Tag Archives: Cyprus

Keo van Commandaria St John uit Cyprus

In #NullamUncorked hebben we het vandaag over een uitzonderlijke dessertwijn uit Cyprus (zie artikel), de Keo van de St John Commandaria. Het is een amberkleurige zoete dessertwijn, gemaakt op een hoogte van ongeveer 500 – 900 meter in het Troödosgebergte in de buurt van Limassol.

De Kruisvaarders

Wijnproductie in Cyprus dateert al van 800 jaar voor het begin van onze jaartelling en Commandaria is één van de oudste die nog steeds in productie is. De naam Commandaria St John wordt echter pas in de 12de eeuw gegeven, ten tijde van de kruisvaarders en tempeliers, en meer bepaald de Ridders van Sint Jan (voluit Orde van Sint-Jan van Jeruzalem, Hospitaalridders (OSJ)).

Naast de klassieke uitstekende wijnen maakt Commandaria ook een dessertwijn – de Keo –  een zoete, rijkelijk naar fruit en eik smakende dessertwijn. Cyprus heeft heel veel zon en dat komt de wijn ten goede natuurlijk. De druiven Xynisteri and Mavro worden geplukt, enkel vanaf het moment dat ze een suikergehalte respectievelijk 12 en 15 graden Baumé bereikt hebben. Ze worden dan om te drogen in de zon gelegd tot ze een nog hoger suikergehalte bereikt hebben (19-23 graden Baumé). De druiven worden dan geplet en gefermenteerd tot het proces eigenlijk automatisch stopt omwille van het hoge alcoholgehalte (rond de 15%). De most wordt dan in eikenhouten vaten gedaan om vier jaar te rijpen.

In de zon gedroogde druiven

Na de rijping ligt het alcoholgehalte rond de 10% en wordt opgetrokken door toevoeging van pure 95% druivenalacohol. Het totale ABV van de Keo inclusief suiker moet rond de 22% liggen. Uiteindelijk kom je dan tot 15%. Keo is dus eigenlijk een versterkte wijn (fortified wine), maar de versterking is echter niet verplicht. De Keo van Commandaria St John uit Cyprus wordt ook gemaakt volgens de solera methode, de vaten raken nooit leeg en worden telkens aangevult met de jonge wijnen.

Dit alles draagt bij tot het hele krachtige bouquet van de Keo.

Vin de paille – recioto – passito

Hoe de Keo gemaakt wordt is gelijkaardig aan de productie van ijswijn, maar is veel beter geschikt voor productie in een warm klimaat. Het bestaat al uit de tijden van de Oude Romeinen en wordt soms strowijnvin de paille – genoemd (omdat de druiven op strobedden worden gedroogd), of passito (zoals de Vin Santo – zie artikel) of recioto (zoals de Amarone en Recioto della Valpolicella rond Verona)

NM.

NM.

Nullam goes Cyprus: Halloumi

3121

Een tijdje geleden was Nullam Microwaveum  te gast in Nicosia in Cyprus,  het meest oostelijke eiland in de Middellandse Zee. Cyprus dankt zijn naam aan de handel in koper (Kypros in het Grieks) tijdens de oudheid.

Cyprus is tot op vandaag nog altijd een verdeeld eiland, waarbij het Griekse van het Turkse gedeelte gescheiden wordt door een Groene Lijn met prikkeldraad, mijnenvelden en wachttorens.

Aan de Turkse kant van het eiland zijn wat bergen en zoals je kan zien op de foto zijn de Turken niet vies van provokatie. In Nicosia, de hoofdstad, hangen trouwens veel borden met het veelzeggende opschrift “Nicosia, the last divided capital”.

I0062

Cyprus

De Griekse Cyprioten, want ik verbleef aan de Griekse kant van het eiland, zijn zeer gastvrije en vriendelijke mensen. En ik heb het geluk gehad dat ze me hebben ingewijd in de geheimen van de Cypriotische keuken. Het meest bekende produkt uit Cyprus is natuurlijk hun typische kaas, de halloumi, gemaakt van een mengeling van geiten- en schapenmelk.

Halloumi

Halloumi is een witte verse kaas, vergelijkbaar met feta, maar minder broos en niet kruimelig. De kaas heeft een gelaagde tekstuur zoals mozzarella en is nogal zout, omdat ze worden verpakt en bewaard in gezouten water, soms met muntblaadjes. Je kan de halloumi dus gemakkelijk in schijfjes snijden. Halloumi bevat veel proteïnen en is daarom ook geliefd bij vegetariërs ter vervanging van vlees.

De romige wat rubberachtige halloumi is de grillkaas bij uitstek: hij heeft een hoog eiwitgehalte waar door hij niet smelt bij het bakken of grillen maar een mooi krokant goudbruin korstje krijgt. Halloumi wordt ook vers gegeten, traditioneel met watermeloen. Maar halloumi wordt vooral gebakken of gegrild. Je bakt de schijfjes halloumi in een pan met wat olijfolie, ongeveer 1 minuut per zijde.

3116

Gegrilde Halloumi

Maar de beste manier naar mijn smaak is gegrild.

Wat heb je nodig?

  • halloumi
  • wat gedroogde  oregano
  • olijfolie
  • vers citroensap
  • pita brood
  • tomaat

Hoe maak je het?

Snij de halloumi in dikke stukken en leg deze ongeveer 2 minuten per zijde op de grill. De stukken worden mooi goudbruin en smelten niet. Haal ze van de grill, giet er een fijn straaltje olijfolie over, een druppeltje citroensap en bestrooi met wat oregano.

Halloumi wordt tijdens het afkoelen snel taai, dus na het grillen direct en warm serveren, met wat geroosterd pitabrood en wat verse tomaten. Tijdens de ‘koude’ maanden wordt halloumi als meze geserveerd met een glaasje Zivania, de lokale sterke drank en lountza. Lountza is varkensvlees dat eerst gepekeld wordt en daarna gedurende lange tijd gemarineerd  in rode wijn. Daarna wordt het gedroogd en gerookt. Het heeft een sterke maar heerlijk smaak. Halloumi, lountza en zivania: een heerlijk triumviraat om een lekkere avond  te starten.

NM.

Gezouten karamelpotjes

1093

We beginnen deze week met een heerlijk dessert, een flan van gezouten karamel. Ik ben zelf zo geen grote liefhebber van echt zoete desserts, maar deze gaat er bij mij wel in. Een flan of pudding of custard kan je zowat met alle soorten vloeistof maken en met deze gaan we de gezouten toer op. Gemaakt op basis van een karamel van suiker en zeezout aangevuld met eieren, room en melk en afgebakken in de oven, tot een rijke, romige custard, en afgewerkt met een snuifje zoutvlokken uit Cyprus. Dit elegant dessert is een smaakexplosie in puddingvorm, waarmee je niemand zal ontgoochelen.

Ik heb platte piramidevormige zoutkristallen uit Cyprus gebruikt, omdat deze zeer krokant, licht en mooi voor het oog zijn, maar je kan even goed fleur de sel gebruiken.

Een custard is dus een vloeistof die aangedikt wordt door eieren. Er zijn weinig kunstgrepen om dit dessert te maken, wel veel manieren om het om zeep te helpen. Belangrijk bij een custard is de ratio, de verhouding tussen de vloeistof en de eieren én de hitte van je oven. Deze twee gaan de uiteindelijke textuur bepalen.  Je wil geen rubberen consistentie maar ook geen lopende blubber.

Maar een goed uitgevoerde custard is een geschenk uit de hemel: zijdezacht en romig, licht maar ook vast genoeg. De eerste lepel zal de toon zetten en je hopelijk doen verlangen naar meer.

1071

Wat heb je nodig?

  • 250 gram suiker
  • 60 ml water
  • 1 theelepel zeezout
  • 375 ml room (35%)
  • 125 ml melk
  • 6 eigelen
  • 1 theelepel fleur de sel

Hoe maak je het?

We beginnen met de karamelsaus. Zorg dat je mise en place goed voorbereid is en dat alle benodigdheden binnen handbereik liggen,zodat je snel kan handelen. Neem een sauspan en doe er de suiker, het water en ¼ theelepel zout in (het water zorgt ervoor dat de suiker niet aanbrandt). Zet op een laag vuur en laat de suiker oplossen, en verhoog dan het vuur tot middelmatig. Laat de suiker rustig de verschillende stadia doorlopen met kleine en grote bubbels en smaak- en kleurveranderingen. Wees klaar om snel de volgende stap uit te voeren. Na ongeveer 8 à 10 minuten zal de vloeibare suiker amberkleurig worden. Haal de pan onmiddellijk van het vuur en giet er al roerend met een fijn straaltje de room en de melk bij. Opletten want de suikeroplossing zal stoom afgeven en sissen en het kan ook wat spatten. Zet de pan daarna nog een tweetal minuten terug op het vuur tot je een mooie karamelsaus hebt. Zet even weg en laat afkoelen.

Neem een grote kom en klop de eigelen tot ze bleek en schuimig zijn. Giet dit mengsel, al roerend, voorzichtig bij de karamel. Normaal moet je nu een gladde massa hebben en kunnen we de potjes beginnen vullen. Indien niet, giet eerst even door een fijne zeef.

Zet de oven op 160 graden en laat die wat voorverwarmen. Neem een ovenschotel met hoge rand. Vul de ramekins met de karamel en zet deze in de ovenschotel. Vul deze met heet water zodat de potjes tot halverwege onderstaan.

Zet de ovenschotel in het midden van de oven en laat gedurende 40 minuten bakken of tot de randen ‘gepakt’ hebben en het midden nog meegeeft. Haal uit de oven en laat afkoelen.

Je kan de karamelpotjes gemakkelijk een dag op voorhand maken. Dek ze af met plastiekfolie en zet weg in de koelkast. Net voor het serveren strooi je er wat fleur de sel of ander mooi zout over.

NM.