Bia Mara nummer 3 is een feit!

De derde Bia Mara opende gisteren officieel zijn deuren op het bruisende Londenplein in Brussel. Het Londenplein in het hartje van de Europese wijk is een leuke ontmoetingplaats, want je kan er voor elk wat wils vinden, en nu dus ook een Bia Mara. Voor de inrichting van deze Bia Mara werd gekozen voor een mooie grote muurschilderij die geheel een beetje een New York style geeft.

Bia Mara maakt traditionele fish and chips zoals je in Dublin kan eten. Maar, en dat maakt Bia Mara anders dan alle anderen, ze kiezen hun vissoorten goed uit want duurzaamheid is een prioriteit voor Marco Ferracuti en Simon Whiteside. Het leuke aan Bia Mara is dat ze constant de fish and chips naar een hoger niveau tillen met vernieuwde smaken in de panko of het tempurabeslag of nieuwe sausjes. Of verrassende nieuwe gerechtjes zoals bijvoorbeeld octopus met chorizo.

Het gezellige Londpenplein wordt deze zomer nog gezelliger als je buiten op het terras kan genieten van after work drinks en de nieuwe kleine Bia Mara bites (hapjes), want die komen er ook. Ideaal dus bij een van de selecte bieren of een cocktail.

Ik ben fan van het eerste uur, niet alleen omdat ik de fish & chips lekker vind, maar ook omdat het allemaal snel en ongedwongen is. Bij de Nullam familie gebeurt het vaak op het einde van de week, dat niemand zin heeft om te koken en dat we dan maar naar Bia Mara trekken.

Congratulations Marco and the team for number 3!

 

Bia Mara Praktische Info

Londenplein 1, 1050 Elsene

NM.

Kombucha, Nullam style

Je kan er de laatste tijd echt niet meer naast kijken, of je nu vertrouwd bent met de traditionele methodes van fermentatie of niet of als je geïnteresseerd bent in de gezondheidsaspecten van probiotica.

Probiotoca

De officiële definitie van een probioticum is “Levende micro-organismen, die wanneer in voldoende hoeveelheden toegediend, een gunstig effect hebben op de gastheer”. Met andere woorden micro-organismen (meestal bacteriën) die een duidelijk gezondheidseffect hebben. Maar het zijn GEEN geneesmiddelen. Probiotische bacteriën kunnen worden ingezet om de van nature voorkomende bacterieflora in het lichaam te beïnvloeden. Recent is ook vastgesteld dat probiotica het immuunsysteem in de darm kunnen prikkelen. Kombucha bevat heel wat vitamine B en C.

De meest voorkomende soorten probiotica zijn zuivelproducten (zoals bvb Yakult en Actimel).

SCOBY: symbiotic culture of bacteria and yeast

Kombucha thee is een gefermenteerde thee, die je maakt op basis van een starter cultuur (paddenstoelen, een moederkombucha of een SCOBY), thee, suiker, azijn en een starter thee (kombucha van een vorige batch). Gingerbeer, kefir, azijn en zuurdesem zijn andere voorbeelden die ook zo een symbiotische cultuur nodig hebben.

Ja, er zit suiker in en toch is het gezond. Een SCOBY bestaat uit verschillende bacteriën en gisten die samen een heel fijn weefsel vormen: de ‘zwam’ (of SCOBY). Deze zwam is een organisme op zich, het produceert allerlei stoffen, maar heeft ook voeding nodig en die voeding is suiker. Deze suiker wordt tijdens het fermentatieproces omgezet in zuren, gisten, enzymen, vitamine B en vitamine C. Van de hoeveelheid suiker die toe is gevoegd blijft nog maar héél weinig over in het uiteindelijke drankje.  Door dit proces krijgt kombucha een zurige smaak.

De zwam of scoby wordt tijdens het fermentatieproces de grootte van een pannenkoek en ziet er inderdaad uit als de top van een paddenstoel. Het ziet er niet uit (volgens mijn dochter) en het voelt ook raar aan. In Canada maken ze trouwens bio-tekstiel – vegan leather – van SCOBY’s. De SCOBY is dus de moeder die we nodig hebben om de fermentatie te doen starten. En die moeder gaat kweken, er gaat zich op de moeder SCOBY een nieuwe SCOBY laag gaan vormen. Die kan je er af pellen en gebruiken om een nieuwe batch te starten.

Je kan natuurlijk zelf je SCOBY maken, maar het ideale is er een te kopen (dan weet je zeker dat je een goede actieve SCOBY hebt).

Wat heb je nodig?

  • 3,5 liter water
  • 2 EL losse groene thee (sencha)
  • 240 gram rietsuiker
  • 1 SCOBY
  • 10 tot 15 % (van het totaalvolume) starter kombucha thee
  • 1 grote glazen pot
  • Theedoek
  • kruidnagel

Hoe maak je het ?

Breng het water aan de kook (eigenlijk tot rond de 92 graden). Voeg daar de suiker en de thee aan toe en laat de thee trekken. Net zoals bij een gewone thee zal er een verschil in smaak zijn naargelang de tijd die je tijd de thee laat trekken.

Laat de thee afkoelen tot onder de 30 graden (bij een hogere temperatuur gaat de SCOBY kapot).

Filter en giet in een grote glazen recipient, waarin je SCOBY en de startervloeistof hebt gegoten. Dek af met een theedoek en een elastiek (om bvb fruitvliegjes en stof te vermijden maar toch zuurstof toe te laten). Leg er wat kruidnagels op, want die houden blijkbaar ongewenste bacteriën tegen.

Zet de pot op een donkere plaats weg, op kamertemperatuur of in ieder geval een stabiele gelijkaardige temperatuur.

Laat de kombucha ongeveer 7 tot 14 dagen fermenteren, naargelang de smaak die je wil.

Gebruik liefst een pot met een kraantje, want je moet af en toe wel eens proeven. Dan kan je ook gemakkelijk aftappen wanneer je kombucha klaar is.

Wanneer is je kombucha klaar?

Wanneer je het juiste evenwicht hebt tussen zoet en zurigheid hebt.

In een reeks volgende artikelen komen we terug op goede praktijken om kombucha te maken, wat je met een kombucha kan doen en de tweede fermentatie met kombucha.

Ere wie ere toekomt

Met dank aan Olivier Jacobs van Jigger’s (Gent) voor de SCOBY en de eerste lessen, Jesse Den Dulk (ook Jigger’s) voor de tips voor de tweede fermentatie, en Dries Botty van Belroy’s Bijou (Antwerpen) voor de cocktailtips.

NM.

Guanciale Nullam style

Guanciale is Italiaans voor hoofdkussen maar het is ook badass gepekelde varkenswang. Yep! Indien je nog nooit deze vette, gezouten varkenswang geproefd hebt, ga dan nu onmiddellijk op zoek in je lokale carniceria, want je weet echt niet wat je gemist hebt.

Guanciale heeft ongeveer de textuur van spek maar heeft een diepere smaak. Je kan het rauw eten – in flinterdun gesneden versie – of je bakt het in de pan en voegt het toe aan stoofpotjes of soepen. Maar het is vooral een onmisbaar ingrediënt in Bucatini all’Amatriciana (zie recept) of Pasta alla Gricia (zie recept).

Maar het is ook heel lekker bij de aperitief. En we gaan het niet kopen maar zelf bereiden, want dit is het leukste.

Het hoofdingrediënt zijn varkenswangen. Tenzij je een beenhouwer hebt die de volledig varkenswang van de varkenskop kan en wil snijden, kan je de al gekuiste versie die je in elke winkel ziet, gebruiken.

Deze gaan we pekelen, drogen en opeten. Nog één raad, maak er genoeg, want ze zijn heel lekker, dus heel snel op. Ik heb er onmiddellijk twee kilo gemaakt. Let ook op, ik geef enkel indicaties voor de gebruikte ingrediënten, omdat de ratio gewicht varkenswangen versus specerijenmengeling belangrijk is.

Wat heb je nodig?

  • 2 kilo varkenswangen
  • 2 theelepels geplette zwarte peperbollen
  • 2 theelepels rode chilipepervlokken
  • 1 theelepel geroosterde venkelzaadjes
  • 3 laurierbladen, gemalen
  • 5 EL grof zeezout
  • 2 ½ EL chilipoeder
  • 1 steranijs
  • 1 EL geel mosterdpoeder

Hoe maak je het?

We beginnen met het droogdeppen van de varkenswangen. Vervolgens gaan we ze goed doorprikken zodat de specerijenmix goed kan binnendringen.

Vervolgens maken we de specerijenmengeling. Ik heb er wat rode chilipepervlokken en chilipoeder bijgedaan, omdat ik er een beetje kick wou aangeven. Wil je dit niet, verhoog dan de hoeveelheid zout, zwarte peper en venkelzaadjes evenredig.

Ratio

Weeg de varkenswangen. Het gewicht van de mix van specerijen moet ongeveer 8 tot 10% van het gewicht van de varkenswangen zijn. Ten eerste omdat je de varkenswangen hier volledig moet mee insmeren, maar moet ook voldoende over zijn om te pekelen.

Wrijf dus de varkenswangen volledig in met de specerijenmix. Steek ze in een doorzichtige plastic zak en leg ze dan plat in een voldoende grote schaal. Hier komt nog een gewicht op om het pekelen en vooral het vocht afdrijven te helpen. Schrijf je begingewicht op en zet weg in de koelkast.

Na twee dagen mag je de varkenswangen omdraaien. Zorg ervoor dat de specerijen goed verdeeld zijn. Laat nu nog twee dagen verder pekelen in de koelkast. Met grote stukken varkenswang mag je zelfs tot tweemaal 1 week gaan. Gebruik de rest van de kruidenmix voor het einde van dit proces.

Haal uit de koelkast en weeg de varkenswangen. Je zou een vochtverlies van ongeveer 10 % moeten hebben, aangezien het zout het vocht uit de varkenswangen haalt.

Spoel af onder koud water en dep ze droog.

Aromaten

Een tip: wil je nog een beetje meer experimenteren, smeer de varkenswangen nu in met Fernet-Branca, een amaro die meer bitter dan zoet is. Laat dit goed intrekken, en dep terug droog.

Maak een kruidenmix van zwarte peper en venkelzaad. en strooi deze over de varkenswangen. Maak een gaatje in de varkenswangen en ga er met beenhouwerskoord door, zodat ze ze kunnen ophangen. Liefst in een koele, donkere ruimte, met een maximum vochtigheidsgraad van 60-70 %.

Mangia!

Je hebt ongeveer nog 3 tot 4 weken nodig om ze te laten drogen, of een 30 % gewichtsverlies. Maar dat hangt af van je eigen voorkeur. Ik moet me al bedwingen om er na 1 week niet aan te zitten.

Zij die een roker bezitten, kunnen ze ook roken!

 

NM.

In the Mix Margarita

Happy Hour

De woorden happy en hour worden al eeuwen samen gebruikt om leuke tijden te omschrijven. Zelfs William Shapespeare gebruikte dit al in 1599 in King Henry V:  “Therefore, my lords, omit no happy hour That may give furtherance to our expedition“. Voor vandaag staat de Margarita op het menu, één van de 25  meest legendarische cocktails.

Margarita

Een margarita is een Mexicaanse cocktail die behoort tot de ‘Daisy‘ familie en bestaat klassiek uit drie (3) ingrediënten: tequila, triple sec en limoensap, vaak geserveerd in een glas met zout op de rand. Een Margarita wordt geshaket en straight-up geserveerd in het gekende Margarita glas, een soort oversized coupette (zie foto). Maar je kan de Margarita ook over ijs serveren in een old fashioned glas of frozen. Voor de laatste versie doe je alle ingrediënten met ijs in de blender.
We weten helemaal niet wie de Margarita uitvond of voor de eerste keer serveerde, maar deze cocktail werd heel populair in de jaren 30. Margarita is Spaans voor madelief en de cocktail zou mogelijks een tequila versie kunnen zijn van de Daisy (Engels voor madelief).

Wat heb je nodig?

  • Tequila
  • Triple Sec of Cointreau
  • Limoensap

Hoe maak je het?

De klassieke verhouding is 2 delen tequila, 1  deel triple sec en 1 deel limoensap. Daarmee krijg je een cocktail die licht aan de zurige kant is – vandaar de sour familie. Veel hangt natuurlijk af van je limoenen en de zoetheid van je likeur. Je kan de zoetheid wat opdrijven door er een barspoon agavesiroop bij te doen (zeker bij de frozen versie)

Noblesse oblige wil dat je je Margaritaglas een mooi zoutrandje geeft, maar ik hou daar niet zo van. Ik doe liever een snuifje zout in de cocktail zelf, vooraleer te shaken (15  seconden).

NM.

 

 

Gecafeïneerde en gepekelde shiitake paddenstoelen

Zondag Experimentendag

Op zondag heb ik meestal wat meer tijd en dan gaan we experimenteren. Naast fermenteren probeer ik ook af en toe eens te gaan pekelen. Voor mijn menu tijdens de feestdagen had ik iets zuur nodig voor een bepaald gerecht, dus ging ik op zoek in mijn kookboeken. Uiteindelijk is het een combinatie van twee recepturen geworden, namelijk gepekelde paddenstoelen waaraan we een extra – en heel onverwachte – smaaktoets gaven door ze ook te cafeineren. Zo krijg je umami-rijke shiitakes die gepekeld worden in  een azijnzure, koffie geïnfuseerde omgeving. Na één dag kan je ze al serveren, bijvoorbeeld bij een charcuterieschotel, of ter vervanging van augurken op een sandwich, of bij een roerei, of bij een aardse wildschotel. Keuze genoeg.

Wat heb je nodig?

  • 100 gram gedroogde shiitake paddenstoelen
  • 125 ml witte wijnazijn
  • 1½ EL (ongeraffineerde) suiker
  • 1 EL vers gemalen koffie
  • 1/2 theelepel natriumbicarbonaat (Na₂CO₃)
  • 1 glazen pot van ongeveer 500 ml

Hoe maak je het?

Stap 1 Hydrateren

We beginnen met het hydrateren van de shiitakes. Doe ze in een voldoende grote kom en giet er 500 ml kokend water over. Leg er een bordje zodat ze goed onderblijven. Laat ze ongeveer 15 minuten in de warme vloeistof en giet dan af door een fijne zeef. Maar bewaar de vloeistof!

Stap 2 Pekelen

Neem 250 ml van de vloeistof en breng deze samen met de azijn en de suiker tot een temperatuur van 90 graden. De suiker moet goed opgelost zijn en je moet vooral onder het kookpunt blijven om de koffie niet te verbranden.

Stap 3 Cafeineren

De paddenstoelen mogen in de glazen pot. Op de gazenpot zet je de koffiefilter (ik gebruikte een Hario V60). daarin mag de vers gemalen koffie van jouw voorkeur (Ik deed het experiment met de Santos Mild van Koffie Kàn en met een meer geroosterde espresso van Lavazza … ). Giet de warme pekelvloeistof met kleine beetjes over de gemalen koffie en wacht telkens een beetje. Laat de vloeistof traag over de shiitakes druppelen. De paddenstoelen zouden nu onder de vloeistof moeten zitten.

Laat afkoelen tot kamertemperatuur. Voeg er het natrium- bicarbonaat bij voor een in de diepte werkende zurige smaak.

Net zoals je met de koffie kan spelen om de cafeinesmaak naar je eigen voorkeur te zetten, kan je ook wat spelen met de pekeltijd. De paddenstoelen zijn na 1 dag klaar en blijven twee weken goed.

NM.

Spaanse Albóndigas

In Meatball Mania speuren we de wereld af op zoek naar gerechten met gehaktballen. Die recepten kan je op deze site vinden aan de linkerkant in het Menu VLEES onder de Tab MEATBALLS. De oorsprong van gehaktballen is onbekend, al lijkt het er sterk op dat de kofte of kofta gerechten (zie receptuur) uit Persië komt en dat het doorgegeven hebben aan de Arabieren. Vermoedelijk zijn de gehaktballen dan zo doorgereisd naar Noord-Afrika, Griekenland en Spanje. Ondertussen heeft zowat elke cultuur zijn versie van meatballs. Vandaag staan de Spaanse albóndigas op het menu.

Het woord albóndigas is afgeleid van het arabische woord voor hazelnoot – al-bunduq – of een klein rond voorwerp. Het zou te maken hebben met een gerecht dat door de Berbers werd meegebracht tijdens de Moorse overheersing van Spanje. Spaanse albóndigas worden geserveerd als tapa (fingerfood) of hoofdgerecht, meestal in een tomatensaus.

Bij Spaanse gehaktballen  wordt het gehakt en de aromaten gemengd met een béchamelsaus, om ze heel zacht en vochtig te houden. En geserveerd met een Spaanse versie van een tomatensaus, waarin we wat brandy en witte wijn verwerken. Het resultaat is een ware lekkernij!

Onze wijnsuggestie

Een rode Pizarras de Otero 2016 Bodegas Martin Codax, gemaakt van de relatief onbekende Mencia druif

Wat heb je nodig?

  • 2 EL boter
  • 2 EL bloem
  • 125 ml melk
  • 750 gram gemengd gehakt (kalf-varken)
  • 2 eieren
  • 3 EL fijn gesnipperde platte peterselie
  • 1 EL droge witte wijn
  • 1 teentje look, geplet en fijn gesnipperd
  • 1 theelepel zoete paprika (pimentón de la vera)
  • peper en zout
  • olijfolie

Voor de tomatensaus

  • 2 grote tomaten
  • 1 fijn gesnipperde ajuin
  • 1 halve wortel, fijn gesnipperd
  • 2 teentjes look
  • 1/2 theelepel zoete paprika (pimentón de la vera)
  • 1 EL bloem
  • 125 ml droge witte wijn
  • 3 EL brandy of sherry
  • 500 ml kippenbouillon
  • fijn gesneden platte peterselie

Champignons

  • 1/2 kilo paddenstoelen naar keuze
  • olijfolie
  • peper en zout

Hoe maak je het?

De béchamelsaus

Smelt de boter in een kleine sauspan. Voeg er de bloem bij en laat verder koken op een klein vuurtje. Roer constant met een garde tot de bloem uitgekookt is. Voeg er dan geleidelijk aan en al roerend de melk bij, tot je een gladde saus hebt. Laat nog een paar minuten inkoken. Zet opzij en laat de Béchamel afkoelen.

De gehaktballen

Neem een grote mengkom en daar het gehakt in, samen met de eieren, de wijn, look, paprika, peper en zout en giet daar de béchamelsaus over. meng goed dooreen en zet weg in de koelkast.

Na een paar uur mag je de meatballs maken. Maak ze niet te groot, ongeveer 3 cm diameter. Neem een grote pan en verwarm 2 EL olijfolie en bak de meatballs tot ze gaar zijn.

De tomatensaus

Maak ondertussen de tomatensaus. Rasp de tomaten tot enkel het vel overblijft. Neem een sauspan en gaar de fijngesneden wortel en een teentje look op een zacht vuurtje. Doe er het vlles van de tomaten bij en de paprika en laat verder garen op een zacht vuurtje. Strooi er wat bloem over (zodat de saus kan indikken), en blus met de wijn en brandy.  Laat goed inkoken. Wanner de saus klaar is, kan je die verder pureren in een blender. Doe er dan de bouillon bij, controleer de kruiding en hou warm (tot de meatballs gebakken zijn).

De meatballs mogen nu bij de saus. Laat even verder doorwarmen tot de smaken gemengd zijn en voed er de fijn gesnipperde peterselie bij.

Bak de champignons in een lepel olijfolie. Serveer op een bord en serveer er de albóndigas bij met een paar lepels saus.

Buen provecho!

NM.

Sacred Gin Negroni

Een woordje Negroni geschiedenis

Graaf Camillo Negroni was aan het genieten van een Americano, maar wou blijkbaar iets met wat meer alcohol en vroeg de barman om in zijn volgende cocktail de soda te vervangen door gin. We zijn in 1919 in Caffè Casoni in Firenze. De barman verving de soda door gin en versierde de cocktail met een gekruld streepje appelsienschil, zodat iedereen kon zien dat het geen Americano (zie receptuur) was. U moet weten dat in die tijd de gin helemaal niet te vergelijken was met de gin nu, en zeker niet zo verfijnd. Maar toch moet deze nieuwe samenstelling in de smaak gevallen zijn want de graaf kon zijn familie overtuigen om te investeren in een vooraf gemengde Negroni cocktail. Ze startten de Negroni distillerie in Treviso en verkochten deze versie als de Antico Negroni.

Orson Welles

De eerste referentie naar de Negroni kwam van Orson Welles, die enkele jaren na het einde van de Tweede Wereldoorlog in Rome werkte. Hij schreef over Negroni naar het thuisfront dat “The bitters are excellent for your liver, the gin is bad for you. They balance each other.” In ieder geval, de Negroni moet indruk gemaakt hebben en staat trouwens ook op mijn lijst van 25 iconische cocktails.

Negroni met Sacred Spirits

Voor een Negroni heb je een bitter, een vermout en een gin nodig en die halen we uit het gamma van Sacred. De Sacred Gin is gebaseerd op een formule uit 1660, het jaar van de Dutch Gift, toen de markt van de specerijen gedomineerd werd door de Nederlandse Oost-Indische Compagnie. In die tijd werd ook een Encyclopedie van de specerijen bijgehouden, de Hortus Indicus Malabaricus en het is daaruit dat Ian Hart de formule haalde. De naam Sacred – heilig – komt trouwens van een van de gebruikte botanicals, de Boswellia Sacra ofte wierook.

Elke van de twaalf botanicals wordt apart gedistilleerd en later geblend tot het eindresultaat op 40% ABV. Door deze vacuümdistillatie op lage temperatuur en druk krijg je hele frisse, zuivere smaken, want door de lage temperatuur zijn de botanicals nooit gekookt. Je moet er maar eens op letten: de citrus in sommige gins, waarvan ik de naam niet ga noemen, smaakt eerder naar konfituur.

We kozen uit het gamma gins van Sacred voor de frisse Pink Grapefruit Gin.

Voor de bitter kozen we de Sacred Rosehip Cup, het Britse alternatief voor Campari want iets fruitiger en minder bitter. De Rosehip cup bevat 27 botanicals, waaronder Britse rozenbottel, rabarber en Peruviaanse gember. De natuurlijk rode kleur komt van Engelse druiven en rabarber. Je kan geen appelen met peren vergelijken, maar er zit meer diepte in de smaak dan Campari, minder bitter en rijker. Een gans andere drank.

De Rosehip pairt ook heel goed met de Carpano Antica Formula vermout, maar wij gingen voor de Sacred Spiced English Vermouth: een rijke donkere vermout gemaakt met absintalsem (wormwood) uit Somerset, organische tijm en wijn uit de Three Choirs Vineyard in Gloucestershire.

Wat heb je nodig?

  • 1 deel Gin: Sacred Pink Grapefruit Gin.
  • 1 deel Bitter: Sacred Rosehip Cup
  • 1 deel vermout: Sacred Spiced English Vermouth
  • een stukje appelsienschil

Hoe maak je het?

Het recept van de klassieke Negroni is theoretisch gezien redelijk eenvoudig: 1 maatje vermout, gin en een bitter. Maar zoals alle dingen met weinig ingrediënten is het zaak om de juiste smaakbalans te vinden: de alcohol van de gin, het bittere van de bitter en het zoete van de vermout. Geen van de drie mag overheersen.

De Negroni is een cocktail die je moet roeren, dus de cocktailshaker heb je niet nodig. Je vult je mengglas met ijsblokken en giet er de vloeistoffen in. Belangrijk is de verwatering en de koeling. Dus goed roeren met een barlepel. Dan door een zeef in het glas gieten en pas dan eventueel nog een ijsblokje toevoegen. Serveer de  Negroni bij voorkeur in een tumbler of laag cocktailglas. Neem een stukje appelsienschil en kneus dit boven je glas zodat de etherische oliën vrijkomen boven de drank. En doe er dan het stukje schil bij.

CinCin,

NM.

 

 

 

Sacred Spirits

De regelmatige volgers van mijn blog hebben ongetwijfeld al gemerkt dat ik de laatste tijd veel met producten van Sacred Spirits werk. En dat klopt. De reden is dat ik heel graag met het gamma producten van Sacred werk. Een tijdje geleden stelde ik jullie al de Sacred English Whiskey Likeur (zie artikel) voor, een topper die kwa smaak heel hoog scoort. Maar Sacred Spirits zijn natuurlijk ook bekend van hun voortreffelijke gins en vermouts. Sacred is gestaag hun gamma premium spirits aan het uitbreiden en ze nemen echt de tijd om elk nieuw distillaat te perfectioneren. Ik ben ze in het kerstverlof in Londen gaan bezoeken en mocht er genieten van een rondleiding en tasting door de nieuwste distiller, Siobhan, in Sacred at The Star. En kreeg al een sneak preview van nieuwe produkten.

Breaking Bad stijl

De Sacred Micro Distillery is gelegen in Highgate in Londen, ergens in een achterkamer. Inderdaad want Sacred Spirits is geen tradtionele distilleerderij met koperen pot stills. Sacred is eigenlijk de Breaking Bad versie: het ziet er eerder uit als een uit de hand gelopen scheikundig experiment (zie foto). Het is dus al per definitie small batch distillation (maximum 50.000 flessen), met andere woorden, er worden maar kleine hoeveelheden gestookt en dus geen massa-productie. De Sacred Gin worden vacuum distilled en dat is een beetje het verhaal van Ian Hart en Hilary Whitney, de master distiller en oprichters van Sacred. Ze begonnen aan dit verhaal in 2009. Ian hield het voor bekeken in de financiële sector en interesseerde zich voor moderne distillatietechnieken. Hij begon met wijn maar richte zich al heel snel op gin.

Wat is vacuümdistillatie?

Vacuümdistillatie is een distillatiemethode waarbij de druk boven de te destilleren oplossing wordt verlaagd tot onder de atmosferische druk. Hierdoor is het mogelijk om vloeistoffen bij een lagere temperatuur te distilleren. Vacuümdistillatie kan met of zonder verwarming worden toegepast. Er komen dus geen alambics, koperen pot stills of coffey stills aan te pas. Voor hun lage druk vacuum gebruiken ze kleine rota-vap’s, zoals die die in een labo gebruikt worden. Ian heeft ondertussen de standaard versie aangepast met eigen ontwerpen, omdat hij constant het proces wil verfijnen. De science geeks die hierover meer willen weten moeten maar eens doorklikken naar het artikel van collega blogger en gin-lover Mathias.

Boswellia Sacra

De Sacred Gin is gebaseerd op een formule uit 1660, het jaar van de Dutch Gift, toen de markt van de specerijen gedomineerd werd door de Nederlandse Oost-Indische Compagnie. De Dutch Gift was een geschenk van een collectie schilderijen en beelden in 1660 van de Staten-Generaal der Nederlanden en de Staten van Holland en West-Friesland aan koning Karel II van Engeland. In die tijd werd ook een Encyclopedie van de specerijen bijgehouden, de Hortus Indicus Malabaricus en het is daaruit dat Ian Hart de formule haalde. De naam Sacred – heilig – komt trouwens van een van de gebruikte botanicals, de Boswellia Sacra ofte wierook.

Elke van de twaal botanicals wordt apart gedistilleerd en later geblend tot het eindresultaat op 40% ABV. Door deze vacuümdistillatie op lage temperatuur en druk krijg je hele frisse, zuivere smaken, want door de lage temperatuur zijn de botanicals nooit gekookt. Je moet er maar eens op letten: de citrus in sommige gins, waarvan ik de naam niet ga noemen, smaakt eerder naar konfituur. Dat frisse aspect krijg je ook bij de Sacred Gin Juniper, die daardoor perfect in een Gin & Tonic of een Martini kan verwerkt worden (eventueel samen met de Sacred Dry Vermouth. In volgende artikels komen ook nog de andere gins aan bod, zoals bijvoorbeeld de Pink Grapefruit Gin, Coriander en de aromatische Cardamom. En met de The Rosehip Cup, Sweet Vermouth en Sacred Gin maken we een klassieke Negroni.

Kwaliteit en variatie

De authenticiteit en hoge kwaliteit van het gamma Sacred Spirits was voor mij de doorslaggevende faktor om terug met gin te gaan werken, want tijdens de gin hype had ik het zo goed als opgegeven.

Waar kan je Sacred vinden?

Sacred kan je in de meeste klassezaken proeven. Voor zowat het volledige gamma kan je terecht bij Anverness in Antwerpen of bij Balder Van De Velde, Brand Ambassador van Sacred (balder@sacredgin.com)

Voor meer info over de verschillende producten kan je ook terecht op de mooie website  www.sacredspiritscompany.com

NM.

Bacardi Facundo cocktails exclusief in Bar Burbure

“This collection was born via a legacy of passion and relentless craft, a journey defined by the same characteristics that led to my great-great-grandfather, Don Facundo Bacardí Massó creating rum as we know it today.”

Facundo L. Bacardí, Chairman of the Board of Bacardí Limited

Een eerbetoon aan 150 jaar uitzonderlijke rums

Don Facundo Bacardí Massó stichtte het familiebedrijf op 4 februari 1862 in Santiago de Cuba (Cuba) met een duidelijke visie: aan de wereld tonen hoe goed rum wel kan zijn.

Door het optimaliseren van de distillatietechnieken en het verfijnen van de kunst van het blenden zorgde Don Facundo dat rum een gecultiveerde premium spirit werd.

Om deze spirit nog verder te sofisticeren zette hij elk jaar de beste rums opzij en begon te experimenteren met het rijpingsproces. Het rijpen van de rums en het blenden zorgde uiteindelijk voor subtiele en gelaagde rums.

Na 150 jaar rijpen en blenden heeft de Bacardi familie momenteel één van de grootste privé-collecties oude rum. En geïnspireerd door de uitzonderlijke kwaliteit en het voorbeeld van de stichter besloot Bacardi een luxe collectie op de markt te brengen. En zo werd de FACUNDO Rum Collection geboren, een eerbetoon aan de visie van de stichter, Don Facundo Bacardí Massó.

De Facundo range bestaat uit 4 hele uitzonderlijke sipping rums, samengesteld uit zeldzame en fijne rums uit die private reserve van de Bacardí familie.

Maestro de Ron Manny Oliver kreeg de taak om de Facundo range te maken. Hij kreeg carte blanche om met zijn expertise en blending skills 4 uitzonderlijke complexe rums te creëren.

FACUNDO: The Definitive Sipping Rum.

De vaten om deze rums te laten rijpen werden nauwkeurig uitgekozen, speciaal voor hun aroma en smaak. EXQUISITO en PARAÍSO werden bijvoorbeeld zo gemaakt: de EXQUISITO in sherry vaten en de PARAÍSO in Franse XO vaten.

Elke fles uit de FACUNDO Rum Collection werd speciaal ontworpen ter ere van een gouden tijdperk in Cuba, namelijk de jaren dertig en het Art Deco Edificio Bacardí in Havana, één van de meeste exclusieve bars toen. De EXIMO fles met zijn zonnestralen is ontworpen naar het beeld van de marmeren inkom van de Edificio Bacardí bar en de “X” verwijst niet alleen naar de 10 jaar oude rum maar ook naar de kunst van het blenden.

Waar vind je de Bacardi Facundo Collectie?

Je zal de Bacardi Facundo range niet in de winkel vinden, enkel maar in enkele topbars zoals Bar Burbure, The Pharmacy, Sprezza en Koks & Tales of in restaurants zoals het Hof van Cleve of Elckerlijc. Je zal ze dus daar moeten gaan proeven. Het zijn dus sipping rums, die je normaal gezien puur drinkt.

Bar Burbure ging nog een stapje verder en creërde 4 exclusieve cocktails met de Facundo Range: een Hemingway Neo Daiquiri, Bisquet Old Fashioned by Eximo, een smoked Old Fashioned by Exquisito en een Facundo Cobbler by Eximo (zie foto).

De Facundo cocktails van Bar Burbure zijn een reeks cocktails die naar afwerking en smaak weeral net dat ietsje meer hebben, maar vooral ook, internationale uitstraling.

Bar Burbure Facundo Cobbler

De Facundo Cobbler is gemaakt met de Eximo rum. De FACUNDO EXIMO is de enige van de vier rums die werd geblend vooraleer hij gerijpt werd op fijne eiken vaten. De Eximo heeft de kleur van mahoniehout. In het aroma vind je toffee, karamel en walnoten terug. De smaak is heel verfijnd: vanille, cacao en licht gerookt. We spreken hier over een rum die een volle textuur heeft met een hele lange afdronk.

In de overheerlijke cobbler vind je die smaken ook terug. Hij wordt geserveerd in een hoog glas met crushed ice, met een verfijnd chocolaatje, een Ferrero Rocher en wat hazelnoten.  Het kan zo een Green Club Card cocktail worden! Net zoals de Maestro de Ron zijn uiterste best heeft gedaan om deze EXIMO rum te blenden tot een harmonieus geheel, hebben ze bij Bar Burbure van deze cobbler ook een harmonieus totaalplaatje gemaakt.

NM.