Monthly Archives: April 2021

Rum

Maman Brigitte Rum, een absolute aanrader

Maman Brigitte is een hele toegankelijke rum die niet in je kast mag ontbreken. Deze rum wordt op de markt gebracht door Bert Bruyneel van Rasta Morris. Ben je op zoek naar een sipping rum, dan moet je niet verder zoeken want voor 34,99 euro staat deze fantastische blend in jouw kast.

Wie is Maman Brigitte?

Maman Brigitte is een loa – of lwa – uit de Haïtiaanse voodoo sfeer. Een loa is een geest en die bevinden zich tussen Bondye (Bon Dieu) en de mensen. Een loa wordt niet aanbeden maar wordt gediend. Vandaar dat er nog steeds op de naamdag van Maman Brigitte rum wordt geofferd. Deze godin van de voodoo is de echtgenote van Baron Samedi en drinkt rum doordrenkt met chilipepers. Haar symbool is de zwarte haan.

Dit was in het kort het verhaal achter de naam. Maar ik weet zeker dat Bert hier nog een veel sappiger versie van kan vertellen.

Wie is Bert Bruyneel?

Bert Bruyneel richtte in 2010 Asta Morris op. In het begin vooral om artikelen over whisky te schrijven maar al heel snel werd hij onafhankelijke bottelaar. Onder zijn merk Asta Morris brengt hij talrijke kwaliteitswhiskies uit Schotland en Japan bij ons op de markt. En daar ziiten heel wat pareltjes bij ( denk maar aan de Glorious Bastard – zie artikel). Dat Bert een neus heeft voor kwaliteit, daar mag geen twijfel over bestaan, want vele van zijn producten vinden hun weg in de betere restaurants en bars. Hij deed ook al eens een uitstapje in de gin en begon enkele jaren geleden met exclusieve rums te bottelen onder de naam Rasta Morris.

Deze rums zijn eerder voorbestemd voor de kenners en de betere zaken. Maar Bert wou ook eens een laagdrempelig instapmodel op de markt brengen, en dat is deze Maman Brigitte geworden. Het is een Caraibische blend, met andere woorden een samenvoeging van drie verschillende rums: een 8 jaar oude rum uit Barbados voor de structuur, de 5 jaar oude Domenicaanse voor de body en de 3 jaar oude Jamaicaanse rum zorgt voor de funkiness.

De juiste keuze maken voor de onderdelen van een blend, wel dat is vakwerk. En het is zo dat een professioneel als Bert telkens weer topproducten aflevert. Nogmaals, deze Maman Brigitte mag niet ontbreken in je kast!

Wat ga je proeven?

Deze rum van 43 % ABV heeft genoeg body en is dus krachtig genoeg. Daar zorgt onze Domenicaanse vriend voor. Maar ook het mondgevoel is belangrijk: deze rum voelt heel zacht en elegant aan. Maar het is vooral uitkijken naar de funkiness van de Jamaicaanse component. En hier komt het volle, rijpe exotisch fruit naar boven. Banaan maar ook licht dominerende ananas. Ook vanille is aanwezig net als een vleugje karamel, alhoewel deze rum niet excessief zoet is.

Het leuke van deze sipping rum is dat de Maman Brigitte een gelaagdheid heeft die je van een instaprum niet zou verwachten. Wat wil dat zeggen? Zonder in vaktermen te vervallen, krijg je bij het proeven (sippen) eerst een zacht en elegant mondgevoel, gevolgd door een paar lichte explosies van andere smaken.

Waar vind je Maman Brigitte?

Maman Brigitte is te koop bij Colruyt aan een advies verkooprijs van 34.99€

https://colruyt.collectandgo.be/cogo/nl/artikeldetail/40918/MAMAN-BRIGITTE–rum-43–vol-70cl

NM.

Glorious Bastard whisky van Asta Morris
Wat doe jij in je heupfles?
Lifestyle, Photography #potd

Gele tulpen

Gele tulpenvelden

Vorige week was ik op stap tussen Kieldrecht en het Verdronken Land van Saeftinghe. En dat is een hele mooie streek. Groot was mijn geluk omdat er nog een aantal velden met prachtige gele tulpen te zien waren. Je kan het niet ontkennen, bloemen doen iets met ons. Ze brengen letterlijk kleur in ons leven en ze geven ons weer frisse energie. En ik word daar heel vrolijk van.

Bloemen hebben ook een spirituele betekenis en functie, ook tulpen. En elke kleur heeft zo zijn betekenis. De gele tulpen staan symbool voor energie, vrolijkheid, vreugde, groei, kracht, warmte, zon en een nieuw begin of de lente. Dus als je iemand vrolijk wil maken geef dan gele tulpen.

Tulipan

De tulp lijkt een oer-Hollands product, maar de oorsprong ervan ligt in Centraal-Azië. De tulp stond altijd symbool voor het leven en de vruchtbaarheid. Tulpen sierden de hoofddeksels (‘tulipan’) van de Perzen en daar ligt meteen de oorsprong van het hedendaagse woord tulband. Het is pas rond 1600 dat de tulp in Nederland terecht kwam. In het begin waren het vooral de rijken die gecharmeerd werden door de verscheidenheid aan kleuren en vormen. De tulp was een symbool voor welvaart en financiële vruchtbaarheid omdat het een bloem was die alleen voor de rijken betaalbaar was.

Het veredelen van tulpen – met andere woorden het kweken van nieuwe soorten – begon pas rond 1900. Nieuwe soorten en kleuren waren tot dan het werk van de wind of insecten. De bedoeling was niet alleen in te spelen op de wensen van de klant, maar vooral om sterkere rassen te kweken die beter bestand waren tegen ziekte.

Vincent van Gogh

Kunstschilders – later ook fotografen – vonden een dankbaar onderwerp in de kleurenpacht van de tulpen. Er zijn er teveel om op te noemen maar één van de bekendste werken zijn de “Bollenvelden” van Vincent van Gogh (1883}

Keukenhof

De liefhebbers van bloemen moeten zeker eens een bezoekje brengen aan de Keukenhof, een bloemenpark ten noordwesten van Lisse, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Een ware bloemenpracht.

Praktische Info: Stationsweg 166A, 2161 AM Lisse, Nederland

NM.

Het Verdronken Land Van Saeftinge
It's Coffee Time!!!

In the Mix The Italian Secret

Espresso en citroen

In Italië krijg je vaak een dun stukje citroenschil bij je espresso. Maar wat is nu het geheim achter dit gebruik? Volgens sommige barista’s zou de aromatische olie in de zeste van citroen bedoeld zijn om slechtgemaakte koffie te maskeren. Volgens anderen is het een oud gebruik en moet de zeste eerst rond de rand van je espressotasje gewreven worden.

Een andere mythe beweert dat citroen tijdens de waterschaarste in de Tweede Wereldoorlog een alternatief vormde voor de toen broodnodige ontsmetting, dus om ziekte te onderdrukken. Maar misschien is het gewoon een oude marketinggimmick.

Research heeft ons dus niet veel verder geholpen. In ieder geval brengt me dit bij een cocktail op basis van koffie, waarin een andere Italiaans geheim zit: de hazelnootlikeur van Quaglia Nocciola Liquore

Quaglia Nocciola Liquore

Quaglia Nocciola Liquore is een ambachtelijk vervaardigde hazelnootlikeur. Deze heeft een ABV van 25,00 % en wordt gemaakt door de Antica Distilleria Quaglia uit Castelnuovo Don Bosco, een stadje gelegen tussen Asti en Turijn in Piemonte.

Rijk en uitgesproken qua karakter, waarbij het beste van hazelnoot in zowel de geur, smaak als afdronk aanhoudt. Dit wordt ondersteund door zachte toetsen van zoetigheden en een licht kruidige zweem.

Met Quaglia Nocciola voeg je eenvoudig een verrassende twist aan cocktails en mixed drinks toe, maar probeer deze ook zeker eens in combinatie met koffie of gewoon met ijs Ook dan is dit een aanrader!

The Italian Secret

Deze cocktail is geïnspireerd op de Italiaanse traditie om een schijfje citroen toe te voegen aan sterke Italiaanse gebrande koffie. Je kan de koffie die je nodig hebt voor deze mixed drink maken met een Bialetti voor een eerder sterke mokka of je gebruikt een espressomachine. In beide gevallen zal je zien dat de citroen de bittere tonen zal aanvullen. Experimenteren dus.

Naast de espresso hebben we nog amaro, grappa en hazelnotenlikeur nodig. Kies een eerder neutrale – niet te kruidige – amaro. En voor de grappa vond ik een iets oudere of gerijpte grappa de beste keuze. En voor de hazelnotenlikeur kan je Frangelico gebruiken, maar deze Italian Secret wordt veel beter met Nocciola, het geheim ingrediënt.

Wat heb je nodig?

  • 15 ml Romano Levi Grappa
  • 15 ml Quaglia Nocciola Liquore (of Frangelico)
  • 15 ml amaro (bvb Amaro Averna)
  • 60 ml espresso
  • stukje zeste van citroen

Hoe maak je het?

Voeg de ingrediënten toe aan een met ijsblokken gevulde cocktailshaker. Hard shaken en dubbel zeven in een mooi glas. Garneer met een stukje zeste van citroen.

NM.

La dolce vita - Italië

Rome: De Spaanse Trappen

De beroemde trappen aan de Piazza di Spagna

 21 april is de verjaardag van het ontstaan van Rome. Volgens de legende werd Rome gesticht op 21 april in het jaar 753 voor Christus door de tweelingbroers Romulus en Remus. Romulus werd de eerste koning van Rome. In Rome, de hoofdstad van Lazio, zelf vinden voor deze gelegenheid allerlei festiviteiten plaats. Zo worden op 21 april de Spaanse Trappen omgetoverd in een bloemenzee van azaleas.

De Spaanse Trappen van Rome

Een plaats in Rome waar het altijd heel druk is zijn de fameuze ‘Spaanse trappen’ in Rome. Ze zijn gebouwd in Rococo-stijl tussen 1723 en 1726, en lopen van het plein Piazza di Spagna richting de Franse kloosterkerk Trinità dei Monti.

De trappen bestaan uit 135 treden en drie verschillende terrassen, verwijzend naar de Trinità – de drie-eenheid. Bovenaan de trappen bij de Egyptische obelisk, en bij een drukke toeristenmassa, heb je een schitterend uitzicht.

De naam is misschien wat verwarrend, aangezien de trappen werden gebouwd in opdracht van Lodewijk XII. Als het aan de Fransen had gelegen had er bij de trappen ook een groot standbeeld van de Franse koning Lodewijk XII gestaan. Maar de toenmalige paus liet dit echter niet toe, waardoor de bouw enige vertraging opliep.

In de 17e eeuw was de Spaanse ambassade op het plein onderaan de trappen, vandaar toch de naam ‘Spaanse trappen’. De officiële naam is ook niet Spaanse trappen, maar Scalinata della Trinità dei Monti.

Fontana della Barcaccia

Op de Piazza di Spagna staat een fontein van Pietro Bernini, de Fontana della Barcaccia, letterlijk ‘Fontein van de oude/lelijke schuit’. Dit verwijst niet naar de lelijkheid van het standbeeld, maar naar het verhaal dat de rivier de Tiber in 1598 buiten zijn oever trad en bij deze ernstige overstroming het lelijke bootje op deze plek belandde. En dit was de inspiratie voor Bernini.

Waar liggen de Spaanse trappen?

De Spaanse trappen eindigen bovenopeen heuvel (Pincio). Vanaf daar ben je dichtbij Villa Borghese (met de Galleria Borghese) en de 16e eeuwse Villa Medici. De Trinita dei Monti kerk bovenaan de trappen kan je gratis bezoeken (tip: de de imposante muurschilderingen, zoals de kruisafneming van Volterra).

Het gebied rondom de Piazza di Spagna is ook een luxueus winkelgebied met als hoogtepunt de Via Condotti.

NM.

#POTD Ponte Sisto Rome
Veal - Kalf - Veau

Saltimbocca alla Romana

1 Comment

Vandaag 21 april is de verjaardag van het ontstaan van Rome. Volgens de legende werd Rome gesticht op 21 april in het jaar 753 voor Christus door de tweelingbroers Romulus en Remus. Romulus werd de eerste koning van Rome.

Saltimbocca alla Romana

Rome heeft een hele rijke keuken en om de verjaardag te vieren, maken we elk jaar een Romeins gerecht. Deze keer de klassieke saltimbocca alla Romana,  een onvervalste klassieker uit de Romeinse keuken. Saltimbocca is Italiaans voor ‘springt in je mond’ en dat doen de smaken van dit gerecht ook.

Secondo piatto

Saltimbocca (letterlijke vertaling: spring-in-de-mond) komt uit Rome, maar het gerecht is al sinds het einde van de 19e eeuw ook in de overige regio’s van Italië ingeburgerd. Thans is het een van meest typische Italiaanse gerechten.

Voor deze secondo piatto hebben we kalfsvlees (kalfslapjes), prosciutto, en salie nodig. En cocktailprikkers of tandenstokers (zie artikel)

Wat heb je nodig?

(voor 4 personen)

  • 8 dunne kalfslapjes
  • plakjes rauwe Parmaham – Prosciutto di Parma (zie artikel)
  • 50 gram boter
  • 2 EL olie
  • versgemalen zwarte peper
  • 2 dl witte droge wijn
  • 8-16 verse salieblaadjes

Hoe maak je het?

Sla de lapjes kalfsvlees zo plat mogelijk met een vleesmal (vleesklopper).
Leg op ieder lapje een plakje prosciutto en een paar blaadjes salie. Rol op en maak vast met een tandenstoker – zie artikel.


Verhit de helft van de olie en de boter in een pan, en bak hierin kalfslapjes in korte tijd aan beide zijden bruin. Blus met de witte wijn toe.

Roer de bruine bakresten los en laat inkoken tot de wijn verdampt is en het vlees zacht en mals (ongeveer 5 tot 10 minuten).

Serveer de kalfslapjes op een voorverwarmde schaal op en giet er de saus overheen. Geef er verse tagliatelle bij.

Buon appetito,

NM.

Fettuccine all’Alfredo
Abbacchio alla Romana
Vis

Paling in de roomsaus

De missie van Nullam is dat iedereen de klassiekers van de Vlaamse gastronomie kan klaarmaken. Wanneer je die kan klaarmaken volgens de klassieke receptuur en techniek, kan je zelf gaan experimenteren. Ik heb die Vlaamse klassiekers leren klaarmaken van mijn moeder. En toen je in die tijd het huis uitging kreeg je een kookboek mee. En dat was ofwel de reeks van Het Rijk Der Vrouw of Ons Kookboek, het receptenboek van de KVLV (Katholieke Vormingswerk Van Landelijke Vrouwen), aka de BoerinnenBond. Aan die recepten moest je nooit twijfelen, die werkten altijd.

Een Vlaamse klassieker

Een klassieker die nog ontbrak op onze website is verse palingmoten in roomsaus geserveerd met Belgische frieten en mayonnaise. Wat hebben we daarvoor nodig? Eerst en vooral rivierpaling. Die leeft het grootste deel van zijn leven in de rivier. En toch keert hij één keer in zijn leven terug naar zee om zich voort te planten. Jonge palingen worden dus in zee geboren, en zwemmen vervolgens stroomopwaarts de rivier in, waar ze in het zoete water verder groeien tot een volwassen paling.

We raden een 250 à 300 gram bereide paling per persoon aan. Onderaan dit artikel nog een paar andere recepten met paling.

Wat heb je nodig?

  • 1 kilo paling
  • 1 EL boter
  • bloem
  • 1½ dl witte wijn
  • 4 dl room
  • groentenbouillon
  • peterselie
  • peper en zout
  • 2 dl water

Hoe maak je het?

Snij de paling in kleine stukken. Kruiden met peper en zout en licht bebloemen. Doe de goede boter in een braadpan en zet die op een hoog vuur.

Bak de stukken paling 2 tot 3 minuten aan elke kant. Blus met witte wijn. Voeg er water en groentebouillon bij (tot ze net onder staan). Laat dit tot de helft inkoken. Doe er de room bij en laat verder inkoken. Wanneer je saus is ingedikt, werk je af met fijn gesnipperde peterselie. Serveer warm met handgesneden frieten.

NM.

Gebakken paling met tartaarsaus
Paling gekarameliseerd met honing en ketjap manis
Vermout - Vermouth

In The Mix De Lustau Marianito Preparado

Omdat we nog steeds niet vrij mogen reizen brengt Nullam uw reisbestemming naar u toe. En vandaag is Spanje aan de beurt en hebben we het over het vermout-uurtje: la hora del vermut en de marianito.

La hora del vermut

In Spanje drinkt iedereen op zondagmiddag hetzelfde. Op elk dorpsplein in het land schenken barmannen een donkerrode vloeistof over ijs, doen er een manzanilla-olijf bij en een schijfje appelsien, en la hora del vermut kan officieel beginnen. Alhoewel de moderne vermout geboren werd in Turijn in de 18e eeuw, is het eerder Spanje waar deze versterkte wijn tot zijn recht komt. Italiaanse vermout maakte eind van de 19de eeuw furore in Barcelona, en de leergierige Spanjaarden verspilden geen tijd om hun eigen witte (sherry)wijn in vermut te veranderen.

Vermout werd zo populair dat het zijn eigen tijdslot kreeg in het Spaanse maaltijdschema: la hora del vermut. Een beetje zoals de Italiaanse aperitivo. Vermout viel ook in Spanje uit de gratie in de jaren 80 en 90 maar alles komt terug. En zo ook vermout. De Spaanse vermouts zijn momenteel heel populair en de Vermuteria zijn prominent aanwezig. Daar kan je binnenspringen voor een vermout als proloog voor de traditionele zondagse lunch.

Marianito

Marianito is meer een idee dan een recept. Het is een woord dat een kleine dosis (zoete) vermout beschrijft die op ijs wordt geserveerd. Wanneer je in Spanje een marianito bestelt, wordt deze vaak als preparado geserveerd: gegarneerd met een olijf en een schijfje appelsien. Maar je kan ook gaan freestylen.

Wat heb je nodig?

  • Lustau vermout
  • Campari
  • Gin
  • Ijsblokken
  • Angostura bitters
  • Spaanse olijven (hojiblanca, Aceituna Gordal de Sevilla, manzanilla de Sevilla, …)

Hoe maak je het?

Neem een voldoende groot glas en doe er genoeg ijsblokken in. Giet er 60 ml vermout over. Roer even om met een barlepel. Serveer met een grote groene olijf en een schijfje appelsien.

Wil je een iets fancier versie? Doe er dan een scheutje Campari (of Amer Picon, Cynar of Fernet-Branca) en een scheutje gin. Een een paar druppeltjes Angostura of Orange bitters.

NM.

Vermout - Vermouth

Lustau rode vermout

Het is al een paar dat het terug bon ton is om vermout te drinken, maar het zijn de laatste tijd vooral de Spaanse vermouts die aan een opmars bezig zijn. Mijn favoriet is de rode vermout – rojo – van het huis Lustau, zonder twijfel de Rolls Royce onder de Sherry-producenten.

Een blend van Amontillado en Pedro Ximénez sherrywijn

Wat de vermout (of Vermut of Vermouth) van voluit Lustau – Bodegas y vinos de Jerez zo bijzonder maakt, is de samenstelling. Klassiek wordt een basiswijn versterkt met (wijn)alcohol. Lustau doet het anders en combineert twee Sherry wijnen (die al een alcoholpercentage van 15% of hoger hebben): een Pedro Ximénez en een Amontillado. De Amontillado is droog en nootachtig en zorgt voor het karakter terwijl de Pedro Ximénez voor het zoete, intense en fluwelige aspect zorgt.

Lustau – Bodegas y vinos de Jerez

Beide hebben al 10 jaar of langer op eikenhout gerijpt volgens het bekende Solera y Criaderas systeem. In deze wijnen worden meer dan tien botanicals zoals gentiaan, salie, absint, koriander en sinaasappelschil afzonderlijk gemacereerd. En die worden dan aan het einde van het proces door een Masterblender gemengd tot een top vermout.

Het resultaat is een vermout met een bom aan smaken die ook voor de liefhebbers van sherry de moeite waard is om eens te proberen. Ruikt trouwens ook heel lekker. Bestaat ook in Blanco en Rosé.

NM.

Wil je meer weten over sherry?

De Sherry revival
Buitengewoon België, Photography #potd

The Passenger van Arne Quinze – Bergen

Sloop van The Passenger

De sloop van Arne Quinze‘s monumentale kunstinstallatie “The Passenger” bestaande uit duizenden planken begon maandagochtend 11 april in Bergen (Mons).

Het monumentale werk van Arne Quinze “The Passenger” werd opgetrokken nabij de Grote Markt in Bergen als opening van het culturele project “Bergen 2015 Culturele Hoofdstad van Europa”.

Dit behoort nu tot het verleden maar het werk krijgt een tweede leven: het hout dat in de constructie werd gebruikt, wordt omgezet in papierpulp en de schroeven worden gerecycleerd.

Kunst of niet?

The Passenger was een monumentaal kunstwerk bestaande uit maar liefst 35.000 meter dennenhouten planken. Je kon er niet naast kijken en iedereen had er een mening over. Daarover zijn we zeker. Maar wat is het nu eigenlijk? Is dit kunst of een gigantisch onding? Is het een futuristische poort of een boom? Je hoort het aan de reacties in de straat, men weet niet echt wat men er moet van maken. Volgens de kunstenaar – Arne Quinze – wou hij met het bouwwerk het belang aantonen van deze toegangspoort tot de stad, iets wat door alle lagen van de bevolking wordt gebruikt en in 1 ruk de mensen naar cultuur brengt. 

Mooi of niet, iedereen stopt om te kijken

Over de betekenis kan zonder twijfel uren worden gedebatteerd. Als je Bergen bezoekt – te voet, per auto of met de fiets – is een passage doorheen het bouwwerk bijna verplicht. Het project mist dan ook zijn effect niet: heel wat mensen stoppen om het geheel te bekijken in een poging te doorgronden wat dit nu net moet gaan voorstellen. 

Persoonlijk vond ik “The Passenger” wel leuk, al was het maar omwille van het compleet absurde contrast dat er werd gemaakt met de omliggende wereld van staal en beton.

My Secret Garden

Arne Quinze zal Bergen echter niet verlaten: vanaf 29 mei 2021 stelt de kunstenaar zijn eerste grote tentoonstelling “My secret garden” voor in het Musée des Beaux-Arts (BAM).

NM.

Pasta Gnocchi Polenta Semolina Rijst

Zelfgemaakte Aardappelgnocchi met champignons & tijm

Vandaag maken we lichte gnocchi van aardappelen – gnocchi di patate – en deze serveren we met een roomsaus van gemengde champignons en geparfumeerd met verse tijm.

Gebruik een mix van paddenstoelen zoals Shimeji, portobello, oesterzwammen en enoki.

Door de aardappelen in hun geheel te koken met de schil, blijven de aardappelen droog en luchtig. Daardoor blijven je gnocchi licht van textuur.

Zie ook onze wijnsuggestie onderaan: een frisse Rias Baixas.

Wat heb je nodig?

  • 500 gram aardappelen
  • 15 gram boter
  • 2 EL Parmezaan
  • 150 gram bloem
  • 1 ei
  • 2 EL olijfolie
  • 375 gram champignons
  • verse tijm
  • 1 teentje look
  • 300 ml room

Hoe maak je het?

Gnocchi van aardappelen

We gebruiken een passe-vite of een pureepers om het deeg luchtig te houden. Met een pureestamper wordt het deeg soms te kleverig. De eerste mechanische pureepers was trouwens een Belgische uitvinding uit 1928, van een zekere Victor Simon. 

Kook de aardappelen gaar en giet af. Pureer de aardappelen met een pureepers in een middelgrote kom. Roer ei, boter, Parmezaanse kaas en voldoende bloem erdoor om een ​​stevig deeg te maken. Verdeel het deeg in vier porties. Rol elke portie op een met bloem bestoven oppervlak tot een rol van 2 cm dik. Snij elke rol in stukken van 2 cm. Leg de verse gnocchi in een enkele laag op een licht met bloem bestoven plaat. Dek af en zet 1 uur in de koelkast.

De champignonroomsaus


Verhit een lepel olijfolie in een pan op hoog vuur. Bak de champignons met een fijn gesnipperd teentje look en een takje tijm. Laat de champignons goed bruin worden. Voeg de room toe en laat de saus indikken. Doe er wat geraspte Parmezaan bij en breng op smaak met peper en zout.

Kook ondertussen de gnocchi in porties in kokend water (tot de gnocchi naar de oppervlakte drijven en gaar zijn). Haal uit de pan met een schuimspaan.

Voeg de gnocchi bij de champignonroomsaus. Meng en laat even doorwarmen. Werk af met wat Parmezaanse kaas en extra takjes tijm.

#UNCORKED Rias Baixas

Onze wijnsuggestie is deze Spaanse Alba Martin Rias Baixas. In het koele noordwesten van Spanje, in de regio Galicië, ligt het groene Rías Baixas. Deze regio ligt heel dicht bij de Atlantische Oceaan dus is het klimaat er maritiem en relatief koel en vochtig. De ster van Rías Baixas is de witte druif albariño. De frisse, levendige wijnen zijn geurig, heel fruitig en aangenaam droog. Rías Baixas telt vijf subzones. Val do Salnés, de beste, ligt aan de westkust. O Rosal en Condado do Tea liggen op de hellingen langs de noordelijke oevers van de rivier Miño. Het kleine Soutomaior ligt in het zuidwesten van het gebied en Ribeira do Ulla tot slot vind je in het noorden.

NM.