Nullam gaat ergens op avontuur of city trip en kiest er voor jou de leukste plekjes uit, vaak ook gelinkt aan de plaatselijke gastronomie. Mijn reisverhalen en -ontdekkingen zijn de inspiratie voor jouw volgende trip. En dat kan ook een zondagse daguitstap zijn.
#Travel #Citytrip #reisblog #travelgram #gastronomie">
Nullam gaat ergens op avontuur of city trip en kiest er voor jou de leukste plekjes uit, vaak ook gelinkt aan de plaatselijke gastronomie. Mijn reisverhalen en -ontdekkingen zijn de inspiratie voor jouw volgende trip. En dat kan ook een zondagse daguitstap zijn.
Jinchan Shokudo biedt populaire Japanse gerechten aan in een vriendelijke en ongedwongen sfeer. Ze zijn gemaakt met kwaliteitsproducten en zijn een perfecte beheersing van koken en kruiding. Jinchan Shokudo is gelegen in de buurt van de Place de la Bastille, in hartje Parijs (12de arrondissement). Het interieur brengt je onmiddellijk in Japan, door de lantaarnen, het artisanale bestek en de vele daruma, een tradionele Japanse gelukspop, gemaakt van papier-machê.
In Japan kan je ze op elke straathoek vinden, maar niet zo aan deze kant van de wereld. Jinchan Shokudo is voor mij de ontdekking in Parijs van de laatste jaren. Het restaurant is nog relatief onbekend, en dus nog heel betaalbaar. Van het begin tot het einde verliep alles vlekkeloos. We verlieten Jinchan Shokudo, blij dat we een pareltje hadden ontdekt met zo’n uitstekende prijs-kwaliteitverhouding. Ik ga zeker terug!
Net als in Japan kun je in deze izakaya terecht voor een drankje maar het is vooral smullen van de traditionele gerechten, klaargemaakt door chef Hiroki Kuroda, zelf afkomstig uit Osaka. Hij beheerst de kunst van het koken en de kruiding. En er staan een paar heel zeldzame gerechten op het menu!
Deze Izakaya wordt uitgebaat door Miyo en Alban Cacace, een jong stel van Frans-Japanse origine. Zij serveren een typische seizoensgebonden keuken. De kip donburi gepaneerd met panko en sesamzaadjes is helemaal verslavend, net als de Nasu Dengaku – aubergine in miso en yuzu of de verfrissende komkommer met sesam. De tataki is gemaakt met een tonijn gevangen in de Middellandse Zee. Ook de kip Karaage is niet te missen, net als de Aburi zalm: in de pan gebakken sneetjes zalm, bestrooid met zalmkuit en kizami wasabi.
Absoluut niet te missen is de Toro Maguro Sashimi (het vette buikstuk van de tonijn). Heel fijn, vooral omdat je dit bijna nooit op een menu kan vinden.
De gerechten Jinchan Shokudo combineer je best met een sake uit het grote assortiment, of met één van de artisanale Japanse bieren. Laat je gewoon bijstaan, want ze kennen er iets van.
Jinchan Shokudo Praktische Informatie
154 Rue du Faubourg Saint-Antoine, 75012 Paris, Frankrijk
Châtelet-Les Halles is een winkeldistrict rond de Rue de Rivoli, het winkelcentrum Canopée (het dak bestaat namelijk uit duizenden beweegbare glasplaten) en het ondergrondse winkelcentrum Forum-des-Halles. Via het moderne park Jardin Nelson Mandela bereik je de gespecialiseerde kookwinkels rond Rue Montmartre en de laat-gotische Église Saint-Eustache, waar toneelschrijver Molière werd gedoopt. De buurt staat ook bekend om haar restaurants – zoals Au Pied de Cochon – die tot ‘s avonds laat open zijn.
Écoute van Henri de Miller
Tegenover de kerk van Saint-Eustache op de Place René Cassin, staat een gigantisch, zeventig ton wegend abstract beeldhouwwerk van een hoofd dat op één hand leunt en gemaakt is van zandsteen. Het heet “l’écoute” en is gemaakt door Henri de Miller en daar geplaatst in 1986.
Saint-Eustache is gelegen in de historische wijk Les Halles. Het is één van de meest bezochte kerken in Parijs. De kerk valt vooral op door zijn grootte (100 meter lang) en de grote rijkdom aan kunstwerken die het herbergt en het grote orgel.
Met zijn ligging direct tegenover de gotische kerk van Saint-Eustache, vormt dit gigantisch stenen hoofd met een komvormige hand een schril contrast tussen oud en nieuw, één van de bepalende kenmerken van Parijs. Het beeld behoort tot de meest gefotografeerde kunstwerken in Parijs.
De zon is vandaag – 21 december – op haar meest Noordelijke punt aangekomen. Het moment dat de zon van richting lijkt te veranderen, valt exact om 16.59 uur. Dit is de officiële winterzonnewende.
Wat is winterzonnewende?
Bij winterzonnewende staat de zon het dichtst bij de horizon dan op gelijk welk andere moment van het jaar. De zon zal gedurende een paar dagen op de zelfde plaats opkomen en op dezelfde plaats naar beneden gaan. Dit astrologisch fenomeen noemen we de winterzonnewende: de normaal altijd bewegende zon neemt eigenlijk een paar dagen pauze, vooraleer ze terug naar haar meest zuidelijke punt begint te reizen.
Vanaf 21 december 2021 gaan we weer lichtere tijden tegemoet: in Brussel duurt de dag maar 7 uur, 56 minuten en 18 seconden. Maar de volgende dagen krijgen we er alweer een paar seconden daglicht bij.
Carnac
Bij menhirs denken we natuurlijk aan Obelix en de Galliërs, druïden of aan Stonehenge. Maar voor deze winterzonnewende gaan we naar Carnac in Frankrijk,
De naam Carnac zou van het Keltische Karn komen, wat steen of rots betekent en dat ook in het woord Cairn terugkomt waar een grafheuvel mee wordt aangeduid.
Beschut door de baai van Quiberon is Carnac is wereldberoemd om zijn rijen menhirs: les alignements de Carnac. Carnac is een zeer belangrijk megalithische centrum, bekend om zijn uitlijning van 2792 menhirs over een afstand van 8 kilometer, waarvan sommige meer dan 3 meter hoog!
Dit is een van de meest opmerkelijke concentraties van rechtop staande stenen in de wereld. De meest indrukwekkende rijen zijn die van Menec, Kerlescan en Kermario. Naast hen bevindt zich de grafheuvel van Saint-Michel en de Reus uit Manio, een menhir met een hoogte van 6,50 m.
Geloof maar niet dat Obelix er iets mee te maken heeft! De menhirs zijn 5 000 tot 3 000 jaar v.Chr. opgericht. Dus lang voor de Galliërs en ouder dan Stonehenge.
Verschillende theorieën trachten deze monumenten te verklaren, want eigenlijk weten we hier nog niet veel over.
Johnnie Walker Princes Street: nieuwe whisky-bezoekersattractie in Edinburgh
Een nieuwe bezoekersattractie van meerdere miljoenen ponden die Schotse whisky promoot, opende in oktober 2021 in Edinburgh. De acht verdiepingen tellende Johnnie Walker Princes Street van Diageo bevindt zich in het voormalige Binns-gebouw. Het heeft meer dan vier jaar geduurd om het pand te renoveren en uit te rusten met faciliteiten zoals winkels, een whiskykelder en twee rooftopbars.
De grootste investering ooit in het Schotse whiskytoerisme
Het kostte meer dan £ 185 miljoen om te voltooien en zou de grootste investering in het Schotse whiskytoerisme zijn. “Vorig jaar vierde Johnnie Walker dat 200 jaar geleden oprichter John Walker de deuren opende van zijn kleine supermarkt. “Johnnie Walker Princes Street is een mijlpaalinvestering in Schotse whisky en in Schotland en het zet een nieuwe standaard voor meeslepende bezoekersattracties.”
In 2019 trok de Scotch Whisky-industrie een record van 2,16 miljoen bezoekers. Malcolm Roughead, chief executive van VisitScotland, zei dat de nieuwe bezoekersattractie een “uitzonderlijke toevoeging” is aan het toeristische aanbod van Edinburgh. Hij voegde eraan toe dat het “het vertrouwen aantoonde dat internationale merken in de hoofdstad hebben en tegelijkertijd het herstel van het Schotse toerisme ondersteunen”.
Nieuwe Highball recepten met Johnnie Walker Black Label
De opening was een geweldig virtueel event en ging gepaard met de lancering van nieuw cocktail recepten met Johnnie Walker Black Label. Het eerste is een Spicy Highball.
Wat heb je nodig?
50 ml Johnnie Walker Black Label
150 ml Fever-Tree Ginger Ale
een schijfje citroen als versiering
Hoe maak je het?
Vul een highball glas met ijsblokjes. Giet 50 ml Johnnie Walker Black Label Whisky en 150 ml ginger ale in het glas en roer even om. Versier met een schijfje citroen of een takje rozemarijn.
Wapenstilstandsdag is de jaarlijkse herdenking van de wapenstilstand van 11 november 1918, die het einde betekende van de Eerste Wereldoorlog. Dit jaar kozen we voor de Duitse Militaire Begraafplaats in Vladslo, in de stilte van het Praatbos. De beelden zijn van de Duitse kunstenares Kathe Kollwitz. Het Treurend Echtpaar drukt het leed uit van alle ouders die in de oorlog een zoon verloren.
Vladslo
Aan de rand van het Praetbos, bevindt zich het prachtig onderhouden Duits Militair kerkhof van Vladslo, waar 25.638 Duitse soldaten rusten die tijdens de Eerste Wereldoorlog vielen. Wanneer je de ingangspoort passeert, ontkom je niet aan het gevoel een indringer te zijn, die de stilte breekt die over het kerkhof hangt.
Tot in 1956 lagen er op dit kerkhof 3.233 Duitse soldaten begraven. Het was een indrukwekkend kerkhof vol eikehouten kruisjes. In de jaren 1955 tot 1957 werden de Duitse kerkhoven, waarmee West-Vlaanderen doorzaaid was, sterk in aantal verminderd. Er blijven thans nog alleen die van Hooglede (8 247), Langemark (44 294), Menen (47 864), Vladslo (25 638) en Zeebrugge over. Alle Duitse gesneuvelden uit de IJzerstreek werden toen naar het gemeenschappelijke kerkhof van Vladslo gebracht.
Het Treurend Echtpaar
Hoewel ze kort na de dood van haar zoon Peter aan het Treurend Ouderpaar begon, was het pas 18 jaar later dat haar ouderverdriet voltooid was. Zij liet de beelden in 1932 plaatsen op het landelijk kerkhofje van Esen Roggeveld, waar Peter sneuvelde en begraven werd. Uit 2 harde granietblokken beitelde ze twee door eeuwige smart en afschuw getekende ouders.
Een jarenlang rijpingsproces heeft het mogelijk gemaakt aan deze moeder, om wat eerst bedoeld was als een rouwmonument voor haar eigen gesneuvelde zoon, te doen uitgroeien tot een aangrijpende elegie voor alle doden, van alle nationaliteiten.
Praktische Info
Duitse Militaire Begraafplaatsadres Houtlandstraat 3 8600 Vladslo
Dorset heeft een heel gevarieerd landschap met brede, verhoogde krijtrotsen, steile kalksteenruggen en laaggelegen kleivalleien. Meer dan de helft van de provincie is erkend als Area of Outstanding Natural Beauty. Driekwart van de kustlijn maakt deel uit van de Jurassic Coast, een lang stuk kust langs het Kanaal waar de kliffen heel wat fossielen bevatten. Daarnaast beschikt Dorset over opmerkelijke landvormen zoals Lulworth Cove, het eiland Portland, Chesil Beach(zie foto) en Durdle Door. Toch is er nog veel meer te zien in Dorset. Eén van de zaken die me is bijgebleven, is zonder twijfel de reus van Cerne Abbas.
De mysterieuze Cerne Abbas Giant
De Cerne Abbas Giant is een reusachtige figuur op een heuvel in het dorp Cerne Abbas. De reus werd gecreëerd door een uitsnijding in het grasveld, opgevuld met krijt. De figuur wordt ook vaak geassocieerd met vruchtbaarheid.
Met een hoogte van 55 meter is de Cerne Giant de grootste, meest onbeschofte en daarmee ook bekendste kalkheuvelfiguur van Groot-Brittannië. Hij is ook de meest mysterieuze, want men is/was niet zeker over de ouderdom noch de betekenis.
Rond de betekenis van deze figuur zijn er veel mythen en legendes en sommigen beweren nog steeds dat de reus een Saksische godheid, Keltische figuur of de Romeinse Hercules zou zijn.
En men wist ook niet zeker uit welke periode deze tekening stamt. Hij wordt vaak beschouwd als een oeroude constructie, maar de eerste schriftelijke vermeldingen dateren pas uit de 17de eeuw.
Wat de oorsprong ook is, de Cerne Abbas Giant is voor velen een mysterieuze plaats.
In mei 2021, na ongeveer een jaar onderzoek door de National Trust, heeft een LIDAR scan meer duidelijkheid gebracht
LIDAR (Light Detection and Ranging) is een meettechnologie die de afstand van een object meet door lichtstralen op het object af te vuren en de tijd en golflengte van de gereflecteerde lichtstraal te gebruiken om de afstand te schatten en in sommige toepassingen (Laser Imaging), een 3D-weergave te creëren. LIDAR, samen met een moderne sedimentanalyse van microscopisch kleine slakjes, zegt nu dat ze ongeveer allemaal verkeerd waren en dat de reus uit laat-Saksische periode is, mogelijks 10e eeuw.
Geoarchaeologist Mike Allen: “This is not what was expected. Many archaeologists and historians thought he was prehistoric or post-medieval, but not medieval. Everyone was wrong, and that makes these results even more exciting.”
De abdij van Cerne Abbas
In hetzelfde dorp kan je de abdij van Cerne Abbey bezoeken. Cerne Abbey is een benedictijnenklooster gesticht in 987 door Æthelmær the Stout. De abdij werd opgericht om de lokale bevolking te bekeren van het aanbidden van een vroege Angelsaksische god genaamd Heil of Heilith.
Dante stierf op 14 september 1321 als balling in Ravenna, waar hij begraven ligt. Lange tijd bestond er twist tussen Firenze en Ravenna om zijn lijk, maar Dante blijft voorlopig in Ravenna. In Firenze is nog altijd een lege graftombe van hem te bezichtigen in de Santa Croce.
25 maart is Dantedi
Met de 700e verjaardag van de dood van Dante Alighieri, de vader van de Italiaanse taal volgend jaar, viert Italië opnieuw een enorm belangrijke mijlpaal in het leven van de middeleeuwse dichter en filosoof. Terwijl de wereld zich opmaakt voor de #Dante2021-vieringen, heeft Italië 25 maart uitgeroepen tot een jaarlijkse nationale dag ter ere van Dante, bekend als Dantedì.
700 jaar La Divina Commedia in 2020
2020 markeerde de 700e verjaardag van La Divina Commedia, het epische werk van Dante dat hij een jaar voor zijn dood in 1321 voltooide. La Divina Commedia is een lang verhalend gedicht dat een 14e-eeuws visioen van het hiernamaals vertegenwoordigt en Dantes reis door de drie rijken van de doden beschrijft: Inferno (hel), Purgatorio (vagevuur) en Paradiso (hemel).
Dante, die in of rond 1308 begon met het componeren van het baanbrekende werk, schreef de 14.233 regels van het gedicht in de volkstaal, waarbij hij koos voor het Toscaanse dialect dat toegankelijk was voor de massa in plaats van het traditionele Latijn dat was voorbehouden aan de meest ontwikkelde lezers. De eerste gedrukte editie werd op 11 april 1472 gepubliceerd in Foligno. En er bestaan nog 14 van de oorspronkelijke 300 exemplaren.
Tegenwoordig wordt Dantes meesterwerk algemeen beschouwd als het meest vooraanstaande werk in de Italiaanse literatuur en een van de grootste werken van de wereldliteratuur.
Firenze als citytrip
Florence is het soort stad dat toeristen uit alle hoeken van de wereld lokt. Iedereen wil de Duomo zien en naar het standbeeld van David staren voordat hij naar de Uffizi-galerijen en de beroemde Ponte Vecchio-brug gaat en, zeker, het zijn attracties die zeker een bezoek waard zijn (zelfs als ze een beetje druk zijn).
Toch is er zoveel meer in Firenze: van musea tot winkelbestemmingen die ook dienst doen als historische bezienswaardigheden, markten en een van de oudste ijswinkels in de stad, deze Italiaanse stad zal iedereen verleiden.
Laten we beginnen met de drie meesterwerken op de Piazza del Duomo.
De Cattedrale di Santa Maria del Fiore of Duomo is misschien wel de meest gevierde kathedraal ter wereld, het juweel van de stad. De buitenkant en de voorgevel van de kathedraal zijn monumentaal – bedekt met wit marmer en rode, roze en groene polychrome ontwerpen; de kleur en stijl is adembenemend.
Veel mensen geloven dat Giotto’s Campanile verbonden is met de Duomo, maar het is een apart gebouw op zich. Deze structuur is een waar meesterwerk van gotische architectuur en is een van de meest gerenommeerde ontwerpen in de stad.
De Battistero San Giovanni gelegen op de Piazza del Duomo is de vrijstaande doopkapel aan de westkant van de Duomo.
De Ponte Vecchio is een zeer beroemde en oude brug.De Vecchio-brug, die de rivier de Arno overspant, staat bekend om het aantal winkels dat in de zijkanten van de brug is ingebouwd, de versierde geschiedenis en de overvloed aan winkels langs het hoofdpad. Loop dit fantastische bouwwerk op en bekijk de verschillende winkels: juweliers, kunsthandelaren en souvenirwinkels. Eenmaal halverwege gaat de brug open en wordt u beloond met een fantastisch uitzicht over de rivier de Arno. Maar ik heb er nog nooit – omwille van de enorme drukte – een mooie foto van kunnen nemen. Gelukkig zijn er ook nog andere mooie bruggen in Firenze.
Het Palazzo degli Uffizi (Galleria degli Uffizi) is een paleis waarin een van de oudste en belangrijkste kunstmusea ter wereld is gevestigd. Het paleis is gelegen naast het Palazzo Vecchio en was lange tijd in het bezit van de De’ Medici-familie (Piazzale degli Uffizi).
In de Galleria dell’Accademia kan je het bekende kunstwerk Michelangelo bewonderen. Hoewel er meer historische kunstwerken in de Galleria dell’Accademia zijn, lijkt dit museum speciaal gemaakt te zijn om met David te pronken. Zelfs als je niet de meest kunstzinnige persoon bent, wil je toch kijken naar de man die de 26-jarige Michelangelo 500 jaar geleden uit een blok marmer sneed en tot zelfs de aderen in zijn arm detailleerde .
De Piazza della Signoria is even belangrijk als de Piazza del Duomo en bevat een groot aantal gebouwen en klassieke kunst. Het plein ligt ten zuiden van de Piazza del Duomo en is door de centrale ligging goed bereikbaar. De hoofdstructuur van de Piazza is de magnifieke Pallazo Vecchio met zijn enorme klokkentoren en fantastische beelden van David en Hercules. Aan de linkerkant van het paleis is de prachtige fontein van Neptunus, en aan de rechterkant is de Loggia dei Lanzi die enkele prachtige Renaissance sculpturen bevat, waaronder Perseus, Menelaus en Hercules. Ten slotte staat een groots standbeeld van Cosimo Medici bij de fontein van Neptunus, en een groot aantal luxe winkels langs de gebouwen.
Piazzale Michelangelo is één van de weinige plaatsen waar je gans Firenze in één adembenemende beweging kunt bewonderen.
De Mercato Centrale is twee verdiepingen van foodie heaven.
De Officina Profumo Farmaceutica di Santa Maria Novella is een zestiende-eeuwse apotheek opgericht door dominicaanse broeders, versierd met fresco’s en kroonluchters en kapellen.
Vivoli Gelato is één van de oudste (en beste) gelato-winkels. Ze begonnen hun gelato te produceren in de jaren dertig van de vorige eeuw, toen ijs in blokken uit de Apennijnen moest worden verscheept. Tegenwoordig is er koeling, maar dat betekent niet dat de smaken minder decadent zijn.
Eén van de hoogtepunten van De Zomer van Nullam was het bezoek aan La Piscine in Roubaix. Het gebouw zelf is prachtig. En het voormalige art deco gemeentezwembad is op een originele manier omgevormd tot museum. Zeker een bezoek waard.
Art Deco
In het adembenemende decor van het voormalige art-decozwembad presenteert het Musée d’Art et d’Industrie zijn collectie toegepaste kunsten (tekeningen, textiel, keramiek) en Schone Kunsten (schilderkunst en beeldhouwkunst van de 19e en 20e eeuw) op een originele manier.
Het voormalige Art Deco gemeentezwembad werd op initiatief van de burgemeester Jean-Baptiste Lebas, tussen 1927 en 1932 gebouwd volgens de bouwtekeningen van de Rijselse architect Albert Baert (1863-1951).
Het museum/zwembad bevat een indrukwekkende en rijke collectie kunstwerken.
Het gebouw zelf is natuurlijk een aanrader en als art-deco liefhebber moet je dit gezien hebben. De tentoongestelde kunst bevat topstukken, maar ook stukken die in de B-categorie vallen. Enige minpuntje: de kunststukken zitten of hangen soms te dicht bij elkaar.
NM.
Praktische Info La Piscine –Museum voor kunst en industrie André Diligent
De Mont Saint-Michel is één van de drukst bezochte bezienswaardigheden van Frankrijk. Een beetje te toeristisch en te druk voor mij.
Werelderfgoed
Deze uitzonderlijke locatie is opgenomen op de werelderfgoedlijst van Unesco. Daarmee kregen deze fenomenen erkenning: het schitterende zeelandschap, de grootste getijden van Europa met een verschil van 14 meter tussen eb en vloed, de polders, de op palen groeiende bouchot mosselen en de heuvel met abdij zelf.
Niet alleen het beeld van de abdij bovenop de heuvel van het eiland is wereldberoemd, maar ook het landschap en de getijden die rondom het eiland spelen zijn zeer indrukwekkend. Wij gaan het even hebben over prachtige baai.
De baai van Mont Saint‑Michel
De baai van Mont Saint-Michel een wonder. Zand, kwelders of schorren, zee en lucht delen de horizon met elkaar. Het licht speelt met de elementen in een constant veranderend landschap waarin het silhouet van de Mont Saint-Michel wordt weerspiegeld.
De Couesnon is een kustrivier in Frankrijk, waarvan de benedenloop vroeger de grens tussen Bretagne en Normandië vormde. Deze rivier mondt uit in Het Kanaal in de baai van de Mont Saint-Michel. Daardoor ligt de baai in Normandië maar behoort het tot Bretagne.
Het is heel rustig in de baai en dankzij de getijden is het landschap eigenlijk een lappendeken van groene velden, wadden, zandvlaktes, polders, schorren enzoverder.
De schaapjes op het droge
Twee keer per dag wordt de zeebodem rond de Mont Saint-Michel zichtbaar. Maar ook de baai valt onder eb en vloed.
Het ecosysteem is heel bijzonder dankzij de vogels, vissen en schapen die in het hele gebied rondzwerven. De schorren van de baai Mont-Saint-Michel, waar schapen rustig grazen, vormen het grootste schorrengebied in Frankrijk.
En hier was ik bij valavond getuige van een mooi schouwspel. Op een geluidsignaal van de herder kwamen vanuit het niets honderden schapen terug naar de stal gelopen, zodat ze de nacht op het droge konden doorbrengen. En daar kwamen geen honden of personeel bij te pas. Prachtig om zien hoe die groepen schapen bij ondergaande zon via allerlei kleine kronkelende paadjes uit de schorren hun weg terugvonden.
Als het zeewater wegtrekt is het mogelijk om rond de Mont Saint Michel en in de baai te wandelen of te wadlopen. Maar volg de paden of gebruik een gids en volg vooral de richtlijnen van de getijden, want het gaat heel snel (ongeveer 6 km/u).
Het gevarieerde aanbod maakt van Bologna een heel aangename citytrip bestemming. Bologna is een stad voor alle seizoenen. Je hoeft je weinig zorgen te maken over het weer want er zijn ongeveer 40 kilometer galerijen en portieken, zodat je altijd beschut bent. Volg de portieken tot de Monte della Guardia waar de Santuario di Madonna di San Luca staat en je hebt een prachtig uitzicht over de rode daken van Bologna.
De mooiste galerijen zijn de portico dei Servi en dia aan het Piazza Cavour, waar de portico tussen 1862 en 1865 prachtig beschilderd werd door Gaetano Lodi. En je kan ook nog de oude portici bewonderen, zoals de houten portico van Casa Isolani, een enorme houten arcade uit de romaans-gotische periode. Ook de houten portici van Palazzo Grassi en die van de Case Seracchioli behoren tot de oudste van de stad.
Portico della Morte (zie foto boven het artikel)
De Booggang van de Dood, aan de Via de’ Musei dankt zijn lugubere naam aan het nabijgelegen voormalige ziekenhuis, waarin nu het Museo Civico Archeologico is gevestigd. De leden van de Compagnia della Morte zorgden voor de ernstig zieken en begeleidden ook de ter dood veroordeelden. Ze kwamen zo vaak in aanraking met de dood dat dit hele stukje galerij hiernaar werd vernoemd.
Sinds 1825 is in deze portico Libreria Nanni gevestigd, waar de jonge Pier Paolo Pasolini regelmatig te gast zou zijn geweest. In een interview in 1971 zei hij: ‘Il Portico della Morte è il più bel ricordo di Bologna. Mi ricorda l’Idiota di Dostoevskij, mi ricorda il Macbeth di Shakespeare, mi ricorda i primi libri. A quindici anni ho cominciato a comprare lì i miei primi libri, ed è stato bellissimo, perché non si legge mai più, in tutta la vita, con la gioia con cui si leggeva allora.’
Italiaanse cultuurgoed
Naast de 42 kilometer in het centrum zijn er ook nog 20 kilometer (nieuwere) galerijen in andere wijken. Van die 42 kilometer zijn er dus 12 erkend als werelderfgoed. Ook de 14e-eeuwse fresco’s van Padua (Urbs Picta) en de Montecatini Terme vielen in de prijzen.
Bologna werkte al jaren aan de kandidatuur en presenteerde de galerijen als het symbool van een duurzame stedelijke levensstijl. Binnen de galerijen zijn publieke en religieuze gebouwen voor alle sociale klassen. De arcades zijn door de eeuwen heen gebouwd volgens eenzelfde model. Ze vormen een verbinding tussen de openbare ruimte en private panden. Overigens kwam het idee ooit voort uit woningnood. Toen de stad in de 14e eeuw snel groeide besloot men dat er extra woonruimte op zuilen gebouwd mocht worden, waardoor de straat toch de gewenste breedte behield.
