Aangezien we Valentijn in onze bubbel moesten vieren wou ik een schattige cocktail bedenken voor deze romantische gelegenheid. Soms is er te veel keuze en zie je het bos door de bomen niet meer. Mevrouw Nullam en mezelf zijn niet zo grote liefhebbers van champagne en ik had ook geen zin in een stroperige suikerbom. Na een aantal dagen denken zag ik bloedappelsienen in de winkel en het idee van deze whiskey sour was geboren. Bloedappelsienen passen omwille van het felrode vruchtvlees in het thema van Valentijn en de smaak én kleur draagt ook vaak bij tot het succes van vele gerechten en drankjes. En ze zijn seizoensgebonden, dus je moet ervan profiteren.
Whiskey Sour
We geven je het recept mee voor een traditionele whisky sour. Je hebt er weinig ingrediënten voor nodig, maar de balans tussen zoet en zuur moet wel goed zitten. En in feite is het een whiskey, want we gebruiken Bourbon.
De smaakbeleving van iedereen is anders, maar als een gemakkelijk te onthouden vuistregel, zullen gelijke delen citrus en eenvoudige siroop (1:1) je elke keer naar een perfect versie van de Whiskey Sour leiden.
Als je van rye whisky houdt, ga er dan voor. Maar er is iets met de zachtere vanilla- en karameltonen van bourbon die de Sour eer aan doen. Maar je kan ook gelijke delen rye en bourbon gebruiken, om je Sour iets spicier te maken.
Moet er een eiwit in? Helemaal niet, maar ik hou wel van dat fluwelen ‘fluffy’ mondgevoel, want textuur en estethiek zijn ook heel belangrijk.
Wat heb je nodig?
60 ml whisky of whiskey (bourbon of rye)
20 ml vers geperst bloedappelsiensap
20 ml suikersiroop 1:1
1 eiwit
Ijsblokken of cracked ice
(optioneel) Maraschino kers en schijfje citroen
Hoe maak je het?
Dry shake de whiskey, het bloedappelsiensap, de suikersiroop en het eiwit (of aquafaba) goed op. Voeg er dan enkele ijsblokken bij en shake nog eens gedurende 15 seconden. Zeef in een voorgekoelde tumbler of cocktailglas. Garneer met een schijfje bloedappelsien of een maraschino kers.
Het is niet echt mijn ding. Maar toch moet het, omdat we allemaal beweging nodig hebben, en niet alleen tijdens Covid-19. Dus ja, ik doe het ook af en toe, maar ik moet me er wel voor opladen. Persoonlijk verkies ik dan sneeuw en vrieskou om in te wandelen. En meestal neem ik dan een heupflesje met iets lekkers mee. En ik ben blijkbaar niet alleen want dit is één van de populaire artikels op nullam (Zie onderaan).
Op mijn laatste wandeling in de vrieskou had ik mijn heupfles gevuld met een Manhattan (zie receptuur). Daar krijg je sowieso warm van.
In de heupfles gerijpt
Een Manhattan is nogal boozy, en niet iedereen lust dit. Dus heb ik die in een wat grotere hoeveelheid gemaakt – prebatched – en die in mijn heupfles gedurende twee weken laten rijpen. Ik heb er ook een klein beetje water bijgedaan voor de verwatering. En kijk, door de cocktail te laten rijpen – ageing – werd die plots heel zacht en glad.
En nu waren er plotseling meer geïnteresseerde mede-bubbel- wandelaars.
Wat heb je nodig?
60 ml Rye (ik gebruikte Rittenhouse Rye 100 Proof )
30 ml zoete vermout (ik gebruikte Carpano Antica Formula)
2 dashes Angostura Bitters
15 ml water
Hoe maak je het?
Giet alle ingrediënten in je heupfles. Laat de inhoud ongeveer twee weken rusten. Drink van de heupfles want ik vermoed dat je geen ijsblokken meebrengt op een wandeling. Maar thuis kan je er wel een ijsblok bijdoen.
Ierse whiskey staat al lang niet meer gelijk met shotjes op St. Patrick’s Day. De kwaliteit is er sterk op vooruitgegaan en daar moeten we de grote spelers zoals Teeling, Redbreast en Jameson voor bedanken (om er maar enkele op te noemen). Zij besteden al jaren meer aandacht aan het verfijnen van het distillatieproces en experimenteren met de rijping op vat. Er wordt volop geëxperimenteerd en geïnnoveerd.
Triple distillation
Irish Whiskey is sowieso één van de zachtste whisky’s ter wereld, vanwege twee factoren: drievoudige distillatie die zorgt voor een zachtere spirit, doordat deze tijdens de drie distillaties wordt verzacht. Daarnaast wordt Ierse whisky meestal gerijpt in ex-Bourbonvaten die het eindresultaat nog ‘smoother’ gaan maken. Teeling gaat nog een stapje verder en laat sommige van zijn whiskey rijpen op ex-rumvaten, ex-Muscat Port en zelfs ex-Sauternevaten. En dat vertaalt zich uiteraard in andere smaakprofielen.
Deze Irish Orange combineert Ierse whisky met vers geperst sinaasappelsap en daar doen we nog een beetje orgeatsiroop bij. Orgeat heeft een volle amandelsiroop en doen we normaal in tiki cocktails. Slechts drie ingrediënten die het geheel helemaal af maken. Het resultaat is een fruitige Ierse whiskycocktail die super verfrissend is.
Eenvoudig maar echt lekker!
Wat heb je nodig?
35 ml Irish Whiskey (Teeling, Roe & Co, Jameson, …)
50 cl vers geperst appelsiensap
10 ml orgeat siroop
rood fruit voor de afwerking
Hoe maak je het?
Vul je shaker met ijsblokken en doe er alle ingrediënten in. Goed shaken en in een voorgekoeld cocktailglas gieten. Versier met wat rood fruit (bvb rode bessen).
De kans is groot dat je dit liedje al een paar keer luidkeels hebt meegezongen. Auld Lang Syne – herinnering aan vervlogen tijden – is een gedicht en oude Schotse ballade van de hand van de Schotse dichter Robert Burns. Hij heeft het zelf op muziek gezet, hoewel de melodie die wij kennen niet de originele is. Auld Lang Syne wordt traditioneel gezongen op Hogmanay, de overgang van het oude naar het nieuwe jaar, maar zeker ook op Burns Night.
Robert Burns werd geboren op 25 januari 1759 en overleed op 37-jarige leeftijd in Dumfries op 21 juli 1796. Burns heeft heel wat gedichten geschreven en bijgedragen tot de Schotse cultuur en was zeer populair. Een paar jaar na zijn dood besloten vrienden zijn verjaardag te herdenken en zo werd 25 januari Burns Night.
Wat doe je op Burns Night?
Burns Night is een viering volledig gewijd aan de gedichten van Robert Burns, Haggis en whisky. Op het menu staat meestal cock-a-leekie soup , een soep gemaakt van kip en prei, de klassieker Haggis, neeps and tatties, als dessert cranachan of bannocks. En vooral toasten op Robert Burns.
Laphroaig Select: Just a Wee Dram
Vandaag grijpen we terug naar de oude vertrouwde Laphroaig Select, nog steeds één van mijn favoriete whisky’s. Laphroaig, is Gaelic en betekent zoveel als ‘de mooie uitdieping in de brede baai’, want ook deze distilleerderij ligt vlak aan het water. Je snuift er constant de zeelucht en de geur van turf in, de smaken en geuren die je trouwens ook prominent in hun whisky terugvindt.
Deze Laphroaig Select is gemaakt van zorgvuldig geselecteerde vaten van de belangrijkste expressies. De Select is een hommage aan Ian Hunter. Ian Hunter is heel belangrijk geweest in het selecteren van verschillende vatsoorten en heeft het Bourbonvat binnen Laphroaig gebracht.
Met spirit geselecteerd door de master distiller uit Quarter Cask, PX Cask en Triple Wood (Oloroso-sherry) en een laatste toevoeging van 10 Year Old, vertegenwoordigt het een subtiele mix van turf, eiken en zoetheid.
Gebotteld in natuurlijke kleur, het resultaat is een voortreffelijke Laphroaig met hun handelsmerk – turfgeur – gecombineerd met een extra laag van complexiteit en diepte die wordt veroorzaakt door het blenden van de rijpingsstijlen en verschillende eiken.
Nullam heeft dit jaar een aantal leuke – weliswaar online – tastings achter de rug met Teeling, een merk van Ierse whiskey die we al jaren volgen. De laatste tasting was vorige week en daar konden we Teeling pairen met Belgische chocolade van Coup de Chocolat uit Antwerpen. We proefden onder andere de Small Batch, de Renaissance v2 en de nieuwe Blackpitts, gepaird met Jerome, Marcel en Charlie chocolade.
Onderaan het artikel kan je het recept vinden van een Irish Coffee gemaakt met Teeling Small Batch. Maar eerst wat info over de Blackpitts.
Geturfde whisky
Turf (peatiness), het is zeker niet voor iedereen, maar laten we eerlijk zijn, de meeste whiskydrinkers zijn wel opgegroeid met het idee dat er een natuurlijke progressie was naar het rokerige spul. Terecht of onterecht, het is een soort overgangsrite van instap naar geturfde whisky.
Niet in Ierland, waar geturfde whiskey aanzien wordt als iets vreemds, als iets uit het buitenland. Het is je dus vergeven als je dacht dat rokerigheid – smokiness – en Ierse whisky niet samen gaan.
Teeling Whisky onthult eerste Dublin Distilled Peated Single Malt
Blackpitts is de tweede release van hun nieuwe Dublin-distilleerderij. Teeling zet zo zijn onconventionele benadering van uitbreiding van de categorie whiskey voort.
Ze kondigen met trots de release aan van een nieuwe expressie van Teeling Whiskey en hun eerste release van Blackpitts, een Peated Single Malt.
Blackpitts sluit zich aan bij het zeer beperkte aanbod van Peated Single Malt uit Ierland dat momenteel beschikbaar is en helpt een oude manier om Ierse whisky te maken nieuw leven in te blazen. De rook die ontstaat door het verbranden van turf (peat) tijdens het mouten van de gerst wordt hiervoor gebruikt. Dit was een praktijk die op grote schaal werd gebruikt in Ierland, voordat steenkool beschikbaar werd in de Ierse whiskey-industrie.
Deze whiskey is geïnspireerd op het oude Blackpitts-gebied net achter de nieuwe Teeling Whisky-distilleerderij (in Newmarket in het oude Liberties-gebied van Dublin City). Blackpitts was van oudsher de thuisbasis van enkele van de grootste gerstmouterijen in Ierland. Door rook van turf te gebruiken om de gerst te drogen tijdens het moutproces, produceert de resulterende geturfde mout een onderscheidend rokerig smaakprofiel, wat de handtekening is van een Peated Single Malt.
Deze Blackpitts is uniek en onconventioneel!
Wat Teeling Blackpitts echter zo uniek maakt, is het drievoudige distillatieproces, dat een deel van het medicinale karakter vermindert dat je krijgt bij een traditionele Schotse geturfde Single Malt en die de meer kenmerkende rook van de barbecue laat primeren. Dit wordt vervolgens gecombineerd met de kenmerkende innovatieve vatrijping van Teeling met behulp van zowel ex-bourbon– als ex-Sauternes-witte wijnvaten, die vervolgens worden gebotteld op 46% zonder chill-filtratie om een echt andere en unieke expressie van Teeling en Irish Whiskey te produceren. De inspiratie voor het gebruik van deze vaten kwam van een eerdere botteling van Teeling 24-Year-Old Single Malt, die in 2019 bij de World Whisky Awards werd uitgeroepen tot ‘World’s Best Single Malt’.
Hoewel deze stijl van whisky niet voor iedereen is weggelegd, zoeken de whiskydrinkers die van dit unieke rokerige karakter houden er echt naar. Het is dus goed dat er een onconventionele Irish Whiskey is om in deze behoefte te voorzien. Ierse whisky op zijn best! Gebotteld in een traditionele donkergroene fles, heeft Blackpitts een onderscheidend zeefdrukontwerp en een metalen label en blik om het te onderscheiden van de rest van het Teeling Whiskey-assortiment.
Teeling Irish Coffee
Wat heb je nodig?
Room – Cream – Rich as an Irish Brogue Koffie – Coffee – Strong as a Friendly Hand Bruine suiker – Sugar – Sweet as the tongue of a Rogue Teeling Small Batch Irish Whiskey – Smooth as the Wit of the Land
Hoe maak je het?
Er zijn zoveel Irish Coffee recepten als er Ieren zijn. We houden ons zoals gewoonlijk zoveel mogelijk bij het originele recept. Irish Coffee is niet moelijk te maken. Het is een oefening om evenwicht te vinden tussen de warme koffie, de Ierse whiskey (90/30 ml) en de koude slagroom.
Begin met je glas te warmen met heet water. Giet het water weg en doe twee theelepels bruine suiker in het glas. Bruine suiker is beter dan witte, want het geeft meer diepte aan je drankje. Voeg er de vers gebrouwen rijke koffie bij (ongeveer 90 ml). Roer even om zodat de suiker kan oplossen. Doe er dan 30 ml Ierse whiskey bij. Roer nog even om en werk af met de handgeklopte slagroom. Ik klop de slagroom altijd half op, zodat hij nog wat lopend is. Giet de slagroom over de bolle kant van een lepel.
Paul John is het merk waaronder de vestiging van John Distilleries in het Indiase Goa single malt whisky uitbrengt. Deze Paul John Christmas Edition 2020 is al de derde speciale kerst release uit India: “Each year is a gift and Paul John delivers“. Paul John is niet aan zijn proefstuk toe want, sinds de start in 1996, hebben ze nu al 12 single malt expressie’s op de markt gebracht. En wist je dat hun gerst – barley – geteeld werd aan de voeten van het Himalaya gebergte?
Tasting Notes: want we hebben deze whisky voor jou geproefd
De Paul John Christmas Edition is een limited edition uitgave van deze Indiase distilleerderij. Hij rijpt in eerste instantie op bourbonvaten en ondergaat daarna een finish op ex-Oloroso sherryvaten. Daardoor krijgt deze Indische whisky een vol, maar toegankelijk karakter waarin onder andere lagen aan lichte rook, gedroogd fruit en noten opvallen.
Paul John Christmas Edition 2020 is een single malt whisky met een gouden kleur: “our whiskies have no artificial colours or added flavours and are all non chill-filtered“. In de neus komen fijne aroma’s naar boven van zoete honing, gepaard met sinaasappelschil en je proeft ook zoethout met romige donkere chocolade.
En bij de afdronk krijg je de smaak van geroosterde noten. Paul John Christmas edition 2020 heeft een alcoholpercentage van 46% ABV. Een exotische smaakbom met een vleugje rook dus.
Echt geweldige cocktails worden iconisch. De Sazerac is zo’n drankje. Als je naar de samenstelling van de Sazerac kijkt – spirit, suiker, bitters en citrus – is deze duidelijk gelinkt aan de Old Fashioned (zie receptuur), maar er zijn toch verschillen. We geven je twee versies, de klassieke met Rye whiskey en een split base versie met Cognac en Rye.
Een boozy cocktail
De Sazerac valt in de categorie “boozy cocktails“, dus opgelet! “Do have just one, as you won’t be nearly as attractive as you think you are after two.” aldus Ti Adelaide Martin, die verschillende boeken over cocktails schreef. Heel vreemd eigenlijk, als je weet dat in die tijd aan de Sazerac geneeskundige krachten werden toegeschreven en dat die ‘s morgens bij het ontbijt werd gedronken (a bracer)! Nu is het eerder een nightcap.
Er zijn terug verschillende versie over het ontstaan van de Sazerac. Eén daarvan is dat de Sazerac uitgevonden is rond 1830 door een zekere Antoine Amedée Peychaud afkomstig uit Haiti. Hij had een apotheek in New Orleans en maakte geneeskundige drankjes op basis van zijn bitters. Hij serveerde deze in eierdopjes (coquetier). Dit franse woord zou door de engelstalige Amerikanen verbasterd zijn tot cocktail. Dat is één versie, terwijl een andere versie zegt dat “une queue de chanticleer” de bijnaam van de Sazerac was. En die was gegeven door een zekere Aaron Bird, die de cocktail zou hebben uitgevonden.
Een aanval op de zintuigen
De Sazerac speelt met de zintuigen van de drinker speelt: voordat de cocktail wordt gemaakt, wordt dat glas eerst gespoeld met absint – a rinse – waardoor een scherp anijs- en citrusaroma ontstaat, dat aanhoudt tot dat het glas leeg is. Dat aroma contrasteert met de boozy spirit en het is deze techniek die een Sazerac onderscheidt van alle variaties erop die volgen.
Van cognac naar rye whiskey
De Sazerac is ook een goed voorbeeld van hoe klassieke cocktails evolueerden op basis van regionaal beschikbare ingrediënten. In het midden van de 19e eeuw was Sazerac de Forge et Fils Cognac de favoriete spirit in het Frans georiënteerde New Orleans – trouwens de geboorteplaats van de Sazerac. Echter aan het einde van die eeuw ontstond er een tekort aan Franse cognac ten gevolge van een phylloxera-uitbraak die de Franse wijngaarden teisterde, waardoor de focus verlegde naar Rye whiskey. De in New Orleans gemaakte Peychaud’s bitters, met die kenmerkende anijssmaak, zijn gebleven.
Wat heb je nodig?
Absint
60 ml Sazerac of Rittenhouse rye
1 barlepel suikersiroop (of een suikerklontje)
4 dashes Peychaud’s bitters
1 dash Angostura bitters
Hoe maak je het?
De Sazerac moet koud zijn, dus zet ik de glazen een paar minuten in de diepvriezer.
Versie 1
Spoel een Old Fashioned glas met absint en giet weg. Vul een mengglas met ijsblokken en voeg de andere ingrediënten toe (indien je een suikerklontje gebruikt, eerst dit laten oplossen). Roer – stir – om met een barlepel (de bedoeling is de ingrediënten te mengen maar ook ijskoud te maken) en giet door een zeef in een met een grote ijsblok gevuld glas. Neem een stukje citroenschil, kneus boven het glas en wrijf ermee over de rand. Gooi de citroenschil weg (alhoewel ik die er graag in heb).
Versie 2
De tweede versie maken we met 30 ml Rye en 30 ml Cognac. En we passen ook de bitters aan: 2 Peychaud en 2 Angostura. De techniek blijft dezelfde. En bij deze versie voegen we een stukje steranijs toe.
Van 30 oktober tot 8 november wordt over gans de planeet aandacht geschonken aan de Old Fashioned, een cocktail die niet mag ontbreken in de lijst van 25 iconische cocktails.
De Old Fashioned
De Old Fashioned is een beetje de grootvader van de cocktails: weinig ingrediënten en schijnbaar eenvoudig om te maken. Maar niets is minder waar, deze cocktail is een ware test van de expertise van de bartender. De bestanddelen van de bourbon whisk(e)y – zoet, hout en vanille – worden benadrukt door de toegevoegde ingrediënten: de suiker, Angostura bitters en de zeste van appelsien. Ook de juiste verwatering is heel belangrijk.
Wanneer de Old Fashioned op de correcte manier is klaargemaakt moet hij perfect in balans zijn: het zoete van de suiker mag de smaak van de whisk(e)y niet maskeren en de bitters moeten een extra dimensie geven aan de smaak van de whisky. Alleen zo krijg je een gesofisticeerde Old Fashioned cocktail, een drankje dat de smaakpapillen van zovele generaties in vervoering heeft gebracht.
Maker’s Mark
Maker’s Mark is een premium bourbon whiskey die small batch wordt geproduceerd. Naast mais wordt gebruik gemaakt van rode wintertarwe. De kenmerkende combinatie van maïs, rogge, en rode wintertarwe en de zachte en rijke zoetige smaak maakt de Maker’s Mark één van de meest bekende bourbons van de wereld. Heel herkenbaar aan het rode wassen zegel.
Lekker in de herfst
Wanneer tijdens de herfst de temperaturen dalen, dan is de Old Fashioned perfect om je op te warmen of gewoon te genieten. De rijke smaak van Bourbon – gerookte karamel en vanille – leent zich daar echt toe. De druppeltjes Angostura bitter zorgen voor de kick en de kruidigheid, en de suikersiroop zorgt voor het zoete element.
Gebrande appelsienschil
Neem een stukje zeste van appelsien en laat deze ‘verbranden’ in een loeihete gietijzeren pan. Gewoon er even inleggen en laten kleuren. Of gebruik een toorts zoals bij crème brulée. De etherische oliën gaan verdampen en geven een rookachtige smaak af. Dit stukje schil mag in het glas. Gewoon je glas even ronddraaien, zodat de smaken kunnen vermengen.
Wat heb je nodig?
60 ml Maker’s Mark Bourbon
4 druppeltjes Angostura Aromatic Bitters
een suikerklontje en een klein beetje water of barlepel suikersiroop
een stukje gebrande appelsienschil
Hoe maak je het?
Je hebt ook nog een gewoon old fashioned glas nodig (geen dubbel). En we gaan de Old Fashioned rechtstreeks in het glas maken. In bartenders speak noemt dit ‘to build the drink‘.
Neem een muddler en leg een klein suikerklontje met een klein beetje warm water en de bitters (om de suiker op te lossen) in het glas. Je kan ook een barspoon suikersiroop in plaats van een suikerklontje gebruiken. Daar mag nu het stukje citrus bij. Even muddlen tot de suiker is opgelost en de citrusoliën zijn vrijgekomen. Voeg er het ijs bij en de bourbon. Nu nog even stirren/roeren tot je de juiste afkoeling en verwatering hebt.
In 1925 was Ernest Hemingway een jonge schrijver die zijn eerste roman nog moest schrijven. Hij ontmoette in Frankrijk F. Scott Fitzgerald, een gevestigde literaire ster die drie jaar ouder was dan hij. In zijn Parijse memoires, A Moveable Feast (1964), vertelt Hemingway een episode over whisky sours.
Fitzgerald, die zich niet lekker voelt, is ervan overtuigd dat hij een longontsteking heeftt. Een geërgerde Hemingway probeert hem te kalmeren en suggereert een remedie tegen een verkoudheid. “Kijk, Scott, je bent helemaal in orde. Maar als je wil voorkomen dat je verkouden wordt, blijf dan gewoon in bed en ik bestel voor ons allemaal limonade en whisky. ”
Hij bestelt twee citron pressés (geperst citroensap) en twee dubbele whisky’s. Fitzgerald voelt zich snel beter. Ze drinken nog twee rondjes voordat Fitzgerald er helemaal onderdoor gaat en naar bed wordt afgevoerd. In zijn boel laat Hemingway, die nooit dol was op zoete drankjes, de zoetstof weg, die nodig is om de bitterheid van de citroen te compenseren.
Hemingway en ook Fitzgerald zijn hier al verschillende keren aan bod gekomen, omdat ze om een of andere reden altijd op het juiste moment in een bar waren toen één of andere nieuwe cocktail werd gecreëerd.
Dewar’s
We geven je het recept mee voor een traditionele whisky sour. Je hebt er weinig ingrediënten voor nodig maar de balans tussen zoet en zuur moet wel goed zitten. Voor een whisky sour heb je niet echt een speciale whisky nodig. Met een instap whisky zoals Dewar’s White Label of Dewar’s 12 year old, zit je al goed. Zolang de balans maar goed zit!
Wat heb je nodig?
60 ml Dewar’s 12 Year Old – The Ancestor of Dewar’s White Label of een andere whisky of whiskey (bourbon)
20 ml vers geperst citroensap
1 theelepel suiker of 20 ml suikersiroop 1:1
1 eiwit
Ijsblokken of cracked ice
Maraschino kers en schijfje citroen
Hoe maak je het?
Dry shake de whisky of whiskey, het citroensap, de suikersiroop en het eiwit (of aquafaba) goed op. Voeg er dan enkele ijsblokken bij en shake nog eens gedurende 15 seconden. Zeef in een gekoelde tumbler of cocktailglas. Garneer met een maraschino kers en een schijfje citroen.
De Vieux Carré ontstond in New Orleans en is een weerspiegeling van wat New Orleans in 1930 was: een melting pot van Amerika – de rye whiskey uit Mississippi, Frankrijk – de cognac en de likeur en Italië met de vermout. De Vieux Carré – genoemd naar de Franse wijk in de stad – stamt uit 1930 uit de Carousel Bar in Hotel Monteleone en de bartender van dienst was Walter Bergeron.
De Vieux Carré is een ‘stiff‘ drankje: heel boozy maar ook wat zoet en bitter en drinkt heel vlot. De gelijke delen booze worden aangevuld met niet één maar twee soorten bitters, en de complexiteit krijg je door er ook nog een hint van kruidenlikeur aan toe te voegen. Omdat ik een groot liefhebber ben van boozy sippers, sluit ik heel dikwijls de avond af met een Vieux Carré.
Met dank aan Bar Burbure, omdat die mijn smaak kennen en omdat ze een hele goede Vieux Carré maken.
Hieronder volgt het originele recept, want dat is nog altijd het beste. Ook aan de hoeveelheden moet niet getornd worden, voor de Vieux Carré heb je de precisie van een patissier nodig.
Doe alle ingrediënten in een mengglas gevuld met ijs. Goed roeren tot de juiste afkoeling en verwatering. Strainen in een voorgekoeld Old Fashioned glas met verse ijsblokken. Versier met een maraschino kers of een zeste van citroen.
