De categorie Meatball Mania in ons archief is een dankbare, want ieder land heeft zo zijn meatball klassieker. En vandaag staan Japanse gehaktballen op het menu. Gehaktballen zijn niet echt Japans, maar het gaat hier om de saus, die met Japanse ingrediënten wordt gemaakt.
De kleine beetgare gehaktballen worden geserveerd in een rijke zoete gember en sojasaus, waar je niet kan van blijven.
Je kan deze gehaktballen ook als aperitiefhapje maken. Gewoon kleinere balletjes maken.
Wat heb je nodig?
1 bussel lente-uitjes
500 gram gehakt varken – kalf
20 g geraspte gember
1 ei
2 theelepels geroosterde sesamolie
1 EL maizena
1 EL sesamzaadjes
voor de zoete sojasaus
30 gram geraspte gember
3 EL sojasaus
125 ml dashi
2 EL suiker
3 EL mirin
3 EL rijstazijn
1 theelepel maizena
Hoe maak je het?
Meng het gehakt met de fijn gesnipperde groene delen van de lente-uitjes, de geraspte gember, een geklopt ei, sesamolie, de maizena en peper en zout. Maak hiervan kleine gehaktballen. Zet die even weg in de koelkast.
Bak deze in een pan in plantaardige olie of in de oven, tot ze mooi goudbruin zijn.
Ondertussen maken we de saus. Van het sap op van de geraspte gember en doe dit met de andere ingrediënten voor de saus in een kleine mengkom.
Wanneer je meatballs klaar zijn, mag je de saus er over gieten en en nog een minuutje laten opwarmen en indikken.
Serveer de Japanse gehaktballen met fijn gesnipperde lente-uitjes en geroosterde sesamzaadjes.
All that we see or seem Is but a dream within a dream.
“A Dream Within A Dream” van Edgar Allan Poe
Kunnen we de werkelijkheid – ‘all that we see’ – scheiden van de illusie – ‘all that we seem’? En hoe?
Het kortgedicht “A Dream Within A Dream” van Edgar Allan Poe stelt de aard van de realiteit en het menselijk bestaan in vraag. Fundamentele percepties zijn misschien niet wat ze lijken te zijn.
Zou deze kat dagdromen of mijmeren over de kwetsbaarheid en vluchtigheid van alles? Vraagt ze zich af of alles wat we doen een blijvend of echt effect heeft?
Poe neemt het idee van een dagdroom en verdraait dit zodanig dat de perceptie van de werkelijkheid plaatsvindt op twee niveaus afstand van de realiteit: een innerlijke droom binnen een buitenste droom.
Is het leven niets anders dan een reeks onwerkelijke gebeurtenissen die de geest verzint binnen een onwerkelijke omgeving?
Het Coronavirus heeft de wereld grondig veranderd. Ook op menselijk vlak. Wordt het ooit nog terug ‘normaal’? Of blijft deze onwezenlijke situatie bestaan? Of leven we in een droom?
Bloei en ondergang van één van de grootste Franse merken ooit
Als je door Frankrijk rijdt zie je nog veel sporen die herinneren aan de glorieperiode van één van de meest bekende Franse aperitiefwijnen aller tijd. Byrrh, een nogal mysterieuze merknaam, werd in de jaren 1860 door twee voormalige herders – Simon en Pallade Violet – uit de Pyreneeënstreek gelanceerd. Het hoofdkwartier van Byrrh lag in Thuir in de buurt van Perpignan. De officiële naam was trouwens B.Y.R.R.H (naar het staalnummer van een rol tekstiel)
Ze waren niet de eerste die een wijndrank met kinine aromatiseerden, maar ze werden wel één van de grootsten ter wereld. Ook was het één van de merken met een gigantische en heel vernuftige marketingcampagne en een opvallende vloot auto’s, die ook aanwezig waren in de Ronde van Frankrijk. Ze hadden zelfs een Formule 1 team.
Het verhaal van Byrrh is er één van wereldrecords en hun hoogtepunt lag in de periode tussen de twee wereldoorlogen. Na de tweede wereldoorlog begon het verval omdat Byrrh te laat inspeelde op de opkomst van vermout en anijsdranken. Waar vroeger Byrrh prominent aanwezig was in bijvoorbeeld supermarkten, moet je vandaag al heel goed zoeken om ergens op de onderste rekken nog een fles Byrrh te vinden.
Byrrh in de zomer Van Nullam
Ik vond het verhaal van Byrrh leuk genoeg om er iets mee te doen, Deze zomer zullen een aantal zomerse Byrrh drankjes de revue passeren in de Zomer van Nullam. Aan recepten geen gebrek want in alle oude cocktailboeken staan recepten met Byrrh.
Hoe wordt Byrrh gemaakt?
Ze vertrokken van zogenaamde “mistelles”, een mengeling van het sap van verschillende soorten druiven en alcohol, die toegevoegd wordt om de natuurlijke suikers in de druiven te kunnen bewaren. Daarvoor werden de beste druivensoorten uit de Franse Pyreneeënstreek gebruikt.
Vervolgens werd de most van deze druiven gedurende drie jaar gecontroleerd gegist om “aan te rijken”.
Naast de beste druivensoorten uit Frankrijk werden ook droge wijnsoorten uit Spanje gebruikt.
De mistelles en de Spaanse wijn werden gemengd en deze werden extra gearomatiseerd door kinine (of quinquina). Dit procédé noemt koud contact en er komt dus geen distillatie bij kijken. Kina was populair in die tijd omwille van zijn geneeskrachtige werking (bvb tegen malaria). Hun eerste verdeelpunten waren trouwens apothekers.
Op het einde werden er nog een aantal kruiden toegevoegd, zoals cacao, kaneel uit Ceylon, vlierbessen en de schil van een soort groene Marokkaanse sinaasappelen.
Extreem populair
Byrrh was niet de eerste wijn waaraan kina werd toegevoegd. De allereerste was bloedwijn en kort daarna Picon Amer (zie artikel). Picon Amer is echter een likeur (20% ABV en min. 100 gr. suiker per liter) terwijl Byrrh met zijn 16% een tonifiërende aperitiefwijn is.
Het is door de smaakverschuiving op de markt van de aperitieven dat Byrrh, Picon Amer en anderen zoals Dubonnet heel populair werden als aperitief, en niet meer puur als medicinaal. En zo werd bij sommige merken de kinine smaak weg gecamoufleerd door kruiden.
Byrrh en records
Officieel gelanceerd in 1873 werd elf jaar later in 1884 een nieuwe gigantische fabriek gebouwd, met eigen spoorweg. En dan ging het razendsnel: deelnames aan Wereldtentoonstellingen waar ook ter wereld, en vele prijzen op handelsbeurzen (onder andere in Antwerpen in 1894).
Die spoorweglijn tot in de fabriek droeg bij tot het succes en de expansie van Byrrh. Net voor het begin van de Eerste Wereldoorlog had Byrrh zo goed als de grootste omzet onder de aperitieven.
Na de Eerste Wereldoorlog ging de expansie verder en werden nieuwe enorme stockageruimtes gebouwd, om de productie te kunnen bijhouden. Eén van de eerste records was het bouwen van een eikenhouten vat van 402 500 liter, het grootste ter wereld op dat moment. Een paar jaar later werd er zelfs een van van 1 miljoen liter gebouwd (woog 100 ton).
Byrrh verhoogde ook het aantal installaties in een aantal andere Franse steden. En ook in Brussel werd een Byrrh-depot en bottelarij in gebruik genomen. In totaal beschikte Byrrh op haar hoogtepunt over niet minder dan 40 miljoen liter wijn. Byrrh werd meteen ook de bezitter van de grootste wijnkelders ter wereld. Rond 1935 bereikte Byrrh zijn commerciële piek, goed voor ongeveer 50 % van de Franse aperitievenmarkt. Maar ook in de rest van de wereld was Byrrh een succesverhaal.
Het verval begon na de Tweede Wereldoorlog door niet op de veranderende markt in te spelen. Het ging helemaal bergaf en om het merk te redden werd in 1960 een fusie aangegaan met Cinzano.
Byrrh in Brussel
Byrrh liet ook in 1926 in Brussel een depot van Byrrh bouwen, in de Dieudonné Lefèvrestraat n° 4 te Laken. Het gebouw werd net zoals de andere Byrrh-gebouwen in Zuid-Franse stijl gebouwd.
Het succes van de expansie van Byrrh was het gebruik van de spoorweg. Ook in Brussel liep een spoorweg tot op het bedrijfsterrein, namelijk Tour & Taxis, het goederenstation van Molenbeek,
Het voormalige Byrrh-gebouw werd in 2019 officieel ingewijd en omgedoopt tot Be-Here. Ook de activiteiten liggen in het verlengde van de roots van het gebouwencomplex: voeding, maar dan vanuit het oogpunt van duurzaamheid en de kringloopeconomie. Ook culturele projecten en initiatieven uit de sociale economie kunnen er terecht.
We beginnen de Zomer Van Nullam 2020 met de Gin Rickey, een highball die je zou kunnen vergelijken met onkruid, want hij komt steeds terug. Heel raar, want het is eigenlijk een heel lekkere cocktail. Goed nieuws, de Rickey is terug in de mode. De Rickey is heel gemakkelijk te maken en drinkt gemakkelijk: heel fris en licht!
Een Rickey tegen een kater
Het verhaal van de Rickey begint op vrijdagmorgen 30 november 1883. Kolonel Joe Rickey, een democratische lobbyist, was na een zware nacht feesten, met vrienden in de Shoomaker’s bar in Washington DC. Hij had een zware kater en aangezien het niet de eerste keer was, zei hij tegen zijn vrienden dat hij ter plekke een nieuwe remedie tegen de kater zou uitvinden. Hij zag limoen achter de bar en perste wat limoen uit. Daarboven ging veel crushed ice. En daar deed hij zijn favoriete Bourbon bij. Het geheel werd afgetopt met sodawater en de Bourbon Rickey was geboren: ‘We christen thee, O nectar, for all time to be known as the Rickey!’”
In 1900, 17 jaar later later zit onze Joe Rickey in een bar in New York en hoort hij een klant een Gin Rickey bestellen. Hij schreeuwde van minachting op de onwetende klant (er was nog geen internet of facebook of instagram): “Gin Rickey, sir! There is no such thing, sir!”
Hij legde toen aan de aanwezigen in de bar uit dat hij de uitvinder van de Rickey was enzoverder. In 17 jaar tijd was de originele cocktail veranderd in een totaal nieuw drankje. Wie ooit het idee had om bourbon te vervangen door gin is niet geweten.
Vul een longdrinkglas met ijsblokken. Giet er de gin in. Het moet zelfs geen London Dry Gin zijn, je kan gerust experimenteren met andere types gin. Giet er vervolgens het limoensap bij. Top met sodawater en versier met een stukje limoen. Even omroeren en serveren!
Bombay Sapphire, het wereldberoemde ginmerk in zijn kenmerkende blauwe fles kwam onlangs met iets nieuws op de markt.
Gin met Blackberry & Raspberry Infusie
Voor de ontwikkeling van de Bombay Bramble werd de originele Bombay Dry Gin samengevoegd met een 100% natuurlijke fruitinfusie. Deze is perfect in balans met de levendige jeneverbessen van hun klassieke kenmerkende gin.
Deze Bombay Bramble is een 100% natuurlijke fruitinfusie van rijpe braambessen (bramen) en frambozen, in een opvallende karmozijnrode kleur met een heerlijk fris fruitige smaak. De Bramble Gin heeft een ABV van 37.5% en geen toegevoegde suikers.
Perfect Serve
Je drinkt deze Bombay Bramble puur geserveerd in een koud glas, al dan niet met een ijsblokje.
Of je mixt deze heerlijke Bombay Bramble gin met tonic tot een frisse cocktail! Neem een met ijsblokken gevuld copa glas en doe er 50 ml Bombay Bramble Gin in samen met 100 ml tonic en een stukje citroen.
Gin Bramble
De Bombay Bramble is geïnspireerd op de moderne klassieke gin-cocktail The Gin Bramble, een creatie uit 1984 van Dick Bradsell, aka ‘the Cocktail King.’
Veel cocktails hebben een quasi-medicinaal verhaal. Kruiden en bloemen worden al lang in alcohol gedrenkt en gebruikt om ziekten zoals spijsverteringsproblemen, scheurbuik of koorts te behandelen. Men maakte bittere medicijnen ooit smakelijker door ze te mengen met suiker en spirit. Tonic water begon als gewoon opgeloste kinine om malaria te helpen voorkomen. Er werden ook veel bitters in cocktails gebruikt, omdat de bitters toen eigenlijk medicijnen waren. Later werden andere medicijnen – zoals absint – toegevoegd.
De Corpse Reviver
De Corpse Reviver is – zoals het woord het zegt – een drankje dat de doden weer tot leven kan brengen. Aan geen enkele cocktail wordt zoveel genezende kracht toegekend en blijkt de ideale remedie tegen katers en ander onheil te zijn: “The business of agitating the liver and stirring the sensesinto function begins early in the day.” aldus Lucius Beebe (The Stork Club Bar).
De Corpse Reviver # 2 is een game-changer, en één van mijn favoriete cocktails aller tijden. Vandaar dat ik altijd een fles Cocchi Americano in huis heb.
Ideaal tegen een kater
Corpse Revivers zijn een klasse drankjes die dateren uit de late jaren 1800, toen cocktails net populair werden en vaker ‘s ochtends dan’ s avonds werden gedronken. Deze cocktails gingen terug naar middeleeuwse tonica, maar in plaats van ziektes af te weren, bestreden ze katers.
Harry Craddock nam twee recepten voor Corpse Revivers op in The Savoy Cocktail Book, voor het eerst gepubliceerd in 1930.
De Corpse Reviver nummer 1 was gebaseerd op Cognac, en kwam met een begeleidend briefje: “To be taken before 11 a.m., or whenever steam and energy are needed.”
De Corpse Reviver nummer 2 gebruikt gin als basis en werd heel populair omwille van de balans en de frisheid. De eerste sip is zo een aanval op de zinnen, dat je wil verder sippen.
Sunday Funday
Deze Corpse Reviver is uitgevonden om de dag een vliegende start te geven. Het is dus geen wonder dat deze cocktail nu in moderne tijden perfect bij de zondagse brunch passen.
Wat heb je nodig?
1 dash absint
20 ml London Dry gin
20 ml vers geperst citroensap
20 ml Cointreau
20 ml Cocchi Americano
Hoe maak je het?
Voeg een klein scheutje absint toe aan een gekoeld martiniglas. Draai het glas om de zijkanten met de absint te spoelen en doe het overtollige in een cocktailshaker. Voeg de gin, Cocchi Americano, Cointreau, citroensap en ijsblokken toe aan de shaker en schud krachtig. Schenk in het glas, versier met een oranje of citroen zeste en serveer.
Het Verdronken Land van Saeftinghe is een natuurgebied gelegen op de grens van Nederland en België. Het grootste deel van het gebied ligt in het Nederlandse Zeeuws-Vlaanderen. Dit 3580 ha grote schorrengebied op de linkeroever van het estuarium van de Westerschelde is het grootste brak waterschor van Europa.
Een bezoek aan de grootste brakwaterwildernis van Europa is een onvergetelijke ervaring! Je ziet, ruikt en ervaart het ritme van het getij, de invloed van de zee en de Schelde. De rijke historie – er stond zelfs een kasteel!- heeft haar sporen nagelaten.
Door geulen en kreken
In verband met de natuurwaarden en vooral de veiligheid is een groot deel van Saeftinghe niet vrij toegankelijk. Het zilte water van de Westerschelde stroomt bij elke vloed binnen en bij eb stroomt het zachtjes weer weg. De vloed kan er verraderlijk snel opkomen. Laat je begeleiden door een gids: zij nemen u graag mee op een tocht door de vele diepe geulen en kreken. De gidsen kan je boeken in het bezoekerscentrum of via deze website.
De wandelroutes
Een excursie door Het Verdronken Land van Saeftinghe is een ware belevenis. Je ‘wandelt‘ over schorren en waadt door getijdengeulen en geniet ondertussen van het landschap, de flora, fauna. Er zijn twee wandelroutes: de Ruige Laarzen Route (lastig maar een belevenis) en het plankierpad.
Een deel van het natuurgebied Saeftinghe is wel vrij toegankelijk, hier kunt u vrij struinen of de uitgezette routes volgen. Vanaf de dijk heeft u een prachtig overzicht over het gebied!
Als je in de archieven van Nullam Microwaveum bladert kom je zeker de categorie Meatball Mania tegen. Het is een verzameling van recepten met meatballs van over gans de wereld, want ieder land heeft zo zijn klassieker. Het recept van vandaag zijn Spaanse albondigas (gehaktballen) maar in Surf & Turf versie, dus gecombineerd met zeevruchten. De gehaktballen garen verder in een rijke tomatensaus, waaraan we chorizo, inktvisringen en vongole aan toe voegen.
Het resultaat is een kruidig Surf & Turf stoofpotje met een hele rijke smaak. De hoeveelheden voor dit recept zijn genoeg voor 4 personen.
Que aproveche, amigo.
Wat heb je nodig?
400 gram varkensgehakt
300 gram chorizo
300 gram inktvisringen
400 gram vongole
2 EL droge sherry
3 sjalotten
3 teentjes look
100 ml witte wijn
1 blik tomatenblokjes (400 gram)
platte peterselie
1 eigeel
50 gram broodkruimels
1 EL pimentón de la Vera (gerookt paprikapoeder)
Hoe maak je het?
Turf: de meatballs
Smelt de boter in een pan met zware bodem. Fruit er de fijn gesnipperde sjalotten in. Na ongeveer 5 minuten mag je er het paprikapoeder bij doen en de geplette look. Roer goed om en laat nog een minuutje verder garen. Blus met de sherry. Giet dit alles in een grote mengkom, samen met de broodkruimels. Kruiden met peper en zout. Laat afkoelen.
Meng er vervolgens het gehakt en een eigeel door. Meng goed en maak er kleine gehaktballen van. Doe wat olijfolie in de pan en bak de gehaktballen tot ze wat kleur hebben. Ongeveer 5 minuten, want ze zullen verder garen in de saus. Haal de gehaktballen uit de pan en zet ze even opzij.
Surf
Bak nu de stukjes chorizo in de pan met een fijn gesnipperd teentje look. Doe er de inktvisringen bij en geef ze een beetje kleur. Blussen met de witte wijn, en even goed roeren. Nu mogen de tomatenblokjes erbij. Laat de saus even sudderen. Doe er de gehaktballen in en laat deze even doorwarmen. Als laatste mogen de vongole erbij. Na 5 minuten zouden ze allemaal moeten open zijn. Verwijder de gesloten vongole. Werk af met wat platte peterselie. Serveer met stukjes rustiek brood.
Je ziet, dit is een gemakkelijk recept. Het enige waar je rekening moet mee houden zijn de verschillende gaartijden van bijvoorbeeld de inktvisringen, chorizo en vongole.
El Diablo is een populaire en eenvoudige cocktail op basis van tequila, limoensap, gemberbier en crème de cassis. Maar we gaan de laatste vervangen door onze zelfgemaakte braambessenlikeur (zie receptuur). De zoetheid van de braambessenlikeur neemt wat van de bite weg van het gemberbier. Beide gaan goed samen met de wat aardse tequila.
Het is niet alleen een lekker fris drankje maar ook leuk om te maken. Voor visuele effecten kan je een beetje spelen door de braambessenlikeur er als laatste bij te doen. Giet de (dikkere) braambessenlikeur langzaam over een barlepel in je glas en zo krijg je een mooie sliert in je glas.
Voor zij die gemberbier iets te uitgesproken van smaak vinden, geen probleem, vervang gember bier door ginger ale.
Patrón Reposado tequila
De Diablo wordt standaard met Reposado tequila gemaakt. Patrón Reposado is een zachte en elegante op eikenhouten gerijpte tequila uit Mexico, die toegankelijk is voor iedereen. De mooie complexiteit en zachtheid neigt duidelijk naar eikenhout en weerspiegeld de frisse agave.
Werk af met twee schijfjes limoen, zodat je twee duivelsoortjes krijgt. Ik heb het geprobeerd … 🙂
Wat heb je nodig?
45 ml Patrón Reposado tequila
15 ml braambessenlikeur
15 ml vers geperst citroensap
Gemberbier
Hoe maak je het?
Giet de tequila, braambessenlikeur en het vers geperst citroensap in een shaker gevuld met ijsblokken. Goed shaken en in een met ijsblokken gevuld collins glas (of highball) gieten. Afwerken met gemberbier en twee partjes limoen.
Arromanches-les-Bains is een gemeente in het Franse departement Calvados (Normandië) en telt 532 inwoners. Arromanches-les-Bains is bekend voor de Mulberryhaven, gelegen op het D-day strand GoldBeach.
Tijdens de voorbereiding van Operatie Overlord besloten de geallieerden om twee kunstmatige havens in Normandië te bouwen. Dit was essentieel om versterkingen en materiaal op het vasteland te krijgen.
De oplossing van de geallieerden was om in Groot-Brittannië onderdelen voor twee kunstmatige havens te vervaardigen, over het Kanaal te slepen en ter plekke te monteren. Eén haven was gepland in de Amerikaanse landingszone genaamd Omaha Beach (Vierville-sur-Mer), codenaam ‘Mulberry A’, de tweede (‘Mulberry B’) in Arromanches bij Gold Beach, de Britse landingszone. De 50e Britse Infanteriedivisie die hier landde op 6 juni 1944, veroverde Arromanches diezelfde avond. Op 14 juni was de eerste drijvende weg operationeel. Maar van 19 tot 22 juni raasde een storm door het Kanaal en beschadigde de havens. Mulberry A bleek volledig onbruikbaar.
De overblijfselen van de kunstmatige haven van Arromanches – de Phoenix caissons – zijn nog altijd zichtbaar.
Praktische info
Musée du Débarquement Place du 6 Juin 14117 Arromanches
Ronde bioscoop waarin op negen verschillende schermen de film ‘Normandy’s 100 Days’ wordt geprojecteerd. De film toont beelden uit het huidige Normandië en beelden uit 1944.
