Category Archives: Travel: reizen, food & drinks

NM 1260 240 nullam goes-1

Nullam gaat ergens op avontuur of city trip en kiest er voor jou de leukste plekjes uit, vaak ook gelinkt aan de plaatselijke gastronomie. Mijn reisverhalen en -ontdekkingen zijn de inspiratie voor jouw volgende trip. En dat kan ook een zondagse daguitstap zijn.

#Travel #Citytrip #reisblog #travelgram #gastronomie

Gunilla klokkentoren in Uppsala

Gunillaklockan

Uppsala, de hoofdstad van de provincie Uppsala län is de derde grootste stad van Zweden. Het is een universiteitsstad. Eén van de bezienswaardigheden in Uppsala is het nogal roze gekleurd kasteel van Uppsala. Het werd in 1549 gebouwd door Koning Gustav Vasa. Net zoals vele andere Middeleeuwse kastelen is ook dit kasteel de plek bij uitstek geweest van vele politieke intriges, afrekeningen en moorden. Je kan er niet naast kijken, want het kasteel ligt op een heuvel en van daaruit heb je een prachtig zich over Uppsala en zijn vele monumenten. Naast het kasteel op het Styrbiskop Bastion kan je er ook de Gunillaklockan zien. De bel van de houten klokkentoren van Gunilla werd in 1588 door Koningin Gunilla geschonken aan de kapel van het kasteel.

NM.

 

 

Gele Koolzaadvelden

Geel is een kleur die onmiddellijk doet denken aan de stralende zon en vooral, het is een heel vrolijke kleur. Tijdens een tocht door de Frans-Vlaanderen, in de Franse Westhoek, werd ik getroffen door de enorme uitgestrekte velden koolzaadplanten. Je kon de gele vlekken in het landschap al van heel ver zien liggen.

Koolzaadolie

De meeste koks gebruiken een assortiment oliën en koolzaadolie is daar zeker bij, omdat de smaak van koolzaadolie heel mild en neutraal is in vergelijking met bijvoorbeeld sterk smakende olijfolie. Koolzaadolie is een plantaardige olie die wordt gewonnen uit de zaden van koolzaad (Brassica Napus). Deze olie wordt nog niet zolang in de keuken gebruikt, omdat ze niet voor menselijke consumptie geschikt was wegens teveel erucazuur. Nog niet zo lang geleden werden speciale koolzaadolierassen ontwikkeld (canola-olie en andere dubbelnul koolzaadrassen), die wel geschikt zijn voor menselijke consumptie. Koolzaadolie is een belangrijke bron van Omega-6 is (meervoudig onverzadigde vetzuren), en remt de aanmaak van cholesterol.

Steenvoorde

Deze foto’s zijn genomen in Steenvoorde, een gemeente in Houtland. De windmolens van het Noorden zijn onlosmakelijk verbonden met het landschap van Vlaanderen en zijn getuigenissen van landelijk erfgoed. De Noordmeulen van Steenvoorde of Moulin du Nord is een windmolen, te vinden op de weg naar Wormhout. Het is houten staakmolen die dienst deed als korenmolen en nu een officieel historisch monument is. De oudst bekende vermeldingen van een windmolen dateren van ca. 1180: “niemand aldaar mag een wind- of watermolen bezitten zonder toelating van de abt” van de abdij van SintWinoksbergen te Wormhout.

NM.

In the Mix: Biercée Bitter Sbagliato

Sei sul treno sbagliato

De eerste keer dat ik met het woord sbagliato geconfronteerd werd was toen ik in Italia mijn treinticket aan de kaartjesknipper toonde en zij me kurkdroog antwoordde dat ik op de verkeerde trein zat: sei sul treno sbagliato. Ik was toen nog heel jong en het voelde alsof mijn wereld instortte. Maar het resultaat was dat ik het woord sbagliato nooit meer zou vergeten.

Dat het leven een aaneenschakeling is van allerlei emoties zou ik jaren later terug ervaren tijdens een warme zomer op een zonovergoten terras in Milaan. Ik wou een Negroni (zie recept) bestellen, maar zag op de menukaart een sbagliato staan. En plotsklaps kwam de herinnering aan de verkeerde trein terug op mijn netvlies. Ik bestelde dus een sbagliato, zonder eigenlijk goed te weten wat het was. De ober kwam enkele minuten later terug met mijn bestelling: een glas ter grootte van een middelmatige vaas met daarin een blok ijs de grootte van een kleine autobatterij. Toen ik aan de ober vroeg wat ik zou drinken vertelde hij me het verhaal van de Negroni waarbij de gin verkeerdelijk vervangen werd door Prosecco. Vandaar de naam sbagliato, wat verkeerd betekent.

Ho scoperto!!!

Ik denk dat ik bij het proeven van de Sbagliato zo ongeveer het gevoel moet hebben gehad dat Columbus had toen hij Amerika ontdekte: Ho scoperto. E ‘il mio. Wat een aperitivo!!! Ik ben sowieso al een bitter fan en de combinatie met de zoete vermouth vind ik hemels, maar het vervangen van gin door Prosecco was een fout die ik iedereen wil vergeven. De toevoeging van de sprankelende bubbels aan het duo bitter en vermout zorgt ervoor dat de kopij – de Sbagliato  – het origineel – de Negroni – evenaart. Ideaal dus wanneer de tijd van het terrasweer aanbreekt.

Wil je meer weten over de Sbagliato saga en Bar Basso in Milaan, lees dan dit artikel over Bar Basso. Beter nog, ga er eens langs op je volgende city trip naar Milaan.

Wat heb je nodig?

  • 1 maatje bitter (ik gebruikte Biercée Bitter, maar je kan ook Campari of Martini Bitter gebruiken)
  • 1 maatje vermout (Ik gebruikte de Martini Riserva Speciale Rubino)
  • 3 maatjes Prosecco (ik gebruikte Prosecco Anna Perenna Brut, verkrijgbaar bij Delhaize)

Hoe maak je het?

Neem een heel groot glas en doe er veel ijsblokken in. Ik gebruikte hiervoor een 1.6 liter decanteer glas van Salt & Pepper. Giet de ingrediënten in het glas, roer even om met een barlepel. Werk af met een schijf appelsien, dat je lichtjes uitperst boven het glas.

Cin Cin,

NM.

 

Dinant, citytrip in eigen land

Eén van de leukste stadjes in Belgische Ardennen is Dinant. Er is voor iedereen wel iets te doen. Je kan er genieten van een cruise op de Maas, of gaan wandelen in de natuur of gaan winkelen in het kleine maar heel gezellige stadje.

Dominant aanwezig in het stadscentrum is de citadel, zeker niet te missen bij een bezoek aan Dinant. De trotse citadel ligt 100 meter hoger dan de Maas. Geen paniek, je hoeft niet de 408 treden naar boven te klimmen want je kan het kabelbaantje nemen. De citadel is doordrongen van geschiedenis, want de eerste steen werd al in 1051 gelegd.

Aan restaurants en cafés geen gebrek. In Leffe, een gehucht van de stad Dinant ligt de mooie abdij van Leffe (Onze-Lieve-Vrouwe Abdij van Leffe – Abbaye Notre-Dame de Leffe). Deze sloot in 1952 een overeenkomst met brouwerij Lootvoet uit Overijse, waardoor deze abdijbier kon produceren on de naam Leffe. Er werd al van de 13de eeuw bier gebrouwen, maar niet in de abdij. De brouwerij van de abdij lag echter in Saint-Médart, dus aan de overkant van de Maas. Ondertussen heeft AB-InBev heeft de fakkel overgenomen en zet de traditie van het Leffe bier, dat sinds 1240 volgens dezelfde receptuur gebrouwen wordt, voort.

Je kan de abdij van Leffe – met de hele mooie binnentuin – ook bezoeken (check wel de website voor de openingsdagen en uren). http://www.abbaye-de-leffe.be/nl/

Als je meer wil weten over Leffe abdijbier moet je zeker het Maison Leffe bezoeken, in de kapel van een voormalig klooster dat is omgevormd tot hotel “La Merveilleuse”. Een hele leuke interactieve beleving met een Leffe verhaal, dat je kan proeven via de 9 Leffe variëteiten. Vandaar heb je ook een prachtig uitzicht op de Maasvallei.

NM.

People on the move

Reizen: waar, wat en wie?

Het is je misschien ook al overkomen, dat je moet wachten op een tram, bus, metro, trein of vliegtuig en dat je even de tijd neemt om de andere forenzen te observeren. De meesten zijn natuurlijk gehaast om toch maar die verbinding te halen, vandaar de zeer doelgerichte, niets ontziende blik vooruit, richting transportmiddel. Het overkomt mij heel vaak dat ik dan denk: waar gaan jullie naar toe, wat gaan jullie daar doen en wie gaan jullie zien.

Ik neem al jaren openbaar vervoer, en alhoewel ik mij enorm kan druk maken over te late treinen, blijft openbaar vervoer iets fantastisch. En ik zeg dit echt zonder sarcasme: het spaart me tijd en files uit, het is beter voor het milieu en je kan in peis en vrede en zonder schaamte luisteren naar je favoriete ‘Best 80’s Songs EVA’ of Skrillex playlist.

Maar rond iedere mooie regenboog hangt vaak een sombere regenbui. Of een natte paraplu in je gezicht op een overvolle bus of tram. Laat dit nu net mijn twee minst geliefde vormen van transport zijn. Bussen zijn voor mij grote sauna’s, die vooral gemaakt zijn om alle mogelijke lichaamsgeuren op te snuiven of je voor te bereiden op ‘Sterren op de Dansvloer’, door je helemaal dooreen te schudden. Spontaan komen ook beelden op mijn netvlies van 8 Mile, de film met Eminem. Soms is het zo erg dat je je vragen begint te stellen over de zin van het leven.

Profiling

Na jaren openbaar vervoer ben je ook automatisch gevormd als profiler, want je komt zowat altijd dezelfde mensen of typetjes tegen. Iedereen heeft zo een lijstje met zijn favoriete forenstypetjes. Dit zijn de mijne:

  1. De toiletteerders

Inderdaad Sandra, ik snap dat het moeilijk is om een evenwicht te vinden tussen privé en werk, maar je hebt toch echt wel 5 minuten tijd om thuis je vingernagels te knippen. Of om je mascara aan te brengen.

  1. De verspreiders

Niets is meer irritant dan op een volle piekuurtrein te stappen en te zien dat de vier zetels van een coupé gebruikt worden door één individu met een vouwfiets, een handtas, een fietstas, een werktas, een krant, een smartphone en een verzameling tupperware dozen om U tegen te zeggen. En die benen mag je ook bijhouden.

  1. De 90 decibel of meer groep

Een ideaal voorbeeld hiervan zijn de echtelijke geschillen, waarbij iedereen in de trein tot in de kleinste details kan horen waarom het de avond voordien fout liep. Roepen in een smartphone in een besloten ruimte benadert het aantal decibels dat een opstijgende trans-Atlantische Airbus maakt. Het leuke is wel dat je zo je collectie scheldwoorden kan aanvullen.

  1. De gepassioneerde foodie

Ik ben zelf een foodie, dus ik weet hoe belangrijk eten is voor de mensheid. Maar een treincoupé van een piekuurtrein is misschien niet de juiste plaats noch tijd. Bedankt om ons te laten genieten van je zelfgemaakte focaccia met twaalf verschillende kruiden, het mooie assortiment aan gegrilde zelfgeteelde biotuingroenten en je halve kip met speciale kruidenmix. Maar dit was spinazie dat je op mijn computerscherm projecteerde. Ik wist trouwens ook niet dat er een zo divers assortiment aan yoghurt, granola en fruit bestond.

  1. De yuppie zakenman die veel belangrijker is dan het plebs, daarom ook sneller op de trein moet dan iedereen en ook veel meer plaats nodig heeft dan de modale forens, en mocht je daar een probleem mee hebben, live with it.

Ik heb het begrepen: je bent heel maar dan ook heel belangrijk!!! Maar, seriously, in tweede klasse?

NM.

Le mur des je t’aime – Parijs

Een leuke uitstap bij je volgende bezoek aan Parijs is “Le mur des je t’aime”. Deze muur kan je vinden aan de voet van Mortmartre op de Place des Abesses, square Jehan Rictus.

De muur is een initiatief uit 2000 van Frédéric Baron, een Frans kalligraaf en Claire Kito. Hij vond dat naast Valentijn, de dag van de geliefden, zij ook een vaste ontmoetingplaats moesten hebben, waar de liefde zich vertaalt in alle talen.

De muur is 40 vierkante meter groot, bestaat uit 612 grote tegels waarop 311 keer Ik Hou Van Jou staat in 250 talen. De rode verfspatten symboliseren gebroken harten.

Naast de muur is de buurt van de Place des Abesses gewoon leuk om te vertoeven omwille van de leuke winkels, de vele cafeetjes en lekkere restaurants.

NM.

Nog meer tekenen van liefde?

Sint-Carolus Borromeuskerk (Antwerpen)

De Sint-Carolus Borromeuskerk aan het Hendrik Conscienceplein in Antwerpen is een voormalige jezuïetenkerk in barokke stijl. De kerk werd ontworpen door leden van de jezuïetenorde en tussen 1615 en 1621 gebouwd boven op de toenmalige Ankerrui (niet te verwarren met de huidige) voor die aansloot met de Minderbroedersrui. De vormgeving van het leuke Hendrik Conscienceplein is trouwens ook een realisatie van de jezuieten.

Oorspronkelijk was de kerk gewijd aan Ignatius van Loyola, stichter van de jezuïetenorde. Na het opheffen van de orde in 1773 werd de kerk opnieuw gewijd, ditmaal aan Carolus Borromeus, vandaar de naam.

Een barokke feestzaal

De kerk is een typisch product van de contrareformatie, waarin de katholieke Kerk probeerde met pracht en praal het volk weer aan zich te binden en waarin de jezuïeten een leidende rol speelden. Vandaar ook dat het interieur er uitziet als als een barokke feestzaal. De voorgevel is geïnspireerd op onder andere die van de Gesù-kerk in Rome, de moederkerk van de jezuïeten, en is acht meter hoger dan de kerk zelf. De kerk heeft een driebeukige, basilicale opzet. Boven de zijbeuken zijn galerijen aangebracht. Het koor wordt gemarkeerd door een toren.

Kunst van Rubens

Aan de decoratie van de kerk werden belangrijke bijdragen geleverd door Peter Paul Rubens, die zowel schilderijen als beeldhouwwerk verzorgde. Een bezoekje meer dan waard.

De kerk is in de loop der tijden zwaar beschadigd door onder andere een blikseminslag in 1718 en een zware brand in 2009.

Designstoelen van Arne Jacobsen

De Sint-Carolus Borromeuskerk is ondertussen volledig gerenoveerd en in al haar glorie hersteld. Meer nog, er is een eyecatcher bijgekomen, namelijk 400 vlinderstoelen (de Series 7 stoel, een klassieker uit 1955) van Arne Jacobsen, een van de meest invloedrijke, moderne meubelontwerpers van Denemarken. Het is een gedurfde maar wel overwogen keuze: ‘Barocca’ betekent namelijk ‘parel van onregelmatige vorm’. De vlinderstoelen passen dus perfect bij de stijl van de kerk.

NM.

Nullam goes Glenfiddich

Dufftown

In deel 7 van Nullam goes Scotland rijden we deze keer van Inverness via Carrbridge, Grantown-on-Spey en Craigellachie naar Dufftown, het mekka van de whisky distilleries. Een rit van iets meer dan een uur, door een prachtige streek. In de vroege ochtenduren zagen we nog de sporen van de nachtelijke vorst, maar als snel deed de zon een schuchtere poging om door te breken en veranderde het glooiende landschap van onder andere de Conval Hills in een mooi schilderij.

Dufftown (Baile Bhainidh) ligt in het hartje van de Speyside in het noordoosten van Schotland en ligt aan de oevers van rivieren Fiddich en Dullan. Dufftown – de historische naam is Mòrthlach – staat volledig in het teken van single malt: barley boeren, douane en accijnzen, vatenmakers (de speyside cooperage), whisky winkels, tastings enzoverder. Dufftown – pakweg 1500 inwoners – is de officieuze single malt hoofdstad van Schotland en had ooit zeven distilleerderijen: Mortlach, Glenfiddich, Glendullan, Dufftown, Kininvie en Balvenie en voorheen ook Parkmore, Convalmore en Pittivaich. Vandaar het gezegde “Rome was built on seven hills, Dufftown stands on seven stills”. Maar ook om en rond Dufftown heb je de ene na de andere distillery. Als liefhebber van whisky waan je je in het aards paradijs. En er moeten dus keuzes gemaakt worden.

The Glenfiddich Distillery en de Glenfiddich Pioneer Tour

In de Glenfiddich Distillery wordt de meest populaire single malt whisky van de wereld gemaakt. Opgericht in 1886 door de stichter William Grant is deze distilleerderij nu al vier generaties lang in handen van de familie Grant, een unicum in de single malt business, en ze zijn er bij Glenfiddich terecht trots op. Voor mij extra reden om deze gigant te bezoeken en we schreven ons in voor de 4 uur durende Pioneer Tour.

Dit moet zowat het beste bezoek en tasting zijn die ik ooit heb gedaan. Alles zat goed van het begin tot het einde, met een zeer gepersonaliseerde ontvangst, door Beth Galloway, onze tour guide. Het woord ‘familie’ is de rode draad in dit ganse verhaal van Glenfiddich, en het begint al in de indrukwekkende Grant family wall in het prachtige visitor centre. We worden ontvangen in een heel gezellige ruimte en je waant je net in de living van William Grant, en daar begint het Glenfiddich verhaal. William Grant, die met weinig middelen en voor een appel en een ei een distillery koopt en er met de hulp van de ganse familie een succesverhaal van maakt. In elk onderdeel van het verhaal en het bezoek staat beleving en authenticiteit centraal en alle vragen worden uitvoerig beantwoord, door een hele onderlegde maar sympathieke toergids. Totaal het tegenovergestelde van de steriele Diageo verhalen.

De Pioneer Tour

Na een hartelijke ontvangst met koffie of thee en versnaperingen in wat de living van William Grant zou kunnen geweest zijn, wordt de kleine groep na een korte inleiding en film ondergedompeld in een bijna vier uur durend familieverhaal, dat begint in het Mash House. Daar wordt de barley gemalen en bij water van de Robbie Dhu bron gevoegd en opgewarmd tot 64 graden. De mash wordt dan suiker en uiteindelijk een zoete wort.

Vandaar gaat het richting Still House. Zeer impressionant want er staan maar liefst 28 koperen pot stills, die 24 uur per dag draaien om aan de vraag te kunnen voldoen. De pot stills zijn uniek van vorm maar toch verschillend, want Glenfiddich wil dit traditionele element behouden omdat dit bijdraagt tot de unieke smaak.

Daarna komen de verschillende warehouses aan de beurt. Twee miljoen vaten liggen hier rustig te rijpen. Een hoogtepunt van deze tour was het unieke Glenfiddich Solera systeem: 15 jaar oude Glenfiddich uit drie verschillende vaten (American bourbon, Portugese sherry nieuwe eik) worden in een groot Soleravat (een tun van den uit Oregon) gemengd en verder gerijpt. Het vat blijft altijd voor minstens de helft vol vooraleer het wordt bijgevuld om zo de consistente kwaliteit van de 15 Year Old Glenfiddich Solera Reserve te behouden. Zo krijg je een elegante zachte single malt, met een diepe en intense smaak van honing, fruit, vanille, wat kruiden en eik. Deze 15 jaar oude Solera met een lange afdronk was trouwens een van de hoogtepunten tijdens de tasting later die dag.

The angel’s share

Maar de oude single malts liggen niet in de moderne warehouses, maar in de oude dunnage warehouses, zonder temperatuurcontrole en gebouwd met oude traditionele bouwmaterialen. Deze lage opslagplaatsen hebben geen vensters maar zeer dikke muren en zijn dus minder onderhevig aan de speling van de seizoenen. Maar alles moet er dan wel met de hand gebeuren. Daarbinnen mochten geen foto’s genomen worden omdat het risico op ontvlamming heel groot is. Je ruikt en voelt de aanwezigheid van pure alcohol. Whisky rijpt in eiken vaten en de poren van eikenhout zorgen ervoor dat de whisky kan binnendringen in de poren van het hout maar ook ontsnappen via de poren. Sommige vaten lagen daar al meer dan 50 jaar te rijpen en zijn dus niet meer vol. Hoe hoger de ambiante temperatuur, hoe sneller een whisky rijpt en hoe meer de inhoud van een vat gaat ontsnappen, met andere woorden de alchohol en/of het water verdampt. Het is de vochtigheid die bepaalt of het verlies meer alcohol of meer water is. Een vat verliest gemiddeld 2% inhoud per jaar, gelijk aan 5 flessen op cask strenght. Dit wordt “the angel’s share” genoemd.

Warehouse Number Twelve

Opslagplaats nummer 12 is home to the Malt Master’s Selection, en daar is waar het gebeurt. Maar liefst 4 vaten van tussen de 20 en de 25 jaar oud werden speciaal uitgekozen door de 6th Malt Master Brian Kinsman, en hier mogen we zelf een flesje vullen, met behulp van een valinch, een koperen tube om staaltjes uit een vat te halen. De keuze maken uit deze vier bijzondere vaten was voor iedereen een bijna religieus moment. Uiteindelijk, en na veel getwijfel, viel mijn keuze op een exclusieve Glenfiddich single cask uit 1993, gerijpt op een Sherry Oloroso vat, een cask strenght van 62, 92 %. Vooraleer deze te bottelen heb ik toch even van deze goddelijke nectar kunnen van proeven. Gewoon wow en sprakeloos!

De tasting.

Het laatste onderdeel van deze indrukwekkende tour is de tasting, in een prachtige ruimte, ingericht als zou het de eetkamer van wijlen William Grant zou kunnen geweest zijn. Maar liefst 6 Glenfiddich single malts stonden in de line-up: de Glenfiddich 12 Year Old, Glenfiddich 15 Year Old, Glenfiddich 18 Year Old, Glenfiddich Rich Oak, Glenfiddich 21 Year Old en de Glenfiddich 30 Year Old. En dit alles met de deskundige uitleg van Beth, onze gids.
Kijk even hier voor meer informatie en tasting notes: http://www.glenfiddich.com/collection/all/

Een aanrader!

Een onvergetelijk moment en een waardige afsluiter van mijn beste bezoek aan een distillery ooit. Een aanrader voor iedereen, van diegene met basiskennis tot diegene die op zoek is naar wat meer. Bij Glenfiddich nemen ze de tijd om je in de watten te leggen en op al je vragen met de glimlach te antwoorden. Bij de tasting gingen we ruimschoots over tijd, maar dat was geen enkel probleem.

Na een toer van ruimschoots vier uur was het tijd om dit alles even te laten bezinken en iets te eten in het Malt Barn restaurant van de distillery. En moet ik er bij vermelden dat ik nog even gestopt ben in de heel verzorgde GLENFIDDICH DISTILLERY SHOP?

NM, met dank aan Francine en Beth Galloway.

Bar Basso in Milaan

microwaveum-8636

Milaan is een hele leuke city trip bestemming, niet alleen voor het shoppen maar ook voor de vele bezienswaardigheden en historische instituten die de stad groot maakten. Dit is zeker het geval voor Bar Basso in de Viale Abruzzi, een Milanees instituut, waar de Negroni Sbagliato werd uitgevonden. Er zijn vele goede cocktailbars in Milaan maar Bar Basso is een instituut, met zijn 19de eeuws decor en geuniformeerde opdieners. Het draagt allemaal bij tot die leuke retro atmosfeer in Great Gatsby stijl.

Bar Basso opende in 1933 zijn deuren met als doel populaire cocktails aanbieden. Giuseppe Basso verkocht de bar in 1967 aan Mirko Stochetto, wiens zoon Maurizio momenteel de zaak runt. Mirko had de knepen van het vak geleerd in Harry’s Bar in Venetië (zie artikel). Al snel werd Bar Basso heel populair bij acteurs (Frank Sinatra, Elizabeth Taylor, Ava Gardner), schrijvers (Ernest Hemingway natuurlijk), de maffia, politici en zelfs Presidenten. Getuige zijn de talrijke foto’s aan de muur. Eén van de vele speciale cocktails op het menu is de Victoria, genoemd naar Victoria Beckham, een trouwe fan. De cocktaillijst bevat ongeveer 500 cocktails van oude klassiekers tot nieuwe creaties, allemaal tot in de perfectie klaargemaakt. Een lekkernij is de Mangia e Beve, een cocktail op basis van hazelnoot roomijs.

Maar de cocktail waarvoor je naar Bar Basso moet gaan is de Negroni Sbagliato. De klassieke Negroni (zie artikel) wordt gemaakt met gelijke delen Campari, zoete vermout en gin. Vervang de gin door Prosecco en je krijgt een Sbagliato. De legende gaat dat een barman per vergissing Prosecco gebruikte in plaats van gin. Waar of niet waar, de cocktail viel in de smaak en de Sbagliato was geboren.

microwaveum-8600

In Bar Basso wordt de Sbagliato geserveerd in een enorm glas – 31 centimeter hoog – speciaal voor Bar Basso gemaakt in Murano (Venetië). De met de hand gesneden ijsblokken in de Sbagliata zijn de grootte van een kleine autobatterij, namelijk 6 op 8 centimeter. Deze Sbagliato is een echte aanrader maar ook de hapjes zijn excellent in Bar Basso.

Het publiek is een bruisende mix van hipsters, oude klanten en cocktailliefhebbers die voor de aperitivo komen. Je kan er uren zitten en genieten van een droogje en een natje in een populair Milanees instituut dat de glamour van de jaren 60 uitstraalt.

Praktische info

Bar Basso

Via Plinio, 39, 20129 Milano, Italië

http://barbasso.com/main

 

In the Mix: de Bellini, dé klassieker!

jul-2-orson-welles-and-giuseppe-cipriani-serving-ernest-hemingway

Voor deze aflevering van “In the Mix” gaan we naar Venetië. Venetië wordt zoals elk jaar een trekpleister voor duizenden toeristen, wat niet zo ongewoon is, want de stad straalt gewoon romantiek en kunst uit. Maar naast al deze toeristische plekjes kan je er ook een culinair monument vinden, Harry’s Bar. Harry’s Bar, gesticht door Giuseppe Cipriani in de jaren 30, was de favoriete plek van Ernest Hemingway, Orson Welles (zie foto) en vele andere bekenden. Ben je moe gewandeld na de bezoeken aan de talrijke historische monumenten of verlang je naar een lekkere versnapering na een tochtje in een gondola, of je bent in de buurt van de San Marco basiliek, ga dan eens langs (San Marco 1323, calle Vallaresso).

Cipriani vond er rond 1930 de fameuze Bellini cocktail uit. De Bellini is een long drink cocktail, en alhoewel gemaakt met prosecco, wordt hij toch algemeen beschouwd als de beste champagne cocktail ter wereld. De Bellini is genoemd naar Giovanni Bellini, de 15e eeuwse Venetiaanse renaissance schilder, die revolutionair was voor zijn tijd omdat hij traag drogende olieverf gebruikte, waardoor hij zeer diepe rijke tinten en gedetailleerde schaduwen verkreeg.

Het unieke aan de Bellini cocktail is dat hij gemaakt wordt met de puree van witte perziken. Cipriani, een bewonderaar van Bellini, was vooral geïnspireerd door de speciale roze gloed van de toga van een heilige in één van zijn schilderijen, en  besliste dan maar om een cocktail uit te vinden en deze te noemen naar de grote meester. En als je goed kijkt zie je inderdaad een lichte roze gloed in de puree van witte perziken. De Bellini, een klassieker met een unieke smaaksensatie gemaakt met enkel maar Prosecco en de puree van witte perziken, is eigenlijk de voortzetting van een zeer oude traditie, namelijk het marineren van verse perziken in wijn.

2809

 

Wat heb je nodig ?

  • Witte perziken
  • Prosecco

Hoe maak je het ?

Regel 1: Alles, glazen, Prosecco en de puree van witte perziken moet zo koud mogelijk zijn.

Regel 2: De juiste verhouding is 1 deel puree en 3 delen Prosecco.

Regel 3: Gebruik NOOIT een keukenrobot om de puree te maken, maar doe het met één of andere rasp. De smaak van het fruit is echt niet hetzelfde, geloof me.

Regel 4: Gebruik liefst bevroren puree van witte perziken.

Regel 5: Proef de puree en voeg er een klein beetje suiker of siroop bij, mochten de perziken iets te zuur smaken.

Regel 6: en de belangrijkste regel, gebruik NOOIT maar dan ook NOOIT gele perziken.

NM.