In the Mix Madeira Flip

Madeira drinken is weer in, en zo zie je maar… alles komt terug (dus vermoedelijk ook de beenwarmers uit de jaren 80). Lange tijd verbannen naar achteraan de kast van oma of tante Gilberte, is de madeira terug te vinden op de drankkaarten van de betere restaurants. Heel dikwijls gaat het om heel oude Madeira.

Wij maken er een Madeira Flip mee, bijna een dessert op zich, omwille van de zijden textuur en de ingrediënten natuurlijk. De zoete en hartige complexiteit van Madeira voegt veel diepte toe aan cocktails met tonen van gedroogde vijgen, walnoten en hartige umami. Daardoor is deze rijke, dessertachtige (en alcoholarme) cocktail een uitstekende keuze is voor feesten.

Madeira

Madeira is een versterkte, zeer lang houdbare wijn, afkomstig van het eiland Madeira. Het zijn versterkte wijnen (zoals porto en sherry) waarvan het fermentatieproces is gestopt door toevoeging van alcohol. De suiker in de druiven wordt daardoor niet helemaal “opgegeten”, en het alcoholgehalte is hoger dan bij een traditionele wijn.

Maar de echte bijzonderheid van Madeiras is het roosteren. Om de omgevingswarmte in de ruimen van schepen die in de 18e eeuw wijn exporteerden na te bootsen, worden de meest voorkomende Madeira’s ‘gekookt’ in grote houten, betonnen of roestvrijstalen vaten. Tijdens het rijpen worden ze verschillende keren verhit om de suikers te karamelliseren en het verouderingsproces te versnellen. Deze techniek genaamd “estufagem” produceert wijnen die zijn gewijd aan koken of eerder intensieve productie.

Om de beste Madeira’s te produceren, is de techniek iets anders. De vaten worden niet direct verwarmd. Ze worden achtergelaten op zolders (of in magazijnen). De temperatuurverschillen tussen dag en nacht, tussen winter en zomer, zullen de wijnen dan geduldig “maderiseren”. De beste van hen zullen dus tientallen, zelfs eeuwen oud worden. Het is de locatie van deze zolders, of van de vaten zelf op deze zolders, die op Madeira het ware idee van terroir zal geven. Twee identieke sappen, twintig jaar gerijpt maar tien meter uit elkaar, resulteren niet in dezelfde fles!

Flip?

Het woord flip komt van een oude techniek waarbij de eimix snel tussen twee jugs werd gegoten om er lucht in the krijgen en dus een schuimige substantie en zijden textuur.  Dat lossen we nu anders op (zie verder).

Deze flip is eigenlijk meer een dessert, vandaar dat het ook zo een succes is als after dinner drankje. 

Wat heb je nodig?

  • 45 ml Madeira
  • 15 ml Amaro Nonino
  • 10 ml suikersiroop 1:1
  • 10 ml room
  • 1 heel ei
  • Vers geraspte nootmuskaat, voor de garnering

Hoe maak je het?

Combineer alle ingrediënten in een shaker zonder ijs en dry shake gedurende 20 seconden.

Voeg ijsblokken toe en shake tot de juiste afkoeling.

Fine strain in een coupe en garneer met geraspte nootmuskaat.

NM.

In the Mix Dry Martini

De geletruidrager van de cocktails is ongetwijfeld de Dry Martini en zal tijdens de feestdagen heel veel geserveerd worden. Ideaal aperitief om je appetijt te bevorderen en heel lekker bij bijvoorbeeld oesters. Een echte dry martini is kurkdroog omwille van de ratio gin tot vermout, de gebruikte vermout (heel droog, zonder suiker) en omdat alle ingrediënten ijskoud moeten zijn, inclusief je Martini glas.

Smaken zijn persoonlijk, dus gaan we niet terug de discussie openen of een Martini nu met vodka of gin moet worden gemaakt. Mijn persoonlijke favoriet is met Star of Bombay gin. Het is voor mij de perfecte gin voor een dry martini. Combineer dit met de kurkdroge Noilly Prat vermout, en je bent goed op weg.

Star of Bombay Gin 47,5 ABV

Star of Bombay Gin is niet zomaar een Sapphire variant, maar een andere gin van topkwaliteit, een brutalere versie van de reguliere Bombay Sapphire met een hoger alcoholpercentage. Gedistilleerd met twee extra ingrediënten, namelijk met Ambrette zaden uit Ecuador en zacht gedroogde bergamot-sinaasappelschil, met de hand geplukt in Calabrië. Dit en de trage vapour infusion distillatiemethode zorgen voor een zeer intens karakter met een brede selectie aan kruiden in zowel zijn aroma als zijn smaak. De afdronk is lang en aromatisch. Star Of Bombay Gin heeft een alcoholpercentage van 47,5%.

Noilly Prat

Wat is er nu zo bijzonder aan vermout? Vermout of op z’n Engels vermouth is een versterkte wijn, die op smaak wordt gebracht met extra alcohol, suiker en verschillende aromatische planten en kruiden. En laat dat nou net een smaak zijn die het goed doet in cocktails. Noilly Prat is een Franse droge vermout van 18% alcohol. Een unieke, droge vermouth, gerijpt in de open lucht in houten vaten in het zuiden van Frankrijk. Heerlijk als aperitief en als ingredient voor de dry martini.

Droog

Waarop slaat nu het droge in Dry  Martini? De droogheid van een Martini  heeft te maken met de hoeveelheid vermout die je gebruikt. Hoe minder vermout, hoe droger je Martini. De normale verhouding is 5 gin op 1 vermout, maar sommigen zweren zelfs bij nog minder vermout: just a rinse.

Smaken verschillen dus geven we je nog wat alternatieven mee.

Reverse Martini

Doroty Parker, een Amerikaanse schrijfster, die bekendstond om haar scherpe pen zie ooit: “I like to have a martini, Two at the very most. After three I’m under the table, After four I’m under my host.” Want inderdaad, een dry martini is gevaarlijk omwille van het hoge alcoholpercentage. De Reverse Martini is een minder gevaarlijk alternatief, want je wisselt de standaardverhoudingen van gin en vermout. In deze cocktail is de vermout de ster van de show. Je maakt hem als een dry martini maar met 60 ml vermout en 30 ml London Dry Gin.

Wet Martini

Tussen de twee zit een Wet Martini met een meer evenwichtige verhouding van vermout tot gin. Experimenteer om je eigen voorkeurscombinatie te vinden – het is vaak 3:1 vermouth tot gin, maar kan oplopen tot 1:1, ook wel bekend als een Fifty-Fifty (zie receptuur onderaan).

Een extra droge vermout – Noilly Prat – is nodig voor de klassieke droge Martini, maar voor een Wet Martini mag je een iets zoetere witte vermout gebruiken ( zoals Lustau Vermut Blanco of Martini Riserva Speciale Ambrato). 

Martini-on-the-Rocks

Iedereen weet wanneer je een dry martini drinkt omwille van de vorm van het glas. Daarnaast wordt een dry martini straight up geserveerd, dus zonder ijsblokken. Een Martini-on-the-Rocks is de Martini voor de luie personen, want je moet er geen moeite voor doen, noch een recept volgen. Maar laat dit nu de aantrekkingskracht zijn van het drankje. Geen gedoe en klaar binnen 5 seconden. De beste garnering zijn olijven want die dump je er gewoon in, terwijl je voor een zeste van citroen toch wat moeite moet doen. Deze “lazy person’s Martini” was enorm populair in de jaren 80. Combineer de ingrediënten – 70 ml gin en 20 ml droge vermout – in een tumbler gevuld met een paar ijsblokken. Roer kort met een barlepel – ongeveer 5 seconden – om af te koelen. Voeg een olijf of twee toe en klaar is kees. En deze Martini-on-the-Rocks is wat de Britten zo mooi ‘leisurely libations‘ noemen.

NM.

Dianesaus, voor de echte meatlover

Aan tafel geflambeerd

Voor de vleesliefhebbers hebben we deze saus Diane, een rijke diepintense saus die perfect bij een stukje Holstein, Aubrac, gerijpte Simmenthal of onze WestVlaamse rode past. Of een steak naar jouw keuze. Vroeger werd deze saus aan tafel afgewerkt – lees geflambeerd – wat de smaak nog versterkt. Maar doe dit niet aan tafel noch in je keuken als je geen ervaring met flamberen hebt.

Wie is Diane in sauce Diane?

Diana

Diana was de Romeinse godin van de wilde dieren en de jacht. Ze was de zus van Apollo en werd geprezen om haar kracht, schoonheid en kwaliteiten als jager. Haar Griekse tegenhanger was Artemis. Diana beschouwde haar lichaam als heilig. Volgens de mythologie was ze op een dag aan het baden toen een jager per ongeluk ten tonele verscheen. Diana was zo kwaad dat ze de ongelukkige man stante pede in een hert veranderde. Deze fabel zou verklaren waarom zij op vele schilderijen staat afgebeeld met een hert.  En dat brengt ons naar saus en steak Diane. De ware geschiedenis van dit gerecht is een ingewikkelde zaak omdat er vele variaties van bestaan.  Eerst en vooral “sauce (à la) Diane”. De geschiedenis van vlees met gepeperde of gekruide sauzen gaat terug tot de oudheid. Peper was zeer geliefd bij de oude Romeinse en middeleeuwse koks en was prominent aanwezig in tal van recepten.

Volgens de Larousse Gastonomique, wordt Saus Diane van oudsher geassocieerd met wild, het resultaat van de jacht. Ze werd traditioneel bij wild geserveerd en werd toentertijd gemaakt met room, truffels en een ruime hoeveelheid zwarte peper. De eerste vermelding van Saus Diane (en niet à la Diane) in een kookboek, vinden we in Le Guide Culinaire (1907) van het culinaire icoon Auguste Escoffier. Zijn versie van sauce Diane bevatte hard gekookt eiwit.

Maar in de loop der jaren kwam er een shift van wild naar rundsvlees en werd het gerecht herontdekt ergens in de vroege 20e eeuw. En ik doe er soms champignons bij.

Zaalbereiding

Interessant genoeg valt deze periode samen met de opkomst een nieuwe culinaire trend, het bereiden van bepaalde gerechten, niet meer in de keuken van het restaurant, maar direct aan tafel door de maître voor het oog van de klanten. Denk maar aan typische zaalbereidingen zoals Caesar SaladCrêpes Suzette,  Steak tartaarSabayon, …).

Een ding is zeker: steak Diane was een hype in de jaren 50 en 60’s toen flamboyante chefs met zin voor show allerlei gerechten gingen klaarmaken aan tafel. Steak Diane leende zich perfect voor dit theatrale gebeuren, want de cognac in de saus moet geflambeerd worden, wat mooie vlammen oplevert. Flamberen heeft natuurlijk tot doel de alcohol te verbranden. Voor onze steak Diane is het flamberen van de cognac niet alleen voor de show, want het ontsteken van de alcohol versterkt namelijk de smaak van de afgewerkte saus. De korte maar intense hitte die je door flamberen opwekt, zorgt ervoor dat de suikers een aantal chemische veranderingen in gang zetten waardoor je een andere smaakdimensie verkrijgt.

Wat heb je nodig?

  • 2 steaks naar keuze (ossenhaas, …)
  • Olijfolie
  • Zout en peper naar smaak
  • 1 grote sjalot, fijngesneden
  • 60 ml cognac
  • kalfs- of rundsfond
  • 1 theelepel Dijon mosterd
  • 1 theelepel Worcestershire saus
  • Room of 2 eetlepels koude boter
  • Gehakte dragon
  • champignons

Hoe maak je het?

Wrijf de steaks aan beide kanten in met wat olijfolie en breng op smaak met zout en peper.

Verhit een braadpan met zware bodem op hoog vuur en voeg genoeg olie toe om de bodem van de pan te bedekken. Wanneer de olie net begint te roken, leg je de steaks in de pan. Bak gedurende dezelfde tijd aan beide kanten volgens je voorkeur (Bleu – Saignant – à Point – Bien Cuit)
Haal de steaks uit de pan, dek ze af met aluminiumfolie, hou ze warm en laat ze even rusten.

Voeg meer olie in de pan, indien nodig en fruit de sjalot. En nu komt het: haal de pan van het vuur en giet er de cognac in. Ofwel kantel je de pan zodat de vlam van je vuur de alcohol ontsteekt of ofwel gebruik je een lange lucifer. Wees in ieder geval voorzichtig. Blus de vlammen met de fond, voeg er de mosterd en de Worcestershiresaus bij. Breng even aan de kook en laat dan reduceren met tenminste de helft.

Wil je een mooie glanzende saus, voeg er dan op het laatste wat klontjes koude boter bij. Wil je een eerder romige saus, voeg er dan wat room bij.

Proef en breng op smaak met extra zout en peper indien nodig.

Leg de steaks nog vlug even in de pan om ze op te warmen en giet er wat saus over. Schik op een serveerschotel of op borden en bestrooi met de fijngesneden dragonblaadjes en serveer.

NM.

Kalfstartaar met zalfje van tonijn

Tartaar van kalf

Ik koos voor een kalfstartaar, en vooral aan een recept ​ dat perfect op voorhand klaargemaakt kan worden zodat iedereen zelf rustig kan genieten. We willen voor de feestdagen geen stresssituatie in de keuken.

Neem voor deze tartaar een mooi stukje kalfsvlees, bijvoorbeeld de bal van de schouder. Dat is het beste stuk van het kalf om tartaar van te snijden.

En nog een tip: leg het even in de diepvries want licht bevroren kalfsvlees is het makkelijkst om te snijden. Je kan het dan in heel mooie kleine stukjes hakken.

Kumato

Voor het tomatenwater koos ik voor de Kumato tomaat: een wat donkerdere kleur en een hardere buitenkant, maar van binnen lekker zacht met een intense, friszoete smaak.

Wat heb je nodig?

500 gram kalfsvlees

Voor het tomatenwater

  • 8 stuks tomaten (bvb Kumato)
  • 1 snuifje piment d’Espelette
  • Zout

Voor de tonijncrème

  • 100 gram tonijn tonijn
  • 3 ansjovisfilets
  • 20 gram kappertjes
  • 2 eidooiers
  • 15 cl olijfolie
  • 5 cl sherryazijn

Hoe maak je het?

Snijd het kalfsvlees met een mes in kleine blokjes van ongeveer 0,5 cm om een ​​mooie tartaar te krijgen.

Meng alle ingrediënten voor het zalfje van tonijn in een blender tot je een gladde massa hebt.

Meng een beetje tonijnsaus bij de kalfstartaar en zet de rest even weg.

Snij een kruisje aan de onderkant van de tomaat en dompel ze enkele seconden onder in kokend water. Pel de tomaten. Verwijder de pitten en pureer de tomaten in de blender met een beetje zout en piment d’Espelette. Of rasp ze met de hand.

Filter door een neteldoek of fijne zeef om alleen het tomatenwater op te vangen. Controleer de smaak en kruid bij indien nodig. Werk af met de sherryazijn. .

Schik de tartaar in een cirkel in een diep bord en giet het tomatenwater eromheen. Lepel er het zalfje van tonijn over. Werk af met een paar druppels olijfolie. Serveer met toast.

NM.

Gravlax van baars met gin en peperkoek

In dit visgerecht gaat de zeebaars op reis naar Scandinavië en maken we die klaar in Gravlax-stijl, zoals we dat meestal doen met zalm. De gin geeft een Brits tintje aan dit gerecht. En met de peperkoek zorgen we voor de kerstsfeer. Ideaal voorgerecht op basis van vis.

Neem je tijd

Het is geen gerecht om op het laatste moment te maken. Het zout en suikermengsel moet de tijd hebben om het vocht uit de vis te halen. En daarna moet de marinade met aromaten zijn werk doen: smaak afgeven. En het in dunne plakes snijden vergt concentratie.

Baars

De baars is een zeevis die in scholen leeft. Er worden twee soorten onderscheiden. De meest voorkomende is zeebaars, gevangen in de Noordzee, het Kanaal, de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. Veel zeldzamer is de gevlekte baars wordt gevist in de Golf van Biskaje. De laatste onderscheidt zich, zoals de naam al doet vermoeden, door zijn zwarte vlekken op het lichaam.

Kan je geen baars vinden, neem dan een andere stevige witte vis.

Wat heb je nodig?

  • 2 filets van baars
  • 3 EL vers appelsiensap
  • 1 koffielepel roze peper
  • 50 gram poedersuiker
  • 100 gram grof zeezout
  • 2 EL gin
  • 1 snee peperkoek
  • verse koriander

Hoe maak je het?

Meng het zout en de poedersuiker in een schaal. Spoel de visfilets af met koud water, dep ze goed droog. Smeer de zeebaarsfilets in met het mengsel van suiker en zout. Wikkel alles strak in vershoudfolie en leg 8 uur in de koelkast.

Haal de vis uit de folie en spoel deze grondig af onder koud stromend water. Droog af met keukenpapier.

Meng het vers geperst appelsiensap en de gin. Voeg er de geplette roze peperkorrels bij. Giet dit over de filets. Doe er terug folie rond en laat 30 minuten infuseren in de koelkast.

Verkruimel de peperkoek fijn. Verhit een antikleefpan en bak – droog – de speculaaskruimels ongeveer 2 minuten. Let op ze worden snel hard.

Snijd de gemarineerde zeebaars in dunne plakjes. Verdeel ze over 4 kleine bordjes. Serveer bestrooid met peperkoekkruimels en werk af met blaadjes verse koriander en wat fijne slierten zeste van appelsien.

NM.

In the Mix Winter Gin & Peer

Vandaag staat een cocktail op basis van gin en winterse specerijen op het menu. We verwerken ze tot een kruidige siroop op basis van peer. Het citroensap zorgt voor het nodige zuurtje en de frisheid. Door de dry shake krijg je een mooie schuimlaag en die versieren we met een stukje steranijs.

Steranijs

We gaan stilaan de winter in, dus gebruiken we kruiden en specerijen die verwarmen en ons helpen om de winterkou te verslaan. Typische winterkruiden zijn gember, kurkuma, kaneel, kardemom, cayennepeper, kruidnagel en steranijs. Steranijs is één van de oudste specerijen in de wereld en is niet alleen lekker in gerechten, maar ook zeker decoratief.

Deze perencocktail met winterkruiden is licht, maar de verwarmende kruiden – steranijs en kaneel – en de zijdezachte textuur die je krijgt van het eiwit maken het een geweldig seizoensalternatief.

Wat heb je nodig?

  • 50 ml London Dry Gin
  • 25 ml citroensap
  • 25 ml perensiroop
  • 1 eiwit

Voor de perensiroop

  • 4 peren, klokhuis verwijderd en in blokjes gesneden
  • 1 steranijs, plus meer om te garneren
  • 1 kaneelstokje, in tweeën gebroken
  • 250 gram suiker

Hoe maak je het?

De perensiroop

Doe voor de gekruide perensiroop de ingrediënten in een pan met 250 ml water en laat 20 tot 30 minuten sudderen tot de smaken zijn ingetrokken. Laat afkoelen en filter.

De Cocktail

Doe voor de cocktail alle ingrediënten in een cocktailshaker zonder ijs en schud krachtig (dry shake). Open de shaker, vul met ijsblokken en shake opnieuw, zeef vervolgens in een gekoelde coupe of cocktailglas. Plaats een steranijs op het eiwitschuim om te serveren.

NM.

In the Mix Hot Tadashi

Het vriest stenen uit de grond en dus hebben we een middel tegen de kou nodig: een Toddy, maar niet de klassieke, maar een Japanse versie met sake. 乾杯! of kanpai.

Hot Toddy

Een middeltje tegen de kou uit de oude doos is de hot toddy. Deze drink je net voor het slapengaan. Dit vloeibaar comfortfood geeft je een heel warm en gelukzalig gevoel. Het is een middel dat al eeuwen bestaat. Het woord toddy komt uit India, en omschreef een drankje bestaande uit alcohol, warm water, suiker en specerijen.  Er zijn natuurlijk andere versies, zoals de grog die gemaakt wordt met rum of de Japanse versie van de hot Toddy met sake.

Een hot toddy heeft dus de juiste ingrediënten om je dat warm en gelukzalig gevoel te geven: de vitamine C voor de gezondheid, de honing om alles te verzachten en de alcohol om te verdoven. En de specerijen zorgen voor het geurige element. Het ideale wapen tegen opkomende griep of vrieskou.

Tadashi (但し)

Tadashi is in de eerste plaats een mannelijke voornaam van Japanse oorsprong die trouw, correct, geschiedenis betekent. Voor de rest is er geen link met deze Toddy.

Het maken van deze hete grog met warme sake was verrassend. Het knalde op een leuke manier toen de bitters en citroen eraan werden toegevoegd. En je proeft die lekkere citrussmaak.

Nikka Pure Malt Black 

Deze blended malt-whisky van het Japanse Nikka is gemaakt van malt-whisky’s van de Nikka-distilleerderijen Yoichi en Miyagikyo. Deze mix van malts heeft een zacht en fruitig, smaakt zoet en is zeer subtiel pittig.

Sake

Sake moet je leren drinken want er bestaan zoveel soorten. Maar net zoals bij wijn of whisky of gelijk welke andere spirit gaat een wereld voor je open.

Een belangrijke tip: verwarm de saké voorzichtig maar snel, maar kook hem niet. De beste en meest traditionele methode is om een hittebestendig potje gevuld met saké in een heetwaterbad – au bain marie – te plaatsen

Wat heb je nodig?

  • 45 ml Japanse whisky zoals Nikka Pure Malt Black 43%
  • 90 ml sake
  • 10 ml eenvoudige siroop 1:1
  • 15 ml citroensap
  • 2 dashes Angostura bitters
  • Stripje citroenschil

Hoe maak je het?

Verwarm de mok of het glas door ze met heet water te vullen en vervolgens het water eruit te gieten.

Giet de whisky, de suikersiroop en het citroensap in het glas en doe er de bitters bij. Kneus een schijfje citroen boven het glas en laat het dan in glas vallen.

Giet er de hete saké bij.

NM.

Parijs: Le Relais de l’Entrecôte: één van de best bewaarde geheimen

Parijs is ongelofelijk groot en iedereen heeft zowat zijn favoriete Arrondissement. Bij mij is dat vooral de Marais. Maar in al die jaren dat ik naar Parijs ga heb ik ook wel mijn vaste gewoontes en plaatsen die ik zeker bezoek. En één daarvan is een Parijse bistro genaamd Le Relais de l’Entrecôte, gelegen in het hart van Saint Germain des Près, een literaire en charmante wijk. Op een steenworp afstand van de kerk van Saint Germain des Près en de grote literaire cafés van de hoofdstad – zoals Café de Flore – en niet ver van Les Deux Magots, een iconische brasserie uit 1885 die traditionele Franse gerechten serveert in een ruime, klassieke eetzaal. Eén van mijn favoriete hotspots in Parijs.

Le Relais de l’Entrecôte

Het unieke aan deze plek is dat er geen menu is. Buiten het dessert krijgt iedereen in het restaurant hetzelfde eengangenmenu voorgeschoteld: een walnotensalade, een extra malse entrecôte met de bekende groene saus en heerlijke goudbruine dunne frietjes. Vertel de serveerster gewoon hoe u uw biefstuk lekker vindt: bleusaignant, à point of bien cuit. Dat is alles…en enkele minuten later krijg je de lekkerste steak-frites maaltijd ooit voorgeschoteld. Het maakt de soms lange wachtrij draaglijk, want je kan niet reserveren.

Het geheim? een groene saus

Wat deze plek nog specialer maakt, is het gevoel van thuis dat je krijgt. Geen poespas en je bestelling wordt gewoon op het papieren tafelkleed genoteerd. Tegen het einde van je maaltijd, net als je het laatste beetje van de beroemde – maar geheime – groene saus van je bord schraapt, komt de een serveerster nog eens langs voor een repasse, om je nog een tweede keer te bedienen!

Praktische Info

20 Rue Saint-Benoît, 75006 Paris, Frankrijk (Metro St-Germain lijn 4)

In the Mix Paris Between the Wars

Kerstmis in Parijs is een magisch seizoen, met zoveel fantastische dingen om te doen en te vieren. Sprankelende decoraties verlichten de Lichtstad, hete glühwein en geroosterde kastanjes verwarmen je terwijl je door de kerstmarkten bladert. Bûche de Noël en andere seizoensgebonden lekkernijen vullen de etalages van elke patisserie die je passeert.

Paris Between the Wars

Na gejuich en de opluchting over het einde van de Eerste Wereldoorlog in november 1918 steeg de werkloosheid, stegen de prijzen en ging de rantsoenering door. Parijse huishoudens waren beperkt tot 300 gram brood per dag en vlees slechts vier dagen per week. Een algemene staking legde de stad lam in juli 1919. De stad Parijs worstelde om zijn oude welvaart en vrolijkheid te herwinnen. Gelukkig bloeide de Franse economie van 1921 tot de Grote Depressie Parijs bereikte in 1931. Deze periode werd Les années folles genoemd en werd Parijs terug de hoofdstad van kunst, muziek, literatuur en film. De stad trok schrijvers en kunstenaars van over de hele wereld aan, waaronder Pablo Picasso, Salvador Dalí, Ernest Hemingway, James Joyce en Josephine Baker. Parijs was ook gastheer van de Olympische Spelen van 1924, grote internationale tentoonstellingen in 1925 en 1937 en de Koloniale Expositie van 1931, die allemaal een stempel hebben gedrukt op de architectuur en cultuur van Parijs.

Vandaag een feestelijke cocktail op basis van Dewar’s blended Scotch en Campari: met de rijke rokerigheid van de blended Scotch, de afgeronde bitterheid van Campari en de scherpe bite van vers citroensap, is deze cocktail evenwichtig en verfrissend. Deze Paris Between the Wars zet je onmiddellijk in feeststemming.

Wat heb je nodig?

  • 20 ml Campari
  • 30 ml Dewar’s blended Scotch whisky White Label
  • 1 EL vers citroensap
  • 1 EL eenvoudige siroop
  • ijsblokken
  • 30 ml Prosecco
  • Reepjes citroenschil, voor de garnering

Hoe maak je het?

Combineer Campari, Scotch, citroensap, eenvoudige siroop en ijsblokken in een cocktailshaker. Shake krachtig tot goed gekoeld; zeef in een cocktailglas. Top af met Prosecco of een andere mousserende wijn en garneer met een reepje citroenschil.

NM.

Parijs tijdens de feestdagen

Kerstmis in Parijs is een magisch seizoen, met zoveel fantastische dingen om te doen en te vieren. Sprankelende decoraties verlichten de stad, hete glühwein en geroosterde kastanjes verwarmen je terwijl je door de kerstmarkten bladert. Bûche de Noël en andere seizoensgebonden lekkernijen vullen de etalages van elke patisserie die je passeert.

Parijs lichtstad

Met oogverblindende kerstetalages in alle grootste warenhuizen van de stad, leuke kerstmarkten om door de hele stad te verkennen. Denk maar aan Galeries Lafayette in de bekende winkelstraat Boulevard Haussmann  en hun gigantische kerstboom maar ook ander shops om uw kerstinkopen nog spannender te maken. Kortom, tijdens de feestdagen in Parijs is er zoveel dat je kan doen en zien.

Parijs is inderdaad immens populair en is de derde meest bezochte stad ter wereld. Tijdens de feestdagen doet het zijn naam van Lichtstad nog meer eer aan. Parijd wordt de lichtstad genoemd omdat het een van de eerste Europese steden die in de jaren 1860 straatlantaarns op gas gebruikte, waardoor het letterlijk een lichtstad werd. Maar ook omdat Parijs in de 18e eeuw, in wezen een knooppunt was tijdens het tijdperk van de Verlichting. Dus letterlijk licht, met verlichte geesten.

NM.