Shaken, not stirred: de Dry Martini

De Dry Martini is zonder twijfel en meer dan enige andere drank, de alcohol die we associëren met klasse en stijl. Het is de enige echte koning van de cocktails.

Het is ook de cocktail waarover al het meest geschreven en gedebatteerd is, want er zijn een hele reeks vragen en dilemma’s die op voorhand moeten opgelost worden: gin of vodka, welke gin, olijven of niet, één of meerdere olijven en ga zo maar door.

De perfecte Martini: gin of vodka?

James Bond, de held uit de boeken van Ian Fleming, heeft ons al de tips aangereikt om, al dan niet samen met Mrs. Moneypenny, de perfecte Martini te maken, maar die was op basis van vodka. De smaak is lichtjes anders, dus houden wij het bij de klassieke Dry Martini op basis van gin. Dit was dus al het eerste dilemma: gin of vodka.

Welke gin je gebruikt hangt af van je eigen voorkeur en smaak. Ik persoonlijk kies voor een lichte, droge gin die minder sterk naar geneverbessen smaakt, zoals de Jensen Bermondsey gin.

Hoe een Dry Martini serveren?

Hoe serveer je een Dry Martini, want dat is het volgende dilemma. Een Dry Martini wordt ‘straight up’ geserveerd, dus zonder ijs, in een gekoeld Martiniglas. Je doet er ofwel een stukje zeste van citroen bij, ‘a twist’, dat je eventueel wat uitperst boven het glas zodat de etherische oliën zich over de Martini kunnen verspreiden. Of je serveert de Martini met olijven. Volgens de regels van de barmanologie is het ofwel een stukje zest ofwel olijven, nooit de twee samen.

Olijven of niet?

Waarom doen we eigenlijk olijven in een Dry Martini? Voor velen zijn de groene olijven het beste van de Martini, omdat dit een extra smaak toevoegt en omdat de olijven het bindmiddel zijn die zorgen voor de symbiose, namelijk de smaak van gin en vermouth bij elkaar brengen. De olijven die je hiervoor gebruikt zijn olijven die op vocht bewaard worden. Het zout in het vocht samen met de smaak van de olijf zorgen voor de extra dimensie.  Terug volgens de regels van de kunst wordt een Martini geserveerd met 3 olijven op een cocktailprikker. Een echte Dry Martinidrinker zal ook de olijven pas op het laatste opeten, omdat ze dan al een beetje van de gin en vermouth hebben geabsorbeerd.

Shaken or Stirred?

Shaken or stirred? Moet je de Dry Martini nu schudden of roeren, dat is het volgende dilemma. Volgens de mixologisten moet elke Martini geschud worden.

De Verhoudingen

Waarop slaat nu het droge in Dry  Martini? De droogheid van een Martini  heeft te maken met de hoeveelheid vermout die je gebruikt. Hoe minder vermout, hoe droger je Martini. En daarmee zijn we bij het laatste dilemma gekomen, de verhouding gin tot vermouth: ook hier zijn er terug vele variaties, maar de regel is 5 op 1.

Tot zover de regels van de kunst, maar Martini’s maken én drinken moet een plezier blijven en geen karwei. In ieder geval, je zou nu in staat moeten zijn om een overheerlijke Martini te maken. Nog één tip: gebruik geen al te grote glazen en doe ze ook niet helemaal vol, omdat je Martini die ‘chill’ moet hebben en behouden tot de laatste druppel.

Wat heb je nodig?

• Gin en Vermouth (bijvoorbeeld Noilly Prat): verhouding 5 op 1
• Een reepje citroenschil (a twist of),
• 3 groene olijven

Hoe maak je het?

Vul een martini glas met ijs en koud water en zet apart. Vul een cocktailshaker met flink wat ijsblokjes en giet er de vermouth op. Doe er nog wat ijsblokjes bij en dan de gin. Roer eens om. Sluit de shaker af en schud een paar keer. Giet het water en het ijs uit het Martiniglas en giet de Martini door de zeef van de shaker in het glas.

Versier met een strip citroenschil of 3 olijven op een prikker.

De varianten

Er zijn dus ontelbare varianten van de klassieke Martini, maar ik wil nog even stilstaan bij de ‘smoked Martini’. De ‘smoked Martini’ is een klassieke Martini maar je doet er een heel klein beetje single Malt bij om dat gerookte effect te krijgen. Als je een whisky zoekt die fel gerookt van smaak is moet je naar de Hebrideneilanden. De single Malts die zich daar perfect toe lenen, zijn die van het eiland Islay (zie artikel). In het zuiden heb je de sterk geparfumeerde whiskies Lagavulin,  Ardbeg en Laphroaig (zie artikel) en in het Noorden heb je de lichtere versies zoals Bunnahabhain, Bowmore, Caol Ila en Bruichladdich (zie artikel).

NM.