Category Archives: Pekelen, Fermenteren, Konfijten en Opleggen

Oma’s truukjes om eten te bewaren zijn weer helemaal hip. Fermenteren, drogen, inleggen

Slaatje van lauwwarme lamstongen en vinaigrette

Van kop tot staart

Van kop tot staart eten is niets nieuws onder zon meer want een aantal chefs hebben er hun specialiteit van gemaakt. Wat vroeger werd weggegooid is nu de basis voor een lekker recept. Je kan dit gerecht maken met zowel varkens- als lamstongen, maar lamstongen zijn iets fijner van smaak.

Lamstong heeft even bereidingstijd nodig, maar dan heeft u wel een tongstrelend stukje vlees op uw bord liggen. We garen daarom de tongen eerst ofwel in een bouillon (en serveren ze lauwwarm) ofwel in een koude brine of pekel.

Reken op twee tongen per persoon

Wat heb je nodig?

  • 8 lamstongen

Voor de bouillon

  • 2 liter water
  • 1 flinke wortel
  • 2 uien, fijngesnipperd
  • 3 stuks prei (enkel het groen)
  • 1 blaadje laurier
  • tijm

Voor de pekel

  • 70 gram zout
  • 20 gram bruine suiker
  • 2 wortelen, fijn gesneden
  • 3 takken selder, fijn gesneden
  • 1 eetlepel peperbollen
  • 1 eetlepel korianderzaadjes
  • een paar teentjes knoflook, licht gekneusd
  • 4 laurierblaadjes
  • tijm
  • 2 liter water

Vinaigrette:

  • goede mosterd
  • sherry azijn
  • plantaardige olie
  • sjalot, fijngesnipperd

Hoe maak je het?

Tongen in pekel

De pekel maak je als volgt: doe alle ingrediënten in een pot en breng net aan de kook. Zet de pot van het vuur en laat de vloeistof alkoelen. Doe er de tongen in en laat 3 tot 4 dagen in de koelkast staan. Draai ze elke dag om.

Haal de tongen uit de pekel en braiseer ze in bouillon gedurende 90 minuten. Laat de tongen afkoelen tot kamertemperatuur en pel ze dan.

Tongen in bouillon

Doe de lamstongetjes in een kookpan, zet onder water en breng naar het kookpunt. Schuim af en laat ongeveer 10 minuten zachtjes koken. Regelmatig afschuimen. Voeg de fijngesnipperde groenten toe : wortel, ui en prei, en ook laurier en tijm. Kook dit alles ongeveer 1 uur op een middelmatig vuur en laat afkoelen in de bouillon. Haal de tongetjes eruit als ze nog lauwwarm zijn en pel ze voorzichtig. Giet de bouillon door een zeef, leg de tongetjes erin en laat afkoelen.

De vinaigrette

Meng alles in een slakom en voeg er op het laatst de sjalotjes aan toe. Kruiden met peper en zout.

De afwerking

Snij de tongen in dunne plakjes en verdeel ze over de borden. Geef er wat veldsla bij, radijzen, augurken en gepekelde rode ajuin. Lepel de vinaigrette erover. En werk af met wat gepimpte Griekse yoghurt.

NM.

Gepekelde chilipepers

De zomer komt er aan en dan is er een overvloed aan groenten en pepers. Oma’s truukjes om eten te conserveren – bewaren – zijn weer helemaal in. Fermenteren, pekelen, drogen, inleggen … wat is het en hoe doe je het?

Wat is conserveren?

Conserveren is eigenlijk een verzamelnaam voor alle technieken om voeding te beschermen tegen bederf. Het doel: schadelijke bacteriën en schimmels buiten houden. Daarvoor zijn verschillende methoden die je kan toepassen. Bewaren in de koelkast is één manier, maar er bestaan veel leukere! 

We begonnen met het fermenteren van onze eigen gekweekte chilipepers (zie onderaan), deze keer gaan we ze pekelen.

De ingemaakte jalapenos of chilipepers doe je op hamburgers, pizza of nacho’s of slaatjes. De opties zijn eindeloos!

Wat is pekelen?

Pekelen is een eeuwenoude techniek om voedsel te conserveren, want er is ooit een tijd geweest dat er geen koelkasten en vriezers beschikbaar waren. 

Er zijn een aantal manieren waarop je kunt pekelen. Afhankelijk van het gewenste resultaat kun je kiezen voor een natte pekel (brining) of een droge pekel, met andere woorden inleggen in zout (curing).

Bij een natte pekel gebruik je veel minder zout. Omdat er bij een natte pekel minder zout wordt gebruikt, zal het product juist water opnemen. Bij vlees zal het zout oplossen in het water en zich concentreren op de oppervlakte van de spiercellen. Vlees zal daardoor water opnemen en in gewicht toenemen. En sappig blijven!

Wat heb je nodig?

  • jalapeños of chilipepers
  • look
  • azijn
  • water
  • suiker
  • zout
  • een goed afsluitbare glazen pot

Hoe maak je het?

Meng in een middelgrote sauspan de look, het water, de azijn, de suiker en het zout. Breng aan de kook en roer om de suiker en het zout op te lossen.

Eenmaal aan de kook voeg je de in stukken gesneden jalapeno’s of chilipepers toe en druk erop zodat ze zijn ondergedompeld. Haal de pan van het vuur en laat ze 10-15 minuten staan.

Doe de jalapenos nu in een propere pot. Giet de pekelvloeistof erover totdat je de bovenkant van de pot hebt bereikt. Laat afkoelen tot kamertemperatuur voordat je het deksel sluit en de pot in de koelkast plaatst.

NM.

Gefermenteerde Chilipepers

Oma’s truukjes om eten te conserveren – bewaren – zijn weer helemaal in. Fermenteren, pekelen, drogen, inleggen … wat is het en hoe doe je het?

Wat is conserveren?

Conserveren is eigenlijk een verzamelnaam voor alle technieken om voeding te beschermen tegen bederf. Het doel: schadelijke bacteriën en schimmels buiten houden. Daarvoor zijn verschillende methoden die je kan toepassen. Bewaren in de koelkast is één manier, maar er bestaan veel leukere! Wij beginnen met het fermenteren van onze eigen gekweekte chilipepers

Wat is fermenteren?

Fermentatie is een proces waarbij micro-organismen (bacteriën, gisten of schimmels) stoffen omzetten of afbreken. Dit proces verandert de zuurgraad, geur, smaak, houdbaarheid en het uiterlijk van het product.

Dat betekent (meestal) dat suikers en koolhydraten worden “opgegeten” door een bacterie (vaak melkzuurbacteriën). Die zet de suiker vervolgens om in een andere stof, zoals zuur of alcohol. Dit proces zorgt ervoor dat het product langer houdbaar is én draagt bij aan de smaak.

Gefermenteerde chilipepers worden gemaakt door verse chilipepers en knoflook onder te dompelen in een zoutwaterpekel, wat de vorming van nuttige bacteriën bevordert. Omdat deze bacteriën de koolhydraten in de chilipepers metaboliseren, vormen ze melkzuur dat op zijn beurt de pepers bewaart. En binnen ongeveer een maand heb je een aangenaam zure, heerlijke augurk boordevol smaak.

Fermentatie tips

Fermentatie is eenvoudig. Hier zijn er een paar eenvoudige tips:

Gebruik verse, goed uitziende chilipepers.

Je chilipepers moeten knapperig zijn, vrij van vlekken of zachte plekken.

Gebruik voldoende zout.

Zout houdt je chilipepers knapperig en helpt ook om kruisbesmetting in je fermenten te voorkomen, terwijl de melkzuurproducerende bacteriën aan de slag gaan. Hete chilipepers moeten fermenteren in een pekel met een zoutgehalte van ten minste 3,5%. Je kunt je water en zout wegen voor de nauwkeurigheid, maar ik gebruik 2 eetlepels zout op 1 liter water, wat een pekel oplevert die iets zouter is dan 3,5%.

Gebruik de juiste apparatuur.

Glazen gewichten houden de pepers ondergedompeld in pekel, waardoor schimmelvorming wordt voorkomen. Je kan ook een airlock gebruiken om de gas te laten ontsnappen zonder lucht binnen te laten. Deze helpen om de juiste omgeving voor fermentatie te behouden.

Temperatuur is belangrijk.

Een koele kamertemperatuur is optimaal voor plantaardige fermentatie. Dit is ongeveer tussen 18 en 22 graden Celsius. Je pepers zullen sneller fermenteren bij hogere temperaturen en langzamer bij koudere temperaturen.

Wat heb je nodig?

  • chilipepers
  • 4 teentjes look
  • 2 EL fijn zout
  • 1 liter water

Hoe maak je het?

Snij de chilipepers in twee en doe ze in een voldoende grote pot. Doe er wat teentjes look bij. Plaats er desnoods een glazen gewicht over om ze volledig onder te dompelen.

Meng het zout met water om een pekel te maken en giet de pekel over de pepers. Sluit de pot en laat de chilipepers minstens 1 maand fermenteren, of totdat ze een zuurheid krijgen die je lekker vindt. Zet de pot in de koelkast en gebruik binnen 6 maanden.

NM.

Gepekelde Courgette

Pekelen is een oude traditie van toen er nog geen koelkasten waren en men toch de winter wou doorkomen met vlees, vis of groenten. Pekelen is eigenlijk marineren in zout water. Je legt het stuk vlees, vis of groente onder water met een zoutconcentratie van tussen de 0,5 en 1%. Gepekelde voedingsmiddelen bewaren langer omdat men door het zout vocht onttrekt aan de voedingsmiddelen. Het is algemeen geweten dat bacteriën vocht nodig hebben om zich te vermenigvuldigen. Valt dat vocht weg, dan zal de vermenigvuldiging van bacteriën ook wegvallen. En een heel deel van de bacteriën sterft door de hoge concentratie aan zout.

We maakte voordien al gepekelde rode ajuin (zie recept) maar vandaag staan gepekelde courgette op het programma. Beide zijn heel lekker bij een schoteltje Italiaanse charcuterie of bij burgers of slaatjes.

Wat heb je nodig?

  • 500 gram courgette, dun gesneden
  • 1 kleine (rode) ajuin, dun gesneden
  • 2 EL zout
  • 500 ml appel- of ciderazijn
  • 140 gram suiker
  • 1 theelepel mosterd poeder
  • 1 theelepel gele mosterd zaadjes
  • ½ theelepel rode chilipepervlokken
  • 1 theelepel kurkuma (poeder)

Hoe maak je het?

Snij de courgettes in fijne plakjes en doe deze samen met de fijn gesneden ajuin in een kom. Besprenkel met zout. Overgiet met koud water en zet minstens een uur weg in de koelkast.

Giet af en droog af met keukenpapier.

Doe de rest van de ingrediënten in een sauspan en breng aan de kook, tot de suiker is opgelost. Haal van het vuur en laat afkoelen tot kamertempratuur.

Pas dan mogen de stukken courgette en ajuin erbij. Giet in gesteriliseerde potten. Je kan deze tot twee maanden bewaren.

NM.

Gepekelde rode ajuin

In mijn koelkast vind je altijd wel één of andere gepekelde groente. Ieder seizoen heeft zo zijn specifieke groenten die je kan pekelen (to pickle). Maar gepekelde rode ajuin heb ik het ganse jaar door. Ik gebruik ze in slaatjes, op flatbreads, sandwiches, taco’s en ga zo maar door. De felle roze kleur helpt natuurlijk bij de afwerking van een gerecht, maar het is niet alleen de kleur maar vooral de smaak waar ik van hou. De crunchy textuur en dat zuur van de pekel, voegen net dat beetje extra toe. Daarenboven, het duurt 10 minuten om te maken en bewaart weken in de koelkast.

Rode Ajuin

Ik koos voor rode ajuin voor de mooie roze kleur maar je kan evengoed andere ajuinen gebruiken. Ik snij ze in ringen en niet stukjes omdat zo iets gemakkelijker is om ze uit de pot te halen. En ik snij ze heel dun met een mandoline. Kies voor stevige ajuinen.

De azijn

Ik ga voor rijstazijn of appelciderazijn of een witte wijnazijn. Omdat deze nogal zacht zijn in tegenstelling tot de gewone witte azijn.

De suiker

Ik gebruik een klein beetje suiker voor het zoet-zuur evenwicht, maar je kan ook honing gebruiken. Pas dan je hoeveelheden naar beneden aan.

De aromaten of smaakmakers

Eenvoudig gepekelde rode ajuin is lekker. Je hoeft er eigenlijk geen smaakmakers aan toe te voegen. Wil je toch gaan customizen dan kan je er een teentje look bij doen of een chili voor wat meer kick. Wat ook werkt zijn laurierbladen, tijm, oregano, kruidnagel, gember, szechuan peper, steranijs of de zeste van een appelsien. Je ziet, er zijn heel veel mogelijkheden, maar alles hangt af van wat je met de gepekelde ajuin wil doen.

Pas het recept aan indien je grotere hoeveelheden wil klaarmaken.

Wat heb je nodig?

  • 1 rode ajuin
  • 1/2 theelepel suiker
  • 1/2 theelepel zout
  • 180 ml rijstazijn (of witte zijn of appelazijn)
  • 1/2 teentje look
  • 5 zwarte peperbollen
  • 3 allspice bessen (Jamaicaanse peper)
  • 1 takje tijm
  • 1 chili

Hoe maak je het?

Snij de ajuin in fijne ringen. Zet een halve liter water op het vuur en breng aan de kook. Doe ze ajuin in een vergiet en giet er het kokende water over. Laat de ajuin uitlekken. De ajuin is nu geblancheerd en klaar voor gebruik.

Neem de pot waarin je de ajuin zal bewaren en doe er de suiker en het zout in, samen met de azijn en de smaakmakers. Roer even om tot de suiker en het zout opgelost zijn. Doe nu de ajuinringen in de pot en schud even zachtjes op zodat de smaakmakers mengen met de ajuin.

De gepekelde ajuin is na een uurtje al klaar maar de smaak wordt beter na enkele uren. Bewaar de pot in de koelkast. Ze blijven zeker enkele weken goed.

NM.

Pickled aardpeer

De aardpeer is één van die vergeten groenten waar vele mensen gewoon voorbijlopen, ook omdat ze meestal in een hoekje van de groentewinkel worden weggemoffeld. In het Frans worden ze topinambour genoemd, en in het Engels heeft de naam iets meer prestige gekregen, namelijk Jerusalem artichoke.

De geur van aardpeer lijkt inderdaad een beetje op die van de artisjok, maar toch kan je ze moeilijk verwarren, zeker niet kwa uiterlijk. Aardpeer heeft een zachte, zoete en een beetje nootachtige smaak en is bijzonder voedzaam en licht verteerbaar. Het is ook wetenschappelijk aangetoond dat de plant een geneeskrachtige werking heeft, niet alleen voor mensen met diabetes of suikerziekte.

Bij Nullam maakte we al veel gerechten met aardpeer (kijk maar eens in het archief), want we houden van deze lekkere knol. Vandaag gaan we voor een gepickelde versie, waarbij we de schijfjes aardpeer gebruiken als zoetzuur element bij een gerecht (of een slaatje), dus bij het dresseren van het bord.

Wat heb je nodig?

  • 1/2 kilo aardpeer
  • 2 EL vers geperst citroensap
  • 300 ml witte azijn
  • 150 gram suiker
  • 180 ml water
  • 1/2 EL mosterdzaadjes
  • 1/2 theelepel kurkuma
  • 1/4 theelepel cayennepeper
  • 1/2 middelmatige ajuin (in stukjes gesneden)

Hoe maak je het?

Vul een mengkom met ijskoud water en giet er het vers geperst citroensap bij. Zo vermijd je dat de aardpeer gaat verkleuren.

Schil de aardpeer en snij ze in schijfjes van ongeveer een 1/2 centimeter dik.

Breng de azijn, suiker, water, mosterdzaad, kurkuma, cayennepeper en een snuifje zout aan de kook, tot de suiker is opgelost. Laat afkoelen tot kamertemperatuur.

Blancheer de schijfjes aardpeer snel in kokend water (1 minuut) en giet af. Wanneer de schijfjes aardpeer afgekoeld mogen ze in een glazen pot. Giet het pekelvocht erover. Zorg dat de schijfjes ondergedompeld zijn. Leg er desnoods een gewicht op.

Ongeveer een week laten staan en af en toe een opschudden. Na een week zijn de zoetzure schijfjes aardpeer klaar voor gebruik.

NM.

 

Kombucha, Nullam style

Je kan er de laatste tijd echt niet meer naast kijken, of je nu vertrouwd bent met de traditionele methodes van fermentatie of niet of als je geïnteresseerd bent in de gezondheidsaspecten van probiotica.

Probiotoca

De officiële definitie van een probioticum is “Levende micro-organismen, die wanneer in voldoende hoeveelheden toegediend, een gunstig effect hebben op de gastheer”. Met andere woorden micro-organismen (meestal bacteriën) die een duidelijk gezondheidseffect hebben. Maar het zijn GEEN geneesmiddelen. Probiotische bacteriën kunnen worden ingezet om de van nature voorkomende bacterieflora in het lichaam te beïnvloeden. Recent is ook vastgesteld dat probiotica het immuunsysteem in de darm kunnen prikkelen. Kombucha bevat heel wat vitamine B en C.

De meest voorkomende soorten probiotica zijn zuivelproducten (zoals bvb Yakult en Actimel).

SCOBY: symbiotic culture of bacteria and yeast

Kombucha thee is een gefermenteerde thee, die je maakt op basis van een starter cultuur (paddenstoelen, een moederkombucha of een SCOBY), thee, suiker, azijn en een starter thee (kombucha van een vorige batch). Gingerbeer, kefir, azijn en zuurdesem zijn andere voorbeelden die ook zo een symbiotische cultuur nodig hebben.

Ja, er zit suiker in en toch is het gezond. Een SCOBY bestaat uit verschillende bacteriën en gisten die samen een heel fijn weefsel vormen: de ‘zwam’ (of SCOBY). Deze zwam is een organisme op zich, het produceert allerlei stoffen, maar heeft ook voeding nodig en die voeding is suiker. Deze suiker wordt tijdens het fermentatieproces omgezet in zuren, gisten, enzymen, vitamine B en vitamine C. Van de hoeveelheid suiker die toe is gevoegd blijft nog maar héél weinig over in het uiteindelijke drankje.  Door dit proces krijgt kombucha een zurige smaak.

De zwam of scoby wordt tijdens het fermentatieproces de grootte van een pannenkoek en ziet er inderdaad uit als de top van een paddenstoel. Het ziet er niet uit (volgens mijn dochter) en het voelt ook raar aan. In Canada maken ze trouwens bio-tekstiel – vegan leather – van SCOBY’s. De SCOBY is dus de moeder die we nodig hebben om de fermentatie te doen starten. En die moeder gaat kweken, er gaat zich op de moeder SCOBY een nieuwe SCOBY laag gaan vormen. Die kan je er af pellen en gebruiken om een nieuwe batch te starten.

Je kan natuurlijk zelf je SCOBY maken, maar het ideale is er een te kopen (dan weet je zeker dat je een goede actieve SCOBY hebt).

Wat heb je nodig?

  • 3,5 liter water
  • 2 EL losse groene thee (sencha)
  • 240 gram rietsuiker
  • 1 SCOBY
  • 10 tot 15 % (van het totaalvolume) starter kombucha thee
  • 1 grote glazen pot
  • Theedoek
  • kruidnagel

Hoe maak je het ?

Breng het water aan de kook (eigenlijk tot rond de 92 graden). Voeg daar de suiker en de thee aan toe en laat de thee trekken. Net zoals bij een gewone thee zal er een verschil in smaak zijn naargelang de tijd die je tijd de thee laat trekken.

Laat de thee afkoelen tot onder de 30 graden (bij een hogere temperatuur gaat de SCOBY kapot).

Filter en giet in een grote glazen recipient, waarin je SCOBY en de startervloeistof hebt gegoten. Dek af met een theedoek en een elastiek (om bvb fruitvliegjes en stof te vermijden maar toch zuurstof toe te laten). Leg er wat kruidnagels op, want die houden blijkbaar ongewenste bacteriën tegen.

Zet de pot op een donkere plaats weg, op kamertemperatuur of in ieder geval een stabiele gelijkaardige temperatuur.

Laat de kombucha ongeveer 7 tot 14 dagen fermenteren, naargelang de smaak die je wil.

Gebruik liefst een pot met een kraantje, want je moet af en toe wel eens proeven. Dan kan je ook gemakkelijk aftappen wanneer je kombucha klaar is.

Wanneer is je kombucha klaar?

Wanneer je het juiste evenwicht hebt tussen zoet en zurigheid hebt.

In een reeks volgende artikelen komen we terug op goede praktijken om kombucha te maken, wat je met een kombucha kan doen en de tweede fermentatie met kombucha.

Ere wie ere toekomt

Met dank aan Olivier Jacobs van Jigger’s (Gent) voor de SCOBY en de eerste lessen, Jesse Den Dulk (ook Jigger’s) voor de tips voor de tweede fermentatie, en Dries Botty van Belroy’s Bijou (Antwerpen) voor de cocktailtips.

NM.

Gecafeïneerde en gepekelde shiitake paddenstoelen

Zondag Experimentendag

Op zondag heb ik meestal wat meer tijd en dan gaan we experimenteren. Naast fermenteren probeer ik ook af en toe eens te gaan pekelen. Voor mijn menu tijdens de feestdagen had ik iets zuur nodig voor een bepaald gerecht, dus ging ik op zoek in mijn kookboeken. Uiteindelijk is het een combinatie van twee recepturen geworden, namelijk gepekelde paddenstoelen waaraan we een extra – en heel onverwachte – smaaktoets gaven door ze ook te cafeineren. Zo krijg je umami-rijke shiitakes die gepekeld worden in  een azijnzure, koffie geïnfuseerde omgeving. Na één dag kan je ze al serveren, bijvoorbeeld bij een charcuterieschotel, of ter vervanging van augurken op een sandwich, of bij een roerei, of bij een aardse wildschotel. Keuze genoeg.

Wat heb je nodig?

  • 100 gram gedroogde shiitake paddenstoelen
  • 125 ml witte wijnazijn
  • 1½ EL (ongeraffineerde) suiker
  • 1 EL vers gemalen koffie
  • 1/2 theelepel natriumbicarbonaat (Na₂CO₃)
  • 1 glazen pot van ongeveer 500 ml

Hoe maak je het?

Stap 1 Hydrateren

We beginnen met het hydrateren van de shiitakes. Doe ze in een voldoende grote kom en giet er 500 ml kokend water over. Leg er een bordje zodat ze goed onderblijven. Laat ze ongeveer 15 minuten in de warme vloeistof en giet dan af door een fijne zeef. Maar bewaar de vloeistof!

Stap 2 Pekelen

Neem 250 ml van de vloeistof en breng deze samen met de azijn en de suiker tot een temperatuur van 90 graden. De suiker moet goed opgelost zijn en je moet vooral onder het kookpunt blijven om de koffie niet te verbranden.

Stap 3 Cafeineren

De paddenstoelen mogen in de glazen pot. Op de gazenpot zet je de koffiefilter (ik gebruikte een Hario V60). daarin mag de vers gemalen koffie van jouw voorkeur (Ik deed het experiment met de Santos Mild van Koffie Kàn en met een meer geroosterde espresso van Lavazza … ). Giet de warme pekelvloeistof met kleine beetjes over de gemalen koffie en wacht telkens een beetje. Laat de vloeistof traag over de shiitakes druppelen. De paddenstoelen zouden nu onder de vloeistof moeten zitten.

Laat afkoelen tot kamertemperatuur. Voeg er het natrium- bicarbonaat bij voor een in de diepte werkende zurige smaak.

Net zoals je met de koffie kan spelen om de cafeinesmaak naar je eigen voorkeur te zetten, kan je ook wat spelen met de pekeltijd. De paddenstoelen zijn na 1 dag klaar en blijven twee weken goed.

NM.

Gekonfijte of Ingemaakte citroenen

0186

Citroenologie deel 2

In ‘de citroen: het gele werkpaard’ hebben we het gehad over wat je zoal met een citroen kon doen, onder andere ook over het inmaken van citroenen. Ingemaakte, gekonfijte of ingelegde citroenen zijn zeer populair in Noord Afrika en vooral in Marokko. Blader maar eens door wat Marokkaanse kookboeken en je vind heel wat gerechten terug, waarin men ingemaakte citroenen – citron confits of Hamad Muraqqad (of Hamad M’Rakad) gebruikt. In Tunesië noemen ze dan weeral qaris baldi immallah.

Hoe gebruik je ingemaakte citroenen?

Ingemaakte citroenen zijn een pluspunt om in huis te hebben want deze smaakmaker voegt iets essentieel toe aan zovele gerechten.

Hele citroenen worden het meest in tajines gebruikt, maar je kan  ingelegde citroenen of stukken ervan ook gebruiken op de grill, bij gegrild vlees of vis, of bij het roosteren in de oven. Voor de meeste recepten gebruik je toch enkel maar de schil van de citroen, al dan niet in stukken gesneden. Ingemaakte citroenen smaken fris, maar zijn niet zo bijtend fris als verse citroenen. De stukjes schil die je pas op het laatste toevoegt geven wat kleur aan je gerecht maar ook een lichte, frisse citroensmaak. Een beetje opletten echter met zout want deze citroenen geven meer smaak af dan je denkt.

Naast de typische stoofpotjes en gegrilde gerechten gebruik ik ze dikwijls – in zeer kleine stukjes gesneden – als het geheime ingrediënt in couscous, bulgur, tabouleh en in tapenades.

Wat heb je nodig?

  • 8-10 citroenen, bio versie (zie ‘de citroen: het gele werkpaard’)
  • grof zout (ongeveer 2 à 3 EL per citroen)
  • Extra vers geperst citroensap
  • Gesteriliseerde glazen pot

0200

Hoe maak je het? 

De voorbereiding van elke citroen gebeurt op de volgende manier:

  • Snij het topje van elke citroen (dit is het bovenste gedeelte waarmee de citroen aan de tak was bevestigd).
  • Snij de citroen in de lengte in 4 stukken, maar snij ze NIET volledig door. Stop ongeveer 1 ½ cm van de basis want de stukken moeten aan mekaar blijven.
  • Open voorzichtig elke citroen en bestrooi de binnenkant royaal met zout en doe vervolgens hetzelfde met de buitenkant.
  • Plaats 2 eetlepels zout op de bodem van een goed gesteriliseerde pot. Leg de eerste citroen in de gesteriliseerde pot, duw goed aan zodat het sap er uit loopt. Vul de pot nu verder met de andere citroenen, telkens goed aanduwend. Als alle citroenen in de pot zijn aangebracht en goed aangeduwd, eindig je terug met een paar eetlepels zout.
  • Sluit de pot goed af en bewaar op kamertemperatuur. Draai de pot af en toe om. Open de eerste drie dagen de bewaarpot en duw de citroenen verder aan zodat ze hun vocht verliezen. Na 3 dagen controleer je het niveau van het citroensap. Alle citroenen moeten bedekt zijn. Indien dit niet het geval is doe je er vers geperst citroensap bij tot ze volledig onderstaan.

Nog een paar tips voor je ze gebruikt

tips-1

De ingemaakte citroenen zijn klaar na ongeveer één maand of wanneer de schillen echt zacht geworden zijn. Hoe langer je wacht, hoe beter de smaak natuurlijk.

Neem enkel het aantal citroenen uit de pot die je nodig hebt. Spoel ze grondig met koud water om het zout te verwijderen. Verwijder de pulp en de pitten zodat je enkel de schil over houdt (tenzij je recept vraagt om een volledige citroen).

Je kan de ingemaakte citroenen ongeveer 6 tot 7 maanden bewaren in de koelkast of in een koele bergruimte, op voorwaarde dat je ze telkens met een propere vork of lepel uit de pot haalt en de citroenen niet boven het vocht uitsteken. Doe er eventueel wat extra citroensap bij.

Dit is de klassieke manier om gekonfijte citroenen te maken maar je kan gerust experimenteren door er kaneelstokjes, kruidnagel, korianderbolletjes, peperkorrels of laurier aan toe te voegen.

Veel plezier,

NM.