je interesse voor grappa en ben je in de buurt van Bassano del Grappa dan kan ik je maar één ding aanraden: bring eens een bezoekje aan Grapperia Nardini, gelegen aan de Ponte Vecchio, of aan het Museo della Grappa van Poli, een andere zeer gekende producent, en slechts 20 meter verder gelegen. Je kunt er alles vinden over de geschiedenis van grappa en het distillatieproces, je kan er ook een aantal proeven of je kan ook de stokerij van Poli bezoeken.

NM.

Scaloppine di vitello al Marsala

5228

Mocht men me ooit zeggen dat de zondvloed binnen 15 minuten zou beginnen en dat ik naast mijn familie nog drie voorwerpen mocht meenemen, dan is “Essentials of Classic Italian Cooking” van Marcella Hazan er één van (naast één van mijn Korin messen en een gietijzeren pan). Hazan werd in 1924 geboren in Cesenatico in Emilia-Romagna, huwde in 1955 met een Italiaanse Sefardische Jood en week uit naar New York, waar ze een kookschool oprichtte. Ze schreef in totaal 4 kookboeken en publiceerde tal van recepten in prestigieuze kranten en magazines.

Waarom dit boek en geen ander?

Geen enkele schrijver van Italiaanse kookboeken kan zo technisch en in detail recepten weergeven, zonder daarom ingewikkeld te zijn, en waarbij het met de hand maken centraal staat en er zo weinig mogelijk keukenapparatuur wordt gebruikt. Daarnaast zijn het echte Italiaanse gerechten, en geen ‘veritaliaanste’, zoals in zovele Marcella Hazankookboeken nu. Het boek heeft me al overal vergezeld en ligt al jaren op mijn nachtkastje. Marcella Hazan en haar boeken zijn voor mij een grote bron van inspiratie geweest op twee vlakken. Ten eerste, haar eerlijke en volledige recepten met een logische opbouw van start tot finish. Ik probeer mijn recepten op deze blog in dezelfde stijl te houden, zodat ze perfect kunnen nagedaan worden en er geen twijfel moet bestaan. En ten tweede, door haar techniek, die ik niet alleen in Italiaanse gerechten gebruik, maar ook probeer door te trekken naar alles wat ik kook: gebalanceerd en met de pure ingrediënten en smaken die centraal staan.

Vandaag maken we scaloppine di vitello – kalfslapjes – met marsala, een Italiaanse klassieker. Met slecht een paar ingrediënten maak je in luttele minuten een heerlijk gerecht, waaraan de Marsalawijn een extra dimensie geeft. Marsala is een versterkte wijn uit het stadje Marsala op het eiland Sicilië. Marsala, de gouden brug tussen oost en west, werd door Cicero “splendidissima urbs” genoemd omwille van de mooie villa’s openbare gebouwen.

Marsala wijn bestaat in 3 tinten: goudgeel (Oro), amberkleurig (Ambra) en robijnrood (Robino) en 3 smaken droog (secco), demisecco (halfdroog) en dolce (zoet). Deze laatste, de zoete versie, gebruiken we natuurlijk om sabayon te maken. Maar je zou ook de andere versie in huis moeten hebben, want Marsala is niet alleen om mee te koken. Laten we niet vergeten dat het ook een aperitivo en digestivo is.

5236

Wat heb je nodig?

  • 2 EL olijfolie
  • 2 EL boter
  • kalfslapjes – scaloppine di vitello – voor 4 personen
  • Bloem
  • Bakje witte champignons
  • zout en vers gemalen zwarte peper
  • droge Marsala wijn
  • Platte peterselie

Hoe maak je het?

Leg de kalfslapjes tussen huishoudfolie en hamer er maar lustig op los tot ze plat genoeg zijn. Dit kan zeer therapeutisch zijn na een moeilijke dag.

Snij de gekuiste witte champignons in schijfjes en zet even opzij. Smelt een eetlepel boter en olijfolie in een pan en voeg er champignons aan toe, kruid met peper en zout, en bak ze gedurende 5 minuten. Er niet teveel aan schudden zodat ze mooi bruin worden. Haal de champignons uit de pan en hou ze warm.

Kruid de scaloppine met peper en zout en haal ze door de bloem. Schud er de overtollige bloem af. Doe de resterende lepel olijfolie in dezelfde pan en bak de kalfslapjes mooi bruin aan beide kanten. Als je ze mooi hebt dungeklopt met de vleeshamer hebben ze maar ongeveer 30 seconden tot één minuut per kant nodig. Indien ze niet allemaal in één keer in je pan passen, bak ze dan in verschillende keren. Haal de scaloppine uit de pan en hou warm.

Verhoog het vuur en deglaceer met een goede scheut Marsala, schraap de bruine aanbaksels los en laat wat indikken. Indien je dit voor grotere hoeveelheden maakt, mag je er ook wat bouillon of fond bij doen. Voeg er de resterende lepel boter bij, zodat je een mooi glanzende saus krijgt. Doe de scalloppine terug in de pan, evenals de champignons en laat nog even doorwarmen, zonder te koken. Proef even, pas eventueel de kruiding aan en werk af met wat fijn gesnipperde platte peterselie.

Serveer warm met pasta naar keuze.

Grazie Marcella,

NM.