Category Archives: La dolce vita – Italië

La dolce vita - Italië, Wat gebeurt er op ...

Firenze en Dante Alighieri

Dante stierf op 14 september 1321 als balling in Ravenna, waar hij begraven ligt. Lange tijd bestond er twist tussen Firenze en Ravenna om zijn lijk, maar Dante blijft voorlopig in Ravenna. In Firenze is nog altijd een lege graftombe van hem te bezichtigen in de Santa Croce.

25 maart is Dantedi

Met de 700e verjaardag van de dood van Dante Alighieri, de vader van de Italiaanse taal volgend jaar, viert Italië opnieuw een enorm belangrijke mijlpaal in het leven van de middeleeuwse dichter en filosoof. Terwijl de wereld zich opmaakt voor de #Dante2021-vieringen, heeft Italië 25 maart uitgeroepen tot een jaarlijkse nationale dag ter ere van Dante, bekend als Dantedì.

700 jaar La Divina Commedia in 2020

2020 markeerde de 700e verjaardag van La Divina Commedia, het epische werk van Dante dat hij een jaar voor zijn dood in 1321 voltooide. La Divina Commedia is een lang verhalend gedicht dat een 14e-eeuws visioen van het hiernamaals vertegenwoordigt en Dantes reis door de drie rijken van de doden beschrijft: Inferno (hel), Purgatorio (vagevuur) en Paradiso (hemel).

Dante, die in of rond 1308 begon met het componeren van het baanbrekende werk, schreef de 14.233 regels van het gedicht in de volkstaal, waarbij hij koos voor het Toscaanse dialect dat toegankelijk was voor de massa in plaats van het traditionele Latijn dat was voorbehouden aan de meest ontwikkelde lezers. De eerste gedrukte editie werd op 11 april 1472 gepubliceerd in Foligno. En er bestaan nog 14 van de oorspronkelijke 300 exemplaren.

Tegenwoordig wordt Dantes meesterwerk algemeen beschouwd als het meest vooraanstaande werk in de Italiaanse literatuur en een van de grootste werken van de wereldliteratuur.

Firenze als citytrip

Florence is het soort stad dat toeristen uit alle hoeken van de wereld lokt. Iedereen wil de Duomo zien en naar het standbeeld van David staren voordat hij naar de Uffizi-galerijen en de beroemde Ponte Vecchio-brug gaat en, zeker, het zijn attracties die zeker een bezoek waard zijn (zelfs als ze een beetje druk zijn).

Toch is er zoveel meer in Firenze: van musea tot winkelbestemmingen die ook dienst doen als historische bezienswaardigheden, markten en een van de oudste ijswinkels in de stad, deze Italiaanse stad zal iedereen verleiden.

Laten we beginnen met de drie meesterwerken op de Piazza del Duomo.

De Cattedrale di Santa Maria del Fiore of Duomo is misschien wel de meest gevierde kathedraal ter wereld, het juweel van de stad. De buitenkant en de voorgevel van de kathedraal zijn monumentaal – bedekt met wit marmer en rode, roze en groene polychrome ontwerpen; de kleur en stijl is adembenemend.

Veel mensen geloven dat Giotto’s Campanile verbonden is met de Duomo, maar het is een apart gebouw op zich. Deze structuur is een waar meesterwerk van gotische architectuur en is een van de meest gerenommeerde ontwerpen in de stad.

De Battistero San Giovanni gelegen op de Piazza del Duomo is de vrijstaande doopkapel aan de westkant van de Duomo.

De Ponte Vecchio is een zeer beroemde en oude brug.De Vecchio-brug, die de rivier de Arno overspant, staat bekend om het aantal winkels dat in de zijkanten van de brug is ingebouwd, de versierde geschiedenis en de overvloed aan winkels langs het hoofdpad. Loop dit fantastische bouwwerk op en bekijk de verschillende winkels: juweliers, kunsthandelaren en souvenirwinkels. Eenmaal halverwege gaat de brug open en wordt u beloond met een fantastisch uitzicht over de rivier de Arno. Maar ik heb er nog nooit – omwille van de enorme drukte – een mooie foto van kunnen nemen. Gelukkig zijn er ook nog andere mooie bruggen in Firenze.

Het Palazzo degli Uffizi (Galleria degli Uffizi) is een paleis waarin een van de oudste en belangrijkste kunstmusea ter wereld is gevestigd. Het paleis is gelegen naast het Palazzo Vecchio en was lange tijd in het bezit van de De’ Medici-familie (Piazzale degli Uffizi).

In de Galleria dell’Accademia kan je het bekende kunstwerk Michelangelo bewonderen. Hoewel er meer historische kunstwerken in de Galleria dell’Accademia zijn, lijkt dit museum speciaal gemaakt te zijn om met David te pronken. Zelfs als je niet de meest kunstzinnige persoon bent, wil je toch kijken naar de man die de 26-jarige Michelangelo 500 jaar geleden uit een blok marmer sneed en tot zelfs de aderen in zijn arm detailleerde .

De Piazza della Signoria is even belangrijk als de Piazza del Duomo en bevat een groot aantal gebouwen en klassieke kunst. Het plein ligt ten zuiden van de Piazza del Duomo en is door de centrale ligging goed bereikbaar. De hoofdstructuur van de Piazza is de magnifieke Pallazo Vecchio met zijn enorme klokkentoren en fantastische beelden van David en Hercules. Aan de linkerkant van het paleis is de prachtige fontein van Neptunus, en aan de rechterkant is de Loggia dei Lanzi die enkele prachtige Renaissance sculpturen bevat, waaronder Perseus, Menelaus en Hercules. Ten slotte staat een groots standbeeld van Cosimo Medici bij de fontein van Neptunus, en een groot aantal luxe winkels langs de gebouwen.

Piazzale Michelangelo is één van de weinige plaatsen waar je gans Firenze in één adembenemende beweging kunt bewonderen.

De Mercato Centrale is twee verdiepingen van foodie heaven.

De Officina Profumo Farmaceutica di Santa Maria Novella is een zestiende-eeuwse apotheek opgericht door dominicaanse broeders, versierd met fresco’s en kroonluchters en kapellen.

Vivoli Gelato is één van de oudste (en beste) gelato-winkels.  Ze begonnen hun gelato te produceren in de jaren dertig van de vorige eeuw, toen ijs in blokken uit de Apennijnen moest worden verscheept. Tegenwoordig is er koeling, maar dat betekent niet dat de smaken minder decadent zijn.

NM.

La dolce vita - Italië

Bologna: de galerijen opgenomen op de werelderfgoedlijst

De portici van Bologna zijn UNESCO werelderfgoed!

Het gevarieerde aanbod maakt van Bologna een heel aangename citytrip bestemming. Bologna is een stad voor alle seizoenen. Je hoeft je weinig zorgen te maken over het weer want er zijn ongeveer 40 kilometer galerijen en portieken, zodat je altijd beschut bent. Volg de portieken tot de Monte della Guardia waar de Santuario di Madonna di San Luca staat en je hebt een prachtig uitzicht over de rode daken van Bologna.

De mooiste galerijen zijn de portico dei Servi en dia aan het Piazza Cavour, waar de portico tussen 1862 en 1865 prachtig beschilderd werd door Gaetano Lodi. En je kan ook nog de oude portici bewonderen, zoals de houten portico van Casa Isolani, een enorme houten arcade uit de romaans-gotische periode. Ook de houten portici van Palazzo Grassi en die van de Case Seracchioli behoren tot de oudste van de stad.

Portico della Morte (zie foto boven het artikel)

De Booggang van de Dood, aan de Via de’ Musei dankt zijn lugubere naam aan het nabijgelegen voormalige ziekenhuis, waarin nu het Museo Civico Archeologico is gevestigd. De leden van de Compagnia della Morte zorgden voor de ernstig zieken en begeleidden ook de ter dood veroordeelden. Ze kwamen zo vaak in aanraking met de dood dat dit hele stukje galerij hiernaar werd vernoemd.

Sinds 1825 is in deze portico Libreria Nanni gevestigd, waar de jonge Pier Paolo Pasolini regelmatig te gast zou zijn geweest. In een interview in 1971 zei hij: ‘Il Portico della Morte è il più bel ricordo di Bologna. Mi ricorda l’Idiota di Dostoevskij, mi ricorda il Macbeth di Shakespeare, mi ricorda i primi libri. A quindici anni ho cominciato a comprare lì i miei primi libri, ed è stato bellissimo, perché non si legge mai più, in tutta la vita, con la gioia con cui si leggeva allora.’

Italiaanse cultuurgoed

Naast de 42 kilometer in het centrum zijn er ook nog 20 kilometer (nieuwere) galerijen in andere wijken. Van die 42 kilometer zijn er dus 12 erkend als werelderfgoed. Ook de 14e-eeuwse fresco’s van Padua (Urbs Picta) en de Montecatini Terme vielen in de prijzen.

Bologna werkte al jaren aan de kandidatuur en presenteerde de galerijen als het symbool van een duurzame stedelijke levensstijl. Binnen de galerijen zijn publieke en religieuze gebouwen voor alle sociale klassen. De arcades zijn door de eeuwen heen gebouwd volgens eenzelfde model. Ze vormen een verbinding tussen de openbare ruimte en private panden. Overigens kwam het idee ooit voort uit woningnood. Toen de stad in de 14e eeuw snel groeide besloot men dat er extra woonruimte op zuilen gebouwd mocht worden, waardoor de straat toch de gewenste breedte behield.

NM.

NM goes Bologna
La dolce vita - Italië, Wat gebeurt er op ...

Nullam Goes Orvieto (Umbrië)

1 Comment

Wereldwijd beroemd om zijn witte wijn en buitengewoon mooie kathedraal, maar er is echter veel meer te zien in de Umbrische stad Orvieto dan op het eerste gezicht lijkt. Orvieto is mijn favoriete dagtrip vanuit Rome (één uur met de trein vanuit Roma Termini) en een stad waar ik graag terugkom. Orvieto, gelegen in het zuiden van Umbrië heeft een van de meest fascinerende kathedralen in heel Italië, samen met een prachtig landschap en lekkere trattoria’s.

Met zijn Etruskische erfgoed en beroemde keramiek is het een geweldige stad voor kunst- en cultuurliefhebbers, maar met de typische charme van een kleine stad is het ook een geweldig alternatief voor steden in Toscane als je weinig tijd hebt of op zoek bent naar een ontsnapping uit Rome. Orvieto is niet groot, maar bijzonder sfeervol. En hoewel je Orvieto gemakkelijk in 24 uren kunt bezoeken, moedig ik iedereen altijd aan om te blijven overnachten, omdat er genoeg te zien is – en de stad heeft ‘s nachts een heerlijke sfeer.

Of je nu alleen reist, met kinderen op bezoek bent of op zoek bent naar een romantisch uitje, Orvieto voldoet aan alle eisen.

Mijn favorieten

Het stadscentrum

Het stadscentrum is compact, maar heeft een verwarrend gebrek aan lineariteit; je kunt urenlang door de smalle straatjes dwalen zonder ooit helemaal zeker te zijn waar je uitkomt (ik spreek uit ervaring). De gebouwen stralen een gouden gloed uit – bijna alles is gemaakt van tufsteen (tufa), het lokale vulkanische gesteente – wat een gevoel van warmte geeft aan de middeleeuwse paleizen en kerken, en hoewel de prachtige kathedraal van de stad wit glanst, is ook deze gemaakt van tufsteen, zij het bekleed met marmer.

Umbrië is erg trots op zijn eten en wijn, en terecht. Het is ook de thuisbasis van olijfolie, truffels en charcuterie om maar een paar lokale specialiteiten te noemen. Ook duif is een lokale delicatesse. In het middeleeuwse centrum zie je overal etalages van salumeria met hoofden van wilde zwijnen en massa’s lokale delicatessen.

Orvieto heeft ook genoeg trattoria waar je kan genieten van de specialiteiten uit eigen keuken.

Duomo di Orvieto

Met zijn indrukwekkende façade en sierlijke fresco’s wordt de 14e-eeuwse Duomo di Orvieto beschouwd als een van de mooiste van heel Italië. De kathedraal is gedecoreerd in gotische en romaanse stijlen en domineert het centrale plein van de stad, hoewel deze al van een afstand kunt zien, zelfs als je op het omliggende platteland bent. De bas-reliëfs en beelden op de façade vertegenwoordigen verhalen uit het Nieuwe en Oude Testament en bevinden zich onder gouden mozaïeken en een groot roosvenster. Het interieur is eerder somber van stijl, met uitzondering van de prachtige kapel van San Brizio, met de dramatische fresco’s die het Laatste Oordeel uitbeelden (een project gestart door Beato Angelico en voltooid door Luca Signorelli). Vasari, een 16e-eeuwse Italiaanse schilder en historicus, geloofde dat Michelangelo de fresco’s zo bewonderde dat hij ze gebruikte als inspiratie om zijn eigen Laatste Oordeel in de Sixtijnse Kapel te schilderen.

De werken aan de kathedraal begonnen in 1290 en duurden 300 jaar.

Orvieto is heel fotogeniek

Orvieto biedt veel mooie hoekjes, betoverende doorkijkjes en fotogenieke details. Loop even binnen bij het Palazzo Filippeschi-Simoncelli, met een prachtige binnenplaats, zoek er naar het prachtige uithangbord van de calzolaio (schoenmaker), en let op de rijen brievenbussen en kunstig uitgewerkte deurkloppers.

Torre del Moro

Een van de vele middeleeuwse torens van Orvieto, de klokkentoren Torre del Moro, is de beste plek voor een panoramisch uitzicht over de stad. Er zijn 240 treden naar de top, maar het is een gemakkelijke klim en je zult worden beloond voor je inspanningen! De openingstijden variëren per seizoen, maar als je een bezoek brengt in de wintermaanden, heb je geluk want je kan de tijd nemen om de zonsondergang te zien en de stad overal om je heen te zien gloeien.

Bewonder het uitzicht over het Umbrische landschap

Wandel over de Via Ripa Medici en de Vicolo Malcorini (doe dit niet als je problemen met je hart hebt…) en geniet van het uitzicht over het Umbrische landschap. Bij helder weer kun je heel ver kijken!

Pozzo di San Patrizio

In Orvieto mag je de kans niet missen om de Pozzo di San Patrizzio af te dalen – 62 meter diep – via twee hellingen in een dubbele helix. Gebouwd in de 16e eeuw door Antonio da Sangallo de Jongere, een van de toonaangevende architecten van de hoogrenaissance in Italië. Het is een prachtige site met 248 treden en 70 ramen met moderne verlichting. De put werd gebouwd in opdracht van paus Clemens VII, die na de plundering van Rome naar Orvieto was gevlucht om ervoor te zorgen dat de stad een onafhankelijke watervoorziening zou behouden.

NM.

La dolce vita - Italië

Rome: De Spaanse Trappen

De beroemde trappen aan de Piazza di Spagna

 21 april is de verjaardag van het ontstaan van Rome. Volgens de legende werd Rome gesticht op 21 april in het jaar 753 voor Christus door de tweelingbroers Romulus en Remus. Romulus werd de eerste koning van Rome. In Rome, de hoofdstad van Lazio, zelf vinden voor deze gelegenheid allerlei festiviteiten plaats. Zo worden op 21 april de Spaanse Trappen omgetoverd in een bloemenzee van azaleas.

De Spaanse Trappen van Rome

Een plaats in Rome waar het altijd heel druk is zijn de fameuze ‘Spaanse trappen’ in Rome. Ze zijn gebouwd in Rococo-stijl tussen 1723 en 1726, en lopen van het plein Piazza di Spagna richting de Franse kloosterkerk Trinità dei Monti.

De trappen bestaan uit 135 treden en drie verschillende terrassen, verwijzend naar de Trinità – de drie-eenheid. Bovenaan de trappen bij de Egyptische obelisk, en bij een drukke toeristenmassa, heb je een schitterend uitzicht.

De naam is misschien wat verwarrend, aangezien de trappen werden gebouwd in opdracht van Lodewijk XII. Als het aan de Fransen had gelegen had er bij de trappen ook een groot standbeeld van de Franse koning Lodewijk XII gestaan. Maar de toenmalige paus liet dit echter niet toe, waardoor de bouw enige vertraging opliep.

In de 17e eeuw was de Spaanse ambassade op het plein onderaan de trappen, vandaar toch de naam ‘Spaanse trappen’. De officiële naam is ook niet Spaanse trappen, maar Scalinata della Trinità dei Monti.

Fontana della Barcaccia

Op de Piazza di Spagna staat een fontein van Pietro Bernini, de Fontana della Barcaccia, letterlijk ‘Fontein van de oude/lelijke schuit’. Dit verwijst niet naar de lelijkheid van het standbeeld, maar naar het verhaal dat de rivier de Tiber in 1598 buiten zijn oever trad en bij deze ernstige overstroming het lelijke bootje op deze plek belandde. En dit was de inspiratie voor Bernini.

Waar liggen de Spaanse trappen?

De Spaanse trappen eindigen bovenopeen heuvel (Pincio). Vanaf daar ben je dichtbij Villa Borghese (met de Galleria Borghese) en de 16e eeuwse Villa Medici. De Trinita dei Monti kerk bovenaan de trappen kan je gratis bezoeken (tip: de de imposante muurschilderingen, zoals de kruisafneming van Volterra).

Het gebied rondom de Piazza di Spagna is ook een luxueus winkelgebied met als hoogtepunt de Via Condotti.

NM.

#POTD Ponte Sisto Rome
La dolce vita - Italië

#POTD Ponte Sisto Rome

Rome heeft zoveel prachtige bruggen die ‘s avonds verlicht zijn. De lichten gingen voor het eerst aan in het jaar 2000 en zijn sindsdien niet meer gedoofd. De rivieroever ziet er ‘s nachts zo mooi uit en draagt ​​echt bij aan het geroezemoes van de stad en het nachtleven. Vanop de Ponte Sisto heb je een mooi zicht op de Sint–Pietersbasiliek (Basilica di San Pietro).

Ponte Sisto

Ponte Sisto is een brug over de Tiber in het historische centrum van Rome. De bouw van de huidige brug vond plaats tussen 1473 en 1479, en werd in opdracht van paus Sixtus IV – naar wie de brug is vernoemd – gebouwd.

De brug is architectonisch kenmerkend vanwege de “oculus” die het metselwerk van zijn centrale borstwering verlicht. Deze werd opgericht om de druk van de rivier op de brug te verminderen in geval van overstroming.

Trastevere

De Ponte Sisto verbindt het levendige en populaire gebied Campo de ‘Fiori en via Giulia met Piazza Trilussa in Trastevere aan de overkant van de rivier. Trastevere heeft een bijzondere karakter door zijn smalle straten, bestraat met sampietrini (kinderkopjes van basalt), omgeven door originele middeleeuwse volkswoningen. Vanwege de vele cafés en restaurants worden de straten ‘s nachts bevolkt door zowel Italianen als buitenlanders. Ideale locatie voor aperitivo op vrijdagavond.

La dolce vita - Italië

NULLAM GOES MATERA (Italië)

1 Comment

Matera, stad van de Sassi, is de Culturele Hoofdstad van 2019

Matera mag zich in 2019 – samen met de Bulgaarse stad Plovdiv – Culturele Hoofdstad van Europa noemen. Dat op zich is al een reden om Matera te bezoeken. Maar Matera is nog omwille van veel andere redenen uniek. Wij gingen er op citytrip en laten jullie meegenieten van iets heel uniek.

Het kleine stadje in Basilicata wordt al zo’n 35.000 jaar onafgebroken bewoond. Het is daarmee een van de oudste steden ter wereld en een van de eerste plaatsen waar mensen zich in Italië in de prehistorie vestigden.

Wie Matera zegt, zegt grot- of rotswoningen, ‘Sassi‘ genoemd. De Sassi vormen een soort stad onder de stad – een Citta Sotteranea – en worden nog altijd bewoond of gebruikt als restaurant, museum, winkel, galerie of hotel. Matera ligt op een berg en deze ruimtes zijn uit de rotsen uitgehouwen – laag per laag en van boven naar beneden. Heel uniek, want als je door Matera wandelt, loop je eigenlijk altijd op iemand zijn dak. Dat kan je zien omdat er hier en daar een soort dakvenster uitsteekt, zodat er toch wat licht naar binnen kon.

Voor een volledig fotoalbum klik je hier.

Matera als filmdecor

Deze Sassi zijn de reden waarom Matera als allereerste plaats in Italië in 1993 op de Lijst van Werelderfgoederen van Unesco belandde. En de Sassi dienden als decor voor een groot aantal op de Bijbel geinspireerde films zoals The Passion of Christ (met Mel Gibson), The Young Messiah, King David en Ben Hur.

En daar zijn de inwoners van Matera heel fier op. De huisjes in een groot aantal lagen zijn niet meer bewoond, omdat het niet meer hygienisch was. In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw werden de Sassi een probleem. Er woonden teveel mensen in de grotten, de sanitaire voorzieningen waren onvoldoende en de woningen werden een broeihaard van ziektes. Vandaar dat eind van de vorige eeuw een groot aantal huisjes door de overheid onbewoonbaar verklaard werden en de bewoners werden verkast naar moderne blokken in het nieuwe stadsgedeelte van Matera. Toen ik op verkenning was door Matera kwam ik een oudere man tegen, die tegen zijn zin had moeten verhuizen, maar nog elke dag zijn oud – nu leegstaand huisje kwam bezoeken. Een schrijnend verhaal.

Een wandeling door de Sassi

Matera is gebouwd tegen een steile helling, boven een kloof gevormd door de Bassento rivier. De uitgehouwen grotten in de rotswanden worden al duizenden jaren bewoond. De Sassi zijn een perfect voorbeeld van hoe bouwwerken een harmonieus geheel kunnen vormen met de omgeving.

Je kan dus een groot deel van deze rotswoningen bezoeken. De Sassi worden verdeeld in twee groepen: de Sasso Barisano met rotswoningen die nu dienst doen als restaurant, winkel, cafeetjes en hotels en de Sasso Caveoso waar je het grotleven het beste kan zien.

Ga zeker eens binnen in Casa Noha, een museum met multimediale projectie die je de geschiedenis van de Sassi toont; en de Casa Grottadi Vico Solitario.

De kathedraal van Matera

De kathedraal ligt op de top van de Civitas heuvel en torent boven Matera uit. De kathedraal stamt uit de dertiende eeuw en ligt precies tussen de Sassi Barisano en Sassi Caveoso in waardoor je op beide delen van de stad en de wijde omgeving een fenomenaal uitzicht hebt.

De Grotkerken van Matera (Chiesi rupestri)

Er werden niet alleen woningen in de grotten ingericht, maar ook hele kerken. Dat gebeurde vooral in de Middeleeuwen toen monniken op de vlucht sloegen voor vervolgingen in het Byzantijnse Rijk en hun toevlucht zochten in de grotten van Matera. Ze maakten er een soort gebedscentra van. Onder de kerken creëerden ze een hele wereld van kapels, heiligdommen, kloosters en cryptes. Het interieur van deze grotkerken is vaak schitterend gedecoreerd.

Matera en omgeving telt maar liefst 150 van dit soort kerken. Je kan er verschillende bezoeken. St. Peter Barisano, Saint Lucia alla Malve, Santa Maria de Idris, Chiesa di Madonno della Virtu, Chiesa di San Nicola del Greci en de vier kerkjes Il Convincio di Sant’Antonio zijn enkele mooie voorbeelden.

De Palombaro Lungo

Palombaro Lungo is een groot waterreservoir onder het centraal gelegen Piazza Vittorio, aangelegd in 1846. Het indrukwekkende vijftien meter diepe reservoir voorzag de inwoners van Matera van water. Het reservoir is een onderdeel van een uiterst ingenieus systeem van tunnels, kanalen en grotten.

Tot zover een aantal van de bekendste plekjes in Matera.

NM.

Cocktailbars & Speakeasy, La dolce vita - Italië

NU Lounge Bar Bologna

“A great cocktail involves mixing fragrances, tastes and a sparkle of good mood to create a drink experience that is truly priceless.”

Daniele Dalla Pola

Bologna is één van de meest levendige en meeslepende steden in Italië. Voor een foodie is dit een topbestemming met een gigantisch aanbod aan culinaire verleidingen. We hebben het al over de food afdeling gehad, laten we nu eens kijken naar een ander monument in Bologna, de NU Lounge Bar van Daniele Dalla Pola.

Citytrip naar Bologna, een must voor foodies

Bologna is de hoofdstad van de regio Emilia – Romagna. De stad Bologna is gekend als « La Dotta, La Rossa, La Grassa » : de geleerde, de rode en de dikke, verwijzend naar respectievelijk de meer dan duizend jaar oude universiteit, de rode daken en het ongelofelijke aanbod aan delicatessen. Als gastronoom ben je echt in het paradijs, maar ook de architectuur en de shopping zijn een aanrader. Het gevarieerde aanbod maakt dus van Bologna een heel aangename citytrip bestemming. Bologna is een stad voor alle seizoenen. Je hoeft je weinig zorgen te maken over het weer want er zijn ongeveer 40 kilometer galerijen en portieken, zodat je altijd beschut bent. Volg de portieken tot de Monte della Guardia waar de Santuario di Madonna di San Luca staat en je hebt een prachtig uitzicht over de rode daken van Bologna.

NM goes Bologna

NU Lounge Bar

De NU Lounge Bar ligt aan het einde van één van die mooie galerijen, namelijk Galleria Cavour, dichtbij de Piazza Maggiore. De NU Lounge Bar is de thuisbasis van de tiki maestro Daniele Dalla Pola. Daniele is de spektakelman die gigantische torens bouwt met glazen of altijd wel iets in brand steekt. Ik heb Daniele op een aantal evenementen in België leren kennen (onder andere Terrazza Martini -zie foto) en het klikte. Ik had beloofd van zijn Nu Lounge Bar in Bologna te bezoeken en had nochtans een afspraak gepland in zijn bar, maar hij is last minute naar het andere einde van de wereld moeten vliegen voor een guest shift.

Daniele Dalla Pola

Daniele Dalla Pola is niet de eerste de beste bartender. Vooraleer terug naar Italië te komen leerde hij het vak in de meest hippe bars in Miami. Hij is wereldwijd aanzien als één van de beste bartenders en connaisseur van de fijnste en elegantste exotische cocktails. En hij is wereldwijd het boegbeeld en uithangsbord van de Tiki cocktail scene. Zijn ganse carrière door was hij geïnspireerd door Polynesische symbolen en mythologie en heeft zich vandaar ook gespecialiseerd in de wereld van de tiki drinks. Hij maakt tiki cocktails met de nodige precisie en delikaatheid, en mengt heel wat exotische smaken en aroma’s in zijn creaties. Dat wat het drankje betreft, maar voor hem komt daarbij nog de kunst van je publiek te kunnen lezen en verstaan en cocktails te maken op basis van hun gemoed.

Tiki Style

Zijn ‘laboratorium’, de NU Lounge bar ligt aan het einde van een prachtige galerij. Eens voorbij de deur zit je onmiddellijk in de tiki sfeer, maar wel heel stijlvol. De unieke inrichting maakt dat je je aan de bar op één of andere exotisch strand waant. De back bar bestaat uit een enorme collectie rums en andere spirits, maar ook de verzameling siropen, bitters, shrubs, infusies, essences, kruiden en zoverder, is impressionant. En met deze ruwe materialen worden de cocktails gemaakt. Ik ben zeker niet de grootste tiki kenner, dus was ik heel blij met een menu met een beetje visuele uitleg. En het zaalpersoneel is heel goed opgeleid om je bij deze moeilijke keuze bij te staan.

Ik wou de fameuze Daniele Dalla Pola Mai Tai eens proberen. Superlekker! Gevolgd door een aanrader van de bartender, een Smog Cutter (een mengeling van verschillende rums en gin, met een aangename amandelsmaak), gevolgd door nog een aanrader van de bartender, een NU Lounge style Zombie; gevolgd door een …

NU Lounge is heel sfeervol, een stijlvolle mix tussen duisternis en licht, met leuke tiki accessoires. De prijzen van de cocktails zijn eigenlijk goedkoper of in ieder geval niet duurder dan bij ons. Probeer een plaatsje buiten te bemachtigen, in mooie lounge zetels in de galerij.

Een niet te missen aanrader voor de Bologna bezoekers en liefhebbers van (tiki) cocktails en Italiaanse aperitivo.

NU Lounge Bar Praktische Informatie

Galleria Cavour Via de’ Musei, 6, 40124 Bologna BO, Italië

https://www.nuloungebar.com

NM.

La dolce vita - Italië

PAESTUM

De heel goed bewaarde oude Griekse tempels in Paestum in Campania zijn een niet te missen attractie voor zij die het zuiden van Italië bezoeken. De historische site van het oude Paestum behoort tot het Nationaal park Cilento en werd in 1998 erkend als werelderfgoed van de UNESCO. Paestum ligt een goede 60 kilometer onder Salerno, in een grote vlakte. Het gebied tussen Salerno en Paestum is voornamelijk landbouwgebied. Langs de kust liggen dan weer mooie zandstranden, van het binnenland afgescheiden door een smalle strook dennenbossen. Paestum ligt slechts op 100 km van (de luchthaven van) Napels en er is ook een vlotte treinverbinding. En toch wordt Paestum door de meeste bezoekers aan Napels en de Amalfikust “vergeten”, in tegenstelling tot Pompeï en Herculaneum. Jammer, want Paestum is een unieke bezienswaardigheid omwille van de drie best bewaarde Oud-Griekse tempels ter wereld.

Drie tempels en één museum

Paestum is de klassieke Romeinse naam voor Poseidonia – stad van Poseidon –  een belangrijke stad uit het oude Magna Graecia, het in de Oudheid door Grieken gekoloniseerde gebied in het zuiden van het huidige Italië. de Grieken stichtten deze stad al in de 6de eeuw voor JC.

Op deze archeologische site staan drie indrukwekkende tempels met Dorische zuilen, namelijk de Tempel van Neptunus, de Tempel van Ceres en de Tempel van Hera. Naast de tempels kan je op de site nog een aantal overblijfselen uit een ver verleden vinden, zoals een amfitheater.

De oudste tempel was toegewijd aan Hera, de godin van de vruchtbaarheid, maar werd door onderzoekers voor lange tijd de Basilica genoemd omdat hij door de Romeinen als “basilica” (= plaats van samenkomst) gebruikt werd. De tweede tempel is die van Neptunus of Poseidon (de Griekse tegenhanger van de Romeinse god Neptunus), maar door vondsten uit de tempel zou blijken dat ook deze tempel aan Hera was gewijd. Er zijn echter ook geschiedkundigen die menen dat het een tempel voor Zeus of misschien wel Apollo was. De derde tempel is toegeschreven aan de godin Ceres, maar deze tempel was waarschijnlijk ooit bedoeld voor de godin Athena.

Plan je bezoek goed van deze historische overblijfselen liggen vredig onder de meestal blakende zon. Vermijd dus de warmste momenten van de dag. Of zoek even beschutting in het heel interessante museum. De ganse site is ‘s avonds trouwens heel mooi verlicht.

Het Archeologisch Museum van Paestum

Blijf dus niet alleen in de bar van het Archeologisch Museum plakken, maar bezoek ook het indrukwekkende museum zelf. Hier worden niet alleen in Paestum gevonden voorwerpen tentoongesteld, maar ook vondsten uit Foce del Sele, een nabijgelegen Griekse opgraving. Onder de artefacten bevinden zich vele kleine terracotta beeldjes en grotere incomplete beelden, maar ook vazen en ander aardewerk. Vooral erg indrukwekkend zijn de diverse, authentieke Griekse graftombes die er zijn gereconstrueerd, waarvan de Tombe van de Duiker het pronkstuk, een prachtvoorbeeld is van Oud-Griekse schilderkunst.

Ontspan na je bezoek aan Paestum aan het strand

Op kleine afstand van de archeologische site van Paestum ligt een prachtig strand, waar je in de zomer heerlijk kunt afkoelen na de brandende hitte van de oude stad.

Je zit ook middenin de streek van de Mozzarella di Bufala dus je zal een aantal mozzarella boerderijen passeren, waar je échte, verse mozzarella kan krijgen.

PARCO ARCHEOLOGICO DI PAESTUM

Via Magna Grecia, 919 – 84047
Capaccio Paestum (SA)

www.museopaestum.beniculturali.it

La dolce vita - Italië, Varken - Pork - Porc

Parmaham, een eeuwenoude traditie van kwaliteit

Parmaham, de koning der hammen

In Nullam goes Parma (zie artikel) hadden we het al over ons bezoek aan de stad Parma. Een aanrader voor een city trip. Maar de voornaamste reden waarom ik naar Parma ging, was de Parmaham, veruit de beste prosciutto. Het was niet alleen de mogelijkheid om Parmaham te proeven tijdens het Festival del Prosciutto di Parma dat me aansprak, maar vooral het bezoek aan een producent, zodat ik mezelf kon vergewissen van het productieproces, de kwaliteit en de bescherming van het merk. 

Elk jaar in de maand september vindt het Festival del Prosciutto di Parma plaats en doen de producenten hun deuren open voor het publiek (Finestre Aperte). Wij gingen naar Langhirano (zie foto boven), het epicentrum van de Parmahamproductie, gelegen in dit beperkte georgrafische gebied waarin de Parmaham kan gemaakt worden.

Het productieproces is puur vakmanschap en de producenten dienen zich te houden aan strikte regels, zodat de consument de beste kwaliteit Parmaham op zijn bord krijgt, en geen namaak of mindere kwaliteit. Want net zoals bij designer handtassen durft er al eens namaak Parmaham op te duiken. Wat hieronder volgt is een beschrijving van het productieproces (inclusief foto’s), voorzien van deskundige uitleg van Giancarlo Tanara, de producent die ons te woord stond en een kijkje gaf in zijn bedrijf, de Prosciuttificio.

Eerst een beetje historiek

In Italië worden jaarlijks 25.000.000 rauwe hammen geproduceerd. Prosciutto Crudo wordt gemaakt  van de achterhammen van het varken. De naam “Prosciutto” werd afgeleid van het Italiaanse “prosciugare“, wat uitdrogen betekent.  De fijnste en meest gekende gedroogde ham is Prosciutto di Parma of Parmaham.

De oorsprong van Parmaham gaat ver terug in de tijd. Documenten tonen aan dat Hannibal, tijdens zijn veldtocht door Italië in 217 v. Chr., halt hield in Parma, waar hij “gezouten varkensbillen” proefde. Vijftig jaar later, spreekt ook Polybe over dezelfde producten en over een belangrijke export van Parma naar Rome.

Nu, na zoveel lange jaren, wordt Parmaham nog steeds vervaardigd in de typische Parmezaanse regio, volgens de eeuwenoude tradities.

Parmaham, een door de wet beschermd product.

Parmaham geniet een ongeëvenaarde reputatie over de hele wereld. Een dergelijke bekendheid brengt natuurlijk heel wat misbruik, imitatie en vervalsingen met zich mee.

Daarom werd er een controle-instrument in werking gesteld dat de kwaliteit en de eeuwenoude traditie moet vrijwaren : de voogdijwet van 4 juli 1970, aangepast in februari 1990 en vastgelegd in een uitvoerend reglement in oktober 1993. Deze wet legt zeer precies de criteria voor de toekenning van de herkomstbenaming “Parmaham” vast.

De bepalingen van deze wet schrijven de productie- en rijpingszones van varkens voor, alsook de behandelingen, de rijpingsduur en de specifieke commerciële eigenschappen van “Parmaham”.

Beschermde Oorsprongsbenaming (BOB)

De Europese Commissie geeft de Beschermde Oorsprongsbenaming (BOB) aan producten waarvan de productie, verwerking en bereiding plaatsvinden binnen een bepaald geografisch gebied. Dit moet volgens een erkende en gecontroleerde werkwijze. Een bekend Europees product met Beschermde Oorsprongsbenaming is de Prosciutto di Parma (Parmaham), en die bescherming is belangrijk in de strijd tegen de namaak.

Het Consorzio del Prosciutto di Parma

Het Consortium van de Parmaham is ontstaan in 1963 op initiatief van een tiental producenten. In 1970 werd het erkend door de Italiaanse wet en werd het een écht organisme met als hoofddoel, de bescherming en de promotie van échte Parmaham, zowel in Italië als in het buitenland.

Vandaag groepeert het Consortium van de Parmaham 160 productiehuizen, 109 slachthuizen en 4.781 varkensfokkerijen.

Het Consortium is belast met meerdere functies waaronder het toezicht op de naleving van de voogdijwet, die de bescherming van de herkomstbenaming “Parmaham” invoert. Het Consortium moet de reglementeringen met betrekking tot de productie van Parmaham  doen naleven: de gebruikte rassen, de teelmethoden, de vereisten voor de varkens, de oorsprong van de grondstoffen, de grenzen van het geografische productiegebied, de methoden en duur van het rijpingproces en de eigenschappen van het eindproduct.

De tweede missie van het Consortium bevindt zich in het definiëren van de kwaliteitscontroleschema’s voor het eindproduct. Sinds 1996 is het mogelijk om op een wetenschappelijke manier te controleren of de hammen met de hertogelijke kroon beantwoorden aan de kwaliteitsvereisten namelijk de hoeveelheid zout, de vochtigheidsgraad en het proteolysepeil. Deze kwaliteitscontroles werden door het Ministerie van Industrie, Handel en Ambachten goedgekeurd.

Ten derde moet het Consortium een algemeen toezicht hebben op de juiste naleving van de door de wet en reglementeringen vastgestelde bepalingen op alle niveaus, van de fokkerijen en slachthuizen tot de producenten en handelaars. Voltijdse inspecteurs spelen de rol van gerechtelijke politieagenten. Deze inspecteurs kunnen elke mogelijke verificatie, inspectie of controle uitvoeren bij iedereen die ham produceert, verpakt, bewaart of verkoopt in een willekeurige onderneming.

Ten laatste moet het Consortium de benaming ‘Parmaham’ en de hertogelijke kroon beschermen en ijvert voor de opheffing van elk illegaal gebruik hiervan of van elke oneerlijke concurrentie met betrekking tot de verkoop van Parmaham.

Traceerbaarheid: Parmaham is een Garantie van Kwaliteit

De naam  “Parmaham”  is exclusief bestemd voor hammen met het brandmerk van de Hertogelijke Kroon, het onuitwisbare en unieke merkteken dat een het eind van de rijping aangebracht wordt. Dit merkteken is de laatste stap uit een traceerbaarheid systeem, dat in iedere afzonderlijke productiefase zijn eigen merkteken heeft.

Het begint op de boerderij waar door controleurs een speciaal tattoo op beide achterpoten van het varkens aangebracht wordt binnen 30 dagen na de geboorte van het varken. Dit merkteken specificeert de provincie, code van de boerderij en de maand van geboorte van het dier. Hiermee wordt het gebruik van geïmporteerde varkens of vlees voor Parmaham reeds uitgesloten.

In het slachthuis worden de hammen gecontroleerd en beoordeeld op geschiktheid voor het gebruik als grondstof voor Parmaham. Indien het aan de voorwaarden voldoet krijgt de ham het stempel PP (Per Parme) hetgeen “voor Parma” betekent. Ieder slachthuis heeft hierbij zijn eigen identificatie code in het merkteken.

Bij binnenkomst in de Prosciuttificio, oftewel het rijpingshuis wordt de ham opnieuw gekeurd en wordt na goedkeuring  een metalen zegel van het Consorzio del Prosciutto di Parma aangebracht. Hierop staan de maand en jaar van het begin van de rijping.

Als laatste toont de vijfpuntige Hertogelijke Kroon de identificatie code van de producent waar de rijping heeft plaatsgevonden. Het wordt door inspecteurs van de onafhankelijk organisatie IPQ (Instituto Parma Qualità) aangebracht en is het definitieve teken dat de ham aan alle kwaliteitsvoorwaarden voldoet.

Iedere Parma ham in de winkel is hiermee traceerbaar tot en met de boerderij waar  het dier is geboren.

Hoe échte Parmaham herkennen ?

Enkel hammen die alle controlestadia hebben doorstaan, worden voorzien van het intussen beroemd geworden “Parmahamlabel”, de hertogelijke kroon met de 5 punten en de inschrijving “PARMA”.

De hertogelijke kroon is dé garantie voor een authentiek en kwalitatief hoogstaand product.

Het is de énige manier om een échte Parmaham op het eerste gezicht te herkennen.

Wat de voorgesneden Parmaham betreft, volstaat het te controleren of de luchtledig verpakte bakjes een zwarte driehoek hebben, bedrukt met de hertogelijke kroon en de inschrijving “Prosciutto di Parma”

Parmaham, een unieke bereidingsmethode

Naast de ervaring en het vakmanschap van Noorditaliaanse producenten en de traditionele productiemethode, maken weer en wind een belangrijk deel uit van het geheim van de Parmaham.

Alles begint échter bij het varken…

Uitsluitend varkens van Italiaanse oorsprong en geboren in de kwekerijen van de 10 wettelijk omschreven regio’s in Centraal-en Noord-Italië komen in aanmerking voor de productie van Parmaham.  Ze krijgen vervolgens een blijvende tatoeage met vermelding van de naam van de kweker en een code die overeenstemt met hun geboortemaand.

Voor de productie van Parma, worden uitsluitend zware varkens van grote rassen gebruikt. De varkens moeten minstens 10 maanden oud zijn en een minimumgewicht hebben van 150 kg.

Na de slachting worden de bouten (+/- 10 tot 14 kg) afgezonderd en 24 uur lang gekoeld in geklimatiseerde kamers van de slachthuizen. Dit gebeurt enerzijds uit hygiënische overwegingen, anderzijds wordt het vlees door de koude ook steviger, wat het snijden vergemakkelijkt.

Als de bouten voldoende afgekoeld zijn, wordt het overtollig vet en het zwoerd weggenomen. In dit stadium worden de bouten aan een eerste grondige controle onderworpen en worden alle bouten met onvolkomenheden verwijderd. De goedgekeurde bouten krijgen het PP-stempel, “Pour Parme” wat “Voor Parma” betekent.

De bouten zijn nu klaar om naar de verschillende productiehuizen te gaan, waar hen een lang proces van minimum 12 maanden te wachten staat.

Bij aankomst in het productiehuis, krijgen alle bouten een stalen zegel met daarop de maand en het jaar van aankomst. De afgekoelde en gesneden bouten gaan nu naar de pekelzalen. De temperatuur van de bouten moet onveranderlijk blijven. Een te koude bout zal het zout inderdaad niet goed absorberen, terwijl een bout die niet koud genoeg is bederft.

De meester-inzouters brengen met de hand een minimum hoeveelheid zout aan op de delen van het zwoerd en de magere delen van de ham. Er wordt zo weinig mogelijk zout gebruikt opdat de ham op een natuurlijke wijze zijn weergaloze smaak zou bekomen. Alle chemische behandelingen met kleur- en bewaarmiddelen zijn per wet verboden.

De met zout ingewreven hammen worden nu in een koelkamer geplaatst met :

* een vochtigheidsgraad van ongeveer 80%

* een temperatuur van 0,5 tot 4 °C

Na deze fase, “eerste pekel” genoemd, worden de hammen opnieuw bedekt met een tweede dunne laag zout.

Daarna worden ze naar een tweede koelkamer gebracht, waar ze volgens hun gewicht 15 tot 18 dagen verblijven. Deze periode noemt men de “tweede pekel”.

De zoutabsorptie verdrijft een deel van het aanwezige water zodat het gewicht op natuurlijke en progressieve wijze afneemt en na één maand niet meer dan 9 à 11 kg bedraagt.

Na twee maanden “ademen” in speciale rustkamers; worden de hammen met warm water gewassen om de zoutkristallen die zich op het zwoerd gevormd hebben, te verwijderen. De hammen drogen nadien gedurende 1 week.

Vanaf dit moment begint het rijpingsproces.

De laatste rustperiode duurt lange maanden, de hammen liggen in verluchte lokalen, op een hoogte van 900 meter, waar een droge wind waait, afkomstig uit de Middellandse Zee en doordrongen van het aroma van pijnbomen, wijngaarden en olijfbomen.

Het drogen vindt plaats in grote ruimten met hoge, tegenover elkaar geplaatste ramen, waarin de hammen worden opgehangen aan de “scalere” gedurende 3 maanden.

De regeling van de luchtstromen is uiterst belangrijk. De ramen worden geopend volgens de graad van de externe vochtigheid in overeenstemming met de vochtigheidsgraad van het product. Deze verhoudingen laten het product gradueel en constant drogen.

Tijdens de zevende maand, worden de hammen bestreken met een mengsel van reuzel, zout en peper, waarvan de samenstelling angstvallig wordt bewaard (zie foto). Deze speciale laag beschermt het bovenste gedeelte van de ham en voorkomt uitdrogen.

De hammen worden vervolgens ondergebracht in kelders of droogkamers die donker worden gehouden en afgesloten van de buitenwereld.

Na tien maanden (voor hammen van meer 7 tot 9 kg) of na twaalf maanden (voor hammen van meer dan 9 kg), vindt een laatste controle plaats (spillatura). Deze test is heel belangrijk in het “leven van de ham”. Inspecteurs van het consortium prikken met een stokje gemaakt uit paardenbeen (osso di cavallo) in 5 verschillende delen van de ham en “met de neus” worden eventuele gebreken opgespoord.

Enkel de hammen die deze laatste test doorstaan, krijgen het bekende Parmahamlabel, de hertogelijke kroon, onder vlam op de zwoerd aangebracht.

NM.

La dolce vita - Italië

Nullam goes Parma

Een tijdje geleden ging Nullam in charmant gezelschap op citytrip en werkbezoek naar Parma, één mooie en compacte stad in Noord-Italië. Parma is een provinciestad in Emilia-Romagna van ongeveer 190.000 inwoners en haalt zijn bekendheid vooral van de Parmezaanse kaas en de Prosciutto di Parma. Maar daarover zullen we het in een volgend artikel hebben. Parma is echter ook een stad met mooie gebouwen en bezienswaardigheden en vele leuke straatjes met winkels, boetieks en markten. En dat aspekt is een beetje te weinig gekend bij het grote publiek.

Een wandeling door Parma

Parma werd eeuwen geleden geregeerd door de Farneses, die regeerden met grandeur. Die rijkdom zie je terug in een aantal paleizen en theaters die ze lieten bouwen. Daarnaast zie je ook de invloeden van Marie Louise, de dochter van de Oostenrijkse keizer en tweede vrouw van Napoleon. Toen Napoleon Bonaparte naar Elba was verbannen, bleef de ex-keizerin van Frankrijk, tevens groothertogin van Parma, de stad besturen – tot haar dood in 1847. Ook zij had de hand in een aantal mooie gebouwen.

We beginnen onze toer door Parma, aan de mooie Fontana Di Barriera Repubblica, aan het begin van de Strada della Repubblica. Deze monumentale fontein met het mooie spel van water en licht werd pas gerestaureerd en is een symbool van de wedergeboorte van deze historische stad.

Vanaf de fontein volgen we de Strada della Repubblica, richting centrum van de stad. We passeren de mooie San Sepolchro kerk, om dan 100 meter verder rechts af te slaan in de Strada Aurelio Saffi. Na 50 meter gaan we links de Borgo del Correggio in. In dit mooie straatje vind je hele kleine, smalle huisjes (zie foto hieronder) in allerlei mooie kleuren. Mooi, maar helaas onbetaalbaar.

Aan het einde van dit straatje komen we op de Piazzale San Giovanni, en zijn we aan de achterkant van de Cattedrale di Parma beland. Ondertussen zijn we weeral enkel mooie paleizen gepasseerd.

Piazza del Duomo

De buitenkant van deze kathedraal gelegen aan de Piazza del Duomo is ronduit indrukwekkend. Maar ook de binnenkant is spectaculair met mooie muur- en plafondschilderingen van Corregio. Zeker een bezoek waard, maar neem een duo ticket, zodat je ook de ernaast gelegen mooie doopkapel (baptisterium) kan meenemen. De Battistero di Parma valt op door zijn zeshoekige vorm. Binnen vind je vele gallerijen met schilderijen en fresco’s uit de Middeleeuwen en Renaissance. Prachtig bouwwerk met byzantijns interieur. Een hoogtepunt!

Rechtover de kathedraal staat het bischoppelijk paleis (Vescovada), gebouwd in de 11de eeuw.

We zetten onze weg verder richting Piazza della Pace, via de Strada Duomo, en passeren ontelbare winkeltjes, cafés en restaurantjes. Ga zeker eens binnen in het oude postgebouw in de Via Carlo Pisacane. Ongelofelijk mooie lokettenzaal.

Piazza della Pace

Een beetje verder kom je op de Strada G. Garibaldi, met recht voor je het Piazza della Pace en het bombastische Monumento al Partigiano. Rechtvoor je uit ligt het prachtige teatro Farnese en het Palazzo Ducale, met net daarvoor het Monumento a Giuseppe Verdi, geboren in Parma.

Hier ben je gerust enkele uren kwijt want je hebt er ook het mooie Palazzo della Pilotta, een gigantisch complex met daarin een historische bibliotheek, een archeologisch museum en de nationale gallerij voor schilderkunst. Een must see!

Vandaar uit vervolgen we onze weg via de Strada G. Garibaldi. Onder weg komen we nog het statige operagebouw tegen en de mooie Basilica di Santa Maria della Steccata (Mooie fresco’s van Parmigianino en zijn tijdgenoten). Aan de hoek met de Strada Giuseppe Mazzini slaan we links af, richting de Piazza Giuseppe Garibaldi (Indien je rechts afslaat kom je langs enkele mooie boetieks).

Giuseppe Garibaldi

Centraal op dit plein staat het mooie Monumento a Giuseppe Garibaldi. Ik denk dat alle Italiaanse steden wel een straat of een plein of een monument hebben, maar dit is wel één van de mooiste die ik al gezien heb. De Piazza Giuseppe Garibaldi is eigenlijk een centrale plaats van waaruit je Parma kan verkennen, omdat zowat alle straten hier op uitkomen. In het Toerismebureau van de stad Parma kan je bijvoorbeeld ook je bezoeken aan de bedrijven waar Parmezaanse kaas of Parmaham wordt gemaakt. Ben je moe van het rondkuieren, probeer dan een tafeltje te vinden op het plein en geniet er van een aperitivo met wat lekkere Prosciutto di Parma. En geef je ogen de kost!

Strada Luigi Carlo Farini

Heb je nog wat energie over of wil je lunchen of dineren, dan raad ik je aan om het kleine straatje, rechtover het standbeeld, in te wandelen. De Strada Luigi Carlo Farini is een heel druk maar gezellig straatje met talrijke winkels, Cremeria’s, restaurants en cafés. Niet te missen zijn onder andere de wijnbar Tabarro, La Prosciutteria met zijn ontelbare delicatessen, en mijn favoriet de Enoteca Fontana, een wijnbar met een grote keuze aan lekkere maar betaalbare wijnen.

Tot zover een beknopt verslag over mijn bezoek aan Parma en zijn bezienswaardigheden. Maar het hoofddoel van mijn bezoek was natuurlijk het Festival del Prosciutto di Parma, een culinaire hoogmis. Maar daarover later meer.

NM.