Vis

Paling in de roomsaus

De missie van Nullam is dat iedereen de klassiekers van de Vlaamse gastronomie kan klaarmaken. Wanneer je die kan klaarmaken volgens de klassieke receptuur en techniek, kan je zelf gaan experimenteren. Ik heb die Vlaamse klassiekers leren klaarmaken van mijn moeder. En toen je in die tijd het huis uitging kreeg je een kookboek mee. En dat was ofwel de reeks van Het Rijk Der Vrouw of Ons Kookboek, het receptenboek van de KVLV (Katholieke Vormingswerk Van Landelijke Vrouwen), aka de BoerinnenBond. Aan die recepten moest je nooit twijfelen, die werkten altijd.

Een Vlaamse klassieker

Een klassieker die nog ontbrak op onze website is verse palingmoten in roomsaus geserveerd met Belgische frieten en mayonnaise. Wat hebben we daarvoor nodig? Eerst en vooral rivierpaling. Die leeft het grootste deel van zijn leven in de rivier. En toch keert hij één keer in zijn leven terug naar zee om zich voort te planten. Jonge palingen worden dus in zee geboren, en zwemmen vervolgens stroomopwaarts de rivier in, waar ze in het zoete water verder groeien tot een volwassen paling.

We raden een 250 à 300 gram bereide paling per persoon aan. Onderaan dit artikel nog een paar andere recepten met paling.

Wat heb je nodig?

  • 1 kilo paling
  • 1 EL boter
  • bloem
  • 1½ dl witte wijn
  • 4 dl room
  • groentenbouillon
  • peterselie
  • peper en zout
  • 2 dl water

Hoe maak je het?

Snij de paling in kleine stukken. Kruiden met peper en zout en licht bebloemen. Doe de goede boter in een braadpan en zet die op een hoog vuur.

Bak de stukken paling 2 tot 3 minuten aan elke kant. Blus met witte wijn. Voeg er water en groentebouillon bij (tot ze net onder staan). Laat dit tot de helft inkoken. Doe er de room bij en laat verder inkoken. Wanneer je saus is ingedikt, werk je af met fijn gesnipperde peterselie. Serveer warm met handgesneden frieten.

NM.

Gebakken paling met tartaarsaus
Paling gekarameliseerd met honing en ketjap manis
Vermout - Vermouth

In The Mix De Lustau Marianito Preparado

Omdat we nog steeds niet vrij mogen reizen brengt Nullam uw reisbestemming naar u toe. En vandaag is Spanje aan de beurt en hebben we het over het vermout-uurtje: la hora del vermut en de marianito.

La hora del vermut

In Spanje drinkt iedereen op zondagmiddag hetzelfde. Op elk dorpsplein in het land schenken barmannen een donkerrode vloeistof over ijs, doen er een manzanilla-olijf bij en een schijfje appelsien, en la hora del vermut kan officieel beginnen. Alhoewel de moderne vermout geboren werd in Turijn in de 18e eeuw, is het eerder Spanje waar deze versterkte wijn tot zijn recht komt. Italiaanse vermout maakte eind van de 19de eeuw furore in Barcelona, en de leergierige Spanjaarden verspilden geen tijd om hun eigen witte (sherry)wijn in vermut te veranderen.

Vermout werd zo populair dat het zijn eigen tijdslot kreeg in het Spaanse maaltijdschema: la hora del vermut. Een beetje zoals de Italiaanse aperitivo. Vermout viel ook in Spanje uit de gratie in de jaren 80 en 90 maar alles komt terug. En zo ook vermout. De Spaanse vermouts zijn momenteel heel populair en de Vermuteria zijn prominent aanwezig. Daar kan je binnenspringen voor een vermout als proloog voor de traditionele zondagse lunch.

Marianito

Marianito is meer een idee dan een recept. Het is een woord dat een kleine dosis (zoete) vermout beschrijft die op ijs wordt geserveerd. Wanneer je in Spanje een marianito bestelt, wordt deze vaak als preparado geserveerd: gegarneerd met een olijf en een schijfje appelsien. Maar je kan ook gaan freestylen.

Wat heb je nodig?

  • Lustau vermout
  • Campari
  • Gin
  • Ijsblokken
  • Angostura bitters
  • Spaanse olijven (hojiblanca, Aceituna Gordal de Sevilla, manzanilla de Sevilla, …)

Hoe maak je het?

Neem een voldoende groot glas en doe er genoeg ijsblokken in. Giet er 60 ml vermout over. Roer even om met een barlepel. Serveer met een grote groene olijf en een schijfje appelsien.

Wil je een iets fancier versie? Doe er dan een scheutje Campari (of Amer Picon, Cynar of Fernet-Branca) en een scheutje gin. Een een paar druppeltjes Angostura of Orange bitters.

NM.

Vermout - Vermouth

Lustau rode vermout

Het is al een paar dat het terug bon ton is om vermout te drinken, maar het zijn de laatste tijd vooral de Spaanse vermouts die aan een opmars bezig zijn. Mijn favoriet is de rode vermout – rojo – van het huis Lustau, zonder twijfel de Rolls Royce onder de Sherry-producenten.

Een blend van Amontillado en Pedro Ximénez sherrywijn

Wat de vermout (of Vermut of Vermouth) van voluit Lustau – Bodegas y vinos de Jerez zo bijzonder maakt, is de samenstelling. Klassiek wordt een basiswijn versterkt met (wijn)alcohol. Lustau doet het anders en combineert twee Sherry wijnen (die al een alcoholpercentage van 15% of hoger hebben): een Pedro Ximénez en een Amontillado. De Amontillado is droog en nootachtig en zorgt voor het karakter terwijl de Pedro Ximénez voor het zoete, intense en fluwelige aspect zorgt.

Lustau – Bodegas y vinos de Jerez

Beide hebben al 10 jaar of langer op eikenhout gerijpt volgens het bekende Solera y Criaderas systeem. In deze wijnen worden meer dan tien botanicals zoals gentiaan, salie, absint, koriander en sinaasappelschil afzonderlijk gemacereerd. En die worden dan aan het einde van het proces door een Masterblender gemengd tot een top vermout.

Het resultaat is een vermout met een bom aan smaken die ook voor de liefhebbers van sherry de moeite waard is om eens te proberen. Ruikt trouwens ook heel lekker. Bestaat ook in Blanco en Rosé.

NM.

Wil je meer weten over sherry?

De Sherry revival
Buitengewoon België, Photography #potd

The Passenger van Arne Quinze – Bergen

Sloop van The Passenger

De sloop van Arne Quinze‘s monumentale kunstinstallatie “The Passenger” bestaande uit duizenden planken begon maandagochtend 11 april in Bergen (Mons).

Het monumentale werk van Arne Quinze “The Passenger” werd opgetrokken nabij de Grote Markt in Bergen als opening van het culturele project “Bergen 2015 Culturele Hoofdstad van Europa”.

Dit behoort nu tot het verleden maar het werk krijgt een tweede leven: het hout dat in de constructie werd gebruikt, wordt omgezet in papierpulp en de schroeven worden gerecycleerd.

Kunst of niet?

The Passenger was een monumentaal kunstwerk bestaande uit maar liefst 35.000 meter dennenhouten planken. Je kon er niet naast kijken en iedereen had er een mening over. Daarover zijn we zeker. Maar wat is het nu eigenlijk? Is dit kunst of een gigantisch onding? Is het een futuristische poort of een boom? Je hoort het aan de reacties in de straat, men weet niet echt wat men er moet van maken. Volgens de kunstenaar – Arne Quinze – wou hij met het bouwwerk het belang aantonen van deze toegangspoort tot de stad, iets wat door alle lagen van de bevolking wordt gebruikt en in 1 ruk de mensen naar cultuur brengt. 

Mooi of niet, iedereen stopt om te kijken

Over de betekenis kan zonder twijfel uren worden gedebatteerd. Als je Bergen bezoekt – te voet, per auto of met de fiets – is een passage doorheen het bouwwerk bijna verplicht. Het project mist dan ook zijn effect niet: heel wat mensen stoppen om het geheel te bekijken in een poging te doorgronden wat dit nu net moet gaan voorstellen. 

Persoonlijk vond ik “The Passenger” wel leuk, al was het maar omwille van het compleet absurde contrast dat er werd gemaakt met de omliggende wereld van staal en beton.

My Secret Garden

Arne Quinze zal Bergen echter niet verlaten: vanaf 29 mei 2021 stelt de kunstenaar zijn eerste grote tentoonstelling “My secret garden” voor in het Musée des Beaux-Arts (BAM).

NM.

Pasta Gnocchi Polenta Semolina Rijst

Zelfgemaakte Aardappelgnocchi met champignons & tijm

Vandaag maken we lichte gnocchi van aardappelen – gnocchi di patate – en deze serveren we met een roomsaus van gemengde champignons en geparfumeerd met verse tijm.

Gebruik een mix van paddenstoelen zoals Shimeji, portobello, oesterzwammen en enoki.

Door de aardappelen in hun geheel te koken met de schil, blijven de aardappelen droog en luchtig. Daardoor blijven je gnocchi licht van textuur.

Zie ook onze wijnsuggestie onderaan: een frisse Rias Baixas.

Wat heb je nodig?

  • 500 gram aardappelen
  • 15 gram boter
  • 2 EL Parmezaan
  • 150 gram bloem
  • 1 ei
  • 2 EL olijfolie
  • 375 gram champignons
  • verse tijm
  • 1 teentje look
  • 300 ml room

Hoe maak je het?

Gnocchi van aardappelen

We gebruiken een passe-vite of een pureepers om het deeg luchtig te houden. Met een pureestamper wordt het deeg soms te kleverig. De eerste mechanische pureepers was trouwens een Belgische uitvinding uit 1928, van een zekere Victor Simon. 

Kook de aardappelen gaar en giet af. Pureer de aardappelen met een pureepers in een middelgrote kom. Roer ei, boter, Parmezaanse kaas en voldoende bloem erdoor om een ​​stevig deeg te maken. Verdeel het deeg in vier porties. Rol elke portie op een met bloem bestoven oppervlak tot een rol van 2 cm dik. Snij elke rol in stukken van 2 cm. Leg de verse gnocchi in een enkele laag op een licht met bloem bestoven plaat. Dek af en zet 1 uur in de koelkast.

De champignonroomsaus


Verhit een lepel olijfolie in een pan op hoog vuur. Bak de champignons met een fijn gesnipperd teentje look en een takje tijm. Laat de champignons goed bruin worden. Voeg de room toe en laat de saus indikken. Doe er wat geraspte Parmezaan bij en breng op smaak met peper en zout.

Kook ondertussen de gnocchi in porties in kokend water (tot de gnocchi naar de oppervlakte drijven en gaar zijn). Haal uit de pan met een schuimspaan.

Voeg de gnocchi bij de champignonroomsaus. Meng en laat even doorwarmen. Werk af met wat Parmezaanse kaas en extra takjes tijm.

#UNCORKED Rias Baixas

Onze wijnsuggestie is deze Spaanse Alba Martin Rias Baixas. In het koele noordwesten van Spanje, in de regio Galicië, ligt het groene Rías Baixas. Deze regio ligt heel dicht bij de Atlantische Oceaan dus is het klimaat er maritiem en relatief koel en vochtig. De ster van Rías Baixas is de witte druif albariño. De frisse, levendige wijnen zijn geurig, heel fruitig en aangenaam droog. Rías Baixas telt vijf subzones. Val do Salnés, de beste, ligt aan de westkust. O Rosal en Condado do Tea liggen op de hellingen langs de noordelijke oevers van de rivier Miño. Het kleine Soutomaior ligt in het zuidwesten van het gebied en Ribeira do Ulla tot slot vind je in het noorden.

NM.

It's Coffee Time!!!, Lifestyle

Stijlvolle espressotasjes maken jouw koffiebeleving nóg specialer

Met de juiste espresso kopjes, smaakt je espresso veel beter

Met de juiste espresso kopjes, smaakt je koffie veel beter. Net zoals bier uit een papieren of plastic bekertje niet te drinken is, en je bij wijn uit een wijnglas pas echt het bouquet proeft, smaakt espresso veel beter wanneer je dat uit het juiste tasje drinkt.

Ik drink espresso van ‘s morgens tot ‘s avonds en heb zo mijn rituelen, maar ik gebruik nooit dezelfde kopjes voor enkele of dubbele espresso. Ik heb zo mijn favorieten voor elk moment van de dag en daar zitten de mooie espressotasjes van Josien Broeren bij.

Waarom wordt er espresso geserveerd in een klein kopje?

Espresso wordt in een klein kopje geserveerd omdat in een groter kopje de crème/crema zich zal verspreiden en te dun wordt, je het espresso-aroma niet zal ervaren, en je espresso te snel zal afkoelen.

Espressokopjes zijn er in veel verschillende stijlvolle designs en kleuren. Je hebt natuurlijk de tasjes van de grote koffiemerken maar ook designers en kunstenaars hebben zich toegelegd op het ontwerpen van trendy tasjes. De meeste espressokopjes zijn gemaakt van keramiek (porselein) of aardewerk, maar ik kies steevast voor porselein. In een goed voorverwarmde porseleinen kop komen de smaken van de espresso beter tot hun recht en de crema blijf langer.

De grootte doet er echt toe

Demitasse is de correcte naam voor een espressokopje. Een demitasse is goed voor 60-90 ml, ongeveer de helft van een gewone tas koffie (120 ml).

Een ristretto is een zeer geconcenteerde koffie van slechts 25 ml. Bij het zetten wordt wel dezelfde hoeveelheid koffie gebruikt van bij een espresso. Geserveerd in een gewoon espressokopje.

Een espresso is een geconcentreerde koffie van 30 ml. Een espresso wordt gezet met 7 tot 9 gram fijn gemalen koffie en de doorloop- of extractietijd ligt tussen de 18 en 20 seconden.

Een doppio normale verwijst naar een tasje dat ongeveer 60 ml vloeistof bevat.

Voor een Lungo heb je tas nodig met een volume koffie tussen de 70 en 95 ml.

Welk materiaal moet je kiezen?

Espresso wordt heel snel koud. Een van de redenen voor deze snelle afkoeling is de lage brouwtemperatuur die wordt gebruikt om de smaak van de maling te behouden. De andere reden voor het snelle warmteverlies is het kleine volume aan vloeistof in het kopje. Dus, hoe los je dit probleem op? Door gebruik te maken van een espresso kopje met goede warmte-isolerende eigenschappen. Eenvoudig, toch? Niet echt, want verschillende materialen verliezen warmte in verschillende tempo’s.

Keramiek

Keramiek is een vrij goed materiaal voor espressokopjes. Keramiek en vooral porselein houdt de warmte goed vast en geeft geen buitenaardse smaken aan je brouwsel.

Glas

Glazen espresso kopjes zijn een goede keuze voor espressodrinkers, maar ALLEEN als u kiest voor de dubbelwandige variant.

Roestvrij staal

Roestvrij staal is niet zo goed in het vasthouden van warmte, tenzij u kiest voor dubbelwandige bekers en de goedkope roestvrijstalen bekers kunnen een vervelende, metalen smaak zorgen.

Josien Broeren

Josien Broeren

Breng kunst op je tafel met dit servies van Josien Broeren. Deze gevierde kunstenares uit Nederland heeft een geheel eigen stijl. De unieke en kleurrijke ontwerpen vrolijken je tafel op in no time! De spreuken afgebeeld binnenin de kopjes en bekers geven je inspiratie voor elke dag. Echte kunst voor een zeer aantrekkelijke prijs!

https://josienbroeren.eu

NM.

Amaro - Bitters, Gin & Sloe Gin

In the Mix Suze Witte Negroni

Suze, de vriendin van de maag

Suze, l’amie de l’estomac, is de slogan van Suze, een Franse kruidenlikeur die in 1889 gelanceerd werd door Fernand Moureaux (zaakvoerder van een distilleerderij in Maisons-Alfort).

Hij wilde een apéritif dat niet op wijn gebaseerd was. Het werd een kruidenlikeur – een bitter of amaro – op basis van gentiaan wortels, versterkt met een infusie van sinaasappel voor een bittere, rijke en krachtige smaak. Het ABV van deze lichtzoete bitter is nu nog 20% (vroeger 37%).

De kruidenlikeur – die toen nog geen naam had – kreeg al een gouden medaille op de Wereldtentoonstelling van 1889 in Parijs. De naam Suze was het koosnaampje van Suzanne Jaspart, de schoonzuster van Fernand Moureaux.

Witte Negroni

Suze Liqueur De Gentiane zoals deze likeur voluit noemt gebruiken we als basis voor deze witte negroni. We vervangen de zoete rode vermout en Campari door de lichtere Suze met citrus toetsen en door de eerder florale Dolin blanc. Een beetje zoals je bij het aanbreken van de lente en beter weer, je zware winterkleren gaat vervangen door lichtere. Dit Negroni instapmodel is een heel lekker aperitief.

Wat heb je nodig?

  • 45 ml London Dry gin
  • 30 ml Dolin blanc vermouth
  • 20 ml Suze
  • zeste van appelsien

Hoe maak je het?

Roer alle ingrediënten over ijsblokken en giet ze in een Old Fashioned glas over 1 grote ijsblok. Kneus de zeste uit over de drank en wrijf hem voorzichtig rond de rand van het glas.

NM.

Lifestyle

Pablo Picasso – La Bouteille de Suze – 1912

Kunst en spirits, ze zijn nauw verbonden. We hebben het al een aantal keren gehad over beroemde schrijvers zoals Hemingway en Scott Fitzgerald, vandaag hebben we het over Pablo Picasso en Suze.

Suze, de vriendin van de maag

Suze, l’amie de l’estomac, is de slogan van Suze, een Franse kruidenlikeur die in 1889 gelanceerd werd door Fernand Moureaux (zaakvoerder van een distilleerderij in Maisons-Alfort). Het is een kruidenlikeur – een bitter of amaro – op basis van gentiaan wortels, versterkt met een infusie van sinaasappel voor een bittere, rijke en krachtige smaak. De kruidenlikeur – die toen nog geen naam had – kreeg al een gouden medaille op de Wereldtentoonstelling van 1889 in Parijs. De naam Suze was het koosnaampje van Suzanne Jaspart, de schoonzuster van Fernand Moureaux.

La Bouteille de Suze van Pablo Picasso

La Bouteille de Suze van Pablo Picasso is een sleutelbeeld van het latere synthetische kubisme, ontwikkeld door Georges Braque, Juan Gris en Picasso, waarin de kunstenaars afzonderlijke elementen uit het echte leven in hun foto’s synthetiseerden om objecten en omgevingen te suggereren. In La Bouteille de Suze uit 1912 gebruikte Picasso gesneden fragmenten van krantenpapier, behangpapier en bouwpapier, evenals gouache en houtskool, om een ​​drankfles met een etiket en links een glas en een asbak met sigaretten en rook voor te stellen.

Deze abstracte, gefragmenteerde elementen lijken allemaal te rusten op een blauwe tafel voor een muur met diamantpatroonbehang en krantenpapier. Het krantenpapier dient als een formeel element en suggereert ook de populaire Parijse caféactiviteit van het lezen van de krant tijdens het roken en drinken. De teksten voegen een politieke en sociale dimensie toe aan het beeld: ze plaatsen krantenartikelen die verwijzen naar gruwelijke gebeurtenissen uit de Eerste Balkanoorlog naast verhalen over Parijse frivoliteit. Samen met de teksten verwijzen de vervormde, gefragmenteerde vormen in dit kubistische beeld naar moderne omstandigheden zoals het ontbreken van samenhangende perspectieven of betekenissen in een constant veranderende wereld.

Picasso’s werk kan dus worden gezien als een waarschuwing voor de absurditeit van het moderne leven en tegelijkertijd genieten van de eenvoudige genoegens van het leven.

Meer weten?

Pablo Picasso’s Bottle of Suze, 1912
Vis

Zalm Met Peper- En WhiskyRoomsaus

Zalm is de perfecte maaltijd: gemakkelijk te bereiden en gezond. Zalm is rijk aan omega-3-vetzuren, die kunnen helpen bij het verminderen van ontstekingen, het verlagen van de bloeddruk en het verminderen van risicofactoren voor ziekten.

Met zalm kan je heel veel doen in de keuken; rauw, gerookt, mi-cuit (zie recept) maar ook gebakken in de pan. Wij smeren de zalm in met mosterd en leggen er een laagje gekneusde peper over en serveren er een lekkere roomsaus bij. Waaraan we een scheutje whisky hebben toegevoegd. Lekker!!!

Wat heb je nodig?

  • 1 EL zwarte peperbollen, gekneusd
  • 1/2 witte peperbollen, gekneusd
  • 4 zalmfilets
  • 1 EL Dijon mosterd
  • grof zeezout
  • boter
  • 1 EL whisky
  • 125 ml room
  • bieslook

Hoe maak je het?

Meng de gekneusde peperkorrels door elkaar. Smeer de zalmfilets helemaal in met de mosterd en druk de peperkorrels net genoeg in de mosterd, zodat je een mooi dun laagje krijgt. Breng op smaak met zout.

Verhit een pan tot deze heet is. Voeg de boter toe en zodra deze begint te schuimen leg je de zalmmoten in de pan. Bak de moten ongeveer 3 minuten aan één kant op een middelhoog vuur.

Zet het vuur hoger en draai de stukken zalm om. Besprenkel met de whisky. Laat de whisky verdampen en giet de room in de pan. Schraap voorzichtig de stukjes aanbaksels weg en breng tot een snelle bubbel zodat de room kan inkoken.

Wanneer de saus dikker begint te worden, proef en breng op smaak met meer zwarte peper indien nodig en wat zout. Roer de gehakte bieslook erdoor en serveer direct, gegarneerd met wat extra bieslook.

NM.

Mi-cuit van gelakte zalm

Benriach Old & Rare Super Tasting

Leave a comment

March 29, 2021 @ 08:00 – 17:00

Een passie voor koken

Nullam Microwaveum brengt je tijdens de lente nieuwe gerechten, heerlijke drankjes tips voor uitstapjes in binnen- en buitenland! Blijf op de hoogte en like de facebook pagina! Bedankt daarvoor.

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com