Sloe Gin wordt traditioneel gedronken tijdens de donkere koude winterdagen, liefst voor een knetterend haardvuur. Maar sloe gin is voor velen een favoriet om je heupfles te vullen (hip flask (zie artikel) tijdens je winterse wandelingen, want je krijgt er echt warm van. Er is een nieuwe sloe gin op de markt, gemaakt door Sacred Spirits (zie artikel) .
Het is een heel klassieke sloe gin met extra jeneverbessen voor dat beetje meer kick. Hij is volledig organisch, gemaakt met sleedoornbessen die 2 1/2 jaar gemacereerd werden in Sacred Gin. Dat is heel lang, vandaar een hele rijke en fruitige smaak. Deze Sacred sloe gin kwam recent op de markt, en zijn intense smaak bleef niet onopgemerkt, want hij werd door een panel van specialisten van BBC Good Food bij de 10 beste sloe gin’s gerekend.
Conclusie: een hele pittige sloe gin van 28.8% ABV, waar je echt warm van krijgt.
Sloe gin perfect serve
Deze sloe gin kan je dus gewoon puur drinken, of er een sloe gin fizz (zie receptuur) mee maken, maar hij combineert heel goed met champagne. Je giet een bodempje in een champagneglas en vult aan met champagne, prosecco of cava. Zo hebt je perfecte feestelijke en sprankelende aperitief in Kirr Royal stijl.
Waar kan je Sacred vinden?
Sacred kan je bij de meeste cavisten vinden. Voor het volledige gamma kan je terecht bij Balder Van De Velde, Brand Ambassador van Sacred (balder@sacredgin.com)
Voor meer info over de verschillende producten kan je ook terecht op de mooie website www.sacredspiritscompany.com
Koffie Kàn is een Bélgische familiale koffiebranderij die al meer dan 40 jaar lang een unieke, eigen ontwikkelde technologie hanteert voor het branden van koffie. Op een eerlijke, milieu- en mensvriendelijke manier én volgens de principes van Slow Food. Marjolein Vermeersch, koffiespecialiste en eigenares van de Wenduinse koffiebranderij Koffie Kàn, lanceerde in samenwerking met The Bruges Gin Society haar eigenzinnige Roaster’s Gin. Hiermee etaleert ze haar kennis en passie voor de koffieboon en beantwoordt ze onmiddellijk één van de laatste gin trends: gin-tonic met koffie.
Ik heb hem ondertussen al geproefd en ik moet zeggen, het is lang geleden dat ik nog eens een warm gevoel kreeg van een gin. Marjolein wist wat ze wou: een fluwelige en citruszoete gin met een subtiele koffiesmaak ontwikkelen. Maar dan moet je wel nog iemand vinden die dit op professionele manier kan stoken, met als resultaat een gin die er uit springt, niet zoals de vele slechte gins die de laatste jaren op de markt kwamen. Die taak was weggelegd voor de mannen van The Bruges Gin Society, die hun stookkunsten al bewezen hadden met hun Black Swan Gin.
Roaster’s Gin – Honing – Cold Brew Koffie
Ik kon het dan ook niet laten om met deze gin te experimenteren. Wie Roaster’s Gin zegt, zegt ook Koffie Kàn. Hun slow – trager en minder geroosterde – koffie was de koffie waarmee ik met cold brew beginnen experimenteren ben. We maken dus een Gin en Tonic, waarin we de subtiele koffiesmaak van de gin nog wat accentueren met cold brew coffee. De botanicals van de gin gaan het smaakprofiel van de koffie versterken. Er zit ook een licht citruszoet smaakje in de gin, dus voegen we er ook een klein beetje honing aan toe.
Sifon style G & T
We maken de gin en tonic niet in het glas zoals een klassieke G & T, maar gebruiken een sifon, om een fluwelen textuur te krijgen. De techniek heb ik gehaald bij Martin Hudak, Senior Bartender van The Savoy’s American Bar, diedoor Jurgen Lijcops naar Bar Burbure op het Antwerpse Zuid gebracht voor een memorabele guestbartending shift. Martin Hudak ademt de filosofie van The Savoy American Bar uit: making sure you have a memorable, once-in-a-lifetime experience. De man met Slovaakse roots en cold brew fanaat was heel open, dus vuurde ik mijn vragen op hem af. Hij gebruikt heel vaak cold brew coffee als ingrediënt, omdat dit wonderwel pairt met rum, amaro, gin en koffie. Martin won trouwens in 2017 het World Coffee in Good SpiritsChampionship. Dit is zowat het officieuze wereldkampioenschap mixologie voor barista/barkeeper’s, waarbij innovatieve technieken getoond moeten worden om cocktails met koffie te combineren.
Wat heb je nodig?
45 ml Roaster’s gin
10 ml honingsiroop (2:1)
20 ml cold brew koffie
60 ml tonic
Hoe maak je het?
Vul een highball glas (met voldoende volume) of een tumbler met genoeg ijsblokken. Giet daar de gin over.
Vul de sifon met de rest van de ingrediënten. Sluit af en draai 2 patronen op de sifon en begas. Heel goed opschudden! En dan in het glas spuiten.
Kneus de zeste van citroen boven het glas en werk het glas af met de zeste.
Hendrick’s breidt zijn smakenpalet uit met een nieuwe experimentele gin die de al even buitenaardse naam Orbium draagt. De nieuwe Hendrick’s-telg bevat extracten van kinine, alsem en de mysterieuze blauwe lotus. Zij geven de drank een bevreemdende, exquise smaak die uit een parallel universum lijkt te komen. Wij waren bij de lancering en mochten even proeven. Hele verrassende gin – echt in Hendrick’s style, die vraagt naar meer. Helaas is het wachten geblazen want momenteel enkel in het VK te krijgen. Je kan de gin wel proeven in een select aantal bars (zie lijst onderaan)
Orbium is een nieuwe Hendrick’s-expressie gecreëerd door Meester-Distilleerder Lesley Gracie (zie foto). Lesley beschikt over een aangeboren nieuwsgierigheid en ook het creëren van nieuwe, baanbrekende smaken en aroma’s met een waaier aan planten kent geen geheimen voor hem. Dankzij zijn nieuwsgierigheid past Orbium volledig in de lijn van de vorige innovaties in het aanbod van exclusief commerciële dranken.
Wat zit erin?
Orbium bevat dezelfde distillaten als de Hendrick’s-gin. Maar in plaats van de vertrouwde komkommer- en rozeninfusies werd nu gekozen voor resoluut vernieuwende smaken die traditioneel geassocieerd worden met een klassieke gin, waaronder kinine die je in tonic (G&T) vindt en de alsem van Vermouth (Martini-cocktail). Orbium gaat echter nog een stap verder. De toevoeging van blauwe lotus brengt de smaak van Orbium op exquise wijze in balans. De drie essences geven samen een complexe gin met verrassende glans en een ongebruikelijk lange afdronk. Dit resulteert in een onbekende maar verrassend vertrouwde smaak die toegang geeft tot onontdekte dimensies, namelijk die van een gin die balanceert tussen een bloementoets en een meer uitgesproken en aantrekkelijke bittere toets.
Orbium
Orbium komt van het woord ‘orb’, het meervoud van Orbis en van het Latijn dat ‘cirkel’ betekent. Voor de nieuwe gin liet Lesley zich inspireren door deze naam. Zij omschrijft perfect de rondheid van de smaak waar Lesley aan refereert wanneer zij de typische Hendrick’s-stijl wil definiëren. Het klankbeeld omschrijft een cirkelvormig beeld met een onderliggende verwijzing naar omwentelingen en banen van planeten. Orbium zit in dezelfde emblematische apothekersfles die Hendrick’s typeert maar kreeg een weelderige donkerblauwe kleur die geïnspireerd is op de voornaamste essence, die van de blauwe lotus. Op het etiket staat een ‘alziend oog’ en een eindeloze cirkel die verwijst naar de ronde smaak van de drank.
In 1999 omschreef Hendrick’s Gin zijn missie als volgt: met zijn producten wil het merk de bijzondere momenten vieren in ieders leven. Dat moet gebeuren met resoluut eigenzinnige productiemethodes en een verrassende gin met onverwachte infusies van rozen en komkommer. De in het begin op ongeloof onthaalde Hendrick’s Gin (« Barman, er zit een komkommer in mijn gin! ») veroverde stilletjes aan ieders hart en werd geapprecieerd door een handvol getrouwen over de hele wereld. De fanclub blijft zich ondertussen uitbreiden. Daarom heeft Hendrick’s het genoegen aan te kondigen dat de wereld volgens zijn laatste schattingen opvallend ongewoner (om niet te zeggen smakelijker) is geworden.
Inventiviteit maakt deel uit van het DNA van de ginproducent en Lesley blijft nieuwe wegen verkennen om bartenders overal ter wereld te prikkelen met ongebruikelijke smaakassociaties. De nu al emblematische toevoeging van komkommer en rozen aan Hendricks’ Gin was de eerste fase van een traject met als andere mijlpalen de lancering van de onafscheidelijke Battersea en Quinetum, twee dranken die exclusief bestemd zijn voor professioneel gebruik. In 2014 ondernam Lesley een expeditie naar het tropische regenwoud in Venezuela waar zij op zoek ging naar nieuwe planten en exotische toetsen. Dit leidde naar de lancering van de beperkte editie van de gin Kanaracuni (325 liter), de laatste nieuwkomer in een gamma dranken die enkel bedoeld zijn voor professioneel gebruik. Het was trouwens de eerste keer dat bartenders konden beschikken over een experimentele drank in een hoeveelheid die het formaat van een staaltje overschrijdt.
Waar kan je Orbium proeven?
Met deze toch wel ongewone omschrijving positioneert men momenteel Hendrick’s Orbium ‘exclusief’ in het Verenigd Koninkrijk. Kunnen we het niet laten om te vermelden dat wij dit erg jammer vinden en betreuren. Het is natuurlijk -toegegeven- een geniaal stukje marketing want schaarste creëert behoefte…
Ontdek Orbium in de volgende bars:
Bar Burbure (Antwerpen) – Dogma (Antwerpen) – Plantage (Antwerpen) – Cocktails at Nine(Antwerpen) – Life is Beautiful (Brussel) – Pharmacie Anglaise (Brussel) – The Cobbler (Gent) – Sofie’s Living Room (Koksijde) – Volga (Luik) – Lady Jane (Luxemburg) – OctansBar (Luxemburg)
Koffie Kàn is een Bélgische familiale koffiebranderij die al meer dan 40 jaar lang een unieke, eigen ontwikkelde technologie hanteert voor het branden van koffie. Op een eerlijke, milieu- en mensvriendelijke manier én volgens de principes van Slow Food. Marjolein Vermeersch, koffiespecialiste en eigenares van de Wenduinse koffiebranderij Koffie Kàn, lanceert in samenwerking met The Bruges Gin Society haar eigenzinnige Roaster’s Gin. Hiermee etaleert ze haar kennis en passie voor de koffieboon en beantwoordt ze onmiddellijk één van de laatste gin trends: gin-tonic met koffie.
1 oktober is Internationale dag van de Koffie, een ideaal moment om even stil te staan bij de nieuwe Roaster’s Gin. We stellen jullie vandaag de Gin voor, receptjes volgen later.
Na de koffie en het Slow Coffee boek, nu de Roaster’s Gin
Marjolein Vermeersch is niet aan haar proefstuk toe want vorig jaar bundelde ze samen met Martine Nijsters hun vakkennis in het boek Slow Coffee . Het resultaat is een praktisch inspiratieboek voor mensen die bewust willen genieten van hun koffiemoment.
Koffie en alcohol gaan goed samen als het aankomt op cocktails. Chefs en gekende bartenders experimenteerden er recent mee. Sindsdien vloeit de cocktail vlot over de toog en dat is de Wenduinse Marjolein Vermeersch van het gekende Koffie Kàn niet ontgaan.
Marjolein is bij manier van spreken tussen de koffiebalen geboren en intussen de derde generatie koffiebrander in de familie. Van kleins af aan boeide de wereld van koffie haar mateloos en leefde ze mee met het reilen en zeilen van Koffie Kàn. Sinds 2011 runt ze het bedrijf met dezelfde bezieling en eigenzinnigheid die ze bij haar ouders zag, en weet ze er een eigentijdse invulling aan te geven om de koffiegenieters van vandaag te interesseren.
Inspiratie: koffieijsblokken!
Toen zij een paar jaar geleden geen ijsblokjes had voor haar gin-tonic, gebruikte ze koffie-ijsblokjes die ze maakt met de halve koffiekan die soms na het ontbijt overblijft. En dat smaakte heerlijk! Met haar ontwikkelde neus en smakenpalet zag ze hierin onmiddellijk een opportuniteit.
Marjolein Vermeersch: “Een gin met een lekkere koffiesmaak zou heel wat mensen kunnen verrassen en ook bekoren. Door mooie frisse toetsen zou de Roaster’s Gin bij warm weer in de smaak vallen, terwijl een volle koffiesmaak ook ‘s winters een succes kan zijn.” Net als bij hun koffie, was het voor Marjolein en echtgenoot Frederik niet voldoende om een middelmatige smaak op de markt te brengen. De koffie-gin moest er stààn én gewoon echt lekker zijn.
Boordevol ideeën en met een duidelijk beeld van het karakter van haar toekomstige gin ging ze op zoek naar de juiste partner voor de ontwikkeling van haar favoriete cocktail. Al snel bleek het niet zo eenvoudig om een fluwelig en citruszoete gin met een subtiele koffiesmaak te ontwikkelen. Na wat omzwervingen doorheen verschillende provincies werd ze verrast door The Bruges Gin Society die de opdracht wel aankon en de koffie van Koffie Kàn net als een troef voor een dergelijke gin zag. Koffie Kàn is namelijk gespecialiseerd in milde koffies boordevol aroma maar van nature met weinig cafeïne. De zachte en trage verwerking van de koffiebonen van het koffiehuis blijkt ideaal te zijn voor de gin die Marjolein vandaag lanceert. “Het typische karakter van Koffie Kàn garandeert een lage zuurtegraad, waardoor de combinatie gin-tonic nog beter dan is met welke andere koffie”, aldus Joachim Augustyn van The Bruges Gin Society”
Tasting notes
In tegenstelling tot heel wat andere gins is de Roaster’s Gin 43°, en geen 40°, sterk en bovendien een echte London Dry Gin. Deze manier van destilleren garandeert de puurste vorm van een gin en sluit alle synthetische of andere toevoegingen op het einde uit.
De Roaster’s Gin is fluwelig, citruszoet en heeft een subtiele koffiesmaak.
Serveertip
Roaster’s Gin combineert perfect met Fever Tree Mediterranean. Vul het glas met voldoende ijs en werk af met kardemom. Zo komt Roaster’s Gin het meest tot zijn recht.
Lucien Gaudin (27 september 1886) overleed op 23 september 1934 en was één van de grootste Franse schermers ooit. Hij won verschillende gouden medailles op de Olympische Spelen in 1924 en 1928, zowel met de degen als met de floret. Lucien “l’escrimeur” Gaudin was jarenlang één van de meeste gedecoreerde Franse Olympiërs. Gaudin – bankier van beroep – pleegde in 1934 zelfmoord nadat zijn bedrijf in de financiële problemen raakte.
Dankzij zijn populariteit werd er ook een cocktail naar hem genoemd, de Lucien Gaudin. Deze werd voorhet eerst vermeld in Cocktails de Paris in 1929, toen een zeker Charlie de Coupe d’Honneur won met deze cocktail.
Deze eerste klasse aperitief is echter – onterecht – in de vergetelheid geraakt. Ook bij mij. Het is pas toen mijn maatje Dries Botty Brand Ambassador werd bij Cointreau, dat ik er terug aan dacht.
De Lucien Gaudin is een Franse variant op de Negroni (zie artikel). De basis spirit is gin en deze wordt gecombineerd met Campari. De zoete vermout van de Negroni vervangen we door droge vermout en Cointreau. Het resultaat is een aangenaam zoet en bitter drankje, maar rijk en droog van smaak. Het eerste wat je proeft is de gin, de complexe appelsien/citrus smaken en tegelijk het zoete van de Cointreau en dan pas de bittere finish van de Campari. De Lucien Gaudin ligt goed in de markt bij de liefhebbers van de Negroni en Boulevardier en is een perfect opstart drankje voor zij die de Negroni nog iets te bitter vinden.
Wat heb je nodig?
45 ml London Dry Gin
15 ml Campari
15 ml droge vermout (Dolin Dry of Noilly Prat)
15 ml Cointreau
Hoe maak je het?
Ik kies voor een 3 : 1 verhouding gin/Campari, zoals de Lucien Gaudin oorspronkelijk bedoeld was. De gin was prominent aanwezig en counterde de bittere Campari. Maar eigenlijk kan je alle ingrediënten individueel aanpassen, dus ook naar een 2:1 verhouding.
Meng alle ingrediënten in een gekoeld mengglas gevuld met ijs. Roer (stir) tot je de juiste verwatering en afkoeling hebt, en giet door een zeef in een gekoeld cocktailglas. Een stripje appelsienschil mag er zeker bij.
Een speakeasy cocktail uit de periode van de Drooglegging
Guerlain
In 1853 ontwierp Pierre-François-Pascal Guerlain de Eau de Cologne Impériale voor Keizerin Eugénie haar huwelijk met Napoléon III. Deze parfum werd gebotteld in een hele mooie fles versierd met gouden bijen, het symbool voor royalty. De bij is nog steeds het embleem voor excellence voor het merk Guerlain. Bijen hebben altijd al een belangrijke rol gespeeld, net zoals de honing van de bijtjes.
Speakeasy tijd
De naam van de cocktail voor vandaag is “bee’s knees”. Hebben bijen dan kniën? Neen, het is gewoon ‘slang’ net zoals the cat’s whiskers, the flea’s eyebrows and the snake’s hips. De term Bee’s Knees werd tijdens de drooglegging – the Prohibition – gebruikt als slang voor ‘het beste’ of uitstekend. Deze cocktail werd tijdens deze periode van totaal alcoholverbod gecreëerd. Slang en codewoorden waren toen dus een ware rage, want men moest heel voorzichtig zijn met wat men zei. In die periode werd ook heel veel illegaal gestookt, wat niet altijd de kwaliteit van de spirits ten goede kwam. De Bee’s Knees cocktail is eigenlijk een variatie van een gin sour, waaraan dus honing en citroensap werd toegevoegd om de afschuwelijke geur van ‘bathtub gin’ te camoufleren.
De eenvoud van de Bee’s Knees cocktail is tegelijkertijd ook een deel van zijn magie. Als je op zoek bent naar een verfrissend drankje hoef je echt niet verder te zoeken. Slechts 3 ingrediënten dus mogelijkheid om wat te variëren, maar, een grote MAAR, het moet er wel boenk op zijn, om het met de woorden van een bekend Brand Ambassador te zeggen. En hoe beter de ingrediënten hoe beter het eindresultaat zal zijn.
De smaken van een goedgemaakte gin kunnen heel complex zijn. We kozen voor een London Dry Gin. Suiker als zoetmaker ligt misschien meer voor de hand maar honing zorgt voor de florale, warme tonen die je niet kan vinden in suiker. Voeg honing toe aan een base spirit zoals gin en je krijgt een interessante complexiteit. Honing is een product van bijen en krijgt zijn smaak van de omgeving waar de bijen rondvliegen. We noemen dat terroir. Die omgeving zal de uiteindelijke smaak van de honing gaan bepalen (net zoals bij wijn of kaas). Kies dus een honing die mooi past bij de smaak van je gin. Het laatste ingrediënt zijn de citroenen. Kies voor citroenen met een aangename aciditeit en veel smaak, niet die hele zure waar je haar van rechtstaat.
Wat heb je nodig?
Voor de honingsiroop
350 gram honing
80 ml warm water
Per cocktail
30 ml vers geperst citroensap
20 ml honingsiroop
60 ml gin
Hoe maak je het?
We beginnen met de honingsiroop. Combineer de honing met warm water en roer tot alles gemengd is. Gebruik onmiddellijk of bewaar in de koelkast (ongeveer 5 dagen)
Combineer de drie ingrediënten in een met ijs gevulde shaker en shake tot je de juiste verkoeling en verwatering hebt. Giet door een fijne zeef in een cocktailglas en versier met een eetbare bloem en of een strip citroen.
Voor de tiende keer gaat de Wereld Gin Dag door. Het idee achter dit event is eenvoudig, namelijk breng mensen van over de ganse wereld samen en drink gin, gewoon puur, in een G&T of in een mixed drink. De gin hype lijkt wat over zijn punt te zijn maar toch worden we nog steeds overspoeld door nieuwe gins. Op Wereld Gin Dag halen we er bij Nullam traditiegetrouw een gin uit die er bovenuit steekt. En dit jaar kozen we voor de elegante London Gin n° 1 Original Blue Gin.
Blue Gin?
Charles Maxwell is een zevende generatie distilleerder en de man achter deze premium gin. Bij het drinken van een Gin & Tonic Bombay Sapphire – blauwe fles – kwam hij op het idee om een gin een blauwe kleur te geven zonder er kleurstoffen aan toe te voegen. Hij begon te experimenteren en door toevoeging van de Gardeniabloem verkreeg hij dat mooie lapis lazuli blauw in de gin.
Premium Dry Gin
London N°1 is 4 maal gedistilleerd in kleine batches. De drie andere faktoren die bijdragen tot de verfijnde smaak zijn het bronwater uit Noord-Londen; het beste graan uit Suffolk en Norfolk en 12 speciaal geselecteerde botanicals uit alle uithoeken van de wereld. De jeneverbessen komen uit Dalmatië (Kroatië), de zwarte bessen uit Hong Kong, de zoete anijs uit Turkije, de kaneel uit Sri Lanka, de koriander uit Marokko, Griekse amandelen, bonenkruid uit de Franse Alpen en de citrus uit Italië. Charles Maxwell is ook niet zomaar de eerste beste distilleerder, hij kan teren op zeven generaties ervaring.
Smaak en Aroma
Deze gin met 47% ABV drink je niet puur, daarvoor is het alcoholpercentage net iets te hoog. Maar het geeft deze gin wel een intense maar heel elegante geur. De florale toets van de gardeniabloem verdringt de klassieke aroma’s (jeneverbes en citrus) van de meeste gins. De liefhebbers van kruidige gin zullen niet staan springen voor deze gin, maar zij die van neutrale en zachte florale gins houden zullen dan wel weer superblij zijn. Na de eerste indrukken en aroma’s van de gardeniabloem komen ook stilaan de andere 11 botanicals (jeneverbes, koriander, limoenschil, cassia bast, drop, kaneel, amandelen, angelica wortel, orris wortel, sinaaswortel en bergamot) naar boven.
Een klassieker die in de collectie van elke ginliefhebber mag staan en een perfecte gin om een mooie Gin & Tonic te maken.
De meeste cocktails (in de algemene zin van het woord) die op Nullam de revue passeerden zijn klassiekers die meestal al meer dan honderd jaar bestaan. Er zijn maar heel weinig hedendaagse mixed drinks die in pakweg een tiental jaar hun plaats op die lijst verdienen. The Penicillin (zie artikel), ontstaan in 2005, is er één van. De tijd zal het uitwijzen of de Lazy Red Cheeks van Ben Belmans en de Clarita van Ran Van Ongevalle wereldwijd zullen uitgroeien tot wereldwijde klassiekers. Een cocktail die het wel al zover geschopt heeft is The Basil Smash van Jörg Meyer van The Lion – Bar de Paris – in Hamburg. Uitgevonden in 2008 en winnaar van “Best New Cocktail” van de prestigieuze 2008 Tales of the Cocktail Spirited Awards, werd in recordtijd een fenomeen.
Wat is een smash?
De definitie van een smash is eigenlijk semantiek. Het is een cocktail waarmee je enorm kan variëren en de seizoenen volgen. Je hebt ijs nodig voor de afkoeling en de verwatering maar het hoeft niet noodzakelijk in het glas. Je kan seizoensgebonden fruit gebruiken als ingrediënt of als garnituur. Ook met de spirit die je als basis gebruikt kan je vrij variëren. Munt lijkt een voor de hand liggende smaakmaker, maar ook andere kruiden werken.
In ieder geval, een smash is een ideaal drankje voor de echt warme dagen. De Basil Smash kan je gemakkelijk zelf maken en serveer je thuis en in de tuin. Deze Hulkgroene moderne klassieker is een dorstlesser, ‘pure sipping bliss‘ voor broeierig warme dagen, zoals onze Engelse vrienden dit zo mooi zeggen.
Wat heb je nodig?
50 ml Sacred gin (Meyer gebruikte oorspronkelijk Hendrick’s Gin)
1 handjevol verse basilicumblaadjes
25 ml vers geperst citroensap
15 ml suikersiroop
Hoe maak je het?
Doe een vijftal blaadjes basilicum in je shaker (meer mag ook, afhankelijk van hoe subtiel je de smaak wil) en giet er het citroensap bij. Gebruik een muddler om de blaadjes te kneuzen, zodat ze hun aroma loslaten. Voeg er de suikersiroop en de gin bij en vul aan met ijsblokken.
Shake tot je de juiste afkoeling en verwatering hebt en double strain in een met ijsblokken gevuld glas of in een gekoeld glas. Versier met een blaadje basilicum
Zo titelde Hans Vandeweghe, de sportjournalist bij De Morgen, want enkele dagen na zijn contractverlenging durfde Martínez het aan om Radja niet mee te nemen naar het WK. Net zoals alle andere 10 miljoen Belgen en Rode Duivel supporters, heb ik hier ook mijn mening over. Ik denk niet dat deze beslissing een slimme zet is geweest en ik vind ook niet dat dit een teken is dat Martínez ballen heeft. In ieder geval, de kritiek op sociale media is een redelijk grote storm geworden. We zullen het pas na het WK weten of het thuislaten van een sterke speler én vooral een publiekslieveling een goede beslissing was. Ik denk het eerlijk gezegd niet, tenzij Martinez een wit konijn heeft.
De echte Martínez heeft wel cojones
Hij past in het rijtje van de grote klassieke cocktails maar wordt heel dikwijls vergeten. Maar toch past deze fluwelen blend van Old Tom gin, maraschino likeur, zoete vermout en bitters in het lijstje van de Martini, Manhattan, Old Fashioned en Negroni. Geschiedkundig zit er ook een logische evolutie in: de Martinez stamt voort uit – en is een variatie van – de Manhattan en komt voor de Martini.
Wie de Martinez heeft uitgevonden kan niet achterhaald worden, wel weten we dat hij al in 1884 in de Modern Bartender’s Guide van O.H. Byron beschreven stond (Same as Manhattan, only you substitute gin for whisky). In die tijd werd The Martinez gemaakt met Old Tom gin (London Dry Gin was toen nog niet beschikbaar in de VS), Curaçao en Angostura bitters.
De Martinez legt las cocktail de nadruk heel erg op vermout, een categorie drinks die duidelijk aan een revival bezig is. En er is nu ook veel meer keuze in vermout dan pakweg 125 jaar geleden. Dus we kunnen gaan experimenteren.
De ratio vermout versus gin is 2 : 1. Maar binnen die structuur is voldoende ruimte voor creativiteit. Iedereen heeft zodoende zijn receptuur voor een Martinez. En ook ik speel graag met de soorten gin en vermout. Ik koos deze keer als basis een London Dry Gin. Ik ging niet voor een zoete vermout, maar koos voor de Sacred Extra Dry Vermouth: kurkdroog, kruidig en een beetje spicy, omdat ik een Martinez met cojones wou maken. Om dit ‘gebrek’ aan zoetheid te compenseren heb ik er ietsje meer Luxardo bijgedaan. Maar je kan even goed een combinatie van vermouts nemen.
Wat heb je nodig?
60 ml zoete vermout
30 ml gin
1 1/2 barlepel Luxardo maraschino likeur
2 dashes orange bitters
Lemon twist
Hoe maak je het?
De Martinez is een stirred cocktail. Doe alle ingrediënten in een met ijsblokken gevuld mengglas. Stir tot je de gewenste afkoeling en verwatering hebt. Giet in een gekoeld coupeglas en werk af met een stukje citroenschil.
Als food- en drinksblogger word je heel vaak geconfronteerd met niet alledaagse woorden. Neem bijvoorbeeld gimlet, een cocktail die eigenlijk al eeuwen bestaat, maar pas in 1928 voor het eerst in een boek werd opgenomen. Aangezien ik in het Engelse woord gimlet niet onmiddellijk kon thuisbrengen, ben ik het even gaan opzoeken, en zo kom je nog eens voor een verrassing te staan. Het is een oud woord voor drilboor, een stuk schrijnwerkers-gereedschap.
Van het Noord-Franse woord huillebrequin of villebrequin (1549) gaan we naar wembelkin, en dat stond al in 1350 in een boek over Brugse ambachten. Later wordt dit verbogen naar wimmelkijn of wimmel, het synoniem van boorkin. Dat de Fransen in de vroege tijden af en toe eens het kanaal overstaken om in Engeland wat oorlog te voeren, weten we nog allemaal uit de geschiedenisles van Meester Willy. En zo werd aan de andere kant van het Kanaal, het Middelnederlandse woord wembelkin verbogen naar guimbelet.
Maar hoe komen we van drilboor uiteindelijk bij de cocktail terecht?
Eigenlijk heel simpel. We weten dat Britse matrozen rantsoenen gin of rum krijgen. Om ze kalm te houden (want er was geen internet) maar ook om scheurbuik tegen te gaan. Dus moesten ze regelmatig geneesmiddelen nemen. In Indië kregen ze kinine (tonic) bij de gin en in deze kontreien waar citrus aanwezig was, werd gin bij het limoensap gedaan, om de slechtsmakende pillen beter te kunnen doorslikken. De gin werd in vaten vervoerd, dus hadden ze een boor nodig om er een gat in te boren – een gimlet. De gin was toen ook niet zo verfijnd als nu, dus werden er vaak smaakmakers bij gedaan. Trouwens, tijdens de drooglegging in the VS werd ook limoensap bij de gin gedaan, om de smaak te maskeren.
A match made in heaven
Gin en limoensap zijn een perfect huwelijk. Een nog betere combinatie dan gin en citroensap, vind ik zelf. En deze gimlet is daar een perfect voorbeeld van.
Wat heb je nodig?
60 ml gin
45 ml limoensap
Hoe maak je het?
Doe alle ingrediënten in een cocktail shaker met wat ijsblokken. Goed shaken tot je condens op de shaker krijgt en deze voldoende gekoeld is. Zeef in een cocktailglas en garneer met een schijfje limoenschil of een takje munt.
en drink gin, gewoon puur, in een G&T of in een mixed drink. De gin hype lijkt wat over zijn punt te zijn maar toch worden we nog steeds overspoeld door nieuwe gins. Op Wereld Gin Dag halen we er bij Nullam traditiegetrouw een gin uit die er bovenuit steekt. En dit jaar kozen we voor de elegante 
niet onmiddellijk kon thuisbrengen, ben ik het even gaan opzoeken, en zo kom je nog eens voor een verrassing te staan. Het is een oud woord voor drilboor, een stuk schrijnwerkers-gereedschap.