Hou je van de combinatie van amaro en bourbon, dan zit je goed. Deze Busted Pipe cocktail lijkt op een Old Fashioned en een Paper Plane. Het is een verwarmende, zoete en bittere drank die perfect is om van te nippen.
Elke bourbon die je in je kast hebt staan zal hier werken, zolang het maar iets is dat drinkbaar is.
Je zou een traditionele maraschino-kers zou kunnen gebruiken, toch zijn deze Luxardo-kersen beter en ongelooflijk lekker! Maraschino-kersen zijn van oudsher erg zoet, en Luxardo-kersen smaken voor mij beter gebalanceerd. Ze voegen echt iets extra’s toe aan deze amaro cocktail.
Amaro Nonino
Amaro Nonino Quintessentia is een likeur uit Italië. Als basis wordt kwaliteit grappa gebruikt waar Italiaanse kruiden aan worden toegevoegd. Deze combinatie laat men rijpen op onder andere sherry en limousin vaten, waardoor de smaak alsmaar complexer wordt. Je kan deze amaro puur drinken, maar ook verwerken in een cocktail. Het alcoholpercentage bedraagt 35%.
Wat heb je nodig?
45 ml Bourbon
45 ml Amaro Nonino Quintessentia
15 ml vers geperst citroensap
een luxardo kers
een strip citroenschil
Hoe maak je het?
Doe een grote ijsblok in je glas. Giet gelijke delen amaro en bourbon in het glas. Voeg de kersen- en citroenschil toe en roer tot de juiste afkoeling en verwatering.
Grieks eten geeft me altijd een vakantiegevoel. Eten in een Griekse taverna aan een tafeltje of het strand genietend van de gastronomie en een zondersondergang, wat wil je nog meer? Het woord ταβέρνα (indien er voornamelijk vis wordt geserveerd heet het psarotavernaψαροταβέρνα) is afgeleid van het Latijnse taberna, een ruimte aan de voorzijde van een huis. En daar kan je zeker deze fasolakia eten.
Fasolakia
Stevig, gezond en boordevol frisse en levendige kleuren en smaken. Dit recept voor traditionele Griekse sperziebonen – fasolakia giaxni – zal je zeker verbazen! Sperziebonen, ajuin en verse, sappige tomaten gekookt op de authentieke Griekse manier, zo krijg je een favoriet vegetarisch gerecht. Er zijn zoveel variaties op dit traditionele Griekse gerecht als er yiayia‘s zijn, maar de meest populaire is deze klassieke versie met Griekse sperziebonen met aardappelen.
Deze gestoofde sperziebonen noemen in het Grieks ‘fasolakia lathera‘: het laatste deel betekent “met olie”, wat wil zeggen dat de groenten alleen bereid worden met olijfolie, zonder toevoeging van ander vet. Wat dit recept uniek maakt, is dat de bonen worden gekookt in een heerlijke, dikke saus op basis van tomaten, gedrenkt in veel olijfolie, totdat ze zacht worden maar toch nog beet hebben.
Giaxni
Fasolakia worden gekookt door een Griekse basiskooktechniek – giaxni – wat betekent “gekookt in stoom”. Giaxni is een zeer populaire techniek die wordt gebruikt in verschillende soorten traditionele Griekse recepten, waaronder vlees, vis of groenten (bvb patates giaxni of okra in topmatensaus). Bij giaxni-koken stoof je de bonen niet, maar kook je ze in de sappen die al in de tomatensaus aanwezig zijn, die in stoom veranderen en in de kookpot vast komen te zitten als het deksel erop zit!
Wat heb je nodig?
1 kg sperziebonen
goede olijfolie
1 1/2 uien, gehakt
1 teentje knoflook, fijn gehakt
750 g rijpe tomaten, geraspt
2 el gehakte peterselie
zout en versgemalen peper
Hoe maak je het?
Verhit twee lepels olijfolie in een grote pan op middelhoog vuur. Voeg de gesnipperde uien toe en fruit deze aan tot ze glazig en zacht zijn. Roer de look, de geraspte tomaten, de rest van de olijfolie en breng aan de kook. Controleer de smaak en voeg een snuifje suiker toe indien de tomaten zuur zijn. Het traditionele recept vraagt om verse, rijpe tomaten, maar als je wilt kun je dit vervangen door tomaten uit blik of passata.
Voeg de bonen toe en meng goed, zodat de sperziebonen bedekt zijn met de olijfolie en de tomaten. Zet het vuur laag, dek af met het deksel en laat ongeveer 30 minuten sudderen, tot de bonen zacht zijn en de meeste sappen zijn verdampt.
Controleer tijdens het koken of de pan droog lijkt te worden en voeg indien nodig een beetje warm water toe. Breng tegen het einde van de kooktijd op smaak met zout en peper en roer er de fijngehakte peterselie erdoor.
Serveer deze fasolakia giaxni warm of op kamertemperatuur met verkruimelde fetakaas en veel Kalamata-olijven.
Een frisse mix van pittige, zoete en zure smaken zorgen voor een foodparty in je mond. Gebruik een type steak dat snel kookt, weinig vet bevat en ook koud lekker is. Als je vegetariër bent, kun je de steak vervangen door tofu of door gekookte edamame bonen.
Wat doe je met teveel munt of steak?
Ik heb twee muntplanten die ik vooral gebruik voor de garnituur van cocktails. Maar muntplanten groeien ongelofelijk snel en dan heb je wel eens teveel munt. Die verwerk ik dan bijvoorbeeld in een klassieke Thai beef salad (Yum Nua) of in een Pudina chatni, een munt chutney (zie recept onderaan).
Maar ook als je teveel steak hebt bijvoorbeeld na een BBQ is een Thai beef salad de ideale oplossing.
Wat heb je nodig?
steak naar keuze
gemengde sla
verse munt, koriander, Thaise basilicum of een combinatie
fijngehakte rode ui
1 middelgrote komkommer, 1 kleine verse hete rode chili
Sap van 2 limoenen
1 eetlepel sesamolie
1 eetlepel vissaus – nam pla
sojasaus
1/2 theelepel suiker
dried rice vermicelli noodles
Hoe maak je het?
Grill of braad de steak tot deze medium rood is, een of twee keer draaien, 5 tot 10 minuten, afhankelijk van de dikte; zet het opzij om af te koelen.
Meng de sla met de kruiden, ui en komkommer. Combineer alle resterende ingrediënten met 1 eetlepel water (de dressing zal dun zijn) en gebruik de helft van dit mengsel om de sla te mengen.
Leg de gemengde sla op een serveerschaal en bewaar de dressing.
Snijd het rundvlees in dunne plakjes en bewaar het sap; combineer het sap met de resterende dressing. Leg de plakjes rundvlees op de salade, sprenkel de dressing erover en serveer eventueel met gekookte dried rice vermicelli noodles.
De wereld van whisky groeit snel. Elke distilleerderij is uniek en elk vat een andere beleving van die distilleerderij. Bij Whiskybase evalueren ze voortdurend vaten om een kenmerkende reeks whisky’s te selecteren en te bottelen waar mensen van kunnen genieten en die ze kunnen verzamelen. Deze Littlemill is er zo één.
Littlemill 1990 Archives 47,8% ABV
Het echte verhaal van Littlemill distillery begint meer dan twee eeuwen geleden. In 1750 kocht Archibald Buchanan de Auchentorlie estate, een paar kilometers van Loch Lomond aan de oevers van de rivier Clyde. Hij koopt de estate van zijn broer Andrew, en er zit ook een distilleerderij in: Littlemill.
Officieel starten ze pas in 1772 en werden ze zo Scotland’s first and oldest licensed whisky distillery.
In 1984 gaat de distillery tijdelijk dicht, wordt dan nog even heropend, maar in 1994 is het einde verhaal. In 1997 wordt de distillery ontmanteld en in 2004 werden de overblijfselen verwoest door brand.
Tot de laatste dagen bleef Littlemill Distillery innoveren en uitzonderlijke Lowland malt whisky met een geweldig karakter produceren. Ze maken nu deel uit van The Loch Lomond Group. Michael Henry, de master blender bij Loch Lomond Distillery zal de komende jaren zijn vaardigheden gebruiken om zorgvuldig de allerbeste vloeistof te selecteren uit de resterende vaten van Littlemill, om een beperkt aantal bottelingen uit te brengen in strikt gecontroleerde aantallen van slechts een paar honderd flessen. Deze whisky’s zullen een eerbetoon zijn aan het echte karakter van de Littlemill-distilleerderij.
Deze fles single cask Lowland whisky uit de gesloten Littlemill Distillery is 1 van de 267 flessen die uit Cask 32 kwamen. Gedistilleerd op 20 december 1990 en gebotteld op 4 april 2017 op een leeftijd van 26 jaar!
Eén van de ongewone pannen uit de klassieke Franse batterie de cuisine is een daubière. De daubière is de laat 19e-eeuwse versie van de 17e-eeuwse braisière: een geïmproviseerde oven voor de open haard. Het bepalende kenmerk van een braisière is een goed sluitend deksel met een opstaande rand die een platform op de bovenkant van de pan creëert; de kok zou de braisière diep in de warme assen van het keukenvuur nestelen (les braises) en meer in het deksel stapelen. Deze zachte omhullende hitte zou het gerecht in de loop van uren smoren, het vlees zachter maken en de smaken versmelten.
De daubière herken je aan zijn hoge, dikbuikige vorm en kenmerkende deksel met zwaluwstaart, en is zo ontworpen dat de ingrediënten erin kunnen worden verpakt met slechts een kleine hoeveelheid vloeistof en vervolgens op laag vuur kunnen worden gestoofd. De vindingrijkheid van de pot ligt in de manier waarop het langzaam de warmte van de bodem naar boven transporteert, waardoor het taaie bindweefsel in vlees, collageen genaamd, verandert in gelatine in plaats van simpelweg op te lossen en weg te smelten, zoals gebeurt wanneer er meer directe hoge hitte wordt toegepast. tijdens bijvoorbeeld het braden in een hete oven.
Daubière de boeuf
Vandaag staat de koningin van de stoofpotjes op het programma want we maken een klassieke daube de boeuf klaar: een gerecht dat ontstond omwille van het verbale talent van een vrouw en niet het culinaire. Een typisch stoofpotje uit de Provence, waarbij lekkere stukken rundvlees gebraiseerd worden in rode wijn met herbes de provences als smaakmaker en met wat groenten. Je kan daube serveren met rijst, maar wij kozen voor een lekkere aardappelpuree. We kozen ook voor een combinatie van verschillende stukken rundvlees uit de schouder en de rug en wat van de korte ribben, die de body, smaak en textuur aan de daube geven. Deze daube de boeuf is op zijn best wanneer je al de avond op voorhand met de voorbereidingen kan beginnen, want de smaken worden veel intenser.
Kommeerewijven
Daube is dus een klassieker uit de Provence, het woord zelf komt van het lokale adobar, verbasterd naar adouba en zo naar adobe en dobe. Dit comfort food wordt traditioneel klaargemaakt in een daubière, een hoge, stenen pot die voor voldoende condensatie zorgt en er weinig of geen vocht ontsnapt, zodat alles mooi sappig blijft. En dat is belangrijk!
Het echt gebeurde verhaal van het ontstaan van de daube is eigenlijk ook weer helemaal toeval. Een vrouw wou een stuk rundvlees klaarmaken en had dit in een pan gebakken. Maar toen kwam een vriendin langs en ze begonnen te praten (het originele verhaal zegt roddelen: ses commérages – kommeerewijven dus). Het praten liep wat uit hand, en U raadt het al, de goede vrouw was haar stuk rundvlees volledig vergeten. Om een lang verhaal kort te maken, om de boel nog enigszins te redden vooraleer haar man thuiskwam, voegde ze er water aan toe en liet het nog wat stoven. En de originele daube was geboren.
Wat heb je nodig?
1 kg rundsvlees (schouder, korte ribben, …)
200 gram spek, in blokjes gesneden)
4 wortelen
2 ajuinen
2 stengels groene selder
2 teentjes look
½ EL verse tijm
2 EL tomatenconcentraat
1 kruidnagel
1 laurierblad
Zeste van een appelsien (of dunne strips)
1 fles rode wijn
250 gram rundsbouillon
Hoe maak je het?
Neem een grote kom en doe er de stukken rundvlees bij en de in kleine blokjes gesneden ajuin selder, look, wortel. De tijm, het laurierblad en de zeste van de appelsien mogen er ook bij. Overgieten met de rode wijn, afdekken met folie en gedurende een nacht in de koelkast laten marineren.
De volgende dag haal je het vlees en de groenten uit de kom – en hou deze gescheiden. Giet de marinade niet weg, we hebben ze straks nodig.
Een daube is dus een stoofpotje dat gemaakt wordt in een afgedekte pan, zodat al het kookvocht en smaken er in blijven. We gaan daarom het vlees eerst mooi bruin bakken in een braadpan (desnoods in verschillende keren).
Laat water boter smelten in een braadpan en bak de stukken vlees mooi bruin, en de spekblokjes, vooraleer ze naar een afdekbare ovenschotel te transfereren. Als het vlees gebakken is gaan we nu ook de groenten zachtjes bakken tot vooral de ajuin zacht is. Strooi er wat bloem over en bak nog een minuutje langer. Haal uit de pan, deglaceer en doe dit alles bij het gebakken rundvlees, samen met de marinade, de tomatenpuree, de kruidnagel en de rundsbouillon. Kruiden met peper en zout. Je mag er altijd nog wat extra tijm bij doen.
Zet het deksel er op en zet in de oven of braiseer op een zacht vuurtje, gedurende 1 ½ uur of tot het vlees gaar is. Je kan de saus nog wat indikken, of de schotel het laatste halfuur zonder deksel laten koken, maar puur natuur is ook heel goed.
De Red Hook is een boozy kruising tussen de Brooklyn en de Manhattan en is een creatie van voormalig Milk & Honey-barman Enzo Errico. Het drankje bouwt voort op de klassieke whiskybasis van de Manhattan en Brooklyn maar speelt met de subtiel bitterzoete Punt e Mes vermout. Door toevoeging van maraschino-likeur wordt deze cocktail net iets zoeter en toegankelijker.
Uit de beroemde Milk & Honey bar in New York komen ook de Paper Plane en The Penicillin, beide creaties van de hand van Sam Ross.
The Manhattan
Er zijn maar weinig cocktails waarover zoveel boeken geschreven zijn. De Manhattan wordt heel dikwijls de “King of Cocktails” of de “Drinking Man’s Cocktail” genoemd. Tony Abou-Ganim, gevierd auteur van onder andere The Modern Mixologist zei over deze cocktail het volgende: “The Manhattan cocktail is an elusive tipple, mysterious, swanky, sexy, and sophisticated, which instantly says something about the person who drinks one”.
The Brooklyn
De Brooklyn is een van de vijf cocktails die vernoemd zijn naar de stadsdelen van New York City, samen met de Bronx, de Manhattan, de Queens en de Staten Island Ferry. Het lijkt op een Manhattan, maar dan met een specifiek type bitters en de toevoeging van Maraschino-likeur.
Wat heb je nodig?
60 ml Rye whiskey
15 ml zoete vermout Punt e Mes of Martini Rosso
10 tot 15 ml maraschino-likeur, naar smaak
Hoe maak je het?
Doe alle ingrediënten in een mengglas. Voeg ijsblokken toe en stir. Zeef in een voorgekoeld coupéglas.
De routes zijn weer uitgetekend voor de nieuwe editie van Tulpenroute Flevoland, het kleurrijke bloemenfeest. Dit jaar vindt de Tulpenroute Flevoland plaats van 15 april tot en met 7 mei.
Talloze bezoekers uit alle hoeken van de wereld trekken naar Flevoland voor een bezoek aan de prachtige tulpenvelden in het buitengebied van Dronten, Swifterbant, Lelystad en Zeewolde.
Flevoland, gemaakt door en voor mensen
De ganse provincie Flevoland is opgebouwd uit het niets: man made land, dik vier meter onder zeeniveau en beschermd door kilometers dijk. De drie polders van Flevoland vormen samen het allergrootste stuk man made land ter wereld. De eilanden die al in de Zuiderzee lagen (Schokland en Urk) zijn bij de inpoldering opgenomen in het nieuwe land. Hier ontstaan dingen die ergens anders ondenkbaar zijn. Bedachte natuurgebieden, die wilde polder worden.
Waar vind je de mooiste tulpenvelden in Nederland?
De grootste concentratie tulpenvelden vind je in de Bollenstreek, de Kop van Noord-Holland en de Noordoostpolder. Maar ook in Flevoland – in de buitengebieden van Dronten, Lelystad en Zeewolde – en op het Zuid-Hollandse eiland Goeree-Overflakkee vind je kleurrijke tulpenvelden.
Wanneer bloeien de tulpenvelden in Flevoland?
De exacte bloeiperiode verschilt per seizoen en is afhankelijk van het weer. Tulpen komen – na narcissen en hyacinten – als laatste in bloei. Officieel loopt het tulpenseizoen van eind maart tot begin mei, maar de tulpen zijn doorgaans op hun mooist vanaf half april. Dan staan de vele duizenden hectaren aan tulpenvelden in volle bloei en is de knop ook daadwerkelijk open. Het Nederlandse icoon is te zien in felle kleuren als rood, oranje, geel of combinaties hiervan.
Wanneer de beste tijd is om de tulpenvelden te bezoeken, is afhankelijk van de weersomstandigheden. Tijdens een warm en droog voorjaar, beginnen de kwekers namelijk eerder (soms al eind april) met het koppen van de tulpen.
Ben je benieuwd wanneer je het beste de tulpenvelden in Flevoland kunt bezoeken? Check dan de website van het Tulpenfestival.
Op deze site vind je ook het actuele percentage velden in bloei. Vandaag staat de bloeimeter nog maar op 15% maar in of net na het weekend verwachten ze dat deze oploopt naar 30%.
Tulpenfestival
Je kan de mooie tulpenvelden vanuit de auto of vanaf de fiets bewonderen. Elk jaar wordt er een ongeveer 100 kilometer lange autoroute en en een 40 kilometer lange fietsroute langs percelen met bloeiende tulpen uitgestippeld. Voor beide routes volg je de Tulpenfestivalbordjes
Waar kan je een ticket kopen en hoe werkt het?
Je koopt een ticket voor de autoroutes in één van de verkoopspunten. Een ticket kost €5,00. Bij het reserveren kies je de route, de dag en het tijdstip waarop je de route wilt rijden en de gewenste startlocatie. Op de gereserveerde dag wordt het ticket geactiveerd in de Tulpenroute Flevoland App en start je de route vanaf de startlocatie.
Op de startlocatie ontvang je een deelnamesticker. Deze sticker plak je zichtbaar op je dashboard of het raam en daarmee krijg je de goedkeuring om als deelnemer te mogen rijden over de bestemmingswegen. Op de startlocaties is ook een papieren routekaart te vinden. Er is geen fysieke bewegwijzering op de route. En in de app vind je ook de routekaart, audiotour en extra informatie.
Antwerpen werd eeuwen geleden geterroriseerd door Druon Antigoon, een reus die alle scheepvaarders dwong om tol te betalen alvorens ze de Schelde mochten overvaren. Indien ze weigerden hakte Antigoon hun hand af en wierp deze in de rivier. De Romeinse legionair Silvius Brabo kwam hier op een dag tegen in opstand. Hij vocht met Antigoon, doodde hem, hakte vervolgens diens hand af en smeet het lichaamsdeel in de rivier. Door Antigoons “hand te werpen” zou Antwerpen aan haar naam zijn gekomen. Tot zover de sage.
De Brabofontein
Fonteinen waren vroeger vooral een bron van drinkwater, waarbij men was aangewezen op natuurlijk verval. Toen de electrische pompen ontstonden werden fonteinen en watergekletter een symbool van rijkdom. Daarom bouwden vele steden fonteinen, dus ook Antwerpen. De Brabofontein op de Grote Markt in Antwerpen werd in 1887 gebouwd door de Antwerpse beeldhouwer Jef Lambeaux.
Op het voetstuk ziet men zeemeerminnen, zeerobben en andere zeedieren, uitgebeeld met een soepelheid die reeds art nouveau anticipeerde.
De Brabofontein is geïnspireerd op de bewegingseffecten in het werk van Giambologna. In tegenstelling tot wat je zou denken was Giambologna, – ook wel Jean Bologne genoemd – een Vlaams beeldhouwer en één van de belangrijkste en meest invloedrijke beeldhouwers van de maniëristische stijl, in de zin van gratie en elegantie
De maniëristen geven de voorkeur aan “bewegende” figuren, en dan met name aan de figuur “S“, de slangvormige figuur die niet binnen geometrische cirkels of vierhoeken kan worden gevangen.
Tijdens de Covid-19 lockdown besefte ik dat ons kleine landje heel wat te bieden heeft en dat ik op heel wat interessante plekken in België nooit was geweest. Toen ik klein was had ik natuurlijk wel gelezen en gehoord over ridders en de kruistochten, zonder er veel over te weten. En zo ontstond het idee voor een bezoek aan Alden Biezen in de provincie Limburg,
Alden Biesen
De geschiedenis van de imposante Landcommanderij Alden Biesen gaat terug tot de kruistochten in de dertiende eeuw. Dappere ridders richtten toen de Duitse Orde op. In het kasteel woonde eeuwenlang de landcommandeur: een machtig man die aan het hoofd stond van de balije Biesen. Een balije is een riddergenootschap en verenigt een aantal commanderijen.
De Duitse orde
De Duitse orde was een geestelijke ridderorde die ontstond in de nadagen van de Derde Kruistocht (1189-1192). Ze wordt ook wel de Teutoonse ridders genoemd en ontstonden naast de Tempeliers en de Hospitaalridders als derde geestelijke militaire ridderorde. Het waren ridders uit het Duitse Rijk, waartoe in de middeleeuwen ook de Nederlanden en Bourgondië behoorden. Deze ridders waren de soldaten van Christus, die het geloof met de wapens wilden verdedigen en verbreiden.
Alden Biesen, een waterburcht is één van de grootste kasteeldomeinen van Europa. De historische gebouwen en de prachtige Engelse en Franse tuinen zijn een bezoek meer dan waard. En het meeste van het domein is gratis te bezoeken, maar de waterburcht met het gerestaureerde appartement van de landcommandeur is enkel te bezoeken met gids of tijdens een tijdelijke tentoonstelling.
We hebben dit allemaal wel eens meegemaakt: iemand zegt iets tegen je en je bent zo overweldigd door de opmerking, dat je er sprakeloos van wordt en je niet ter plekke een pittige comeback kunt bedenken. Dit kan bijvoorbeeld bij een sollicitatiegesprek zijn of een flirt enzovoort. Maar als je eenmaal weggelopen bent van de situatie, komt die perfecte reactie plotseling wel in je op. Dát had ik moeten zeggen! Te laat dus.
Dit fenomeen wordt in het Duits Treppenwitz genoemd, wat letterlijk trapgrap of telaatgrap betekent, omdat die briljante opmerking je meestal te binnen schiet in de trappenhal op weg naar buiten of op het moment dat je de trap afloopt. Tegen die tijd is het natuurlijk al te laat om deze te gebruiken.
L’esprit de l’escalier
De term is afgeleid van de Franse uitdrukking “L’esprit de l’escalier“, wat zich ook vertaalt naar trapgrap. De Franse schrijver en filosoof Denis Diderot – een belangrijke figuur van de Franse verlichting – beschreef het als eerste: tijdens een diner werd een opmerking gemaakt tegen Diderot die hem destijds sprakeloos maakte, omdat, legt hij uit “l’homme sensible, comme moi, tout entier à ce qu’on lui objecte, perd la tête et ne se retrouve qu’au bas de l’escalier“.
In dit geval verwijst “onderaan de trap” naar de architectuur van het soort landhuizen in die tijd. In dergelijke huizen bevonden de ontvangstruimten – de receptie – zich op de étage noble, een soort tussenverdieping boven de begane grond. Dus in die tijd betekende onderaan de trap aankomen wel degelijk de bijeenkomst hebben verlaten.
Nullam Microwaveum brengt je tijdens de lente nieuwe gerechten, heerlijke drankjes tips voor uitstapjes in binnen- en buitenland! Blijf op de hoogte en like de facebook pagina! Bedankt daarvoor.
