Tag Archives: Cocchi Americano

Gin & Sloe Gin

In The Mix Corpse Reviver number 2

Veel cocktails hebben een quasi-medicinaal verhaal. Kruiden en bloemen worden al lang in alcohol gedrenkt en gebruikt om ziekten zoals spijsverteringsproblemen, scheurbuik of koorts te behandelen. Men maakte bittere medicijnen ooit smakelijker door ze te mengen met suiker en spirit. Tonic water begon als gewoon opgeloste kinine om malaria te helpen voorkomen. Er werden ook veel bitters in cocktails gebruikt, omdat de bitters toen eigenlijk medicijnen waren. Later werden andere medicijnen – zoals absint – toegevoegd.

De Corpse Reviver

De Corpse Reviver is – zoals het woord het zegt – een drankje dat de doden weer tot leven kan brengen. Aan geen enkele cocktail wordt zoveel genezende kracht toegekend en blijkt de ideale remedie tegen katers en ander onheil te zijn: “The business of agitating the liver and stirring the senses into function begins early in the day.” aldus Lucius Beebe (The Stork Club Bar).

De Corpse Reviver # 2 is een game-changer, en één van mijn favoriete cocktails aller tijden. Vandaar dat ik altijd een fles Cocchi Americano in huis heb.

Ideaal tegen een kater

Corpse Revivers zijn een klasse drankjes die dateren uit de late jaren 1800, toen cocktails net populair werden en vaker ‘s ochtends dan’ s avonds werden gedronken. Deze cocktails gingen terug naar middeleeuwse tonica, maar in plaats van ziektes af te weren, bestreden ze katers.

Harry Craddock nam twee recepten voor Corpse Revivers op in The Savoy Cocktail Book, voor het eerst gepubliceerd in 1930.

De Corpse Reviver nummer 1 was gebaseerd op Cognac, en kwam met een begeleidend briefje: “To be taken before 11 a.m., or whenever steam and energy are needed.”

De Corpse Reviver nummer 2 gebruikt gin als basis en werd heel populair omwille van de balans en de frisheid. De eerste sip is zo een aanval op de zinnen, dat je wil verder sippen.

Sunday Funday

Deze Corpse Reviver is uitgevonden om de dag een vliegende start te geven. Het is dus geen wonder dat deze cocktail nu in moderne tijden perfect bij de zondagse brunch passen.

Wat heb je nodig?

  • 1 dash absint
  • 20 ml London Dry gin
  • 20 ml vers geperst citroensap
  • 20 ml Cointreau
  • 20 ml Cocchi Americano

Hoe maak je het?

Voeg een klein scheutje absint toe aan een gekoeld martiniglas. Draai het glas om de zijkanten met de absint te spoelen en doe het overtollige in een cocktailshaker. Voeg de gin, Cocchi Americano, Cointreau, citroensap en ijsblokken toe aan de shaker en schud krachtig. Schenk in het glas, versier met een oranje of citroen zeste en serveer.

NM.

Andere

Een goede avond start met vermout

Vandaag geen recept voor een gerecht of een cocktail. We hebben het even over een trend, namelijk vermout. Vermout zit de laatste tijd duidelijk in de lift: “They appeal to the drink-less-drink-better vibe of the young and discerning drinker,” en vermout zou volgens trendwatchers wel eens de nieuwe gin kunnen zijn. Ook trendy bars zoals Bar Burbure spelen daar op in en bieden je als opener een klein glaasje vermout aan. Een andere reden voor de comeback van de vermout is de populariteit van cocktails zoals de Manhattan (zie artikel) en de  Negroni (zie artikel). Maar het gevaar bij een ‘hype’ is heel reëel, namelijk kwaliteit, want daar ging het in het verleden fout.

Vermout: de comeback

In de jaren 1960 tot 1980 was vermout heel populair. De grote merken keken op geen euro meer of minder om de toenmalige sterren te strikken van een reclame campagne. Denk maar aan Joan Collins, de topdiva en ster van de hyperpopulaire reeks Dynasty. Zij maakte reclame voor Cinzano, en als Joan Collins op TV Cinzano vermout drinkt, dan deed je dat thuis ook.

Maar ook de James Bond films, kaskrakers van formaat en al van in het begin de set voor heel wat product placement, deden mee. De toenmalige James Bond, Sean Connery, maakte vanuit zijn bad op de set, publiciteit voor Martini vermout. Het Franse merk Noilly Prat speelde dan weer de Franse elegantie en verfijndheid uit in zijn marketing.

Er werden gigantische budgetten besteed aan marketing. Het was de tijd van de grote haartooien en nogal komisch geïnspireerde clips (zie onderaan): “It plays on a pseudo sophistication and an illusion of luxury that the brand knew its consumers revelled in. In essence, the work tapped into the sitcom format; we know the characters, we know the joke, very little surprises us, and yet we laugh every time”. 

Een regenboog aan kleuren en stijlen

In die tijd werd vermout on the rocks gedronken: de rode zoete vermout of de witte droge, of ook nog de half and half, een mix van beide. En daarmee hebben we ook al de toenmalige stijlen benoemd: wit en droog en rood en zoet (Italiaanse stijl vermout). Nu, jaren later, kwamen er extra stijlen bij: extra dry, zonder maar enige hint van zoet (Marseilles Dry Noilly Prat en Chambéry Dry Vermouth Dolin); blanc/blanco/bianco, voor een iets rijkere en honingzoete versie van dry (Chambèry Blanc stijl of Italiaanse zoet witte); ambrato/amber, ergens tussen blanco en zoet, in verschillende kleurenschakeringen en smaken; rosato, de vermout equivalent van rosé wijn.

Less is more

Vermout is leuk om drinken, niet aleen omdat het een lekkere aperitivo is om de avond mee te starten, maar vooral omdat het low ABV is.

De meeste mensen kennen vermout alleen maar als bestanddeel van een cocktail, maar voor mij is het heel belangrijk dat je hem ook puur als aperitief met een blokje ijs kan drinken. Heel lekker en verfrissend voor op een zwoele zomeravond. 

Ook ik betrap er mezelf op dat ik de laatste tijd terug graag een witte vermout on the rocks ga drinken. Mijn favoriete witte vermouts zijn – in willekeurige volgorde:

  • de Cocchi Americano, nog altijd gemaakt volgens een recept uit 1891 door Giulio Cocchi
  • de 100% Belgische Forest Vermouth Blanc met zijn frisse aroma’s van citrusvruchten en een zachte, halfzoete afdronk;
  • en de Martini Riserva Speciale Ambrato, heel lekker en gemaakt door  Giuseppe ‘Beppe’ Musso, de master blender die ook de Rubino heeft ontwikkeld voor Martini.

Cin Cin,

NM.

Try a taste of Martini – Anytime any place, any where – That’s martini

Collett Dickenson Pearce / Joan Collins Cinzano

Gin & Sloe Gin

Dirty Martini met Zeekraal

Zeekraal (Salicornia) is een geslacht van zoutverdragende succulenten uit de amarantenfamilie (Amaranthaceae). Je kan deze planten vinden in zoutmoerassen of op onze stranden.  

Je kan deze zoute groente gebruiken in de keuken, maar wij maken er vandaag een feestelijke Dirty Martini mee. Een dirty martini is een Dry Martini (zie recept) waaraan wat olijvensap wordt toegevoegd voor een intenser smaakbeleving.

We vervangen het olijvensap door zeekraal. Zeekraal komt uit de zee en is dus van nature zout. We infuseren deze in gin, zodat we een hele natuurlijke Dirty Martini krijgen. Daar voegen we vermout van Cocchi Americano bij, zoeter dan de droge Noilly Prat. James Bond zou trots zijn op deze Dirty Martini.

Zeekraal infuseren in gin

Neem een glazen pot met deksel en doe er wat zeekraal in. Je mag die zelfs licht kneuzen. Voeg er 250 ml gin bij en schud even op. Zet weg op een donkere koele plaats. Hoe lang je laat infuseren hangt van je eigen smaak af, maar dit kan tot 2 dagen. Filteren en dan gebruiken. Deze hoeveelheid is goed voor 4 cocktails.

Wat heb je nodig?

  • 60 ml met zeekraal geïnfuseerde Belroy’s Gin (of een ander type London Dry Gin)
  • 20 ml Cocchi Americano vermouth
  • zeste van citroen en een takje zeekraal voor de garnish

Hoe maak je het?

Vul een mengbeker met ijsblokken en doe er de gin en Cocchi Americano in. Goed mengen met een barlepel tot je de juiste afkoeling hebt. Giet in een voorgekoelde coupette of Martini glas. Kneus de zeste van ctiroen boven het glas. Versier met een takje zeekraal en een zeste van citroen.

NM.

Zeekraal: een parel van een groente

Hieronder volgt nog een recept van gepocheerde brosme geserveerd met een klassieke beurre blanc saus met zeekraal. Deze knapperige, lichtzoute zeegroente past immers uitstekend bij vis en zeevruchten. 

Brosme met beurre blanc saus en zeekraal
Tequila & Mezcal

In the Mix Y yo que soy un bandolero

El día de los muertos

De traditie van Día de Muertos vindt elk jaar plaats op 1 en 2 november, dus op onze Allerheiligen en Allerzielen. El dias de los Muertos is een Mexicaanse traditie en als we Mexico zeggen, dan zeggen we natuurlijk ook Tequila en Mezcal. Op de dag van de doden – of el día de los muertos – worden de doden met kunst, muziek en vrolijkheid herdacht. Daarom koos ik voor een heel kleurrijke cocktail, de Y yo que soy un bandolero (En ik ben een bandiet). Zoek niets achter de naam, het was het enige dat me te binnen schoot.

Patrón Tequila

De cocktail maken we met Patrón Tequila, ‘s werelds hoogste kwaliteit ultra-premium tequila, handgemaakt van 100% Weber Blue Agave. Hier bij doen we Siete Misterios Tobala Mezcal, een hoogwaardige mezcal gemaakt van Agave Potatorum. Rijk en kruidig, met tonen van chocolade en tabak, want die hebben we nodig voor de balans met de Aperol en de Amaro. Deze Mezcal – een tip van godfather Jan Van Ongevalle – is een aanrader en in België te verkrijgen bij The Pharmacy in Knokke.

Voor de amaro gingen we voor onze standaard Amaro Lucano. Dan hebben we nog Aperol nodig en een klein beetje Cocchi Americano.

Eigenlijk hebben we gelijke delen spirit, bitter en vermout, Inderdaad, deze cocktail is een wat excentrieke variante op de klassieke Negroni. Heel verrassende combinatie van smaken en aroma’s.

Wat heb je nodig?

  • 20 ml Patrón Tequila
  • 10 ml Siete Misterios Tobala Mezcal
  • 30 ml Amaro Montenegro
  • 15 ml Aperol
  • 15 ml Cocchi Americano
  • zeste van appelsien

Hoe maak je het?

Alle ingrediënten in een mengglas. Vul met ijsblokken. Roer goed om met ene barlepel. Giet in een mooi gekoeld glas. Versier met een stukje zeste van appelsien.

NM.

Vermout - Vermouth

In The Mix Basta Poco

De Zomer Van Nullam is gedaan en dit is dus onze laatste Low ABV spritz. Twaalf weken lang presenteerden we jullie de beste Fizzes & Spritzes. Allemaal gemakkelijk zelf te maken en allemaal verfrissend en laag in alcohol.

Basta Poco Ben Belmans Belroy’s Bijou

Om de reeks af te sluiten, deze Basta Poco, een uitvinding van Ben Belmans van Belroy’s Bijou. Basta Poco is Italiaans voor “er is niet veel voor nodig“, en dat klopt volledig. Slechts drie ingrediënten heb je nodig om deze heerlijke spritz aan jouw gasten te serveren. Maar wat een resultaat!

Hopelijk hebben we na deze mooie zomer nog een leuke nazomer – een daarin past deze Basta Poco helemaal.

Cocchi Americano

Cocchi Americano 16.5 ABV is een gearomatiseerde wijn ontwikkeld in 1891 door Giulio Cocchi. Sindsdien zijn ze blijven vasthouden aan het originele recept.

De naam “Americano” komt enerzijds van het bitter maken van alcohol (amaro – amaricato) door er kruiden en specerijen aan toe te voegen en anderzijds door de Amerikaanse traditie van het drinken van vermout met ijs en soda.

De flessen van Cocchi vallen goed op dankzij de futuritische haan op het etiket – een design uit de jaren 1930 – die verwijst naar de stad Asti en naar de traditie van aperitivo.

Hoe maak je het?

Ingrediënten voor 1 cocktail:

  • 30 ml Prosecco, Champagne of spumante
  • 30 ml Cocchi Americano
  • 30 ml ginger ale (gemberlimonade)
  • 1 zeste van pompelmoes
  • 1 takje rozemarijn

Hoe maak je het?

Neem een Highball glas gevuld met ijsblokken.

Giet de prosecco, Cocchi en de gemberlimonade (in deze volgorde) over het ijs in het glas. Roer even om met een barlepel.

Garneer met de zeste van pompelmoes en een takje rozemarijn.

NM.

Andere, Gin & Sloe Gin, Vodka

In the Mix: de Vesper Martini

honey-ryder-in-dr-no

Vandaag in “In the Mix” stellen we een iconische short drink voor, namelijk de Vesper. Deze aperitief is misschien beter bekend bij het brede publiek als de Vesper Martini, want het was de favoriete cocktail van James Bond. James Bond bestelde de Vesper al in 1953 in het boek Casino Royale van Ian Fleming. In de gelijknamige film Casino Royale zien we hoe James Bond, gespeeld door Daniel Craig ‘spontaan’ een cocktail bedenkt en deze naar zijn lief Vesper Lynd noemt. De rol van Vesper Lund werd gespeeld door Bond Girl Eva Green (van de Campari kalender), maar de oorspronkelijke rol was voor de Zwitserse schoonheid Ursula Andress. Dit sekssymbool met de zwoele blik uit de jaren 60 kon ijsblokken doen smelten en deed vele harten sneller slaan.

Ursula Andress

Hoe komt de cocktail nu aan de naam Vesper (latijn voor avond)?  Bond Girl Ursula Andress legt uit dat ze geboren was “on a very stormy evening“, en dat haar ouders haar daarom Vesper noemden. In ieder geval, de cocktail werd heel populair dankzij de Bond film, en lag aan de basis van de door iedereen gekende catch phrase “shaken, not stirred” van Sean Connery.

De cocktail onderging wat veranderingen in de tijd, want in de originele versie werd Kina Lillet gemixt, een quinquina drank, ooit gemaakt in 1887 voor de Franse soldaten in Noord-Afrika als medicijn tegen malaria. In de jaren 80 werd het kinine niveau verminderd en ontstond het veel minder bittere Lillet Blanc. Kina Lillet bestaat dus niet meer maar we hebben een vervanger, namelijk de Aperitivo Cocchi Americano. Dus we kunnen naar hartelust Vesper Martini en Corpse Reviver #2 maken.

Wat heb je nodig?

  • ½ shot Cocchi Americano
  • 1 shot vodka (ik gebruikte Grey Goose)
  • 3 shots Gin (ik gebruikte Jensen Bermondsey)
  • 5 ijsblokjes
  • Een stukje citroenschil

Hoe maak je het?

Deze shortdrink is op zijn best als alle ingrediënten ijskoud zijn. Zet de cocktailglazen dus een tijdje in de vriezer. Meng alle ingrediënten in een shaker met de ijsblokken en schud door elkaar.

Schenk uit in de glazen en versier met een stukje citroenschil.

NM.