Tag Archives: bitters

Amaro - Bitters, Andere

In the Mix Pisco Sour

Pisco es Perú!

Pisco is een sterke drank die wordt gedistilleerd uit druiven. Pisco zit voor mij kwa smaak ergens tussen grappa en tequila. De drank wordt gedronken in Peru en Chili.

Het is niet met zekerheid te zeggen waar pisco oorspronkelijk vandaan komt. De enige zekerheid is dat de Spanjaarden druiven meebrachten naar hun kolonies in Zuid-Amerika om daar wijn van te maken voor hun kerkelijke ceremonies. Peruaanse en Chileense producenten zijn verwikkeld in een langdurige juridische strijd om het recht de drank onder de naam ‘pisco’ te produceren.

Pisco staat voor:

  • Pisco is een stad in de gelijknamige provincia, in de Ica-regio van Peru. De stad ligt op ongeveer 250 kilometer ten zuidwesten van Lima.
  • In de Valle de Elqui in Chili ligt een dorp dat ook Pisco heet. De oorspronkelijke naam van dit dorp was echter Las Gredas. Later werd dit gewijzigd in Pisco Elqui om de Chileense claim op de naam Pisco kracht bij te zetten.
  • Het woord ‘pisco’ is afkomstig uit het Quechua waar het de naam van een vogel is (pisku, phishgo, pichiu of pisccu). De vallei waar deze vogel veel voorkwam is tegenwoordig de Pisco-vallei.
  • Ook de bewoners van deze vallei werden ‘piskos‘ genoemd. De piskos waren goede pottenbakkers en ze maakten onder andere potten waarin drank werd opgeslagen, die eveneens ‘piskos’ werden genoemd. Uiteindelijk kreeg de drank in de potten dezelfde naam als de potten en hun makers: pisco.

Soorten Pisco

  • Puro – Pisco geproduceerd van slechts één druivensoort, meestal van de Quebranta-druif.
  • Acholado – Geproduceerd uit een mix van verschillende druivensoorten.
  • Mosto Verde – Een zeldzaam type specialiteit pisco; de spirit wordt gedistilleerd uit gedeeltelijk gefermenteerde druivenmostwijn.

Amargo Chuncho

In Peru wordt de Pisco Sour Fórmula Tradicional  gemaakt met Pisco, suikersiroop, ijsblokken en veel limoensap, dit alles bedolven onder een laag eiwitschuim. De Pisco Sour wordt agewerkt met enkele druppeltjes Amargo bitters.

Amargo Chuncho of Chuncho Bitters worden genoemd naar de etnische groep van de Amazone-indianen die de Spaanse veroveraars weerstonden. Dit zijn de oorspronkelijke Peruviaanse bitters en zijn de enige bitters voor een echt authentieke Pisco Sour.

Wat heb je nodig?

  • 50 ml pisco
  • 30 ml limoensap
  • 20 ml suikersiroop
  • eiwit
  • Amargo Chuncho bitters

Hoe maak je het?

Doe 50 ml pisco, 20 ml suikersiroop, 30 ml vers limoensap en een eiwit in de shaker en shake goed. Voeg ijsblokken toe en schud nog eens flink op. Giet de drank daarna in een voorgekoeld glas. Garneer met een limoenpartje en drie druppels Amargo bitters. Deze bitters zorgen voor fixatie van de schuimlaag op de cocktail.

NM.

Whisky Whiskey Bourbon Rye

In the Mix Vieux Carré

De Vieux Carré ontstond in New Orleans en is een weerspiegeling van wat New Orleans in 1930 was: een melting pot van Amerika – de rye whiskey uit Mississippi, Frankrijk – de cognac en de likeur en Italië met de vermout. De Vieux Carré – genoemd naar de Franse wijk in de stad – stamt uit 1930 uit de Carousel Bar in Hotel Monteleone en de bartender van dienst was Walter Bergeron.

De Vieux Carré is een ‘stiff‘ drankje: heel boozy maar ook wat zoet en bitter en drinkt heel vlot. De gelijke delen booze worden aangevuld met niet één maar twee soorten bitters, en de complexiteit krijg je door er ook nog een hint van kruidenlikeur aan toe te voegen. Omdat ik een groot liefhebber ben van boozy sippers, sluit ik heel dikwijls de avond af met een Vieux Carré.

Met dank aan Bar Burbure, omdat die mijn smaak kennen en omdat ze een hele goede Vieux Carré maken.

Hieronder volgt het originele recept, want dat is nog altijd het beste. Ook aan de hoeveelheden moet niet getornd worden, voor de Vieux Carré heb je de precisie van een patissier nodig.

Wat heb je nodig?

  • 22 ml zoete rode vermout
  • 22 ml cognac
  • 22 ml (George Dickel – Sazerac – Knob Creek) rye whiskey
  • 2 dashes Peychaud’s bitters
  • 2 dashes Angostura bitters
  • 2 theelepels Bénédictine likeur
  • Maraschino kers of zeste van een citroen

Hoe maak je het?

Doe alle ingrediënten in een mengglas gevuld met ijs. Goed roeren tot de juiste afkoeling en verwatering. Strainen in een voorgekoeld Old Fashioned glas met verse ijsblokken. Versier met een maraschino kers of een zeste van citroen.

NM.

Gin & Sloe Gin

In The Mix Corpse Reviver number 2

Veel cocktails hebben een quasi-medicinaal verhaal. Kruiden en bloemen worden al lang in alcohol gedrenkt en gebruikt om ziekten zoals spijsverteringsproblemen, scheurbuik of koorts te behandelen. Men maakte bittere medicijnen ooit smakelijker door ze te mengen met suiker en spirit. Tonic water begon als gewoon opgeloste kinine om malaria te helpen voorkomen. Er werden ook veel bitters in cocktails gebruikt, omdat de bitters toen eigenlijk medicijnen waren. Later werden andere medicijnen – zoals absint – toegevoegd.

De Corpse Reviver

De Corpse Reviver is – zoals het woord het zegt – een drankje dat de doden weer tot leven kan brengen. Aan geen enkele cocktail wordt zoveel genezende kracht toegekend en blijkt de ideale remedie tegen katers en ander onheil te zijn: “The business of agitating the liver and stirring the senses into function begins early in the day.” aldus Lucius Beebe (The Stork Club Bar).

De Corpse Reviver # 2 is een game-changer, en één van mijn favoriete cocktails aller tijden. Vandaar dat ik altijd een fles Cocchi Americano in huis heb.

Ideaal tegen een kater

Corpse Revivers zijn een klasse drankjes die dateren uit de late jaren 1800, toen cocktails net populair werden en vaker ‘s ochtends dan’ s avonds werden gedronken. Deze cocktails gingen terug naar middeleeuwse tonica, maar in plaats van ziektes af te weren, bestreden ze katers.

Harry Craddock nam twee recepten voor Corpse Revivers op in The Savoy Cocktail Book, voor het eerst gepubliceerd in 1930.

De Corpse Reviver nummer 1 was gebaseerd op Cognac, en kwam met een begeleidend briefje: “To be taken before 11 a.m., or whenever steam and energy are needed.”

De Corpse Reviver nummer 2 gebruikt gin als basis en werd heel populair omwille van de balans en de frisheid. De eerste sip is zo een aanval op de zinnen, dat je wil verder sippen.

Sunday Funday

Deze Corpse Reviver is uitgevonden om de dag een vliegende start te geven. Het is dus geen wonder dat deze cocktail nu in moderne tijden perfect bij de zondagse brunch passen.

Wat heb je nodig?

  • 1 dash absint
  • 20 ml London Dry gin
  • 20 ml vers geperst citroensap
  • 20 ml Cointreau
  • 20 ml Cocchi Americano

Hoe maak je het?

Voeg een klein scheutje absint toe aan een gekoeld martiniglas. Draai het glas om de zijkanten met de absint te spoelen en doe het overtollige in een cocktailshaker. Voeg de gin, Cocchi Americano, Cointreau, citroensap en ijsblokken toe aan de shaker en schud krachtig. Schenk in het glas, versier met een oranje of citroen zeste en serveer.

NM.

Whisky Whiskey Bourbon Rye

In The Mix The Manhattan

Er zijn maar weinig cocktails waarover zoveel boeken geschreven zijn. De Manhattan wordt heel dikwijls de “King of Cocktails” of de “Drinking Man’s Cocktail” genoemd. Tony Abou-Ganim, gevierd auteur van onder andere The Modern Mixologist zei over deze cocktail het volgende: “The Manhattan cocktail is an elusive tipple, mysterious, swanky, sexy, and sophisticated, which instantly says something about the person who drinks one”.

Legendarische status

Toen ik het boek ‘The Manhattan Cocktail – A Modern Guide To The Whiskey Classic‘ van Albert W. A. Schmid las kreeg ik onmiddellijk zin in een Manhattan. Het boek beschrijft de geschiedenis van het ontstaan van de Manhattan cocktail, ergens in 1870 in de Manhattan Club in New York City. Al de rest is speculatie en voer voor debat onder cocktail aficionados.

De Manhattan heeft ondertussen een legendarische status en wordt tot de zes beste klassieke cocktails gerekend. Hij wordt gemaakt met bourbon of rye whiskey, zoete vermout en bitters. De afwerking is heel minimalistisch: een maraschino kers of een stripje zeste. Drie ingrediënten en zoals bij alle cocktails of gerechten met weinig bestanddelen kan je met deze formule enorm variëren, maar de verhoudingen moeten wel juist zijn. De basis spirit moet kunnen schijnen, vandaar dat dit een drankje is voor whiskey lovers.

Bourbon of Rye?

Ik koos voor de jonge Rye van Distillerie de Biercée. Deze RYE WHISKEY heeft zijn verfijnd en tegelijkertijd rustieke karakter voornamelijk te danken aan het gebruik van biologische rogge. Biercée koos daarvoor uitsluitend voor mout uit België, met Bio-certificaat. Een uitgekiende combinatie van geturfde en klassieke rogge aangevuld met een deel gerookte gerst.

Goed nieuws voor de liefhebbers van Biercée Rye Whisky

De keuze van de vermout

De traditionele Manhattan werd gemaakt met zoete vermout. Maar toen was er niet zoveel keuze als nu. Ik koos voor mijn Manhattan voor Carpano Antica Formula, een Italiaanse top vermout met roots in 1786. Het is de eerste vermouth ooit die gemaakt werd van witte wijn, de Piemonte Moscatel een rijke wijn uit Zuid-Italië. De vermout van Carpano heeft een intense en pure smaak met een leuke complexiteit. 

Het glas

Iedereen is het erover eens dat het meest geschikte glas voor de Manhattan, een cocktailglas is (een Martiniglas dus). Persoonlijk vind ik dit heel ongemakkelijke glazen om uit te drinken, maar wie ben ik. Het glas koel je best vooraf, door het even in de diepvriezer te leggen of vooral te koelen met ijs terwijl je de Manhattan bereid.

Wat heb je nodig?

  • 50 ml bourbon of rye whiskey
  • 25 ml rode vermout
  • 5 ml siroop van maraschino kersen
  • 2 dashes angostura bitters

Hoe maak je het?

Doe de ingrediënten in een mengglas gevuld met ijsblokken en stir met een barlepel tot je de afkoeling en verwatering hebt. Strain in een cocktailglas. Als versiering – garnish – een maraschino kers of een stukje citroenschil, maar dat hoeft niet.

Probeer ook eens deze Rob Roy!

In the Mix Rob Roy

NM.

Gin & Sloe Gin

In the Mix: de Martinez

De cojones van Martínez

Zo titelde Hans Vandeweghe, de sportjournalist bij De Morgen, want enkele dagen na zijn contractverlenging durfde Martínez het aan om Radja niet mee te nemen naar het WK. Net zoals alle andere 10 miljoen Belgen en Rode Duivel supporters, heb ik hier ook mijn mening over. Ik denk niet dat deze beslissing een slimme zet is geweest en ik vind ook niet dat dit een teken is dat Martínez ballen heeft. In ieder geval, de kritiek op sociale media is een redelijk grote storm geworden. We zullen het pas na het WK weten of het thuislaten van een sterke speler én vooral een publiekslieveling een goede beslissing was. Ik denk het eerlijk gezegd niet, tenzij Martinez een wit konijn heeft.

De echte Martínez heeft wel cojones

Hij past in het rijtje van de grote klassieke cocktails maar wordt heel dikwijls vergeten. Maar toch past deze fluwelen blend van Old Tom gin, maraschino likeur, zoete vermout en bitters in het lijstje van de Martini, Manhattan, Old Fashioned en Negroni. Geschiedkundig zit er ook een logische evolutie in: de Martinez stamt voort uit – en is een variatie van – de Manhattan en komt voor de Martini.

Wie de Martinez heeft uitgevonden kan niet achterhaald worden, wel weten we dat hij al in 1884 in de Modern Bartender’s Guide van O.H. Byron beschreven stond (Same as Manhattan, only you substitute gin for whisky). In die tijd werd The Martinez gemaakt met Old Tom gin (London Dry Gin was toen nog niet beschikbaar in de VS), Curaçao en Angostura bitters.

De Martinez legt las cocktail de nadruk heel erg op vermout, een categorie drinks die duidelijk aan een revival bezig is.  En er is nu ook veel meer keuze in vermout dan pakweg 125 jaar geleden. Dus we kunnen gaan experimenteren.

De ratio vermout versus gin is 2 : 1. Maar binnen die structuur is voldoende ruimte voor creativiteit. Iedereen heeft zodoende zijn receptuur voor een Martinez. En ook ik speel graag met de soorten gin en vermout. Ik koos deze keer als basis een London Dry Gin. Ik ging niet voor een zoete vermout, maar koos voor de Sacred Extra Dry Vermouth: kurkdroog, kruidig en een beetje spicy, omdat ik een Martinez met cojones wou maken.  Om dit ‘gebrek’ aan zoetheid te compenseren heb ik er ietsje meer Luxardo bijgedaan. Maar je kan even goed een combinatie van vermouts nemen.

Wat heb je nodig?

  • 60 ml zoete vermout
  • 30 ml gin
  • 1 1/2 barlepel Luxardo maraschino likeur
  • 2 dashes orange bitters
  • Lemon twist

Hoe maak je het?

De Martinez is een stirred cocktail. Doe alle ingrediënten in een met ijsblokken gevuld mengglas. Stir tot je de gewenste afkoeling en verwatering hebt. Giet in een gekoeld coupeglas en werk af met een stukje citroenschil.

NM.

In The Mix, Whisky Whiskey Bourbon Rye

In the Mix Rob Roy

Het begint allemaal bij de Manhattan

Toen de Manhattan cocktail Amerika veroverde in 1874 was het al rye whiskey dat de klok sloeg. Door wat zoete vermouth bij de nogal pittige en kruidige rye te doen werd de cocktail evenwichtig. En de bitters zorgden voor intrigue en diepgang van deze sterke cocktail.

Scotch vervangt Rye

Ongeveer twintig jaar later kwam echter de blended Scotch van Dewar’s op de Amerikaanse markt, en deze was veel zachter van smaak dan de rye. Het was dus een kwestie van tijd tot een pientere bartender in de Waldorf-Astoria in New York de rye in de Manhattan verving door Scotch. Een nieuwe klassieker was geboren, genoemd naar een legendarische Schot, Rob Roy – Raibeart Ruadh in Gaelic, een soort Schotse Robin Hood. Op dat ogenblik – in 1894 – speelde trouwens de Broadway show ‘Rob Roy’, een operette over het leven van Rob Roy MacGregor,

Rob Roy is een sterke cocktail

Het percentage alcohol van de Rob Roy zal naturlijk afhangen van de whisky die je gebruikt en de hoeveelheid vermouth die je er bij doet. Maar je mag toch rond de 30 % rekenen, dus het is geen lichte cocktail. Het is een “up” cocktail, wat betekent dat de voorbereiding in een mengglas gebeurt (stirred), gezeefd (strained) en dat er geen ijs in het eindresultaat – in je glas – zit… “up” van “Give it to me straight up“: zeg me de waarheid, maar zonder de bullshit.  Up cocktails zijn hoger in alcoholgehalte dan de meeste andere cocktails en worden daarom in een kleiner glas geschonken.

Punt e Mes

Punt e Mes is een Italiaanse vermout en betekent “punt en een half “. Punt e Mes is vooral een zoete vermouth met wat bittere toetsen (kwa smaak ergens tussen rode vermout en Campari) en wordt vooral gebruikt voor cocktails zoals de Negroni (zie recept), de Americano (zie recept) en de Manhattan. Punt e Mes werd tot 2001 gemaakt door de familie Carpano uit Turijn.

De eenvoud van deze cocktail zorgt ervoor dat de whisky die je gebruikt kan schitteren. Een blended whisky is de natuurlijke keuze maar je kan ook een goede single malt gebruiken, zoals bijvoorbeeld een mooi geturfde Laphroaig.

Wat heb je nodig?

  • 1 jigger Monkey Shoulder
  • 1/3 jigger Punt e Mes
  • 2 druppeltjes Angostura bitter
  • Een stukje zeste van citroen

Hoe maak je het?

Vul een mengglas met genoeg ijsblokken en giet er de blended whisky en de vermouth bij. Doe er paar druppels Angostura bitter bij en roer goed om.

Giet in een gekoeld cocktailglas. Strijk de rand van het glas in met de zeste van citroen en geef het stukje zeste een twist boven het glas, zodat de etherische oliën vrijkomen.

NM.