Echt geweldige cocktails worden iconisch. De Sazerac is zo’n drankje. Als je naar de samenstelling van de Sazerac kijkt – spirit, suiker, bitters en citrus – is deze duidelijk gelinkt aan de Old Fashioned (zie receptuur), maar er zijn toch verschillen. We geven je twee versies, de klassieke met Rye whiskey en een split base versie met Cognac en Rye.
Een boozy cocktail
De Sazerac valt in de categorie “boozy cocktails“, dus opgelet! “Do have just one, as you won’t be nearly as attractive as you think you are after two.” aldus Ti Adelaide Martin, die verschillende boeken over cocktails schreef. Heel vreemd eigenlijk, als je weet dat in die tijd aan de Sazerac geneeskundige krachten werden toegeschreven en dat die ‘s morgens bij het ontbijt werd gedronken (a bracer)! Nu is het eerder een nightcap.
Er zijn terug verschillende versie over het ontstaan van de Sazerac. Eén daarvan is dat de Sazerac uitgevonden is rond 1830 door een zekere Antoine Amedée Peychaud afkomstig uit Haiti. Hij had een apotheek in New Orleans en maakte geneeskundige drankjes op basis van zijn bitters. Hij serveerde deze in eierdopjes (coquetier). Dit franse woord zou door de engelstalige Amerikanen verbasterd zijn tot cocktail. Dat is één versie, terwijl een andere versie zegt dat “une queue de chanticleer” de bijnaam van de Sazerac was. En die was gegeven door een zekere Aaron Bird, die de cocktail zou hebben uitgevonden.
Een aanval op de zintuigen
De Sazerac speelt met de zintuigen van de drinker speelt: voordat de cocktail wordt gemaakt, wordt dat glas eerst gespoeld met absint – a rinse – waardoor een scherp anijs- en citrusaroma ontstaat, dat aanhoudt tot dat het glas leeg is. Dat aroma contrasteert met de boozy spirit en het is deze techniek die een Sazerac onderscheidt van alle variaties erop die volgen.
Van cognac naar rye whiskey
De Sazerac is ook een goed voorbeeld van hoe klassieke cocktails evolueerden op basis van regionaal beschikbare ingrediënten. In het midden van de 19e eeuw was Sazerac de Forge et Fils Cognac de favoriete spirit in het Frans georiënteerde New Orleans – trouwens de geboorteplaats van de Sazerac. Echter aan het einde van die eeuw ontstond er een tekort aan Franse cognac ten gevolge van een phylloxera-uitbraak die de Franse wijngaarden teisterde, waardoor de focus verlegde naar Rye whiskey. De in New Orleans gemaakte Peychaud’s bitters, met die kenmerkende anijssmaak, zijn gebleven.
Wat heb je nodig?
- Absint
- 60 ml Sazerac of Rittenhouse rye
- 1 barlepel suikersiroop (of een suikerklontje)
- 4 dashes Peychaud’s bitters
- 1 dash Angostura bitters
Hoe maak je het?
De Sazerac moet koud zijn, dus zet ik de glazen een paar minuten in de diepvriezer.
Versie 1
Spoel een Old Fashioned glas met absint en giet weg. Vul een mengglas met ijsblokken en voeg de andere ingrediënten toe (indien je een suikerklontje gebruikt, eerst dit laten oplossen). Roer – stir – om met een barlepel (de bedoeling is de ingrediënten te mengen maar ook ijskoud te maken) en giet door een zeef in een met een grote ijsblok gevuld glas. Neem een stukje citroenschil, kneus boven het glas en wrijf ermee over de rand. Gooi de citroenschil weg (alhoewel ik die er graag in heb).
Versie 2
De tweede versie maken we met 30 ml Rye en 30 ml Cognac. En we passen ook de bitters aan: 2 Peychaud en 2 Angostura. De techniek blijft dezelfde. En bij deze versie voegen we een stukje steranijs toe.
NM.
