Category Archives: Gin & Sloe Gin

Alles wat je ook maar over gin wou weten: brands, mixed drinks, rest reviews etc.

IN THE MIX THE JABBERWOCK

De Jabberwock is een variant op de Martini van rond 1930. De Jabeerwock sloeg aan bij het grote publiek en stond in alle grote cocktailbijbels, maar verdween toch van de menukaarten. Heel eenvoudig omdat één van de cruciale ingrediënten zijn productie stopte. Caperitief was een versterkte wijn uit Zuid-Afrika en hield op te bestaan en geen enkele vervanger was goed genoeg.

Het is pas tientallen jaren later dat iemand de draad terug oppakt en begint te experimenteren met nieuwe spirits en de nieuwe Jabberwock is geboren. Het drinken van de Jabberwock “will make you gyre and gimble in the wabe until brillig.

De naam Jabberwock verwijst naar de titel van een nonsens gedicht van Lewis Carroll (Through the Looking Glass (1871)). Jabberwocky is dus het monster uit het gedicht. De gebruikte woorden zijn allemaal zelf bedacht en hebben geen enkele betekenis. Het gedicht werkt door de combinatie van onomatopee en porte-manteaus. Jabberwock is koeterwaal in het Nederlands.

De basis van de Jabberwock is London Dry Gin en Manzanilla sherry die we kort infuseren met blaadjes Kamille thee. Het oude verdwenen ingrediënt wordt vervangen door een combinatie van drie nieuwe ingrediënten, namelijk gelijke delen witte vermout Dolin Blanc, Lillet en St-Germain. Daardoor krijgen we extra mineraliteit van de vermout, wat stroperigheid van de Lillet en een floraal bouquet van de vlierbloesemlikeur. De zeste van citroen zorgt voor een heel subtiele toets van citrus.

Het resultaat is een hele interessante variant op de Martini.

Wat heb je nodig?

  • 22 ml London dry gin
  • 22 ml Lustau Manzanilla Papirusa sherry (met kamillethee geïnfuseerd)
  • 7.5 ml Dolin Blanc Vermouth de Chambéry
  • 7.5 ml St-Germain
  • 7.5 ml Lillet
  • twist van citroenzeste
  • orange bitters

Hoe maak je het?

Infusie van Manzanilla sherry met kamille thee

Ik gebruikte een halve fles Lustau Manzanilla Sherry waarin ik een handjevol kamille thee blaadjes liet infuseren (op kamertemperatuur – ongeveer 15 -20 minuten). Filteren.

Doe alle ingrediënten in een mengglas. Vul met ijsblokken en roer (stir) tot je de juiste afkoeling en verwatering hebt.

Giet in een mooi gekoeld glas (coupe) en spritz orange bitters boven je glas.

NM.

IN THE MIX THE HANKY PANKY

I saw her walkin’ on down the line
You know I saw her for the very first time
A pretty little girl standin’ all alone
Hey pretty baby, can I take you home?
I never saw her, never really saw her

My baby does the hanky panky

Hanky Panky was een grote hit voor Tommy James and the Shondells in 1964. De Hanky Panky is een cocktail bedacht door de eerste vrouwelijke bartender Ada Coleman in 1925.

Tommy James and the Shondells

In 1964 brachten Tommy James and the Shondells het nummer
Hanky Panky uit. Alhoewel het een B-nummer moest zijn, werd het een nummer 1 hit. Het nummer gaat over een door hormonen geplaagde tiener die het hoofd gek gemaakt wordt door een meisje met een hele suggestieve dansmove. Een soort twerking avant la lettre. Hanky Panky wordt gebruikt om te verwijzen naar seksuele activiteit tussen twee mensen, vooral wanneer dit als ongepast wordt beschouwd (Does this mean no hanky-panky after lights out?
There was hanky panky going on under the table during our meeting
)

De muziek van Hanky Panky is heel eenvoudig maar het is de besmettelijke riff die er een succesvolle oorwurm van maakt.

https://www.youtube.com/watch?v=gSHVWzRh30k

Ada Coleman – Savoy Hotel

Voor de grote Drooglegging (Prohibition) was de bar een plaats voor mannen. Vrouwen mochten zelfs in de meeste etablissementen niet binnen, laat staan drinken of werken. Het is eigenlijk dankzij de Drooglegging dat men niet meer zo kieskeurig was over wie er door de deur in de illegaliteit kwam. Het is dan ook heel uitzonderlijk dat de American Bar van het Savoy Hotel in Londen al in 1903 een vrouwelijke bartender had: Ada Coleman. Ze kreeg er de job van bartender en later head bartender. Eén van de vaste klanten was een zekere Sir Charles Hawtrey, een acteur die in zijn vrije tijd ook wel eens een cocktail wedstrijd jureerde.

Coleman vertelde het verhaal van het ontstaan van de Hanky Panky cocktail de krant The People in 1925:

“The late Charles Hawtrey was one of the best judges of cocktails that I knew. Some years ago, when he was overworking, he used to come into the bar and say, “Coley, I am tired. Give me something with a bit of punch in it.” It was for him that I spent hours experimenting until I had invented a new cocktail. The next time he came in, I told him I had a new drink for him. He sipped it, and, draining the glass, he said, “By Jove! That is the real hanky panky!” And Hanky Panky it has been called ever since”.

Sweet Martini

De Hanky Panky is een variant op de zoete martini, omdat er gin en vermout in gaat, maar het geheime ingrediënt van Ada Coleman was Fernet Branca, een Italiaanse hele kruidige amaro. Een paar dashes Fernet Branca en de sweet martini werd een nieuwe drank.

Wat heb je nodig?

  • 45 ml Carpano Antica of andere zoete vermout
  • 45 ml London Dry Gin
  • 2 dashes Fernet Branca
  • een stukje zeste van appelsien

Hoe maak je het?

Vul een mengglas met ijsblokken. Giet er de ingrediënten in en stir – roer, ongeveer 30 seconden tot je de juiste afkoening en verwatering hebt. Giet in de voorgekoelde glazen en versier met een stukje zeste van appelsien (a twist of orange).

NM.




In the Mix: The Aviation Cocktail

Vandaag in “In The Mix” hebben we het over The Aviation, een vergeten cult klassieker. De Aviation cocktail verscheen voor het eerst in een cocktailboek in 1916, namelijk in ‘Recipes for Mixed Drinks,” van de New Yorkse bartender Hugo Ensslin. Hij was trouwens de uitvinder van de Aviation. Ooit was deze mixed drink gekend als een “bartender handshake”, een favoriet onder de bartenders. Ondanks de cult status, verdween deze cocktail van de menukaarten.

Bad Luck

Het verhaal van de Aviation lijkt er één te zijn van bad luck en moeilijk te vinden ingrediënten. Eén van de redenen is natuurlijk de Drooglegging (Prohibition). Ten tweede waren de belangrijkste ingrediënten, Crème de Violette en Maraschino toen onmogelijk te vinden. En dat is natuurlijk een groot nadeel bij een old skool mixed drink waarvoor je maar vier ingrediënten nodig hebt. Komt daar nog bij dat Harry Craddock bij het schrijven van één van de cocktailbijbels – de Savoy Cocktail Book (1930) – de Crème de Violette vergeet te noteren. En zo krijgt de Aviation een cult status, omdat velen hem nooit gedronken hebben.

De comeback

Na de Drooglegging begon de Aviation aan zijn comeback. De Aviation is een variant van een gin sour, waarbij de Maraschinolikeur als zoetmaker dient. Niemand weet waar de naam vandaan komt, maar de Crème de Violette zorgt voor de florale toets, én de lichtpaarse kleur. Waardoor de cocktail de kleur van de hemel krijgt.

Gelukkig kunnen we nu én Maraschino en Crème de Violette op de markt vinden. Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar die van het merk Giffard, omwille van de diepe smaak, dat extra beetje zoet en de florale geur.

De warm weer versie

In warm weer gebruik ik 20 ml citroensap, omdat het dan iets zuurder en frisser mag. In koud weer verminder ik naar 15 ml en durf ik er een barlepel suikersiroop bij doen. Voor de gin gaat mijn voorkeur voor de Aviation uit naar de Star of Bombay, het paradepaardje uit de Bombay collectie, maar heb je die niet in huis dan kan je een London Dry gin gebruiken.

Wat heb je nodig?

  • 60 ml Star of Bombay gin
  • 20 ml vers geperst citroensap
  • 15 ml Luxardo Maraschino likeur
  • 15 ml Giffard Crème de Violette likeur

Hoe maak je het?

Combineer alle ingrediënten in een shaker. Vul met ijsblokken en shake goed, tot je de juiste afkoeling en verwatering hebt. Double strain in een gekoelde coupette of Martiniglas. Versier met een eetbaar bloemetje.

NM.

IN THE MIX THE SEAGULL

Ben jij een zeemeeuwmanager? Krijs, fladder en poep jij ook wel eens op de werkvloer? Zo begon een artikel dat ik onlangs las over management. De analogie is natuurlijk goed gekozen want die vliegende etterbakken maken zich door hun gedrag ook niet geliefd.

Wat wel geliefd is bij het grote publiek is The Seagull, een eerder tradtioneel gemaakte gin cocktail, maar met Falernum krijgt hij een tropische tiki twist en Lillet Blanc zorgt dan weer voor het zoete element en wat appelsiensmaak. Serveer in een gekoeld cocktailglas en je hebt een perfecte terrasweer- of tuinfeestcocktail

Big Daddy’s Falernum

Falernum passeerd hier al een aantal keren de revue maar we zweren nog altijd bij de zelfgemaakte versie, en dan vooral Big Daddy’s falernum van Rob ‘Big Daddy‘ Biesmans (zie artikel). Super lekkere zelfgemaakte falernum. Met deze falernum maakten we al de Ginger Beard (zie artikel) en nu volgt dus The Seagull).

Lillet Blanc

Lillet Blanc is een aperitief uit de Bordeaux streek. Lillet Blanc heeft een mooie gouden kleur met aroma’s van onder andere sinaasappel, abrikozen, honing, mango, limoen en frisse munt. Een rijk en vol smakenpalet met een balans van zoetheid en bitterheid. Lillet Blanc is gebaseerd op wijn, likeuren, de schil van sinaasappels en op kinine. Dit geeft de drank een licht bittere smaak mee.

Wat heb je nodig?

  • 40 ml gin
  • 15 ml Big Daddy’s Falernum
  • 30 ml citroensap
  • 30 ml Lillet Blanc

Hoe maak je het?

Neem een mengglas en giet er de gin, falernum, Lillet Blanc citroensap in. Vul met ijsblokken en roer met barlepel tot je de juiste afkoeling en verwatering hebt. Proef om te controleren. De cocktail moet echt goed koud zijn. Heb je geen mengglas, dan shake je maar.

Giet door een zeef in een goed gekoeld glas. Versier met een blaadje munt of een zeste van limoen.

NM.

In the Mix de Clover Club

Clover Club

Oorsprong van de Clover Club Cocktail

Ik ga starten met het feit dat ik persoonljk vind dat de Clover Club een ondergewaardeerde cocktail is. Hij is mooi van kleur en afwerking, fruitig en toch boozy en verfrissend genoeg om je dorst te lessen. Maar alles is cyclisch, dus per definitie komt alles wat verdwijnt ooit wel eens terug.

De Clover Club ontstond voor de Drooglegging in een echt sjieke gelijknamige gentlemen’s club in het Bellevue – Stratford Hotel in Philadelphia. De eigenaar van dit hotel werd ook eigenaar van het Waldorf-Astoria Hotel in New York, dus de Clover Club cocktail verhuisde mee.

Het recept van de Clover Club werd al in 1901 gepubliceerd in de New York Press, dus de cocktail moet van net voor de eeuwwisseling zijn.

Opkomst en Verval van de Clover Club

Wat me wel blij maakt is dat je de Clover Club steeds meer op menukaarten kan vinden. Probeer hem eens en je zal begrijpen waarom. De Clover Club was heel populair tot de jaren 1950 maar plotsklaps werd de Clover Club beschouwd als een vrouwendrankje. Wat niet hielp was dat al in 1934 het toonaangevende Esquire Magazine de cocktail bestempelde als één van de 10 slechtste mixed drinks “and a drink for pansies“. Het resultaat was dat de Clover Club in de meeste cocktailboeken bij de cocktails voor vrouwen stond. Esquire zette in 2000 zijn fout recht en spendeerde een volledig artikel aan de Clover Club, ‘unusual, tasty, strong, and not at all slimy.

En zo begon de revival van een lekkere cocktail.

Clover Club

Wat heb je nodig?

  • 60 ml London Dry gin
  • 20 ml citroensap
  • 10 ml frambozensiroop
  • 1 eiwit

Hoe maak je het?

Doe alle ingrediënten in een shaker en dry shake gedurende 30 seconden. Dry shaken is zonder ijsblokken, zodat het eiwit kan emulsifieren. Vul de shaker met ijsblokken en shake tot je de juiste afkoeling hebt. Giet door een fijne zeef in een gekoeld glas en versier met een framboos.

Je kan de de Clover Club maken zonder de siroop van frambozen, door 4 frambozen te pletten in je shaker, maar ik verkies een siroop gemaakt van 250 gram frambozen siroop, 250 ml water en 200 gram suiker. Laten sudderen en filteren en 15 ml vodka bijdoen.

NM.

In the Mix THE LAST WORD

The Last Word

Groen

De wereld wordt weer voor één dag volledig groen want het is 17 maart, dus St. Patrick’s Day. Deze keer geen Iers gerecht maar een groene cocktail met cult status, namelijk The Last Word. En daar zijn verschillende redenen voor. De cocktail wordt gemaakt met 4 gelijke hoeveelheid ingrediënten, wat het voor bartenders gemakkelijk maakt. Denk maar aan die andere klassieker met gelijke hoeveelheid ingrediënten, de Negroni (zie artikel). Een ander element dat bijdraagt tot de cult status is het gebruik van groene Chartreuse, het geheime ingrediënt van vele bartenders. Een ander voordeel is dat The Last Word een sour is, waarbij men citrus gaat balanceren met het zoete van de likeuren. Het is dus voornamelijk een oefening in evenwicht tussen zoet en zuur en complexe aroma’s.

Synergie: Het geheel is meer dan de som van de delen

Op het eerste zicht lijkt het ook een combinatie die niet kan werken: sterke gin – de Last Word stamt uit de Drooglegging en de gin toen was niet verfijnde bootleg gin – gecombineerd met een krachtige kruidenlikeur en Maraschino en limoensap. Maar wonder boven wonder, de ingrediënten mengen wonderwel en maken van het geheel iets dat groter is dan de optelsom van de delen.

De kleur van de cocktail is dus groen, maar er is nog een link met het groen van Ierland. Namelijk de uitvinder: Frank Fogarty. Hij was geen bartender maar een stand up comedian en vaudeville artiest in Detroit. Hij was Iers en zijn artiestennaam was The Dublin Minstrel. Hij vond The Last Word uit in een sportclub, net voor de start van de Prohibition.

The Last Word

Chartreuse bestaat trouwens al sinds 1605 en is een kruidenlikeur (elixir) dat door kartuizermonniken in de Alpen wordt gemaakt. Ik gebruik Chartreuse ook voor Zuppa Inglese, een heel lekker dessert.

Wat heb je nodig?

  • 30 ml GIN Bombay Sapphire
  • 30 ml groene Chartreuse (Izarra uit Baskenland)
  • 30 ml vers limoensap
  • 30 ml Luxardo Maraschino likeur

Hoe maak je het?

Doe alle ingrediënten in een shaker en vul met ijsblokken. Schud heel goed op (30 seconden) en giet door een fijne zeef – straight up – in een gekoelde type coupette glas. Er is normaal geen versiering – garnish – voor The Last Word, maar een groen blaadje munt mag altijd. Het oog wil ook wat.

NM.

The Last Word

IN THE MIX: DE PINK PALOMA

“Una paloma blanca, Over the mountain I fly, no one can take my freedom away”, dat zongen de George Baker Selection in 1975 en dit liedje over een witte duif werd een gigantische hit. We gaan het vandaag hebben over een andere duif, de roze duif of Pink Paloma.

De Paloma cocktail is één van Mexico’s best bewaarde geheimen: heel verfrissend, fruitig en een beetje spicy, dankzij het roze pompelmoessap en de silver tequila. We maken er onze eigen variant op – want nullam goes pink – door de tequila te vervangen door Sacred Pink Grapefruit Gin, een pareltje uit het gamma van Sacred Spirits (zie artikel). Voor deze gin wordt roze pompelmoes uit Spanje en Italië gebruikt. Doordat de temperatuur tijdens de vacuümdistillatie niet boven de 45°C komt, blijft de smaak van de pompelmoes heel zuiver. Dit resulteert in een smaakvolle gin met zuivere, frisse toetsen van de roze pompelmoes. En complementeert wonderwel met het vers geperste pompelmoessap.

Wat heb je nodig?

  • • 45 ml Sacred Pink Grapefruit Gin
  • • 30 ml sap van een roze pompelmoes
  • • 15 ml limoensap
  • • 15 ml suikersiroop
  • • sodawater
  • • een snuifje fleur de sel

Hoe maak je het?

Vul de shaker met alle ingrediënten en wat ijsblokken, behalve het spuitwater. Schud goed door elkaar.

Giet door een zeef in een vooraf gekoeld glas. Top af met een beetje spuitwater. Werk af meet een snuifje fleur de sel en een stukje roze pompelmoes.

NM.

Sloe gin bramble style cocktail, winters comfort

Sloe Gin wordt traditioneel gedronken tijdens de donkere koude winterdagen, liefst voor een knetterend haardvuur. Maar sloe gin is voor velen een favoriet om je heupfles te vullen (hip flask (zie artikel) tijdens je winterse wandelingen, want je krijgt er echt warm van. En regelmatig komen er nieuws sloe gin’s op de markt, zoals deze gemaakt door Sacred Spirits (zie artikel) .  

Voor vandaag staat een sloe gin cocktail op het menu die iedereen kan maken. Hij is gebaseerd op de gin Bramble, maar we vervangen de Crème de Mûre (braambessenlikeur) door sloe gin. Daardoor krijgen een gin sour maar dan verbeterd met de luxueuze, volfruitige smaak van de Sacred Spirits Sloe Gin (de sleedoornbessen hebben 2 1/2 jaar gemacereerd in Sacred Gin) . De gin Bramble is trouwens ook een creatie van Dick Bradsell, tevens uitvinder van de Espresso Martini (zie receptuur),

Het resultaat is een cocktail met een mooie balans van zoet en zuur. Net zoals ik ze graag heb.

Wat heb je nodig?

  • 50 ml Sacred Spirits Sloe Gin
  • 25 ml gin
  • 25 ml citroensap
  • 2 theelepels jeneverbessensiroop

Hoe maak je het?

Siroop van rode jeneverbessen

We beginnen met de jeneverbessensiroop. Doe 100 gram witte suiker in een sauspan en doe er een goede eetlepel rode jeneverbessen bij. Breng aan de kook en haal van het vuur. Plet de jeneverbessen lichtjes plat. Laat afkoelen . Filter en zet weg in de koelkast. Deze siroop bewaart 2 weken in de koelkast.

Neem een shaker gevuld met ijsblokken en doe er de sloe gin, de gin en het citroensap bij, en twee theelepels jeneverbessensiroop. Goed shaken. Proef en pas indien nodig de hoeveelheden citroensap en jeneverbessensiroop aan. Giet door een zeef in een cocktailglas en dien op met een takje jeneverbessen of een stukje zeste van citroen.

NM.

IN THE MIX OLD TOM SANGUINELLO

Het is het seizoen van de bloedappelsienen en het zou dus zonde zijn om daar niets mee te doen. Gin en bloedappelsien gaan heel mooi samen. In tegenstelling tot de redelijk zoete navels smaken bloedappelsienen ietwat zurig, wat voor mij het sap veel lekkerder maakt dan het sap van navels. Daarnaast zijn bloedappelsienen zeer gezond wegens de uitzonderlijk krachtige anti-oxidantia die ze bevatten en de grote hoeveelheden vitamine C. We maken een cocktail met het sap van bloedappelsien, voegen daar de smaak van rozemarijn aan toe en gebruiken de Old Tom gin van Sacred Spirits (zie artikel), omwille van de subtiele smaak van Spaanse appelsienen, en omdat die wat zoeter is dan een klassieke London Dry Gin. Je kan er eventueel nog een scheutje Triple Sec of Cointreau bijdoen, maar dat hoeft niet.

Het resultaat is een eenvoudige maar heel lekkere cocktail, heerlijk in deze donkere dagen. Toch opletten geblazen, want het is een stevige cocktail, die je niet voelt aankomen.

Wat heb je nodig?

  • 1 klontje suiker
  • 2-4 druppeltjes angostura bitters
  • 5 blaadjes rozemarijn
  • sap van 1 bloedappelsien (30 ml)
  • 60 ml Old Tom gin
  • 1 schijfje bloedappelsien en 1 takje rozemarijn voor de versiering

Hoe maak je het?

  • Leg het suikerklontje in een Old Fashioned glas. Druppel de angostura bitters op het suikerklontje. Doe er de blaadjes rozemarijn bij en gebruik een stamper (muddler) tot het suikerklontje gebroken is.
  • Giet er het vers geperste bloedappelsiensap bij en de gin. Doe er de ijsblokken bij, roer even om met een barlepel en versier met een schijfje bloedappelsien en een takje rozemarijn.
  • Genieten maar.

NM.

Sacred OLD TOM GIN

Sacred Spirits uit Londen heeft weer een pareltje aan hun al uitgebreide gamma toegevoegd, namelijk een Old Tom Gin. Het is hun versie van een 18de eeuws gin met een uitgesproken smaak van jeneverbessen en gezoet met zoethout (Liquorice Root), net zoals toen. Daarnaast zijn de schillen van Spaanse appelsienen mee geïnfuseerd, waardoor de citrussmaak prominent subtiel aanwezig is in deze klassieke maar zoetere gin. Deze Old Tom is 48 % ABV en komt in een apothekersfles met een schitterend etiket! Een aanrader voor de liefhebbers van gin met zoete toetsen.

Wat is Old Tom Gin?

De Old Tom gin speelde een hele belangrijke rol in de geschiedenis van de gin. Heel populair in de 18de en 19de eeuw in Londen, want een beetje de brug tussen genever en London Dry Gin. Droger dan genever maar zoeter dan London Dry. En daar is een reden voor. Old Tom gin ontstond in een periode waarin gin drinken in het Verenigd Koninkrijk echt uit de hand liep. Distilleren was niet zo verfijnd als nu en de kolom distillatie bestond ook nog niet. Gin smaakte toen veel ruwer en was helemaal niet verfijnd. Om aan de grote vraag te voldoen durfde men nogal eens terpentijn toe voegen aan de gin. Om die smaak te maskeren en om de gin zoeter te maken werd er suiker of zoethout aan toegevoegd. En zo ontstond een nieuwe categorie gin, de Old Tom Gin.

Sacred Spirits

De Sacred Micro Distillery is gelegen in Highgate in Londen, ergens in een achterkamer. Inderdaad want Sacred Spirits is geen tradtionele distilleerderij met koperen pot stills. Sacred is eigenlijk de Breaking Bad versie: het ziet er eerder uit als een uit de hand gelopen scheikundig experiment (zie foto). Het is dus al per definitie small batch distillation (maximum 50.000 flessen), met andere woorden, er worden maar kleine hoeveelheden gestookt en dus geen massa-productie. De Sacred Gin worden vacuum distilled en dat is een beetje het verhaal van Ian Hart en Hilary Whitney, de master distiller en oprichters van Sacred. Ze begonnen aan dit verhaal in 2009. Ian hield het voor bekeken in de financiële sector en interesseerde zich voor moderne distillatietechnieken. Hij begon met wijn maar richte zich al heel snel op gin.

Wat is vacuümdistillatie?

Vacuümdistillatie is een distillatiemethode waarbij de druk boven de te destilleren oplossing wordt verlaagd tot onder de atmosferische druk. Hierdoor is het mogelijk om vloeistoffen bij een lagere temperatuur te distilleren. Vacuümdistillatie kan met of zonder verwarming worden toegepast. Er komen dus geen alambics, koperen pot stills of coffey stills aan te pas. Voor hun lage druk vacuum gebruiken ze kleine rota-vap’s, zoals die die in een labo gebruikt worden. Ian heeft ondertussen de standaard versie aangepast met eigen ontwerpen, omdat hij constant het proces wil verfijnen. 

Waar kan je Sacred vinden?

Sacred kan je in de meeste klassezaken proeven. Voor zowat het volledige gamma kan je terecht bij Balder Van De Velde, Brand Ambassador van Sacred (balder@sacredgin.com)

Voor meer info over de verschillende producten kan je ook terecht op de mooie website www.sacredspiritscompany.com

NM.