Cocktailbars & Speakeasy, Nullam goes ... Travels and Hotspots

De ziel van Hortense

CREDIT_PHOTO_N_BUISSON_0079

Hortense, een mysterieuze plek op de Zavel. Een gedurfde mix tussen privacy en verrassing. Een cocktailbar die sinds 3 jaar verborgen ligt in de kelders van één van de mooiste pleinen van Brussel. Er werd geïnvesteerd in de Oude Nonciature. De authentieke geheimzinnige sfeer bleef behouden en de geheimen bewaard. Hortense is een plek met vele gezichten. Naargelang de nacht valt vinden er in de door kaarsen verlichte nissen vertrouwelijke gesprekken plaats tussen de locals. Later op de avond vult de ruimte zich met plezier en weerklinkt het vrolijke gelach van nachtelijke feestvierders.

Dit contrast wou Matthieu Chaumont, de eigenaar van deze plek, bekomen.  Hij is een bartender met pit die, na een master in het management, gaat werken in communicatie en project management in de gastronomische sector. Gepassioneerd als hij is door de keuken en alles wat daarover te leren valt, gaat hij van start als commercieel directeur bij een bedrijf dat vis, vlees, fruit en groenten levert aan chefs die enkel met de beste producten willen werken.

In 2012 volgt hij zijn hart en stilt hij zijn honger om te creëren met de opening van Hortense, Spirits & Cocktails. Matthieu is kok, herborist en chemicus in één en bekijkt de cocktail zoals een chef-kok zijn keuken benadert, in functie van de seizoenen en met de beste producten.

Dat de rekken bij Hortense vol bijzondere en zeldzame flessen liggen met huisbereide siropen, likeuren en vermouth, hoeft dus niet te verbazen. De commerciële sterke dranken uit de handel voldoen immers niet aan de normen van deze chef. Matthieu en zijn team blijven boeien met seizoensgebonden verrassende cocktails met een soms radicale twist op de kaart.

Het gebruik van suiker is tot een minimum beperkt. Hier houdt men van zuren, de frisheid van vruchten die body geven en aroma’s tot uiting doen komen. Hier durft men, speelt men, creëert men (6 cocktails per maand). Hier her- en bedenkt men en worden de grote klassiekers opnieuw uitgevonden. De cocktails van Hortense gaan niet enkel over een mooi glas maar zijn smaakvolle pareltjes om te drinken.

Hortense is een plek met een rijke geschiedenis waar de warmte van zwartgeblakerde eik en verweerd leder in contrast staat met de oude kerkvloer en bakstenen gewelven. Hortense is een plek waar plezier en ontspanning centraal staan. Een bruisend curiositeitenkabinet waar iedereen die nood heeft aan een dosis goede smaak en iets buitengewoons in het dagelijks leven, welkom is.

Hortense, Spirits & Cocktails
Zavelstraat, 7
1000 Brussel – Belgium

https://www.facebook.com/HHortense

Woensdag tot en met zondag
Woensdag en zondag, 19h / Middernacht
Donderdag, vrijdag en zaterdag, 19h / 1h

Cocktails vanaf 12€.

Vangst van de dag ... Vis, Schaal- en Schelpdieren

Kokkels op Oosterse wijze

9800

Ik ben een groot liefhebber van schelpdieren en zeker van kokkels. En ik heb het grote geluk een superviswinkel in de buurt te hebben waar ik ze supervers kan krijgen.

De kokkels gaan meestal in pasta of in visschotels maar ze zijn ook lekker zonder iets erbij.

Vandaag komen ze als aperitiefhapje op het menu. Ik vind het leuk om een paar kommetjes op tafel te zetten waar iedereen kan van snoepen. Heel lekker en vooral, je kan ze à la minute klaarmaken. Ideaal voor bijvoorbeeld Valentijn, want je hoeft dus niet lang in de keuken te staan. En hiermee scoor je. Hou je niet van kokkels, ga dan voor de iets duurdere venusschelpen of tapijtschelpen.

Het recept is een variatie op recept van Bart Desmidt, de sympathieke chef van sterrenrestaurant Bartholomeus.

Maar je kan eindeloos afwisselen.

Hou je niet van deze Oosterse versie, ga dan voor Spaans met chorizo en bier. Snij de chorizo in blokjes en bak deze aan in olijfolie, samen met wat fijn gesnipperde look. Doe er wat fijn gesnipperde prei bij en laat verder garen. Na 10 minuten mogen er wat tomatenblokjes bij. Blus met bier (bvb Kamil) en gooi er de kokkels in. Laat verder garen tot de kokkels open zijn en serveer. Werk af met fijn gesnipperde platte peterselie.

Of ga voor deze less is more versie. Stoof een fijn gesnipperde sjalot in een lepel olijfolie en doe er dan wat look en stukjes chilipeper bij. Na een minuutje mogen de kokkels ook in de pan. Laat deze een drietal minuten garen, en blus met 50 ml droge sherry (Palo Cortado) en 50 ml witte wijn. . Schud nog eens op, zodat alle smaken goed mengen. Werk af met wat zeste van citroen en een paar eetlepels citroensap. Kruiden met peper en zout. Versier  met fijn gesnipperde platte peterselie.

Wat heb je nodig? Voor 4 personen

  • ½ kilo kokkels
  • 50 ml kokosmelk
  • 2 theelepels geraspte verse gember
  • 2 lente-uitjes
  • 2 rode chilipepertjes
  • Verse koriander (voor de saus en de afwerking)

Hoe maak je het?

Belangrijk is dat je de kokkels grondig spoelt en afborstelt, want er plakt dikwijls nogal wat zand aan. Verwijder diegene die al open zijn. Laat de kokkels eventueel rusten in koud gezouten water, want dat helpt ook om overtollig zand te verwijderen.

Neem een sauteuse en verwarm een lepel olijfolie. Doe de kokkels in de pan. Kruid met peper. Geen zout want ze bevatten al genoeg zout. Laat de schelpjes open gaan. Dit gaat zeer snel, vandaar dat je mise en place moet klaar zijn. Na een paar minuutjes of wanneer alle schelpjes open zijn mag je blussen met de kokosmelk en wat limoensap. Ik verhoog het vuur een beetje zodat de kokosmelk wat kan reduceren. Voeg er ook de gember bij, de koriander, fijn gesneden rode chilipepertjes en lente-ui. Zo krijg je een aangename harmonie van friszure, zoete en scherpe smaken. Na een minuut zijn de kokkels klaar. Serveer op borden of in kleine kommetjes en je aperitiefhapje is klaar. Werk af met wat blaadjes verse koriander.

NM.

Het Verenigd Koninkrijk, Schotland en Ierland, Whisky Whiskey Bourbon Rye

Nullam goes Macallan

The Macallan distilleerderij kan je vinden in Speyside in the Schotse Highlands. Het woord Macallan komt van twee woorden uit Gaelic, namelijk ‘Magh’, wat vruchtbare grond betekent en ‘Ellan’, van St Fillan, een Ierse pater die veel rondreisde in Schotland. Speyside is een prachtige streek met groene heuvels, wilde rivieren en prachtige wolken, zodat je ongeveer elke 500 meter wel een uitzonderlijk fotomoment hebt. Net voor je bij The Macallan aankomt – in de buurt van Aberlour – is er de prachtige Craigellachie Bridge, ontworpen door Thomas Telford en gebouwd in 1812. De 46 meter lange ijzeren brug met boog over de rivier Spey speelt een belangrijke rol in de geschiedenis van Macallan, omdat veeboeren die op weg waren naar de markten aan de andere kant van de brug, bij Macallan stopten voor een opkikkertje.

Een twee belangrijk gegeven in de geschiedenis van Macallan is het statige Easter Elchies House, trouwens afgebeeld op elk etiket van The Macallan. Macallan noemt het op een berg gelegen 170 hectare groot domein, één van de zes pilaren van hun geschiedenis. Het werd gebouwd in 1700 en de geschiedenis van Macallan begint wanneer Alexander Reid een deel van Easter Elchies House koopt om er een distilleerderij te beginnen. De omstandigheden zijn ideaal: er is voldoende barley, het is vruchtbare grond, er is een bron en de Spey vloeit naast het domein. De distilleerderij startte onder de naam Elchies Distillery, later werd het Macallan-Glenlivet en vanaf 1980 werd het The Macallan.

Er is altijd veel vraag geweest naar The Macallan, vandaar dat ze hun aantal stills met de tijd toenamen tot 21. De stills zijn de kleinste die in Speyside gebruikt worden. De kleine stills en hun opmerkelijke vorm zorgen voor een maximum contact met koper. Daardoor krijg je een ‘geconcentreerder’ new make en de typische volle smaak en viscositeit van The Macallan.

Kenmerkend is het gebruik van natuurlijke, pure producten, gecombineerd met traditionele methoden en ouderwets vakmanschap. In de loop van haar bestaan is de The Macallan distilleerderij vaak geroemd om haar buitengewone kwaliteit. Kenners spreken van ultieme luxe en van kostbare momenten van exquis genot.

Het distilleren bij Macallan wordt gekenmerkt door het gebruik van natuurlijke, pure producten, gecombineerd met traditionele methoden en ouderwets vakmanschap. Macallan’s techniek berust op invloeden uit Spanje, Noord-Amerika en Schotland. Macallan spendeert veel tijd in zijn vaten (Butts, Puncheons, Hogsheads en Barrels) en investeert daar ook veel tijd en geld in. Ze gaan er prat op dat ze vooral Sherryvaten uit Noord-Spanje gebruiken voor de rijping. Deze zorgen voor aroma’s van chocolade, appelsien, gedroogd fruit en specerijen. De staven worden gemaakt in Cadiz en de vaten worden geassembleerd en gebrand in Jerez. De vaten worden eerst gedurende twee jaar gevuld met sherry, leeggemaakt en pas dan verscheept naar Macallan.

Maar Macallan bracht ook een reeks Fine Oak casks uit die op Bourbonvaten gerijpt hadden.  De Amerikaanse eik komt uit de bossen van Ohio, Illinois, Indiana, Kentucky en Arkansas. Amerikaanse sherry eik zorgt dan weer voor toetsen van citrus, vanilla en eik, Amerikaanse bourbon eiken vaten zorgen dan weer voor de aroma’s van citrus, kokosnoot en eik. Ook hier worden de vaten eerst tot 8 jaar lang gevuld met Bourbon vooraleer ze worden leeggemaakt en verscheept naar Macallan. Een deel word naar Spanje verscheept om eerst met Sherry gevuld te worden.

Die eiken vaten zorgen voor de grootste bijdrage – maar liefst 60 % – aan de kwaliteit, de natuurlijke kleur en de typische aroma’s. Ze herhalen het vaak tijdens de rondgang en de tasting, dat er geen additieven worden gebruikt en dat de kleur te wijten is aan het samenspel van alcohol en de vaten. Indrukwekkend waren ook de 16 traditionele ‘dunnage’ warehouses (goed voor 33.000 vaten) en de 5 moderne ‘racked’ warehouses, waar nog eens 104.000 vaten liggen opgestapeld.

Tasting

Het bezoek aan de distilleerderij werd afgesloten met een tasting in het gezellige Visitor Centre. De paradepaardjes van Macallan werd bovengehaald en tasting werd van vakkundige uitleg voorzien door de sympathieke gids. Macallan heeft zich over de laatste decennia een hele stevige reputatie opgebouwd voor collector’s item single malts. Kijk maar eens na hoeveel prestigieuze prijzen Macallan won de laatste 10 jaar. Hun single malt whisky’s zijn zeer geliefd bij de whiskyliefhebbers, en dat is verstaanbaar. The Macallan 1996 18 Year Old Sherry Oak is voor mij zowat de beste single malt whisky ter wereld. Macallan is obsessief bezig met kwaliteit, en het is niet zomaar een business pitch, je voelt en ziet het overal tijdens het bezoek. Dus als  je naar Speyside gaat, stop dan zeker eens bij Macallan, het is meer dan de moeite waard.

 “Age ain’t nothin’ but a number”

Zoals hierboven reeds gezegd is Macallan veel bezig met zijn vaten omdat deze bepalend zijn voor de kleur en het aroma van de whisky. Je ziet ook aan de flessen en de labels dat er ook daar met kleur gewerkt wordt, en daar is een reden voor. Macallan is één van de eerste die de discussie begon over No Age Statement of NAS. Hun nieuwe lijn single malts worden onderscheiden door kleur en niet meer leeftijd. De discussie, redelijk verhit soms, is al een tijdje bezig maar Macallan blijft onverzettelijk. Getuige daarvan is de The Macallan 1824 series, die worden onderscheiden door kleur (Gold, Amber, Sienna en Ruby) en niet meer leeftijd. Het is dus geen whisky van 191 jaar oud. Waarom doet Macallan dit nu? Volgens de criticasters heeft Macallan een stockprobleem, vooral met single malts die ouder zijn dan 15 jaar. Macallan ontkent dit en stelt dat smaak iets zeer persoonlijk is. Sommige verkiezen een 10 jaar oude single malt boven een 18 jaar oude. Hun onderzoek wijst uit dat 65% van de smaak eerder te wijten is aan de vaten waarin de whisky gerijpt en niet de leeftijd. De No Age Statement zou hun dus meer flexibiliteit geven om te spelen met de soorten vaten, en zo het gewenste kleur, aroma en smaak te leveren.

En stilaan worden ze gevolgd ook door anderen : De Supernova van Ardbeg gaat flirten met de grenzen van turfsmaak en rook, in plaats van leeftijd. En de Triple Wood van Laphroaig focust vooral op de drie soorten vaten waarin hij gerijpt is, en niet meer op de duurtijd van de rijping. En de Laphroaig’s NAS Quarter Cask is één van hun best verkopende single malts. En de Storm van Talisker speelt dan weer op de geografische oorsprong – Isle of Skye – en de typische smaak die daarmee gepaard gaat. Wordt vervolgd.

Praktisch

The Macallan Distillery, Charlestown of Aberlour AB38 9RX, Verenigd Koninkrijk

Url: http://www.themacallan.com/

NM.

Nullam bakt het Bruin ... desserts en andere guilty pleasures, Wat gebeurt er op ...

Tarte Tatin van abrikozen

6716

9 januari: Dag van de Abrikoos

We hebben het vroeger al eens over zingende zusjes gehad, the Andrews Sisters, maar vandaag staan de kokende zussen Tatin in de spotlight. Fanny (Stéphanie) en Caroline Tatin baatten het hotel Tatin uit in Lamotte-Beuvron, in de buurt van Orléans (Loir-et-Cher). Het hotel en de streek werden toen vooral bezocht door begoede Parijzenaars die er in de bossen van Sologne kwamen jagen.

Puur toeval

Tarte Tatin is ook weer zo een klassieker die door puur toeval is ontstaan. Het was niet de bedoeling om de taart om te keren, maar het deeg was verbrand en ze wilden de gekarameliseerde appelen redden. Een andere versie van het verhaal luidt dat de zussen op een drukke zaterdagavond niet genoeg desserts voorzien hadden en Fanny, de kok, nog snel een taart wou maken. Ze had de vorm in de oven gezet en de appelen waren gaan karamelliseren, toen ze zich realiseerde dat ze het deeg vergeten was. Ze zou de vorm uit de oven gehaald hebben en het deeg er pas dan opgelegd hebben en zo terug in de oven gezet. De rest van het verhaal ken je, la tarte des demoiselles Tatin was geboren.

Het recept van de tarte tatin met appelen kan je hier vinden, maar vandaag maken we er een met abrikozen waaraan we subtiel het aroma van rozemarijn toevoegen. Rozemarijn is nogal dominant, dus wees voorzichtig.

Wat heb je nodig? Voor een Tarte Tatin van ongeveer 6 tot 8 personen

  • 1 kilo abrikozen
  • 1 rol bladerdeeg
  • 100 gram boter
  • 200 gram suiker
  • 1 EL rozemarijn en nog wat extra takjes

6709

Hoe maak je het?

Verwarm de oven voor op 210 graden. Snij de abrikozen in twee en verwijder de pitten. Snij de rozemarijn heel fijn, tot je een goede eetlepel hebt.

Neem een vorm of ovenschaal met hoge rand – moule à manqué – en doe er de suiker in, en de boter die je in kleine stukjes hebt gesneden. Zet de vorm op een zacht vuur en laat de suiker en de boter smelten en rustig opborrelen tot je een lichte, blonde karamel hebt.

Doe er dan voorzichtig de stukken abrikoos bij – opletten voor spatten – en laat een minuutje mee sudderen. De pan eens schudden, zodat de abrikozen volledig onder de karamel zitten.

Haal de pan van het vuur en laat enkele minuten afkoelen. Verdeel wat takjes rozemarijn over de vorm. Rol je bladerdeeg uit en leg het deeg over de abrikozen. Vouw de randen van je bladerdeeg tussen de rand van de vorm en de abrikozen. Je kan dit met je vingers doen of met een koffielepel.

Zet ongeveer 25 minuten in de oven of tot je deeg mooi goudbruin is. Haal uit de oven en laat even afkoelen. Zet een grote serveerschaal omgekeerd over je vorm en draai alles om in één snelle, vlotte beweging. Je moet dit doen terwijl je taart nog warm is want anders plakt ze aan de bodem.

Dien warm op met wat opgeklopte slagroom of een bol ijs.

NM.

????????????????????????????????????
Buitengewoon België, Wat gebeurt er op ..., Wie is ....

Viva Puccini

Als je Toscane hebt bezocht ben je misschien wel eens van Firenze via Pisa naar de kust gereden. Dan ben je zeker het kleine maar mooie stadje Lucca gepasseerd. Daar werd in 1858 Giacomo Puccini geboren. Zijn familie was zeer muzikaal en toen hij op jonge leeftijd een voorstelling van Aïda van Verdi bijwoonde was hij meteen verkocht.

Hij was één van de grootste componisten aller tijden maar zijn leven was niet allemaal rozegeur en maneschijn. Hij verloor zijn vader toen hij vijf jaar was en er waren vervolgens nog al wat schandalen met vrouwen die er bij de Dag Allemaals en Story’s van die tijd als zoete koek in gingen. Hij vestigde zich een paar kilometers verder richting kust, in Torre del Lago, waar hij zijn meesterwerken componeerde: Manon Lescaut, Madame Butterfly, Tosca en La Bohème.

Als romanticus en levensgenieter had hij een voorliefde voor het platteland waar hij zijn twee grote passies kon uitoefenen, namelijk snelle wagens en de jacht.

st8111a

Puccini in Brussel

De laatste vier jaar van zijn leven werkte Puccini aan Turandot, dat pas na zijn dood werd afgewerkt. Hij was geregeld depressief en leed aan suikerziekte. Puccini was een kettingroker en staat op de meeste foto’s en zelfs op zijn standbeeld in Lucca afgebeeld met een sigaret in de hand. In maart 1924 stelden de dokters vast dat hij kanker had. Na een eerste kuur in de buurt van Parma, die zonder gevolg bleef, raadpleegde hij een andere dokter, die hem doorverwees naar dokter Ledoux in Brussel, die een nieuw soort radiumtherapie had ontwikkeld. Puccini, eigenaar van een optrekje in de Koningstraat te Brussel, kwam aan op 4 november 1924.

Ledoux bevestigde de diagnose en besloot om Puccini te laten behandelen in een privé kliniek aan de Kroonlaan. De behandeling startte snel maar de ziekte was echter te ver gevorderd. Puccini overleed op 29 november 1924 in het gebouw aan de Kroonlaan nummer 1 in Elsene, waar nu nog een herdenkingsplaat hangt (die trouwens in erbarmelijke toestand is).

Geen enkel recept genoemd naar Puccini

Het was de gewoonte in de negentiende eeuw dat grote chefs gerechten de naam gaven van belangrijke personen. Met recepten rond Aïda en Verdi kan je bijvoorbeeld een ganse menukaart vullen. Raar maar waar, er is geen enkel recept naar Puccini genoemd in tegenstelling tot zeer vele van zijn tijdgenoten. Voor mij een beetje onbegrijpelijk. Na heel lang zoeken heb ik in één van de boeken van Escoffier ‘Oeufs pochés  Manon’ gevonden, maar het is zelfs niet zeker dat dit aan Manon Lescaut gerelateerd is.

Toch moet Puccini culinair onderlegd geweest zijn want in een brief aan zijn publicist beschreef hij uitgebreid een recept voor bonen op Toscaanse wijze met salie en look. Ook voor de scènes in Café Momus in La Bohème week hij af van het oorspronkelijke script van Henry Murger en veranderde de recepten en de wijnen die er door Rodolfo, Marcello en Mimi worden genuttigd. Het is natuurlijk maar een detail in deze fantastische opera, maar het moet voor Puccini toch een zekere belang gehad hebben, waarschijnlijk omdat zijn versie van de recepten beter de sfeer weergeven van een bruisend café in de Quartier Latin in Parijs.

Panettone

Puccini’s muziek werd onsterfelijk gemaakt dankzij de grote dirigent Arturo Toscanini. Waarschijnlijk omwille van de depressie en de vele zware beproevingen tijdens zijn leven, leefde Puccini in artistieke isolatie, zelfs met Toscanini had hij een warm-koud relatie. Puccini had de gewoonte om elk jaar rond kerstdag een panettone te sturen naar al zijn vrienden. Eén jaar was hij echter vergeten Toscanini, met wie hij op dat ogenblik ruzie had, van de lijst te halen. Hij zag snel zijn vergissing in en stuurde hem dan maar onmiddellijk een telegram met de volgende woorden: “Panettone sent by mistake”, getekend Puccini. Een paar dagen later ontving hij een kaartje terug van Toscanini met het lakonieke antwoord: “Panettone eaten by mistake”.

NM.

puccini-1

Het ABC van de keukenterminologie, Keukentechnieken en weetjes, Wat gebeurt er op ..., Wie is ....

Rose Markward Knox en de uitvinding van de gelatine

knox-gelatine

Op 18 november 1857 werd Rose Markward geboren. Ze trouwde in 1883 met Charles Knox in Johnstown (NY). U vraagt zich waarschijnlijk af met wat Nullam nu weer voor de dag komt. Lees nog een beetje verder want dit is het merkwaardige verhaal hoe één van de belangrijke ingrediënten uit de keuken ontstond.

De uitvinding van het gelatinepoeder

Rose hield van koken nog voor ze getrouwd was en speelde al vroeg met het idee om zelf een kookboek met recepten voor desserten te schrijven. Daarnaast hielp ze haar man met onderzoek voor het schrijven van zijn kookboeken. Op een dag zag hij Rose in de keuken bezig met het maken van gelatine, toen nog een zeer lang en arbeidsintensief proces. Beiden hadden een neus voor zaken en beslisten dan maar om op een andere manier gelatine te maken. En zo ontwikkelden ze in 1890, ‘s werelds eerste instant gelatinepoeder. Gedaan met het lange en moeilijke proces van beenderen af te koken om gelatine te maken.

Een schot in de roos!

Het Knox gelatinepoeder was geboren en veroverde als een bliksemschicht de Amerikaanse keukens. Ook haar kookboek “Dainty Desserts voor Dainty People” werd een bestseller waar miljoenen exemplaren van verkocht werden. Rose droeg van het ogenblik dat ze iets of wat bekend werd een hoed, maar dan ook overal, zelfs in haar keuken. Ze vond dat een zakenvrouw er als een dame moest uitzien, dus met een hoed, het statussymbool van een lady in die tijd.

Tot zover dit verhaal van twee creatieve mensen met een gouden neus voor zaken en marketing, want Knox gelatine werd zeer groot dankzij een uitgekiende – wegens gebrek aan grote budgetten – campagne. Lang voor Goodyear een zeppelin (luchtschip) gebruikte was er in 1906 al een Knox Gelatine luchtschip.

0085

Wat is gelatine?

Gelatine is een bindmiddel dat uit slachtafval (meestal huiden en beenderen van zoogdieren) wordt gehaald. In de huishoudkeuken kunnen twee soorten gelatine worden gebruikt: gelatineblaadjes en gelatine in poedervorm. Gelatine lost goed op in warm water en vormt bij afkoeling met dit water een gel. Het is wachten tot de massa begint te stijven. Je kan dit proces versnellen door de massa in ijswater te zetten. Gelatine zinkt naar beneden, dus roer de massa af en toe om, zodat de gelatine goed verdeeld wordt.

Vegetariërs mijden vaak van producten waar gelatine in voorkomt. Geen probleem, dan kan je Agar-Agar gebruiken, een Aziatisch vegetarisch alternatief voor gelatine.

Gelatine komt veel voor in snoepjes en zoetwaren maar ook in aspics, conserven en in zuivelproducten zoals mousses en bavarois. En zonder gelatine hadden we waarschijnlijk ook geen panna cotta (zie recept) gehad.

NM.

Wie is ....

Delacre en Elvis Pompilio onder één hoedje

img_8313-a

De beroemde modeontwerper verzorgt het design van twee limited edition koekjestrommels van Huis Delacre

Huis Delacre heeft zichzelf tot doel gesteld zijn koekjes tot kunst te verheffen. Vandaar ook de wens om telkens weer uit te pakken met fraaie verpakkingen, zoals de nieuwste limited edition collecties in samenwerking met de Belgische hoedenontwerper Elvis Pompilio. Pompilio tekende twee exclusieve koekjestrommels die vanaf 23 september 2015 verkrijgbaar zijn in de Delacre-boetiek in Brussel en kort daarna ook in de supermarktketens.

“We speelden al langer met het idee van een collector’s reeks met een designer”, vertelt Gunther Deckers, marketingmanager bij Delacre. “Met Pompilio kiezen we voor een gevestigde Belgische waarde, een wereldwijd gerenommeerde designer die met zijn persoonlijke aanpak en elegantie perfect bij onze identiteit en waarden past. Dat Pompilio eerder al hoeden maakte voor Koningin Mathilde was voor ons geen doorslaggevende factor, maar wél een leuke knipoog naar onze rol als Hofleverancier. We weten echter dat ook Harrison Ford, Madonna en Sharon Stone tot zijn bewonderaars behoren. De kleurrijke en stijlvolle ontwerpen spreken ook een jonger publiek aan en ondersteunen het delicieuze lekkers dat wij aanbieden. Meteen de perfecte aanvulling voor onze eindejaarscollectie!” 

De nieuwe metalen trommels – in limited edition – bieden een verleidelijke selectie van 400 gram lekkernijen van Huis Delacre: Marquisettes, Biarritz, Cigarettes Russes, Cœur Blanc, Brazil, Caracas, Nordica, Délichoc Melk, Suprême en Délichoc Puur. Deze nieuwe edities zijn vanaf 23 september verkrijgbaar in de Delacre-boetiek (hartje Brussel) en vanaf 28 september in de supermarkt tegen de adviesprijs van € 8,29.

Fingerfood & Aperitiefhapjes

De enige echte Buffalo wings

1 Comment

3536

Deze keer een snel tussendoortje voor de voetballiefhebbers. Er zijn verschillende nationale en Europese competities in de eindfase gekomen en voor diegenen die een paar avonden per week aan hun televisie gekluisterd zijn, deze lekkere pikante kippevleugeltjes. Buffalo wings, voor alle duidelijkheid, hebben niets met AA Gent te maken. Dit fingerfood ontstond in 1964 in het stadje Buffalo in New York State. De zoon van Teressa Bellissimo van de Anchor Bar & Restaurant in Buffalo was op een vrijdagavond laat aan het koken, toen haar zoon met zijn hongerige vrienden arriveerden. Er was niet zoveel meer voorhanden en Teressa besloot dan maar een lading kippenvleugels in de friteuse te gooien en ze nadien met cayennesaus te overgieten. De kippenvleugels, die toen in die tijd normaal werden weggegooid of gebruikt om bouillon van te maken, werden zo getransformeerd in deze superpopulaire en door en door Amerikaanse snack, de Buffalowings.

 

Een Buffalo wing is dus een kippenvleugel die eerst gefrituurd wordt en dan door een saus op basis van boter en pikante cayennesaus worden gehaald. Traditioneel worden ze geserveerd met selderstengels en een dipsaus op basis van mayonaise en blauwschimmelkaas.

6951

Buffalo wings zijn heel gemakkelijk te maken en met een beetje oefening kan je gaan ‘customizen’, door ze minder of meer pikant maken, dit door te gaan spelen met de samenstelling  van je saus. Oefening baart kunst. En denk je dat hier talent voor hebt, dan heb je nog ruim de tijd om je klaar te maken voor het jaarlijkse officiële wereldkampioenschap Buffalo wings maken: het ‘Buffalo Wings Festival’ in Buffalo in de VS. Het tweedaags festival gaat altijd door begin september en staat volledig in het teken van de Buffalo wings. Er komen jaarlijks ongeveer 90.000 mensen op af. Een paar andere cijfers: vorig jaar werden ter plaatse 555.000 kippenvleugels – ofwel 37 ton – gegeten.

Hieronder volgt de bereiding van de kippevleugels, de pikante saus en de dipsaus. Het meeste kan je al op voorhand klaarmaken, het komt trouwens de smaak ten goede. Dan hoef je enkel maar de pauze af te wachten om je Buffalo wings af te werken.

Wat heb je nodig?

  • Kippevleugels
  • Frituurolie
  • Peper en zout

Voor de pikante cayennesaus

Wat heb je nodig?

  • 100 gram boter
  • 3 EL pikante saus naar keuze
  • 2 EL Worcestershiresaus (zie artikel)
  • ½ EL gedroogde lookvlokken (of lookpoeder)

Hoe maak je het?

Smelt de boter in een pan op een laag vuurtje. Voeg er de rest van de ingrediënten bij en roer eens goed dooreen. Wil je een pikantere saus, dan verhoog je de hoeveelheid pikante saus. De saus warm houden.

Hoe maak je het?

Snij de toppen van de vleugels. Doe er peper en zout op en zet ze een paar uur weg in de koelkast zodat het vocht er kan uittrekken. Zo krijg je knapperige vleugels met een krokant vel.

Dep ze droog met wat keukenpapier. Zet de frituurpan op 180 graden en frituur de vleugels gedurende 8 tot 10 minuten tot ze mooi goudbruin en krokant zijn. Laat de kippenvleugels uitlekken op keukenpapier. Haal de gefrituurde kippenvleugels door de pikante saus tot ze volledig bedekt zijn met saus.

Je kan hier al stoppen maar de kippenvleugels worden echt nog beter als je ze nog een paar minuten in de oven laat bakken, zodat de saus er wat inbakt. De meeste pikante sausen bevatten naast azijn echter ook wat suiker, dus opletten voor verbranden. Leg ze ook niet te dicht bij elkaar omdat de saus er dan niet kan inbakken en je vleugels eerder gestoomd worden.

De traditionele blue cheese dip

Wat heb je nodig?

  • 100 gram blauwschimmelkaas
  • 125 gram mayonaise
  • 60 gram zure room
  • 1 EL vers citroensap
  • 2 EL platte peterselie, fijn gesneden
  • Groene bladselderij

Hoe maak je het?

Meng alle ingrediënten – behalve de kaas – tot een gladde saus. Doe er pas dan de blauwschimmelkaas bij. Dek af met plastiekfolie en zet een paar uren weg in de koelkast.

Serveren met wat takken selder. Eventueel bijkruiden met peper en zout.

NM.

Andere

In the Mix: Lavendel Limonade

47166

Nullam heeft de laatste maanden veel geëxperimenteerd met lavendel en de conclusie is dat er eigenlijk geen limiet op het gebruik van lavendel is, tenzij je eigen creativiteit of fantasie.  Eetbare bloemen zijn al een paar jaar aan hun comeback bezig: ze voegen een zoete bloemige en lichte citrussmaak toe en zijn ook een streling voor het oog, kortom ze maken het plaatje van een leuk gerecht compleet, want het oog wil ook wat.

Wat is lavendel?

Lavendel behoort tot de familie van de munt en is nauw verwant met rozemarijn, salie en tijm. De bloemen en blaadjes kunnen ook vers gebruikt worden terwijl de knoppen en stengels eerder gedroogd worden. De meest gebruikte lavendel in de keuken is de Engelse lavendel (l. angustifolia and munstead)

Lavendel wordt al langer gebruikt dan onze tijdrekening. De Egyptenaren gebruikten het om hun mummies te parfumeren en de Grieken en Romeinen deden het bij hun badwater. De stam van het woord lavendel – het Latijnse woord lavo – betekent trouwens wassen. De gewonde soldaten tijdens Wereldoorlog 1 werden door de verpleegster met oplossingen op basis van lavendel gewassen.

Normaal kan je alle lavendel in de keuken gebruiken, zowel vers als gedroogd, maar loop nu niet onmiddellijk naar je favoriete bloemenwinkel of tuincentrum, want die lavendel is meestal met pesticiden of andere producten behandeld. Kijk uit voor lavendel die specifiek bestemd is voor gebruik in de keuken.

Lavendel kan je zelf gemakkelijk drogen: de stengels van de plant knippen net na ze gebloesemd hebben en hang ze daarna omgekeerd te drogen. Was de knoppen voor gebruik en droog ze uit in de oven.

Lavendelsuiker

Wil je toch de smaak van lavendel, zonder dat de lavendel zichtbaar is in je gerecht, dan hebben we een aantal tips voor je. De droge lavendel kan je in een mortier of oude koffiemolen fijn malen en zo onder je ingrediënten mengen (zowel voor zoete als hartige gerechten). Of je kan lavendelsuiker maken en bij desserten de gewone suiker vervangen door die geurige naar lavendel smakende suiker. Houd er rekening mee dat de intensiteit van lavendel verhoogt bij het drogen. Je hebt maar 1/3 gedroogde lavendel nodig in verhouding tot verse lavendel. Begin met een klein beetje lavendel en verhoog systematisch de hoeveelheid. Teveel lavendel in een gerecht en je krijgt het gevoel dat je parfum eet of de smaak van je gerecht wordt zelfs bitter. Het sleutelwoord hier is experimenteren.

4935

Lavendellimonade

Zeer verfrissende tijdens warme dagen is deze limonade op basis van lavendel. Ik geef je hieronder de verhoudingen, die je gemakkelijk kan vermenigvuldigen als je deze lavendellimonade in grote hoeveelheden wil maken.

Wat heb je nodig?

  • 120 ml vers geperst citroensap
  • 500 ml water
  • 1 theelepel lavendel
  • Suiker of honing (hoeveelheid volgens eigen smaak)
  • Ijsblokjes

Hoe maak je het?

Breng het water tot aan het kookpunt en haal dan de pan van het vuur. Voeg er de lavendel aan toe en laat 10 tot 15 minuten trekken. Controleer om de vijf minuten de smaak van de infusie. Giet door een fijne zeef en verwijder de lavendel. Laat afkoelen in de ijskast.

Voeg het vers geperst citroensap, de suiker en ijsblokken bij de koude vloeistof en dien op in koude glazen.

NM.

4938

Fingerfood & Aperitiefhapjes

Lookboter en parmezaan chicken wings

3888

De vierde juli wordt in de VS de onafhankelijkheid gevierd, de geboorte van een natie. Je moet het eens meegemaakt hebben om te weten hoe groot dit feest is, want  werkelijk overal is er van alles te doen, te veel om zelfs maar een poging te wagen om een opsomming te maken. Amerika kleurt die dag rood, wit en blauw en die kleuren zie je overal, niet alleen in het straatbeeld, maar ook de meeste Amerikanen zijn wel in iets rood-wit-blauw gekleed en zelfs veel gerechten worden in deze kleuren gemaakt. En de festiviteiten eindigen allemaal in een groots vuurwerk. Er zijn dus genoeg activiteiten buitenshuis als je zin hebt om de grote massa te trotseren, velen vieren het echter in de familiekring met een BBQ, picknick of een typische 4th of July lunch.

Deep fried chicken, een klassieker uit het zuiden en ideaal fingerfood voor elke gelegenheid.

Happy 4th of July!

Wat heb je nodig ?

  • Kippenvleugels
  • 3 teentjes look
  • ½ theelepel cayennepeper
  • Peper en zout
  • Bloem
  • Komijnpoeder
  • 100 gram Parmezaanse kaas
  • 75 gram boter

Hoe maak je het ?

Je kan deze kippenvleugels in twee stappen maken door ze eerst te frituren en dan af te bakken in de oven. Of anders gebruik je enkel de oven en pas je de kooktijden aan.

Verwarm de oven tot 180 graden. En de friteuse ook op 180 graden. Doe kippenvleugels in een mengkom en kruid ze met cayennepeper, komijnpoeder, peper en zout. Strooi er de bloem over en schud eens goed op. Frituur de kippenvleugels ongeveer 7 minuten tot ze mooi goudbruin zijn. Haal uit de friteuse en laat uitlekken op keukenpapier.

Leg de gefrituurde kippenvleugels in een braadslede en kook ze gaar in de voorverwarmde oven. Dit zal ongeveer 15 minuten duren.

Ondertussen maken we de saus van boter, look en Parmezaanse kaas.

Smelt de boter in een sauspan over een middelmatig vuur. Voeg er de fijngesnipperde look bij en eventueel wat ajuinpoeder. Meng goed dooreen en haal van het vuur. Meng er de Parmezaanse kaas onder.

Haal de kippenvleugels uit de oven en doe ze in een mengkom. Giet er de boter en look saus over en meng goed dooreen.

Serveer onmiddellijk. Bestrooi eventueel nog met wat fijn geraspte Parmezaan. En smullen maar.

NM.

Een passie voor koken

Nullam Microwaveum brengt je tijdens de lente nieuwe gerechten, heerlijke drankjes tips voor uitstapjes in binnen- en buitenland! Blijf op de hoogte en like de facebook pagina! Bedankt daarvoor.

WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com