malfatti genoemd
Polenta is een traditioneel Noord-Italiaans gerecht van gemalen graan
Semolina of griesmeel is het grove, gezuiverde tarwegriesmeel van durumtarwe dat voornamelijk wordt gebruikt bij het maken van couscous, pasta en zoete puddingen.">
Category Archives: Pasta Gnocchi Polenta Semolina Rijst
Met pasta recepten kan je eindeloos variëren. Pasta is er in vele soorten varianten zoals spaghetti, lasagne, …
Gnocchi is het Italiaanse meervoud van gnocco, wat ‘klontje’ betekent. Ze variëren in recept en naam in verschillende regio’s van Italië. In Lombardije en Toscane worden ze bvb malfatti genoemd
Polenta is een traditioneel Noord-Italiaans gerecht van gemalen graan
Semolina of griesmeel is het grove, gezuiverde tarwegriesmeel van durumtarwe dat voornamelijk wordt gebruikt bij het maken van couscous, pasta en zoete puddingen.
Vandaag kiezen we voor een gezond gerecht dat je zowel als pasta of als slaatje kan opdienen. We gebruiken Griekse pasta (kritharaki of orzo) en die gaan we garen in groentebouillon. Orzo is redelijk snel gaar en van die korte gaartijd profiteren we om wat extra groenten mee te garen. Die doen we er pas op het laatste bij, omdat we ze niet willen overkoken.
Je kan in plaats van orzo ook gerst of spelt gebruiken. Hou wel rekening met de correcte gaartijd.
De smaakmakers zijn natuurlijk de groentebouillon en de groenten, maar we werken af met verse muntblaadjes en zeste en sap van een citroen voor de friszure toets van de pasta.
Om het geheel nog wat meer kracht te geven schaven we stukjes pecorinokaas op de pasta. Pecorino is een vette, pittige schapenkaas, en dat hebben we nodig.
Wat heb je nodig?
1 kleine ajuin
olijfolie
6 lente-uitjes
1 liter groentebouillon
100 gram kritharaki – orzo pasta
200 gram erwten (mag diepvries zijn)
500 g boerenkool
zeste en sap van 1 citroen
muntblaadjes
25 gram pecorino kaas
Hoe maak je het?
Verwarm de olie in een pan en voeg er de fijn gesnipperde ajuin aan toe, en een paar van de lente-uitjes. Kruiden met zout. Fruit de ajuin gedurende 7 minuten of tot hij gaar is.
Voeg er de groentebouillon bij en breng aan de kook. Wanneer de bouillon kookt mag de orzo (of de gerst of spelt) erbij. Def af en laat garen (zie de verpakking voor de gaartijd). De laatse 5 minuten doen we er nog de stukjes boerenkool en de erwten erbij.
De orzo pasta moet gaar zijn en de boerenkool verwelkt. Giet overtollige bouillon weg en werk af met de zeste en het sap en van de citroen, de resterende lente-uitjes en de muntblaadjes. Sprenkel er wat stukjes pecorinokaas over.
Vincenzo Bellini (1801–1835) was één van de meest succesvolle Italiaanse componisten. Hij was geboren in Catania, maar leefde vooral in Milaan. Tijdens één van zijn vakanties aan het mooie Lago di Como, waar hij te gast was bij diva Giuditta Pasta, schreef hij de opera Norma, en creëerde hij voor haar de rol van Norma. Norma is zijn meest gekende opera en het stuk ‘Casta Diva‘, één van de meest dramatische episodes in de opera, werd onsterfelijk gemaakt door Maria Callas (beluister hier). Deze opera werd voor het eerst opgevoerd op 26 december 1831 in het Teatro alla Scala in Milan.
“Un opéra doit faire couler les larmes, causer l’horreur et amener la mort grâce au chant” en dat is Norma zeker. Maar ook eten brengt dezelfde emoties teweeg. Het verhaal van deze Pasta alla Norma, een typisch Siciliaans gerecht is ook doorspekt met emoties. Toen de auteur Nino Martaglio dit gerecht voor de eerste keer proefde was hij zo ontroerd door de uitzonderlijke smaak en zei toen het volgende: “Ma questo e Norma!“.
Una vera Norma werd het synoniem voor alles was uitzonderlijk van schoonheid of smaak was. En Pasta alla Norma was geboren. De gezouten ricotta is een belangrijke smaakmaker voor de gerecht waarvoor je niet veel ingrediënten nodig hebt. Kan je de ricotta salata echter niet vinden, dan kan je die vervangen door Parmigiano Reggiano of Pecorino.
Verwijder de uiteinden van de aubergines. Snij ze in de lengterichting in strips van een goede cm dikte . Bestrooi ze met grof zout. Leg er een gewicht op en laat 1 uur intrekken.
Indien je tomaten uit blik gebruikt, plet deze dan even met een vork. Indien geen tomaten uit blik maak je een verse tomatensaus. Was de tomaten goed af. Snijd ze in stukken. Doe ze in een pan met een fijngesnipperde sjalot en een teentje look, wat basilicumblaadjes, en wat grof zout en peper. (geen water toevoegen). Laat 5 minuten inkoken, want de tomaten mogen niet uiteenvallen. Laat uitlekken in een vergiet, maar houd het overtollige vocht bij.
Fruit de fijngesnipperde teentjes look. Voeg de tomatenpuree toe en de basilicum blaadjes. Laat 15 – 20 minuten op een zacht vuurtje inkoken.
Spoel de aubergines af en droog ze goed af. Wentel ze even door de bloem, zodat ze minder olie opnemen. Snij de chilipeper in kleine stukjes. Verwarm de olijfolie in een pan en bak de strips aubergine met de chilipeper en fijn gesnipperde look (ongeveer 2 minuten per kant). Haal uit de pan en laat ze uitlekken op keukenpapier. Leg de grootste stukken apart voor de versiering.
Kook ondertussen de pasta al dente – beetgaar. Giet af. Deze pasta moet je afwerken in de pan – al padella. Neem een grote pan en doe er wat lepels van de tomatensaus bij, de pasta en de strips aubergine, chili en look. Schud eens goed op zodat alle smaken mengen en laat een minuutje doorwarmen. Serveer afgewerkt met wat grote strips aubergine, de verkruimelde ricotta en een blaadje basilicum.
Hallo…… Het is 4 uur ’s namiddags en plots komt de volgende vraag naar boven: wat ga ik vanavond klaarmaken? Ondanks al onze goede voornemens, hebben we de weekmaaltijden niet altijd even goed gepland of hebben we geen tijd gehad om de nodige shopping te doen.
We worden in onze eigen omgeving heel veel geconfronteerd met vragen voor snelle maar toch lekkere en afwisselende gerechten. Vandaar dat we een aantal artikelen op deze blog zullen wijden aan familiegerechten die voldoen aan de maximum 30 minuten limiet, met een minimum aan ingrediënten, maar die toch heel lekker zijn. Weinig ingrediënten is zeker geen synoniem voor smaakloos. Er zijn veel recepten die je kan klaarmaken met 3 of 4 ingrediënten of met wat je vind in de ijskast of proviandkast, zodat je geen extra shopping moet doen. Hopelijk vind je iets inspirerend in deze recepten die in minder dan 30 minuten klaar zijn.
Het eerste onder de dertig minuten recept is een snelle pasta met zalm schotel die zelfs klaar is in twintig minuten. Zeer eenvoudig te maken met een heerlijke symfonie van smaken: naar anijs geurende dille, frisse citroen en amandelen.
Dille heeft een anijsachtige smaak, net zoals zijn verwanten anijs en venkel. Je kan zowel de zaadjes als de naaldvormige blaadjes gebruiken. Dille is prominent aanwezig in de Scandinavische en Baltische keuken maar ook in Duitsland, Polen en Rusland. Dille kook je niet mee of meng je niet met andere kruiden omdat het dan zijn smaak verliest.
Wat heb je nodig?
3 zalmfilets (voor 4 personen)
Klein klontje boter
50 gram dille
50 gram witte amandelen zonder vel
1 teentje knoflook
4 EL olijfolie
zeste van 1 citroen
sap van 1 citroen
linguine
Hoe maak je het?
Kruid de zalm met peper en zout, leg er eventueel een klein klontje boter op of giet er een fijn straaltje olijfolie over en bedek de filets losjes met aluminiumfolie. Leg ze op een bakplaat en bak in de oven op 180° Celsius gedurende ongeveer 12 tot 15 minuten, afhankelijk van de dikte van de filets. Haal uit de oven en verwijder het vel. Brokkel de zalm in stukken en zet even opzij.
Doe de dille, amandelen, knoflook en olijfolie in een keukenrobot of blender en pureer tot je een gladde, smeuïge massa hebt. Wil je een iets grovere consistentie of heb je geen keukenrobot, dan kan je gewoon alles met de hand fijnhakken. Voeg er nu de zeste van de citroen en het citroensap bij, en meng goed dooreen. Proef en kruid bij indien nodig.
Kook de linguine volgens de aanwijzingen op de verpakking. Hou een aantal lepels kookvocht over vooraleer je de pasta afgiet.
Doe de pasta in een grote kom, meng er het dille-amandelmengsel onder door, doe er wat van het kookvocht bij en werk af met de stukjes zalm.
Risotto met funghi porcini behoort voor velen tot het hoogste culinaire genot, misschien enkel geklopt door door risotto met truffels. Vandaag gaan we de perfecte risotto klaarmaken, met gemengde paddenstoelen.
Alhoewel rijst in zowat de halve wereld op het menu staat, is risotto onmiskenbaar Noord-Italiaans, vooral in de regio’s Piemonte en Veneto, waar je trouwens heel uitgestrekte rijstvelden kan zien en waar ze de goede boter hebben. Risotto is strikt genomen een primo (een voorgerecht), maar wordt evenveel als hoofdgerecht geserveerd.
Risotto maken is kunst
Het maken van risotto is voor mij een kunst, waarbij je alle zintuigen moet gebruiken om tot een perfect gerecht te komen: zien, ruiken, voelen maar ook luisteren. Eigenlijk een heel therapeutische bezigheid na een dagje stress. Schenk je zelf een glas wijn, zet wat muziek op en neem je favoriete pan en houten lepel en geniet.
Risotto lijkt heel eenvoudig om te maken, maar het is een gerecht dat je onverdeelde aandacht van start tot einde nodig heeft. Die 20 tot 25 minuten ben je bezig met je risotto en niets anders.
Welke rijst voor risotto?
Laten we beginnen bij de keuze van de rijst. Voor risotto heb je korte korrelrijst nodig, zoals Arborio, Carnaroli of Vialone Nano (zie ook link onderaan). Dit zijn de ideale soorten rijst om risotto te maken. De kunst is om een rist te gebruiken die de vloeistof voldoende gaat absorberen zonder extreem te gaan kleven of te desintegreren. We hebben textuur en consistentie nodig.
Carnaroli is de ideale rijst voor beginnende risotto makers, omdat het eigenlijk heel moeilijk is om deze te overkoken. Carnaroli behoudt tijdens het kookproces heel lang zijn vorm en textuur, dit dankzij de twee lagen. De zeer resistente binnenlaag beschermt de korrel, zodat je deze rijst zonder al te veel problemen al dente kan koken. Arborio rijst is eigenlijk de meest temperamentvolle rijst en vergt toch al enige ervaring: hij overkookt gemakkelijk en doet de rijstkorrels desintegreren. Carnaroli is eigenlijk een uitvinding van net na de tweede wereldoorlog en is een kruising van arborio en Japanse rijst. Vialone nano zijn hele korte rijstkorrels die veel minder zetmeel bevatten, ideaal voor een visrisotto. Doordat deze rijst minder zetmeel bevat, lijkt hij ook lichter verteerbaar.
De twee geheime wapens
Wat je in jouw risotto verwerkt, is volledig jouw keuze. Persoonlijk hou ik het zo eenvoudig mogelijk. Wel geef ik je nog dit mee, namelijk mijn twee geheime risotto wapens. Ik heb jaren geleden leren risotto maken van een echte Italiaanse mamma, de moeder van een Italiaanse collega, die een trattoria uitbaatte. Ik heb daar twee weken lang elke avond in de keuken mogen kijken en leren, en heb daar de kunst van risotto maken geleerd. Het eerste geheim wapen is Brodo ai Funghi Porcini. Naast de klassieke bouillon meng ik er ook wat brodo bij, voor een meer intense en diepere smaak. En het tweede wapen gebruik je tijdens de afwerking: gebruik ietsje minder boter maar voeg er een stuk meegekookt beenmerg bij. De kaloriedokter zal waarschijnlijk protesteren, maar dit maakt je risotto oh zo lekker!
Risotto con funghi misti foodpairing met Amontillado Sherry
Amontillado sherry is unieke complexe sherry omwille van het gecombineerde verouderingsproces. De sherry is subtiel en delicaat met zijn toetsen van hazelnoot. Zacht in de mond met een juiste zuurtegraad, droge afwerking en lange afdronk met hints van gedroogd fruit en met wijn doordrenkt hout.
De hazelnoottoetsen van de sherry versterken de karakteristieke nootachtige smaak van de paddestoelen. Beiden hebben iets romigs, maar de scherpe en frissen Amontillado komt in evenwicht met de romige textuur van de risotto.
Zorg dat alles klaar is wanneer je begint. Je mise en place is dus heel belangrijk.
Zet de pan met de bouillon op een laag vuurtje en hou een pollepel klaar.
Kuis de paddenstoelen en versnij in plakjes indien nodig. Hou een paar mooie exemplaren voor de afwerking.
Neem een pan met dikke bodem en warm een lepel olijfolie en een lepel boter op. Fruit de fijn gesnipperde sjalot op een laag vuurtje. Wanneer de sjalot begint te kleuren mag je er de stukken paddenstoel bij doen. Roer regelmatig om. Na een paar minuutjes mag de rijst erbij. Goed omroeren want het is belangrijk dat alle rijstkorrels de vetstof opnemen. Je moet ze zien glinsteren.
Nu begint het echt werk, en in deze fase is geduld nodig. Giet een pollepel bouillon op de rijst: hete stoom zal uit de pan komen en de rijst kan het vocht beginnen absorberen. De bouillon moet echt volledig geabsorbeerd zijn vooraleer je er de volgende bij doet. Het proces versnellen heeft echt geen zin.
Mocht je gedroogde funghi porcini gebruikt hebben, mag je het water waarin je ze gehydrateerd er nu bijdoen. Of voeg een beetje Brodo ai Funghi Porcini bij, voor een diepere smaak.
Blijf in de volgende minuten bouillon toevoegen. Roer regelmatig om. Wanneer de rijst al dente – beetgaar – is haal je de pan van het vuur. We werken van met de rest van boter en de parmezaanse kaas. Deze maken je risotto smeuïg. Maar het geheim wapen in mijn risotto is beenmerg, dat ik meegekookt heb in de warme bouillon.
Versier de risotto met een paar mooie paddenstoelen en dien warm op.
Heb je zin in een straaltje Italiaanse zon op je bord? Probeer dan dit originele gerecht boordevol smaak: penne met pesto, kerstomaten en geraspte kaas Special Pasta Entremont. Omdat we veel vragen krijgen voor gerechten voor twee personen (in plaats van 4 of 6 of meer), hebben we deze snelle pasta berekend op twee personen.
De geraspte kazen van Entremont: topkwaliteit van Entremont voor je lekkerste recepten
Bijna 70 jaar geleden kwamen de Entremont broers François, Marius en Édouard op het idee om de Emmental kaaswielen die ze meebrachten van de alpenweiden te laten rijpen in hun kelders in Annecy, gevestigd aan de voet van de bergen. Deze rijpingsmethode in de kelders, in combinatie met de kennis van de broers die ontstaan is uit een jarenlange traditie, staat garant voor een heerlijke en subtiele kaas waaraan het merk Entremont zijn enorme succes dankt.
Voor elke smaak wat wils
Vandaag vind je in de winkelrekken een ruim assortiment Franse kazen van traditionele meesters in de kaasmakerij. Comté, Emmental, Gruyère en Beaufort beschikbaar in al zijn vormen: plakjes, blokjes, fondue of geraspt; voor ieder zijn smaak wat wils. En omdat Entremont ook het leven van de consument wil vergemakkelijken past het merk zich aan aan hun behoeften en stelt specifieke recepten voor voor een verscheidenheid aan gerechten.
De Special Pasta geraspte kaas van Entremont
Een spaghetti bolognaise bijvoorbeeld is pas geslaagd als er heerlijke, zachte linten geraspte kaas aan het uiteinde van je vork zitten! Er werd aan het kleinste detail gedacht om u een tot in de perfectie gesmolten tikkeltje gastronomie te brengen voor uw grootste plezier. De variëteit Special Pasta is fijner geraspt, hij smelt snel en gemakkelijk, is iets sterker van smaak en vormt fraaie linten.
Voor alle fijnproevers die op zoek zijn naar nieuwe heerlijke en eenvoudige recepten; het gamma geraspte kazen Special Cuisine Entremont is perfect om uw speciale recepten en dagelijkse gerechten te verfraaien. Zij geven het de zachte, fruitige en royale smaak die zo typerend is voor Entremont kazen.
Met de geraspte kazen van Entremont haal je de traditie en de vakkennis van de familie Entremont in huis, aangevuld met nieuwe ideeën en vondsten, verpakt in handige zakjes speciaal bedacht voor je lekkerste bereidingen.
Kook de pasta in een grote pan volgens de instructies op
de verpakking. Giet meteen af en leg de pasta terug in
de pan.
Meng ondertussen de bloem al kloppend met de melk in een kom.
Giet het mengsel over de pasta in de pan. Voeg de pesto toe en meng alles goed door elkaar. Laat even koken op een zacht vuur en roer verder tot de saus dik wordt.
Kruid met peper en zout. Voeg de tomaten toe en bestrooi het gerecht met geraspte kaas Special Pasta Entremont. Vergeet niet om de schotel ook gul te bestrooien met basilicum.
Vandaag kiezen we voor een snelle pasta, maar wat voor één: heerlijke smaken, weinig ingrediënten en snel klaar. Penne alla vodka is opnieuw een pastagerecht waarvan niemand het eens is over de herkomst en wie het nu heeft uitgevonden. Niet dat dit gerecht al eeuwen meegaat, neen, want het ontstond pas ergens rond eind de jaren 70, begin de jaren 80. En toch is er veel discussie. Het ene kamp zegt dat het gerecht is uitgevonden door de Italiaanse immigranten in Amerika, die een aantal eigen culinaire mysterieuze concocties hebben die in het moederland Italië totaal onbekend zijn en die je daar dus ook niet op de kaart zal vinden. Penne all vodka vind je in de States, en zeker in New York bijna op elk menu, terwijl je in Italië al heel goed moet zoeken om het ergens te vinden.
Het andere kamp zegt dat het een puur Italiaanse uitvinding is maar is op zijn beurt ook verdeeld in twee kampen. Volgens de eersten is penne all vodka uitgevonden door een restaurant in Bologna en volgens de tweede is penne alla vodka ontworpen door ene Luigi Franzese in Napels. Hij had het gerecht eerst penne all Russia genoemd omwille van de vodka in de saus. Hij werkte trouwens voor een bedrijf dat vodka verdeelde in Italië en ze hadden een pastagerecht nodig om hun vodka te promoten.
Eigenlijk maakt het allemaal niet zoveel uit, ons gaat het om de smaak. Ik zei het al, je hebt weinig ingrediënten nodig en dat is de kracht van dit gerecht: ze versterken elkaar.
Welke rol speelt de vodka in dit gerecht?
Er is eigenlijk ook veel te doen geweest rond de toevoeging van vodka. Wat verschil maakt het nu of je vodka in je saus doet of niet?Want de alcohol verdampt toch en vodka op zich is kleurloos en bijna smaakloos. Toen zijn wat grote koppen (zelfs ook Harold McGee) zich op het probleem gaan werpen en het antwoord komt eigenlijk uit de scheikunde. Vodka maakt de saus veel intenser. Bepaalde aroma’s of smaken zijn nu eenmaal alcoholoplosbaar en vodka haalt dus die smaken uit de ingrediënten en versterkt zo de totale smaak van de saus. Iets wat water of vet – in dit geval – niet zouden gekund hebben. Alcohol trekt zowel in vet oplosbare als in water oplosbare smaakcomponenten aan terwijl water of vet zich maar op één soort kunnen richten.Het is een beetje het 1+1=3 verhaal. Tot zover de les scheikunde. Maar vooraleer we overgaan tot de lijst met ingrediënten, geven we jullie nog één tip mee. De eerste keer maak je het gerecht zoals het hieronder beschreven staat. De tweede keer verdeel je de dosis vodka in twee. De ene helft doe je gewoon bij de saus en andere helft giet je over de gekookte en net afgegoten pasta. Laat me wel even weten welke de beste versie is. Ik gebruikte vodka van het merk Russian Standard (Русский Стандарт), maar eender welke vodka gaat.
Wat heb je nodig?
4 EL boter
1 theelepel rode chilivlokken
1 teentje look, zeer fijn gesneden
2 EL kappers
En paar sneetjes Prosciutto
400 gram romatomaten (bvb vers gepureerd of uit blik)
15 cl vodka
200 ml room
Penne rigate
Pecorino Romano kaas
Hoe maak je het?
Kook de penne rigate volgens de gebruiksaanwijzing op de doos. Hoe er rekening mee dat de saus snel klaar is (ongeveer 10 minuten), dus met een beetje voorbereiding en techniek kan je beide tegelijk maken. Maak de saus in een grote pan met dikke bodem, want de gekookte pasta moet er op het einde even bij.
We beginnen het maken van de saus met een klassieke battuto, de fijn gesneden aromaten gegaard in vetstof.
Smelt de boter in de pan op een middelhoog vuur (je mag ook olijfolie gebruiken) en voeg er de rode chilipepervlokken bij. Dit gedurende één minuut en roer af en toe eens om. Voeg er dan de stukken Prosciutto bij. Vervolgens de fijn gesnipperde look, tot deze zacht en gaar is (niet laten verbranden). Voeg er dan de kappertjes bij en laat nog 1 minuut verder garen.
Nu mogen de vodka en de tomaten erbij en deze mag je ongeveer 5 minuten laten verder sudderen. Als laatste gieten we de room in de saus. Nog 5 minuten sudderen en we zijn klaar. Ik doe er op het laatste al de helft van de kaas bij. Af en toe eens omroeren.
Giet de pasta af maar hou wat van het kookwater bij de hand. De pasta mag direct in de sauspan. Verhoog het vuur een beetje warm alles nog eens goed door. Indien je saus te droog is doe er dan wat van het kookwater bij.
Verdeel over individuele borden of giet in een serveerschotel. Doe er snel de rest van de kaas op. We kozen bij dit gerecht voor de iets sterker smakende Pecorino Romano maar Parmezaanse kaas is vanzelfsprekend ook goed.
Vandaag doen we iets met een tomaat, maar niet zomaar een tomaat, maar de Pomodoro San Marzano dell’Agro Sarnese-Nocerino, de keizerin der tomaten. San Marzano tomaten hebben in vergelijking met andere tomaten veel dikker vruchtvlees, minder zaden en is veel intenser van smaak. Geliefd bij chefs over de ganse wereld is dit de ideale tomaat voor een echte tomatensaus.
San Marzano sul Sarno
De San Marzano tomaat dankt zijn naam aan het stadje San Marzano sul Sarno in de Italiaanse provincie Salerno, waar het de eerste keer gezaaid werd. San Marzano ligt dichtbij Pompei in de schaduw van de Vesuvius. En dat Mediterraan klimaat, de vlakke en vulkanische bodem met hoge hoeveelheden fosfor en potassium én de gunstige invloed van de zee dragen ongetwijfeld bij tot de uitzonderlijke kwaliteit. De San Marzano ziet er dus ook anders uit dan een gewone tomaat en dat zou te wijten aan de kruising van 3 soorten zaadjes, namelijk de Fiascona, de Fiaschella en de Koning Umberto. Deze tomaat is ideaal om er een heerlijke tomatensaus van te maken. De kenmerkende zoete smaak komt pas echt tot zijn recht bij het inkoken. Het veel dikkere vruchtvlees en de hoge hoeveelheid pectine zorgt voor een dikke saus en je zal er ook weinig zaadjes in vinden. Ik geef je geen recept voor tomatensaus mee, eerst en vooral omdat er genoeg te vinden zijn in ons archief. Mijn tomatensaus is heel eenvoudig en wordt gemaakt met San Marzanotomaten (rood), look (wit) en verse basilicumblaadjes (groen), een echte saus van la mamma.
Ricotta gnocchi
Bij deze lekkere tomatensaus geven gnocchi, maar deze keer maken we een lichtere versie van gnocchi, dus niet op basis van aardappelen, maar met ricotta. De traditionele gnocchi op basis van aardappel komen uit Firenze, maar deze lichtere versie wordt vooral gemaakt in het zuiden, in de wondermooie streek rond Amalfi. Daar worden ze ndundari genoemd. Deze streek was veel armer dan het rijke Firenze, dus gebruikten ze wat ze in huis hadden. Gebruik bij voorkeur doppio zerobloem, een type bloem die erg fijn gemalen is. We geven jullie nog twee tips mee. Laat het deeg even rusten vooraleer je begint, omdat het gemakkelijker te verwerken is. En zorg dat je saus klaar is, want de gekookte gnocchi gaan onmiddellijk in de saus.
Wat heb je nodig? Voor 8 personen
450 gram ricotta
400 gram”00″ of doppio zerobloem
6 eigelen
60 gram Parmezaan, vers gemalen
Een snuifje nootmuskaat
Peper en zout
Basilicum voor de afwerking
Hoe maak je het?
Laat de ricotta uitlekken in koffiefilters of in een neteldoek (ongeveer een uur).
Doe de doppio zerobloem met de ricotta, de eigelen en de Parmezaanse kaas in een grote kom en meng tot je een zachte, vochtige deeg hebt. Daar mag een snuifje nootmuskaat bij. Controleer de consistentie van je deeg door een beetje deeg in je hand te nemen. Als het nog aan je hand plakt (zoals kauwgom) moet er nog bloem bij gedaan worden. Begin met één eetlepel per keer, tot je een goede niet klevende consistentie hebt. Dek af en zet 30 minuten weg in de koelkast
Bestrooi je werkblad en je handen met bloem. Ook op de bakplaat waarop de afgewerkte gnocchi komen mag je wat bloem strooien.
Verdeel het deeg in 4 stukken en rol het uit tot een lange rol of cilinder van ongeveer 2 cm dik. Neem een scherp mes en snij er in een vloeiende beweging stukjes van ongeveer een ½ cm van. Herhaal dit voor de overige stukken deeg.
Je kan de stukjes deeg zo laten, en dan heb je kussentjes. Ofwel wrijf je ze zachtjes tegen een speciaal geribbeld houten plankje voor gnocchi (of tegen de achterkant van een vork)
Breng het gezouten water aan de kook. Zorg dat de saus warm is want we gaan de gnocchi verder afwerken in de pan met de saus (spadellata).
Giet de helft van de gnocchi – om geen overbevolking in je kookpot te krijgen – in het kokende water. Roer zachtjes rond zodat ze niet aan elkaar kleven. De gnocchi zullen zeer snel aan de oppervlakte komen. Laat ze dan nog twee minuutjes verder garen. Haal ze uit de pan met een uitleklepel en laat de gnocchi nog even snel doorwarmen in de saus. Dien warm op, afgewerkt met een blaadje basilicum.
Orzo is Italiaans voor gerst en wordt soms ook risoni genoemd. Het is een korte macaroni in de vorm van maar groter dan een rijstkorrel en is dus geen rijst. Het wordt vaak ten onrechte Griekse rijst (kritharáki of manéstra) genoemd. Je vindt orzo echter in het volledige gebied van de Middelandse Zee. Bij de Turken noemt het şehriye en in vele landen van de Balkan noemen ze het risi. Maar het is dus wel degelijk pasta.
Ik gebruik orzo niet alleen in soepen of in stoofpotjes (zie arni giouvetsi), maar heel dikwijls ook in salades, die ik als hoofd- of bijgerecht serveer. Het is voor mij de ideale zomerse partysalade voor een BBQ, tuinfeest of picnic. Je kan er echt vele leuke dingen mee doen, het bewijs dat een slaatje niet altijd gewoontjes is. Voeg er je favoriete ingrediënten aan toe en zorg voor een lekkere romige en friszure dressing en je hebt een succesgerecht voor je tuinfeest.
Het slaatje hieronder is een variante op het thema rood-wit-groen waarbij we kozen voor fris en crunchy: frisse komkommer gecombineerd met lekkere tomaten en een frisse, smaakvolle kruiden, zoals verse munt en platte peterselie. Persoonlijk snij ik er ook wat kappertjes in en durf ik er ook wat rode chilipeper bij doen, om het slaatje wat meer kick te geven. In de dressing zit ook wat zeste van de citroen verwerkt, om het frisse karakter van het slaatje te benadrukken.
Kook de orzo volgens de gebruiksaanwijzing. Zorg er voor de orzo niet te ver te koken. Giet af en spoel even onder koud water. Laat de orzo uitlekken en afkoelen en giet in een grote slakom of serveerschotel.
Giet er een beetje olijfolie bij. Verwijder de schil van de komkommer en snij in kleine blokjes. Verwijder het binnenste van de tomaten en snij ook deze in kleine blokjes. Snij de lenteuitjes in kleine stukken. Dit mag allemaal bij de orzo.
Nu rest ons enkel nog de kruiden en de dressing.
Neem de muntblaadjes en rol ze op. Snij ze vervolgens in strips. Snij ook de platte peterselie fijn. Meng de kruiden door de andere ingrediënten.
Maak de vinaigrette en giet over de salade. Controleer de kruiding. Indien de salade te droog is, doe je er nog wat olijfolie bij.
Serveer de salade van orzo als een bijgerecht of geef er gegrild vlees bij, zoals merguez, souvlaki, meatballs of lamskoteletjes.
Eén van mijn favoriete voorgerechten is zelfgemaakte gnocchi van pastinaak, badend in een bodempje pittige saus op basis van room en mierikswortel. Geen luxeproducten in dit recept maar wel een verbluffend resultaat: een symfonie van pure en verse smaken. Het ziet er ook mooi uit!
Het is ook eens een andere manier om pastinaak te bereiden. De subtiele smaak van de pastinaak komt terug in de gnocchi. Je kan de gnocchi een geribbelde vorm geven (zie hieronder) of je laat ze in hun rustieke vorm.
We gebruiken een passe-vite of een pureepers om het deeg luchtig te houden. Met een pureestamper wordt het deeg soms te kleverig. De eerste mechanische pureepers was trouwens een Belgische uitvinding uit 1928, van een zekere Victor Simon. Ik gebruik deze trouwens heel veel in de keuken, om spaetzle (of spätzle) of passatelli te maken.
De mierikswortel zelf ziet er op het eerste zicht uit als een banale onschuldige wortel en hij ruikt ook naar niets. Deze onschuld verdwijnt snel wanneer je de wortel gaat raspen, want door blootstelling aan de lucht, worden de duivels ontbonden. Het raspen van mierikswortel (lid van de mosterdfamilie samen met onder andere wasabi) doet het beest ontwaken. Bij het raspen breken de cellen af en komen er twee actieve elementen vrij. Wanneer deze twee samenkomen, vormen ze een pittige, vluchtige en zeer prikkelende olie die de alarmbellen in je sinussen en smaakpapillen zullen doen rinkelen (denk maar aan het gevoel wanneer je een beetje teveel wasabi hebt genomen of als je aan scherpe, hete mosterd ruikt).
Zorg er voor dat je voldoende verluchting hebt wanneer je de mierikswortel gaat raspen of doe het onder water. Je zou de eerste niet zijn die in tranen uitbreekt bij het raspen van mierikswortel. Begin dus met een beetje mierikswortel bij de vloeistof en voeg er geleidelijk aan toe, tot je saus op punt staat.
We werken dit lekkere voorgerecht af met strips Old Groendal, een brokkeloude harde Belgische hoevekaas die 18 maand gerijpt heeft, verkrijgbaar bij Kaasaffineurs Michel Van Tricht & zoon, Fruithoflaan 41 te 2600 Antwerpen.
Wat heb je nodig? 4 personen
400 gram pastinaak
400 gram aardappelen
Zout en peper
½ ei
300 gram + 100 gram meel
Een klein stukje Old Groendal
1 bosje jong groen (postelein, waterkers, …)
2 blokjes groentebouillon
150 ml melk
150 ml slagroom
1 1/2 theelepel verse mierikswortel
Hoe maak je het?
Schil de aardappelen en de pastinaak en stoom ze tot ze gaar zijn. Of kook ze in licht gezouten water. Giet af en duw ze door de pureepers of gebruik een passe-vite. Het voordeel van beide keukeninstrumenten is dat ze het deeg luchtiger houden. Kruiden met zout. Klop een ei op en doe de helft ervan bij de aardappelen. Voeg er beetje bij beetje de 300 gram bloem bij en meng tot je een homogeen deeg hebt. Bebloem je werkvlak met de resterende bloem. Verdeel het deeg in stukken en rol de stukken uit tot cilinders. Snij stukjes deeg af en vorm ze tot gnocchi (gebruikt een geribbeld plankje voor gnocchi of rol ze tegen de achterkant van een vork). Of laat ze gewoon in hun ruwe, rustieke vorm. Indien je de gnocchi niet onmiddellijk gebruikt, dek ze af met een vochtige handdoek.
Breng voldoende water aan de kook en doe er de twee bouillonblokjes bij. Kook de gnocchi in verschillende keren. De gnocchi zijn klaar wanneer ze boven komen drijven. Haal ze uit het water en laat uitlekken in een vergiet. Doe de volgende batch in de kookvloeistof.
Neem een sauspan en verwarm de melk en de room, samen met de geraspte mierikswortel. Kruiden met peper en zout. Warm de gnocchi nog even op in de saus. Verdeel de gnocchi over diepe borden en giet er een lepel warme saus over.
Hier nog een tip om dit gerecht er wat feestelijker te laten uit zien. Zet de staafmixer in de saus om de mierikswortelsaus te laten schuimen of giet de saus in een espumaspuit of sifon en spuit de espuma over de gnocchi.
Werk af met strips Oude Groendal en wat blaadjes jong groen. Dien warm op.
Er zijn zo van die dagen dat je moe thuis komt, zelfs te moe om eten klaar te maken, maar dat je toch zo snel mogelijk wil eten. Dat is het verhaal dit recept. Steak Pizzaiola is een klassieker uit de Italiaanse keuken, is snel klaar en heel lekker.
Che cosa questo?
Dit verhaal begint in Napels, de stad van de pizza’s en pizzamakers. Een pizzaiolo (pizzamaker) kwam heel moe thuis na een zware dag pizza’s maken. Hij wou daarom zo snel mogelijk eten. Zijn vrouw ging aan de slag met de luttele ingrediënten die ze in huis had, namelijk een paar steaks en wat tomatensaus. De man vroeg zijn vrouw wat het onbekende gerecht was . Ze antwoordde enkel dat hij het graag zou eten en de Bistecca alla Pizzaiola was geboren.
De pizzaiolo was zo in de wolken met dit gerecht dat hij het opdroeg aan zijn vrouw en Bistecca alla Pizzaiola noemde. Het is een gerecht uit Napels waar ze graag werken met oregano. Dus die gebruiken we om de saus op smaak te brengen.
Wat heb je nodig?
1 biefstuk per persoon
Tomatensaus of een blik San Marzano tomaten
Een paar teentjes look
Gedroogde oregano
Hoe maak je het?
We maken een tomatensaus met de tomaten van San Marzano (zie recept). Aangezien Bistecca alla Pizzaiola een Napolitaans recept is brengen we de tomatensaus op smaak met gedroogde oregano. Het is eenpansgerecht waarvoor we een braadpan met dikke bodem nodig hebben – die goed de warmte bewaart – om snel de steaks aan te bakken en de tomatensaus te reduceren.
Neem een braadpan met dikke bodem en verwarm wat olijfolie op een middelhoog vuur. Kruid de steaks, wrijf ze in met gedroogde (of verse oregano) en bak ze aan beide kanten. Liefst niet volledig bakken want we moeten ze aan het einde nog even in de saus laten doorwarmen.
Haal de steaks uit de pan en hou ze warm terwijl je de saus maakt.
Giet nog een klein beetje olijfolie in de pan en doe er de geplette look in. Bak de look tot die lichtbruin is (niet laten verbranden). Nu mogen de rode chilipepervlokken er bij en de rest van de oregano.
Als laatste mag de tomatensaus er bij (of een blik San Marzanotomaten). Schraap de aanbaksel van de steak los, laat de smaken mengen en de saus wat reduceren.
Nu mogen de steaks in de pan, zodat ze terug kunnen opwarmen, zonder terug te koken. Controleer de kruiding, haal de pan van het vuur en werk af met fijn gesneden platte peterselie. Dien op met wat geroosterd brood of tagliatelle. Bellissimo!
Dit is een zeer snel recept dat je (zelfs zonder voorafgemaakte tomatensaus) klaar maakt in 10 tot 15 minuten.
Orzo is Italiaans voor gerst en wordt soms ook risoni genoemd. Het is een korte macaroni in de vorm van maar groter dan een rijstkorrel en is dus geen rijst. Het wordt vaak ten onrechte Griekse rijst (kritharáki of 
