">
Een rubriek waar iedereen zijn ding kan vinden. Je hebt een feestje en zoekt een mixed drink of cocktail die je gemakkelijk en zonder stress kan maken? Je wil op de hoogte blijven van de nieuwe tendenzen in premium spirits, cocktailbars en bartenders? Of je zoekt informatie over bijvoorbeeld single malt whisky? Dan zit je hier goed, heel goed! NM
Een goede gin behoeft geen krans. Maar wel een kadertje, vonden de jongens van de Londense Sipsmith distillery. En dus staat hun London Dry Gin dit najaar in de rekken in een minimalistische box die hun superieure small batched gin alle eer aan doet. Als u ‘m cadeau geeft, lees dan eerst zelf het verhaal op de box zodat u mee kan snoeven met de ongetwijfeld andere aanwezige kenners in het gezelschap.
Aanbevolen verkoopprijs: 36,99€
Cipriani vond er rond 1930 de fameuze Bellini cocktail uit. De Bellini is een long drink cocktail, en alhoewel gemaakt met prosecco, wordt hij toch algemeen beschouwd als de beste champagne cocktail ter wereld. De Bellini is genoemd naar Giovanni Bellini, de 15e eeuwse Venetiaanse renaissance schilder, die revolutionair was voor zijn tijd omdat hij traag drogende olieverf gebruikte, waardoor hij zeer diepe rijke tinten en gedetailleerde schaduwen verkreeg.
Het unieke aan de Bellini cocktail is dat hij gemaakt wordt met de puree van witte perziken. Cipriani, een bewonderaar van Bellini, was vooral geïnspireerd door de speciale roze gloed van de toga van een heilige in één van zijn schilderijen, en besliste dan maar om een cocktail uit te vinden en deze te noemen naar de grote meester. En als je goed kijkt zie je inderdaad een lichte roze gloed in de puree van witte perziken. De Bellini, een klassieker met een unieke smaaksensatie gemaakt met enkel maar Prosecco en de puree van witte perziken, is eigenlijk de voortzetting van een zeer oude traditie, namelijk het marineren van verse perziken in wijn.
Regel 1: Alles, glazen, Prosecco en de puree van witte perziken moet zo koud mogelijk zijn.
Regel 2: De juiste verhouding is 1 deel puree en 3 delen Prosecco.
Regel 3: Gebruik NOOIT een keukenrobot om de puree te maken, maar doe het met één of andere rasp. De smaak van het fruit is echt niet hetzelfde, geloof me.
Regel 4: Gebruik liefst bevroren puree van witte perziken.
Regel 5: Proef de puree en voeg er een klein beetje suiker of siroop bij, mochten de perziken iets te zuur smaken.
Regel 6: en de belangrijkste regel, gebruik NOOIT maar dan ook NOOIT gele perziken.
NM.
De Caves Bernard-Massard kan je vinden langs de oevers van de Moezel in het Groot Hertogdom Luxemburg. Jean Bernard geloofde in de mogelijkheden van de terroir van de Moezel (zie artikel) en bouwde er zijn kelders in het dorpje Grevenmacher.
Uitstekend nieuws voor de liefhebbers van de sprankelende bubbels want Bernard-Massard pakt uit met een nieuwe La Grande Cuvée. Deze schuimwijn gemaakt op traditionele wijze (vroeger méthode champenoise geheten) is een bruisende blend van nobele Chardonnay- en Pinot Noir druiven en typische Luxemburgse druiven als Pinot Blanc en Riesling. De Grande Cuvée rijpt op droesem, gist en rust 24 maanden. Het huis Bernard Massard deed ongeveer 4 jaar over deze creatie die zonder blozen naast de besten uit zijn categorie kan staan. Dit is een godendrank met een heel toegankelijke smaak die bij elke gelegenheid en elk gerecht past. Een prima product voor een eerlijke prijs. Te verkrijgen bij Carrefour.
Met dank aan Carrefour Belgium en Benoît Couderé, Sommelier van het Jaar 2016 en voormalig sommelier bij de driesterrenzaak De Karmeliet in Brugge, nu bij het wijnteam van Carrefour. En hieronder nog een extra tip van Benoît.
NM.
Je voelt het eerst in de lucht: de kilte. Het wordt ook frisser, vooral ‘s morgens en ‘s avonds. En je ziet ook al de eerste slierten nevel verschijnen in het landschap. Beetje bij beetje worden de groene blaadjes minder groen om uiteindelijk via oranje en rood naar goudkleurig en bruin te veranderen. De langzaam veranderende stand van de zon creëert een ander soort licht, het beeld van de oranje bladeren wordt aangevuld met de overal opduikende feloranje pompoenen en de eerste natte kasseistenen waarop de straatlichten al vroeg in de vooravond schijnen. De stilaan bladerloze takken en bomen leveren soms akelig mooie silhouetten op: het herfstbeeld sluipt langzaam maar zeker op ons netvlies. Ook de geuren die we associëren met de zomer maken plaats voor andere geuren zoals kaneel, karamel, winterappelen, geroosterde kastanjes en nootmuskaat. We kunnen onze verkleumde vingers gaan opwarmen aan een kom verse soep of warme chocolade.
Dit is geen reden om een culinaire winterslaap te houden of te gaan stilzitten. De zomergroenten maken plaats voor andere meer typische wintergroenten (en fruit) en we worden met nieuwe culinaire uitdagingen geconfronteerd.
Traditiegetrouw bij het aanbreken van de herfst staat bij Nullam het maken van vin d’oranges op het programma. De meest geschikte appelsienen om deze likeur te maken zijn de bitterappelsienen uit Sevilla, een kleine sinaasappel met een dikke, doffe oranje-gele schil. Deze zijn echter pas op de markt van half januari tot half februari. Ik wil al een eerste lading vin d’oranges klaar hebben voor degustatie rond de kerstdagen en gebruik dus andere, beschikbare appelsienen. Ik maak dan wel opnieuw vin d’oranges met de Sevilla’s in februari.
Zorg voor een zeer propere container die groot genoeg is. Kies voor een redelijk neutrale roséwijn, die geen al te uitgesproken smaak of kleur heeft. Ik gebruik Duitse schnaps van ongeveer 40 graden gemaakt van bijvoorbeeld perziken omdat deze helder en kleurloos is, met een lichte fruitsmaak. Je kan gerust een ander type fruit gebruiken. Maar gebruik geen kruidenlikeuren.
Warm een beetje van de roséwijn op met de suiker tot de suiker is opgelost en je een lichte siroop krijgt. Laat afkoelen en giet dit in de container. Doe er de rest van de roséwijn, de schnaps, de kaneel en de kruidnagels bij. Neem het vanillestokje, maak een inkeping in de lengte en haal er met een fijn mes de vanille uit en doe dit bij de alcohol. Als je nog nooit vin d’oranges hebt gemaakt is dit waarschijnlijk onbekend terrein, maar er zijn zoveel verschillende recepten omdat je hier echt zeer subtiel met de finale smaak kan spelen. Ben je een fan van vin d’oranges, schrijf dan na het proeven je bevindingen op en probeer de volgende keer je recept aan te passen. Ik persoonlijk doe er ook de vanillestok bij.
Neem drie tot vier appelsienen, naar gelang de grootte. Hier heb je terug de keuze. Persoonlijk gebruik ik de zeste van 1 van de appelsienen en snij ik alle appelsienen in stukjes en doe dit alles in de container. Snij ook de citroen in stukjes.
Kleef een etiket met de datum waarop je de vin d’oranges hebt gemaakt op de container en laat nu 45 dagen trekken (macereren) op een droge, koele en donkere plaats. Ik raad ook aan om tussendoor eens te proeven. Wanneer je brouwsel de voor jou perfecte smaak en sterkte heeft bereikt, kan je gaan filteren en op flessen trekken.
Ik doe altijd een dubbele filtering met allerlei soorten doe-het-zelf gemaakte filters, gewoon om te vermijden dat je een vin d’oranges krijgt die er uitziet als troebel badwater. Dit is één van de belangrijkste stappen en ook een arbeidsintensieve. Maar hij is o zo nodig omdat het filteren voor de kleur, de helderheid en de smaak van je likeur zorgt. Nog een belangrijke tip: je wil natuurlijk zoveel mogelijk vloeistof overhouden na de filtering, maar er zal op het einde een moment komen waarop er vloeistof in je filter blijft staan en er niet meer door loopt. Er is een reden voor. Probeer dit niet te redden, gooi gewoon weg. Daarom filteren we net.
De tweede keer dat ik de Vin d’oranges filter komt hij terecht in de uiteindelijke flessen. Welke flessen je ook gebruikt, zorg dat ze gesteriliseerd zijn.
Je vin d’oranges is nu klaar voor gebruik. Het is een aperitief dat echt vlot naar binnenloopt. De vin d’oranges ‘se boit comme du petit lait’, zoals men dat zo mooi zegt in het Frans.
Drink met mate(n)
NM.
We beginnen de reeks UNCORKED met een witte wijn uit Armenië, een misschien niet zo bekend wijnland, alhoewel ze daar toch al meer dan 6000 jaar wijn maken. Een wijnkelder uit die tijd werd trouwens recent in de Vayots Dzor regio gevonden. Tot ongeveer 1960 bestonden ongeveer 300 druivensoorten in Armenië, maar vandaag bestaan er nog slechts 30, die groeien in gebieden die luisteren naar de namen Tavush, Aragatsotn, Ararat en Vayots Dzor, de meest vruchtbare regio. Armenië is heel ambitieus bezig met wijn en gaat daarom ook Europese druivenrassen planten. En de Armenia Wine Company heeft heel zwaar geïnvesteerd in irrigatie, en dat werpt zijn vruchten af. Naast deze witte hebben ze ook een rode wijn uitgebracht en er zijn plannen in de nabije toekomst voor Champagne en vodka.
Iemand die ooit Ararat, de heel lekkere Armeense cognac geproefd heeft, weet dat de regio potentieel heeft. Armenië is één van de zes staten die ooit deel uitmaakten van de voormalige Sovjet-Unie en betrokken zijn bij het „Oostelijk Partnerschap” van de EU. Er is dus wat toenadering, alhoewel Rusland stoorzender blijft spelen. In ieder geval, het is door dit Oostelijk Partnerschap dat deze Tariri bij ons te vinden is.
Deze Armeense Tariri wijn – voor het eerst gemaakt in 2012 – is genoemd naar de dochter van de koning van Menua. Hij was 3000 jaar geleden koning en verantwoordelijk onder andere voor de moderne irrigatie.
De Armenia Wine Company gebruikt Franse eiken vaten en ze worden ook bijgestaan door een Franse wijnexpert, en dat smaak je. Tariri is een ongewone maar geslaagde mengeling van druivensoorten (Kangoun, Chenin en Aligoté). Dit resulteert in een heel heldere wijn met florale toetsen (anjer) en witte bessen. Het is een mooi, frisse en knapperige wijn met een stevige afdronk. Te vergelijken met een goede Bordeaux. Zoals ik al zei, ongewone wijn maar hij is toch blijven hangen. Ik heb hem ondertussen al twee keer met succes geserveerd.
Istrian Chill Out Wines (Magic Boxxx bvba)
Zaakvoerder Patrick Dhondt
Bosstraat 5
9840 De Pinte
NM.
De Bourgondische monniken hielden dit gezegde hoog in het vaandel. De monniken bezaten zonder twijfel het talent om de beste terroirs te kiezen – sommige wijngaarden dateren van meer dan 900 jaar geleden! De kazuifels werden intussen werden opgeborgen en de meeste abdijen zijn verkocht, maar toch zijn we allemaal op zoek naar goede wijn. We starten daarom bij Nullam met een reeks wijnsuggesties. Het zijn stuk voor stuk wijnen die we op onze zoektocht zijn tegen gekomen en waarbij we een wow effect hadden. We hebben ook alle wijnen geproefd en zelf in huis, dus het is geen commerciële, gesponsorde activiteit, maar gewoon onze wijnsuggesties en tips voor aangepaste gerechten. Je kan deze artikelen vinden in het menu IN THE MIX in de rubriek WIJN.
NM.
Deze week hebben we voor jullie een cocktail én een bijpassend recept in petto. Het recept volgt snel na de publicatie van dit artikel. Ze passen samen, niet alleen omdat we ingrediënten uit het recept gebruiken voor de cocktail, maar vooral door de smaakcombinatie. Het recept voor de eigen gemarineerde gravad lax volgt, want deze heb je nodig om dit aperitief te versieren. Daarnaast kan je de gravad lax als fingerfood bij deze cocktail geven.
Deze cocktail maak je met drie bestanddelen: gin, witte vermouth en Strega. Voor de gin kozen we voor een London Dry type, zoals Beefeater, Bulldog Gin of Jensen’s Bermondsey. Het tweede bestanddeel is een zoete, witte vermouth. We kozen deze keer voor een Martini Bianco, met zijn verfijnde blend van droge Italiaanse wijnen. De Martini Bianco is ietwat zoet en bevat toetsen van vanille en kruiden.
Diezelfde aromatische kruiden vinden we terug in het derde bestanddeel, de Liquore Strega, een zachte, bitterzoete likeur (amaro) met fijne notities van kruiden en vanille. Strega wordt al sinds 1860 geproduceerd in Benevento in Campania. Het is eigenlijk een digestief van 40 graden, gemaakt van ongeveer 70 aromatische kruiden. Strega betekent heks en zou genoemd zijn naar de heksen die toendertijd rondvlogen in Campania. De gele kleur komt van saffraan. Ernest Hemingway, schrijver en beroepsdrinker, die ook lange tijd in Italië verbleef, vermeld Strega in één van zijn boeken – A Farewell to Arms – maar hij zelf verkoos grappa, wegens het hogere alcoholgehalte. En in The Godfather van Mario Puzo zie je ook regelmatig Strega verschijnen, want het was het favoriete drankje van John “Johnny” Fontane
Vul je shaker met ijsblokken en giet er al de ingrediënten in. Even schudden en door een zeef in een coupe gieten. Versier met een strip gemarineerde zalm (zie recept).
NM.
Elk jaar in de tweede week van mei heeft in Jerez de la Frontera het Feria de Jerez plaats, één van de oudste en meest kleurrijke festivals van Spanje. Het begon al in de vroege Middeleeuwen als een paardenmarkt en groeide uit tot een feestdag voor de ganse provincie Cádiz, met veel feesten en ook stierengevechten.
En elk jaar in de herfst is er de Internationale Week Van de Sherry, die steeds meer in belang wint.
Wij gaan het in dit artikel echter hebben over sherry, want Jerez ligt natuurlijk in het bruisende centrum van de productie van sherry.
De meeste en grootste bodega’s zijn in Jerez gelegen maar de zogenaamde sherry driehoek bestaat naast Jerez de la Frontera ook uit El Puerto de Santa Maria en Sanlúcar de Barrameda. In deze driehoek vind je de krijtwitte, kalkrijke bodems (albarizas) die in de regentijd als een soort spons het water opzuigen en deze waterreserve vasthouden tijdens de hete zomermaanden. De witte bodem reflecteert de zon op de wijnstokken. Deze grond is de ideale voedingsbodem voor de wijnranken en levert de beste sherry op. Welke druiven mogen gebruikt worden voor de productie van sherry, ligt bij wet vast: de witte Palomino Fino druiven, witte Pedro Ximénez druiven (die vooral zoete fruitige wijn oplevert) en de witte Moscatel druiven (of Moscatel de Chipiona), die dichtbij de zee groeien. De zeewind brengt namelijk vocht naar de wijngaarden. Voeg daarbij 300 dagen zon per jaar en het verhaal van “El viento, el sol y la tierra” is compleet.
Sherry heeft al jaren een probleem met zijn imago, en dat concretiseerde zich in de constant dalende verkoopscijfers. Research heeft aangetoond dat 40% van de sherrydrinkers ouder zouden zijn dan 65 jaar. Eén van de schuldigen is die superzoete sherry en Bristol cream sherry die ergens helemaal achteraan de 
barkast van je oma stond en die enkel op begrafenissen, kerstdag of nieuwjaar werd boven gehaald. De sherry was waarschijnlijk te warm geserveerd, te zoet en vermoedelijk ook al 5 keer geoxideerd.
Dit waren de eerste sherry indrukken die je opdeed, meestal tijdens de feestdagen na een bezoek aan je grootmoeder of tante Godelieve (zie foto). Na de feestdagen verdween de fles dan terug in de donkere diepten van de barkast om er pas weer een jaar later terug uit te komen. En buiten die feestdagen zag de fles sherry het zonlicht niet meer, met alle gevolgen van dien. Of hij stond jarenlang tentoongesteld in een decanter op de kast in de woonkamer, blootgesteld aan alle mogelijke temperaturen en lichtinvloeden.
Wanneer was de laatste keer dat iemand je een sherry uitschonk of voorstelde? Waarschijnlijk nooit of anders heel lang geleden. En toch was het enkele decennia geleden bijna een automatisme om een sherry te serveren aan je bezoekers.
Nog interessant om weten is dat sherry laag in caloriën is, je kan dus genieten zonder schuldgevoel. De meeste sherry’s verhogen de productie van goede cholesterol en zouden de aanwezige schadelijke cholesterol via de lever uit het lichaam leiden. En dat een fino ideaal is om je smaakpapillen te verfrissen bij een tasting.
Heeft het te maken met de hype rond tapas en tapasbars of de populariteit van de Spaanse topchefs, in ieder geval de sherry is aan een revival bezig. De hipsters en gesofisticeerde sherry aficionado’s weten het al langer dan vandaag maar de sherry is terug in de mode. Vergeet de kleverige, veel te zoete sherry van tante Godelieve en denk aan een perfect gekoelde en geserveerde fino of manzanilla met gegrilde sardines of gamba’s a la plancha (zie recept) of geroosterde amandelen of Ibérico en jamón de Serrano of Manchego kaas, chorizo en ga zo maar door. Het is maar pas wanneer sherry op perfecte wijze wordt geserveerd en in combinatie met het juiste voedsel dat deze versterkte wijn het best tot zijn recht komt.
Sherry is een licht versterkte wijn, met andere woorden een wijn waar tijdens de fermentatie extra alcohol wordt aan toegevoegd (net zoals bij Porto, Marsala en Madeira). Het alcoholgehalte wordt zo opgedreven tot tussen de 17 en 20 graden.
Sherry, net zoals de andere versterkte wijnen, bestaat uit droge tot heel zoete versies. Daartussen bestaan veel schakeringen. Sherry kunnen we best in twee grote categorieën indelen. De eerste categorie zijn de drogere versies, die rijpen onder een laag gist, flor genaamd (fino, manzanilla en amontillado). De tweede categorie zijn diegene die rijpen door oxidatie, zoals de amontillado en oloroso sherry. De flor wordt geneutraliseerd en de verdere oxidatie en rijping op vat zorgt voor de donkere kleur en rijke body.
Toch nog even een woordje over de solera methode. Het is een rijpingsmethode om verschillende leeftijden te blenden. Solera zijn een hoeveelheid vaten die met elkaar verbonden zijn, waarbij gedurende jaren steeds jonge – in dit geval sherry – wordt bijgegoten en de oudere onderaan wordt afgetapt (en/of verdampt). De gemiddelde leeftijd blijft zo stijgen.
Laten we even de verschillende categorieën sherry overlopen.
Manzanilla mag enkel geproduceerd worden in het aan de zee gelegen stadje Sanlúcar de Barrameda. Het is bijna de lichtste vorm van sherry die een beetje een frisse en gezouten nasmaak heeft omdat de vaten gerijpt worden in kelders die dicht bij de zee liggen en dus genieten van dat klimaat en de zeewinden. Dat zijn ideale condities voor de ontwikkeling van de flor. De manzanilla wordt best koud opgediend. Ideaal als aperitief.
Fino is de lichtste en droogste versie met toetsen van gras, groene appel, groene olijven en citrus. De bleke kleur en de smaak komt door het rijpen onder een dikke laag flor. Een fino wordt best koud opgediend.
Amontillado is een gerijpte fino met wat toetsen van noot en karamel. De flor is na verloop van tijd uitgewerkt en door de fino verder te laten rijpen krijg je een intensere en gekleurde versie. Een amontillado rijpt ongeveer 12 jaar en is dus een klein beetje zoet.
The Cask of Amontillado is een heel spannend kortverhaal over moord en wraak uit 1846 geschreven door Edgar Allan Poe. Het speelt zich af in een wijnkelder en draait om het proeven van Amontillado (zie artikel).
Ideale foodpairing: risotto con funghi misti (receptuur)
Een Palo Cortado is een niet zo veel voorkomende vorm van sherry. Hij begint als een fino die tijdens de rijping eigenlijk van identiteit verandert en een beetje zoals een oloroso wordt. Gonzalez Byass maakt hele lekkere Palo Cortado.
Oloroso sherry verschilt van fino doordat deze sherry meer beïnvloed wordt door oxidatie dan door de flor, wat resulteert in een donkerdere, zoetere en meer complexe en rijkere sherry, met toetsen van karamel, gedroogd fruit en kruiden. Oloroso vaten zijn daarom zeer gegeerd voor de rijping van sommige single malt whiskies (Auchentoshan, Kilchoman’s Loch Gorm, Bowmore enzoverder).
De zoetste sherry is Pedro Ximenez, soms ook gewoon PX genoemd. Deze donkere sherry past ideaal bij dessert of kaasschotels. PX wordt gemaakt van Pedro Ximenez druiven die lange tijd rijpen in de zon, met als resultaat een donkere, bijna siroopachtige sherry. Door het rijpen in de zon gaan de suikers concentreren (tot 475 gram suiker per liter) en wordt de sherry heel zoet, met toetsen van vijg. Deze sherry bewaart wel lange tijd.
Een sherry komt het best tot uiting met het juiste eten, en het zal je dus niet verwonderen dat een perfect gekoelde en droge fino de natuurlijke partner van tapas is, vooral die tapas die een beetje zout en/of zuur bevatten zoals jamón ibérico, boquerones, Spaanse olijven en chorizo. De koude fino sherry brengt de smaken van deze aperitiefhapjes nog meer tot uiting. In warm weer heeft de fino ook een verfrissend effect.
In tegenstelling tot wat tante Godelieve deed, moet de fino gekoeld zijn en uit een verse fles komen, want sherry bewaart NIET. Je hoeft hem ook niet te decanteren. Koel bij voorkeur de glazen en niet de sherry. Gebruik een tasting glas of een klein wijnglas om de aroma’s en smaken van de fino (en ook de manzanilla) tot zijn recht te laten komen.
Eén van de meest onderschatte sherry’s is de droge amontillado. Deze past beter bij de iets steviger tapas, zoals paddenstoelen, morcilla, albondigas (zie recept) en sommige kazen van het type Parmiggiano.
Oloroso – wat Spaans is voor geurig – zijn de iets zwaardere sherries die bestaan in droog en zoete versie. Deze sherry is geurig en heeft een vollere body vanwege de langere rijping op vat. Vermijd de zoete versies en je hebt een topsherry vast zoals bijvoorbeeld deze Gonzalez Byass’s Very Old Matusalem. Oloroso sherry past goed bij patés en terrines of oudere gerijpte kazen. Amontillados and oloroso’s worden op kamertemperatuur geserveerd.
De bedoeling van dit artikel was een aantal misverstanden rond sherry uit de weg te helpen en jullie te informeren dat er naast de sherry van Tante Godelieve, er nog een gans assortiment sherry bestaat die je nu of geïnformeerde wijze met tapes of andere gerechten kan pairen. Wij gaan nog een stapje verder en koken regelmatig met sherry. We maken bijvoorbeeld een gebraiseerde kip met gekonfijte look, groene olijven en pijnboompitten (zie recept). Daarvoor gebruiken we een Oloroso seco uit Chipiona, die lichte zoete toetsen heeft, maar vooral geurig is en een volle body heeft.
NM.
International Sherry Week
Met enkele gesofisticeerde technieken is het Carlsberg Research Laboratory erin geslaagd opnieuw het allereerste kwaliteitsbier ter wereld te brouwen. Voor deze Back to the Future maakten ze gebruik van de originele zuivere gist die ontwikkeld werd in het Carlsberg Lab en die al in 1883 revolutionair was in de bierbrouwerij. Verrassend genoeg overleefde de gist 133 jaar in een bierflesje in de oude kelders van de brouwerij. Toonaangevende brouwerijexperts zijn er nu in geslaagd om wat beschouwd wordt als de oervader van de meeste moderne bieren opnieuw te brouwen. Een buitenkansje dus voor de bierliefhebbers!.
In het verleden was bierbrouwen een onvoorspelbaar proces. Vaak was het bier niet te drinken als gevolg van de zogenaamde ‘bierziekte’. In 1883 veroorzaakte het Carlsberg Research Laboratory een revolutie in de bierbrouwerij met de baanbrekende ontdekking van zuivere gist waardoor het mogelijk werd om van elk brouwsel kwaliteitsbier te maken. Aangezien bierziekte in die tijd een wijdverspreid probleem was, deelde Carlsberg de zuivere gist, die heel toepasselijk ‘Saccharomyces carlsbergensis’ genoemd werd, gratis uit aan andere brouwers. Vandaag stammen de meeste bieren in de wereld en ook grote internationale merken af van deze zuivere gist. “Zonder deze ontdekking zouden we het soort bier, dat nu 90 procent van de wereldmarkt vertegenwoordigt, niet kennen”, vertelt de vooraanstaande Britse bierhistoricus Martyn Cornell.
Onlangs deden wetenschappers van het Carlsberg Laboratory een bijzondere ontdekking in de oude kelders van Carlsberg in Kopenhagen (zie artikel). Ze vonden er een van de eerste Carlsbergbieren die ooit gebrouwen werden met de originele zuivere gist van 1883. Na een jaar lang intens onderzoek zijn ze er in geslaagd om levende gistcellen uit het flesje te extraheren.
Om de 140ste verjaardag van het Carlsberg Research Laboratory te vieren hebben toonaangevende wetenschappers en brouwers van het Laboratory het allereerste kwaliteitsbier ter wereld op de meest
authentieke manier opnieuw gebrouwen. Ze maakten daarbij gebruik van de originele zuivere gist, het oorspronkelijke recept, de ingrediënten en de brouwtechnieken uit 1883. Het bier is het resultaat van de historische ontdekkingen in het Research Lab en van de wereldbefaamde kwalitatieve mogelijkheden van het moderne Carlsberg Laboratory.
Voor het eerst in meer dan honderd jaar zal men kunnen proeven van een bier dat niet alleen de oervader is van de meeste bieren van vandaag, maar dat ook getuigt van de unieke mogelijkheden van de Carlsberg Research Laboratories.
Het Carlsberg Laboratory werd opgericht in 1875 om meer wetenschappelijk inzicht te verwerven in de mouterij-, brouwerij- en fermentatieprocessen. Het staat bekend om een aantal bijzondere
wetenschappelijke ontdekkingen van de voorbije eeuw, gaande van de methode van Professor Dr. Emil Chr. Hansen om gist te zuiveren tot de uitvinding van de pH-schaal, het concept van eiwitstructuren en de typering van enzymen waardoor we vandaag kleding kunnen wassen op lage temperatuur.
De Carlsberg Foundation werd in 1876 opgericht door J.C. Jacobsen om het Carlsberg Laboratory te besturen en het Deense wetenschappelijk onderzoek te steunen. De Carlsberg Foundation werd in 1888 eigenaar van de Carlsberg Brewery en bezit vandaag 30,3% van de aandelen van de Carlsberg Group. Met de jaarlijkse dividenden van Carlsberg A/S kan de Stichting elk jaar opnieuw actieve ondersteuning bieden aan baanbrekend onderzoek op het gebied van natuurwetenschappen en sociale en humane wetenschappen. Zo draagt de stichting bij tot het oplossen van enkele van de wereldwijde uitdagingen.
Voor een geschiedenisles en meer informatie over de oervader van het kwaliteitsbier kunt u terecht op www.carlsberg.be. U kunt er ook de trailer bekijken van de aankomende film over het brouwproces.
De Carlsberg Rebrew is voor een beperkte tijd beschikbaar in volgende bars:
– Archiduc in Brussel
– La Bourla in Antwerpen
– Bier Bar in Louvain-La-Neuve
– Pakhuis in Gent
Ik zou ze echt geen eten willen geven, zij die met een fles limoncello van vakantie zijn teruggekeerd of zij die nog een fles limoncello staan hebben van vorig jaar. Onaangeroerd uiteraard. Je staat in de tax free winkel op de luchthaven en je wil nog dat laatste vakantiegevoel verzilveren, dus koop je maar een fles limoncello. De klassieke paniekaankoop. En dan kom je thuis en ofwel verdwijnt je fles voor eeuwig in de kast of haal je ze toch eens boven bij het eerste bezoek van buren of vrienden. En plots smaakt de limoncello toch niet meer hetzelfde als op dat leuke terrasje in de zon of na een leuke maaltijd in één of andere lokale trattoria. Ligt het aan de mindere kwaliteit van jouw fles of aan de minder idyllische setting?
Wij gaan met limoncello een variant van de klassieke Tom Collins maken, versierd met een takje tijm. Een Tom Collins is een cocktail op basis van gin, citroensap, siroop en sodawater. Deze cocktail ontstond in het begin van de 19e eeuw in Londen en werd uitgevonden – hoe kan het ook anders – door een barman die Collins noemde. De Tom komt van Old Tom Gin, die de genever verving die oorspronkelijk werd gebruikt.
Tussen haakjes, je eigen limoncello maken is gemakkelijker dan je denkt. Volg ons eigen recept en de 10 geboden voor het maken van jouw eigen limoncello.
Giet de hoeveelheden limoncello en gin in een glas gevuld met ijsblokken. Vul bij met soda en versier met een takje tijm en een schijfje citroen.
NM.
